Kobiecym Okiem - wiosna 2022

GAZETA INSPIRUJĄCA KOBIETY MAGAZYN

2022 wiosna

Małgorzata Szumska: MARZY MI SIĘ JUŻ TYLKO SPOKÓJ s. 8-9

Celina Przybytkowska: CHCĘ POMAGAĆ LUDZIOM ZMIENIAĆ ŻYCIE NA LEPSZE s. 10

Niezwykłe tatuaże, CZYLI JEDYNE W SWOIM RODZAJU ZJAWISKO KULTUROWE s. 12

Klaudia Mikuła ZAMIAST SZPILEK ZAKŁADA GUMOWCE I POMAGA LUDZIOM BUDOWAĆ ICH WYMARZONE DOMY s. 16

Magdalena Osada: KTOŚ MUSIAŁ UMRZEĆ, ŻEBYM JA MOGŁA ŻYĆ s. 26-27

W Zosinie zostałam Maszą

O WOJNIE W UKRAINIE, SWOJEJ POMOCY NA GRANICY I WYRUSZENIU Z POMOCĄ DO BOMBARDOWANEGO KIJOWA s. 4-6

fot. Fotomiłostki

MARZANNA LESZCZYŃSKA:

na początek Wyobraźcie sobie miejsce wypełnione pastelowymi barwami, ozdobione mnóstwem przepięknych kwiatów, z huśtawkami, na których możecie się zrelaksować i zjeść przepyszne jedzenie.

Miejsce tętniące życiem, wypełnione śmiechem ludzi, ich rozmowami, przyjaciółkami, które spotkały się po pracy, parą, która stęskniona wpatruje się w siebie na randce, rodzicami z dziećmi, które właśnie skończyły lekcje.

Brzmi, jak bajka? Owszem. W takiej bajkowej scenerii znajdującej się w Dzierżoniowie przyszło mi rozmawiać.

Niestety to była rozmowa pełna smutku i łez. Nie o bajce, a o wojnie, strachu, głodzie i bólu, a także o ściskającej do głębi serca tęsknocie... Ze łzami w oczach, drżącym głosem o tym wszystkim opowiedziała mi bohaterka okładki tego wydania - Marzanna Leszczyńska. To silna, odważna kobieta, która z dnia na dzień po wybuchu wojny

w Ukrainie postanowiła wyjechać na granicę, aby pomagać przybywającym do Polski uchodźcom. To jednak nie wszystko, ponieważ nasza bohaterka po kilku dniach już nie z dnia na dzień, ale z godziny na godzinę pojechała z pomocą do bombardowanego Kijowa.

Powiedzieć, że to odwaga, to powiedzieć niewiele. Ja osobiście podziwiam Marzannę za to co zrobiła.

Za jej serce, dzięki któremu niejedna wystraszona kobieta z Ukrainy, niejedno przestraszone dziecko, poczuło ciepło, opiekę i bezpieczeństwo odebrane Im z dnia na dzień....Pisać o takich kobietach to dla mnie prawdziwy zaszczyt.

Karolina Golak

Redaktor naczelna magazynu „Kobiecym Okiem”

fot. Moaa Magdalena Bartkiewicz

Zamów nasz kalendarz i bądź z nami przez cały rok!

KOBIECYM OKIEM

REKLAMA

Paulina Nowak: 731 000 112

NR 16 wiosna

REDAKTOR NACZELNA

Karolina Golak | 502 324 540

2

Współpracownicy: Agnieszka Góralczyk

SKŁAD

newPro Anna Szwec

KOREKTA

Karolina Golak

WYDAWCA

Grupa Medialna Intergol ul. Podjazdowa 12/1, 57-400 Nowa Ruda

sport czasie. Prywatność i komfort towarzyszą każdej sesji treningowej, przekonując nawet najbardziej zrażone do aktywności fizycznej osoby. Zastosowanie technologii nie ma też barier wiekowych.

- Na dzień dzisiejszy, moja najstarsza pacjentka liczy sobie 63 lata. Jestem dumna, że przy pomocy specjalistów pacjenci odzyskują zdrowie i witalność!

Nowością i hitem, zwłaszcza wśród mężczyzn okazał się EMS boxing. - Zauważam coraz większe zainteresowanie treningiem, połączonym z elementami boksu - głównie panowie, choć nie tylko uznają tę metodę za atrakcyjną. EMS boxing to alternatywa dla poszerzenia treningu siłowego, zwłaszcza dla fanów sportów walki. Panie, rzecz jasna także są mile widziane - dodaje trenerka.

TRENING W MISTRZOWSKIM WYDANIU

Innowacyjne 20 minut Innowacyjne 20 minut Dla zabieganych, sportowców, świeżo upieczonych mam, a także osób z kontuzjami. Technologia EMS podbija nie tylko serca, ale i mięśnie nawet zagorzałych sceptyków sportu. Z założycielką studia Projekt 20 - Treningi Personalne EMS - Agatą Felczak o rosnącej popularności technologii oraz planach na rozwój rozmawiała Katarzyna Postrach.

LEKKO PONAD KWADRANS EMS, czyli elektrostymulacja mięśni to coraz popularniejszy sposób na aktywność fizyczną. Innowacyjne urządzenie, które przesyła impulsy elektryczne wprost do mięśni pozwala uzyskać świetne rezultaty w krótkim czasie. To tylko 20 minut, dasz radę - motywuje trenerka. Jednak dwudziestominutowy trening równoważny jest z tym, który trwałby... aż 90!

- Staram się nie porównywać do tradycyjnej aktywności na siłowni, co więcej - uważam, że EMS jest świetnym uzupełnieniem treningu siłowego.

Podkreślam jednak, że pod względem czasu, jaki należy poświęcić na trening,

a także wygody EMS jest bezkonkurencyjny.

Trening EMS znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie tradycyjny trening siłowy może okazywać się zbytnim obciążeniem - dla stawów, mięśni i poszczególnych, newralgicznych partii ciała, takich jak kręgosłup. A co z efektami?

- W treningu EMS najistotniejsza jest różnorodność i to właśnie stale podkreślam w wywiadzie z pacjentami. Polecam go zarówno profesjonalnym sportowcom jak i świeżo upieczonym mamom oraz tym, którzy borykają się z kontuzją lub innymi czynnikami, uniemożliwiającymi trening na siłowni. Efekty zauważalne są już po kilku tygodniach. W zależności od potrzeb trening ułatwia zbudowanie tkanki mięśniowej lub redukcję tkanki

tłuszczowej. Pacjenci szybko zauważają poprawę napięcia mięśni oraz wyraźną ulgę, np. w bólu. Zmian oczywiście jest znacznie więcej: różnica w obwodach, poprawa kondycji i wydolności, a także efekty szczególnie cenione przez kobiety - zmniejszenie cellulitu oraz znaczna poprawa jędrności ciała. Trening EMS polecany jest także kobietom, które pragną we własnym tempie wrócić do formy sprzed ciąży - podkreśla założycielka studia.

#ZAPROJEKTUJSIEBIE Wyobraź sobie: tylko ty i twój trener. To, co wiele osób zraża przed zadbaniem o siebie, jest – o ironio – obecność innych osób. Trening EMS jest nie tylko bezpieczny w obecnym, pandemicznym

G Projekt 20 - Treningi Personalne EMS

Technologię EMS docenił sam Adam Małysz, wielokrotny Mistrz Świata w skokach narciarskich. Elektrostymulacja mięśniowa, którą stosuje od 4 lat, pomaga mu w utrzymaniu dobrej kondycji mimo zaprzestania regularnych treningów. Jak sam przyznaje – EMS pozwala w krótkim czasie osiągnąć, a także utrzymać dobrą formę. Trudno znaleźć lepszą rekomendację. Co w planach ma założycielka studia?

- Coraz bardziej cieszy mnie rozwój studia, a także plany na kolejne miesiące. Moim celem jest wyjść naprzeciw oczekiwaniom podopiecznych oraz ich sposobom na zdrowy styl życia. Dlatego idę o krok dalej i to dosłownie - na zewnątrz. Wkrótce trening EMS będziecie mogli wykonać na świeżym powietrzu, np. uprawiając jogging. Pomysłów mam wiele - już wkrótce będę mogła zaprosić nowych i obecnych pacjentów do nowego studia, którego siedziba mieści się w siłowni High Fitness - kwituje z uśmiechem. Studio treningu EMS znajduje się w centrum rehabilitacji Medicor przy ul. Ludwika Waryńskiego 2a w Nowej Rudzie oraz na terenie siłowni High Fitness, przy ul. Piastowskiej 4 w Kłodzku.

Pierwszy trening poprzedza konsultacja poparta wywiadem oraz profesjonalna analiza składu ciała.

3

bohaterka z okładki

W Zosinie zostałam

Maszą

Mieszka w Ząbkowicach, ale w Dzierżoniowie prowadzi biznes - restaurację Sensei Suhi i kawiarenkę Caffee. Marzanna Leszczyńska opowiedziała nam o tym, jak zaczęła pomagać wojennym uchodźcom, co czuła, gdy widziała uciekające matki z dziećmi. Opowiedziała też o tym jak pojechała do bombardowanego Kijowa i jak w Zosinie została Maszą, która dobrocią serca próbowała pokonać putinowskie zło.

Co poczułaś kiedy dowiedziałaś się, że wybuchła wojna na Ukrainie?

Pierwszym uczuciem, jakie mnie ogarnęło był strach, który pogłębiał się z minuty na minutę przez niepewność, czy wojna zatrzyma się tylko na granicy.

Przez to, że jestem osobą bardzo wrażliwą, ale również zadaniową to takie bezczynne siedzenie i śledzenie wydarzeń mnie przerastało. Najpierw stworzyłam na Facebooku stronę „Ząbkowice Śląskie pomagają Ukrainie”, a w restauracji dochód z jednego dnia przeznaczyłam na wsparcie uchodźców uciekających do miasta Dzierżoniów. Potem wydarzenia potoczyły się lawinowo.

Rano zadzwoniła przyjaciółka Bernadetta, że zaraz będzie u niej rodzina, która nic nie ma i dosłownie z jedną reklamówką uciekła, a za trzy tygodnie jedna z kobiet ma termin porodu.

Ekspresowo zrobiłyśmy w mojej kawiarence Caffee akcję zbiórki rzeczy dla dzieci. Odzew był ogromny.

Mieszkańcy nie zawiedli. Moje przyjaciółki Benita, Iza, Bernadetta, Marzena z córeczkami pomogły

4

popakować i rozdysponować wszystkie dary. Oprócz Ukrainek, które bardzo skromne i skrępowane wybrały sobie zaledwie kilka rzeczy bo stwierdziły, że może innym też się coś przyda obdarowałyśmy wszystkich potrzebujących, którzy do nas się zgłosili, a resztę przewiozły do Szlachetnej Paczki do Piotra w Tarnawie.

Kiedy zdecydowałaś, że pojedziesz na granicę z Ukrainą, aby pomagać tam na miejscu?

Akcja pomocy na miejscu zakończyła się sukcesem i zaczęli się zgłaszać znajomi z propozycjami różnego rodzaju pomocy. Na granicach zaczął się dramat ludzi już masowo uciekających z terenów wojny.

W nocy dostałam od Eweliny z Anglii informację, że na granicy w Zosinie w kolejce umierają dzieci. Szybko zweryfikowałam wiadomości i podjęlam decyzję, że jedziemy ratować dzieci. Siostra była w gotowości do działania i miała przyczepę campingową.

Krzysztof z Leszczynówki był gotowy, aby jechać na granicę po ludzi, więc upewniłam się, czy mógłby zaciągnąć nam camping i w trzy

dni zorganizowałyśmy wszystko.

Pieniądze ze zbiórki z restauracji przeznaczyłam na zakup produktów spożywczych, leków, produktów chemicznych, pielęgnacyjnych dla dzieci, koców, śpiworów, butelek, smoczków, maskotek. Ze Stowarzyszenia Tratwa zdobyłyśmy legitymacje i dodatkowe produkty.

Przyczepa oklejona sercami w barwach flagi polskiej i ukraińskiej z informacją o humanitarnej pomocy dla dzieci była gotowa, wyruszyliśmy w podróż trwającą 10 godzin.

Stwierdziłyśmy, że staniemy przy samej kolejce, żeby dzieci i kobiety, które stoją dzień i noc w mrozie po 4 dni mogły wejść do naszej przyczepy, ogrzać się, przebrać dzieci, napić się gorącej herbaty, czy zupy. Spędziłyśmy razem z siostrą w Zosinie 5 dni, potem zostałam sama. Okazało się, że przez granicę z przyczepą nie puszczą nas, ale zbieg okoliczności sprawił, że musiałyśmy ogarnąć tam kuchnię.

To była intensywna praca. Bez wody, bez światła, w nocy przy niskich temperaturach gotowałyśmy, aby gorącą zupą nakarmić uciekających, wystraszonych i wyczerpanych ludzi.

To był horror. Było coraz ciemniej i coraz zimniej, a tych ludzi ciągle przybywało. Matki z dziećmi, babcie,

psy, koty. Nie mogłyśmy ze zmęczenia i przerażenia oraz niewyobrażalnego smutku zasnąć. Obok naszej przyczepy cały czas przechodziły rodziny z Ukrainy. Słyszałyśmy ciągle dzieci. Nie dało się nie płakać.

Kuchnia i „restauracja” działały 24 godziny na dobę. Mieszkańcy i ludzie z całej Europy przywozili nam towar do kuchni. Każdy czym mógł to chciał się podzielić. Wzruszyła mnie para staruszków, która przyniosła reklamówkę z herbatą, czekoladą, cukrem i szczelnie opakowanym celownikiem do karabinu. W pewnym momencie zajęłam się organizacją porządku. Wszędzie leżały śmieci, poprosiłam o zorganizowanie worków, o grabki. Chodziło o to, aby ci ludzie poczuli się godnie, choć ta godność już została im odebrana.

Jak zachowywali się obywatele Ukrainy, którzy przekraczali granicę?

Ciągle przychodziły kobiety z dziećmi, starsze osoby, zwierzęta, którym udało się uciec. Ludzie szli z jedną reklamówką, albo walizeczką, jeśli udało im się zabrać odrobinę więcej. Pamiętam babcię, która szła w klapkach. Inna z kolei o kulach, do których przywiązane miała reklamówki. Przychodziły też panie w białych futrach do ziemi z pieskami na rękach, a z drugiej strony osoby niepełnosprawne na wózkach. Wiele z tych osób utkwiło w mojej pamięci.

Przypominam sobie na przykład, jak przyszła do naszej kuchni dziewczyna, aby nam podziękować, namówiliśmy ją jeszcze przed odjazdem na kawę i kiedy ją sobie mieszała, schyliła głowę, a do kubka kapały jej łzy. Pamiętam Pana, który przyniósł mi żółte tulipany z niebieskimi kokardkami i składając życzenia z okazji Dnia Kobiet leciały mu łzy. Pamiętam babcię, która trzęsła się z zimna, posadziłam ją przy grzejniku, okryłam kocem, założyłam ciepłe skarpety i ona tak mocno mnie przytulała i dziękowała. Pamiętam Panią, która miała przemarznięte i popękane z

bohaterka z okładki

fot. Fotomiłostki

zimna ręce, wysmarowałam je tłustym kremem założyłam rękawiczki dziecięce, bo innych nie było i razem płakałyśmy, ponieważ nie mogłyśmy wydusić z siebie żadnego słowa.

Starałam się wszystkich nakarmić i pocieszyć, przytulałam i mówiłam mocno w to wierząc, że wszystko będzie dobrze, że wojna skończy się i jeszcze w tym roku we Lwowie, który kocham napijemy się kawy, że wszystko można odbudować i raz usłyszałam od jednej Pani, że może i miasta odbuduje się, ale ludzi już nie. Te osoby wyglądały, jakby były w amoku. To co się tam działo jest nie do opisania. To, że można doprowadzić ludzi do takiego stanu.

W Zosinie zostałaś Maszą?

Byłam tam długo, a osoby które przychodziły już mnie kojarzyły.

Każdy z wolontariuszy miał kamizelkę i aby było łatwiej w komunikacji napisaliśmy swoje imiona. Wolontariusze byli z całego świata: z Nowego Jorku, Brazylii, Niemiec, Holandii, Ukrainy również. Moje nie należy do najłatwiejszych, więc zaproponowano mi, aby dopisać Masza i tak też zrobiłam.

Warunki były typowo polowe i było strasznie zimno, nie było tam mowy

o przebieraniu się, praktycznie codziennie chodziłam w tych samych rzeczach narciarskich, tak aby było ciepło i wygodnie.

Kiedy zdecydowałaś się wyjechać do Kijowa?

fot. Fotomiłostki

Był moment kiedy przyszedł do kuchni chłopak, który wrócił z Czernihowa, który był totalnie bombardowany i mówił, że za chwilę jedzie do Kijowa tam i z powrotem po ludzi. Sam. Nagle stwierdziłam, że pojadę z nim. Miałam pół godziny, żeby się przygotować. Powydawałam jedzenie, które było do wydania. Maciej, wrócił tylko, aby upewnić się, czy na pewno wiem na co się decyduję i za parę minut byłam gotowa. Wzięłam mały plecak, który musiałam mieć pod pod ręką, gdyby trzeba było uciekać. Z kuchni zabrałam wszystko co nadawało się na drogę i poprosiłam, aby dziewczyny spakowały mi produkty dla dzieci, bo wiedziałam, że jedziemy do domu dziecka. Zabrałam też kanapki i konserwy. Wszyscy żegnali się ze mną. To był impuls.

