De wereld van Zorg & Welzijn.
Verantwoordelijkheden, afwisseling en voldoening.
Wil jij hulp bieden en zorgen voor fijne leefomstandigheden voor mensen die (even) niet meer helemaal zelfstandig kunnen functioneren? Ben jij sociaal ingesteld en werk jij graag samen met andere mensen? Dan is een zorgberoep echt iets voor jou. Verantwoordelijkheden trekken jou aan en je houdt van divers werk. Binnen onze Zorg & Welzijnopleidingen leer je hoe je om kunt gaan met lief en leed binnen deze sector. Je leert hoe je binnen jouw vakgebied mensen moet verzorgen, begeleiden en ondersteunen. Er ligt een dankbare, leuke en afwisselende baan op je te wachten. Want niet onbelangrijk, de baankansen in deze sector zijn hoog!
Kiezen voor Zorg & Welzijn na het voortgezet onderwijs of je laten om- of bijscholen? Alles is mogelijk! VISTA college biedt diverse onderwijstrajecten voor alle doelgroepen.
Zit je op het voorgezet onderwijs en wil je de Zorg & Welzijn in, dan hebben wij deze opties voor je:
Helpende Zorg & Welzijn > niv 2
Verzorgende IG > niv 3
Begeleider en Persoonlijk begeleider Maatschappelijke zorg > niv 3 & 4
Medisch assisterende (dokter, tandarts of apotheek) > niv 4
Mbo verpleegkunde en ziekenhuisverpleegkunde > niv 4
Scan de qr-code en neem een kijkje bij onze opleidingen.
‘Mensen
zijn afhankelijk van je, het is mooi iets voor ze te kunnen doen’
Bianca Steijns – Kuijpers 43 jaar
VISTA student Assistent Wonen en Welzijn Zorg
VISTA college
Opleidingen Zorg & Welzijn in Heerlen, Maastricht en Sittard
vistacollege.nl
‘Ik wou dat ik het tien jaar eerder had gedaan’
Bjorn Mertens, 36 jaar VISTA student Verpleegkundige
Heb jij interesse om je te laten bij- of omscholen in de Zorg & Welzijn?
VISTA heeft diverse mogelijkheden voor scholing en training. Daarvoor kijken we vooral naar wat jij allemaal al kunt. Naast het voltijd onderwijs zijn er trainingen en programma’s die je kunt volgen terwijl je al meewerkt op je nieuwe werkplek. Lees verder in deze uitgave de verhalen van Ilana, Marc, Bjorn en Bianca. wat de ervaringen zijn van studenten die jou al voorgingen.
Scan de qr-code en maak een afspraak met één van onze VISTA coaches voor een vrijblijvend (telefoon)gesprek.
Midden in de groene omgeving van Koningslust ligt Savelberg, een van de tachtig zorglocaties van Daelzicht. Hier wonen en werken jongeren en volwassenen met een verstandelijke beperking of ontwikkelingsachterstand, bijkomende lichamelijke of zintuiglijke beperkingen, psychische problemen of gedragsproblemen. De komende jaren verandert het terrein, onder andere de huisvesting wordt vervangen.
Tekst: Marianne Eussen
Beeld: Lé Giesen
“Zorgen voor en met elkaar”
Het liefste had Kirsten Horbach manager zorg, alle doelgroepen van haar werklocatie Savelberg in woord en beeld laten komen. “Met het hele team staan we voor de zorg voor de bewoner, die bij ons centraal staat. Die verbinding en verbondenheid koesteren we met zijn allen. Vaak zit het in kleine pareltjes om het werkplezier in stand te houden.”
niveau van drie tot acht maanden. Het zware zit hem in het feit dat je nooit uit staat, je bent altijd aan het verzorgen.
