vanaf de top zien we de lichtjes van chamonix fonkelen In de laatste route heeft zich trouwens ook nog een belangrijk stukje Nederlandse bergsportgeschiedenis afgespeeld. Zo staat er in Grenzeloos Verlangen – Tweehonderd jaar alpinisme, van Robert Eckhardt en Mark van Hattem: “In augustus 1963 deden Gerbrand van der Leek en Chris Korthals Altes een poging de Magnoneroute op de westwand van de Dru te beklimmen – die toen nog als een van de extreemste routes in de Alpen bekend stond. In de Fissure de Demi Lune (‘halve maanspleet’) maakte Van der Leek een voorklimmersval. Die val werd hem noodlottig, omdat daarbij de karabiner van zijn borstgordel brak (of openging) waaraan het klimtouw zat. Omdat afdalen vrijwel onmogelijk was, werd Korthals Altes na het ongeluk gedwongen de route verder te klimmen met een achterop gekomen Zwitserse touwgroep.” De westwand is tegenwoordig vanwege de steenslag levensgevaarlijk terrein. Hierdoor wordt de Petit Dru voornamelijk nog geklommen in de winter of het vroege voorjaar via een van de routes op de noord(oost)wand, zoals het Noordcouloir, geopend in 1973 door Walter Cecchinel en Claude Jager.
Zoek het haarscheurtje Nu is het mijn beurt. Boven me doemt de steile rotswand op, waardoorheen het haarscheurtje van de Nominee Crack loopt. Ik besluit mijn stijgijzers uit te doen en knoop van een lange bandschlinge een laddertje. Het begin klim ik vrij met blote handen. Als rotsklimmer heb ik toch iets meer vertrouwen in mijn manuele contact met de rots dan in het schrapen met de ijsbijlen. Bij de oude verroeste mephaken aangekomen, begin ik aan de
62 | HOOGTELIJN 2-2016
Niels begint aan het bovenste ijscouloir.
artificiële voortbeweging. Sommige haken steken wel tien centimeter uit de rots en zijn sterk verbogen. Hier en daar buigt een haak mee als ik hem met mijn lichaamsgewicht belast. Onwelkome gedachten van uitbrekende haken en verre vallen spoken door mijn hoofd. “Kom op Niek!”, roept Niels vanaf de standplaats tientallen meters onder me. Ik weet dat Niels zich ergert aan mijn traagheid en het wachten op de standplaats. “Niels, hoeveel meter touw heb ik nog?”