Nie było czasu na analizę i zadawanie sobie pytań „co robię?”. Pomyślałam, że w dwóch kierowców zrobimy tą trasę w jeden dzień. Zaraz wrócimy.

Kiedy dojechaliśmy do granicy ukraińskiej zobaczyłam tłumy matek z dziećmi, starych ludzi, uciekających, okrytych kocami. Noc, śnieg. Wtedy po raz pierwszy i ostatni zapytałam Macieja, czy to jest na pewno dobry pomysł? Uspokoił mnie. Powiedział, że ma wyznaczoną i obmyśloną trasę.

We Lwowie musieliśmy zostawić rzeczy dla żołnierzy, stamtąd mieliśmy wracać do Kijowa, zatrzymując się jeszcze po drodze w domu dziecka.

Maciej wytłumaczył mi, jak mam się zachowywać. Przy punktach granicznych nie mogliśmy niczego trzymać w rękach. Żadnego telefonu, a ręce do góry albo przed siebie. W środku zapalić światło i na awaryjnych powoli podjeżdzać. Niektórzy podejrzanie na nas patrzyli. Byłam jeszcze w spodniach narciarskich w różową kratkę, na głowie miałam różową czapkę, różowe paznokcie, bo przecież nikt z nas nie wiedział, że wybuchnie wojna. Jechaliśmy 180 km na około, dziurami. Auto nie było oklejone, żeby nie było łatwym celem.

GPS źle nas poprowadził. Maciej zadzwonił do Saszy - dyrektora domu dziecka. Po wielu trudach dojechaliśmy do celu. Spaliśmy w garażu, bo dom był pełen rodzin, które uciekły. Myjąc zęby, usłyszałam głuchy dźwięk, jakby ktoś z daleka uderzył metalową bramą. Rano dowiedzieliśmy się,

5

bohaterka z okładki że w nocy był ostrzał pobliskiego lotniska wojskowego. Wtedy kiedy przyjechaliśmy. Mieliśmy ogromne szczęście. Jak tam było? Ludzie chodzili po mieście, auta jeździły. Po drodze mijaliśmy znaki drogowe z przekreślonym Putinem. Dotarliśmy do domu dziecka, zostawiliśmy leki, nakarmili nas. Im bliżej byliśmy Kijowa, tym bardziej było pusto.

Nikt nie poruszał się drogą. Kiedy byliśmy już blisko stolicy i chcieliśmy przepakować auto, aby pasażerowie tylko szybko wskoczyli i można było z powrotem uciekać, to nagle zgasły wszystkie światła w domach i na ulicach. Zaczęła się godzina policyjna.

Przy punkcie kontrolnym w drodze do stolicy Ukrainy żołnierze zapytali dokąd jedziemy? Odpowiedzieliśmy, że do Kijowa, że mamy tam do odebrania ludzi. Że mamy jedzenie, które chcemy zostawić. Byli w szoku. Nie pozwolili nam jechać. Powiedzieli, że jest godzina policyjna, że trwa tam ostrzał.

Zaproponowali, abyśmy zostali u nich i przenocowali na kwaterze, a rano możemy ruszyć. Oni uzbrojeni po zęby, a my z jedzeniem w bagażniku.

Ja w różowej czapce. Jedziemy do bombardowanego Kijowa.

Jak wyglądała ta noc?

To był duży 4-piętrowy budynek. To była baza wojskowa, prowizoryczny szpital, parę łóżek, regał z lekami, zrobiony na szybko. Zaprosili nas na kolację i ugościli najlepiej jak potrafili. Rozmawialiśmy. Padały pytania kiedy koniec wojny, ale nikt nie znał odpowiedzi. Jeden z nich to inżynier, który budował samoloty.

Drugi to muzyk, który odwołał trasę koncertową. Trzeci to rezprezentant kraju szczypiornistów. Łzy mi

fot. Fotomiłostki

6

leciały. Przecież to ludzie, którzy realizowali swoje plany, a teraz siedzą z karabinami i nie wiedzą co będzie dalej. Nie wiedzą, czy przeżyją. Były tam też kucharki, które zapytałam, czy chcą z nami jechać do Polski.

Odpowiedziały, że nigdzie nie pojadą i że nawet, gdyby przyszło im walczyć z garnkami, które mają, to zrobią to.

Wszyscy byli zmotywowani. Mówili, że są w stanie obronić swoją ojczyznę i nie pozwolą, żeby ktoś inny przejął ich ziemię. Po kolacji poszliśmy spać.

W oknach były worki z piaskiem, a na parapecie słoik z tulipanami. W nocy było słychać, jak biegają po budynku.

Było słychać stukanie. Nagle weszła starsza Pani, która poprosiła ze łzami w oczach o leki. Zadzwoniłam do

Ilony poznanej w Zosinie. Załatwiła.

Kiedy poinformowałam Panią, że wszystko już wyjeżdza do niej rozpłakała się. Poszliśmy na wspólne śniadanie, które dla nas przygotowali.

Zapytałam żołnierza, czy wszystko było dobrze w nocy? On zrobił wielkie oczy i powiedział, że nie, że właśnie w nocy nas ostrzelali. Ostrzelali nasz punkt. Pokazali nam zdjęcia, które dostali z drona. Widzieliśmy, co zostało zniszczone. Zapadła cisza. Po śniadaniu wyjechaliśmy.

Jechaliśmy za żołnierzami, żeby już na kolejnych punktach nas nie zatrzymywano. Wszędzie po drodze były barykady, puste stacje benzynowe, a przed Kijowem ogromny korek.

Czas wydłużał się, czekający na nas

ludzie ciągle wystraszeni i już lekko zrezygnowani dzwonili, bo przecież już drugi dzień jechaliśmy po nich. Panie czekały, psa odebraliśmy. Zostawiliśmy pod blokiem jedzenie, za które ludzie nam bardzo dziękowali. Płakali. Nagle usłyszeliśmy głuchy odgłos bomby, gdzieś z daleka. W przyśpieszonym tempie wskoczyliśmy do auta i już przy wyciu syren wyjeżdżaliśmy z Kijowa. Przykryłam psa, żeby było mu cieplej i żeby nie słyszał hałasu i w bagażniku na podłodze zwinięta koło niego w kulkę zasnęłam. Na punktach kontrolnych, jak słyszeli, że jedziemy z Kijowa i z psem w bagażniku, to od razu nas przepuszczali.

Wróciliśmy bezpiecznie. Byłam tak bardzo zmęczona, nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie. Poczułam to dopiero po powrocie, bo w trakcie nie myślałam o tym. Po prostu działałam.

Podziękowania i łzy od osób, które wywieźliśmy z Kijowa były najpiękniejszą rekompensatą za strach i zmęczenie.

To nie powinno się nigdy wydarzyć.

To całe zło, ten strach, to cierpienie wróciło. Historia zatoczyła koło, ale to nie jest czas na zadawanie pytań o wydarzenia z przeszłości o Wołyń, to jest czas, gdzie trzeba sobie zadać pytanie kim dzisiaj jestem i jak jestem w stanie pomóc ludziom uciekającym przed wojną. To my dzisiaj piszemy nową historię i niech to będzie historia odwagi, miłości, godności i szacunku do drugiego człowieka.

Niech kolejne pokolenia będą dumne z tego co my DZISIAJ robimy.

słodka pasja TRZEBA PRZYZNAĆ, ŻE NAZWA „SŁODKOŚCI Z MIŁOŚCI” ŚWIETNIE OPISUJE ZARÓWNO PANI WYPIEKI, JAK I ZAMIŁOWANIE DO TEJ BRANŻY...

JAKI JEST PANI POPISOWY WYPIEK?

około 3 dni. Jednego dnia piekę biszkopty, drugiego przekładam kremami, a w kolejnym dniu wykańczam i dekoruję. Najbardziej czasochłonne są figurki, ale jest to również najprzyjemniejsza część, bo kocham to robić. Sprawia mi ogromną przyjemność dopieszczenie każdego małego szczegółu na torcie, aby efekt końcowy był oszałamiający.

Każdy mój tort jest inny. Nie robię dwóch identycznych. Staram się stosować nowe techniki, różne kombinacje smakowe oraz kolorystyczne, różnego rodzaju wzory. Lepię inne figurki i dzięki temu każdy z nich jest wyjątkowy! Jednak najbardziej jestem dumna z mojego tortu na 200 porcji. Ostatecznie powstał z czterech pięter, na którym było około 60 sztuk ręcznie dekorowanych pierników. To była fantastyczna przygoda! Uwielbiam takie wyzwania.

CZY TO ZAWSZE JEST MASA CUKROWA? Masy cukrowej używam jedynie do samych figurek oraz innych dekoracji. Samych tortów nie obkładam masą, tylko korzystam z różnych technik i eksperymentuję. Zależy mi, aby tort był piękny, aby cieszył sam jego widok, jak również był wyjątkowym doznaniem dla naszych kubków smakowych.

PAMIĘTA PANI SWÓJ PIERWSZY UPIECZONY TORT? Torty starałam się! - to idealne określenie - piec odkąd pamiętam. Wypieki towarzyszą mi w życiu od bardzo dawna. Jednak ten pierwszy, przy którym poczułam że to jest to, co chcę robić upiekłam na urodziny mojej córki. Poczułam w środku niesamowitą radość i ogromną przyjemność podczas jego pieczenia. Słyszałam kiedyś, że w życiu warto odkryć w sobie pasję do czegoś, ponieważ daje nam to poczucie spełnienia i szczęścia. A jak się traci poczucie czasu przy takiej rzeczy to jest właśnie to, czym się powinno zajmować.

GDZIE ZDOBYWAŁA PANI DOŚWIADCZENIE W CUKIERNICTWIE? W domu. Od zawsze piekłam dla rodziny, znajomych, a nawet częstowałam wypiekami dzieci na naszej ulicy. Tak więc największym doświadczeniem okazała się praktyka. Od jakiegoś czasu jest dużo łatwiejszy dostęp do różnych szkoleń, dlatego z nich korzystam, aby codziennie poszerzać swoją wiedzę w tym temacie. Wszystko tak szybko idzie od przodu, a ja uwielbiam różne nowinki, nowe pomysły, rozwiązania i eksperymenty.

NA JAKĄ OKOLICZNOŚĆ MOŻNA ZAMÓWIĆ U PANI TORT? Każda okazja jest dobra do celebrowania. Piekę torty na wielkie uroczystości, jak i bez większej okazji. Są to torty weselne, urodzinowe, komunijne, na chrzest ale również jako prezent, którym solenizanci są zachwyceni. Dodatkowo wykonuję słodkie stoły na różne okazje, które są świetnym uzupełnieniem na wesele, jak również na imprezę urodzinową dla dzieci.

ILE CZASU ZAJMUJE PRZYGOTOWANIE TORTU? JAK WYGLĄDA WYKAŃCZANIE TYCH TORTÓW? Czas przygotowania jest różny w zależności od rodzaju i złożonego zamówienia. Jeden tort zajmuje mi

CO JEST NAJWAŻNIEJSZE W PIECZENIU TORTÓW? Myślę, że cierpliwość. Poza tym każdy kolejny upieczony tort to doświadczenie, które przekłada się na efekt końcowy. Wiele przetestowanych przepisów, aż w końcu znalezienie własnych sposobów na idealny biszkopt, stabilne kremy oraz różne dekoracje.

dumna Jestem

z każdego mojego tortu O cierpliwości, zdobywaniu doświadczenia, a także o pierwszym wyjątkowym torcie, rozmawiamy z Moniką Adamiak z pracowni tortów artystycznych, ciast domowych i słodkich wypieków „Słodkości z miłości”.

MA PANI JAKĄŚ SEKRETNĄ RADĘ DLA LAIKA, KTÓRY MARZY O TYM, ABY UPIEC PRZEPYSZNY, DOMOWY TORT? Najlepiej zacząć od zaplanowania sobie pracy nad tortem. Nie róbmy tego w jeden dzień. Jeśli tylko pozwala Wam na to czas rozłóżmy pracę na kilka dni. Z tortami jest, jak z gotowaniem - musi się przegryźć, aby połączyły się smaki. A przede wszystkim samemu trzeba się pochwalić i docenić swoją pracę. Wtedy wszystko nam się uda...

WYMARZONY TORT JEST JESZCZE PRZED PANIĄ?

Zdecydowanie! Jestem ogromnie dumna z każdego mojego tortu, ponieważ w każdy jeden włożyłam kawałek swojego serducha. Uwielbiam nowe wyzwania, dlatego czekam na coś wyjątkowego i szalonego!

Monika Adamiak Kudowa-Zdrój

✆ 885 585 895

7

kobieca rozmowa

Marzy mi się już tylko spokój

fot. Fotomiłostki

8

kobieca rozmowa Wie, czym jest depresja, bo najpierw na nią zachorowała, a następnie stawiła jej czoła. Nigdy też nie chciała być postrzegana tylko jako córka znanej mamy, bo sama chciała osiągnąć swój sukces. Czy jej się to udało?

Czy czuje się dziś spełniona? Co dzisiaj jest dla niej najważniejsze? Między innymi o tym Karolina Golak rozmawiała z Małgorzatą Szumską - podróżniczką, pisarką, bizneswoman i filantropką.

Co jest dla Ciebie ważne?

W tym momencie, bo to się często zmienia, bardzo ważne jest dla mnie pisanie.

To jest jak terapia, która pozwala mi odciąć się od wszystkiego. Podróże odeszły na bok. Priorytetem jest też pomaganie.

Z moim mężem Maćkiem, kiedy pytamy sami siebie - dokąd idziemy? czego chcemy? to oboje wiemy, że na pewno chcemy pomagać. Pieniądze? Ważne, żeby były środkiem do celu, a nie celem samym w sobie. Maciej chce teraz więcej działać z dziećmi. Z naszą szkołą. Z kolei ja bardzo lubię pracę z seniorami.

Na co dzień pomagacie seniorom ze Złotego Stoku.

Teraz zaangażowaliście się też w pomoc obywatelom Ukrainy.

Pomagamy. To był odruch. Przyjęliśmy 40 osób z Ukrainy, ponieważ mamy takie możliwości. Nie każdy je ma, ale każdy pomaga, tak jak potrafi. Otacza nas wiele niesamowitych ludzi, którzy wspólnie z nami pomagają. Przykładem mogą być osoby z Norwegii, które mają w Kłodzku mieszkanie po babci. Przyjechali, posprzątali je, a następnie dali mi do niego klucze. Nie chcieli nawet spisywać żadnej umowy. Ważne jest to, w jaki sposób pomagamy tym, którzy do nas przyjeżdżają.

Pomagać świadomie nauczyłam się kiedy kilka lat temu wyjechałam na Filipiny.

To właśnie ten wyjazd nauczył mnie jak mądrze to robić. Teraz, kiedy mamy u siebie obywateli Ukrainy obserwujemy co się z nimi dzieje: mają zapewnione jedzenie i dach nad głową, a widzimy, że Ci ludzie wstają, jedzą i wracają do łóżka.

Mają dostęp do internetu, więc czytają co dzieje się w ich kraju. Nie mają żadnego bodźca, żeby zrobić coś ze swoim życiem. Na Filipinach nauczyłam się, aby dawać wędkę, a nie rybę. Nie tylko pomagać, podając wszystko na tacy, ale dawać tym potrzebującym pracę, a ich dzieci wysłać do szkoły. Lubię pomagać i wiem, że to nadaje sens mojemu życiu.

W styczniu borykałam się ze stanami depresyjnymi. Odkąd zaczęła się wojna wiele osób pyta mnie, jak radzę sobie z depresją, a ja zastanawiam się: „z czym?”.

To działanie, nie bierność daje mi tyle radości. Gdybym miała swoją fundację, to mogłabym być o wiele bardziej spełniona. To daje mi radość.

Chciałaś zostać w Złotym Stoku?

W 2014 roku zaczęliśmy z mężem prowadzić Złoty Jar. Myśleliśmy na początku, że pomożemy mamie, po czym uciekniemy w podróże. Przez całe życie pró-

bowałam uciec z tej firmy. I przez całe życie wszyscy z boku myślą, że nam jest łatwiej, ponieważ nasza mama zbudowała imperium turystyczne. To jest bardzo niesprawiedliwe. Zawsze chciałam do wszystkiego dojść sama. Wiem na co mnie stać. Wiem też, jak to jest znaleźć się w ciężkich, traumatycznych sytuacjach. Bez pieniędzy.

Każdy wie, że prowadzisz wspólnie z mężem Złoty Jar, że uwielbiasz podróże i pomaganie innym, że jesteś pisarką. Ale nie każdy wie, że jesteś aktorką…

Już w szóstej klasie podstawówki chciałam być aktorką lub pisarką. W liceum chodziłam na zajęcia aktorskie. Asia Półtoranos w Kłodzku przygotowywała mnie do szkoły teatralnej. Chciałam dostać się do szkoły we Wrocławiu i udowodnić samej sobie, że się tam dostanę. Za pierwszym razem nie udało się. Pracowałam w między czasie jako hostessa i klaun, aż w końcu dostałam się na wrocławski wydział lalkarstwa Akademii Sztuk Teatralnych. Po roku stwierdziłam, że: ok dostałam się, udowodniłam sobie co chciałam, więc stwierdziłam, że mogę już zrezygnować. Miałam na szczęście mądrego profesora, który wyłapał, że coś się dzieje. Namówił mnie, abym wzięła urlop dziekański. Tak zrobiłam i wyjechałam do Nowego Jorku, gdzie pracowałam jako niania. Tam również poszłam do szkoły aktorskiej, którą kiedyś skończyła Merlin Monroe. Pół roku później zaczęła się moja przygoda z podróżami. Wyjechałam na miesiąc do Indii. Później były Wietnam i Chiny. Po powrocie skończyłam szkołę aktorską. Rok później wyjechałam na Syberię i wtedy też zaczęła się moja przygoda z pisaniem. Wydałam pierwszą książkę zatytułowaną „Zielona Sukienka”.

