In januari verschijnt een speciale editie van het Annabilkrantje. Enkele van de beste en origineelste artikels van de voorbije 20 jaar worden opnieuw gepubliceerd. Hou dus zeker je brievenbus in het oog!
De traditionele nieuwjaarsreceptie zal plaatsvinden op zondag 29 januari om 11 uur. Uiteraard zijn alle buurtbewoners uitgenodigd om samen het glas te komen heffen op het nieuwe jaar en de buurt.
Als je dan toch al je agenda bij de hand hebt: zaterdag 18 februari verandert Annabil de keuken van De Balsemboom in een heuse koekjesfabriek. Een leuke en lekkere namiddagactiviteit voor gezinnen!
Ook in 2023 is er vanuit de stad een bloemetjesbedeling De bloemen worden eind april of begin mei verdeeld. Je kan nu al je bestelling plaatsen bij Marc Symoens van Annabil, via telefoon op 050 33 83 88 of via e-mail op marc.symons1@telenet.be.
Ben jij nieuwsgierig naar een van de onderstaande functies of heb je zelf een idee of talent dat je graag met ons wil delen? Kom langs bij Bilkske 5 of bel naar 050 33 95 46 en vraag naar Jocelyn.
• We zijn op zoek naar iemand die de CVO-docent op donderdagvoormiddag kan ondersteunen tijdens de computerlessen.
• Enadvis is een recyclageproject waarbij ziekenhuisdoeken worden omgetoverd tot tuinmeubelen. Wij zijn verantwoordelijk voor een kleine schakel in dit proces. Steek jij graag de handen uit de mouwen? Dan zoeken we jou!
• Onze gasten kunnen intens genieten van muziek. Ben jij muzikaal en speel je graag af en toe voor een klein groepje enthousiaste mensen? Laat het ons weten!
• Rijd jij graag korte ritjes met een camionette? Op woensdagmiddag gaat een groepje cliënten vanuit het Bilkske naar de kunstacademie aan de Komvest in Brugge. Zij zoeken nog een chauffeur!
kort nieuws
veilig op het internet
opgravingen Sint-Annakerk
04 pastoor Lieven Soetaert
buurtbewoner aan het woord
vrijwilliger van Vier het leven
toffe buurtbende
Stuur je antwoord naar debalsemboom@mintus.be of gooi een briefje bij ons in de bus. De winnaar krijgt een bon voor een verrassing uit de Langestraat.
De juiste oplossing van de vorige buurtkrant was ʻKorte Speelmansstraatʼ. Misschien te gemakkelijk want we kregen alleen maar juiste antwoorden binnen. De onschuldige hand koos Patrick Cornelis als winnaar. Hij mag met vier personen wafels komen eten in De Balsemboom.
03 raad je straatje 11 open blik
Heb jij ook goede voornemens gemaakt bij de start van het nieuwe jaar? Meer bewegen of gezonder eten? Onderzoek leert dat we zo’n voornemens vaak niet lang volhouden. We beginnen vol overgave, maar al snel sluipen de oude gewoonten er weer in. Daarom stellen wij graag wat andere voornemens voor. En misschien vind je hier in deze Onze Buurt wel wat inspiratie om ze vol te houden!
• Stel jezelf een origineel doel!
Zo beleef je niet alleen een leuke tijd, maar heb je ook iets om over te babbelen met vrienden of buren. Lees maar eens het interview met Christian op pagina’s 6 en 7. Hij mikte wel iets hoger dan proberen meer te bewegen.
• Durf hulp te vragen en hulp te bieden!
Niets wat je dag zo kan opvrolijken als iemand helpen of zelf spontaan en vriendelijk geholpen worden. Ontdek op pagina 8 digitale hulp Marian. Ze biedt in het buurtcentrum antwoorden op allerlei digitale vragen.
• Vraag eens oprecht aan iemand: Oewist?