Kirsten werkt al heel wat jaren in de zorg en sinds 2,5 jaar bij Daelzicht. “Savelberg is een gezellige en samenhorige gemeenschap in het groen. Er zijn woonlocaties voor een diversiteit aan doelgroepen en er is passende dagbesteding zoals een boerderij, hulp en klus en een restaurant. Op het terrein is ook een behandeldienst aanwezig die samen met begeleiders zorgdraagt voor zorg aan onze bewoners. Net als in een dorp zijn er verschillende activiteiten. Vele hiervan worden gedaan voor en met onze bewoners. Ook zijn er met regelmaat activiteiten voor medewerkers. Dit alles zorgt voor verbondenheid en verbinding.”
In een tijd waarin de zorgmarkt onder druk staat, is het ook voor Daelzicht nodig om te investeren in personeel. “Uit een medewerkersonderzoek bleek dat wij hoog scoren qua verbondenheid. Wij zorgen voor en met elkaar, ook preventief. Ik wil mijn collega’s meegeven dagelijkse succesjes met elkaar te vieren en ons zorghart te blijven volgen.”
Een van die werknemers is Leroy Janssen, die acht jaar in de zorg werkt, waarvan vijf jaar bij Daelzicht. “Ik werk in een groep volwassenen met een denk-
Tijdens avonddiensten heb ik geen tijd om uitgebreid te koken. Ik warm meestal eten op. Het kwam ook wel eens voor dat ik dat twee of drie keer opnieuw moest doen, omdat er iets tussen kwam. Een pieper voor noodgevallen in andere groepen hebben we altijd bij ons.”
Ondanks dat Leroy altijd aan staat en moet kunnen inspringen op geheel onverwachte situaties ziet hij er fris en monter uit. Wat is zijn drive om dit werk te doen? “Ik ben een heel sociaal iemand en wil graag andere mensen helpen. De bewoners die ik begeleid, kunnen dat niet. Zij hebben bij alles eigenlijk begeleiding nodig. Ik vind ik het fijn om hen een fijne dag te geven. Dat doe ik in mijn groep samen met een of twee collega’s.”
Bewoners verzorgen de dieren op de boerderij op het terrein.
heeft Miriam de langste staat van dienst. Al 28 jaar werkt zij bij Daelzicht. In de loop der tijd heeft ze veel in de zorg zien veranderen. “We kijken steeds meer naar wat de ander nu eigenlijk wil en aankan.” Door heel goed te kijken naar de lichaamstaal van haar bewoners, achterhaalt Miriam wat ze bedoelen. “Deze manier van kijken zit nu in mijn natuur.”
Leroy heeft het zorghart niet van vreemden. “Mijn moeder werkte ook in de gehandicaptenzorg. Het is nooit saai, iedere dag is anders zag ik al.”
Hij geniet van de korte momenten om even iets te eten en drinken. “Ook op de fiets naar huis schakel ik goed af. Als ik thuiskom, plof ik even op de bank om bij te komen en om mijn eigen kinderen te knuffelen. Wat ik terugkrijg? Bij de groep waar ik werk zit dat in heel kleine dingen: de lach op iemands gezicht bij het fietsen, een huppeltje over het pad. Daaraan merk ik dat mijn werk ertoe doet.”
Van de geïnterviewden in dit artikel
Als coördinerend begeleider van Huybheide 1 en 2 begeleidt Miriam een heel gemêleerde groep. “Groep 1 zijn vooral ouderen met een matige verstandelijke beperking en in groep 2 zijn volwassenen die iets meer zorg nodig hebben vanwege autisme of omdat ze niet mobiel zijn. Werken in de zorg geeft mij veel energie. Daelzicht heeft mij de kans gegeven om te groeien in mijn functie en om te doen wat ik leuk vind, zoals een stuk coaching. Je kijkt met andere begeleiders hoe iedereen zichzelf meer kan ontplooien om zo samen te zorgen voor goede zorg en begeleiding en een prettige samenwerking.”
