EDITO: De druk buiten de deur

Edito

De druk buiten de deur

“Het is bij ons thuis soms echt de hel”, vertrouwt een moeder me toe tijdens een lockdown-wandeling. Na haar thuiswerk wacht nog huiswerk. Want haar zoon klaart het niet alleen. “Sinds de overstap naar het secundair herken ik mijn eigen kind niet meer”, gaat ze met hangende schouders verder. “Hij komt afgepeigerd thuis en sluit zich op in zijn kamer. Het gekke is: van zijn leraren krijgt hij veel complimenten: ‘Top hoe je meewerkt in de klas.” Maar ’s avonds weet hij amper hoe aan toetsen en taken te beginnen. In het basisonderwijs redde hij het zonder studiemethode. Nu niet meer. Corona kraakt hem extra. Hij spreekt minder vaak met vrienden af, lijkt mentaal op, was de voorbije weken twee keer ziek. En net nu komen de examens eraan.”

Je kent ze wel: de kinderen die zonder goede leerstrategie door het basisonderwijs schaatsen. Geen alarmerende onvoldoendes, ogenschijnlijk klaar voor het secundair. Niet dus. Daar freewheelen ze niet langer door de leerstof. Vandaag is de groep groter dan ooit. Tijdens corona losten we ongewild een stukje grip op het leerproces van onze leerlingen. Papegaaien ze de leerstof of zit ze in de vingers? En voelen ze zich klaar voor volgend schooljaar? Honderd procent zeker wisten we het niet eind juni.

Wat nu? Zet in op effectieve leerstrategieën, ook in je lessen, benadrukken experten. Benoem ze. Want zelfs als jij ze perfect toepast, nemen je leerlingen ze niet automatisch over. Leg uit waarom je oefeningen in de tijd spreidt, waarom weten zweten is. En betrek de ouders. Die denken misschien nog altijd dat hun kind het wel redt met een cursus vol fluo en een uur blokken op de vooravond van een toets.

Wie effectief kan leren, presteert goed. “Dat draagt bij tot het welbevinden, want je voelt je competent. Zolang je de druk buiten de deur houdt. Die saboteert het leerproces”, waarschuwt motivatiepsycholoog Maarten Vansteenkiste. Jongeren hebben het tijdens corona zwaarder dan ooit. De helft van hen kampt wel eens met depressieve gevoelens, blijkt uit een bevraging van Rode Neuzen. Als we niet ook werken aan hun welbevinden, blijft de leerstof niet plakken.

Leraren lopen dagelijks een extra mijl voor hun leerlingen. Een diepe buiging daarvoor. Mede dankzij jou smelt de leerachterstand langzaam en daalt het aantal eenzame leerlingen en spijbelaars licht tijdens de tweede golf. Trek je de volgende maanden ook leerlingen zoals de zoon van mijn vriendin mee? Vraag je hoe ze zich voelen en of leren lukt, ondersteun je hen daarin? Zodat examens niet als een hakbijl voelen? Want als je zo’n leerling na de vakantie met hersteld zelfvertrouwen en vernieuwde leerhonger weer in je klas ziet, dan geef je niet alleen hem maar ook jezelf een mooi nieuwjaarscadeau.

Hans Vanderspikken Hoofdredacteur Klasse hans@klasse.be