Kimon Congo: de straatkinderen zijn weer in beeld! Aruba, eiland van zon en... schaduw. Op zondagochtend naar het 'teater'...
Colofon
Adressen veldwerkers
Doel van de stichting Hulpverlening en Evangelieverkondiging wereldwijd aan kinderen in nood.
Financiële adoptie Fam. J.W. Lemstra, Tel. 033 - 2462065 of sponsoreenkind@kimon.nl
Secretariaat W.A.J. Jansen Watertuin 276 3772 VE Barneveld tel.0342-442190 E-mail: wajjansen@kimon.nl
Zangavonden e.d. drs. A.G. Laseur, Zwolle Tel. 038 - 4600650.
Grondslag van de stichting De Heilige Schrift vormt het uitgangspunt en is de inspiratiebron voor het werk van de Stichting. Hierbij zijn de Reformatorische belijdenisgeschriften voor ons een leidraad tot het verstaan van Gods Woord. Bestuursleden J.K.W. Stout, voorzitter A. Steehouwer RA, penningmeester W.A.J. Jansen, secretaris mevr. G. van Schaik-Boeve mevr. D. van den Belt
2
Eindredactie: C. Moerman E-mail: cmoerman@kimon.nl Werkvakanties en stages G.H. Fikse, Soest, Tel. 035 - 6981918 E-mail: werkvakantie@kimon.nl
(2 februari 1969)
Post voor Léonie wordt doorgestuurd, dus verzenden in extra envelop met extra losse postzegels (€ 0,44 tot 20 gr, etc.)
Presentaties Seleke Steehouwer Tel. 078-6822151 C. Moerman, Tel. 0320-411271 of cmoerman@kimon.nl
Marianne van Helden Gerda Klaver Dineke Stam Hans Frinsel Carla Frinsel Apartado 908, Bissau RGB Guiné-Bissau Africa Ocidental
(25 oktober 1975) (27 november 1972) (5 december 1982) (7 maart 1952) (19 mei 1957)
Lezersadministratie Theodora Otterspeer-Vastenburg, Prins Hendrikstraat 8 3341 XS Hendrik Ido Ambacht tel: 06 33 80 46 85 E-mail: lezers@kimon.nl
Jantina Mastenbroek Sat: Ostrovul Corbului Cod: 227248 Com: Hinova Jud: Mehedinti ROMANIA
(5 juni 1985)
Webmaster Johan Meijer, Veenendaal
Lies Mukuna-Adelaar (6 juni 1984) Elie Pierre Kanda Mukuna B.P. 72 Cyangugu RWANDA
Comité van aanbeveling Ds. D.J. Budding, Waarder; Ds. A.A. Egas, Middelharnis; Ds. K. Hoefnagel, Katwijk; Ds. G.C. de Jong, Moordrecht; Mr. J.J. Jacobse, advocaat, Middelburg; Ds. G.D. Kamphuis, Amersfoort; Ds. R. Kattenberg, Lelystad; mr. C. G. van der Staaij, tweedekamerlid voor de SGP; Dr. A.A. Teeuw, Ridderkerk; Mw. J.J. Vreugdenhil-Fieret, Vlissingen
Directeur C. Moerman Menkemaborg 55 8226 TB Lelystad tel. 0320-411271 E-mail cmoerman@kimon.nl
Léonie Dieleman p/a Hunniusstraat 3 4333 LV Middelburg
Legaten Indien u ons een legaat wilt nalaten, kunt u hierover contact opnemen met het bestuur.
Bij dit decembernummer ontvangt u een gratis driehoekskalender! Vouw deze langs de rillijnen, en maak hem vast met de kleefstrip. Met deze praktische kalender voor uw bureau bedanken we u voor uw betrokkenheid. Bovendien brengen we zo ons werk onder uw dagelijkse aandacht. Wij hopen dat u dit presentje waardeert!!
Postbank rek.nr.: 6849217 t.n.v. St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik-Ido-Ambacht
familie Born PostNet Suite 80 Private Bag X4 Gordon's Bay 7151 South Africa Erwin Born Ida Born-Meijer Japke Marianne Gerrit
(13 oktober 1970) (12 september 1969) (15 juli 1995) (5 februari 1999) (13 april 2004)
Jeannette van Oostrum (12 oktober 1976) Anneke van Asselt (5 februari 1975) Anneke van Asselt, PO Box 560171, Petauke, Eastern Province, Zambia Kandidaat-veldwerkers Gonnie Maasse W. Beckmanstraat 104 2806 MB Gouda Frits van Dijk Jantine van Dijk Van Tolstraat 4b 2411 BR Bodegraven
(26 mei 1980)
(3 december 1980) (24 november 1983)
Van de bestuurstafel William Stout, voorzitter
Waakzaam en werkzaam Er is weer bijna een jaar voorbij. Het jaar anno domino 2008. Ook dit jaar zal de wereldgeschiedenis ingaan als een jaar met veel heftige gebeurtenissen. Raken deze gebeurtenissen ons nog of raken we er aan ‘gewend’ ? Ik moet denken aan de vele terroristische aanslagen, waaronder de aanslag in Mumbai, India. De onzekerheid met betrekking tot veiligheid neemt wereldwijd toe. Of neem de kredietcrisis, waarbij veel mensen in Amerika, maar ook dichterbij hun financiële zekerheid van de één op de andere dag kwijtraken.
Ik open mijn mailbox en lees de noodkreet ‘Toestand kritiek!’ Ditmaal betreft het Oost-Congo. Een regio, waar Kimon sinds kort vertegenwoordigd is door de overname van een nieuw project. Honderdduizenden mensen worden voortdurend opgejaagd in het oosten van Congo. Steeds maar op de vlucht voor de gruwelijke oorlog. De mensen zijn doodsbang. Velen zijn chronisch ziek of gewond. Anderen zijn mishandeld en verkracht. Ronselen van kindsoldaten is aan de orde van de dag. In de krant lees ik dat het aantal volwassen in Zuid-Afrika dat overlijdt aan aids ten opzichte van 1996 (destijds circa 10%) inmiddels minimaal verdrievoudigd is. Het aantal aidswezen neemt schrikbarend toe. De helft van de met het HIV-virus besmette baby’s sterft binnen twee jaar omdat zij niet de juiste behandeling krijgen. Deze ontwikkelingen wekken ons op om waakzaam te zijn, maar ook om werkzaam ‘de hand aan de ploeg te slaan’. Dat laatste hebben we gedurende het afgelopen jaar wereldwijd mogen doen. Op steeds meer terreinen waren veldwerkers namens de stichting werkzaam. Veldwerkers, die alle carrièreperspectieven en mogelijkheden in onze welvaartsmaatschappij achter zich lieten om zich gedurende een langere periode in te zetten voor het werk onder kinderen in nood. Dit aspect mag zeker wel eens benadrukt worden. Wij danken allen, hetzij lezer, donateur, sponsor, thuisfrontcommissie of vrijwilliger voor jullie bijdrage het afgelopen jaar. Mede daardoor kon onze missie gestalte krijgen: evangelisatie en hulpverlening aan kinderen in nood wereldwijd. Er mocht uitbreiding plaatsvinden. We denken
daarbij aan de uitzending van Dineke Stam en Hans en Carla Frinsel naar Guinee Bissau, maar ook aan ons nieuwe aandachtsgebied Roemenië, met Jantina Mastenbroek als veldwerker. Vorige maand mochten we Lies Mukuna-adelaar in onze gelederen opnemen, door de overdracht aan Kimon van haar project onder straatkinderen in Congo. Het zeer betrokken bestuur van de (voormalige) stichting Imado zal zich als thuisfrontcommissie blijven inzetten voor het project. Voor 2009 zijn, Deo Volente, meerdere uitzendingen gepland, en ligt een nieuw werkterrein in het verschiet: Aruba. U leest er alles over in dit nummer. Achter de bestuurstafel heeft een aantal wijzigingen plaatsgevonden. Zoals inmiddels duidelijk zal zijn hanteert ondergetekende nu ‘de voorzittershamer’, zoals dat heet. Bestuurslid Hans Jansen heeft het secretariaat op zich genomen. Hiermee is aan de interim-situatie een einde gekomen, en hopen we met vaste hand de ploeg te kunnen (be)sturen. Om de sterke groei het hoofd te kunnen bieden, zal directeur Kees Moerman zich vanaf 1 januari fulltime gaan inzetten. Hij heeft daartoe zijn baan in het onderwijs opgegeven. Wij hopen en vertrouwen dat u ook in het nieuwe jaar, juist nu ons werk zich mag verheugen in zo’n sterke groei, ons blijft steunen door middel van uw bijdragen en uw gebeden, ‘want de tijd is nabij’. Een gezegend Nieuwjaar toegewenst.
