Huttenwirtin van Cabane des Vignettes

KBF: Hoe kom je als Vlaamse vrouw in een Zwitserse berghut terecht?

Katrien: Om bij het begin te beginnen: ik wou eigenlijk al van kinds af aan in de bergen wonen. Toen ik vijftien jaar was, heb ik een brief geschreven aan mijn ouders met de vraag om naar de bergen te verhuizen. Ondanks mooie bergfoto’s erbij, zagen zij een verhuis niet helemaal zitten. Toen ik op mijn negentiende drie weken vrijwilligerswerk ben gaan doen in de streek van Briançon, zijn we op tocht geweest naar de refuge du Glacier Blanc.

Na deze eerste ervaring in een berghut wist ik het : dát wilde ik doen! Ik maakte eerst mijn studies Vertaalkunde af en begon dan in België te werken. Met mijn ex-man kocht ik een huis en kregen we 2 zonen. Ik begon ondertussen in België met indoorklimmen en volgde een beginnersstage bergbeklimmen via Bleau Climbing Team en het jaar erna ook de hooggebergtecursus van BPA. Toen mijn partner en ik in 2011 beslisten uit elkaar te gaan, dook mijn droom om in de bergen te gaan wonen weer op. We kwamen tot een akkoord, en hop, met de kids verhuisde ik naar de Franse Alpen. Ik werkte eerst een paar jaar als vertaalster tot we goed geïntegreerd waren en de jongens vlot Frans praatten en ook wat groter waren. In 2016 ben ik dan in een berghut beginnen werken; eerst een zomer in de Refuge des Conscrits en dan sinds 2017 in Cabane des Vignettes boven Arolla.

Toen de voormalige hutuitbaters na de zomer van 2021 beslisten te stoppen, heb ik samen met mijn vriend Alexandre geantwoord op de vacature. Mijn ervaring en kennis van zowel de hut als hoe deze uit te baten, samen met de ruime bergervaring van Alexandre, die ook UIAGM-berggids en reddingswerker is, werden we geselecteerd door de Club Alpin Suisse sectie Monte-Rosa! We zijn dus de nieuwe uitbaters sinds begin dit jaar. De overname was een hele uitdaging maar we zijn nu goed op weg en we leren snel bij!

Katrien: De meeste van onze klanten komen om de omliggende bergtoppen te beklimmen. En dan nog vooral omdat de hut op het parcours ligt van de Haute Route tussen Chamonix en Zermatt, die erg populair is bij toerskiërs in de winter en alpinisten in de zomer.

De hut ligt op 3157 meter hoogte en is omringd door gletsjers. Om in de hut te geraken, moet je uitgerust zijn als bergbeklimmer. Cabane des Vignettes is een gekende berghut, ik denk door de spectaculaire ligging op een rots, de afgrond eronder en het fantastische uitzicht over de gletsjers.

We hebben het binnen ook zo gezellig mogelijk proberen te maken: we hebben er onze piano geïnstalleerd, een zetelhoek ingericht, de eetzaal met kussens en plaids aangekleed. Sinds deze zomer hebben we ook ligstoelen op het terras en een hangmat onder het helikopterplatform.

Alles om het onze klanten zo aangenaam mogelijk te maken! Aangezien Alexandre en ik allebei ook zelf als gids werken (ik ben ook ‘accompagnatrice moyenne montagne’), weten we wat we zelf aangenaam vinden als we met klanten in een hut slapen. Als je al een aantal dagen onderweg bent, is het leuk om je ergens thuis te voelen! Katrien: Ik begrijp deze vraag wel, ja! Ik weet niet of het echt een grotere drang is naar luxe, of dat mensen er gewoon geen rekening mee houden dat er op 3157 meter hoogte niet hetzelfde comfort is als in de vallei. Soms zijn mensen verontwaardigd dat we niet altijd douches hebben of dat je in de winter je telefoon niet gratis kan opladen. We proberen zoveel mogelijk uit te leggen dat we in de winter sneeuw moeten smelten om voldoende water te hebben en dat de diesel voor onze generator met de helikopter naar de hut gebracht wordt. Aan elektriciteit hoog in de bergen zit dus wel een zekere kostprijs. Je kan je telefoon niet zo makkelijk opladen als in de vallei…

We hebben soms erg veeleisende klanten. Het volstaat gelukkig vaak om uit te leggen hoe de hut werkt en dan is er al meer begrip. Cabane des Vignettes werd gerenoveerd in 2008 en voor een hut in het hooggebergte is het een best luxueuze plek.