Na Filipinach napisałam i wydałam kolejną. To był czas, kiedy myślałam sobie, że wszystko mi się udaje, że osiągnęłam to, czego chciałam. Poznałam mojego męża. Odebrałam też wówczas telefon z informacją, że mogę biec ze zniczem olimpijskim w Korei Południowej podczas igrzysk. Wszystko czego pragnęłam spełniło się. Co ciekawe - to był moment, kiedy zaczęła się u mnie depresja.

zajmował, ale przyznaję - jestem ekstrawertykiem i lubię być na scenie. Lubię opowiadać. 7 lat temu nie potrafiłam poprosić o pomoc i w pewnym momencie nie wstałam z łóżka. Mój chłopak, który dziś jest moim mężem wsadził mnie na motor i zawiózł do Wrocławia do psychiatry. Przez parę miesięcy brałam leki, ale depresja ma to do siebie, że wraca. Tak było w tym roku. Nagle, z dnia na dzień poczułam niemoc i smutek. Miałam też problemy z jedzeniem. Oczywiście wstawałam, szłam do pracy, uśmiechałam się. Ale trzeba mieć świadomość, że tak jest najczęściej. Ludzie, którzy nie wychodzą z domu i nie wstają z łóżka, są już w ostatnim stadium tej choroby.

Teraz czuję się dobrze. Uważam jednak, że powinniśmy więcej mówić w Polsce o depresji, a każdy z nas powinien mieć dostęp do specjalisty.

O czym marzysz?

Marzy mi się już tylko spokój. Chciałabym mieć własną farmę i swoje warzywa. Jak moja babcia. Chcielibyśmy zatrudniać ludzi wykluczonych, a także być sami swoimi klientami. Kiedyś będziemy produkowali ekologiczne warzywa i od razu pomagali ludziom potrzebującym pomocy i zatrudnienia.

Najbardziej pragnę nie martwić się o jutro. Chciałabym mieć zapewniony godny byt dzięki swojej pracy, a od czasu do czasu móc wydać też książkę.

Teraz piszę „Uważnik turystyczny”, który powstawał już w trakcie pandemii.

To książka o tym, jak mądrze zwiedzać atrakcje. Książka o uważności. O byciu mądrym turystą. Mam nadzieję, że pomoże ona stworzyć w przyszłości świadomego turystę.

O depresji piszesz dużo odnosząc się do swoich zmagań z tą podstępną chorobą. Na co dzień pomagasz innym, ale czy Ty otrzymałaś taką pomoc, kiedy wiedziałaś, że cierpisz?

Jestem „środkowym” dzieckiem. Trochę taką Zosią Samosią. Nigdy nie potrzebowałam, aby ktoś się mną cały czas

fot. Fotomiłostki

9

sport

Chcę pomagać ludziom zmieniać ich życie na lepsze CELINA PRZYBYTKOWSKA JEST LICENCJONOWANYM TRENEREM PERSONALNYM. OPOWIEDZIAŁA NAM O MIŁOŚCI DO SPORTU, DRODZE JAKĄ POKONAŁA, A TAKŻE O TYM KOMU POTRZEBNY JEST TRENER PERSONALNY. Jest Pani licencjonowanym trenerem personalnym. Co to oznacza w praktyce?

W mojej branży coraz częściej możemy spotkać różne oferty krótszych bądź dłuższych kursów lub szkoleń na trenera personalnego. Jednak nie daje to aż tak rzetelnej i dużej wiedzy jak ukończenie studiów. Posiadam licencjat jako Trener Personalny. Ukończyłam kilkuletnie studia, aby otrzymać ten tytuł. Dzięki temu posiadam ogromną wiedzę z zakresu różnorodnych form treningów i ćwiczeń, dietetyki oraz suplementacji ale także z psychologii człowieka. Zakres mojej wiedzy oraz wysokość kompetencji jakie posiadam doceniają przede wszystkim moi podopieczni, którzy czują się bezpiecznie podczas współpracy ze mną.

Kto może się do Pani zgłosić?

Najchętniej odpowiedziałabym na to pytanie, że każdy może skorzystać z usług trenera personalnego. Pracuję w tej branży już kilka lat i wiem, że zdecydowana większość potrzebuje takiej opieki trenerskiej, czy to w zakresie treningu personalnego, czy medycznego.

Oczywiście mamy tutaj popularne aspekty, takie jak redukcja nadmiernej masy ciała, wymodelowanie sylwetki, czy nauka poprawnej techniki ćwiczeń jednak również jako Trener Medyczny zauważam w

ostatnich latach inne problemy, które zaczynają coraz częściej występować nie tylko u osób dorosłych, ale także u dzieci. Są to: bóle pleców, zła postawa ciała, siedzący tryb życia. Niesie to bardzo złe za sobą skutki, dlatego gdy zauważymy u siebie, czy swoich najbliższych jakiś problem czy to nadprogramowe kilogramy, czy dolegliwości bólowe, to po konsultacji z lekarzem, bądź fizjoterapeutą powinniśmy udać się na trening personalny lub na trening medyczny.

Czy łatwo jest zrobić sobie krzywdę ćwicząc bez opieki profesjonalnego trenera?

Niestety w dobie internetu większość szuka informacji na temat ćwiczeń na popularnych portalach społecznościowych. Ta wiedza nie jest rzetelna i niekiedy po prostu nie ma sensu. Ryzyko kontuzji jest bardzo duże. Tym bardziej, gdy jesteśmy osobami początkującymi lub nie do końca znamy poprawną technikę ćwiczeń.

Tyczy się to nie tylko osób ćwiczących na siłowni, ale również kobiet, które uczęszczają na grupowe zajęcia fitness. Jako instruktor wielu zajęć wiem, że nie jestem w stanie podejść do każdego uczestnika i nauczyć go poprawnego wykonywania ćwiczeń. Owszem udzielam wskazówek, ale nie jest to tak efektywne

Iwona Kurczab prowadzi Studio FLOW Usługi treningowe.

Opowiedziała nam jakie treningi ma swojej ofercie i czy każdy może z nich skorzystać.

Zawsze lubiłaś sport?

Sport jest w moim życiu od dzieciństwa.

Aktualnie zajmuję się jogą i rowerami. Łącze dwie swoje pasje, czyli trening i pracę z ludźmi. Jest to mój sposób na życie, ponieważ większość mojego tygodnia to jest połączenie tych dwóch rzeczy.

jak w przypadku treningów indywidualnych, podczas których poświęcam całą godzinę dla jednego lub dwóch podopiecznych. Dlatego warto skorzystać z opieki trenera, chociażby przez jakiś czas, aby nauczyć się poprawnej techniki wykonywanych ćwiczeń.

Sport to Pani pasja?

Aktywność fizyczna to znacznie więcej niż pasja.

To motor, który napędza mnie do działania każdego dnia. To moja największa miłość! Uwielbiam być w ruchu. Nie wyobrażam sobie kilku dni bez sportu.

Wiadomo, nie zawsze jest to na 100 procent. Nie zawsze pot się leje strumieniami. Czasami jest to dla relaksacji, aby oczyścić głowę z problemów dnia codziennego. Jednak uwielbiam moment, gdy po skończonym treningu, czy zajęciach fitness widzę uśmiechy na buziach ćwiczących. Mogłabym mieć naprawdę zły dzień, ale wtedy czuję, jak dobra energia przychodzi do mnie, a uśmiech rozświetla moją twarz! Endorfiny to mało powiedziane! „Wybierz pracę, którą kochasz, i nie przepracujesz ani jednego dnia więcej w Twoim życiu” - Konfucjusz

Od zawsze lubiła Pani aktywność fizyczną? Kiedy pomyślała Pani, aby zająć się tym zawodowo?

Łącze dwie pasje: trening i pracę z ludźmi

Z jakich usług mogą skorzystać Twoi Klienci?

Miłość do sportu zaszczepił we mnie mój tata, który od najmłodszych lat pokazywał mi różnorakie dyscypliny sportowe. Jednak w okresie dorastania, w gimnazjum, przytyłam ponad 25 kg. Mając 15 lat miałam nadwagę i cały bagaż kompleksów. Nie było łatwo tym bardziej, jak to w szkole wśród rówieśników nie obyło się bez złośliwych komentarzy...Własnymi siłami udało mi się schudnąć, a co najważniejsze pozbyć większości kompleksów i zbudować na nowo tak ważne poczucie własnej wartości, które gdzieś po drodze zostało utracone.

Zrozumiałam wtedy z jakimi problemami nie tylko fizycznymi, ale również psychicznymi borykają się dzieci czy dorośli, którzy nie akceptują swojego wyglądu, a bardzo często nie mają wiedzy na temat jak zmienić swoje dotychczasowe nawyki. Postanowiłam, że chcę pomagać ludziom zmieniać ich życie na lepsze. Uczyć ich dobrych wzorców, dzięki którym nie tylko ich sylwetka się zmieni, ale także ich nastawienie i podejście do samego siebie. Gdy widzisz, jak ktoś zmienia się na Twoich oczach i wiesz, że to dzięki Tobie - jest to uczucie, którego nie da się opisać! Duma i zadowolenie z podopiecznego i z siebie jako trenera jest ogromne!

G Celina Przybytkowska ✆

Trener - Fitness 508 126 976

Powiedziałaś, że z Twoich treningów mogą skorzystać także dzieci. Jaką masz dla nich propozycję?

Tak. Prowadzę treningi dla dzieci. Jest to grupa ciężka do ogarnięcia, bo dzieci lubią się bawić, ale ćwiczę z nimi poldance i erjal jogę, czyli bardziej siłowe treningi. Dzieci bardzo to lubią, bo jest to trening na chustach.

Oczywiście mogą korzystać także z treningów rowerowych. W poprzednich latach przeszkoliłam dużo dzieci, więc jeżeli tylko mają chęć i lubią jeździć na rowerze to jeździmy w terenie górskim, w lesie, przez różne przeszkody.

Jakie są obecnie Twoje ulubione aktywności?

Prowadzę zajęcia indywidualne i grupowe.

Są to głównie zajęcia z pilatesu, jogi oraz rowerów wyczynowych, typu enduro. Są to rowery zjazdowe, którymi można poruszać się na singeltrackach. Prowadzę szkolenia z techniki, gdzie możemy korzystać właśnie z singeltracków. Zapewniam możliwość różnego rodzaju treningów. Dojeżdżam także w różne miejsca do klientów.

Jazda na rowerze, a także poldace, na który uczęszczam od ponad dwóch lat. Interesuje mnie w ostatnim czasie również praca z rozluźnieniem i emocjami.

Prowadzisz treningi dla każdej grupy wiekowej?

Tak, jak najbardziej. Jest to kwestia tylko dopasowania treningu do klienta. Joga jest dla każdego, pilates tym bardziej, treningi enduro również. Treningi zaczynam od 5-latków, a zakresu końcowego też nie ma.

Jeżeli ktoś jest chętny, to zawsze da się coś znaleźć dla tej osoby.

10

 530 937 566

Studio FLOW Iwona Kurczab Usługi Treningowe

% Zajęcia grupowe i indywidualne % Stacjonarnie, z dojazdem do klienta

Przyciągają wyjątkowymi słodkościami i pozytywną energią

z miłości do słodkości

Wyjątkowe smaki, które znamy z dzieciństwa, pozytywna energia, a także indywidualne podejście do Klienta.

To wyróżnia Cukiernię Brokatowa z Dzierżoniowa.

O pasji, szkoleniach i wyjątkowym podejściu do ludzi rozmawiamy z jej właścicielką - Katarzyną Jankowską.

11 lat doświadczenia plus pasja. Czy to pozwala tworzyć Państwu smaki, które zadowolą nawet najbardziej wymagających Klientów?

Mam nadzieję, że tak. Przez te 11 lat droga nie była łatwa, ale cały czas starałam się znajdować najlepsze punkty odniesienia w cukiernictwie, które teraz wykorzystuję po to, aby każdy mógł znaleźć u nas coś dla siebie. I te ciastka, które obecnie tworzymy to są znane nam smaki, ale w nowym wydaniu. Na przykład ciasto w słoiczku. Nikt nie spodziewałby się jeszcze jakiś czas temu, że będzie mógł wziąć ciastko do pracy i nie pobrudzi niczego dookoła. Chodzi o to, aby Klient mógł wybrać smak, który będzie mu się kojarzył z dzieciństwem, z czymś co dobrze zna.

Skąd pomysł, aby zająć się tak słodkim biznesem?

Pomysł narodził się po drodze. Jak miałam 25 lat zaczęłam pracować w restauracji. Pokochałam gotowanie, choć wcześniej, jak mówiła moja świętej pamięci babcia, nie nadawałam się do kuchni. Ale złapałam takiego bakcyla. Poczułam, że chcę to robić, a z czasem otworzyłam własną restaurację.

Prowadziłam ją ze wzlotami upadkami, ale finalnie myślę, że było dobrze. Jestem dumna z tego, że stworzyłam coś, co pozwoliło mi na dzień dzisiejszy otworzyć cukiernię.

Mam pewne doświadczenia i tam zaczęłam piec. W restauracji odbywały się imprezy urodzinowe, więc trzeba było upiec ciasta, czy robić torty.

Na dziś zajęłam się cukiernictwem, ponieważ sprawia mi ogromną przyjemność, kiedy widzę to kolorowe ciastko, czy widzę tort, uśmiech ludzi, którzy te torty odbierają i wiadomości zwrotne. To daje mi siłę i energię do tego, aby dalej się rozwijać.

Torty śmietankowe, ciasta, ciasteczka... Z czego słynie Cukiernia Brokatowa?

W tej chwili myślę, że są to mono porcje, czyli małe ciasteczka.

Od otwarcia są to nasze hitowe desery. Tworzymy je według własnych receptur. Gdzieś po drodze czerpię energię i wiedzę od moich Guru, ale staram się zawsze modyfikować przepisy.

Czy w Państwa cukierni można zamówić tort?

Jak najbardziej. Tak naprawdę od tortów wszystko się zaczęło.

Po powrocie z Wielkiej Brytanii otworzyłam Brokatowe Torty.

Moi klienci z Wrocławia są zrozpaczeni, że nie ma mnie tam na miejscu. Przyjeżdżają często do Dzierżoniowa i tutaj zamawiają swoje ulubione torty. Brokatowa Cukiernia jest efektem Brokatowych Tortów. Oczywiście każdy ma swoje indywidualne podejście do słodkości. Jedni lubią kwaśne, inni bardziej słodkie smaki. Jestem bardzo otwartym człowiekiem, lubię rozmawiać z ludźmi, czerpać od innych energię i dawać ją drugiemu człowieku, dlatego jeżeli ktoś potrzebuje czegokolwiek, to wystarczy przyjść i się mnie zapytać.

Co dają Wam szkolenia, jaką wiedzę zdobywacie?

Nigdy nikt nie jest najlepszy. Każdy, nawet jeżeli jest już na samym szczycie, powinien czerpać wiedzę od innych. Każdy posiada bowiem swoje triki, każdy doszedł do czegoś, czego ja mogę nauczyć się od danej osoby. Ja szkolę się w Jeleniej Górze w pracowni kulinarnej. Jadąc tam, wiem że moje dziewczyny nauczą się w tym miejscu podstaw i załapią bakcyla, którego mam

ja. Sama także podnoszę sobie nieustannie poprzeczkę. Będę jeździła tak długo na te szkolenia, jak długo będzie ktoś kto będzie mógł mnie czegoś nauczyć.

Co wyróżnia Cukiernię Brokatową na tle pozostałych cukierni na naszym terenie?

Oczywiście chodzi tu głównie o nasze wyjątkowe słodkości, ale bardzo duże znaczenie ma również energia, która jest w naszej cukierni.

Każdy kto do nas przychodzi zostaje na kawę, aby z nami posiedzieć i porozmawiać. Jesteśmy otwarci, weseli. Lubimy doradzać, dzielić się doświadczeniami. Nie samymi słodkościami przyciągamy, ale i własnymi osobami. W Dzierżoniowie zagościłam dopiero od czerwca, a już poznałam kilka wspaniałych osób i dlatego tutaj jestem. Dzierżoniów jest w moim życiu niespodziewany.

Kiedyś nie pomyślałabym, że tutaj będę, ale to ludzie mnie ściągnęli.

Pomogli mi, bo nie było łatwo z lokalem. Miałam cały czas wsparcie męża i przyjaciółek. Cieszę się, że Dzierżoniów znalazł się na mojej drodze, bo jak widać tak miało być.

BROKATOWA CUKIERNIA Dzierżoniów tel. 535 677 741 G Brokatowa cukiernia 11

z pasji

JEDYNE W SWOIM RODZAJU ZJAWISKO KULTUROWE - Zobaczyłem jak niezwykłe obrazy mogą powstać na jedynym płótnie na świecie, które krwawi, poci się i opowiada Ci historie, kiedy z nim pracujesz - mówi Marcin „Hytsh” Szymański, który od lat zajmuje się profesjonalnie tatuowaniem.

Tatuaże to według Pana sztuka?

Ludzie często i chętnie używają wielkich słów. Tatuaż może być sztuką gdyby odnieść go do definicji np. profesora Tatarkiewicza.