Acceptgiro niet geaccepteerd? Wanneer u de vorige keer gebruik heeft gemaakt van de meegezonden acceptgiro om uw gift over te maken, is het mogelijk dat deze niet door uw bank is geaccepteerd. Een administratieve fout, die inmiddels is hersteld. Niettemin heeft deze fout zeer in het nadeel van onze stichting gewerkt. Wij willen u oproepen om alsnog uw gift aan ons over te maken. U heeft daarvoor diverse mogelijkheden: • maak gebruik van de meegezonden acceptgiro • stort zelf uw bijdrage op een van de volgende rekeningnummers: Postbank 6849217 / ABN-AMRO 400598698 t.n.v. st. Kinderhulp Mondiaal te Hendrik-IdoAmbacht. • machtig de stichting voor een eenmalige of periodieke afschrijving via de antwoordcoupon Uw bijdrage is cruciaal voor de voortgang van ons werk. Hartelijk dank!
3
Vanuit Guinee-Bissau Gerda Klaver
Beestjes Wat voel ik daar? Het is nacht en er knabbelt iets aan mijn vinger. Als ik m’n zaklamp aanknip vang ik nog net een glimp op van een… ratje. Het is nu echt tijd om rattenvallen te zetten. Helaas werken die dingen vaak niet best. Ze willen niet goed dichtklappen, dus zodra we horen dat er een rat in de val zit, springen we uit bed. Met een slipper of iets anders meppen we het beest dan dood, voordat hij kans ziet te ontglippen. Ook in de kliniek vonden we een complete rattenfamilie achter de kast. Inmiddels hebben we er heel wat gedood, maar Moeder Rat is ons steeds te vlug af.
4
Ook de tijd ontglipt ons zo vaak. Voor je het weet is er weer een dag voorbij. Wat is er die dag gedaan? Welke waarde heeft het in onze ogen en welke waarde in Gods ogen?
Aidsbeestje Vandaag heb ik weer consulten gedaan. Er kwam een voor het oog gezonde vrouw, met een baby van bijna een jaar. Ze
liet me een geel kaartje zien: HIV drager! Ik had haar echtgenoot een paar maanden geleden naar het ziekenhuis gestuurd omdat hij huidproblemen had. Ik had hem toen gezegd dat hij daar ook maar om een bloedonderzoek moest vragen. Sinds enkele maanden wordt er in Titi gratis getest op HIV/AIDS, en indien nodig medicijnen verstrekt. Het onderzoek wees uit dat hij HIV-positief was. Daarop heb ik ook zijn vrouw voor onderzoek laten gaan. En nu kwam zij haar kaartje laten zien. Daar zat zij dan, een mooi kindje op haar schoot en nog een ander kindje thuis. De kinderen waren niet getest. Toen ik haar vroeg of ze wist welke ziekte ze had, zei ze eerst nee. Maar later zei ze: “Ik weet niet of ik het goed begrepen heb, maar de arts zei dat ik het ‘beestje’ van de aids-ziekte bij me droeg...” Nu, dat had ze goed begrepen, maar zou ze ook beseffen wat dat inhoudt?
Bijbelse waarheid De afgelopen weken zijn erg druk geweest. Marianne is met verlof en ik ben begonnen met het inwerken van Dineke in de kliniek en bij allerlei andere werkzaamheden. Zo hebben we ook onze eigen sla, bonen, paprika, selderie, prei en zelfs bloemen gezaaid. Te zijner tijd kan Dineke dan aangeven welke taken ze zelf op zich wil nemen. Ook hebben we een zondagsschooltraining gegeven in Enxude. Dat wilde ik al zo lang, maar nu is het er eindelijk van gekomen. Doordeweeks elke avond twee uur en ‘s zaterdags vijf uur. Dit herhaalt zich om de week. De jongeren hebben al heel wat geleerd, maar ze zijn er nog niet. Het moeilijkste voor hen is dat je niet zomaar een verhaal vertelt,
Gebedspunten: Wilt u met ons danken voor: • de uitbreiding van ons team met Dineke, Hans en Carla Frinsel. • de rijstoogst die redelijk is gelukt, de mensen zijn weer gered van de honger. • de zondagsschooltraining die we mochten geven in Enxude. • de school in Titi die nu zover af is, dat er les gegeven kan worden. Wilt u met ons bidden voor: • een goede samenwerking met de nieuwe teamleden • gezondheid en kracht, wijsheid van de Heere om ook in 2009 verder te kunnen • de voortgang van de schoolbouw in Titi, dat er zoals gepland nog een gebouw bijgebouwd kan worden. • de nieuwe eerste minister, voor de vooruitgang van GuineeBissau. De uitslag van de verkiezingen is op dit moment nog niet bekend.
maar dat je de kinderen daarmee een Bijbelse waarheid dient te onderwijzen. Dat de kinderen ook naar huis moeten gaan met de opdracht om die waarheid in praktijk te brengen. Tijdens de training komt ook het zogenaamde “Woordenloze Boek” aan de orde, waarbij via de kleuren goud-zwart-rood-wit-groen geloofsbegrippen worden aangeleerd. Dan hoop je dat ze ook op een eenvoudige manier het Evangelie aan anderen kunnen doorgeven. Ze moeten nog veel oefenen, maar al met al was het goed, ook vanwege de aandacht die deze jongeren zo ontvangen.
Bijpraten De tijd gaat zo snel. Het einde van het jaar komt al weer in zicht. In februari hoop ik naar Nederland te komen voor verlof. Ik hoop dat het zondagsschoolwerk in Enxude dan goed mag verlopen, dat de training vruchten afwerpt. Ik zie ernaar uit om weer bij te komen van het werk, om bij te praten met de familie en mijn nieuwe neefje en nichtje te bewonderen. Hartelijke groeten en misschien tot ziens, Gerda Klaver
Presentaties Van DV 14 februari tot 3 april hoop ik met verlof in Nederland te zijn. Bel gerust voor een presentatie in de gemeente, op school of waar dan ook. Ik vind het heel fijn om presentaties te geven, om te laten zien hoe de Heere doorgaat met Zijn werk en ook hoe we anderen kunnen helpen.
(bon opsturen naar Lezersservice Kimon, p/a Theodora Otterspeer, Prins Hendrikstraat 8, 3341 XS Hendrik Ido Ambacht)
5
Interview met Hans en Carla Frinsel – veldwerkers in Guinee-Bissau
Terug naar Guinee-Bissau Vooraf In 1992 keerden Hans en Carla Frinsel uit Guinee-Bissau terug naar Nederland na jaren van zendingsarbeid. Hans was, na zijn opleiding als bouwkundig tekenaar in 1972 naar Schotland gegaan voor een zendingsopleiding. In 1976 werd hij uitgezonden door WEC International, in die tijd het enige zendingsgenootschap in Guinee-Bissau. Tijdens een verlof leerde hij Carla kennen, toen werkzaam als wijkverpleegster in Zoetermeer. In 1984 ging zij samen met Hans naar GuineeBissau, waar zij pionierswerk onder de Biafada-stam verrichtten. In 1990 verhuisden ze naar de hoofdstad Bissau om de taak van veldleider op zich te nemen. Voor het onderwijs van hun kinderen keerden zij in 1992 terug naar Nederland, waar Hans ging werken bij de stichting Tot Heil des Volks in Amsterdam. Maar de visie voor zending in Afrika bleef. Hans en Carla, jullie gaan nu voor de tweede keer naar Guinee-Bissau. Wat is daaraan voorafgegaan?
6
“We hebben altijd het verlangen gehad om terug te gaan naar Guinee-Bissau. Zovelen daar hebben het Evangelie nog niet gehoord. Maar we zagen dat terugkeer pas mogelijk zou zijn wanneer de kinderen het huis uit waren. In 2005 zagen we die tijd dichterbij komen en we baden de Heere om een opening om weer in de zending actief te kunnen worden. Begin 2006 werden we gevraagd om als interim directeursechtpaar te komen werken op Cornerstone in Beugen, een tweejarige Engelstalige zendingsopleiding van stichting WEC. Dat was een grote stap. Het betekende alles opgeven: een mooi huis, een baan met een vast salaris, en onze (volwassen) kinderen achterlaten. We hebben deze afgelopen twee jaar ervaren als een voorbereiding op de volgende stap: Guinee-Bissau.” Hoe zijn jullie tenslotte uitgekomen bij de stichting Kimon? “Toen we eind 2007 in Discipel de advertentie lazen voor een ervaren echtpaar voor Guinee-Bissau, was onze reactie: ‘dat zou wat voor ons zijn’. We hebben het in gebed gebracht en toen we de advertentie voor de tweede keer zagen, hadden we de overtuiging dat we er op in moesten gaan. We hadden al sinds het begin van het werk van Kimon in Guinee-Bissau contact met directeur Kees Moerman, die ons indertijd om advies had gevraagd. Sinds die tijd volgen we de nieuwsberichten van Marianne, Gerda, Dineke en hun werk in Foie. Een paar jaar geleden ontvingen we een brief van de kerk in Tite, de dichtstbijzijnde grotere plaats bij Foie, waarin een ouderling (een oude bekende van ons) enthousiast schreef over het werk van Kimon. Het Kimon werk spreekt ons erg aan en we hebben stichting WEC gevraagd ons voor tenminste anderhalf jaar ‘uit te lenen’ aan Kimon.”
