Zoogdieren
Hazelmuizen, zijn ze er nog of niet? Vooruitblik op inventarisatie in 2005 De
Hazelmuis
Muscardinus
ave/lanaru i s is met haar 6-9 cm de kleinste van de bij ons voorkomende slaapmuizen. Ze is goed herkenbaar met haar oranje pels en dik behaarde staart. Door haar zeer verborgen nachtelijke levenswijze onder het bladerdek van struiken en bomen is ze echter nauwelijks bekend bij het brede publiek en is er slechts weinig geweten over haar werkelijke status in V laanderen. Uit de atlasperiode
1987-2002 liggen voor V laanderen waarnemingen uit 1 4 SxS km-hokken voor {Mercelis 2003). Meer dan de helft van dit beperkt aantal gegevens betreft nestvondsten. Op basis van de
atlasgegevens
komen
de
Voerstreek en Zuidoost-Limburg naar voren als 'zwaartepunten' in de Jonge Hazelmuis, Voerstreek, 26 september 2004.
verspreiding van de Hazelmuis in
Foto: Goedele Verbeylen
V laanderen.
Voor V laams-Brabant liggen uit de periode 1987-2002 volgende waarnemingen voor: Januari 1994: twee Hazelmuizen in een nestkast in Oude Velpe (Glabbeek) Februari 1994: zeer waarschijnlijk kamperfoelienestje in Bertembos (Bertem) Januari 2002: twee verlaten nestjes in Koebos (Lovenjoel, Bierbeek) Gezien de onduidelijkheid over de verspreiding en populatiegrootte van Hazelmuizen in V laanderen, is de Zoogdierenwerkgroep van Natuurpunt in 2004 gestart met systematische en gerichte inventarisaties. In 2004 werd in samenwerking met de Provincie Limburg en LIKONA Zuid-Limburg onderzocht. Enkel in de Voerstreek, aansluitend bij de Nederlandse populatie, werden nog Hazelmuizen aangetroffen (Verbeylen 2004). Overige historische waarnemingen, zoals deze in de omgeving van Tongeren en Hasselt, konden tijdens deze zoektocht niet bevestigd worden. De kans is groot dat de Voerense populatie nog de enige levensvatbare populatie is in Limburg (en mogelijk zelfs V laanderen) en dat deze bescher mde habitatrichtlijnsoort dus zwaar bedreigd is in V laanderen. De Hazelmuis is zeer gevoelig omdat ze in lage dichtheden voorkomt en een zeer beperkt dispersievermogen heeft. Hierdoor heeft ze zwaar te lijden onder bosversnippering, te weinig variatie binnen onze bossen wat betreft boomleeftijd en aantal boom- en struiksoorten, degradatie van houtkanten en hagen en het verdwijnen van hakhoutbeheer. 150