3 minute read
pastoor Lieven Soetaert
ontmoet
Pastoor Lieven Soetaert in de vertelstoel
Advertisement
Het was 2019 toen Lieven Soetaert, als kersvers benoemde pastoor, zijn intrek nam in de pastorie aan de Jeruzalemstraat. Meteen werd hij buurtbewoner van onze wijk. Brugge was hem niet vreemd. Hij had immers zes jaar gestudeerd in het Grootseminarie aan de Potterierei.
Pastoor in Brugge, de zoveelste etappe in zijn priesterloopbaan. Na zijn studies was hij legeraalmoezenier in Aken. Daarna volgden tien jaar onderwijs in Ieper. Hij leerde jongeren uit het algemeen, technisch en beroepsonderwijs kennen. En dat leverde hem deugddoende ervaringen en contacten op. Als een waterval vertelt Lieven de ene pittige anekdote na de andere. In die periode was hij ook scoutsaalmoezenier. Met jongeren omgaan, lachen en luisteren en leren, meeleven … dat was zijn ding. Aan die opdracht kwam plots een einde, toen hij tot inspecteur godsdienst L.O. benoemd werd. “Ik heb door die opdracht zoveel respect en bewondering voor kleuterleid(st)ers gekregen”, zegt Lieven met klem. “Je moet het maar doen, de hele dag met kinderen bezig zijn in vaak grote klassen van 30.” Daarop volgden zijn parochiebenoemingen met als (voorlopig ) eindpunt Brugge. Via Knokke-Dorp, waar de geboren en getogen Knokkenaren wonen, naar Blankenberge en dan “van de stad van de corso’s en carnavalstoeten naar de stad van de processies”, zo zegt Lieven al lachend. Weer een heel andere wereld, weer nieuwe ervaringen. Nu is ‘zijn parochie’ heel Brugge stad met Kristus Koning en Sint-Pieters erbij.
‘Oewist?’ is de kernvraag
Te midden van de mensen zijn, van jong tot oud, van welke overtuiging ook, dat is de rode draad doorheen zijn priesterschap. Op de uitnodiging van zijn priesterwijding in 1985 staat een kleine tekening (zie afbeelding). Er zit een kleine mens in de boom, verscholen. Hij durft nauwelijks te spreken. Er komt een man voorbij en roept hem uit de boom. Een vriendelijke uitnodiging die betekent: Je hoort erbij. Je hoeft je niet te verbergen. Deze tekening is geïnspireerd op het Bijbelse verhaal van Zacheüs en Jezus. Dat probeert Lieven te beleven. Aan mensen een taal geven, zodat ze zichzelf kunnen zijn. Aan elkaar een thuis bieden. Wat je ook wilt zeggen, er wordt naar je geluisterd. “Ik haal mijn vreugde uit eenvoudige, menselijke, warme contacten.”
“Mensen vertellen en luchten hun hart, maar verhalen ook leuke ervaringen. ‘Oewist?’ is voor mij een kernvraag. Zo maak je contact en ontstaat er tijd om te luisteren. Dat kan bijv. op straat zijn, maar ook voor de mis. Als ik de mis doe, zorg ik ervoor dat ik een uur voordien al in de kerk ben. Ik spreek de mensen aan met ‘Oewist?’ En dat wordt door velen erg geapprecieerd. Ook bij uitvaarten ontstaan vaak heel fijne contacten. Samen kunnen we spreken over wat mensen ter harte gaat.” Hier stoot Lieven evenwel op een pijnpunt: “Het doet pijn dat je zo weinig tijd hebt om bij de mensen te zijn.” Door al die gesprekken en contacten voelt Lieven dat er onder de mensen, van welke strekking ook, een gezamenlijke bekommernis leeft. “Oorlog en vrede, een humane samenleving zijn thema’s die vaak naar boven komen. En bij dit alles dat we het hoopvolle en vele goede dat gebeurt niet uit het oog mogen verliezen. Zo heeft de oorlog in Oekraïne veel solidariteit teweeggebracht. Om maar één voorbeeld te noemen: de inzamelactie die de Brugse protestantse, orthodoxe kerken samen met de parochies op touw hebben gezet.”
Van vissen, kamperen en musiceren
Lieven heeft drie grote hobby’s: vissen, kamperen met de tent en muziek. Al tien jaar trekt hij er met zijn tentje op uit naar het noorden van Frankrijk om er te wandelen en te fietsen. Het geeft ‘zo’n ruimte’. En er is de muziek. Hij houdt van alle genres. Al toen hij in het onderwijs stond, had hij ‘bandjes’ met leerlingen en trok hij op tournee om te zingen. Hij kijkt ook graag naar ‘The Voice’. Hij bewondert hoe mensen proberen een act op poten te zetten. Ja, hij kan volop genieten van de showbizz. Zelf musiceert hij: hij speelt piano, mondharmonica en een beetje gitaar. Maar zingen staat op nummer één (Noot van de interviewer: Lieven heeft een klok van een stem en heeft al zelf liedjes gecomponeerd). En dan is er zijn derde hobby: vissen. “Het is zo rustgevend en je leert er geduldig zijn”, vertelt hij. “Maar helaas, het is al zolang geleden. De tijd ontbreekt.” Als ik Lieven vertel dat Annabil al een paar jaar in juli aan de vesting een viswedstrijd organiseert, kijkt hij verrast op en fronst de wenkbrauwen: “Volgend jaar doe ik mee.” Beloofd is beloofd, Lieven! Marie-Jeanne Vernieuwe