Wat wordt jullie taak in Guinee-Bissau? “We gaan eerst voor een kortetermijn opdracht naar GuineeBissau. Hoewel we Gods hand zien in de wijze waarop we geleid worden, merken we ook dat we ouder worden. Deze eerste anderhalf jaar met Kimon zal duidelijk maken of we de omstandigheden en het klimaat van Guinee-Bissau weer goed aankunnen. In Foie zullen we met name helpen in het Bijbelonderwijs en de gemeenteopbouw, maar ook in het praktische en technische werk. Samen met de anderen van het team gaan we ook de structuur en de voortgang van het werk in Foie doordenken en lijnen naar de toekomst uitzetten.” Wat zouden jullie de achterban in Nederland willen meegeven? “Er zijn veel materiële, maar vooral geestelijke noden in Foie. Als team hebben we de voorbede en steun van een trouw thuisfront in Nederland nodig. Wilt u met ons in deze geestelijke strijd staan?” ‘Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?’ Rom. 10:24
Vanuit Guinee-Bissau Dineke Stam
Op de plaats van bestemming Judan! Judan! Fomi tene… Help me alsjeblieft, ik heb zo’n honger! Elke dag staan er kinderen, jonge en oude mensen op de veranda met deze vraag. En wat doe je als je zelf elke dag te eten hebt? Een hele overgang van het welvarende Holland naar het dorpje Foye in Guinee-Bissau. Op 12 september vertrok het vliegtuig uit Amsterdam, en de volgende dag kwam ik op de plaats van mijn bestemming. Ik zal niet zeggen dat het afscheid nemen makkelijk was, helaas niet. Maar tijdens de reis mocht ik ervaren dat God bij mij was, maar ook bij mijn familie en vrienden zou blijven. Dat is geweldig toch? Met spanning en verwachting keek ik uit naar het weerzien van de bevolking en de ontmoeting met Gerda en Marianne. Het welkom was warm en hartelijk. Dat deed erg goed na een toch wel vermoeiende reis. Veel van mijn spullen waren al gearriveerd met de boot, en de eerste dagen had ik tijd om mijn kamertje in te richten en wat te acclimatiseren.
Alleen op pad In Nederland heb ik 3 maanden Creoolse taalles gehad, en nu kwam dus de proef op de som: hoeveel zou ik kunnen verstaan? Het viel me echt mee en nu ik hier ruim 2 maanden
7 ben, kan ik al veel volgen en begin ik zelf ook Creools te spreken. Naar Gerda’s idee nog te weinig. Dus nu stuurt ze me regelmatig alleen op pad, zodat ik wel móet praten. Ze heeft natuurlijk helemaal gelijk, want anders leer ik het nooit! Zoals deze week, we moesten nog brood halen in een dorpje verderop. “Nee hoor, ik heb echt geen tijd, je zult alleen moeten gaan!” zei Gerda, nadat ik haar vroeg om mee te gaan omdat ik er tegenop zag. En daar ging ik op de brommer… vriendelijk knikkend naar de mensen die ik tegenkwam. In Titi aangekomen kwam ik aardig wat bekenden tegen, en voor ik er erg in had stond ik gezellig met hen te praten. Natuurlijk met hapers en fouten, maar… ze begrepen me. Na 20 minuten stapte ik, voorzien van brood, weer op de brommer. Op de terugweg vertelde Juliu (13 jaar), die bij me achterop de brommer zat, dat hij de
kerkdienst van de vorige dag zo fijn had gevonden. Hij vertelde me ook dat het leven met de Heere Jezus rijk was, ondanks de honger en andere problemen. Dáár word je blij van, als je dat hoort! Geweldig dat zo’n jonge knul dat met je wil delen. Het leven als christen hier is niet makkelijk. Maar de Heere houdt Zijn kinderen vast. Wij mogen hen steeds bemoedigen met woorden en gebed. Maar wat veel mooier is, God Zélf geeft hen kracht om staande te blijven.
Gebedspunten: Wilt u bidden: - Voor het onder de knie krijgen van de taal. - Dat ik de cultuur goed zal gaan begrijpen. - Dat ik nu, ondanks de taalbarrière, tot een zegen mag zijn voor de bevolking. - Voor uitbreiding van Gods Koninkrijk in het gebied waar wij werken, en overal ter wereld.
Iedere dag een belevenis Nu ik hier ruim 2 maanden ben, begin ik aardig te wennen. Zelfstandig werken, zoals het vertellen van een Bijbelverhaal of medicijnen geven, is er nog niet bij omdat ik de taal nog niet voldoende machtig ben. Maar door Gerda overal mee te helpen leer ik veel. Ik zie er naar uit om zelfstandig aan de slag te gaan, al zullen daarvoor eerst nog wat hindernissen moeten worden genomen. In het begin had ik even moeite met het warme, vochtige klimaat, maar daar ben ik inmiddels aardig aan gewend. Gewoon elke dag lekker zweten! Iedere dag is nog steeds een belevenis. Mooie belevenissen, maar ook moeilijke, zoals de honger. Gelukkig is de rijst nu
Wilt u danken: - Voor mijn goede overkomst naar Guinee-Bissau, en de kracht die God elke dag geeft om hier in te burgeren. - Voor de teamuitbreiding die we krijgen: Hans en Carla Frinsel. Dat ook zij tot een zegen mogen zijn.
bijna klaar om te oogsten en kunnen de mensen weer van hun eigen land eten. Er gaat geen dag voorbij, of ik maak weer wat nieuws mee. De kracht die God ons geeft om hier ons werk te doen, mogen we dagelijks ervaren. Hij is goed voor ons!
Persbericht 27-11-2008
8
Stichting Imado draagt project over aan Kimon TERNEUZEN - De stichting Imado uit Terneuzen heeft haar project onder straatkinderen in Bukavu (Congo) overgedragen aan de stichting Kinderhulp Mondiaal (Kimon). Onlangs hebben de voorzitters van beide stichtingen de overdrachtsovereenkomst getekend, zo meldde Kimondirecteur Kees Moerman woensdag. Met deze overdracht heft de stichting Imado zichzelf op. Imado -een afkorting in het Swahili voor ”geloof, hoop en liefde”- werd in 2007 opgericht ter ondersteuning van een initiatief van de Terneuzense Lies Adelaar om in de stad Bukavu een project onder straatkinderen te beginnen. Bukavu (Oost-Congo) ligt in het gebied dat momenteel geteisterd wordt door hevige onlusten tussen rebellen en het Congolese leger. De situatie is dan ook uiterst gespannen, met name na de moord op een radiojournalist uit deze stad. Het werk onder de straatkinderen kon echter tot op heden doorgang vinden. De steeds moeizamer wordende samenwerking met plaatselijke organisaties was mede aanleiding om het project onder te brengen bij Kimon, temeer omdat visie en doelstellingen verreweg dezelfde zijn. Het huidige Imadobestuur gaat verder als thuisfrontcommissie voor het project. Kimon verlangt van zijn veldwerkers dat zij via een dergelijke commissie hun eigen fondsen verzamelen. Lies Mukuna-Adelaar is de tiende veldwerker die namens Kimon evangelisatie- en hulpverleningswerk onder kinderen verricht. De stichting maakt een zeer sterke groei door, aldus Moerman. Momenteel bereiden bovendien vijf kandidaat-vrijwilligers zich voor op een uitzending in 2009, onder andere naar Hongarije, Roemenië, Aruba en Zambia.
Vanuit Zambia Anneke van Asselt
Twee lijstjes Onlangs kreeg ik het boek “Nog éénmaal over de brug” van Diny van Bruggen toegestuurd. Ze schrijft hierin over haar ervaringen in Cambodja, waar ze als kinderarts ontwikkelingshulp deed. Ze geeft veel herkenbare situaties weer. Door ons mee te laten kijken hoe ze daarmee omging, vond ik het ook leerzaam. Dingen die je eigenlijk wel weet maar niet doet. Zoals het terugblikken op een dag, en een lijstje opstellen van wat er gepasseerd is...
