Natuurhistorisch nieuws uit regio Leuver, :
Bosreservaat 'Putten van de IJzerweg'
Kelle Moreau
Net iets ten zuidwesten van de Zoete Waters in Oud-Heverlee ligt het amper 4,5 ha grote bosreservaat 'Putten van de IJzerweg. Het reservaatje ligt geklemd tussen de Waversebaan en de spoorlijn Leuven-Ottignies en bestaat uit een vrij steile oosthelling, die deel uitmaakt van de rechterflank van de Dijlevallei. Op deze helling komt een uitgebreide gradiënt van bostypes voor. Bovenaan vinden we eiken beukenbos met Adelaarsvaren, Valse Salie, Dalkruid en Meiklokje, op de helling eiken-haagbeukenbos met Gele Dovenetel en Grote Muur, maar ook Bosbingelkruid, Daslook en Slanke Sleutelbloem. Aan de voet tenslotte vinden we alluviaal valleibos, elzenbroek en een rietveld. Op 1 O september 1998 werd in het bosreservaat 'Putten van de IJzerweg' te Oud-Heverlee een veldoefening uitgevoerd in het kader van de cursus 'Autochtone bomen en struiken' die dat jaar door het Educatief Bosbouwcentrum Groenendaal werd georganiseerd op initiatief van het Instituut voor Bosbouw en Wildbeheer (IBW) en AMINAL Afdeling Bos en Groen. De Nederlanders Bert Maes en Chris Rövekamp begeleidden de oefening met hun vakkundige kennis. Op één namiddag werden door de
cursisten
niet
minder
dan
61
soorten
bomen,
struiken
en
heesters
gedetermineerd. Een groot aantal soorten was aangeplante, algemene soorten en minder gewenste exoten zoals Amerikaanse Vogelkers. Toch werd ook een aantal bijzondere, o.a. Mispel, Wilde Kardinaalsmuts, Heggeroos en Kruisbes, en zelfs zeer zeldzame soorten gevonden. Eerst en vooral werd de zeer zeldzame kruisingsvorm Crataegus
x
kyrtostyla tussen Koraalmeidoorn en
Eenstijlige Meidoorn in het
reservaat aangetroffen. Opmerkelijk hieraan is dat tot nu toe in Vlaanderen nog nooit een wild exemplaar van de Koraalmeidoorn werd gevonden. Van deze kruisingen alsook van de kruising Crataegus
x
macrocarpa met de Tweestijlige Meidoorn zijn nu
enkele exemplaren bekend. Vervolgens werd ook de Ruwbladige Viltroos Rosa pseudoscabriuscula in de Putten van de IJzerweg gedetermineerd. Dat deze soort tot voor kort in Vlaanderen nog als conspecifiek met de Gewone Viltroos Rosa tomentosa werd gezien, verklaart wellicht het beperkte aantal vindplaatsen van deze soort. Wellicht is de Ruwbladige Viltroos in onze streken zelfs een stuk minder
69