De Boom.klever 1102
EI "Gran Kahn" "Of ik al ooit in Alquézar geweest was ?" Neen, maar ik wist dat dorpje wel liggen. Op mijn vragend antwoord "Dat is zeker in de Guara ... ?" kreeg ik onmiddellijk uitgebreid respons. "Precies, wij gaan altijd in april. Gewoonlijk is het dan al redelijk weer. Er ligt dan nog sneeuw hogerop en eigenlijk zijn veel vogels dan beter te zien dan in de ?:Omer. " Een leven dige discussie barstte daarop los tijdens een pauze in een voordracht over gieren te Mechelen. Hij, een gezellige Limburger die mij in een ver verleden in eerste kan stikjaloers maakte met zijn verhalen over roerdomp en wouwaapje in de Maten te Genk. Ik, sinds jaar en dag verhan gen aan de Pyrenneeën: de beelden van mijn laatste bezoek rolden zo naar buiten. "Of hij al begin maart geweest was ?" Mijn beschrijving van slierten kraanvogels hoogte winnend tus sen de besneeuwde toppen om dan tegen een azuurblauw uitspansel vastberaden noord uit te zetten op hun kompas deed wenkbrauwen fronsen. Maar toch was hij bijlange na nog niet overtuigd: "In april hebben we ooit een rotskruiper gezien op de muren van het kerkje in Alquézar" hetgeen op zijn beurt binnensmonds goedkeurend gegrom van mij uitlokte. Een vroegere vriendin van mij zei ooit: "Jullie staan altijd tegen elkaar op te stoefen. Dat is gesu blimeerd macho-gedrag" Ik was en ben het daar niet mee eens. Ik zie dat eerder als een stimulerende uitwisseling waarbij gelijkgestemde zielen onvergetelijke ervaringen trachten uit te wisselen. Het gesprek kabbelde verder, over de ontelbare vlinders in juli en nog veel meer. We kwamen er tenslotte wel uit: de Pyrenneeën hebben immers in elk seizoen veel parels te bieden aan een natuurliefhebber. Dit alles speelt in mijn hoofd als ik in Rodellar aankom. Ik ben daarstraks in Rik "zijn" Alquézar geweest. Mooi dorp maar veel toeristen én, ik heb er natuurlijk op gelet, geen rotskruiper op de "iglesia". Ik besloot dan maar in een naburige vallei te kampe ren; daar heb ik wel een 40 km voor moeten omrijden. Ik heb nog net de tijd om mijn tent neer te poten want als de zon achter een bergkam wegzakt, wordt het plots bitter koud. De eigenaar van de camping bevestigt dat dit uitzonderlijk is voor april met een kernachtig: " Tiempo de enero". In mijn slaapzak geduffeld neurie ik nog even "Sometimes it snows in april " van een bekende zwarte medemens vooraleer ik definitief in dromenland verzeil. 's Morgensvroeg is er al vlug activiteit bij de buren, de ene na de andere wagen verlaat ijlings het terrein. "Zou het dan toch ... ?" denk ik als ik de tent openrits maar er ligt geen echte sneeuw. Wel is het gras stijf bevroren en moet ik stampvoetend ontbijten. Dat belooft voor de dagtocht van vandaag. Rodellar ligt midden in de sierra de Guara De " Guara" is een middelhoge bergketen die voornamelijk uit kalkgesteenten bestaat. Zijn reputatie als roofvogel eldorado van Europese allure is onder vogelkijkers wijd en zijd bekend. In het kalksteen hebben de riviertjes talrijke kloven uitgediept. Het dorpje Rodellar, waar ik gisteravond ben neergestreken, ligt aan het einde van een kilometerslange doodlopende weg. Het is een ideale uitvalsbasis voor allerlei canyoning-expedities die in de talrijke omliggende kloven hun ding 4