... om daarna een nieuw lijstje te maken met wat je wèl had: 05:25
06:00
06:30
07:15 05:25u(!) Mijn Nyanja leraar belt me wakker: of ik het pakketje van meneer Mufwinda al ontvangen heb. ‘n Beetje vreemde tijd om daarvoor te bellen. 06:00(!) Weer telefoon: Peter van de copyshop belt dat de kopietjes klaar zijn... geen rust voor iemand met ochtendhumeur. 06:30(!) De huiseigenaar staat aan het hek te rammelen of we de waterpomp even af kunnen zetten. Het systeem werkt niet goed en iedere keer belooft hij dat het goed komt. We prutsen al zolang met emmertjes, afwachten maar wat er vandaag gebeurt. De afvoer zit ook nog steeds verstopt en hij zou de schutting nog maken. 07:15(!) Twee mannen bij het hek met maskers en sprayapparaten: “Madam, we komen het huis behandelen met anti-malaria spray. Wilt u in alle kamers even alles van de muren verwijderen zodat we overal goed bij kunnen. Daarna mag u 2 uur lang niet in huis en moeten ramen en deuren gesloten blijven.” Daar zit je dan op je stoepje van 07:15 tot 09:15 uur met je hele hebben en houden. Wat een gedoe, ‘k heb m’n tanden nog niet eens gepoetst. 10:00 Naar Petauke: helaas geen brood bij de slager (!), geen post in de postbus, de kool op de markt zag er niet echt fris uit, maar toch maar eentje meegenomen; kopietjes opgehaald. Al die mensen bij de auto: de één wil geld, de ander eten, weer een ander wil met je trouwen, pfff.. vraag maar aan m’n vader. Eindelijk thuis natuurlijk geen water, maar er zit nog wat in de emmer. Denk je lekker een bakje koffie te nemen, is de stroom eraf.
M’n Nyanja leraar belt en vraagt of meneer Mufwinda het pakketje wel opgestuurd heeft. Attent van hem om even te checken. En al is het nog erg vroeg, ‘t is ook wel lekker; de zon schijnt en het is nog lekker koel. Kan ik vast met de was beginnen, want met de hand heb je iets meer tijd nodig om die berg weg te krijgen. Peter belt dat de kleurplaatjes gekopieerd zijn en klaar liggen. Gelukkig maar, want dan hoeven we vanmiddag in ieder geval de kinderen niet teleur te stellen wanneer de stroom uit zou vallen. De buurman staat aan het hek en vraagt of we de waterpomp af kunnen zetten. Fijn dat ze nu eindelijk iets aan het probleem gaan doen. Misschien komt er straks wel weer water uit de kraan. Twee mannen van de malariapreventie; ze willen graag ons hele huis behandelen tegen malariamuggen. We mogen 2 uur lang niet in huis, maar het is gelukkig droog en we kunnen op onze stoep zitten. Wel goed dat er serieus over het malariaprobleem wordt nagedacht. Ieder huis, tot in de dorpjes toe, krijgt een gratis behandeling.
9
10:00
Even naar Petauke boodschappen doen. Gezellig met z’n tweeën, nu Jeannette er ook bij is. Met de auto ben je erzo. Op de markt samen griezelen bij de manden met rupsen die als delicatesse verkocht worden. Weliswaar heeft de slager vandaag geen brood, maar wel lekkere koude yoghurt; helaas dit keer geen post, na al die pakjes van vorige week; toch nog een kool kunnen vinden, er lagen zelfs worteltjes - de kleurplaatjes opgehaald, wat zullen de kinderen vanmiddag weer blij zijn. Als we thuiskomen zijn de mannen druk bezig met de waterpomp. Banjo de hond helemaal blij dat we weer terug zijn, alsof we een jaar weggeweest zijn..
Griezelen bij een mand met rupsen
Köszönöm szépen!
10
Mede dankzij uw steun is mijn sponsoring al flink gevorderd. Daarom zeg ik in het Hongaars: “Dank u wel!” Als alles goed gaat, betekent dit dat ik februari 2009 naar het gehandicaptenhuis Szeretetház in Hongarije kan vertrekken. In oktober mocht ik een presentatie over mijn toekomstig werk houden in mijn eigen kerkelijke gemeente. Dankbaar zie ik terug op een mooie avond, waar warmte en betrokkenheid werd ervaren. Ook waardeer ik de spontane acties, zoals de verkoop van zelfgemaakte artikelen en kerstkaarten. Telkens weer blijkt dat beelden veel meer zeggen dan woorden. Daarom kom ik ook graag bij u een presentatie geven! Mailt u daarvoor naar mijn TFC (Thuisfrontcommissie): actiehongarije@hotmail.com. Ook op andere wijze kunt u mij een laatste “zetje” geven. Kijkt u daarvoor eens op de website van Kimon, onder het kopje “Onze veldwerkers.” Ondertussen maak ik gestage vorderingen met het Hongaars. De taal blijft pittig! Hartelijke groeten van Gonnie Maasse.
Wat wordt alles anders als je het negatieve positief maakt. En wat hebben we dan veel, vooral vergeleken met mensen om ons heen. Maar om dat te kunnen zien, luk de ene keer makkelijker dan de andere. Dit keer ging het wel, vast door het feit dat ik op 16 oktober Jeannette opgehaald had in Lusaka en we samen op 17 oktober m’n werkvergunning in ontvangst mochten nemen bij het immigratiekantoor. Genoeg redenen om dankbaar te zijn!
Een ontspannende gedachte Wikken en wegen, passen en meten… Ik zit in het midden van de kamer, de vloer bezaaid met spullen. De koffer kan niet dicht en is bovendien echt te zwaar! Telkens weer pak ik iets uit de koffer en maak ik dezelfde afweging: “Heb ik het echt nodig of niet?” Zo slinkt de inhoud van mijn koffer tot enkel de hoogstnoodzakelijke dingen zijn overgebleven. Terwijl ik zo naar mijn koffer kijk, denk ik: “Zo is het nu ook vaak in het leven. We nemen te veel taken op onze schouders, die ons afleiden van datgene wat ons doel hoort te zijn.” Zo druk met van alles en nog wat, dat we het juiste zicht dreigen te verliezen. ’t Is allemaal nodig, maar… Daarom is het zo fijn om van tijd tot tijd met verlof te komen om zo te reflecteren, doelen bij te stellen en nieuwe werkstrategieën uit te denken. Vlak voor mijn verlof zei een collega tegen mij: “Ik heb een ding geleerd tijdens mijn ziek zijn, namelijk dat God geen ezels in dienst heeft die domweg altijd doorwerken. God wil ons gebruiken in Zijn dienst, maar voor Hem komt op de eerste plaats of wij elke dag met Hem leven, niet wat wij allemaal voor Hem doen.” Wat een ontspannende gedachte! Met zo’n God kan ik ook de terugreis weer aan, want Hij blijft dezelfde, hier in Nederland en daar in Guinee-Bissau! Marianne van Helden
Vanuit Zambia Jeannette van Oostrum
Zaaien in Zambia Op 16 oktober vertrok Jeannette van Oostrum naar Zambia, voor een oriëntatieperiode op het veld. Jeannette: “Een intensieve, maar goede tijd. Ik heb kennis gemaakt met allerlei mensen en ben begonnen om iets van de Zambiaanse cultuur te leren. Tijdens de afgelopen weken heb ik al enkele keren een Bijbelverhaal verteld in één van de dorpjes.” Van januari tot half februari zal Jeannette in Nederland zijn voor de laatste voorbereidingen en om presentaties te geven. Na haar officiële uitzending, halverwege februari DV, zal zij dan definitief naar Zambia vertrekken.
Het is woensdagmiddag twee uur. Tijd voor de kinderclub. Vandaag in het dorpje Chowowa. We rijden naar Kawere en halen daar Josephine op. Josephine is de vertaalster. Zij vertaalt de Engelse verhalen naar het Nyanja. We rijden door naar Chowowa. Als we het dorp binnenrijden, komen van alle kanten de kinderen naar de auto rennen: “Anika, Anika!” (Nyanja voor Anneke). Het kerkje is nog op slot. Dan maar even wachten. De kinderen gaan onder de boom zitten en beginnen alvast te zingen: Ine dine Mbusa Wabwino, mbusa wabwino. Ataya moyo wace, cifukwa ca nkosa. (Joh 10:11). Weldra komen nog meer kinderen op het zingen af.