“Als
mensen in hun kracht staan, stralen ze dat uit naar hun hele
omgeving”
“Waarom ik in de zorg ben gaan werken, is nooit een vraag geweest”, zegt coördinerend begeleidster Kai van Enckevort. “Ik heb altijd gezegd dat ik met mensen met een verstandelijke beperking en met jeugd wilde werken.” Sinds augustus 2023 is haar locatie Savelberg, maar ze werkt al vijf jaar bij de organisatie. “Daelzicht is een veilige haven voor mij. Hier voelde ik me gelijk welkom.”
Haar groep bestaat uit jongeren van vijftien tot en met 23 jaar met een licht verstandelijke beperking. “Met het uitbreiden van de dagbesteding sluiten we aan bij de activiteiten van de bewoners. Er wordt ook ‘out of the box’ gedacht. Wat kan extern ingezet worden wat nu nog niet op het terrein is, zoals werken bij Toverland of bij een bakker.” Kai heeft net als Leroy haar roeping niet van vreemden. “Mijn moeder werkte vroeger in de zorg en nu ook weer. Zij vertelde me haar verhalen, voor mij heel dierbaar. Hoe mooi is het om met mensen te werken aan hun ontwikkeling en daar het meest haalbare uit te halen. Bewoners zien soms hun eigen groei en ontwikkeling onvoldoende groeien, maar ik laat ze dan met het team zien wat ze wél kunnen, dat geeft mij veel voldoening. Ik houd hen een spiegel voor, maar zij mij ook.”
Miriam
Op Savelberg voelt ze zich thuis. “Ik kom zelf uit een klein dorp. De saamhorigheid en het dorpsgevoel zijn hier ook, dat voelt heel fijn.”
“Ik vond de opleiding goed, het concept past bij mij”
Neem Ilana (20). Ze wist wel dat ze de zorg in wilde, maar ze wist niet precies wat. Ze probeerde twee opleidingen maar die waren het toch niet helemaal. Tot ze via haar eigen tandarts in Maastricht in aanraking kwam met de opleiding tot tandartsassistente. Ze ging drie dagen per week bij haar eigen tandarts werken en volgde één dag per week les bij het VISTA College. Zo rondde ze in één jaar en drie maanden haar opleiding af en werkt nu tot volle tevredenheid nog steeds bij haar eigen tandarts. “Ik vond de opleiding goed, het concept past bij mij. Ik ben heel zelfstandig en kan goed inschatten wanneer ik klaar ben voor een examen. Ik was de eerste die deze opleiding ging doen. Het werk dat ik nu doe vind ik heel fijn. Ik werk in een grote praktijk en kan veel zelfstandig doen. Ook het contact met de patiënten vind ik leuk.”
“Ik wou dat ik het tien jaar eerder had gedaan”
Van Ilana gaan we naar Bjorn. Ook hij volgt een parttime opleiding in de zorg bij VISTA College, maar daarmee houdt de vergelijking op. Bjorn is 36 jaar en werkte ruim tien jaar als beveiliger bij Mondriaan, instelling voor geestelijke gezondheids- en verslavingszorg. Zoals bekend is er een grote behoefte aan zorgpersoneel en Mondriaan startte met een pilotproject om mensen om te scholen tot verpleegkundigen. Bjorn schreef zich in en volgt nu de opleiding tot verpleegkundige op mbo-4-niveau. Hij werkt 28 uur bij Mondriaan en gaat 8 uur per week naar school. Bevalt het werk? Bjorn: “Ik wou dat ik het tien jaar
Sommige mensen weten precies wat ze willen. Anderen twijfelen. Weer anderen twijfelen niet, maar zien nieuwe kansen en grijpen die. Mensen zitten nou eenmaal verschillend in elkaar. En als je de mogelijkheid krijgt om te gaan doen wat je leuk lijkt, waarom zou je het dan laten? Zeker als je opleiding en werk kunt combineren.
Tekst: Jules Coenegracht
Beeld: iStock
Waarom Ilana (20), Marc (39), Bjorn (36) en Bianca (43) kiezen voor heel verschillende opleidingen in de zorg
Zoveel mensen, zoveel wensen
eerder had gedaan!” Nou ja, tien jaar eerder is misschien wat overdreven, nuanceert Bjorn, maar het werk bevalt hem uitstekend. Ook de opleiding vindt hij heel fijn. Er wordt wel wat van je zelfstandigheid en zelfdiscipline gevraagd, maar hij heeft niks te klagen.
