20
|
HOOGTELIJN 4-2009
|
T E K S T E L W I N VA N D E R G R A G T
|
F O T O A R C H I E F E L W I N VA N D E R G R A G T
ALS EEN HINDE DOOR TIPS VAN EEN MOUNTAINRUNNER Trail- en mountainrunning zijn light-and-fast-sporten bij uitstek. Ideaal voor de ongeduldige bergsporter. De gewone wandeltijd wordt gehalveerd, terwijl de actieradius meer dan verdubbeld wordt. Mits je conditie op peil is, natuurlijk. Laat je inspireren door mountainrunner Elwin van der Gragt en ga met zijn tips zelf aan de slag.
Trailrunning en mountainrunning zijn overlappende begrippen; het gaat in beide gevallen om hardlopen in bergachtig terrein. Waar trailrunning zich beperkt tot onverharde paden en paadjes, gaat mountainrunning verder. Grofweg kun je stellen dat daar waar een pad té technisch wordt voor een mountainbike, mountainrunning begint. Via ongespoord terrein eindigt dat pas dáár waar je je handen moet gebruiken om je voort te bewegen, ofwel waar ‘scrambling’ begint.
Tip: een berghardloper is vlug, maar heeft nooit haast Al snel nadat ik het bos ben ingerend, is er geen gemarkeerd pad meer te vinden. Aanvankelijk dacht ik dat de rode strepen op de bomen de richting aanduidden. Maar nu ik in steeds grotere lussen enigszins in de juiste richting aan het zigzaggen ben, begint het me te dagen dat de strepen waarschijnlijk aanwijzingen zijn voor houthakkers. Na een kilometer of twee zijn ook die verdwenen. Nu is het gewoon een kwestie van de kompasnaald volgen. Gelukkig is het bos daar open genoeg voor. Onverwacht stuit ik toch op een pad. Tientallen voetsporen staan in de dunne modderige sneeuw. Ook al wijkt het wat van mijn koers af, ik besluit het een eindje te volgen. Maar als ik eens beter de sporen bekijk, slaat mijn hart een slag over: Dit is een berensnelweg. Ik dacht dat die beesten in een diepe winterslaap verkeerden!