En neem ook echt tijd om naar het antwoord te luisteren. Parochiepriester Lieven maakte van deze vraag zijn levenswerk. Ontmoet Lieven op pagina 4 en 5.
• Ga op micro-avontuur!
Loop eens door je eigen straat en buurt met de ogen van een toerist, of van een middeleeuwse koopman. Of zet je archeologische bril op en maak een put in je tuin. Misschien ontdek je plots van alles onder de grond. Zoals recent nog in de buurt van de Sint-Annakerk. Lees alles over de vondsten op pagina 9.
Voilà, goede voornemens genoeg. Wij wensen je alvast veel doorzettingsvermogen en plezier in het waarmaken ervan. En uiteraard een goeie gezondheid en een mooi 2023!
Dirk De Fauw Burgemeester Mathijs Goderis Schepen Preventie Pablo Annys Voorzitter Mintus
onze buurt 3
Van de stad van de corso’s en carnavalstoeten naar de stad van de processies
Het was 2019 toen Lieven Soetaert, als kersvers benoemde pastoor, zijn intrek nam in de pastorie aan de Jeruzalemstraat. Meteen werd hij buurtbewoner van onze wijk. Brugge was hem niet vreemd. Hij had immers zes jaar gestudeerd in het Grootseminarie aan de Potterierei.
Pastoor in Brugge, de zoveelste etappe in zijn priesterloopbaan. Na zijn studies was hij legeraalmoezenier in Aken. Daarna volgden tien jaar onderwijs in Ieper. Hij leerde jongeren uit het algemeen, technisch en beroepsonderwijs kennen. En dat leverde hem deugddoende ervaringen en contacten op. Als een waterval vertelt Lieven de ene pittige anekdote na de andere. In die periode was hij ook scoutsaalmoezenier. Met jongeren omgaan, lachen en luisteren en leren, meeleven … dat was zijn ding. Aan die opdracht kwam plots een einde, toen hij tot inspecteur godsdienst L.O. benoemd werd. “Ik heb door die opdracht zoveel respect en bewondering voor kleuterleid(st)ers gekregen”, zegt Lieven met klem. “Je moet het maar doen, de hele dag met kinderen bezig zijn in vaak grote klassen van 30.” Daarop volgden zijn parochiebenoemingen met als (voorlopig ) eindpunt Brugge. Via Knokke-Dorp, waar de geboren en getogen Knokkenaren wonen, naar Blankenberge en dan “van de stad van de corso’s en carnavalstoeten naar de stad van de processies”, zo zegt Lieven al lachend. Weer een heel andere wereld, weer nieuwe ervaringen. Nu is ‘zijn parochie’ heel Brugge stad met Kristus Koning en Sint-Pieters erbij.
Te midden van de mensen zijn, van jong tot oud, van welke overtuiging ook, dat is de rode draad doorheen zijn priesterschap. Op de uitnodiging van zijn priesterwijding in 1985 staat een kleine tekening (zie afbeelding). Er zit een kleine mens in de boom, verscholen. Hij durft nauwelijks te spreken. Er komt een man voorbij en roept hem uit de boom. Een vriendelijke uitnodiging die betekent: Je hoort erbij. Je hoeft je niet te verbergen. Deze tekening is geïnspireerd op het Bijbelse verhaal van Zacheüs en Jezus. Dat probeert Lieven te beleven. Aan mensen een taal geven, zodat ze zichzelf kunnen zijn. Aan elkaar een thuis bieden. Wat je ook wilt zeggen, er wordt naar je geluisterd.
over wat mensen ter harte gaat.” Hier stoot Lieven evenwel op een pijnpunt: “Het doet pijn dat je zo weinig tijd hebt om bij de mensen te zijn.”