“Ik kijk wat anders naar mensen dan gemiddeld”
Marc (39) volgt bij VISTA de opleiding tot persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg. Een mondvol, maar in de praktijk werkt hij in de verslavingszorg bij maatschappelijke zorgorganisatie Moveoo in Geleen. Ook hij volgt één dag per week zijn opleiding en werkt de rest van de week in de praktijk. Hoe kwam hij erbij om in de verslavingszorg te gaan werken? Om die vraag moet Marc lachen. “Dat is een hele goeie. Ik heb in de horeca gewerkt, daar kwam ik ook wel eens in aanraking met problematische personen. Ik kijk wat anders naar mensen dan gemiddeld. Als mensen zouden weten welke verhalen er vaak schuil gaan achter een verslaving, zou er veel meer begrip voor zijn.” Hij zit nu in het eerste jaar van zijn opleiding en het bevalt goed. Vooral de koppeling tussen theorie en praktijk. “Je legt in de les situaties die je in de praktijk tegenkomt voor aan de docent en je medestudenten. Daar heb je veel aan.”
“Mensen zijn afhankelijk van je, het is mooi iets voor ze te kunnen doen”
Bianca is 43, ze volgt de opleiding AWWZ+. Voor het geval iemand niet weet wat dat betekent: AWWZ staat voor Assistent Wonen en Welzijn Zorg.
In verzorgingshuis Appelgaard in Margaraten, het dorp waar ze woont, assisteert ze verpleegkundigen bij de verzorging van ouderen die bijvoorbeeld hulp nodig hebben bij het eten, bij de toiletgang of bij het ’s avonds uitkleden en naar bed gaan. Zo vormt ze een paar extra handen aan het bed. Wat vindt ze van haar werk? “Er ging een wereld voor me open! Ik heb 24 jaar met plezier als dierenartsassistente gewerkt, maar dit werk is zo mooi en dankbaar.” Ook over haar opleiding is ze te spreken. “We zitten in een kleine groep, het is heel leuk om dit samen te doen. Onze docente heeft zelf dertig jaar in de praktijk gewerkt, die kan je alles vertellen.” Zou ze anderen aanraden om deze opleiding te gaan volgen? “Ja. Het is hard werken, mensen zijn afhankelijk van je. Het is mooi iets voor ze te kunnen doen. Je moet wel een mensenmens zijn.”
Meer informatie
Wil je voor jouw bedrijf samen met VISTA kijken naar vraagstukken zoals
• Opleiden
• Uitdagingen op de arbeidsmarkt
• Een leven lang ontwikkelen
• Functiedifferentiatie.
Neem dan contact op voor een vrijblijvend gesprek via > vistacollege.nl/bedrijfsopleidingen/contact
Wil je meer informatie over de VISTA bij- of omscholingstrajecten in de zorg en welzijn?
Ga dan naar: vistacollege.nl/bedrijfsopleidingen
Lieve jij, Zorgzaam aan mijn zij, Lieve jij, Soms vlieg je voorbij, Lieve jij, Wil zo graag meer tijd en aandacht voor mij, Lieve jij, Toch ben ik blij, Lieve jij, Je hart klopt oprecht ook voor mij, Lieve jij, Soms een traantje soms een lach hoe t ook zij,
Lieve jij, Dankjewel voor alle liefde voor mij, Lieve jij, Ik heb je nodig blijf aan mijn zij, Lieve jij, Zo kostbaar en betrokken dat ben jij!
Jeanne Smolders, Neer.
Ich vènj dich zoa bezunjer Waat se duis en wae se bös. Doe verdeens ech ‘ne knuffel. En ‘n hieële dieke kus.
Laura Theunissen, Maastricht.