Kijk- en luisterbijbel Inmiddels is de deur van het kerkje open, de kinderen verdringen elkaar en gaan in rijen op de harde, stoffige grond zitten. Banken zijn er niet in deze kerk. Het deert hen niet. We gaan door met zingen. Zingen vinden ze hier altijd prachtig, de gezichtjes stralen. Uit volle borst zingen ze het ene na het andere lied, soms gaat het wat vals, soms zitten we te hoog, maar wat maakt het uit… Dan gaan de kinderen zitten, eerbiedig vouwen ze hun handen en sluiten ze hun ogen. Het wordt stil in het kerkje. We gaan bidden en een zegen vragen over deze middag. Na het bidden volgt het verhaal. Vanmiddag gaat het over de herders die de Heere Jezus vonden in de stal van Bethlehem. De grote platen uit de Kijk- en luisterbijbel worden aandachtig bekeken. Ik zit tussen de kinderen. Sommigen drinken het verhaal in. Wat zal er in hen
om gaan? Hoeveel zullen ze er van begrijpen? Ik zie kinderen met gescheurde, vieze kleren en bolle buikjes vanwege het eenzijdige voedsel. Ik zie kinderen met kale plekken in hun haar. Het is hongertijd, de oogst is nog niet binnen en de voedselvoorraad slinkt. Dat is de kinderen aan te zien. Het raakt me. Zoveel kinderen. Ze hebben allen een Verlosser nodig. Maar hoe vaak horen ze van Hem? Sommige kinderen gaan naar school, maar veel kinderen ook niet. Er zijn veel weeskinderen die door een tante of oma worden opgevoed. Voor velen van hen is er geen geld om een schooluniform en schoolspullen te kopen, wat betekent dat ze thuis moeten blijven. Misschien leren ze wel nooit lezen. Mijn gedachten gaan naar de kinderen in Nederland. Goed gevoed. Goed gekleed. Iedere dag gaan ze naar school, ze horen de Bijbelverhalen. Thuis wordt er voorgelezen uit de kinderbijbel. Op zondagsschool en in de kerk horen ze de verhalen opnieuw. Wat een rijkdom!
Voorrecht Ik kijk nogmaals de kerk rond. Nee, de kinderen in Zambia voelen zich niet arm. Het zijn blijde, opgewekte kinderen. Ze spelen met elkaar, ze stoeien met elkaar, ze maken hun eigen speelgoed, ze komen hand in hand naar de kinderclub rennen. Nee, ongelukkig zijn ze niet. En toch is er armoede. Geestelijke armoede. Opeens ervaar ik het als een voorrecht om in Zambia te zijn. Om bij deze kinderen te zijn en hen te mogen vertellen uit Gods Woord. Om hen ervan bewust te maken dat wij allen zondaren zijn, maar om hen dan ook de weg tot behoud te mogen wijzen. Om te zaaien. Of er vrucht zal volgen? De Heere zal er Zelf voor zorgen!
11
Goeie Hoop, Zuid-Afrika Ida Born
Die Here is in beheer Wie had gedacht dat ik nog eens op zondagochtend in het “teater” (Afrikaans voor operatiekamer) terecht zou komen? En dat ik daar met aanbiddingsmuziek in mijn oren onder narcose zou worden gebracht?
12
De vrijdagavond ervoor was ik lelijk ten val gekomen door een van de vele klippen (stenen) die onze tuin rijk is. Mijn been sloeg dubbel en mijn enkel werd verbrijzeld, terwijl mijn onderbeen op drie plaatsen brak. Graag citeer ik wat uit de “familiecorrespondentie”: “Vanaf het moment dat ik met hevige pijn in de tuin lag tot nu toe bid ik alleen maar of Gods naam door alles heen geëerd mag worden. Het zal wel weer ergens goed voor zijn geweest, zoals alles in mijn leven ergens toe heeft gediend. Laten we dus Hem in alles danken, en vertrouwen dat Hij zonder dat ik erom hoef te vragen in alles zal voorzien. Gewoon omdat Hij allang weet wat ik vandaag en morgen nodig heb!” “...Het zal wel heel veel geduld van je vergen, de hele dag zitten. Je bent anders wel meteen erg creatief met je beperkingen. Wat een bijzondere ervaring zoals je de operatie in ging! Daar word je gewoon warm van! Wat zijn wij hier dan een kouwe kikkers...” “...Wat een pech dat jou dit nu weer moest overkomen! Maar met jouw energie, creativiteit en altijd positief blijven denken komt het vast wel goed. Volgens mij heb je ook een heleboel lieve mensen om je heen die jullie zullen helpen...” “...moet nog een stukje preek schrijven over Psalm 4; vreugde in het hart, gaat boven de vreugde van een goede oogst. Dan kun je in vrede liggen of in een rolstoel zitten en rustig slapen. Sjalom!”
Tegen de klippen op Volgens mijn chirurg kreeg ik nu plenty stille tijd, om te leren dat “die Here in beheer is”. Wat ik in ieder geval geleerd heb is het volgende: “Wanneer ons God dien vir wat Hy vir ons kan dóén, is dit maklik om ontnugter te word as dinge nie presies gebeur soos wat ons gedink of gebid het nie. Maar wanneer ons God dien vir wie Hy ís, leer ons verstaan en vertrou dat Hy volkome in beheer is van wat ook al gebeur. Dat ons Hom volkome kan vertrou, selfs wanneer ons nie ’n bloue duit van ons omstandighede verstaan nie. Moenie na omstandighede kyk as ’n rede om moed op te gee nie, maar kyk na God as ’n rede om te volhard.” En… we hebben alle reden om te volharden. Het is inderdaad werken tegen de klippen van Zuid-Afrika op. Aids, alcoholverslaving, drugs, moord, misbruik en mishandeling maken harten en levens hard en moeilijk te bereiken. Geduldig gaat ons team door met zaaien en nathouden. Verwonderd kijken we naar de zaadjes die ontkiemen en levens veranderen. Moeders gaan hun huisjes (bouwvallen en krotten) opruimen. De alcohol blijft staan en kinderen worden beter verzorgd. Werd er eerst aarzelend gebeden en
gezongen; nu komen de lofzangen naar buiten. Iedere week huppelen de kinderen de Goeie Hoop auto tegemoet, wanneer die hobbelend door de vele kuilen en plassen de armste wijken aandoet. De meegebrachte bananen en soep worden gretig verorberd door lijfjes die soms duidelijk de tekenen dragen van honger. De Hollandse vrijwilligers en ikzelf genieten erg van dit werk. We zien zo duidelijk dat de Heere ons gebruikt en dat we Goeie Hoop mogen uitstralen in hopeloze omstandigheden. Zoals een moeder tegen mij zei: “Asseblief, kom terug om ons sterk te maak?”, doelend op de pastorale gesprekken en gebeden. Of die andere moeder, die me met tranen in de ogen aankeek, haar handen tegen haar hart drukte en zei: “Vorige week wilde ik me nog met mijn dochtertje op de snelweg voor de auto’s gooien. Maar nu draag ik alles wat ik heb gehoord en gezien in mijn hart mee.” Ze tuurde daarna lang voor zich uit, om met een rustige blik in haar ogen te zeggen: “Ek gaan aan met my lewe, ek vertrou...”
Kinderziel Met de kinderen in het Goeie Hoop huis gaat het erg goed. Legheto (7) was ons zorgenkind. Onopgevoed kwam hij bij ons, zonder enig besef van liefde, goed of kwaad, en met een lichaam dat aan alle kanten kapotgeslagen was. Wat heeft ons team geworsteld om hem. Vurig hebben we gebeden om verandering en kracht om zijn verzorging en opvoeding vol te kunnen houden. Het wonder gebeurde… Legheto veranderde! We zijn er nog lang niet. Het kwaad, de pijn en
het verdriet zitten diep in zijn kinderziel en we hopen dat de tijd die hij bij ons door mag brengen iets nalaat voor zijn verdere leven. Soms zouden we de kinderen langer bij ons willen houden, maar de maatschappelijk werkers en de rechter beslissen wel eens anders. Het is hun taak om overgebleven familie te traceren en de kinderen daar zo mogelijk onder te brengen. En zo zal Legheto naar zijn oma moeten verhuizen, 1200 kilometer verderop. Bidden jullie mee voor hem? Het is altijd weer iets om stil van te worden wanneer je kinderen ziet veranderen. Vorig jaar schreef ik over mijn evangelisatiewerk op de krottenwijkschool. Daar zat Cheslyn, emotieloos, dof en doods voor zich uit te staren. Nu doet ons team bij zijn moeder thuis evangelisatiewerk onder 30 buurtkinderen! Cheslyn zelf staat als een leider de boel te overzien en zorgt dat Tannie Ida “haar kinderen” op de krottenwijkschool niet vergeet! Ik heb voor dat werk nu geen tijd meer, maar Cheslyn onderhoudt briefwisseling met de kinderen en mij. “Die Here is in beheer”! Tot slot wil ik jullie heel Gezegende Kerstdagen toewensen. Laten we oprecht de Heere dienen om wie Hij is en niet om wat Hij voor ons kan doen. Hij heeft alles al volbracht. Wij hoeven alleen maar te knielen voor kribbe en kruis en ons leven aan Hem toe te vertrouwen. Aan Hem, Die volkomen in beheer is! Liefs, Ida
13
Goeie Hoop, Zuid-Afrika Erwin Born
Voortgang en belemmering: een dringend appèl De aanvraag van de bouwvergunning voor het Home Care Centre, met plaats voor 40 kinderen, verloopt naar wens. Zuid-Afrika kent heel wat regels, net als Nederland. Maar gelukkig ontmoeten we bij de mensen dezelfde passie die ook wij hebben. Daarom blijven we hoopvol voor wat betreft de bouwvergunning. Ook vertrouwen we erop dat het nu nog ontbrekende bedrag (€ 100.000) er zal komen. Er is al veel gegeven: Goeie Hoop is een project dat iets los maakt in Zuid-Afrika èn in Nederland.
