Patiënt in beeld

Lynn:

Het is mijn grote droom om als handbalster ooit olympisch goud en de Champions League te winnen. Maar de weg ernaartoe is tot nu toe nogal hobbelig. Door een discoïde meniscus kreeg ik op negenjarige leeftijd gips om ervoor te zorgen dat de meniscus in zijn goede vorm zou groeien. Een jaar later bleef tijdens het trainen mijn onderbeen op de grond staan terwijl mijn bovenlichaam doorging. Mijn knie werd dik, maar volgens de arts was er niks aan de hand. Twee jaar later werd bij een controle-MRI voor de meniscus, die er goed uitzag, ontdekt dat mijn voorste-kruisband (VKB) al langer geleden gescheurd was en al niet meer te zien was. Na dertien maanden revalideren van een VKBreconstructie in december 2018, mocht ik eindelijk mijn eerste wedstrijdminuten spelen. Tijdens de lockdowns bleef ik doortrainen. In het najaar speelde ik voor een nieuwe club en werd ik geselecteerd voor de Brabantse selectie. Het leek erop alsof ik eindelijk weer stappen maakte en dichter bij mijn droom kwam. Maar het ging weer mis, voor de tweede keer mijn VKB kapot. Na veel twijfelen kreeg ik in juni opnieuw een VKB-reconstructie. Maar dankzij Nicky, Aukje, Iva en mijn doktoren blijf ik in mijn droom geloven. Ik geef pas op als ik opgebrand ben. Nu weer revalideren en daarna weer verder op weg naar mijn droom!

Verderop in dit nummer geeft de fysiotherapeut van Lynn een toelichting op de behandeling (zie pag. 25).