MISCELLANEA
Wspomnienie pośmiertne – kontradmirał w st. spocz. prof. dr med. Wiesław Łasiński (1915–2010) Obituary – Counter-admiral emeritus, Professor of medicine Wiesław Łasiński (1915–2010) prof. dr hab. n. med. Stanisław Orkisz Zakład Morfologii Katedry Biostruktury Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
23 lipca odszedł od nas na zawsze kontradmirał prof. Wiesław Łasiński, doktor hono‑ ris causa Wojskowej Akademii Medycznej. Urodził się 25 grudnia 1915 roku w Starym Sączu w rodzinie nauczycielskiej. W 1933 roku po zdaniu matury, jako podchorąży Szkoły Podchorążych Sanitarnych Centrum Wyszkolenia Sanitarnego rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończył jako prymus w 1939 roku, uzyskując dyplom lekarza wraz z promocją na stopień podporucznika. Staż kliniczny przerywa wybuch wojny. Uczestniczy w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu sanitarnego 26 Dywizji Piechoty. W trakcie walk nad Bzurą dostaje się do niewoli niemieckiej. W latach wojny, przebywając w oflagach XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg pełnił funkcję lekarza obozowego. Pracował w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Châlons. Po wyzwoleniu pracował krótko w szpitalu ONZ ds. Pomocy i Odbudowy w Mosbach. Po powrocie do kraju podejmuje pracę w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, skąd zostaje powołany do służby wojskowej. Przydzielony do marynarki wojennej, niezależnie od pełnionych funkcji oraz zajmowanych stanowisk, pozostaje wierny mundurowi marynarskiemu do końca życia. Rozpoczął służbę jako specjalista gimnastyki leczniczej w Szpitalu Marynarki Wojennej, następnie oficera lekarza flotylli trałowców, z którego zostaje awansowany 78
na stanowisko Szefa Dywizjonu Okrętów Podwodnych. W 1949 roku przechodzi na etat starszego asystenta Oddziału Chirurgicznego 7 Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku‑Oliwie. Kolejne szczeble kariery zawodowej od starszego asystenta do komendanta wiążą się z tym szpitalem. Kierując szpitalem, szkoli się intensywnie, zdobywając specjalizację II stopnia z chirurgii, medycyny wojskowej i organizacji służby zdrowia. W trakcie pobytu w Gdańsku, ścisła współpraca ze środowiskiem naukowym chirurgów oraz anatomów Akademii Medycznej w Gdańsku zaowocowała uzyskaniem stopnia docenta, a wkrótce potem (1964 r.) profesora nadzwyczajnego. Rok później zostaje kierownikiem Katedry Anatomii Prawidłowej, pełniąc równocześnie w latach 1962–1965 funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego. W 1965 roku został wyznaczony na stanowisko Komendanta – Rektora Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W chwili powołania na stanowisko rektora, komandor, a od 1966 roku kontradmirał, prof. Wiesław Łasiński miał już duże doświadczenie organizacyjne i dydaktyczne, nabyte w trakcie pełnienia zarówno funkcji dowódczych w marynarce wojennej, jak i dydaktyczno‑naukowych w AM w Gdańsku. Po przybyciu do Łodzi, pełniąc obowiązki Komendanta Wojskowej Akademii Medycznej, przystąpił natychmiast do organizowania nauczania anatomii w uczelni. Dzięki Jego wysiłkom 9 kwietnia 1966 roku utworzono Katedrę Anatomii Topograficznej i Stosowanej. W tym czasie była to jedna z najmłodszych katedr WAM. Od początku istnienia katedry prof. W. Łasiński borykał się z trudnościami organizacyjnymi i lokalowymi, zajmując początkowo trzy tymczasowe pomieszczenia na terenie Katedry Patologii Ogólnej i Doświadczalnej. Dzięki uporowi i dużemu zaangażowaniu, kontaktom ze środowiskiem akademickim innych uczelni LEKARZ WOJSKOWY 1/2011