Iedere zorgmedewerker verdient waardering en respect, dat realiseer je je pas, wanneer je ze nodig hebt. Ik merkte aan mijn man dat hij steeds meer dagen, gedrag ging vertonen dat gepaard ging met heel veel vragen. Iets vergeten doen we allemaal wel een keer, maar hij raakte verward en vergat steeds meer. Hij ging zich naar mij toe anders gedragen, desinteresse, geen aandacht, begrip en alles vragen. Voor mij werd het moeilijk om hier mee om te kunnen gaan, want ik kwam na 46 jaar , overal alleen voor te staan. Door de huisarts werd mij een hulpinstantie aangereikt, waarbij een trajectbegeleidster met ons samen de thuissituatie bekijkt. Yvonne kwam, zij gaf ons ZORG in de ruimste zin van het woord, in een relatie die door omstandigheden totaal was verstoord. Enorm veel kracht, steun en advies heeft ze mij gegeven, anders was ik deze situatie nooit de baas gebleven. Een relatie van 46 jaar die er wel is, maar ook niet, die nog steeds gepaard gaat met zorgen en verdriet. Dank aan haar en alle zorgmedewerkers, want of je er wel of (nog) niet van afhankelijk bent, verdienen in alle opzichten een welgemeend héél groot compliment! José Verhagen, Venlo.
Engelen.
Hun handen die geven om het kwetsbare leven, om ogen die zoeken naar aandacht, heel puur. Voeten die lopen naar mensen die hopen op troost en op hulp in hun donkerste uur. Hun hart klopt voor velen, ze zorgen en strelen, zien om naar elke noodlijdende mens.
Michaela,
Met gastvrije armen gaan ze verwarmen, ze houden je vast zonder voorkeur of wens.
Onmisbare krachten om leed te verzachten met overgave, vol liefde en trouw.
Zorgzaam aanwezig altijd maar bezig.
De hemel op aarde voor mij en voor jou.
Antoinette Rooswinkel-Vossen, Horn.
Wat ben jij toch een kanjer. Een fantastisch geweldig persoon. Wat ben jij toch een topper. Aan jou is niets gewoon. Wat doe je het werk toch geweldig. Ik krijg er tranen in mijn ogen van. Er is werkelijk niets dat jij niet zo maar oplossen kan. Ik weet heel erg zeker dat jouw toekomst groot wordt. Jij bent de allerbeste en komt straks niets meer tekort. Paula Franssen, Elsloo.
“Een welgemeend héél groot compliment!”
Wij vroegen u om een mooi gedicht te maken als ode aan de zorgmedewerker. Deze oproep viel niet in dovemansoren. Velen van u reageerden, en daar zijn we dankbaar voor. Zeker in deze tijd, waarin geweld tegen zorgmedewerkers helaas toeneemt, is een hart onder de riem meer dan welkom. Hier volgt een selectie van de ingezonden gedichten.
Wat zouden we zijn zonder handen in de zorg? Handen die geven zonder te praten, Handen die voelen, Handen die vasthouden, Handen die wassen, Handen die aankleden, Handen die troosten, Handen die warmen, Handen die genezen.
Zonder die handen blijft de wereld niet draaien.
Als je net als ik plotseling wordt geconfronteerd met een ziekte en door de zorg wordt gered, kan ik alleen maar zeggen: CHAPEAU VOOR DE ZORG. Wil van Eijk van Roij, Nederweert.
Een ode aan de zorgmedewerker ze komen iedere dag en helpen mij 30 minuten hebben ze daarvoor de tijd staat vast én wie er komt
we moeten samen door een deur en niet iedere dag bestaat uit fleur we delen van alles met elkaar dit is beslist zonder gevaar want ze hebben zwijgplicht nietwaar
het zijn sterke vrouwen en mannen want, onverwacht, een man van 198 centimeter moet je niet van schrikken je aanpassingsvermogen groeit iedere dag
maar wat je daar mee doet! je levert iedere dag een stukje van je eigenheid in maar ook ga je een beetje houden van elkaar. daarin zit ook gevaar als ze gaan vertrekken doet het pijn en je verwelkomt de nieuwe weer want je hebt geen keuze meer. Christien Kurstjens – Lucassen, Sevenum.
