Broedterritorium van Grauwe Klauwier Lan11wicol/urio in Bertem, Koeheide
Op 10 mei 2001 observeerden Guy Verrijdt, Frank Claessens en Veerle Janssens een koppel Grauwe Klauwier aan de Koeweide te Bertem. De twee vogels zaten afwisselend in een struik en op de prikkeldraadafsluiting van een weiland vanwaar ze korte jachtvluchten ondernamen naar voorbijvliegende insecten. Eenmaal zag men hoe een van de vogels een prooi vastpinde op de prikkeldraad. Het werd niet onmogelijk geacht dat het koppel hier een broedstek had gevonden. De omgeving van de Koeheide betreft immers het gedroomde biotoop voor deze soort; een reliĂŤfrijk kleinschalig cultuurlandschap aan de rand van Bertembos, met gave meidoorn- en sleedoornstruwelen, houtkanten en verspreide hoekjes met opslag van brem en braam. Het vermoeden dat het hier niet om loutere doortrekkers zou gaan, werd bovendien kracht bijgezet door een omstaander die verklaarde dat het koppel hier al een week vertoefde.
De ontdekkers maakten het nieuws via de internetsnelweg over aan enkele medewerkers van het broedvogelatlasproject. Op 11 en 12 mei werd dan ook duchtig op de bewuste plek gezocht, echter zonder enig spoor van de vogels. De groeiende vrees dat de vogels dan toch doortrekkers waren, bleek onterecht want op 13 mei kon het koppel teruggevonden worden op ongeveer 100 meter van de
oorspronkelijke plek. Eerst dook het vrouwtje op, daarna ook het mannetjes, beiden met een prooi in de bek. Tot laatst genoemde datum leek het nog mogelijk om de twee vogels samen te zien. Pogingen om vanaf half mei een glimp op te vangen van een van de vogels, bleven vaak zonder resultaat. Een aanwijzing dat het wijfje vanaf dan met de eileg en het broeden is begonnen? Het verder verloop van de waarnemingen ziet er als volgt uit:
In de voormiddag van 14 mei werd na anderhalf uur wachten, een van de vogels gezien. Het vrouwtje kwam de weg overgevlogen met een flinke buit (mogelijk een muis) en dook meteen daarna in de bremvegetatie. Twee dagen later, op 16 mei, liet het wijfje zich opnieuw zien, ook deze keer na lang en geduldig wachten. De vogel kon opgemerkt worden toen het na een fikse regenbui even het verenkleed uitschudde, om kort daarna in het niets te verdwijnen. Intensieve zoekacties tijdens de daaropvolgende dagen bleven vruchteloos. Totdat op 22 mei ditmaal het
107