Według mnie jest w najlepszym razie rzemiosłem artystycznym, ale to wystarczy żeby cieszył i dawał wiele estetycznej przyjemności.

Jest na pewno jedynym w swoim rodzaju zjawiskiem kulturowym.

Skąd pomysł, aby zajmować się taką branżę?

Polska ma stosunkowo krótką tradycję profesjonalnego tatuażu.

Możliwości pojawiły się po zmianie ustrojowej, po 1989 roku.

Dlatego jeszcze w ‚90tych nie wierzyłem, że na skórze można wykonać przyzwoity rysunek. Najzwyczajniej w świecie nie widziałem jeszcze dobrych tatuaży na ulicach mojego miasta.

Rysowałem już i malowałem. Kończyłem szkoły plastyczne i szukałem zajęcia dla siebie. Dopiero w 2010 roku zobaczyłem jak niezwykłe obrazy mogą powstać na jedynym płótnie na świecie, które krwawi, poci się i opowiada Ci historie, kiedy z nim pracujesz.

Wtedy w to wpadłem.

Wymaga ona ogromnej cierpliwości i precyzyjności. Czy we współczesnym świecie ludzie często się tatuują?

Ludzie tatuowali się od zawsze. Im głębiej kopiemy w przeszłość tym starsze ślady tatuowania odnajdujemy. Jednakże nigdy w historii to zjawisko nie było tak powszechne, tak masowe. Dotyczy to zresztą wielu aspektów życia w dzisiejszym świecie, tak bogatym, tak niezwykłym do zawrotu głowy. I w tym przebodźcowaniu, cierpliwość i precyzja rzemiosła jest dla mnie ostoją, wytchnieniem.

Możliwością skupieni na jednej rzeczy przez kilka godzin.

Tomasz Kocoń

Kim częściej są Pana klienci, to młodzi ludzie, kobiety, czy raczej mężczyźni?

Mamy równość i równouprawnienie. Tak samo w tatuażu. Nie ma reguły. Każdy chce tatuaż.

Czy osoby, które przychodzą się tatuować, mają konkretną wizję na to jak powinien wyglądać ich tatuaż, czy zdają się na Pana?

Oczywiście znakomita większość klientów przychodzi ze zdjęciem w telefonie, jakimś obrazkiem, który zrobił na nich wrażenie w internecie lub u znajomego. Mimo to zawsze jednak rozmawiamy, szukamy rozwiązań jedynych w swoim rodzaju. Niejednokrotnie owocuje to zmianą motywu. Najczęściej klient, który wraca zdaje się już potem na moja radę przy każdym kolejnym wzorze.

Czy jest obecnie moda na jakiś konkretny wzór, który często klienci sobie życzą, aby im wykonać?

Mody zawsze istnieją, ale cechą mody jest to, że wraca. Dlatego aby mieć wzór ponadczasowy warto zwrócić uwagę które motywy mają tendencję do wracania. Z tych, które są dziś popularne, a są w tatuażu od dekad wymieniłbym np.: wilki, wikingów, czaszki, lwy, orły, kobiece twarze. Nigdy nie zniknęły: kwiaty, napisy czy smoki. Wracają, co może niektórych zdziwić: tribale, również te kobiece, biomechaniki i cała stylistyka lat 90-tych.

Ząbkowice Śląskie, ul. Truskawkowa 2 tel. 885 211 911 G Hytsh hytsh_tattoo

O 695 559 257 G DJ Tommy

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom naszych klientów

Zapraszam na warsztaty, dzięki którym możesz rozpocząć swoją przygodę ze światem muzyki

12

Moją specjalnością jest obsługa techniczna, w zakres której wchodzi nagłośnienie oraz oświetlenie imprez i wydarzeń.

Zapewniam wysokiej klasy sprzęt, który dopasowuję do rodzaju imprezy oraz posiadam zaplecze urządzeń spełniających wymagania klienta. Jestem DJ-em, który doskonale zna się na swojej pracy a przygodę z muzyką zacząłem w wieku 8 lat.

Aby każda uroczystość, którą obsługuję, była dobrze wspominana przez gospodarzy i gości, podchodzę do niej w sposób indywidualny. Dbam o to, aby każde wydarzenie miało wyjątkowy charakter. Zapewniam kompleksowe usługi, które należą do moich atrybutów od młodych lat funkcjonowania na rynku i posiadam duże doświadczenie sceniczne. Jestem osobą elastyczną i to co mogę zagwarantować to świetna zabawa. Zapewniam również niepowtarzalny klimat, tworzony między innymi przez oświetlenie i realizację dźwięku. Nie ma znaczenia czy potrzebny Ci DJ na imprezy firmowe, czy na wesele. Dbam o atmosferę każdego wydarzenia.

Wesele, studniówka czy ważny event - dzięki mnie ten dzień będzie bogaty w wyjątkowe momenty.

CROSSFIT KIDS Anna Mikołajczyk - Certyfikowana Specjalistka sportowega - instruktor siłowni, trener personalny oraz PFS MASTER TRAINER 2.0 Prywatnie mama, biegaczka, fotografka, wyszkolona z podstaw Strażaków Ratownikow Ochotniczej Straży Pożarnej w zajęciach CROSSFIT KIDS uczestniczy wraz ze swoimi pociechami.

Jeżeli Twoje dziecko jest miłośnikiem wyzwań i sportu nie zwlekaj zapisz swoją pociechę na zajęcia Cross Kids i zadbaj o jego rozwój sprawności fizycznej.

✆ 793 669 662

G Crossfit Kłodzko

Celem programu CrossFit Kids jest wspieranie rozwoju poprzez zabawę i systematyczny trening.

to cię zainteresuje

W każdej pracy można być rzemieślnikiem lub artystą Urszula Kapica jest certyfikowanym instruktorem stylizacji paznokci oraz nauczycielem praktycznej nauki zawodu.

Mam wieloletnie doświadczenie jako instruktor, jak i stylistka paznokci. Myślę, że to ważne, ponieważ ucząc moich kursantów wspieram się doświadczeniem.

Prowadzę zarówno szkolenia techniczne, jak i warsztaty ze zdobień. Na szkolenia może zapisać się właściwie każda osoba pełnoletnia.

Potrzebne są tylko chęci i nieco zdolności manualnych.

Jak często organizujesz szkolenia dla stylistek paznokci i ile takich szkoleń trzeba odbyć, aby móc profesjonalnie zajmować się stylizacją paznokci?

Szkolenia odbywają się cyklicznie.

Co miesiąc przygotowuję grafiki z terminami i zamieszczam w moich social mediach. Tak naprawdę trudno powiedzieć ile trzeba

nadal nie mieć odwagi pracować.

Najważniejsze jest tak się szkolić, aby to wykorzystywać i pracować świadomie, bo pamiętajmy, że stylista paznokci pracuje na drugim człowieku. Modelowanie, przedłużanie, czy rekonstrukcja paznokci, to nie tylko upiększanie, to odpowiedzialna praca.

Czy paznokcie to Twoja pasja?

✆ 502 719 417

Urszula Kapica Nails Instruktor Kłodzko

odbyć szkoleń, aby rozpocząć pracę. Miałam kursantki, które już po szkoleniu podstawowym i samodzielnym poćwiczeniu rozpoczynały pracę. Nie można jednak zakończyć edukacji tylko na tym jednym szkoleniu.

Trzeba systematycznie podnosić kwalifikacje, ale nie wszystko na raz. Ja staram się wspierać swoich uczniów również po zakończonym kursie. Często otrzymuję od nich pytania, jaki powinien być następny kurs i wówczas dobieramy wspólnie ten najodpowiedniejszy. Nie chodzi o to żeby zrobić 100 kursów i

Czym jest hiperbaria tlenowa?

To terapia, podczas której osoba przebywająca we wnętrzu komory hiperbarycznej oddycha niemal 100-procentowym tlenem w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego.

W tradycyjnej hiperbarii tlenowej ciśnienie we wnętrzu (najczęściej twardej komory) wynosi ponad 2 ATA, sesja odbywa się w asyście przeszkolonego technika lub lekarza, ponieważ im większe ciśnienie tym większa możliwość efektów niepożądanych.

Ja oferuję sesje w łagodnej komorze hiperbarycznej, w której ciśnienie wynosi 1,3 ATA, a ilość tlenu – do 94% . Jest to bardzo bezpieczna i nieinwazyjna metoda na efektywne dotlenienie całego organizmu.

Na pewno, bo wbrew pozorom, nie jest to taka łatwa praca.

Zdecydowanie trzeba mieć pasję, żeby wykonywać ją tak długo jak ja.

I bez pasji nie da się być dobrym stylistą, bo obok wyuczonej techniki trzeba mieć duszę artysty. Ja mam

POZWÓL SOBIE

A jak to się zaczęło?

Dawno, dawno temu. W pociągu na trasie Wrocław - Kraków przeczytałam w gazecie artykuł o sztucznych paznokciach.

Byłam wtedy pospolitym obgryzaczem. Wyrwałam więc tę stronę i pomyślałam, że kiedyś przyjrzę się temu bliżej.

Jakie paznokcie są teraz modne?

Każda z nas czuje się dobrze w innych stylizacjach. Jedne klientki kochają długie paznokcie, a inne krótkie. Jedne Panie uwielbiają zdobienia, inne wręcz odwrotnie.

I to jest właśnie piękne, że każda z nas jest inna. Dzięki temu my stylistki możemy prezentować nasze umiejętności. Na pewno na salony wraca kwadrat i french. Z resztą on chyba tak naprawdę nigdy nie odszedł.

odetchnąć

Kto może z takiego zabiegu skorzystać?

Zabiegi skierowane są do wszystkich osób. Nie ma ograniczeń wiekowych. Mogą skorzystać z nich nawet malutkie dzieci, tylko wtedy muszą przebywać w komorze z rodzicami. Górnej granicy wieku też nie ma. Dla dzieci sesje tlenoterapii mają zbawienny wpływ. Pozytywnie wpływają na koncentrację i stanowią bezpieczne wsparcie dla pracy mózgu. I co ważne zwłaszcza w okresie wczesno wiosennym i jesiennym – naturalnie wzmacniają odporność naszych pociech.

Badania potwierdzają korzystny wpływ tlenoterapii na osoby (w tym również dzieci) cierpiące na choroby ze spektrum autyzmu. Sesje tlenoterapii poprawiają w znacznym stopniu koncentrację, zwiększają zdolności poznawcze oraz komunikowania się.

Zabiegi są przeznaczone nie tylko dla osób, które borykają się z dolegliwościami zdrowotnymi.

Mogą z nich skorzystać także osoby dbające o profilaktykę, uprawiające sport zarówno amatorsko, jak i wyczynowo. Sesje w komorze dodają bowiem energii, oczyszczają organizm z toksyn, przyśpieszają przemianę materii i poprawiają jakość snu. Wielu moich klientów zauważyło, że po sesjach śpi im się zdecydowanie lepiej.

Sportowcy przed treningami mogą się wzmocnić i zwiększyć wydolność tlenową organizmu. Natomiast po treningach – przyspieszyć regenerację i zredukować powstawanie zakwasów.

Sesje w łagodnej komo-

takie motto, którym dzielę się z moimi uczniami: w każdej pracy można być rzemieślnikiem lub artystą. Wybór należy do nas.

rze hiperbarycznej wskazane są również dla osób borykających się z problemami skórnymi; trądzikiem łuszczycą, atopowym zapaleniem skóry, oparzeniami. Przyśpieszają gojenie się skóry np. po zabiegach medycyny estetycznej. Są doskonałym uzupełnieniem leczenia w przypadku stopy cukrzycowej.

Pod wpływem wyższego ciśnienia, tlen rozchodzi się po organizmie nie tylko za pomocą hemoglobiny, ale rozpuszcza się w limfie płynie mózgowo-rdzeniowym dzięki czemu dociera do miejsc, które naturalnie bądź na skutek choroby, czy urazu mechanicznego są słabo ukrwione.

Jak wygląda taka sesja?

Jest bezbolesna i nieinwazyja. Wystarczy zająć wygodną pozycję – leżącą lub półleżącą i oddychać. Sesja trwa 60 minut, podczas których można poczytać książkę, posłuchać muzyki, obejrzeć ulubiony serial lub film na tablecie lub po prostu się zdrzemnąć.

Czy tlenoterapia hiperbaryczna może pomóc osobom, które ciężko przeszły koronawirusa?

Tak, ale badania na ten temat jeszcze trwają. Zauważono jednak, że sesje tlenoterapii pomagają osobom, które cierpią na zespół pocovidowy.

Z ilu zabiegów należy skorzystać, aby poczuć wyraźną poprawę?

O zbawiennym działaniu tlenoterapii na nasz organizm rozmawiamy z Magdaleną Konieczną – właścicielką gabinetu łagodnej tlenoterapii hiperbarycznej Odetchnij – w Ząbkowicach Śląskich ul. Ludwika Waryńskiego 18 Ząbkowice Śląskie (budynek przychodni „Zastrzyk”) tel. 886 606 250

To zależy z czym ktoś przychodzi. W przypadku koronawirusa wystarczą już dwa, trzy zabiegi. Jest to jednak bardzo indywidualna kwestia i zależy od wielu czynników m.in. od przebiegu choroby. Przy dzieciach ze spektrum autyzmu im więcej, tym lepiej - 40 w jednej serii, później przerwa i znowu. Podobnie przy boleriozie, ale bywały osoby, które już po 5 sesjach czuły poprawę.

Profilaktycznie od 5 do 10 sesji. Jest to bezpieczna metoda, dlatego też im większa ilość zabiegów tym lepszy efekt. Żyjemy w bardzo zanieczyszczonych miastach. Na co dzień towarzyszy nam smog. Tlenoterapia pomoże nam oczyścić organizm?

Sesje tlenoterapii hiperbarycznej oczyszczają organizm z toksyn, więc jak najbardziej podczas sesji można się zregenerować i oczyścić organizm ze smogu. Smog ma wpływ na cały organizm. Wiele narządów ulega degradacji, wiele z nich poprawia po tlenoterapii swoje funkcjonowanie. Zostają udrożnione drogi oddechowe, niwelowane są bóle głowy, mięśnie oraz zmęczenie.

13

kobiety w biznesie

Prawdziwy kosmetyczny raj Gabinet Kosmetyki Profesjonalnej oraz Centrum Szkoleniowe „Babi Raj” to miejsce, które spełni oczekiwania najbardziej wymagających Klientek i Kursantek. Prowadzą je Patrycja Tatka i Danusia Kusiak, które stworzyły raj dla kobiet z Kotliny Kłodzkiej.

Prowadzicie Panie nie tylko salon kosmetyczny, ale także szkolcie przyszłe kosmetyczki.

Jesteśmy instytucją szkoleniową, wpisaną do kuratorium oświaty i Rejestru Instytucji Szkoleniowych (RIS), a także zgłoszoną do Powiatowego Urzędu Pracy. Każda nasza słuchaczka po zakończonym szkoleniu dostaje zaświadczenie z Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Europejski Certyfikat. Jeżeli ktoś jest bezrobotny, to też może u nas przez urząd pracy zdobyć dofinansowanie i odbyć takie szkolenie.

Wasz salon wyróżnia nie tylko jakość, ale

i fakt, że bazujecie na stałych Klientkach?

Stworzyłyśmy taki klimat, w którym nasze Panie mogą w pełni zrelaksować się. Traktujemy nasze klientki tak, jak same chciałybyśmy być potraktowane. Naszym sukcesem jest to, że od 17 lat cieszymy się zaufaniem stałych klientek, a dzięki temu zyskujemy nowe.

Pani może pochwalić się dyplomem mistrzowskim w zawodzie kosmetologa.

Należę do wąskiego grona osób posiadających dyplom Mistrza z zakresu kosmetologii. Dzięki temu mogę przekazać moim uczniom wiedzę praktyczną i teoretyczną na najwyższym poziomie.

Obsługujecie firmy, czy prywatne osoby?

W 99 procentach obsługujemy hotele, agroturystyki oraz pensjonaty. Prywatnych realizacji mamy mało. Ludzie w Lądku nie są jeszcze przyzwyczajeni do korzystania z pralni, ale myślę, że to wszystko się zmieni.

▪ Stymulatory tkankowe ▪ Mezoterapia igłowa ▪ Eksfoliacja kwasami ▪ Peeling kawitacyjny ▪ Mikrodermabrazja diamentowa ▪ Radiofrekwencja (fala radiowa) ▪ Frakcyjna Mezoterapia Mikroigłowa ▪ Fotodepilacja (usuwanie owłosienia) ▪ Laseroterapia: Usuwanie trądziku ▪ Laseroterapia: Usuwanie rumienia ▪ Laseroterapia: Fotoodmładzanie skóry ▪ Depilacja Bezpaskowa ▪ Depilacja Paskowa ▪ Trwałe przedłużanie rzęs 1:1/ od 2 do 5D ▪ Henna z regulacją brwi ▪ Laminacja Rzęs ▪ Pedicure Kosmetyczny z Hybrydą ▪ Pedicure Kosmetyczny ▪ Manicure Przedłużanie metodą żelową ▪ Manicure Żelowy ▪ Manicure Hybrydowy ▪ Toksyna botulinowa (BOTOKS)

Plac Bolesława Chrobrego 19, Kłodzko tel. 506 133 762 BABI RAJ

Działają od dwóch lat, ale jak mówi Agnieszka Węgrzyn – właścicielka pralni Frania, to krótko, ale treściwie i bardzo intensywnie.

Co wyróżnia Waszą pralnię?