Door al die gesprekken en contacten voelt Lieven dat er onder de mensen, van welke strekking ook, een gezamenlijke bekommernis leeft. “Oorlog en vrede, een humane samenleving zijn thema’s die vaak naar boven komen. En bij dit alles dat we het hoopvolle en vele goede dat gebeurt niet uit het oog mogen verliezen. Zo heeft de oorlog in Oekraïne veel solidariteit teweeggebracht. Om maar één voorbeeld te noemen: de inzamelactie die de Brugse protestantse, orthodoxe kerken samen met de parochies op touw hebben gezet.”
“Mensen vertellen en luchten hun hart, maar verhalen ook leuke ervaringen. ‘Oewist?’ is voor mij een kernvraag. Zo maak je contact en ontstaat er tijd om te luisteren. Dat kan bijv. op straat zijn, maar ook voor de mis. Als ik de mis doe, zorg ik ervoor dat ik een uur voordien al in de kerk ben. Ik spreek de mensen aan met ‘Oewist?’ En dat wordt door velen erg geapprecieerd. Ook bij uitvaarten ontstaan vaak heel fijne contacten. Samen kunnen we spreken
Lieven heeft drie grote hobby’s: vissen, kamperen met de tent en muziek. Al tien jaar trekt hij er met zijn tentje op uit naar het noorden van Frankrijk om er te wandelen en te fietsen. Het geeft ‘zo’n ruimte’. En er is de muziek. Hij houdt van alle genres. Al toen hij in het onderwijs stond, had hij ‘bandjes’ met leerlingen en trok hij op tournee om te zingen. Hij kijkt ook graag naar ‘The Voice’. Hij bewondert hoe mensen proberen een act op poten te zetten. Ja, hij kan volop genieten van de showbizz. Zelf musiceert hij: hij speelt piano, mondharmonica en een beetje gitaar. Maar zingen staat op nummer één (Noot van de interviewer: Lieven heeft een klok van een stem en heeft al zelf liedjes gecomponeerd). En dan is er zijn derde hobby: vissen. “Het is zo rustgevend en je leert er geduldig zijn”, vertelt hij. “Maar helaas, het is al zolang geleden. De tijd ontbreekt.” Als ik Lieven vertel dat Annabil al een paar jaar in juli aan de vesting een viswedstrijd organiseert, kijkt hij verrast op en fronst de wenkbrauwen: “Volgend jaar doe ik mee.” Beloofd is beloofd, Lieven! Marie-Jeanne Vernieuwe
onze buurt
“Ik haal mijn vreugde uit eenvoudige, menselijke, warme contacten.”
Chris woont al 22 jaar in De Balsemboomstraat, maar is zonder enige twijfel de buurtbewoner die de meeste hoekjes en kantjes van ons land heeft gezien. Halverwege 2022 rondde hij zijn megaproject af om alle gemeentegrenzen van Vlaanderen af te wandelen. U leest het goed. Alle gemeentegrenzen. En daar stopt het niet bij …
Hoe ben je ooit op dit idee gekomen?
Net voor en net na mijn pensionering als beroepsmilitair werkte ik elk jaar een aantal weken als bergwandelcoach op Corsica. Daar konden militairen en rijkswachters een zomerkamp volgen waarin verschillende sporten aan bod kwamen. Ter voorbereiding van die weken als berggids ging ik wat trainen in de duinen. Duin op en duin af met volle rugzak, om mijn ‘kieten’ op spanning te krijgen. En tijdens een van die duintochtjes kreeg ik het idee om de hele Belgische kust af te wandelen. Dat deed ik op 3 dagen.
Op die driedaagse rees het idee dat ik evengoed eens de Belgische grens zou kunnen afwandelen. Dat project was na 4 jaar en 69 etappes ook afgerond. Maar de microbe had mij volledig te pakken. Dus toen heb ik alle provinciegrenzen van België afgewerkt. En na de provinciegrenzen kwamen alle arrondissementsgrenzen van België aan de beurt. En dan kom je uiteindelijk aan de gemeentegrenzen van Vlaanderen. In mei 2022 stapte ik het laatste stuk daarvan. Het hele project was ongeveer 10.000 kilometer.
