Locatiepaspoorten en permanente Chw Excursie Nu al Eenvoudig Beter, 9 oktober 2014, Groningen De Locatiepaspoorten van gemeente Hoogeveen geven in een vroeg stadium aan welke ontwikkelrichting gewenst is. Aan de initiatiefnemer vervolgens alle vrijheid de kaders zelf in te kleuren. Hoe werkt dit in de praktijk? We krijgen een toelichting van gemeente én initiatiefnemers tijdens een excursie op 9 oktober. Als achtergrond komt ook de permanente Crisis- en herstelwet aan bod.
1. Locatiepaspoorten De bus rijdt ons van Groningen naar Hoogeveen, waar we stoppen voor een nog onbewoond appartementencomplex - Bilderdijk. Alles ademt nieuw: kale perken, zand, kamers in strak wit, glimmende vloeren; binnen moeten we slofjes aan. We worden opgewacht door gemeente en woningbouwvereniging. Locatiepaspoort geeft richting In Hoogeveen ligt veel grond braak, licht Kees Hofstee van de gemeente toe. Tegelijkertijd is er een grote woningopgave. Dit zorgt voor twee gemeentelijke opgaves: het ontwikkelen van een woonvisie en ervoor zorgen dat het in Hoogenveen prettig wonen, werken en verblijven is. Marktpartijen kunnen zelf met die opgave aan de slag, vindt de gemeente. Maar initiatieven die een bestemmingsplanwijziging nodig hebben, staat een tijdrovend proces te wachten. Ook zijn er principes die de gemeente initiatiefnemers mee wil geven, zoals groen en behoud van identiteit. Om vanuit een algemeen belang meer grip te krijgen op individuele locaties, zónder meteen een blauwdruk te geven, ontwikkelde zij het principe van locatiepaspoorten. Om te komen tot een locatiepaspoort analyseert de gemeente eerst, met de bestaande beleidskaders in het achterhoofd, de omgeving van een kavel. Samen met een quickscan voor het milieu vormt dit het ontwerpuitgangspunt. Later in het proces gaat de gemeente ook met de betrokken partijen aan tafel zitten. Het locatiepaspoort wordt vastgesteld door een ‘trojka’ (waaronder de wethouder) – en dus niet door de gemeenteraad. Hofstee: “Locatiepaspoorten zijn richtinggevend voor de gemeente en de initiatiefnemer. De fijnafstemming komt uiteindelijk tot stand in dialoog tussen gemeente en initiatiefnemer, maar door deze aanpak gaat de gemeente eerst zelf nadenken. Daardoor kan ze later sneller met initiatiefnemers meebewegen.” Strakke inkadering geeft vrijheid Ook Bilderdijk kreeg uiteindelijk zijn vorm dankzij een kavelpaspoort. Bilderdijk was in samenwerking met zorgaanbieder Zorgpalet oorspronkelijk ontworpen als woon-zorgcomplex. Plan 1 belande na zes jaar in de prullenbak. Plan 2 sneuvelde in 2010, dat had drie oorzaken: (1) Zorgpalet was bang dat intramurale zorg in de toekomst niet meer financierbaar zou zijn, (2) de buurt vond het geplande complex te massaal, en (3) ook woningbouwvereniging Domesta was niet tevreden, onder meer vanwege de weinig flexibele invulling van de ruimten in het huidige ontwerp.