Jakość. Staramy się szybko działać, pracujemy 7 dni w tygodniu. Posiadamy nowoczesny sprzęt oraz wysokiej jakości chemię.

Prowadzimy rodzinny biznes. To jest ciężka praca, dlatego trzeba ją naprawdę lubić.

Te zabiegi wykonasz w salonie Babi Raj:

jest też dojazd, jeżeli nie mogą podjechać do pralni.

NOWOCZEŚNIE, SZYBKO I SOLIDNIE

Skąd wzięła się nazwa Waszej pralni?

Nazwa wzięła się stąd, że pracując kiedyś w barze stwierdziłam, że będę miała w przyszłości swój interes. Wymyśliłam, że będzie to pralnia. Wpadłam na pomysł, aby to miejsce witała na zewnątrz Frania i takie imię dostała moja pralnia.

Macie Państwo dużo nowoczesnych, drogich sprzętów.

Tak, nasza pralnia jest bardzo doinwestowana. Co ciekawe nasze sprzęty mają swoje imiona. Jest magiel, którego nazywamy Gorący Krzysiu. Suszarki mają imiona: Halina i Krysia – tak jak moja mamusia i teściowa. Są też Agnieszka, Ewa i Renia – nasza pracownica. W trakcie pracy Pralnia Frania, używamy tych imion. Nawet, kiedy zadzwonimy Jak odbywa się takie pranie? do serwisu z informacją, że coś się popsuło to także ul. Kościuszki 17A/4a Mamy pranie wodne, w którym pierzemy płaszcze, podajemy imiona naszych sprzętów. Gorący Krzyś ostatnio był często Lądek-Zdrój puchy. W chemicznym praniu można prać praktycznaprawiany, a już niedługo dołączy do niego także Duży Artur. Nazwy tel. 665 553 773 nie wszystko. Sam proces prania wygląda tradycyjnie. biorą się od imion moich przyjaciółek i pracowników. Pierwszym maglem Rzeczy wkładamy do pralni, pierzemy w temperaturach, w naszej pralni był Józek. Ale Józiu pobrykał i odszedł. Po nim przyszedł których nie ma w tradycyjnych pralkach. Jak kończy się Franek, też odszedł. Po tym wszystkim Krzysztof - technolog z firmy, która proces prania, rzeczy są suszone. Później odbywa się parodostarcza nam maszyny został ojcem chrzestnym naszego magla. Artur – jest wanie i prasowanie. Klienci odbierają pranie sami, ale możliwy z kolei szefem Krzysztofa.

14

uroda Marzysz o pięknych, lśniących i długich włosach, które nieustannie puszą się i są dla Ciebie każdego dnia wyzwaniem?

Jak możesz to zmienić opowiedziała nam Aneta Jędrowicz z salonu fryzjerskiego Ohair.

Nie wyobrażam sobie siebie w innym zawodzie

CZY KOBIETY PRZYCHODZĄ DO CIEBIE Z GOTOWYMI POMYSŁAMI NA SWOJE FRYZURY, CZY ZDAJĄ SIĘ NA TWÓJ ZMYSŁ?

Zdają się na mnie, ale również mówią, że koleżanka była na konkretnym zabiegu, widzą u niej efekt, dlatego chcą mieć taki sam. Ja wówczas patrzę na włosy mojej klientki i sprawdzam, czy jej włos nadaje się do takiego zabiegu. Wówczas dobieram zabieg pod typ włosa.

SKĄD CZERPIESZ WIEDZĘ NA TEMAT NOWINEK FRYZJERSKICH I NOWYCH TRENDÓW? Przede wszystkim szkolę się, a po każdym szkoleniu mamy udostępnione grupy i na tych grupach możemy dowiedzieć się wszystkiego, nawet tego, czego w 100 procentach nie dowiedzieliśmy się na szkoleniach. Grupy zrzeszają dziewczyny z całej Polski, a nawet z Anglii. Czerpię od nich bardzo dużo. Nie mam zawodu fryzjera, ale ta pasja zaczęła się od tego, że sama jak mieszkałam we Wrocławiu, jeździłam na takie zabiegi. Zawodowo zajmuję się fryzjerstwem od 2019 roku. Na początku ćwiczyłam na mamie, na znajomych, na członkach rodziny.

CO DECYDUJE O TYM ŻEBY BYĆ DOBRYM FRYZJEREM? Na pewno miłość do tego co się robi. Ja uwielbiam swoją pracę i nie wyobrażam sobie siebie w innym zawodzie. Żeby jednak być dobrym fryzjerem, trzeba być solidnym, nie można się spieszyć, wszelkiego rodzaju zabiegi na włosy muszą być wykonywane odpowiednimi rucha-

Najlepszą inwestycją jest inwestycja w samego siebie Nikola Gazda jest certyfikowaną stylistką paznokci. Opowiedziała nam dlaczego zaczęła zajmować się stylizacją paznokci, jak wygląda ta branża i co trzeba zrobić, aby być w niej naprawdę dobrym.

JESTEŚ STYLISTKĄ PAZNOKCI. DLACZEGO ZAJĘŁAŚ SIĘ TYM BIZNESEM? Już od czasów liceum interesowałam się tematami beauty. To wszystko zaczęło się od makijażu, z pasji-tak po prostu. Uwielbiałam godzinami tworzyć artystyczne makijaże na sobie, a późnej je fotografować i publikować w social mediach.

Zaczęłam się szkolić w tym kierunku i wykonywać makijaże okolicznościowe. Po maturze doszło do mnie, że nie chciałabym spędzać całych weekendów w pracy. Zaczęłam zastanawiać się co mogłabym robić dodatkowo, aby godnie żyć i prowadzić biznes. Tak oto wpadłam na pomysł stylizacji paznokci. Zapisałam się na szkolenie.

Po intensywnych 3 tygodniach spędzonych w Warszawie wiedziałam, że to jest to, co chcę robić w życiu i uparcie dążyłam do celu. Stylizacja paznokci na tyle mnie zafascynowała, a ciągłe uczenie się tak mnie pochłonęło, że makijaże odeszły na dalszy plan.

OD KIEDY DZIAŁASZ W TEJ BRANŻY? Zaraz po liceum w 2018 roku wyjechałam na 3-tygodniowy zawodowy kurs stylizacji paznokci w Warszawie, a po nim rozpoczęłam staż. I tym sposobem zaczęłam pracę w salonie. A już w grudniu 2021 roku otworzyłam swój własny wymarzony salon stylizacji paznokci. Ciągła nauka, ćwiczenie i szlifowanie umiejętności doprowadziło mnie do miejsca, w którym teraz jestem. Z zawodu jestem dyplomowanym kosmetologiem, ale typowe zabiegi kosmetyczne nie są moją pasją.

W JAKI SPOSÓB STARASZ SIĘ ROZWIJAĆ SWOJE UMIEJĘTNOŚCI? JEŹDZISZ NA KURSY, SZKOLENIA? Branża Beauty jest najprężniej rozwijającą się branżą na rynku! Dlatego staram się podążać za nowymi trendami i technikami, aby być na bieżąco.

Mimo, że odbyłam przeszło 30 szkoleń i mam pełny

mi. Ważne jest również, aby być sympatycznym dla klientek i oczywiście punktualnym.

ZAJMUJESZ SIĘ PRZEDŁUŻANIEM WŁOSÓW. NA CZYM POLEGA TEN ZABIEG? Musi się dobrać odpowiednią metodę do struktury włosa. Każda metoda jest inna i przygotowana pod inną strukturę włosa. Na grube i gęste włosy stosuję metodę na mikroringi, a na cienkie, wrażliwe włosy metodę minibond.

Jedno pasemko ma w tym przypadku 0,5 grama, to nie obciąży włosów. Każde metody są dobre, ale nie wszystkie przeznaczone są do każdego rodzaju włosów. Taki zabieg trwa długo, dlatego najlepiej rozłożyć go sobie na dwa dni.

Wygląda to następująco: Klientka przychodzi na konsultację, zamawiamy włosy, jak już do mnie dotrą, to muszę je jeszcze przerobić na konkretną metodę. Później Klientka przychodzi i przedłużamy włosy przez około 4-5 godzin.

To zależy też od gramatury. Jeżeli pani chce mieć bardzo gęste włosy to 100 gram może być za mało. Trzeba podkreślić, że taki zabieg jest bardzo bezpieczny i nie niszczy włosów.

Ale przychodzą do mnie dziewczyny z przedłużanymi włosami i niektóre mają je bardzo dobrze zrobione, a niektóre nie miały nawet dobrze zrobionej sekcji włosów. Wszystko idzie krzywo, schodkami. Później takie włosy mogą ciągnąć i sprawiać ból. Przedłużanie włosów jest czynnością bardzo dokładną i skrupulatną.

Podkreślę również, że ja włosy zamawiam ze sprawdzonych miejsc. Na rynku jest wiele hurtowni, ale trzeba uważać, ponieważ nie zawsze trafi się na dobre. Ja mam je już sprawdzone.

kalendarz nie zamierzam spoczywać na laurach!

Uwielbiam się rozwijać, widząc postęp jaki zrobiłam na przestrzeni 3,5 roku ciągle chcę więcej. Dążę do perfekcji, aby moje usługi były na najwyższym poziomie. Dlatego dołączyłam do projektu Magical Stylists 2022, gdzie przez 9 miesięcy szkolimy się pod okiem najlepszych instruktorów. Kolejne szkolenia mam już zaplanowane na 2023 rok. Według mnie najlepszą inwestycją jest inwestycja w samego siebie, bo „kto nie idzie do przodu ten się cofa”.

CZY UWAŻASZ, ŻE ZDOLNOŚCI MANUALNE ORAZ WYOBRAŹNIA, SĄ NIEZBĘDNE W STYLIZACJI PAZNOKCI? Zdecydowanie nie! Oczywiście, jeśli je posiadamy to wielki plus, ale nie jest to niezbędne. Uważam, że nigdy nie miałam wyjątkowych zdolności manualnych. A w szkole na plastyce? Narysowanie dla mnie najprostszej postaci stanowiło wyzwanie.

Wszystkiego można się nauczyć. Dzięki szkoleniom, intensywnej nauce i ciągłym ćwiczeniu, jesteśmy w stanie wypracować sobie te umiejętności. Nie trzeba od razu być mistrzem nail artu. Można być mistrzem samej techniki. Tak jak w moim przypadku.

Nie przepadam za artystycznymi zdobieniami. Po prostu do mnie nie przemawiają, więc ich nie wykonuję. Uwielbiam klasykę, subtelne i minimalistyczne zdobienia. Dla mnie najważniejsza jest technika i do tego przykładam największą wagę. Zacznijmy od podstaw, a reszty możemy się nauczyć - jeśli tylko tylko chcemy.

MANICURE FRANCUSKI, NEONY, OMBRE, BROKATY. JAKIE PAZNOKCIE SĄ DZIŚ MODNE? Wszystkie możliwe. Moje klientki zdecydowanie wybierają to, w czym najlepiej się czują, a nie co jest modne. Każda znajdzie coś dla siebie. French to ponadczasowa klasyka. Biały, kolorowy, czy brokatowy. Każdy jest wyjątkowy. Kiedy tylko wychodzi słońce klientki chętnie wybierają kolory pastelowe i

W TWOIM SALONIE KLIENTKI MOGĄ WYKONAĆ TAKŻE INNE ZABIEGI, KTÓRE SPOWODUJĄ, ŻE ICH WŁOSY BĘDĄ PIĘKNE. JAKIE TO ZABIEGI? Wykonuję także keratynowe prostowanie włosów. To zabieg wygładzający, który zamyka łuskę włosa. Odbudowuje jego strukturę, dzięki czemu włosy nawet po 6 miesiącach nie będą się tak puszyć, jak jeszcze przed wykonanym zabiegiem. Wykonuję też bioplastię. To zabieg oparty na kwasach, przeznaczony bardziej do włosów blond, cienkich i zniszczonych. Można wybrać też nanoplastię, która prostuje każdy skręt włosa, ale tutaj warunkiem jest odpowiednia struktura włosa, nie może być on bardzo zniszczony. To jest bardzo silny zabieg. Dużo dziewczyn korzysta też z botoksu na włosy. On nie prostuje, ale przywraca naturalny kształt włosa. W ofercie mam także polerowanie włosów. Jeżeli koś ma takie choineczki, to je obcinamy po długości. Z kolei dla osób, które zmagają się z łysieniem plackowatym lub łupieżem, mam w ofercie laseroterapię.

TWOJE ZAWODOWE MOTTO... Żeby coś osiągnąć trzeba pracować, nic nie przychodzi łatwo. Trzeba uparcie dążyć do wyznaczonego sobie celu.

tel. 694 499 505

neonowe. W okresie letnim króluje kolorowy french i ombre. Z kolei brokaty najpopularniejsze są w okresie świąteczno-sylwestrowym, ale tak naprawdę w każdym momencie możemy zaszaleć z brokatowymi zdobieniami, czy stylizacjami.

PRAWDĄ JEST, ŻE DO MANICURZYSTKI PRZYCHODZI SIĘ, JAK DO DOBREGO PSYCHOLOGA NA TERAPIĘ?

Tak, to prawda. Oczywiście wiele zależy od klientki, a także danej stylistki. Są typy klientek rozmownych, które lubią się wygadać, nie lubią spokoju. Inne z kolei odprężają się w ciszy i to jest wyjątkowy czas dla nich samych. To im sprawia przyjemność.

Pracujemy z kobietami, a to oczywiste, że potrafimy zrozumieć się najlepiej. Bo kto inny rozumie lepiej kobietę niż one siebie wzajemnie? Spotykamy się z podobnymi problemami w życiu, więc często jesteśmy w stanie pomóc jako kobiety, czy osoby całkowicie postronne. Oczyścicie są pewne granice między życiem prywatnym, a zawodowym. Znajmy swój umiar. Jesteśmy profesjonalistkami w stylizacji paznokci, a nie psychologii.

W TWOICH MEDIACH MEDIACH SPOŁECZNOŚCIOWYCH WIDNIEJE PIĘKNE ZDANIE „PODKREŚLAM PIĘKNO KOBIET Z KOTLINY KŁODZKIEJ”. CZY WEDŁUG CIEBIE KOBIETY SĄ W DZISIEJSZYCH CZASACH ŚWIADOME SWOJEGO PIĘKNA? Dobre pytanie. Każda kobieta jest piękna, tylko niestety nie każda jest tego świadoma. My kobiety mamy często wiele kompleksów. Zupełnie niepotrzebnie! Każda z nas powinna się zaakceptować i podkreślać swoje piękno. Klientki często powtarzają, że stylizacja paznokci dodaje im odwagi i pewności siebie, a bez nich czują się „nagie”.

Dzięki paznokciom jesteśmy w stanie wydobyć z nich wszystko co najlepsze podkreślając ich piękno. Jednocześnie uszczęśliwiając Klientki.

15

kobieta na budowie

NIE ZMIENIŁABYM MOJEJ PRACY NA NIC INNEGO

Klaudia Mikuła prowadzi w Dzierżoniowie firmę Mat-Bud. Jak sama podkreśla bycie w ciągłym ruchu i kontakt z ludźmi to coś bez czego nie wyobraża sobie życia. W specjalnej rozmowie opowiedziała nam o budowach, które prowadzi oraz o drodze, jaką przeszła, aby móc robić, to co kocha.

Jest pani absolwentką Politechniki Wrocławskiej wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego w specjalności konstrukcyjno – budowlanej. Skąd pomysł na taki kierunek studiów?

Mając 18 lat nie wiedziałam do końca na co się zdecyduję.

Poszłam na takie studia i pierwszy rok opierał się na matematyce, z której zawsze byłam dobra.

Ale jak zaczęły się przedmioty zawodowe, kiedy narysowali nam schematy budowlane, to robiłyśmy z pozostałymi dziewczynami wielkie oczy. A trzeba podkreślić, że na 100 osób, było tylko 8 dziewczyn. Bardzo pomagali mam wtedy chłopcy z technikum. Oczywiście nasze studia wyglądały inaczej, niż na pozostałych uczelniach. Nie mieliśmy czasu na imprezowanie, oprócz wykładów mieliśmy dużo ćwiczeń. Oprócz studiów duże znaczenie przy

16

wyborze mojej zawodowej drogi miał też fakt, że mój tato zajmował się budowlanką. Było bardzo ciężko, ale nie zmieniłabym tego na nic innego, mimo, że mam wiecznie zabłocone buty i rzadko chodzę w szpilkach.

Budowy to Pani pasja? Lubi pani obserwować kiedy coś powstaje od postaw?

Lubię uczestniczyć w tej nowej drodze młodych ludzi, kiedy budują dom.

Podoba mi się, to że dzielę z nimi tą radość. Są jakieś problemy, zawsze jak to na budowie, ale to jest cudowne, że buduję z nimi ich gniazdko na ziemi. Lubię też to, że poznaję mnóstwo ludzi, to jest podstawowa rzecz, którą kocham w swojej pracy, ten kontakt z drugim człowiekiem.

Pani praca polega między innymi na analizowaniu i rozwiązywaniu problemów technicznych, które pojawiają się podczas budowy.

Czy takich problemów jest dużo? Od czego to zależy?

Staram się jak najmniej problemów na budowie wynajdywać, ale nie ma budowy bez problemów i komplikacji. Nie ma też dwóch identycznych budów, ponieważ to wszystko zależy od inwestora, od wykonawcy, od warunków gruntowych. Problemów jest dużo najczęściej papierologicznych.