14
Ondertussen wordt de situatie in het huurhuis, waar we nu de kinderen opvangen, steeds nijpender. Zeven getraumatiseerde kinderen in een kleine ruimte geeft al problemen, maar dat ook de vrijwilligers met z’n vieren in ditzelfde huis moeten wonen, zonder enige privacy, dat wordt bijna ondoenlijk. De kinderen vragen dag en nacht de
aandacht, en dat ontgaat ook de vrijwilligers niet die toevallig geen “nachtdienst” hebben. Ook is er onvoldoende ruimte voor de kasten en ledikanten. Ieder moment kunnen nieuwe bewoners aan onze zorgen worden toevertrouwd, elk met zijn of haar specifieke eisen. Het huis staat inmiddels bomvol met bedden die door gordijnen zijn afgescheiden. We hebben op dit moment allemaal grotere kinderen in huis, en het is vechten om een plekje aan de ene tafel die er kan staan. De vrijwilligers zijn vaak genoodzaakt hun dossiers en e-mails zittend op de vloer van hun slaapkamer te verwerken. Een slaapkamer die ze bovendien met hun vieren delen. U begrijpt, we snakken allemaal naar de nieuwbouw van het Home Care Centre. Daar zal ook ons kantoor in worden gevestigd. Ida en ik doen dit momenteel vanuit huis, wat het moeilijk maakt om een band te onderhouden met de kinderen en het team. Het belangrijkste is echter, dat we daar zeker 40 kinderen hopen op te vangen. Kinderen, die we nu vaak nog moeten afwijzen. En afwijzen betekent menselijkerwijs gesproken: prijs geven aan morele, geestelijke en fysieke ondergang. Daarom in dit laatste nummer van 2008 nogmaals een dringend appèl: help ons mee om in 2009 Goeie Hoop te bieden aan de kinderen van Zuid-Afrika. Saam kan ons! Erwin
Wie sponsort ons? Goeie Hoop is een crisisopvang voor aidskinderen en andere kinderen in noodsituaties. Ons project bevindt zich in Gordon’s Bay, een kustdorpje in de Westkaap van Zuid-Afrika. Op korte afstand van ons opvanghuis beginnen de uitgestrekte krottenwijken. Niet alleen de gammele, lekkende houten en golfplaten krotjes zorgen voor problemen. Vooral de ziekte aids zaait dood en verderf om zich heen. Gezinnen vallen uit elkaar. Inkomen valt weg. Kinderen verwezen en voeden elkaar op en vaak lijkt drank de enige oplossing. Temidden van deze ellende laat Goeie Hoop haar licht schijnen. De kinderen in onze crisisopvang knappen onder de liefdevolle en medische zorg vaak wonder boven wonder weer op en moeders en familie krijgen weer hoop. Ons enthousiaste en kundige team weet zich gedragen door Gods trouwe zorg. Maar ook door gebed en financiële steun vanuit Nederland en hier in Zuid-Afrika. Ook u kunt deel uitmaken van dit Goeie-Hoop-team door een kindje persoonlijk te
sponsoren en zo op afstand mee te helpen zorgen. Het verzorgen van deze zieke en kwetsbare kinderen is kostbaar. Eén sponsor per kind is daarom bijna onmogelijk. Daar komt bij, dat door de soms beperkte levensverwachting, of door plaatsing in pleeggezinnen, vaker zal worden gewisseld dan bij normale financiële adoptie. We hopen dat u daar begrip voor heeft. Omdat we ieder kind het plezier gunnen van sponsors en daarmee post vanuit Nederland, wijzen wij u graag zelf een sponsorkindje toe. U krijgt regelmatig een persoonlijk beriggie en foto van hem of haar toegestuurd.
Kinderen in het Goeie-Hoop-Huis: Elk kind heeft een min of meer ernstig levensverhaal. Daar willen we discreet mee omgaan. Daarom vermelden we slechts de naam en de leeftijd.
Siphe, 3 jaar
Ashlyn, 3 jaar
Anathi, 6 jaar
Diane, 7 jaar
Kinderen in het nazorgprogramma:
Legheto, 7 jaar
Finn, 8 jaar
Gcobisa, 10 jaar
Kholossa, 2 jaar
15
Amfuyele, 2 jaar
Ik wil meehelpen om Goeie Hoop te bieden! ❏ Ik steun de opvang van kinderen door “Goeie Hoop.” Ik machtig de stichting Kimon om € ____________ per maand / per kwartaal* van mijn rekening af te schrijven.
Naam: __________________________________________________ Adres: ___________________________________________________ Postcode: _____________ Woonplaats: _______________________ Emailadres:_______________________________________________ Bank- of gironummer: _____________________________________ Datum: _______________ Handtekening: * Doorhalen wat niet van toepassing is.
Wanneer een kind in staat is terug te keren naar familie of pleeggezin buiten het ‘Goeie-Hoopproject’, gaat mijn sponsoring over op een ander kind binnen dit project. Ik krijg dan de naam en gegevens van dit nieuwe sponsorkind door. U ontvangt ieder kwartaal het gratis magazine ‘discipel’, met daarin een ‘Goeie Hoop’-verslag vanuit Zuid-Afrika. Bon opsturen naar: Sponsorprogramma Kimon, Fam. J.W. Lemstra, Van Oldenbarneveltstraat 68, 3862 SG Nijkerk
Vanuit Mozambique Léonie Dieleman
Leeuw... We zitten met 23 mensen opgepropt in een Volkswagenbusje. Ik ben op weg naar een tweedaagse training die ik zal geven aan een groep “plattelandsvrouwen”. Naast me zit een oorlogsveteraan. Hij is naar de stad geweest om zijn ‘oorlogspensioentje’ op te halen en is nu op weg naar huis.
16
Af en toe kijkt hij even grijnzend opzij bij het aanhoren van mijn pogingen om wat dialect te spreken met m’n andere buurman. We maken een korte stop en ik zie hoe de oudstrijder een hard gekookt eitje koopt van een straatverkoper. Ik geniet ervan hoe hij zichzelf verwent met een -voor hier luxe- lekkernij. Als we weer rijden stoot hij me zachtjes aan. Hij doet z’n hand open en laat twee eitjes zien. Hij grijnst opnieuw en zegt: “Ik heb er ook eentje voor jóu gekocht.” Ik smelt weg en hij krijgt nu op zíjn beurt een big smile van mij. Zo beginnen we allebei ons eitje te pellen. Onder ’t oppeuzelen doet hij af en toe opnieuw z’n hand open: daar ligt nog wat zout in, om ’t smullen compleet te maken... Zomaar even een gouden moment, hier in Mozambique.
