3. Ustanowienie i działalność Konsulatu RP w Tabryzie oraz kolonia polska w Iranie تأسیس و فعالیت کنسولگری جمهوری لهستان در تبریز و اقلیت لهستانی در ایران Establishment and activities of the Polish Consulate in Tabriz, the Polish community in Iran
Już w pierwszych dniach po odzyskaniu niepodległości w Ministerstwie Spraw Zagranicznych przystąpiono do opracowania projektu sieci polskich urzędów konsularnych w świecie. W tym celu 12 grudnia 1918 roku w Wydziale Konsularnym odbyła się konferencja z udziałem przedstawicieli Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz Wydziału Ekonomicznego MSZ. W jej wyniku, uwzględniając w pierwszej kolejności interesy handlowe i transportowe państwa polskiego opracowano wstępną listę polskich placówek konsularnych. W przypadku Persji zaproponowano ustanowienie urzędów konsularnych w Teheranie i Tabryzie. Przy braku właściwej konwencji dwustronnej sprawy konsularne określono postanowieniami artykułu III Traktatu Przyjaźni, w którym zapisano, że: „Wysokie układające się strony będą miały prawo naznaczać w odnośnych państwach konsulów generalnych, konsulów, wicekonsulów i agentów konsularnych, którzy będą rezydować w stolicy oraz ważniejszych miastach, gdzie dopuszczone jest rezydowanie podobnych agentów zagranicznych”. پروژۀ شبکه دفاتر کنسولی لهستان در جهان،در نخستین روزها پس از استقالل لهستان در وزارت امور خارجه در تاریخ دسامبر، برای این منظور.سازماندهی شد کنفرانسی با نمایندگان وزارت صنعت و تجارت و بخش، .اقتصادی وزارت امور خارجه در بخش کنسولی برگزار شد فهرست اولیه دفاتر کنسولی،در نتیجه آن با در نظر گرفتن منافع تجاری و حمل و نقل کشور لهستان در وهله اول . پیشنهاد شد تا دفتر کنسولی در تهران و تبریز تأسیس شود، در مورد ایران.لهستان تهیه شد امور کنسولی با مفاد ماده سوم پیمان مودت تعریف شد که،به دلیل عدم وجود یک کنوانسیون مناسب دوجانبه معاونین کنسول و نمایندگان کنسولی، کنسول، «طرفین عالی میتوانند در کشورهای یکدیگر سرکنسول:می گوید .» مستقر شوند،منسوب کنند که در پایتخت و شهرهای بزرگی که نمایندگان خارجی مشابه نیز اجازه استقرار دارند
51