“Na mijn eerste ervaring in een berghut wist ik het: dát wil ik doen..."

“Beklimmingen zijn technischer geworden door het gebrek aan sneeuw[…] je moet dus meer ervaring hebben in stappen met stijgijzers..."

KBF: Hoe ziet een (werk)dag in Cabane des Vignettes eruit?

Katrien: Er is in Cabane des Vignettes een groot verschil in het aantal gasten tussen de zomer en de winter. In de winter, voor het toerskiseizoen, zijn we vaak elke dag volzet. Dat betekent 100 gasten. In de zomer varieert het aantal gasten wat meer en dan blijft er meer tijd over om een praatje te slaan of om er zelf even op uit te trekken. Dat kan in de winter helemaal niet! Hoewel er een groot verschil is tussen de twee seizoenen, ziet ons dagschema er wel hetzelfde uit. In de winter werken we met een team van vijf of zes, in de zomer zijn we met z’n drieën.

We dienen het ontbijt op tussen 4.00u en 6.00u uur ’s ochtends, afhankelijk van het weer en de condities. Degene die het ontbijt opdient, kan daarna weer even twee uurtjes slapen. In de ochtend doen we als team de dagelijkse schoonmaak, maken we het eten klaar voor ’s avonds en doen we wat klusjes indien nodig. We proberen samen te lunchen rond 11.30u en kort daarna komen meestal de eerste gasten toe. In de middag heeft elk teamlid elk op zijn beurt twee uren pauze - Alex en ik enkel als het even kan - en onze werkdag zit er ongeveer op om 21.00u.

Het zijn dus best lange dagen en je hebt wel wat uithoudingsvermogen nodig om het drukke ritme aan te kunnen. Maar de sfeer, de klanten en de variatie maken veel goed! In de hut moet je altijd klaar zijn voor een avontuur: je weet nooit op voorhand wat de dag precies gaat brengen. Als er iets stuk gaat, moet je het zelf kunnen maken.

Als iemand gewond raakt, moet je zelf kunnen handelen indien het weer geen reddingsoperatie toe laat. Daarvoor hebben we gelukkig allebei een cursus gevolgd en we hebben ook de nodige uitrusting voor noodgevallen, al hoop ik dat we die nooit nodig zullen hebben! Deze zomer hebben we wel al iemand gered uit een gletsjerspleet, dat was voor mij voldoende avontuur!

nog aan te passen

EUROPEAN OUTDOOR FILM TOUR 2022

NIEUWE AVONTUREN OP HET GROTE WITTE DOEK

De European Outdoor Film Tour 2022 staat voor de deur! De avonturenrugzak is propvol met nieuwe verhalen van mensen die hun passie onvoorwaardelijk volgen. De samenstellers van de EOFT verheugen zich nu al op de herfst van 2022, wanneer zij de bekendste voorstellingenreeks in z’n soort weer mogen presenteren. Uitvoerige informatie over het gehele programma volgt eind augustus. Nu al is duidelijk wie het „new face of adventure“ van de EOFT 2022 zal zijn: Ultrarunner Timothy Olson! De première vindt op 13 oktober 2022 in de Alte Kongresshalle in München plaats, gevolgd door de grote TOUR door Europa. Er zijn meer dan 400 voorstellingen gepland. De totale duur van de films in de klassieke EOFT-stijl bedraagt ongeveer 120 minuten. Het gehele programma met toelichting en loterij duurt tussen tweeënhalf en drie uur. De datums liggen vast, de voorverkoop is gestart en kaartjes zijn per direct te bestellen.

MEER INFORMATIE OVER DE HUIDIGE TOUR EN DE VOORSTELLINGEN OP: WWW.EOFT.EU/TICKETS

Katrien: Het leuke is dat de dagen helemaal niet op elkaar lijken in de hut. Er gebeurt altijd wel wat, er zijn altijd andere mensen en er komen echt gasten van overal ter wereld langs. Ik houd echt van die afwisseling! Soms zijn er net te veel onvoorziene omstandigheden op één dag en dat is dan ook net het moeilijke of uitdagende aan het uitbaten van de hut. Als je het ene probleem na het andere moet oplossen, wordt het soms net iets té veel. Deze winter zijn er twee medewerkers op dezelfde dag uitgevallen door omstandigheden en dan moet je snel oplossingen vinden! Of een grote bestelling van verse producten en de helikopter kon niet vliegen door het slechte weer. Een hotel in Arolla is ons vlees dan gaan ophalen aan het helikopterplatform en heeft het vlees twee dagen in de koelkast bewaard… Voor elk probleem een oplossing!