Zorgmedewerkers zijn onmisbaar en verrichten fantastisch werk, de zorg moet altijd doorgaan, verpleegkundigen zijn sterk. Als patiënt wil je heel graag hulp, zorgverleners steken de handen uit de mouwen, ze zijn de steunpilaren waar je op kan bouwen.
Een patiënt die meedenkt en meehelpt, zorgt dat er een belletje gaat rinkelen, samen puzzelen om tot een goed verloop te komen, is in de zorg prettig winkelen. Een zorgverlener die er oog voor heeft, geeft een tevreden patiënt als het goed voelt, iemand die zich sterk maakt voor kwaliteit en heeft meegevoeld.
Goede zorg, liefdevolle zorg is mooi, een wereldje op zich om als patiënt te worden gedragen op handen, je kan op ze leunen als rotswanden.
Patiënt en hulpverlener samenpakken, ondanks alle ongemakken, iemand die in staat is om alles minder erg te maken, is in de zorg het afbakken.
Onmisbare zorg, is voor iedereen die de snapper aan heeft staan, ze zijn er voor iedereen, communicatie is belangrijk, hun handen zijn het juiste orgaan.
W. Schmitz-Gootzen, Posterholt.
Brief aan mijn mantelzorger Vergeef me als ik soms de dingen niet meer weet. Vergeef me als ik telkens weer je naam of je gezicht vergeet.
Vergeef me als ik boos word, als iets niet gaat zoals ik wil. Vergeef me als ik wegdwaal in gedachten, somber en stil.
Want ondanks dat ik soms de woorden ook niet weet, is er dat ene zinnetje dat ik hoe dan ook niet vergeet.
Want ondanks alle moeilijkheden blijf jij me eeuwig trouw daarom wil ik graag zeggen: “Liefste, bedankt. Ik hou van jou.” Anneke Machura, Horst.
Voor iemand die zorg nodig heeft en dit zo liefdevol beleeft, zjjn er waardevolle mensen met gevoel waar ze op kunnen rekenen, graag iets voor de medemens willen betekenen.
Een luisterend oor als er behoefte is om te praten, en al het andere werk achter te laten. Een schouder om hun heen, verzacht het verdriet en de pijn meteen. Het beetje begrip en wat extra aandacht geeft weer moed en kracht om door te gaan.
Wetende er niet alleen voor te staan. Chapeau voor alle zorgzame mensen die dit op deze manier willen beleven. Dank voor iedereen die dit wil geven. Agnes Vergoossen, Echt.
Ode aan alle hulpverleners die voor ons zorgen
Zowel in het verleden-toekomst of te wel morgen
Wees ze dankbaar en behandel ze met respect
Geef ze de ruimte dan scoor je het juiste effect
Want zeker in tijd van nood hebben we ze hard nodig
Het zijn echt helden en nooit overbodig
Rood-wit(geel) en blauw de drie belangrijkste kleuren
Ga dus aan de kant als ze met alarm scheuren
En zeker al die handjes aan de bedden
Voor de goede verzorging en om levens te redden
Ben dus dankbaar voor al deze toppers
En laat het stoppen met de herrieschoppers.
Tiny Rompen, Hulsberg.
Een grote dank aan alle zorgmedewerkers, petje af, ze rennen als het ware voor de medemens op een draf.
De roeping die ze met heel hun hart uitoefenen, ze komen in beweging, het zijn de helden in de zorg, ze helpen in de verpleging.
Je kunt ze zien, je kunt ze horen, het klinkt als muziek in de oren.
Ze trachten de omstandigheden te verzachten, en proberen tot een oplossing te komen, je kan er veel van verwachten.
Zorgmedewerkers werken keihard om het de medemens zo fijn mogelijk te maken, ze verdienen heel veel meer dan een beetje aandacht geven, want ze spelen ook met hun eigen leven.