Sterk taboe Ik had besloten om in de kerk een aantal weken te werken over “Gezondheid in de Bijbel”. Uiteraard met de bedoeling om zo bij het precaire onderwerp “Aids” uit te komen. Uit het boek “Moderne wetenschap in de Bijbel” (Ben Hobrink) had ik hen meegegeven hoe wonderlijk het bijvoorbeeld is dat de besnijdenis op de achtste dag behoort plaats te vinden. Verder dat Mozes het al over geslachtsziekten heeft en dat de priester destijds bepaalde of een ziekte besmettelijk was of niet. Ik maakte een vertaalslag naar vandaag: wanneer Jezus zegt “Ga heen, vertoon u aan de priester,” zou dat vandaag de dag kunnen klinken als: “Ga een Aidstest doen.” De jeugd en de jongvolwassenen reageerden positief, maar er was ook oppositie. Eén van de kerkleiders maakte bezwaar, en nu komt het: deze man is zèlf besmet met het HIV-virus! Zijn vrouw wist van niets. Na lang aandringen van mijn kant heeft hij het uiteindelijk verteld. Haar reactie: “Je hebt geen Aids, je hebt gewoon malaria.” De ontkenning en het taboe zijn ontzettend sterk. Het bespreekbaar maken is een heus - daar zijn ze weer - op eieren lopen…
Leeuw Ik kreeg verschillende reacties naar aanleiding van mijn
verhaal over Castigo in de vorige ‘Discipel’. Vaak betrof het zijn náám: ‘straf’. Vanmiddag hoorde ik een meisje dat werd aangesproken als ‘Malouca’ ofwel ‘gek’. Bij navraag bleek dit haar èchte naam te zijn! Het viel me overigens onlangs nog op met hoeveel verschillende benamingen ik zèlf word aangeduid. “Dat is de Aidsjuf,” hoorde ik vorige week ineens. “Hé, blanke Afrikaan,” begroette een ander me, die weet hoe graag ik meedoe met Afrikaanse zang en dans. Mijn eigen naam wordt overigens ook met een scala aan neus- en keelklanken uitgesproken. Vaak klinkt het dan als “leeuw” in het Portugees. Laat m’n naam dat nu ook betékenen! Maar ik heb de laatste tijd ook wel overeenkomsten met dit dier. Ik kan aardig grommen af en toe, dat ook, maar ik doel met name op z’n mánen. Het waait hier deze weken soms zó hard dat ik me ergens op de fiets in Zeeland waan tijdens een Noordwesterstorm. M’n haar vertoont dan ook veel gelijkenis met heuse leeuwenmanen. Geen gel of haarlak is daar tegen opgewassen. Van de week was er op het postkantoor een Nederlands “overlevingspakket” gearriveerd met pepernoten, een Gelderse rookworst, een bus slagroom, enzovoorts. Er zat óók een souvenirtje in van een vriendin die naar Ierland op vakantie was geweest. Toen ik het open maakte keek ik rechtstreeks in de ogen van m’n evenbeeld en naamgenoot: een leeuw. Naast z’n manen stond: “You can’t control everything. Your hair was put on your head to remind you of that.” Toen gaf ik ècht een brul! Eergisteren zat ik in een weeshuis sommen te maken met Agosto. Een andere jongen, Filipi, kwam naar me toe met een boekje over Simson. “Juf,” zei hij opgewonden, “Simson woonde vroeger ook in Mozambique, hè? Kijk maar: hier staat dat hij in Gaza was en Gaza ligt in Mozambique!” Simson?, bedenk ik even later - die had óók iets met een leeuw en óók iets met z’n haar... Een hartelijke groet, Léonie
Van 21 april t/m 10 juni hoop ik met verlof in Nederland te zijn. Graag verzorg ik dan een presentatie op school, op een jeugdavond of vrouwenochtend, etc. Neem contact op met de stichting Kimon!
Vanuit Roemenië Jantina Mastenbroek
“Stuur ze allemaal de straat op...” Binnen één maand op twee plaatsen “thuiskomen”… dat klinkt vreemd, maar ik heb het zo ervaren. Halverwege september was het heerlijk om me weer “thuis” te voelen in Nederland, met alle ontmoetingen, kerkdiensten, enzovoorts. In deze verlofperiode zijn er ook veel dingen geregeld. Zo is de thuisfrontcommissie van start gegaan en kwam de toezegging van giften op gang.
18
Toen ik het eerste overzicht van de giften zag, overweldigde het me! Geweldig dat er trouwe, meelevende mensen zijn, die inzien dat dit werk waardevol is. Het was voor mij ook weer een bevestiging dat God zorgt! Bedankt! Er moet nog verder (op)gebouwd worden. En dit alles voor de toekomst van deze kinderen met het oog op dé Toekomst. Helpt u mee? Wilt u het werk ook een plaats geven in uw gebed? Na een aantal weken kreeg ik toch ook weer zin om terug te gaan naar Roemenië. Wat een “thuiskomen” was ook dat, toen ik een dikke omhelzing kreeg van een paar kinderen op straat… Ik ben een nieuwe zoektocht begonnen: welke programma’s blijf ik doen, waar kan ik nieuwe programma’s starten. Nieuwe contacten moeten worden opgebouwd. Ik sta elke dag weer voor nieuwe uitdagingen en verrassingen.
Leugens Tijdens een kinderevangelisatieprogramma kwam ik in gesprek met een paar meiden die al langere tijd komen. Het was naar aanleiding van de les over de rijke jongeling. Deze meiden ontdekten dat de Bijbel ons leert dat we niet door goede werken in de hemel kunnen komen, maar alleen door genade. Nieuw voor hen was ook, dat kinderen van God na hun sterven zonder tussentijd, direct, naar de hemel gaan. Bijzonder? Ja, want de orthodoxe kerk leert dit zo anders: “Als je in de hemel wilt komen, moet je goede werken doen. Zolang je je best doet kom je er wel. Dat de één het ‘je best doen’ wat serieuzer neemt dan de ander, dat doet er niet zoveel toe. Het duurt misschien wat langer, maar je komt er wel.” De mensen in onze streek geloven ook dat de doden
niet direct naar de hemel gaan, maar via een ‘omweg’. Hoe lang het duurt voordat iemand in de hemel is, weten ze niet. Daarom worden er regelmatig maaltijden gehouden en wordt voor hen gebeden. Doe je dat niet, dan blijft de geest van de dode “rondzweven”. Leugens… die de waarheid in de weg staan. Dan is mijn gebed: Heere, laat deze waarheid tot hen doordringen, wilt U hen bekeren, zodat ze de waarheid zullen geloven. Alleen als kind van U zullen ze een waardevol leven hebben, voor eeuwig tot eer van Uw Naam! Bidt u mee?
Elk kind waardevol Ook mijn educatieprogramma in het dorp Gruia heeft een doorstart gemaakt. Op maandag en woensdag komen er ongeveer 10 kinderen van groep 3 en 10 kinderen van groep 4. Met hen ben ik weer helemaal opnieuw begonnen met het leren van de letters en cijfers. Ik wil heel graag een goede basis leggen om straks verder te kunnen met lezen en rekenen. Pas kwam een van de moeders naar me toe: “Pfff… ik snap niet dat je dit doet… stuur ze allemaal de straat op, er valt toch niets mee te beginnen,,,” Wat is het dan heerlijk om te weten dat er een God in de hemel is, die het beste weet wat waardevol is. Dan hoef ik niets anders te doen dan naar Hem te luisteren en Hem te volgen. Hij heeft Zelf een plan uitgevoerd tot redding van mensen waar “niets mee te beginnen viel”. Voor zulke mensen kwam Jezus naar de wereld. “Want alzo lief heeft God de wereld gehad...!” In Gods ogen is elk mens waardevol, ook deze kinderen! Dat is mijn grootste motivatie om verder te werken, met het oog op hun Toekomst. Ik wens u een gezegend Kerstfeest! Jantina Mastenbroek
Kimon in actie
Agenda
Kijkdoos
4 februari 2009
hallo mensen van KIMON, Ik ben Lotte Jansen en ik heb met mijn kijkdoos 46 euro opgehaald voor jullie mijn vader heeft het overgemaakt op jullie rekening hartelijke groetjes van lotte jansen, oostdijk
uitzending Jeannette van Oostrum naar Zambia, vanuit de Hersteld Hervormde Kerk te Elspeet. De dienst zal worden geleid door ds. H. Zweistra. Nadere mededelingen volgen.
24 februari Hervormde Vrouwenvereniging Poederoyen, Gerda Klaver
23 mei 2009 Kraamcadeau Op 5 augustus werd Nienke van Vuuren geboren. Haar ouders vroegen voor haar geboorte aan familie en kennissen om een bijdrage voor het project Goeie Hoop: “onze kinderen hebben immers al alles.” Achteraf schreven ze ons: “Het mooie was dat we bijna even veel kraamcadeaus als anders hebben gekregen, maar dat de visites daarnaast gul hebben gegeven tbv uw werk. Van harte wensen we u als stichting en veldwerkers Gods zegen toe bij dit mooie werk. Marcel en Elisabeth van Vuuren; Janneke, Henri, Izak, Pieter, Marleen, Idelette, Ernst en Nienke”
Concert t.b.v. Kimon in Kootwijkerbroek. Deze avond zullen meewerken: Chr. gemengd Rehobothkoor uit Kootwijkerbroek o.l.v. A. Loonstra; het Chr. Mannenkoor Ede o.l.v. W. van Galen; bariton Karel Bogerd; organist R. van Middendorp. Plaats Herv. Kerk, Veluweweg 98.
23 december 2009 Kerstzangavond in de Chr. Ger. Kerk Beth-el, Kerkbuurt 72, Sliedrecht Gemengd Koor Sursum Corda, o.l.v. Everhard Zwart, jongerenkoor Jerimôth, o.l.v. Martien van der Zwan en kinderkoor Mattánja o.l.v. Reinier Korver. Jan van der Hel: begeleiding op orgel en piano. Pieter en Barbera de Ruijter: orgel en dwarsfluit. Opening en sluiting ds. A. van der Zwan. Aanvang 19.15 uur. Samenzang vanaf: 19:00 uur! Toegang gratis, collecte t.b.v. stichting Kimon. Iedereen heel hartelijk welkom!