Przeprowadza Pani Inwestora przez całą drogę, od zaprojektowania poprzez uzyskanie pozwolenia na budowę, wykonanie prac remontowobudowlanych do uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

To prawda. Zajmuję się projektowaniem również, ale nie jest to moje ulubione zajęcie, ponieważ ja lubię ruch. Musi być akcja-reakcja, a siedzenie przez kilka godzin przed komputerem nie jest dla mnie.

Jak zaczęła się Pani pracy w branży budowlanej?

Moja praca zaczęła się w Urzędzie w Dzierżoniowie, w zarządzaniu nieruchomościami, gdzie spędziłam 5 lat. Któregoś dnia idąc do pracy wzięłam z książki telefonicznej 20 adresów firm budowlanych i wrzuciłam je do skrzynki. Po miesiącu zadzwonili do mnie ze Świdnicy. Z tego siedzenia w państwowej pracy zrezygnowałam, choć nie miałam jeszcze wtedy uprawnień. Byłam na etapie zdobywania praktyki. Wzięli mnie jako inżyniera budowy, do kosztorysów, przetargów, a w 2009 roku otworzyłam swoją działalność.

W międzyczasie pomagałam także w firmie swojego taty. Czasami mam dość, bo muszę tłumaczyć swoim klientom dlaczego coś kosztuje tak drogo, ale lubię to, co robię. W 2011

Jako absolwentka Politechniki Wrocławskiej wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego w specjalności konstrukcyjno – budowlanej, specjalizacji budowlano – menedżerskiej uzyskała wiedzę z dziedziny techniki budowlanej oraz z zakresu zarządzania, marketingu, nowoczesnej organizacji pracy i ekonomii wolnego rynku.

Jest przygotowana do kierowania wszelką działalnością produkcyjną, usługową i handlową w branży budowlanej - zarówno jako Kierownik jak i Inspektor. Posiada uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń nr 204/DOŚ/11. Ukończyła studia podyplomowe na Politechnice Wrocławskiej na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego w zakresie „Gospodarka nieruchomościami. Zarządzanie – Utrzymanie – Wycena” uzyskując tytuł Zarządcy Nieruchomości nr 18227.

Klasztorna 6/3, Dzierżoniów Biuro czynne: pn.-pt. 8.00-15.00 klaudia_mikula@op.pl

605 326 638

roku zdałam egzamin, za pierwszym razem, co też było ewenementem.

Bardzo się cieszyłam, bo to był egzamin życia. U nas w budownictwie wszystko to są liczby, ale trzeba mieć też szczęście i logiczne myślenie.

Jaka jest Pani prywatnie? Co lubi Pani robić, jakie ma Pani pasje?

Prywatnie jestem mężatką, mamą trzech energicznych synów. Bardzo lubię czytać, ale mam na to chwilę dopiero podczas urlopów. W ostatnim czasie interesuję się także psychologią.

To jest coś odrębnego, ale ze względu na załamania, które pojawiają się przy prowadzeniu własnej działalności, duży stres i obciążenie, to mi pomaga. Jeśli zastosuje się w życiu, to o czym w takich książkach jest napisane, to przynosi korzyści.

kobiety

Czuję się świadkiem historii, którą mogę opowiedzieć O miłości do fotografii, emocjach towarzyszących podczas sesji ślubnych, wzruszeniu i inspiracjach, opowiedziała nam fotograf Izabela Wróbel.

Czym jest dla Ciebie fotografia?

Na pewno czymś, co od dłuższego czasu ze mną jest. To nie jest coś co nagle pojawiło się, ale towarzyszy mi od dziecka. Mój wujek był fotografem, moja mama robiła mi mnóstwo zdjęć. W 2010 roku Klaudia Polańska, która jest fotografem robiła mi zdjęcia i ja poczułam, że to jest mój świat, ale nie z tej strony. Bardzo mnie zainspirowała. W tamtych czasach większość fotografów to byli panowie. Ona mnie poprowadziła. Poszłam do technikum fotografii na Śląsku, który jest wylęgarnią artystów. Kiedy tam trafiłam, to już każdy miał ileś lat wyrabiania tego stylu, pracy z modelkami. Odkąd skończyłam tę szkołę, starałam się opowiedzieć jakąś historię. Teraz kończę kurs z moją ulubioną polską dokumentalistką dokumentującą śluby – Marzeną Hans. Każdy jej kadr to jest jakaś historia. Ona nauczyła mnie myśleć podczas robienia zdjęć.

Specjalizujesz się w zdjęciach ślubnych. Jesteś świadkiem najważniejszego dnia w życiu dwojga ludzi. Co wtedy czujesz?

Czuję się świadkiem historii, którą sama mogłabym opowiedzieć.

Nie czuję wtedy stresu, zawsze się wzruszam, przeżywam tych ludzi, ich emocje. Wiem, że opowiadam o najważniejszym dniu w ich życiu. Jestem tak skoncentrowana podczas robienia zdjęć, że ciężko jest się do mnie nawet dodzwonić. Moje pary młode zawsze się ze mnie śmieją i proszą żebym usiadła, coś zjadła i odpoczęła.

Jakie zdjęcia oprócz ślubnych jeszcze wykonujesz?

Sesje stylizowane, z okazji chrztu, komunii, a także sesje rodzinne i brzuszkowe. Zdarzają mi się również reportaże na koncertach.

Skąd czerpiesz inspiracje do robienia zdjęć?

Jestem fanką Netflixa. Ma on swoje charakterystyczne kolory, które są dla mnie inspiracją. Powstała mi ostatnio w głowie sesja, po obejrzeniu filmu „Gambit Królowej”: panna młoda w czerwonej sukni, na Narożniku w Karłowie. Inspiracją jest dla mnie także fotograf, który jako pierwszy zwalił mnie z nóg – Richard Avedon. On jako pierwszy stworzył na zdjęciach ruch. Włożył wystylizowaną kobietę między dwa stare słonie. Każde zdjęcie miał takie, że trzeba było nad nim myśleć przez pół godziny. Jego fotografie uświadomiły mi też, że uwielbiam fotografować kobiety. To właśnie dlatego Moja Panna Młoda zawsze musi mieć piękne portrety.

W jakich nietypowych warunkach zdarzało Ci się robić zdjęcia? Śnieg, deszcz, wiatr – to standard dla każdego fotografa, ponieważ takie rzeczy się zdarzają. Co do bardziej nietypowych zdarzeń, to pamiętam sytuację, kiedy niedaleko Legnicy zabłądziłam z parą młodą na pustyni. Szliśmy na zachód słońca jedną drogą, długą, prostą. Po zrobieniu zdjęć, kiedy robiło się już szaro okazało się, że są trzy drogi powrotne, a nie jedna. Włączyłam GPS i okazało się, że poszliśmy wioskę dalej. W końcu wróciliśmy do samochodu, ale zapamiętam to pewno na długo.

Co podpowiedziałabyś Parom Młodym, które stoją właśnie przed wyborem fotografa?

Nie patrzcie na to, że ktoś poleca Wam fotografa. Obejrzyjcie jego portfolio, historię i na podstawie tego możecie wybierać. Zobaczycie co wyróżnia danego fotografa, w jakiej kolorystyce robi zdjęcia.

Facebook/Instargram: Wróblove Kadry Izabela Wróbel wroblovekadry.pl

z H o t e s n o r r p y k e c ow o w a O Od początku czerwca na ząbkowickim targowisku, koło Rosmanna na pierzei, a także bok marketu Stokrotka na os. XX-lecia będzie można kupić owoce z plantacji Borówki Henrykowskiej.

Jakie owoce będzie można kupić: czerwiec: truskawka lipiec: truskawka, malina i borówka

PLANTACJA EKOLOGICZNA

tel. (+48) 783 665 972 ul. H. Brodatego 58, Henryków www.borowkahenrykowska.pl Owoce Henrykowskie 17

tradycja i kultura

50 lecie

Zespołu Pieśni i Tańca Nowa Ruda 18

Pół wieku ma już jedna z wizytówek naszego miasta, czyli Zespół Pieśni i Tańca Nowa Ruda. Z tej okazji rozmawiamy z kierownikiem i choreografem zespołu folklorystycznego Ewą Miś-Krzemińską.

Zespół Pieśni i Tańca świętuje swoje 50-lecie, ale jak każda i jego historia kiedyś się zaczęła. Jakie były początki zespołu? Które to były lata?

Z tego co wiem pierwszy koncert zespołu odbył się w grudniu 1971 r. Teraz obchodzimy 51 urodziny, ponieważ w ubiegłym roku z powodu pandemii jubileusz został czasowo przesunięty. Zapał był wielki, bowiem kopalnia brała udział w sponsorowaniu naszego zespołu. Zresztą w tamtych czasach była moda na kulturę i na taniec ludowy. Przez te pół wieku w Zespole Pieśni i Tańca Nowa Ruda działo się bardzo dobrze, ale były też gorsze okresy, ale ludzie jeździli po świecie rozsławiając Nową Rudę.

Proszę nam przypomnieć kto był pierwszym kierownikiem zespołu.

Pierwszym kierownikiem zespołu był pan Jarosław Wojciechowski, następnie pan Lubomir Szmit. Później nastałam ja, a po mnie było jeszcze trzech instruktorów.

Pani Ewo, to były inne czasy, inna Polska, czy wówczas to była również inna Nowa Ruda?

Trudno mi ocenić, bo ja wtedy dopiero się urodziłam, ale wiadomo, że właściwie wtedy zakupiono większość garderoby dla zespołu. Było tak, że najpierw jechał autobus z członkami zespołu, a za nimi ciężarówką ze strojami także było na bogato. Później wiadomo czasy się zmieniły, ale zespół jest na odpowiednim poziomie pod opieką miasta i ludzi wrósł w klimaty Nowej Rudy. Bez względu na czasy, zmieniające się ustroje polityczne i zawirowania losu, zespół tworzony przez tych ludzi jest bardzo ważną częścią miasta. Jest przecież takie powiedzenie, że praktycznie każdy mieszkaniec Nowej Rudy jest w jakiś sposób związany z zespołem, bo albo jego babcia, ciotka, dziadek, czy brat był, jest lub będzie członkiem zespołu.

Jak Pani sama wspominała, kiedyś kultura była bardzo dofinansowywana przez kopalnię. Nie jest

tak, że wówczas kultura była silnym akcentem, mocnym wyznacznikiem życia społecznego. Te wydarzenia kulturalne były chyba inne niż dzisiaj.

To w ogóle były inne czasy, inni ludzie w tym sensie, że teraz nawet dzieci mają duży dostęp do Internetu, gier, czy telewizji. Jednak, to że obecnie w zajęciach uczestniczy 100 osób oznacza, że zespół jest naprawdę ważny.

Jedni mówią, że lata 70. były smutnym czasem, inni z kolei mówią, że to czas, kiedy dotarły do Polski różne dobrodziejstwa z zachodu. Pani zdaniem, czym na tle tego wszystkiego we wspomnieniach byłych członków wyróżniał się Zespół Nowa Ruda?

Wtedy była moda na folklor i zespoły istniały praktycznie w każdej miejscowości. W Nowej Rudzie ktoś wpadł na pomysł stworzenia zespołu folklory-

tradycja i kultura Międzynarodowy Festiwal Folkloru, który niemal pewne, że się odbędzie, bo obostrzenia są zdjęte, czy przyjechałyby zespoły z Rosji?

Nie, mamy już zaproszone zespoły. Staram się zawsze politycznie nie udzielać, ale jeśli festiwal będzie to przyjadą te zespoły, które zaprosiliśmy jeszcze przed pandemią. Będą to zespoły z: Francji, Macedonii i Słowacji.

stycznego i to się przyjęło. Samo to, że zespół ma już 51 lat wskazuje, że to był dobry pomysł. Muzykę i tańce ludowe można lubić, bądź nie, ale jest to bez względu na wszystko ponad jakimiś podziałami i czuje się, że Polska folklorem stoi. Na zachodzie Europy, jeśli chodzi o tańce ludowe jest coraz gorzej.

Jak się tam jedzie, to praktycznie jest niewiele zespołów tego typu jak nasz.

Wyjątkiem są Bałkany i wschód, gdzie zespoły jakoś się utrzymują, chociaż też w międzyczasie wiele poupadało.

Czy Pani zdaniem folklor był kiedyś bardziej popularny niż dziś, czy utrzymuje się pod tym względem status qwo?

Popularność to zmienność. Dzisiaj najpopularniejszy jest internet i tego nikt nie przebije. U nas zainteresowanie folklorem można ocenić na podstawie liczby publiczności uczestniczących w koncertach. Teraz na ten jubileuszowy koncert ludzie o bilety pytają mnie już od pół roku. Jeśli zaś chodzi o Festiwal Folkloru jest to jedna z największych imprez kulturalnych w naszym mieście, ale też w regionie. Skoro przychodzą zawsze tłumy, to znaczy, że jest to nadal popularne. Jeśli chodzi o Zespół Nowa Ruda, to ja zawsze podkreślam, że jest to wielka wartość rodzinna, wartość wychowawcza i tradycja.

Dziś wyjazd za granicę jest czymś normalnym, ale kiedyś z tym były problemy.

Czy pamięta Pani być może z opowieści, kiedy przyszły pierwsze sukcesy naszego Zespołu za granicą?

Wiem, że wtedy byli w Jugosławii w Korei Północnej, w Niemczech także „bratnie narody” odwiedzali. To na pewno dla członków zespołu były bardzo atrakcyjne wyjazdy, takie tournée artystyczne. Podczas wyjazdów mieli okazję pozwiedzać, ale żeby zwiedzać, trzeba było wcześniej ileś godzin w sali baletowej spędzić i zwiedzanie było zwieńczeniem pracy, którą wykonywali.

To na pewno nie były stricte wyjazdy wypoczynkowe. Zresztą do tej pory lubią jeździć, bo lubią po prostu ze sobą przebywać.

Czy teraz w zespole tańczą jeszcze jego założyciele lub ich potomkowie?

Oczywiście, moją chlubą, którą chwalę się wszystkim w Polsce, to na ostatnim jubileuszu Zespołu z okazji 45 – lecia wystąpili oldboye, założyciele i spotykam się z nimi od 6 lat systematycznie raz w tygodniu. Są to osoby, które tańczyły w pierwszym składzie i w drugim składzie zespołu. Niestety już trzech panów zmarło, ale mamy nadal pary, które tańczą i wystąpią na tegorocznym jubileuszu.

Dalej Pani kocha to co robi, dalej kocha Pani folklor i ten Zespół?

Oczywiście, że kocham. Ta pandemia pokrzyżowała nam szyki. Wpłynęła na naszą sprawność i na organizację. Musieliśmy odwoływać wyjazdy, festiwale, jest taki zamysł i zostało to odwołane.

Przecież przez dwa lata musieliśmy odwołać festiwal w Nowej Rudzie. Wiadomo jest różnie. Nie powiem, że zawsze kolorowo, ale jestem tu i to co robię, to dla mnie jest część życia. Nie traktuję tego jako pracy, tylko mam tu rodzinę i mam tu zespół.

Od blisko 2 miesięcy trwa wojna na Ukrainie, czy Wy jako Zespół Pieśni i Tańca Nowa Ruda byliście tam kiedyś, albo gościliście Ukraińców tutaj?

Nie za mojej kadencji, ale zespół gościł w Ukrainie. Oczywiście zespoły ukraińskie są wielkimi perełkami na Festiwalu Folkloru. Kilka zespołów stamtąd było. Mamy zaprzyjaźnione zespoły z Ukrainy, ale mamy zaprzyjaźnione zespoły również z Serbii, Rosji.

Mówiliśmy o pierwszych sukcesach zespołu, a jakimi sukcesami dziś mogą pochwalić się członkowie Zespołu Nowa Ruda?

Teraz przy Zespole prężnie rozwija się grupa tańców polskich, tylko przez koronawirusa musieli trochę przystopować, ponieważ nie odbywały się żadne turnieje. Ale przez te 20 lat, kiedy jestem związana z zespołem zdobywaliśmy tytuły Mistrzów Polski i Wicemistrzów Polski. Na międzynarodowych festiwalach tańca ludowego we Włoszech, czy w Rumuni zdobywaliśmy nagrody grand prix. Będąc na takich festiwalach wszyscy podkreślają, że widać, że my to lubimy i że dzieci tańczą z wielką pasją.

Pani Ewo co jest największym marzeniem zespołu?

Dopóki wojna na Ukrainie się nie skończy i nie skończy się koronawirus, to we wszystkich zespołach jest jedno marzenie – powrót do normalności, powrót do czasu sprzed dwóch lat.

Rozmawiała Agnieszka Góralczyk

Kiedy i od czego zaczęła się Pani przygoda z Zespołem Nowa Ruda? Ówczesna dyrektor ośrodka kultury pani Ewa Geryn poszukiwała choreografa i zaprosiła mnie ma rozmowę.

Przyjechałam chyba w 1998 r. Bardzo mi się tu spodobało, coś poczułam do tego miasta. Zobaczyłam, że są tu dobre warunki, jest garderoba, pani garderobiana jest na etacie co ma duże znaczenie, była kapela i pomyślałam, że może warto spróbować. Tym bardziej, że ja folklorem żyłam od dziecka. Tańczyłam w zespole pieśni i tańca, wtedy jeszcze w Lublinie i zdecydowałam się tutaj zamieszkać.

