Van ongeluk tot kampioen: het inspirerende verhaal van Man-Kei To alias Kiki

Man-Kei To, in de G-badmintonwereld bekend als Kiki, is de talentvolste G-badmintonspeelster van België. Ze haalde de halve finales van de Paralympische Spelen in Parijs 2024 en veroverde er de harten van velen met haar gedrevenheid en sportiviteit. Hoewel ze de finale net miste, is haar verhaal een bron van inspiratie voor sporters. Kiki’s weg naar de top was er een vol obstakels, maar ook van triomf. Van een leven dat op zijn kop werd gezet door een auto-ongeluk, naar de ereplaatsen op het internationale sporttoneel — haar verhaal getuigt van veerkracht, doorzettingsvermogen en passie.

Waar komt je roepnaam ‘Kiki’ vandaan?

Kiki: “Eigenlijk heet ik Man-Kei, maar Kiki is de naam die mijn moeder me gaf toen ik klein was. Ze vond het een leuke, speelse naam. In het begin noemde alleen mijn familie me zo, maar al snel begonnen ook mijn vrienden hem over te nemen. Inmiddels kent iedereen me als Kiki en ik draag die naam met trots.”

Wat is er precies gebeurd tijdens het ongeluk dat je leven zo veranderde?

“Het was in 2007. Ik was 20 en zat in een auto die betrokken raakte bij een ernstig ongeluk. Mijn rug werd beschadigd - technisch ter hoogte van de T12 ruggenwervel - en dat resulteerde in een dwarslaesie.

Aanvankelijk was er hoop dat ik nog zou kunnen lopen. Het heeft toch een aantal jaar geduurd voordat ik door had dat dat niet het geval zou zijn. Na een intensieve periode van herstel in het revalidatiecentrum van UZGent besloot ik dat ik mijn leven niet door dat ongeluk wilde laten bepalen. Studeren, werken en sport werden mijn uitlaatklep en mijn manier om mijn veerkracht terug te vinden.”

Waarom koos je voor badminton?

“Ik heb verschillende sporten uitgeprobeerd. Zwemmen leek in eerste instantie een goede keuze, maar dat was te eenzaam. Toen ik een sport zocht waar meer interactie bij kwam kijken, stuitte ik via tennis op badminton. Het was liefde op het eerste gezicht. De snelheid, de intensiteit en vooral de techniek trokken me meteen aan. Badminton gaf me het gevoel dat ik mijn kracht en controle terug kon winnen, zowel fysiek als mentaal. Bovendien werd ik van in het begin fantastisch ondersteund door Sven De Rom, mijn toenmalige coach in Herne.”

Je speelt in de WH1-klasse. Wat houdt dat precies in?

“In het G-badminton hebben we verschillende klassen, afhankelijk van de mate van beperking. WH1 betekent dat ik een rolstoel (WHeelchair) gebruik en dat ik beperkter ben qua rompstabiliteit dan de mensen in klasse 2. Hierdoor moet ik tijdens het spel veel compenseren met mijn armen en bewegingen in de rolstoel. Het is een uitdagende klasse omdat je zowel op kracht als op tactiek moet vertrouwen.”

Hoe ziet je trainingsschema eruit?

“Als topsporter is mijn trainingsschema behoorlijk intens. Ik train zes dagen per week, en daar zit ook kracht training, conditietraining en techniektraining bij. Omdat ik in WH1 speel, is het belangrijk dat ik mijn boven lichaam en armen in topvorm houd. Daarnaast werk ik veel aan mijn reactiesnelheid, coördinatie en rompstabiliteit. Gelukkig heb ik een geweldig team om me heen die me ondersteunen, zowel fysiek als mentaal. En dat dankzij de samenwerking tussen G-sport Vlaanderen en de Federatie Badminton Vlaanderen.”

Kun je ons meenemen naar je ervaring op de Paralympische Spelen van Parijs 2024?

“Het was onvergetelijk om daar te kunnen staan tussen de beste atleten van de wereld. De sfeer in het dorp, de adrenaline tijdens de wedstrijden, het publiek dat ons aanmoedigde…. Natuurlijk was het verlies in de halve en bronsfinale teleurstellend, maar ik kijk met trots terug op mijn prestaties. De drie mensen op het podium verdienden hun medaille, want ze waren beter dan ik. Ik ben vastbesloten om mezelf nog verder te ontwikkelen en sterker terug te komen. Mijn doel is een medaille op de Paralympische Spelen in Los Angeles van 2028.”

Je speelt nu al enkele jaren op internationaal niveau. Wat zijn enkele van je hoogtepunten?

“De Paralympische Spelen is er natuur lijk een, maar er zijn zoveel speciale momenten. In 2015 deed ik voor het eerst mee aan een wereldkampioenschap in Engeland. Dat was een grote stap voor mij. Het was ook de eerste keer dat ik G-badmintonspelers van over de hele wereld ontmoette. Ik kwam er mensen tegen met dezelfde beper king als ik die allemaal voor dezelfde sport leefden. Ik kwam ook Aziaten tegen met wie ik kon praten in het Kantonees en Mandarijns. Ook mijn gouden medaille op de Europese Kampioenschappen in 2023 was een moment dat ik nooit zal vergeten. Dat voelde als een bevestiging dat ik op het goede spoor zat.”

Wat motiveert je om door te blijven gaan, zelfs op moeilijke momenten?

“Mijn motivatie komt van binnenuit. Ik weet dat ik door mijn sport mensen kan inspireren, vooral jongeren die misschien ook te maken hebben met uitdagingen. Sport heeft mijn leven veranderd en ik wil anderen laten zien dat ze, ongeacht hun beperkingen, hun dromen kunnen najagen. Daarnaast wil ik gewoon het beste uit mezelf halen. Ik geloof dat je altijd kunt blijven groeien, of je nu een beginnende sporter bent of al op het hoogste niveau speelt.”

Wat zou je jonge mensen die willen sporten, maar twijfelen door hun beperking, willen meegeven?

“Mijn belangrijkste advies is: laat je nooit tegenhouden door je beperkingen. Iedereen heeft uitdagingen in het leven, maar het gaat erom hoe je ermee omgaat. Zoek een sport waar je van houdt, iets wat je energie en vreugde geeft. Het is niet altijd makkelijk, maar met doorzettingsvermogen en passie kun je geweldige dingen bereiken. Sport kan je leven verrijken, net zoals het dat voor mij heeft gedaan.”

foto’s: Luc Dequick

Kiki’s palmares

Paralympische Spelen

• Parijs 2024: vierde in vrouwen enkelspel

Wereldkampioenschappen

• Pattaya 2024: brons in vrouwen enkelspel

• Tokyo 2022: zilver in vrouwen dubbelspel

Europese kampioenschappen

• Rotterdam 2023: goud in vrouwen enkelspel, zilver in vrouwen dubbelspel

• Rodez 2018: brons in vrouwen enkelspel, zilver in vrouwen dubbelspel, brons in gemengd dubbel