Maar niet alle grenzen volgen toch mooi een weg of paadje?
Neen, helemaal niet zelfs. Ik leg mezelf eigenlijk maar één regel op. Ik moet niet altijd precies op de grens lopen, maar ik moet hem wel altijd kunnen zien. Ik wijk nooit verder dan 500 meter van de grens af. En dat betekent zeer regelmatig dat ik de paden verlaat om mijn weg te zoeken door bossen, velden of moerassen. Of zelfs privéterrein. Dat gaat meestal goed, maar soms word ik toch eens kordaat verzocht om het terrein te verlaten.
De enige uitzondering is wanneer het echt onmogelijk is. Waar de Schelde op zijn breedst is bijvoorbeeld. Daar heb je langs de ene kant industrie en aan de andere kant het Verdronken Land van Saeftinghe. Of in militair domein, waar wandelen tijdens schietoefeningen geen goed idee is.
Maar ik volg niet graag pijltjes, daar beleef ik geen plezier aan. Een route uitstippelen vooraf, bezig zijn met stafkaarten, de tijden van het openbaar vervoer opzoeken … Het geeft extra pit aan mijn wandelingen. En voorpret!
Zijn er momenten die je speciaal zijn bijgebleven?
Uiteraard. En als ik ze vergeet, heb ik foto’s en notities genoeg om de dingen weer te herbeleven. Maar het zijn toch vooral de penibele momenten die bijblijven. Sluipen langs twee dobermanns, boze jagers in een Ardens bos, als een vos onder een draad proberen te kruipen in de buurt van de Limburgse mijnen en die ene keer dat ik toch een beetje voor mijn leven gevreesd heb …
Ik was in de buurt van Hoeilaart, bij de rivier de Ijse, in een moeras verzeild geraakt. De weg terug was geen optie meer en de weg vooruit was helemaal ondergelopen. Onder andere door bevers die de boel lieten overstromen. Ik voelde dat ik zelf ook aan het einde van mijn krachten was. Mijn enige oplossing bleek een sprong over een te
brede en te diepe gracht te zijn. Om me dan tijdens de sprong met mijn wandelstok proberen vast te haken aan een boompje. Het ging echt maar net goed. En toen moest ik nog 10 kilometer verder in doorweekte kleren. Welk stukje vond je het mooist?
Dat valt eigenlijk niet te zeggen. De Ardennen zijn uiteraard speciaal, maar de monumentale luchten die je soms krijgt als je in Vlaanderen wandelt, zijn echt schitterend. En die heb je dan weer niet in de Ardennen. De natuur kan echt in elke uithoek magnifiek zijn. Daarom kies ik er altijd voor om mijn picknick ergens buiten op te eten.
Maar het bleef niet bij je Belgische avonturen. Ook in het buitenland deed je veel meerdaagse tochten.
Zeker. De wandelmicrobe is begonnen in het leger. Op elke post waar ik een tijd werkte was ik de eerste om een wandelgroep op te richten. We bereidden ons dan voor op de vierdaagse van Nijmegen of andere wandeltochten die vooral voor soldaten bedoeld zijn.
Op een dag, eind jaren zestig, vroeg een aalmoezenier of ik geen zin had om mee te gaan naar Lourdes. Bedevaarten zeggen me niet veel dus ik hield de boot af. Maar een jaar later heb ik toch toegehapt … op voorwaarde dat ik te voet kon gaan in plaats van met de trein. De brave man dacht dat ik een mopje maakte. Maar eigenlijk was dit de echte start van mijn wandelavonturen. Ik trok een rechte lijn op de kaart van Brussel naar Lourdes en heb letterlijk de kortste weg gepakt. Een paar jaar later deed ik hetzelfde, maar dan naar Rome.
Later volgde dan nog van Lourdes naar Compostella, de volledige E9 langs de Atlantische kust, alle Grote Routepaden van België, te voet door Zwitserland … Echt te veel om op te noemen!
