Mijn berghut, jouw berghut : t u h k a v i b e D ! e d r a a p o l heme Op de vraag ‘Bivakhut, hemel of hel?’ is het antwoord van de Nederlandse bergsporter duidelijk: de bivakhut ligt stukken dichter bij de hemel dan bij de hel! De reacties op de poll spreken voor zich: ruim 60% vindt slapen in een bivakhut het mooiste wat er is, na kamperen.
Bivacco Pansera.
Z
o prijst Gerard den Toonder het Ochsenlager: “half in de rotswand gebouwd, precies zoals het hoort, met een ouwe bedbak, wat stompjes kaars, een paar smoezelige borrelglaasjes. Genoeg hout om het kacheltje heet te stoken. Binnengevallen in een sneeuwstormpje en dan de volgende dag wakker worden van gestommel op het dak. De zon schijnt weer en er staat een kudde zwart-witte geiten rond en op het hutje.”
Gapende afgrond
Bivakhutjes. Ze liggen vaak op de meest fantastische plekken, zoals het Bivouac Musso ten zuiden van de Grand Combin. Ron Bloksma wil daar heel graag nog eens overnachten ‘op het randje van het Plateau du Couloir met een gapende afgrond voor je voordeur’. Tegelijk wijst hij op het beperkte aantal slaapplekken, waardoor zo’n hutje in feite ongeschikt is om met een groep naar toe te gaan. Anne Picard geeft een terechte waarschuwing af: “Wil je in een bivak overnachten, bedenk dan wel dat het vaak het enige onderkomen in
Aletsch biwak.
Bivacco Chiara e Walter.
Bivacco Bertoglio.
Bivacco Casarota. de omgeving is voor bepaalde routes en dat het voor noodgevallen bedoeld is. Dus wees bereid om je aan te passen aan wat je aantreft en bereid je goed voor; meestal houdt het met een paar dekens wel op.” Toch leent zo’n doos zich prima voor een gepland bezoek met kinderen. Niet de hele kleintjes, want je moet natuurlijk wel de nodige hoogtemeters maken. Rob Lith liep mijn zijn kroost rond de Monte Viso. Hij herinnert zich het Bivacco Bertoglio: “Een arendsnest gelegen aan de voet van de Monte Viso. ‘s Nachts zware storm, regen en toen werd het stil. De volgende morgen was alles wit om ons heen. Een fantastische ervaring voor de kinderen.” Negatieve ervaringen zijn er natuurlijk ook. Pierre Smetsers lag met te veel mensen in het Rossi e Volante bivak, en ja, dan wordt het inderdaad erg benauwd. En “met hoogteziekte aankomen in de Vallot-hutje, onder de top van de Mont Blanc is al niet prettig,” schrijft Anne Picard. “de staat van die hut en de mensen die daar rondhangen bevorderen het herstel bepaald niet.
Bivakparadijs Italië
Wie graag in een bivakhutje slaapt, kan in Italië zijn hart ophalen. Vele tientallen, vaak felgekleurde metalen doosjes staan op de mooiste plekjes voor je klaar. En de Italianen houden zo van deze hutjes dat er op de fotosite Flickr zelfs een groep ‘bivacchi italiani’ is opgericht. Dat getuigt van ware liefde voor dit bescheiden onderkomen. Maar ook de Zwitsers kunnen er wat van: zij hebben een aantal prima uitgeruste moderne bivakhutten gebouwd, zoals het achthoekige Aletschbiwak. Typisch Zwitsers en een enorm contrast met de vaak primitieve Italiaanse hutjes. En dat brengt ons bij de volgende en laatste aflevering van deze serie over berghutten. Die staat namelijk in het teken van ‘oud en nieuw’!
Vul de poll in
De serie over berghutten eindigt in de laatste Hoogtelijn van 2011. Het thema is dan ‘oud en nieuw’. Ga naar www.hoogtelijn.nl en vul de poll in. En geef je mening over heel oude of ultramoderne hutten via Linke din, of via Twitter @nkbv (#hut). En stuur je leukste foto’s van oud tegenover nieuw naar hoogtelijn@nkbv.nl . Ze krijgen een plekje in de volgende aflevering.
Tekst ico kloppenburg | hoogtelijn 4 -2011 |
15