ONS NIEUWE BEGELEIDINGSMODEL: VAN OPLEIDEN NAAR COACHEND

Begeleiden

Zo’n twintig jaar geleden werden de medische opleidingen gemoderni seerd en gemodelleerd naar Cana dees inzicht. De Canmeds werden een ge vleugelde term in opleidingsland en de nadruk kwam te liggen op regelmatig toetsen en feedback geven, liefst uitgebreid gedo cumenteerd in het portfolio. Iedereen die betrokken was bij het opleiden van jonge zorg- en medische pro fessionals leerde via teach the teacher-cursussen werken met de toetsinstrumenten, feedback geven en het portfolio vullen. Zelf deed ik enthousiast mee: dit had ik gemist tijdens mijn eigen opleiding! Kreeg je destijds geen feedback, dan betekende dat meestal dat wat je deed goed genoeg was. De enkele keer dat er wél feedback kwam, had je iets behoorlijk verprutst. Deze opleidings strategie maakte misschien dat je stevig in je schoenen kwam te staan, maar zorgde er ook voor dat het nooit echt duidelijk werd waar je goed in was of wat je kwaliteiten waren.

Ondanks mijn aanvankelijke enthousiasme begon ik me vele teach the teacher -cursussen later steeds vaker af te vragen of we de goede weg in waren geslagen. Lang heb ik feedback gegeven vanuit mijn eigen per spectief, om vervolgens te merken dat er maar bar weinig met mijn feedback gedaan werd. Ook merkte ik dat de situatie waarin ik de feedback gaf niet hielp: kortstondige mo menten van samenwerking, omdat ik maar een paar keer per jaar met dezelfde arts-assistent samen dienst, poli of OK heb. De hele vakgroep leidt op, was immers het devies van de moderni sering. Met andere woorden: de arts-assistent in opleiding krijgt iedere dag feedback op een ander aspect van zorg vanuit het perspectief van weer een ander staflid. Grote kans dat we allemaal met de beste intenties tegenstrijdige adviezen geven!

Heel blij was ik daarom met het recente artikel in het NTVG van Brand en Scheele, twee grondleggers van de eerder genoemde modernisering van de medische vervolgopleiding.1 Mede gebaseerd op recent wetenschappelijk onderzoek onderbouwen zij dat de effectiviteit van feedback toeneemt als deze wordt gegeven binnen een langdurige, respectvolle relatie, waarbij de opleider coachingsvaardigheden inzet om samen met de arts-assistent te verkennen wat er beter kan en hoe de arts-assistent dit kan bereiken.2 Het verschil tussen coachend opleiden en meer traditioneel opleiden is dat die eerste methode uitgaat van de student, door de student te leren doelen te stellen en deze te bereiken.

Deze adviezen sluiten goed aan bij het nieuwe begeleidingsmodel van Amphia. Afgelopen jaar is hard gewerkt aan een uniform begeleidingsmodel waarin de taken, rollen en facilitering van de verschillende opleidingsfuncties uitgewerkt zijn voor onze zorg- en medische opleidingen. Uitgangspunt is dat iedereen die betrokken is bij het opleiden aanvullend getraind wordt om constructieve feedback te geven en coachend te begeleiden. Ook komt er meer aandacht voor langdurige opleidingsrelaties en hoe we samen kunnen zorgen voor een veilige, respectvolle leeromgeving. Omdat opleiden leuk moet zijn, maar vooral omdat we deze jonge collega’s willen behouden voor de zorg, liefst in Amphia.//

Marja Dijksterhuis Gynaecoloog en decaan