Enig idee hoeveel kilometer je zo hebt afgelegd?
Heel veel, en precies valt dat niet te achterhalen. Maar ik denk dat ik in kilometers bijna driemaal de aarde ben rondgewandeld.
En nu?
Toen ik het laatste stukje Vlaamse gemeentegrens achter de rug had, dacht ik dat mijn project er nu echt wel op zat. Ik zou me bezighouden met het op orde zetten van al mijn notities en foto’s van die tochten. Ik heb ook 30.000 foto’s waarvan ik allemaal precies weet waar die getrokken zijn. Maar kijk ... we zijn een paar maanden verder en ik heb al mijn eerste gemeentegrenzen in Henegouwen en Waals-Brabant ingekleurd. En zolang mijn voeten het toelaten, waarom zou ik stoppen?
‘Een route uitstippelen vooraf, bezig zijn met stafkaarten; het geeft extra pit aan mijn wandelingen én voorpret!’
Op 7 februari 2023 vindt de twintigste editie van Safer Internet Day plaats. Dit evenement is erop gericht de creatieve, veilige en verrijkende kant van internet in de kijker te zetten en wordt wereldwijd in meer dan 110 landen gevierd. Safer Internet Day streeft naar een beter internet voor kinderen en jongeren. Aangezien niet iedereen zich bewust is van de mogelijke risicoʼs van het internet, wordt op deze dag extra ingezet op sensibilisering en bewustwording.
Naar aanleiding van Safer Internet Day spraken we met Marian Beheyt, digitale hulp in de buurtcentra van Mintus. Iedereen kan bij Marian terecht voor vragen rond laptops, tablets, printers, enz. Ze toont hoe je je smartphone gebruiksklaar maakt of hoe je aan de slag gaat met apps zoals Whatsapp en Itsme.
Hoe ben je in deze functie gerold?
In 2014 ging het project ‘Online Buurten’ van start waaraan ik heb meegewerkt. Dit project van de Vlaamse Overheid had als doel om 200 ouderen te leren werken met een iPad via het platform Cubigo. Toen dit project afliep in 2017, merkten we hoe groot de vraag was naar digitale hulp, vooral bij senioren. Zo is mijn functie tot stand gekomen. Wekelijks vind je mij terug in de Brugse buurtcentra van Mintus.
Met welke vragen kunnen mensen bij jou terecht?
Het principe is simpel: ‘Als je het niet weet, moet je het vragen’.
Ik kan een ellenlange uitleg geven over het gebruik van een smartphone, maar uiteindelijk vergeten mensen dat toch weer. Dus ga ik enkel aan de slag met specifieke vragen. En als ik het antwoord op een vraag niet weet, dan verwijs ik mensen door naar de juiste persoon of dienst.
De vragen die ik krijg, gaan vooral over de installatie en het gebruik van Itsme, Mynexuzhealth, eBox en Doccle, zowat de meest gebruikte digitale toepassingen van dit moment. Zo hebben we tijdens de coronacrisis heel veel mensen kunnen helpen met Itsme.
Zelf heb ik nooit een opleiding over computers of smartphones gevolgd. Al mijn kennis heb ik opgedaan uit eigen ervaring. Dat probeer ik door te geven aan de personen die bij mij komen.
Wat zijn jouw tips voor een veilig gebruik van het internet?
Wees altijd heel alert voor phishing. Dat is een vorm van internetfraude waarbij je valse berichten ontvangt om inloggegevens, kredietkaartinformatie, pincodes of andere persoonlijke gegevens te achterhalen. Meer info over hoe phishing te herkennen vind je hier: https://www.vlaanderen.be/consumentenbescherming/phishing
Geef nooit pincodes, codes voor internetbankieren of wachtwoorden door. Gebruik enkel sterke en unieke wachtwoorden.
Gebruik veilige applicaties en programmaʼs. Installeer applicaties uit een betrouwbare App Store zoals Google Play of App Store. Doe je online aankopen enkel bij beveiligde en legitieme websites.
