Amfibieën en reptielen
Naast de kenmerkende roep, is de soort van de groene kikker Rana spec. te onderscheiden aan de hand van de olijfgroene of bruine bovenzijde zonder rugstreep. Ook de vlektekening op de rug is niet zo duidelijk als bij de groene kikkers of kan zelfs helemaal ontbreken. Op de dijbenen zijn donkere banden aanwezig en de buik is vuilwit en grijs gevlekt. Het zeer grote trommelvlies is bij de vrouwtjes even groot als het oog en bij de mannetjes zelfs opmerkelijk groter. Vanwege hun reputatie als regelrechte slokoppen, op het menu staan zelfs kleine zoogdieren en vogels, kunnen Brulkikkers vooral een bedreiging vormen voor inheemse ongewervelden {Nöllert, 2001). Daarom is het van belang om het voorkomen goed op te volgen en gepaste maatregelen te treffen om de populatie in te dijken of uit te roeien. Ingeval van de dieren van het Grootbroek, zal bij het uitblijven van gerichte maatregelen vroeg of laat de hele Dijlevallei stroomafwaarts de taalgrens ingepalmd worden. De Dijle vormt hier immers een ideale transportweg voor kikkers met uitbreidingsplannen. Waarnemingen van de Brulkikker uit regio Leuven kunnen gemeld worden aan de Natuurstudiegroep Dijleland en aan de amfibieën- en reptielenwerkgroep Hyla van Natuurpunt Studie vzw" tel. 09-369 42 28, e-mail: robert.jooris@natuurpunt.be
Referentie Nöllert, A. 2001. Amfibieëngids van Europa. Tirion, Baarn.
Frederik Fluyt freek@v1/lage. uune t. be
Muurhagedissen langs de spoorlijn te Heverlee Tijdens het zomerhalfjaar van 2003 werden langs de spoorlijn in Heverlee, net ten Z van Leuven, enkele keren hagedissen opgemerkt. Ook in juni en juli 2004 bleken deze dieren daar nog aanwezig te zijn en werden ze op de Dijlelandse e-mailgroep gemeld {waarnemingen LP Arnhem). Rond eind juli werden er daar voor 't eerst ook foto's gepost met de vraag over welke soort het hier nu net ging (foto's LP Arnhem). Enkele leden van de mailinglijst opteerden onmiddellijk voor Muurhagedis Podarcis murolis, maar de argumentering daarvoor was nogal zwak. De structuurkenmerken die doorgaans worden gebruikt om tot een correcte soortdeterminatie te komen konden op de foto's immers nogal moeilijk ingeschat worden en de typische kleuring die bij Muurhagedis-mannetjes (in paarkleed) kan worden aangetroffen was hierop ook niet zichtbaar. Wellicht gaven deze eerste foto's enkel vrouwtjes weer. Ongetwijfeld speelde ook het ongeloof dat er plots Muurhagedissen in V laanderen zouden zitten een rol, zodat de meesten er gemakkelijk van uitgingen dat het om Levendbarende Hagedissen Locerta viviporo moest gaan. Intussen werden er steeds meer foto's gemaakt, waarop meerdere ex. aan de hand van hun tekening duidelijk individueel herkenbaar bleken. 103