Wat wel moeilijk is, is het lang weg zijn van thuis en daarbij ook het gebrek aan comfort. Ik blijf hier soms twee maanden aan één stuk en dat is wel lang. Mijn zonen lopen school in de vallei en kunnen dus enkel langskomen in de vakantie. Gelukkig is er WhatsApp en heb ik mijn ouders die altijd klaar staan. Zonder hun hulp hadden we de hut niet kunnen overnemen. Dank jullie wel, liefste ouders!

“Soms zijn mensen verontwaardigd als ze niet kunnen douchen of de smartphone niet gratis kunnen opladen.”

KBF: Onder invloed van de klimaatverandering en door de sneeuwarme winter en te warme zomer zijn de condities op veel bergen alsmaar moeilijker. Hoe zien jullie het evolueren en wat is de impact ervan op jullie werking? Welke aanpassingen zijn er in de hut zelf ?

Katrien: De condities in de bergen veranderen erg snel. Toen ik in 2017 in Cabane des Vignettes begon te werken, bedekte de gletsjer de hele bergflank hier tegenover. Als je nu naar buiten kijkt, blijft er nog twee meter over. Dat is echt gek! Deze winter heeft het echt niet veel gesneeuwd en deze zomer is het bijzonder warm, ook in het hooggebergte. De toppen die je vanuit onze hut doet, kon je (eind juli) nog steeds doen, maar de beklimmingen zijn wel technischer geworden door het gebrek aan sneeuw op de spleten. Je moet de spleten vaak contourneren en dus wat meer stappen en beter observeren langs waar je door kan. Door het smelten van de gletsjers worden sommige hellingen ook wat steiler en moet je dus meer ervaring hebben in stappen met stijgijzers. Er zijn hutten in Italië en Frankrijk die deze zomer moesten sluiten door gebrek aan water. Dat probleem hebben wij gelukkig niet. Tijdens de verbouwing van 2008 heeft de CAS de hut uitgerust met twee grote reservoirs water. We recupereren alle water van het dak en in de winter smelten we ook sneeuw bij. Onze hut is ook uitgerust met zonnepanelen. Die zijn helaas niet voldoende voor ons energieverbruik maar het zou kunnen dat de CAS wat extra panelen installeert in de toekomst. Voorlopig moeten we dus wel een generator op diesel gebruiken om in ons energieverbruik te voorzien.

We merken deze zomer wel dat mensen last minute reserveren naargelang de condities en dat groepen met wat minder ervaring afzeggen. Gidsen kwamen vroeger met wel zes of zeven klanten om de Pigne d’Arolla te beklimmen, nu nog met drie of vier. De helling is steiler geworden, de klim vergt meer techniek. Ik denk dat we ons als gardiens zullen moeten blijven aanpassen. We gaan nu in augustus met iemand minder werken om ons aan te passen aan de verminderde vraag.

KBF: Stel dat er nog Vlamingen ambities koesteren om huttenwaard te worden of enkele weken of een seizoen mee te werken. Wat kan je als tips meegeven?

Katrien: Gewoon doen! Ik ben trouwens niet de enige Belg die een hut uitbaat in Zwitserland. De nieuwe gardien van Cabane Rambert komt uit Brussel! Soms twijfel je te lang om van richting te veranderen. Ik heb er nooit spijt van gehad om naar de Alpen te verhuizen, integendeel! In het begin hebben we het huis in België gehouden. Was de verhuis niet meegevallen, dan konden we nog altijd naar België terugkeren en had ik wel ander werk gevonden. Maar dat was dus niet nodig.

Je mag tot 90 dagen per jaar in Zwitserland werken zonder vergunning, dus om een seizoen in een hut te werken, is dat perfect! De beste manier om aan een plaatsje te geraken in een hut, is de hutten allemaal spontaan te contacteren met een CV en een motivatiebrief. Zo ben ik zelf ook in een hut beginnen werken en op die manier vinden we het grootste deel van ons personeel. Als je vlot Frans en Engels spreekt, mag je me ook gewoon even contacteren.

www.cabane-des-vignettes.ch