i:/i "
·�
_
�·,.
_,._ .
Vogels
.
.
Een Big Day volgens... De Langslapende Eendenliefhebbers Met een groepje van langslapers kan je niet al te
Ook een sperwer die het struikgewas indook wa
veel ambitie aan de dag leggen bij deelname aan de jaarlijkse hoogdag voor de vogelkijkers. Eigenlijk
achteraf een soort waar de andere meer moeite mee hadden. Anderzijds hadden we gehoopt op
be tond het groot te deel van het groepje van een
Waterral en Kleine bonte specht in die o mgeving,
denliefhebbers helemaal niet uit het volkje dat zich
maar ook dit jaar lieten ze mijn persoon in de
met amper 3% van de nationale (gemelde) biodiver
steek. Ook niet bij de korte stop aan OHN, waar
siteit tevreden kan stellen. Maar ooit zijn we alle
we al ploeg onze naam alle eer konden aandoen.
maal wel een verleid geraakt tot die meest opval lende onder alle soortengroepen en een alternatief pelletje met zespotigen is amper denkbaar tenzij men het geduld heeft om maanden, zelfs jaren op de uitslag te wachten. Doch, om de chijn voor de andere ploegjes en het grote publiek hoog te houden en niet helemaal uit de boot te vallen, verliet ik als eenmansploegje mijn woonst in het noorden van het Dijleland op een achtbaar uur. Weinig ploegen kiezen ervoor om langs het hoge noorden te pas eren. Toch heb je hjer jaarlijks kans op soorten als achtegaal en Wielewaal. Net al in 2012 telde Wijgmaalbroek niet teleur wat betreft deze hoogvliegers. Al was het maar nipt, want beide lieten hun zeldzame klan ken horen in het allerlaatste populierenbosje voor de noordgrens van het Dijleland. Zo had ik meteen mijn voornaamste bijdrage geleverd aan de totale soortenlijst voor deze editie van de Big Day. Een korte stop in Wilsele-Putkapel waar de week ervoor een zingende Gekraagde Roodstaart werd gemeld, was ook meteen een wat onverwacht succes. Dan lag de zangpost van een Fitis langs de Eénmeilaan in Kessel-Jo, die ik even later aanstreepte, wel in de lijn van mijn verwachtingen gezien ik die per toeval de dag ervoor al had ontdekt. Al werd deze soort die dag op nog andere plekken aangetroffen. Daarna was er afgesproken aan het station van Oud-Heverlee om 7u met de eerste twee lang slapers, André en Joris. Vervolgens werd OHZ als eerste gebied met drie aangevat. In de kijkhut werden we meteen geconfronteerd met de twee andere ploegen en de gezonde, maar toch wat on gemakkelijke spanning die onder hen heerste. Net als de andere noteerden we o.a. Boomvalk en Brui ne kiekendief. Een kort wandelingetje richting de komgronden van de Dijle leverden ook nog de ver wachte Blauwborst en Sprinkhaanzangers op. De zingende Matkop was al een vroege bonus, gezien die tijdens voorbije edities niet door alle combina ties werd waargenomen.
Op naar de weidepla
en ten noorden van de Sta
tionstraat, via de veldweg aan de kruising met de Ophemstraat waarlangs nog wat soortjes werden weggestreept, o.a. bosrietzanger. Al moet ik toege ven dat we door jaren zonder al te veel oefening ons mogelijk hebben laten vangen aan een begin ner fout. Bij het samenleggen van de ervaringen op het einde van de dag in de ViaVia bleek het huidige kruin van vogelaars immers op die plek toch een Rietzanger gehoord te hebben. Bij aan kom t aan de eerste drassige zone bleek een grijze steltloper aan de rand van de plas een Regenwulp te zijn. Meestal wordt deze soort in groep en aan een strak tempo in vlucht over de vallei gespot na de herkenning van hun roepjes of zelfs enkel auditief. De plas zichtbaar verderop het pad werd niet meer geïnspecteerd, om zo de miniwulp niet op te jagen en deze mooie gelegenheid niet te ver brodden voor de andere ploegen. Meer zelfs, in de geest van de allereerste Big Days, werden de twee andere ploegen op de hoogte gebracht. De lichte verbazing over deze poging tot sportiviteit in de stemmen aan de andere lijn vermoedde al dat het spel dit jaar hard zou worden gespeeld. Gelukkig bleek onze naïviteit niet al te veel gevolgen te heb ben, want op de ander weideplas scheen toch niet zoveel te zitten en de witgatjes en groenpootruiter waren ook aanwezig aan de plas ten zuiden van de Stationstraat. Na Oud-Heverlee, volgde het nog meer obligate Grootbroek te Sint-Agatha-Rode, waar wat teveel energie werd gestoken in pogingen tot het herken nen van recent aangekomen Tuinfluiters tussen alle andere zangers. Achteraf gebleken hebben we hier letterlijk over een Kemphaan gekeken. Ook van de wellicht binnensmond schaterende toren wachter van dienst hadden we dus blijkbaar geen cadeaus te verwachten. Een uitstapje naar de wei den ten zuiden van de vijver was geen overbodige moeite. Hier zagen we immers het enig te koppel tje Paapje van de dag.
De Boomklever
-
september 2013
101