ЗОАГАШ ДЫ І (ад зоа- + ганідыі) — клеткі некаторых водарасцяў і грыбоў, здольныя рухацца ў вадзе пры дапамозе жгуцікаў. з о а г е а г р А ф і я (ад зоа- + геаграфія) — навука, якая вьшучае размеркаванне, размяшчэнне жывёл на зямным шары. ЗОА ГЕ0ГРА Ф (ад зоа- + географ) — спецьшліст y галіне зоагеаграфіі. ЗОАГІГІЕНА (ад зоа- + гігіена) — навука аб ахове здароўя жывёл. ЗОАМАРФІЗМ (ад зоа- + -марфізм) — уяўленне багоў y вобразе жывёл y даўніх рэлігіях; папярэднічала, a часам і спадарожнічапа антрапамарфізму. ЗОАМ ЕЛІЯРАЦЫ Я (ад зоа- + меліярацыя) — паляпшэнне прыродных і антрапагенных аб’ектаў шляхам выкарыстання абарыгенных або інтрадукаваных відаў жывёл. ЗОАПАЛЕАНТАЛОГІЯ (ад зоа+ палеанталогія) — тое, пгго і палеазаалогія. ЗОАПАРАЗІТЫ (ад зоа- + паразіты) — жывёлы, якія шматкратна харчуюцца за кошт іншых жывёл, не забіваючы іх, напр. многія прасцейшыя, гельмінты, насякомыя. ЗОАПАТАЛОГЫ (ад зоа- + паталогія) — навука аб паталагічных працэсах y арганізме жывёл. ЗОАПЛАНКТОН (ад зоа- + планктон) — планктон, які складаецца з жьюёльных арганізмаў. ЗОА П СІХ А ЛО П Я (ад зоа- + псіхалогія) — галіна псіхалогіі, якая вьшучае псіхіку жьшёл.
—
---------------------------------------------
3
ЗОАПСІХОЛАГ (ад зоа- + псіхолаг) — спецыяліст y галіне зоапсіхалогіі. ЗОАСПАРАНГП (ад зоа- + спарангій) — органы непалавога размнажэння ў некаторых водарасцей і ніжэйшых грыбоў; клеткі, y якіх утвараюцца зааспоры. ЗОАТАМІЯ (ад зоа- + -тамія) — навука аб будове арганізма жывёл, яго органах і сістэмах. ЗО АФ ЕНАЛОГЫ (ад зоа- + феналогія) — навука аб сезонных з’явах y жывёльным свеце, раздзел феналогіі. ЗОАХЛАРЭЛА (ад зоа- + хларэла) — тое, пгго і эндасімбіёз. ЗО А Ц ЭН 03 (ад зоа- + -цэноз) — сукупнасць жьюёл, якія Jmaxoдзяць y склад біяцэнозу. -ЗОЙ (гр. zoe = жыццё) — другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «жыццё». t
i
ЗО ЛІ (ням. Sol, ад лац. solutio = растварэнне) — вельмі дробныя часцінкі якога-н. рэчыва ў вадкім, цвёрдым або газападобным асяроддзі; адрозніваюць гідразолі, арганазолі і аэразолі. ЗО ЛІ2 (ням. Soil = паніжэнне) — невялікія круглаватыя ўпадзіныванны глыбінёй да 5 м і дыяметрам да 60 м, якія ўтвараюцца ў выніку прасадкі г р у т у на месцы пахаванага водна-ледніковымі адкладамі «мёртвага» лёду. t ЗОНА (лац. zona, ад гр. zone = noяс) — прастора, раён, тэрыторыя паміж якімі-н. граніцамі, характарызуецца агульнымі адзнакамі (напр. арктычная з., лясная з., бяз’ядзерная з.).
501