‘Ze vonden ons koloniaal, omdat we met dragers liepen’
wandelreisorganisatie, was oprichter, manager en bestuursvoorzitter van het Summit Hotel in Kathmandu en werd in 1996 Consul Generaal van Nepal in Nederland. Hij schreef twee verhalenbundels en een roman over het land, hij was oprichter van het tijdschrift Himalaya en sinds 2013 is hij voorzitter van de Himalayan Tiger Foundation, een stichting die zich inzet voor de bescherming van Bengaalse tijgers in natuurparken in Zuidwest-Nepal. “Het klikte enorm tussen Dolf en mij, dus op een bepaald moment vroeg hij of ik mee wilde naar Nepal, als zijn assistent. Je moet je voorstellen dat een reis naar Nepal in die tijd nog echt iets speciaals was. Voor vertrek ben ik door twee kranten geïnterviewd, zo bijzonder was het.”
Insectjes vangen De groep, een gecombineerde wandelreis en expeditie richting de Manaslu, trok door valleien waar volgens De Stoppelaar
44 | HOOGTELIJN 1-2017
nog nooit een westerling was geweest. “In Tibetaanse dorpjes werden we als ontdekkingsreizigers onthaald. Het voelde alsof we Stanley en Livingstone waren. Ik kwam thuis en ik wist één ding: dit wil ik nog een keer.” Die mogelijkheid kwam in 1973, toen hij zelf een Nepalreis organiseerde voor zestien Leidse biologen. Het jaar daarop deed hij met een paar collegastudenten zijn afstudeeronderzoek in het Khumbugebied. “Kleine insectjes vangen op de hellingen onder Mount Everest. We trokken daar maanden met z’n zessen rond. Over hoge passen, door valleien. We hadden alles zelf georganiseerd, met sherpa’s en alles. In Kathmandu hadden we als uitvalsbasis een huis gehuurd, dat gebruikten we als laboratorium en daar lagen de tenten en potten en pannen. Zo ben ik min of meer een trektochtorganisatie begonnen, Summit Trekking. Zonder vergunning of license of weet ik wat. Dat kon toen allemaal.”
‘Koloniaal’ Het eerste jaar trok Summit Trekking twaalf mensen, het tweede jaar zestig en het derde jaar honderdvijftig. “Nepal was op dat moment nog niet toeristisch. Dat begon heel langzaam te komen. Dan kwamen we bij een theehuisje en zaten daar een paar van die linkse Amsterdamse studenten op het terras. Die vonden ons ‘koloniaal’ omdat we daar met sherpa’s en dragers liepen. Dan zei ik: ‘Zullen we het omdraaien? Het bier dat jullie hier drinken, hoe denk je dat dat hier is gekomen?’ Ze hadden geen idee. ‘Dat wordt gedragen door sherpa’s, en die sherpa’s dragen tachtig kilo voor dertig rupee per dag. Wij hebben porters die met dertig kilo lopen, en ze krijgen vijftig rupee’.” Hij zucht. “Verwende toeristen die denken dat ze het beter weten. Mensen die lekker hun biertje drinken, hun hapje eten en ’s avonds in hun bedje liggen, maar zich ondertussen geen seconde afvragen hoe het daarachter