Marian, heel erg bedankt voor dit gesprek!
Alle tips en activiteiten ontdek je op https://saferinternetday.be/nl
Ook een vraag voor Marian? Je vindt haar elke vrijdagnamiddag in buurtcentrum De Balsemboom, Ganzenstraat 33. Je kan er zonder afspraak terecht.
Frederik: “Momenteel werken de archeologen van RAAP-België verder rondom de Sint-Annakerk. Begin november werd een grote put gegraven aan de voorzijde van de kerk. Bedoeling is om het regenwater op te vangen in enorme reservoirs (60.000 liter). In deze zone zijn geen skeletten teruggevonden. Niet helemaal onlogisch aangezien dit de toegangsweg naar de kerk was. Wel kwam er een zeer interessant bodemprofiel aan het licht. Een aardkundige kan als het ware de opeenvolgende lagen en pakketten in een bodem ‘lezen’. Dit is een belangrijke aanvulling op de archeologische vondsten die vooral toelaat om de omgeving doorheen de tijd te reconstrueren.”
Je kan uiteraard zelf eens een put in je tuin graven om die te bekijken. Maar op onderstaande foto zijn de verschillende grondlagen goed te zien. Lees maar eens mee… Elke hoofdletter verwijst naar een andere horizont in het bodemprofiel:
• Onderaan (H) zien we een goed ontwikkeld humus-ijzer podzol. Dit is een typisch bodemtype voor zandig Vlaanderen. Enkel de originele oppervlaktehorizont is niet langer bewaard.
• Vervolgens (G) is er een grijze zandige horizont gevormd, met een relatief hoog gehalte aan humus en opvallend
Een tijdje geleden kwam de vondst van een oud kerkhof en een klokkengieterij in de grond rond de Sint-Annakerk uitgebreid in de media. Je vindt nog heel wat filmpjes hierover terug op de website van Focus-WTV en VRT NWS. Maar het einde van de media-aandacht betekende niet het einde van de opgravingen. Wij luisterden eens bij Frederik Roelens, hoofdarcheoloog van Stad Brugge, voor een stand van zaken.
• Vervolgens zien we een fase van sterke overstroming waarbij beigegekleurd zandig materiaal werd afgezet (E). Een beetje stratificatie is nog zichtbaar in deze horizont maar geen stabilisatie. Dit gaat eerder om een korte intense fase van overstroming en sedimentatie van zand afkomstig van podzolbodems die ergens anders is geërodeerd door de rivier.
veel fauna turbatie (regenwormen en mollen). Rechts is er misschien een spadespoor te zien (rode pijl). Deze horizont is ontwikkeld door het mengen van de originele oppervlaktehorizont met een deel van de witte horizont die onderaan zichtbaar is. Wellicht werd de bodem initieel gebruikt als teelaarde (verklaart de homogenisatie) en later als intensief begraasd natte weide (verklaart de intensieve bioturbatie).
• Daarna volgde een periode waarbij de weide regelmatig overstroomd (F) werd. Hierbij werd zeer humusrijk kleiig materiaal, met een kleine zandfractie, afgezet. In deze periode werd de bodem overstroomd door rustig water, wellicht wanneer de Rei buiten zijn oevers trad in de winter en de lente.
• In de volgende fase (C+D) werd de bodem door de mens bewust opgehoogd met ongeveer 30 cm zandig materiaal. In de bovenste 19 à 20 cm is een ploeglaag ontwikkeld (C).
• Wellicht werd de bodem voor enige tijd gebruikt als teelaarde en tegelijk werd regelmatig nieuwe sediment bovenop de bodem gebracht inclusief baksteenfragmenten (B).
• Finaal werd de bodem opgehoogd met bouwpuin en aarde (A), waarschijnlijk om de grond bouwrijp te maken.
Dit is een eerste veldinterpretatie die uiteraard verder getoetst zal worden aan de hand van labo-onderzoek.