19

dom

SPRZEDAŻ HURTOWA DETALICZNA PROFESJONALNY MONTAŻ ul. Ziębicka 62, Ząbkowice Śląskie, biuro@dreved.pl

DLA DOMU I DLA OGRODU

TARASY | OGRODZENIA | ELEWACJE Piękny taras to marzenie każdego właściciela ogrodu. Nie ma nic przyjemniejszego, niż pyszna kawa i śniadanie, które możemy spożyć każdego ranka w otoczeniu natury. Aby taras był nie tylko piękny, ale również trwały, warto do jego wykonania użyć wysokiej jakości materiałów. Deski kompozytowe od kilku lat zyskują na popularności. Nic w tym dziwnego! Jest to niezwykle trwały materiał, który nie wymaga żadnej konserwacji i regularnego czyszczenia. Są one odporne na działanie czynników zewnętrznych oraz na uszkodzenia mechaniczne. O deskach kompozytowych krąży wiele mitów, które sprawiają, że dużo osób zaczyna mieć wątpliwości, czy to aby na pewno dobry i sprawdzony materiał.

peratury, wysoka wytrzymałość (jeśli zależy nam na solidnej trwałości, wybierzmy deski z dodatkiem polichlorku winylu), niewrażliwość na wilgoć oraz działanie grzybów czy owadów.

Deski kompozytowe – w zestawieniu z naturalnym drewnem – wypadają bardzo korzystnie, jeśli porównamy parametry użytkowania. Niewątpliwymi zaletami kompozytu są: odporność na niskie tem-

Taras z kompozytu jest praktyczny i łatwy w utrzymaniu. Wystarczy regularnie czyścić go z kurzu, liści i innych zabrudzeń, a raz na jakiś czas przemyć mopem lub specjalną myjką ciśnieniową.

Jako firma DREVED zajmujemy się produkowaniem desek kompozytowych pod wymiar Klienta.Oferujemy systemy kompozytowe na taras, do elewacji oraz ogrodzenia. W naszym magazynie są dostępne deski o długości 4 oraz 3,0m Siedziba firmy jest zlokalizowana w Ząbkowicach Śląskich natomiast nasz magazyn oraz dodatkowy punkt sprzedaży w Bykowie k. Długołęki (5 km od

Wrocławia). Prowadzimy sprzedaż hurtową i detaliczną a także gwarantujemy profesjonalny montaż. Organizujemy wysyłkę do klientów na terenie Polski oraz całej UE.

Więcej informacji uzyskacie Państwo kontaktując się Ząbkowice, ul. Ziębicka 62

Kolejną mocną stroną desek kompozytowych jest szybkość i łatwość złożenia.

Większość producentów ma w swojej ofercie gotowe systemy tarasowe, które bez problemu można skręcić samodzielnie, dzięki czemu odchodzą dodatkowe koszty montażu. Ponadto, w tarasach z desek kompozytowych nie występują szpecące ślady łączenia elementów (wiercenia, wkręty), ponieważ są odpowiednio zamaskowane. Dzięki czemu powierzchnia tarasu z desek kompozytowych jest gładka i nienaruszona.

tel. 74 8 159 427, kom. 664 699 698 | www.dreved.pl 20

moda

Czy torebka musi być

nudna

?

Zdecydowanie

Kobieca torebka, jest ważnym elementem stylizacji. Jest to dodatek, który każda z nas nosi. W szafie warto mieć co najmniej dwie. Jedną na co dzień, a drugą na specjalne okazje. Torebka damska, powinna być wykonana z dobrych materiałów, tak aby posłużyła nam kilka lat. Czy musi być nudna? Zdecydowanie nie! Każda z nas dostosowuje jej parametry do siebie. Jedne z nas kochają wielkie, inne idą z trendem wybierając te mini.

Wybór rozmiaru torebki ma również duże znaczenie, ponieważ potrafi ona zachwiać proporcje sylwetki. Kobiety drobne powinny nosić torebki o niewielkich wymiarach. Natomiast panie o bardziej rozbudowanej sylwetce powinny ich unikać, ponieważ mogą spowodować dysproporcje i wyglądać na bardziej masywne, niż są w rzeczywistości. Kobiety wysokie będą zdecydowanie lepiej wyglądać nosząc torby nieco większe.

Większość z nas skupia się jednak bardziej na kolorze niż wielkości torebki. Najbardziej popularnym kolorem wśród kobiet jest czarny.

Dlaczego? Większość z nas jest zdania, że torebki w takim kolorze są najbardziej praktyczne i do wszystkiego pasują. Jeśli jesteś w tym gronie to mam dla Ciebie coś extra. Znalazłam polskie cudo, dzieło sztuki, markę, w której każda torebka jest wyjątkowa. W ofercie znajdziesz mniejsze i większe.

Marka produkuje większość swoich torebek w kolorze czarnym, jednak w nietuzinkowych fasonach. Znajdziemy również kolor biały, czy fuksje jednak są to pojedyncze egzemplarze.

Wszystkie stały się moją miłością.

Każdy projekt to godziny ciężkiej pracy analizy projektantki Ani Margińskiej, która tworzy niepowtarzalne funkcjonalne torebki dla każdej z nas dając nam wybór materiału z którego są stworzone. Począwszy od naturalnych skór, skór Vege oraz papieru.

Nie

!

Zapraszam Was na www. mia-manu.com.

Tam dowiecie się więcej o tych wyjątkowych torebkach, jak i samej projektantce.

Więcej modowych inspiracji znajdziesz na moim profilu na Instagramie.

Ania Dutkowska-Śmiechowska osobista stylistka

@smiechowska_stylistka smiechowskastylistka www.smiechowska.pl m ania@smiechowska.pl

21

sport to jej życie Skąd wzięło się Twoje zamiłowanie do jazdy na rowerze?

Jako dziecko jeździłam na przejażdżki rowerowe z tatą. Jak miałam około 8-9 lat wraz z moim przyjacielem, siostrą i innymi kolegami robiliśmy sobie wyścigi przed domem. Można powiedzieć, że rower jest ze mną od zawsze. Bardzo lubiłam uprawiać sport i rywalizować z innymi od dziecka. W czwartej klasie szkoły podstawowej na lekcji wychowania fizycznego przyjechał do naszej szkoły Pan Tadeusz Daszkiewicz z rowerami i robił wtedy nabór do klubu. Poszliśmy na boisko, podzieliliśmy się na cztery grupy po cztery osoby i w tych grupach ścigaliśmy się. Naszą trasą było jedno kółko na boisku. Gdy już każda grupa ukończyła swoją rywalizację stanęły na starcie cztery najlepsze osoby, które wygrały w swojej grupie, trzech chłopców i ja. Swoją pierwszą rywalizację wygrałam, a podczas drugiej ukończyłam na trzecim miejscu. Bardzo mi się to spodobało.

Na koniec lekcji kto chciał spróbować swoich sił na takim treningu podawał numer telefonu swojego rodzica, żeby Pan Tadeusz mógł się skontaktować. Rodzicom spodobał się ten pomysł. Pierwszy trening odbył się na hali sportowej, śmiało mogę powiedzieć - było super. Pan Tadeusz, który już wtedy był moim trenerem po przepracowanej razem zimie wprowadził mnie w świat wyścigów.

Zawsze mnie bardzo wspierał i wierzył we mnie. Szczególnie przed startem, gdzie zjadał mnie strasznie stres, pamiętam że tylko on potrafił mnie uspokoić i zmotywować.

Jestem naprawdę mu wdzięczna za wszystko. Od tego momentu zaczęłam trenować i ścigać się.

Jakie osiągnięcie kolarskie uważasz za swój największy dotychczasowy sukces. Jakie kolejne cele przed sobą stawiasz?

Za największe moje osiągnięcie uważam Mistrzostwo Polski w kolarstwie przełajowym, ponieważ zdobyłam ten tytuł w moim pierwszym sezonie i przy niewielkim doświadczeniu. Tym bardziej, że 2,5 miesiąca przed tymi zawodami złamałam rękę i wykluczyło mnie to ze startów aż do grudnia, gdzie miesiąc później były Mistrzostwa Polski. Po miesięcznej przerwie wróciłam na linię startu, a miesiąc później wystartowałam w Mistrzostwach Kraju wygrywając je, co nie zawdzięczam tylko sobie, ponieważ gdyby nie osoby, które mnie wspierają nie udałoby mi się tego dokonać. Moim najbliższym celem jest tytuł Mistrzyni Polski w kolarstwie górskim, a następnie jeśli wyjazd na Młodzieżowe Mistrzostwa

22

ciężkie treningi zaliczają się do dość przyjemnych rzeczy, ponieważ podczas takiego treningu można odpłynąć od rzeczywistości i taki bodziec daje mi dużo satysfakcji.

Jak wygląda i z czym się wiąże codzienne życie zawodniczki w Kadrze Polski?

Przede wszystkim z obowiązkami, treningami i szkołą, ale także z przyjemnościami. Codziennie staram się robić rzeczy, dzięki którym będę bliżej swojego celu. Mój przeciętny dzień w dni robocze, gdy mam trening wygląda tak, że wstaję szykuję się i idę do szkoły. W okolicy godziny 14:40 kończę lekcje, jem, wykonuję swoje obowiązki w domu i szykuję się na trening. Około godziny 18.00 kończę trening, rozciągam się, jem, myję i zaczynam się uczyć oraz wykonuję rzeczy związane z mediami. Staram się chodzić spać około godziny 22:30 lub 23.00.

Dużo trenujesz?

Z czasem, z każdym rokiem, z każdą kategorią trenuję coraz więcej żeby się rozwijać i podnosić swój poziom.

Myślę, że trenuję wystarczająco i czuję, że idę do góry i z czasem progresuję, co jest bardzo ważne.

O czym myślisz jak jedziesz maraton?

wcale nie jest

Jazda w błocie

taka zła

Jest utytułowaną kolarką, z licznymi osiągnięciami sportowymi. Wywalczyła między innymi tytuł Mistrza Polski w kolarstwie przełajowym. Z Alicją Matułą z Nowej Rudy o trudach codziennych treningów, sukcesach, a także życiu zawodniczki w Kadrze Polski, rozmawiała Karolina Golak.

Europy będzie możliwy to walka o jak najwyższe lokaty. Przyszłościowym i długotrwałym marzeniem i punktem docelowym jest tytuł Mistrzyni Świata XCO i wystartowanie na Igrzyskach Olimpijskich XCO.

Kolarstwo to też wiele wyrzeczeń, chociażby dieta i ciężkie treningi.

Jak na razie nie skupiam się na diecie. Staram się po prostu jeść wartościowe posiłki. Według mnie

Gdy jadę maraton myślę o chwili przejechania lini mety i położeniu się na ziemi żeby przez następne kilka minut satysfakcjonować się ukończeniem wyścigu i po prostu nie myśleć o niczym. Podczas jazdy również pojawia się myśl o tym co zjem dobrego po starcie, czasem przeliczam sobie w głowie ile mam kilometrów i szacuję ile będę jeszcze jechać, a potem skupiam się i próbuję przejechać maraton szybciej niż liczyłam. Często nawet przychodzą myśli co miało się zrobić innego dnia, a zapomniało się o tym. Na zjazdach skupiam się na wybraniu jak najlepszej i najszybszej linii oraz przejechania tego elementu jak najpłynniej potrafię.

Gdzie najczęściej się przygotowujesz do najważniejszych startów?

Do najważniejszych startów zazwyczaj przygotowuję się kilka tygodni, przed na zgrupowaniu klubowym w górach. Gdy jestem w domu to najwięcej moich treningów realizuję w pięknych i wysokich Górach Sowich.

Musisz być twardą dziewczyną, bo w sporcie, który uprawiasz niezwykle łatwo się pobrudzić?

Racja, kolarstwo górskie bez pobrudzenia się to nie kolarstwo

sport to jej życie górskie, a szczególnie w odmianie przełajowej. Tutaj już nie ma co mówić o jakiejkolwiek czystości.

Jazda w błocie wcale nie jest taka zła jak się wydaję, wymaga ode mnie dużo balansu i skupienia, a przy tym świetnie się bawię.

Jak to mówią ,,dzieci brudne, to dzieci szczęśliwe”.

Co sprawiło, że wybrałaś właśnie tą dyscyplinę?

Jak zareagowali na to twoi rodzice?

Na początku swojej przygody z kolarstwem łączyłam to z karate. Nie było to łatwe, ponieważ w niektóre dni treningi nachodziły na siebie, więc zdarzało się, że gdy skończyłam jeden trening od razu jechałam na drugi. Bardzo lubiłam trenować karate, ale zamiłowanie do kolarstwa zdecydowanie przewyższało i nie wahałam się z podjęciem decyzji, a moim rodzice zaakceptowali to i mnie w tym wpierają.

Na koniec pytanie, które może interesować wielu Czytelników. W jaki

sposób udaje Ci się pogodzić treningi i starty w zawodach z codziennymi obowiązkami?

Nie jest łatwo łączyć kolarstwa, szkoły i innych obowiązków, ale przy dobrym rozłożeniu tych rzeczy można się odnaleźć. Na pewno dzięki temu nie nudzę się, ponieważ ciągle coś robię i nie miewam momentów, w których siedzę i nie wiem co mam ze

sobą zrobić. Podoba mi się to. Łatwo w tym wszystkim wpaść w rutynę co uważam za niedobre, dlatego że robienie tego samego codziennie, w tej samej kolejności przez długi czas jest męczące, dlatego dobrze jest czasem wszystko rozplanować i rozłożyć na poszczególne dni. Oczywiście znajduję w tym wszystkim chwilę na zatrzymanie się i odpoczynek.

23

kobiety z pasją

24

reklamy Marzysz o efektownej, ale mało wymagającej fryzurze?

WARKOCZYKI AFRYKAŃSKIE SYNTETYCZNE Prawdziwy hit tego sezonu.

Doskonale komponuje się z wakacyjnym stylem hippie i boho.

Marika Antoniewicz

tel.880 106 330

Klimatyczne wnętrze smażalni oraz atmosfera panująca w środku sprawia, że posiłki spożywane u nas są pożywieniem dla ciała jak i dla ducha.

W ofercie naszej smażalni jest wiele różnych rarytasów a uznaniem klientów cieszą się "Żeberka z Wiaderka" Wielkim powodzeniem wśród smakoszy ryb cieszą się Wędzone Pstrąg i Karpie cenione za swój wyjątkowy smak i właściwości zdrowotne, przyrządzane w przydomowej wędzarni. Atutem smażalni jest jej bezpośrednie położenie przy Parku Zdrojowym.

ul. Kościuszki 10, Kudowa-Zdrój, tel. (48) 74 866 11 17, 512 514 804 www.sudeckiechaty.pl Sudecka Smażalnia Ryb sudeckiechaty

AMG meble

PRZED

PO

PRZED

PO

Świeżo i smacznie

Odrestaurowanie mebli może nadać im zupełnie inny charakter i sprawić, że Twoje wnętrze zupełnie się zmieni.

Usługi tapicerskie w zakresie: - renowacji mebli wszelkiego rodzaju - wymiany tapicerki

✆ 666 605 061

AMG meble - Usługi tapicerskie 25

rozmowa między kobietami

umrzeć żyć Chcę żyć, spełniać marzenia, a jeszcze troszkę ich mam i być dla moich bliskich

Ktoś musiał

żebym ja mogła 26

rozmowa między kobietami - Choroba jest wyrokiem, zmienia całe życie, ale trzeba tak sobie wszystko ułożyć w głowie, żeby zaakceptować siebie, swój stan i nauczyć się z tym żyć – mówi Magdalena Osada, która w rozmowie z Karoliną Golak, opowiedziała o swojej walce o każdy oddech, marzeniach, planach na przyszłość i motywacji.

Oddycham marzeniami - to nazwa Twojego konta na instagramie. Marzysz o normalnym oddechu?

Strona Oddycham Marzeniami powstała z potrzeby podzielenia się swoją historią, swoim smutkiem, a także po to, aby pokazać, że pomimo choroby i przebytej transplantacji obu płuc, też mam swoje plany, marzenia i zainteresowania. Choroba jest wyrokiem, zmienia całe życie, ale trzeba tak sobie wszystko ułożyć w głowie, żeby zaakceptować siebie, swój stan i nauczyć się z tym żyć. Był czas kiedy wpadłam w depresję, dość silną, nie chciało mi się żyć, ciągle płakałam. Bardzo częste pobyty w szpitalu, zabiegi w pełnej narkozie co 2-3 tygodnie, to była dla mnie męczarnia. Oddychało mi się dobrze tylko przez tydzień i duszności wracały. Zwykła kąpiel była wyczynem. Marzyłam o tym, żeby ten koszmar się skończył. Chciałam żyć w miarę normalnie. Teraz, chociaż są dni również ciężkie, a noce spędzam dotleniając się, to przyjęłam inny tok myślenia. Chcę żyć, spełniać marzenia, a jeszcze troszkę ich mam i być dla moich bliskich.

Dzięki stronie, którą bardziej aktywnie prowadzę na Facebooku, mogę się dzielić moimi małymi sukcesami i to sprawia mi radość. Wiem też, bo wiele osób do mnie pisze, że swoją postawą i chęcią do życia motywuję innych.

Twoja choroba zaczęła się 10 lat temu. Od czego?

Pamiętasz dzień, w którym usłyszałaś diagnozę, co wtedy poczułaś?

Chorowałam odkąd pamiętam. Zawsze byłam bardzo słaba. Od dziecka leczyłam się na astmę oskrzelową i tak było przez wiele lat. Jednak, gdy zaszłam w ciążę duszności bardzo mi dokuczały.

Każdy twierdził, że w ciąży tak jest. Podczas porodu zaczęły się komplikacje.

Traciłam oddech, zrobiono mi cesarskie cięcie, a kolejnego dnia zdjęcie RTG płuc, po czym usłyszałam, że muszę się zgłosić do pulmunologa. Zaczęła się moja wędrówka po lekarzach. Dostałam leki i było w miarę stabilnie.