Zorgverleners hebben een enorm groot verantwoordelijkheidsgevoel en staan voor iedereen klaar, zodat wij onze zorg uit handen kunnen geven, dat geeft verlichting, zo zie je maar.
Een lofgedicht
Geen Ode an die Freude, zoals Schiller schreef in zijn gedicht, hoewel ik vreugde erg op prijs stel, blijdschap op iemands gezicht.
Wel ‘n ode aan ‘t adres van mensen, die zorgen voor anderen, in verzorgingshuizen voor ouderen, wiens leven is aan ‘t veranderen.
Die zich in ziekenhuizen bekommeren om patiënten, in huizen voor verstandelijk gehandicapten zorgen, of thuis voor kinderen, ouders, andere familieleden, niet alleen vandaag, ook morgen.
Zonder zorgen voor de medemens, oud, jong, groot of klein, zou de wereld een droge woestijn, een troosteloze akker zijn.
Zonder oase van medemenselijkheid, we werden als hard hout, als staal, we werden als opgedroogde wortels, we zouden verdorren allemaal.
Daarom breng ik ‘n ode, en doe dat met ‘n blij gezicht, aan hen die zorgen voor een ander, voor hen schreef ik dit lofgedicht. Phil Schaeken, Sittard.
Voor al mijn collega verpleegkundigen en verzorgenden
Verplegen en verzorgen is ons beroep en dat doen we iedere dag
Met een traan en een lach
Mensen bijstaan in ziekte en gezondheid
Hopen dat je hun dag iets verblijdt
Met steun, advies en onze aanwezigheid
Onze cliënten en hun mantelzorgers zijn een deel van ons leven
We doen ons best hun de gevraagde zorg te geven
Ieder mens is uniek en dat maakt ons werk zo rijk
Daarom werken wij met plezier in onze wijk! Danielle Feij, wijkverpleegkundige, Maastricht.
Zorgverlening
Magisch, hoeveel positief werk jullie verrichten, dit heeft mij tot dit schrijven doen verplichten.
Een sterk ras dat niet onder alle hulpvragen doet zwichten.
Jullie aanwezigheid doet vele mensen veranderen.
Jullie positieve inbreng en inzicht geeft de mensen een win-win, genezing en meer levenszin.
Naar ik vermoed geeft dit recht op een hemelzitje aan de binnenste ring.
ZORGVERLENERS, het mooiste woord dat ik ooit heb gehoord. René Oranje, Sittard-Geleen.
De mensen in de zorg gaan voor iedereen aan de slag, en dat voor een groot gedeelte van de dag. Ze verdienen het in het zonnetje te worden gezet, zo willen wij eens menselijk voor hun zijn, een stimulans voor het werk waarin ze goed zijn. Alle mensen in de zorg, rennen voor ons leven, nu kunnen en willen wij in deze vorm ook iets teruggeven.
Hoe fijn zal dat voor alle zorgverleners voelen, een beetje aandacht geven, dat is wat wij bedoelen! W. Schmitz-Gootzen, Posterholt.
Beste Francis Noa ut verlees van diene leefste man Ton kwaamse gans allein te zitte met de hundjes.
Det waas ut neet veur dich. Noa 17 joar gewerk te hebbe beej Focus gingse poetse beej oudere um dr zoe toch nog lekker tusse te blieve en kwaamse auch beej os.
Ut waas liefde op de ierste blik en dien spontaniteit, lach en werkenergie hebbe mich oet mien depressie gehoald. Same met dich belaef ich leuke poetseurkes.
Hiel fijn des dich in os laeve bus gekomme en we hoape det we same nog hiel vuul fijne eurkes meuge doornmake en nog hiel vuul van mekaar meuge genete.
Hiel vuul leefs van Riny Vercoulen-Staaks, oet Blierick.