Eind februari zet De Week van de Vrijwilliger alle mensen in de kijker die zich belangeloos inzetten. Veel van onze buurtorganisaties maken gebruik van de tonnen energie die vrijwilligers aanleveren. Vzw Oranje, Buurtcentrum De Balsemboom, bewonerswerking Annabil … We zouden niets zijn zonder hun inzet. We laten dan ook graag even Mieke aan het woord, vrijwilliger bij Vier het Leven.
Vier het Leven organiseert theater-, concert-, filmen museumbezoeken voor ouderen die niet meer alleen kunnen of willen gaan. Zij worden van deur tot deur begeleid door vrijwilligers om zo samen te genieten van cultuur. Met deze gepersonaliseerde oplossing kunnen ouderen actief blijven proeven van kunst en cultuur én andere Bruggelingen ontmoeten. Het project bestaat dankzij een enthousiaste ploeg vrijwilligers. Maar wie zijn ze? Een gesprek met Mieke Montens uit Brugge, vrijwilliger bij Vier het Leven sinds oktober 2021.
Wat sprak je aan om vrijwilliger te worden bij Vier het Leven?
Een avondje uit met oudere mensen als gezelschap zou mij een goed gevoel geven, dacht ik. En het is ook zo. Ondertussen heb ik al drie avonden mensen begeleid naar cultuur in het Concertgebouw op ‘t Zand. De mensen lieten nadien weten dat ze ervan hadden genoten, dus ik ook.
Hoe gaat een uitstap bij Vier het Leven in zijn werk?
Enkele dagen voor de uitstap contacteer ik de mensen via telefoon. We spreken dan het uur en het afhaalpunt af. De dag zelf zorg ik dat ik op tijd ben en we vertrekken. Er gaan maximum drie mensen mee per begeleider. We parkeren de auto zo dicht mogelijk bij de locatie en we stappen dan naar de voorstelling.
Onze kaarten liggen telkens klaar en ook de drankbonnen. In de pauze of na de voorstelling kunnen we een drankje kiezen en gezellig napraten over wat we gezien hebben of praten over om het even wat. Als iedereen naar huis wil, breng ik iedereen weer naar huis op de afgesproken plaats.
Wat is je leukste herinnering aan Vier het Leven?
Het gezellig samenzijn de avond zelf en de goede reacties nadien.
Waarom moet elke oudere uit Brugge eens deelnemen aan Vier het Leven?
Van cultuur proeven en eens op stap gaan, is voor iedereen leuk. Je verlaat je vertrouwde plek om iets nieuws te ontdekken. Dat geeft levensvreugde en nieuwe energie om weer verder te gaan in het leven.
Benieuwd naar ons programma? Vraag het programmakrantje aan via info@4hetleven.be of bel naar 0479 73 02 30.
Vier het Leven is een initiatief van Cultuurvuur vzw, met de steun van Stad Brugge en Cera.
Met speel-o-theek De Piepbal vzw, bekend in en rond Brugge, zorgen we zelf voor de werkingsmiddelen. Dit laat ons toe om de speelruimtes te blijven onderhouden en nieuw duurzaam spelmateriaal aan te kopen. Jaarlijks verkopen we daarom met ons team van vrijwilligers zakjes met paaseieren, voor velen een vast gegeven in de agenda. We krijgen hiervoor heel veel steun, onder andere vanuit de buurt, en daar zijn we enorm dankbaar voor.
Af en toe brengen we de warmte van de speel-o-theek mee naar de omliggende straten in het Sint-Annakwartier. We maken hier telkens opnieuw een tof gebeuren van.
Op deze foto van vorig jaar zie je een deel van ons super enthousiaste team in actie. En dat speelse kantje, dat hoort er natuurlijk bij! Tot binnenkort?
Benieuwd naar wat we nog allemaal doen? Kijk dan zeker eens op www.speelotheken.de-kade.be en klik door naar de Piepbal.