Po paru latach podjęłam pracę. Było coraz gorzej, kolejne badania i wykryto rozedmę płuc. Lekarz twierdził, że da się z tym żyć. Oddychało się coraz ciężej. Wejście po schodach do domu było wyczynem. W pracy wzywano pogotowie, jednak byłam bardzo uparta.

Rano szłam na kroplówkę, później do pracy i po pracy znów na kroplówkę.

Jednak i to przestało pomagać. Dzięki doktorowi z izby przyjęć w Nowej Rudzie szybko zostałam przewieziona do Wrocławia. Tam postawiono diagnozę: rozległa rozedma płuc i słowa lekarza, że nie są w stanie już mi pomóc. W głowie burza myśli, rozpacz i żal do całego świata. Szybko wzięłam się w garść, bo wiedziałam, że czeka na mnie w domu moja mała córeczka. Dzięki znajomym trafiłam do Zabrza, gdzie dano mi szansę na życie. Zostałam zakwalifikowana do przeszczepu płuc.

Korzystałam już z tlenu 24 godziny na dobę. Nie byłam w stanie już nic zrobić, a czas oczekiwania na płuca wspominam jako najgorszy rok mojego życia.

Jak wygląda Twój dzień?

Teraz dużo się dzieje, od kilku miesięcy pracuję. Mój dzień zaczyna się przed godziną 6.00 rano. Wstaję i robię

Kiedyś marzyłam, żeby zdobyć Śnieżkę. Pamiętam, że na czworakach z tlenem, ale się udało. Już nie marzę o lżejszym oddechu, bo nauczyłam się żyć z tym co mam

Odkąd zaczęłam pracować, a jest to dojazd po 100 km dziennie, to ciągle łapię infekcje. Moje płuca są bardzo narażone na bakterie. Jestem przemęczona. Co rusz dokupuję dodatkowe antybiotyki, suplementy i staram się wzmocnić od środka jak tylko mogę, aczkolwiek biorąc leki immunosupresyjne, które obniżają odporność, nie mogę jej podnosić.

Wiem, że praca dla mnie to ogromne ryzyko, ale ja nie wyobrażam sobie dalej siedzieć w domu, w izolacji. Mam dosyć samotności. Praca bardzo mnie satysfakcjonuje. Poznałam wiele wartościowych osób, a sam kontakt z ludźmi sprawia mi radość i poprawia moje samopoczucie.

Jakie jest Twoje największe marzenie?

Zostało mi podarowane życie. Ktoś musiał umrzeć żebym ja mogła żyć, dlatego tak cenne życie trzeba wykorzystać na 200 procent

inhalacje z soli, antybiotyku i sterydów.

Zajmuje to czasami ponad godzinę.

Następnie przyjmuję leki na żołądek, jem śniadanie, przyjmuję leki immunosupresujne (przeciwodrzutowe), po godzinie kolejne leki - suplementy, leki na nerki i jadę do pracy. W pracy nie robię popołudniowych inhalacji z soli, ale po godzinie 14.00 przyjmuję antybiotyk. Jeśli mam dzień wolny, również po południu inhaluję się i staram się chwilkę odpocząć. Wieczorem kolejne inhalacje, o godzinie 20.00 biorę leki immunosupresyjne, o godzinie 21.00 pozostałe. Czasami dochodzą spacery dla rehabilitacji płuc. Dzień kończę bardzo późno. Śmieję się nieraz, że żyję od tabletek do tabletek.

Czy Twoja choroba wiąże się z wydatkami?

Na co potrzebujesz najwięcej pieniędzy?

Moja choroba to ciągłe wydatki. Masa przyjmowanych leków to już spore obciążenie. Dochodzą jeszcze strzykawki, igły, sole, tlen przenośny w butelkach, bez którego się nie ruszam, wężyki, filtry i wiele innych drobnych rzeczy.

Mam wiele marzeń i ciągle dochodzą nowe. Kiedyś marzyłam, żeby zdobyć Śnieżkę. Pamiętam, że na czworakach z tlenem, ale się udało. Już nie marzę o lżejszym oddechu, bo nauczyłam się żyć z tym co mam. Moje spirometrie są bardzo niskie, pojemność płuc to czasami 20 procent, a czasami 50, ale ciągle się cieszę, że pomimo tego co dzieje się w środku wciąż wstaję rano z łóżka.

Teraz mam jedno wielkie marzenie, do którego dążę. Zainspirowałam się masażami, szkoliłam się, zdobywam doświadczenie i w bliskiej przyszłości chcę otworzyć własny gabinet masażu relaksacyjnego. Mam już lokal od miasta, jednak wymaga on bardzo dużego remont. Część udało się wyremontować z dużą pomocą znajomych, ale nadal jest jeszcze dużo do zrobienia, a funduszy brak. Mam jednak w sobie tyle siły i energii. Zrobię wszystko, aby to moje marzenie się spełniło. Już wiele poświęciłam dla tej mojej pasji i nie cofnę się przed niczym. Do końca nie jestem pewna, czy będę miała siłę na to wszystko, czy nagle moje płuca się nie zbuntują, ale z drugiej strony nie chcę siedzieć w domu, dołować się i czekać na ten krytyczny moment, bo wiem, że przyjdzie dzień, że płuca przestaną funkcjonować i być może będzie potrzebna retransplantacja.

Na chwilę obecną cieszę się każdym dniem, każdą spędzoną chwilą w domu.

Uśmiecham się mimo wszystko, przekazuję swoją dobrą energię dalej. Odcinam się od ludzi, którzy negatywnie na mnie wpływają, którzy mówią, że nie dam rady. Zostało mi podarowane życie. Ktoś musiał umrzeć żebym ja mogła żyć, dlatego tak cenne życie trzeba wykorzystać na 200 procent.

27

kobiety z pasją

Fotografuje ludzi, ich emocje, relacje i miłość. Każda historia jest dla niej wyjątkowa.

Z Anną Dochniak o pierwszych wykonanych zdjęciach i wymarzonej sesji, rozmawiała Karolina Golak.

Za każdym razem na chwilę przenoszę się do świata fotografowanych przeze mnie osób Ania Dochniak fotografuje

Znajdź nas na

PAMIĘTASZ PIERWSZE WYKONANE PRZEZ SIEBIE ZDJĘCIE? Bardziej niż pojedyncze zdjęcie, utkwiło mi w pamięci jedno z moich pierwszych płatnych zleceń. Był to mały reportaż ślubny, a następnie plenerowa sesja. Narzuciłam sobie wtedy dużą presję. Wiedziałam, jak ważne są te fotografie dla młodej pary. To pamiątka na całe życie z tak ważnego dla nich dnia. Byłam z siebie dumna widząc zadowolenie na ich twarzach, gdy oglądali zdjęcia. Wiedząc ile serca i zaangażowania włożyłam w tę pracę, czułam, że sprostałam pierwszemu tak ważnemu wyzwaniu i stworzyłam komuś wartościową pamiątkę.

JAKIE FOTOGRAFIE WYKONUJESZ NAJCZĘŚCIEJ? Najczęściej wykonuję kobiece portrety i sesje zakochanych par. Robię też zdjęcia rodzinne oraz reportaże z różnego rodzaju imprez. Nie chcę się ograniczać, na konkretne rodzaje fotografii. Uwielbiam podejmować kolejne wyzwania, uczyć się nowych rzeczy.

ZDJĘCIE UWIECZNIA EMOCJE, KTÓRE DZIEJĄ SIĘ TU I TERAZ W DANEJ OSOBIE. CZY TO WŁAŚNIE TO FASCYNUJE CIĘ W FOTOGRAFII? Dokładnie tak! Myślę, że chyba właśnie dlatego tak lubię fotografować zakochanych. Uwielbiam uchwycać ich emocje, wzajemne spojrzenia pełne miłości i okazywaną sobie nawzajem czułość. Są to rzeczy, których nie da się zagrać, czy pozować. Często podczas obróbki zdjęć łapię się na tym, że robi mi się ciepło na sercu widząc, z jakim uczuciem patrzą na siebie moi modele. Podobnie jest przy sesjach rodzinnych, z dziećmi. Te uśmiechy i iskierki w oczach uwiecznione na fotografiach są czymś nie do podrobienia. Bardzo mnie to fascynuje. Za każdym razem na chwilę przenoszę się do świata fotografowanych przeze mnie osób i staram się wyobrazić sobie ich emocje.

Eden SPA Magdalena Osada ✆ 667 007 963 Eden Spa 28

Kobiecym Okiem - magazyn

MARZYSZ O JAKIEŚ KONKRETNEJ SESJI, KTÓRĄ CHCIAŁABYŚ WYKONAĆ?

Oj tak, jest parę takich wymarzonych sesji. Cały czas wpadają mi do głowy kolejne pomysły. Marzy mi się, aby wykonać zdjęcia na Islandii. Bardzo podoba mi się klimat tego miejsca i wyjątkowa sceneria, a całości dopełniłaby piękna, długowłosa modelka. Gdzieś w głowie już mam zarys tych zdjęć, pozostaje mi dążyć do ich realizacji.

W DZISIEJSZYCH CZASACH ROBIENIE SOBIE SESJI ZDJĘCIOWYCH STAŁO SIĘ MODNE. Z CZEGO WEDŁUG CIEBIE WYNIKA TAKA MODA? Myślę, że dużą rolę odgrywają tu media społecznościowe. Ludzie pragną się dzielić swoim szczęściem dodając na swoje profile fotografie rodzinne, z drugą połówką, lub z ważnych wydarzeń ze swojego życia. Poza tym fotografia stała się teraz bardziej rozpowszechniona, niż przykładowo wtedy, gdy ja byłam dzieckiem. Ludzie korzystają z tego, aby tworzyć sobie piękne wspomnienia za pomocą zdjęć.

O CZYM MARZYSZ JAKO FOTOGRAF? Tak jak już wspomniałam, na pewno mam wiele wymarzonych sesji, np. ta na Islandii. Marzy mi się też własne, świetnie wyposażone studio fotograficzne, w którym będę mogła poszaleć ze scenografiami, dekoracjami, lampami. Chciałabym mieć taki swój mały magiczny świat, moje fotograficzne miejsce. A z bardziej przyziemnych marzeń, to po prostu chciałabym mieć więcej czasu, bo przy dwójce małych dzieci czasem muszę zaginać czasoprzestrzeń. Bywa ciężko, aby połączyć fotografowanie z byciem mamą na cały etat. Jednak chyba nic mnie tak w życiu nie napędzało do działania, jak właśnie dzieciaki i fotografia.

Z każdym dniem udowadniam sobie, że mogę więcej i więcej.

Kobiecym_Okiem_magazyn_

Nowe Eden SPA to miejsce, w którym czas zwalnia.

Poznaj wyjątkową przestrzeń stworzoną z myślą o kobietach i mężczyznach pragnących relaksu oraz odprężenia ciała i duszy.

uroda

Fryzjerstwo to dla mnie przede wszystkim pasja, w którą wkładam masę pozytywnej energii.

Wychodzę naprzeciw współczesnym czasom.

Mobilny fryzjer to ułatwienie dla wszystkich zabieganych i zapracowanych osób.

533 099 943 BYSTRZYCA KŁODZKA

■ koloryzacja ■ strzyżenie damskie, męskie, dzieci ■ modelowanie i czesanie ■ keratynowe prostowanie ■ zabiegi pielęgnacyjno -regenerujące

Dojazd do klienta w obrębie 30 km.

Mobilny Fryzjer-Natalia natal.ia_90

masaże orientalne masaże ajurwedyjskie zabiegi ajurwedyjskie masaże SPA masaże SPA dla dzieci masaż klasyczny i inne Iwona Kurowska

Jeśli nie robisz tego, co kochasz, tracisz czas.

tel. 533 555 388 ul. Pogodna 12/13b, Kudowa-Zdrój

Masaż jest wielkim błogosławieństwem przynoszącym relaks naszemu ciału, ale i umysłowi.

w kudowskiespa.pl G Kudowskie SPA

Iwona Kurowska

manicure hybrydowy, manicure żelowy, artystyczne zdobienia paznokci, hybryda na stopy, pedicure frezarkowy, pedicure kwasowy, depilacja woskiem Kłodzko, ul. Lutycka 29/31

O 609 241 461 G Rzęsy z pazurem

Sonia Markiewicz sonia.markiewicz

29

rozmaitości

DJ S&G MUSIC ART Organizujesz imprezę?

DJ/Wodzirej właśnie na twoją imprezę!

Zagram: wesela, poprawiny, studniówki, dyskoteki urodziny, integracja, Bale Sylwestrowe, eventy

tel. 500 721 860 G DJ Szymon

Zapewniam profesjonalną oprawę - posiadam profesjonalne nagłośnienie i oświetlenie

Zorganizowanie u nas imprezy to sama przyjemność, styl i klimat jakiego nie da się powtórzyć nigdzie indziej...

Sami zobaczcie.

Karczma Rankowo ul. Słoneczna 19, Krosnowice tel. 782 284 428 Karczma Rankowo karczma.rankowo.krosnowice

Kłodzko, ul. Jana Matejki 2, tel. 725 569 952

Kwiatem malowane Dekoratornia Kwiatem Malowane to przede wszystkim kwiaty. Wprowadzamy je do wnętrz, tworzymy z nich kompozycje, malujemy nimi scenografię, która towarzyszy najważniejszym chwilom w życiu.

Nasza oferta to florystyka skrojona według indywidualnych oczekiwań Klientów.

Nasze inspiracje czerpiemy z otoczenia oraz śledzimy najnowsze trendy. Wyróżnia nas to, że większość dekoracji tworzymy same od podstaw.

W ofercie także: świece, świeczniki, dekoracja wnętrz, kwiaty sezonowe

Zajmujemy się profesjonalną obsługą florystyczną ślubów. Stworzymy praktycznie wszystko, co sobie wymarzysz, aby ten jeden dzień, był najpiękniejszym dniem w Waszym życiu.

30

z miłości do zwierząt

Spędź czas w mini zoo i pospaceruj z alpakami Alpaka Konradów to niezwykłe miejsce w Kotlinie Kłodzkiej.

Przyciąga ono zarówno najmłodszych, jak i tych nieco starszych. To tutaj masz szansę być blisko natury, mieć kontakt nie tylko z alpakami, ale także z innymi zwierzętami, dzięki którym zapomnisz o problemach dnia codziennego i naładujesz się pozytywną energią.

Od jakiegoś czasu prowadzicie mini zoo. Jakie zwierzęta można u Was zobaczyć?

Mini zoo prowadzimy od 1 kwietnia tego roku. Można nas odwiedzać przez cały rok. W kwietniu do września jesteśmy otwarci od godziny 10.00 do 19.00. Natomiast od października do kwietnia w godzinach 10.00-16.00.

Można u nas zobaczyć takie zwierzęta takie jak: kózki, świnki, kuce, owieczki, króliczki i inne, ale najważniejsze przede wszystkim alpaki, od których zaczęła się nasza przygoda z mini zoo.

Skąd pomysł, aby wprowadzić taką atrakcję?

Historia zaczęła się już prawie 3 lata temu od zakupu alpak dla naszego syna. Kochamy zwierzęta, a że mamy ogromny teren do zagospodarowania to co jakiś czas decydowaliśmy się na kupno kolejnych zwierząt i tak oto powstało nasze mini zoo, bo jest już nas sporo, a będzie jeszcze więcej.

Alpaki nadal jednak u Was są i można je zobaczyć, dotknąć, pospacerować z nimi?

Naszą przygodę zaczęliśmy od alpak, uwielbiamy zwierzęta więc postanowiliśmy się tym zająć. Ukończyliśmy kurs z

hodowli, dodatkowo kurs alpakoterapii poprzedzając go studiami pedagogicznymi, więc mogą do nas przyjeżdżać nie tylko fani zwierząt, ale również dzieci z różnymi zaburzeniami na alpakoterapię, która jest prowadzona w naszym gospodarstwie. W następnym roku planujemy również zająć się hipoterapią. Cały czas dążymy do tego, aby się rozwijać. Organizujemy również półkolonie dla dzieci przez całe wakacje, co cieszy się dużym zainteresowaniem. Słuchamy naszych gości i i chcemy, aby każdy wyjeżdżając od nas był zadowolony, dlatego dla tych, którzy chcą pospacerować zapraszamy na spacery z alpakami, ale jest też opcja wejścia, karmienia i zwiedzania naszego mini zoo bez koniecznej rezerwacji.

Od majówki wprowadzacie kolejną nowość. Będzie można u Was pysznie zjeść. Co będziecie serwować?

Wystartowaliśmy z przyczepą gastronomiczną. Mieliśmy o to mnóstwo pytań i próśb, szczególnie od naszych stałych bywalców, więc na wprost ich oczekiwaniom można już u nas zjeść pyszne nuggetsy, frytki, kiełbasę i karkówkę z grilla, lody i podobno najlepsze hot-dogi.

Zapraszamy wszystkich odwiedzających naszą Kotlinę, jak i naszych mieszkańców do nas na spacerek z alpaką i

zwiedzanie naszego mini zoo. Spędzicie u nas wspaniały czas ze zwierzętami, po czym możecie się zrelaksować w naszej chatce alpakowej i spędzić czas z rodziną. Dla najmłodszych czeka plac zabaw. Dysponujemy miejscem na ognisko i 70 miejscami siedzącymi więc duże grupy nam nie straszne.

Konradów 12, Lądek-Zdrój tel. 794 794 770 www.agroturystykaalpakakonradow.pl

31

reklamy

32