Elke dag staan jullie voor haar klaar, met verzorging en een lief gebaar. Altijd weer met goede zin, behandelen jullie haar als een vriendin. Ondanks dat dit meestal niet wederzijds is, bekijken jullie haar met een blik zo fris. Compliment dat jullie dit kunnen en mama toch haar rust te gunnen. Ze is niet de makkelijkste bewoner, maar misschien stiekem ook een dromer.
“Wat was het mooi toen ik nog kon lopen, wekelijks 15 km door de Belgische bossen stropen.” Nu bijna volledig afhankelijk van zorgpersoneel, voor ons als dochters betekent dat echt heel veel.
Maar voor mama is dit moeilijk te accepteren, vroeger deed zij altijd iedereen dirigeren. Nu nemen jullie alles van haar over, en wordt haar leven steeds brozer. Nogmaals bedankt voor jullie inzet, en negeer maar gewoon haar verzet.
Een dankbare dochter S.B., Landgraaf.
Van zóveel waarde
Als mens door emoties overmand… is daar een blik die geruststelt , een glimlach, een hand. Omarm en waardeer , daar waar zij voor staan.
Kanjers in de zorg…. laat ze blijven, laat ze niet gaan.
Geef hun terug, onze glimlach, onze blik , een lief gebaar. Ook zij hebben ons nodig, al is het maar … Voor hun blik die ons gerust stelt, die glimlach, die warme hand.
Daar gaan ze … elke dag gedreven, door hun passie en liefde voor de ander overmand.
Kanjers in de zorg… van zóveel waarde .
Eerbetoon
Dorine Teeuwen, Blerick.
Een schrijver probeert de zorg te vangen in een verhaal
Met woorden die de zorg die geboden wordt vertaald
Een beeldhouwer probeert uit te beelden in steen, zo koud
Zijn visie op de zorg en zijn zorg om van wie hij houdt
Een schilder probeert de zorg te vangen in kleur op doek
Al eeuwenlang en toch vindt hij niet altijd de touch en kleur die hij zoekt
Ieder mens probeert het op zijn eigen eigenwijze manier
Schrijven, beeldhouwen en schilderen voor ons aller vertier
Toch ga ik het ook enkel met 200 woorden proberen in dit gedicht
Waarin ik mij aan alle zorgmedewerkers/mede medemensen richt
Ik heb nooit voor jullie ooit staan klappen
Daarom ben ik blij met deze ode aan jullie en in alinea-stappen
Jullie zijn loodsen die ons hebben geleid door loodzware tijden
Werkend, zorgend, een luisterend oor voor menselijk lijden
Ik juich in mijn hart altijd al voor alles wat jullie voor ons allen doen
Een diepe buiging en met alle respect een superdikke klap-zoen!
Jullie altijd bezige handen verzorgen en zorgen
Dat deden jullie gisteren, vandaag en vast ook morgen
Wees ervan overtuigd dat ik jullie, jij, jij, jij, nooit vergeet
Niemand weet wat hij vergeet maar dat is iets wat ik zéker weet
Dank vanuit mijn hart
Mijn dank is niet uit te drukken in 200 woorden: nog niet in 1 miljard
Anita Mevissen-Spronck, Neerbeek.
Beeld: Getty Images
PSW ondersteunt kinderen en volwassenen die begeleiding nodig hebben bij wonen, werken, dagbesteding, onderwijs en vrije tijd Ieder mens is uniek Dat betekent dat onze medewerkers elke dag opnieuw met andere uitdagingen, dromen en talenten te maken hebben Het zit in het bloed van iedere PSW medewerker om vanuit die ene bijzondere cliënt te denken en ook te handelen.
Op deze dag bedanken wij onze collega's nog eens extra voor hun tomeloze inzet voor onze cliënten!
Onze passie kent geen beperkingen
Zoveel mensen, zoveel wensen. Dat geldt vanzelfsprekend voor de cliënten in de zorg, maar dat gaat ook op voor de medewerkers, of het nou professionele krachten zijn of vrijwilligers. Want iedereen brengt naast zijn toewijding en inzet ook zijn eigen talenten en eigenheid mee.
