32 TOORTS
Reportage
Met een (wandel)boek op de bank Winter voor de boeg. Opgekruld in een hoek van de bank met een kop thee en een lekker boek om bij weg te dromen. Over avonturen in het nieuwe jaar, nog onbewandelde wegen of terugkijken op reeds gebaande paden. We verzamelen wat opvallende uitgaven en lopen een stukje mee met wandelschrijver Wim Huijser.
Tekst en foto's: Marijke Katsburg
zijn tweede fictieboek. En op een mooie dag in september trekken schrijver Wim Huijser (1960) en ik (1962) onze wandelschoenen aan en lopen een stuk Utrechtpad, om het er eens over te hebben. Over de schoonheid van wandelen, over verrassende ontmoetingen onderweg, over wandelgidsen en veranderende landschappen, over boeken, de herkenbaarheid van romanfiguren en wat zich verder maar aandient.
Schrijver Wim Huijser op de Grebbelinie, onderdeel van het Utrechtpad tussen Scherpenzeel en Woudenberg.
A
fgelopen jaar 2023 was een heuglijk jaar voor het Pieterpad. Naast de viering van de veertigste verjaardag van dit beroemde pad zijn dit jaar ook een vernieuwde wandelgids, een fietsgids én een heuse reisroman verschenen.
Op Pieterpad 'Hé, wakker worden. We moeten gaan wandelen.’ Maarten opende zijn ogen. ‘Het regent,’ sprak hij gedempt. ‘Het giet.’ Ze bleven stil liggen, de ogen naar het plafond gericht. Het getik tegen de ramen zou iets intens huiselijks hebben gehad als er geen reden was om op te staan. ‘We moeten op Pieterpad. Van Millingen naar Beek.’ Nicolien draaide zich op haar zij. ‘Ook als het regent?’ Maarten en Nicolien, de twee literaire karakters die in de jaren zestig via het werk van J.J. Voskuil de Nederlandse literatuur binnenwandelden, zijn het lopen nog niet verleerd. Sterker nog, naarmate ze over meer vrije tijd beschikken, trekken ze er steeds vaker te voet op uit. Wim Huijser heeft deze personages een voor wandelaars zeer herkenbaar vervolg gegeven. In Aan de wandel doorkruisen ze het ganse land, en de titel Op Pieterpad spreekt voor zich. Verrassende ontmoetingen Wim Huijser schrijft veel over wandelen en natuur. In zijn biografie staat hij benoemd als schrijver op het snijvlak van geschiedenis, literatuur en landschap. Het boek Op Pieterpad is
Beeldend Bij Huis Scherpenzeel ontmoeten we elkaar en zetten er flink de pas in. Wim Huijser heeft net het derde deel van zijn Maarten & Nicolien-trilogie afgerond, vertelt hij. Hij lijkt zelf verbaasd over het tempo waarin de avonturen van de personages Maarten en Nicolien bij hem opborrelden. Dat het een trilogie zou worden had hij bij het voltooien van Aan de wandel, begin 2022, niet kunnen voorzien. Zelf ben ik zojuist in de trein onderweg naar onze wandelafspraak in het tweede boek, Op Pieterpad, aanbeland bij de etappe Venlo. Het is zo beeldend geschreven dat ik me niet langer geroepen voel om het beroemde langeafstand wandelpad ooit écht te gaan lopen. Wel word ik nieuwsgierig naar de wandelbelevenissen van jongere generaties, dus hoop ik dat er over een paar jaar een Op Pieterpad 2 verschijnt, met de bevindingen en dialogen van bijvoorbeeld romanfiguren uit de 21ste eeuw. Huijser beschrijft een ontmoeting met zo'n jongere wandelaar, in het hoofdstukje Chill, waar Nicolien en Maarten in Gramsbergen arriveren. Terwijl Maarten en Nicolien een beschouwend rondje om het beeld van de drie wandelaars maakten was een jonge wandelaarster naast hen komen staan. Ze had een piepklein rugzakje om en haar kleiding was wat tegenwoordig als hip werd beschouwd. Een strakke jeans met scheuren in de knie. Op haar hoofd droeg ze een gebreide muts. Tegelijk had ze haar wijde overhemd over één blote schouder laten zakken. Kennelijk had ze het warmer dan gedacht. ‘Wow, drie wandelaars!’ riep ze uit tot niemand in het bijzonder. ‘Zo, die staan