19 Actueel nieuws uit Bangladesh Jan-Willem en Willemien Lemstra Uit “Help News”, de nieuwsbrief van Samaritan Children Home in Bangladesh, nemen we graag een aantal bijzondere berichten over. In de eerste plaats het goede nieuws over Badhon Biswas. Nog niet zo lang geleden bereikte ons het verzoek om te bidden voor deze jongen vanwege een levensbedreigende vorm van kanker (leukemie). Nu kan echter worden gemeld, dat hij uit het ziekenhuis in de hoofdstad Dhaka is ontslagen, en dat zijn bloed vrij lijkt te zijn van kwaadaardige cellen. Hij moet nu nog maandelijks terug voor controle. Bijzonder vermeldenswaard is ook het eerste huwelijk tussen een “Home girl” en een “Home boy”! Shaymoli heeft 18 jaar in Samaritan Home gewoond, Liton 16 jaar. Alle kinderen en personeelsleden waren aanwezig bij hun huwelijk op 21
november. Shaymoli is nog steeds aan het tehuis verbonden als medisch assistente. Op de foto ziet u een trotse directeur David Halder, met het pasgetrouwde stel.
Gratis DVD Inmiddels worden al ruim 60 kinderen van “Samaritan” door Kimonsponsors onder-steund, en dat aantal neemt gestaag toe. Dat is ook wel nodig, want nog niet alle 360 kinderen hebben een persoonlijke sponsor. Hun foto’s staan op onze website www.kimon.nl bij “Meehelpen” (Sponsor een kind Euroactie). Voor maar 1 euro per dag geeft u toekomst aan een van deze kinderen “met een geschiedenis!” Als sponsor ontvangt u een DVD die een levendige impressie geeft van het reilen en zeilen in het Bengaalse tehuis.
Vanuit Congo Lies Mukuna-Adelaar
Kimon Congo is geboren Beste mensen, Kimon Congo is een feit! Na een aantal maanden van voorbereiding en gesprekken is het zo ver. En we zijn er blij mee!
mensen geen werk of een fatsoenlijk onderkomen te vinden. Duizenden kinderen belanden door al deze moeilijkheden op straat.
Onze geschiedenis Samen met mijn man Elie wonen en werken we in dit land,
De Democratische Republiek Congo Voor de duidelijkheid: als we het hebben over Congo, dan bedoelen we de Democratische Republiek Congo, het voormalige Za誰re, met als hoofdstad Kinshasa. Niet te verwarren dus met het buurland Congo met de hoofdstad Brazzaville. Beide landen zijn genoemd naar de rivier de Congo, die de grens tussen beide landen vormt.
Nieuws
20
Als u het nieuws de laatste tijd heeft gevolgd, is Congo geen onbekend land voor u. In de achterliggende maanden is het land bijna dagelijks in het internationale nieuws geweest, omdat rebellen de oostelijke provincies onveilig maken. Op zich is dat niets nieuws. Al jarenlang wordt dit deel van Congo gekenmerkt door oorlog en geweld. Zelfs de 17.000 koppige VN macht ter plaatse kan daar niets aan veranderen.
Gevolgen Natuurlijk heeft deze politiek instabiele situatie gevolgen voor de bevolking. Gezinnen worden uit elkaar gescheurd, kinderen worden gebruikt door de strijdende groepen, met de economie is het dramatisch gesteld. Daarnaast zoekt een eindeloze horde mensen een veilig heenkomen in de steden, op vlucht voor de wreedheden op het platteland. Eenmaal in de stad aangekomen, valt de realiteit tegen: er is voor zoveel
om precies te zijn in de stad Bukavu (Zuid-Kivu). Afrika trok mij al sinds mijn kinderjaren. Tijdens mijn studie SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) aan de CHE in Ede werd het verlangen om te werken onder mensen aan de rand van de samenleving steeds groter. Tijdens mijn eerste stage bij een opvang van het Leger des Heils in Rotterdam werd ik diep geraakt door de geestelijke, psychische en lichamelijke nood onder dak- en thuislozen. Daarna kwam ik in Kenia terecht, waar ik in de hoofdstad Nairobi onder straatjongens werkte. Tijdens een training die ik in 2006 in Congo volgde, begonnen we in Bukavu in samenwerking met een plaatselijke organisatie een project voor straatkinderen. In die periode ontmoetten Elie en ik elkaar. We waren beiden vanaf het begin betrokken bij het project voor straatkinderen. Elie is door zijn voorstudie pedagogiek en zijn studie projectmanagement een waardevolle aanvulling op ons team.
Ons werk
directeur Kees Moerman, Lies en Elie.
In het project vingen we jongeren op die al jarenlang op straat leefden. Na intensieve begeleiding werden dertien van deze jongeren herenigd met ouders of familieleden, die ter ondersteuning van hun gezin een microkrediet ontvingen. Deze kinderen werden allemaal ingeschreven op een basisschool dicht bij hun huidige woonplaats. Van vijf anderen konden we geen ouders of familieleden vinden. Zij wonen nu zelfstandig en werken in de ateliers die we voor hen opzetten: een naaiatelier en een metaalbewerkingatelier. We zijn de Heere dankbaar voor deze resultaten. Het was
geen gemakkelijke opdracht om de geharde gasten ‘om te smeden’. Zonder Gods hulp was dat nooit gelukt. We kijken terug op een waardevolle en leerzame periode, voor de jongens en voor ons als werkers.
Kimon - Imado Al die tijd hoefden we gelukkig niet zelf onze boontjes te doppen! Vanaf mei 2007 werden we hartelijk gesteund door Stichting Imado, die naast de fondsenwerving ook zorgde voor een steun in de rug. De soepele en warme samenwerking met Imado hebben we steeds gezien als een zegen van Boven! Toen na verloop van tijd onze visie en die van de plaatselijke organisatie steeds verder uit elkaar kwamen te liggen, zochten we een andere ‘paraplu’ om het project voort te zetten. Die paraplu vonden we in de vorm van stichting Kimon. Imado zal verdergaan als thuisfrontcommissie ter ondersteuning van ons werk, onder Kimon.
Centrum Kimon Congo is dus geboren. En al hebben we nu een nieuwe naam, het werk dat ons vijfkoppig team verricht blijft hetzelfde: straatkinderen opzoeken en ze uitnodigen op ons centrum. Ze kunnen daar hun verhaal kwijt, krijgen een voedzame maaltijd aangeboden, wassen zichzelf en volgen lessen. Bijbelles is een vast onderdeel van het programma en ook in de andere lessen wordt de Bijbelse boodschap zoveel mogelijk verweven. Ons streven is dat een groep van tien kinderen na maximaal zes maanden een betere plaats vindt in de maatschappij. We kiezen voor een klein aantal omdat we dan alle kinderen persoonlijk kunnen leren kennen en naar een individuele oplossing voor ieder kind kunnen zoeken.
Nazorg Daarnaast steken we veel tijd in de nazorg aan de kinderen die nu thuis leven. We proberen ieder gezin ongeveer één keer per maand te bezoeken. Zo’n bezoek neemt vaak veel tijd in beslag, omdat de mensen ver uit elkaar wonen. Tijdens
deze bezoekjes vragen we hoe het gaat met het kind. Dat is per geval verschillend. Sommige kinderen zijn er zo weer aan gewend om thuis te leven, voor anderen kost het wat meer tijd en moeite. We praten met de ouders over de besteding van hun microkrediet. We proberen zoveel mogelijk positieve adviezen te geven, ook over de opvang en opvoeding van hun kind.
‘Kans van slagen’ In deze wereld is het belangrijk om hoge cijfers en resultaten te kunnen noemen. We streven naar de beste resultaten, maar zijn blij dat onze Werkgever cijfers niet zo belangrijk vindt en ons de garantie geeft dat Zijn Woord nooit ledig tot Hem weerkeert. Veel straatkinderen horen via het project over God en zijn Woord. Wie weet komt er een dag dat een kind zich herinnert wat hij heeft geleerd, en brengt dat hem bij zijn Schepper terecht. Deze innerlijke veranderingen kunnen we niet meten. Laten we dus niet naar de cijfers kijken, maar zien op de hoop die er is omdat we werken met de Landman, die Zijn oogst zo goed in de gaten houdt dat geen aar vallen zal zonder dat Hij het ziet. Bukavu, Congo, Lies en Elie Mukuna-Adelaar
21
Interview Kees Moerman
Kimon naar Aruba Aruba. Een eiland zo groot als Texel. Bij velen bekend als zonnig vakantieoord met schitterende palmstranden en luxe hotels. Hetzelfde eiland heeft echter ook een minder zonnige kant. Van de ongeveer 100.000 inwoners leven velen in geestelijke duisternis. Onder hen zijn veel kinderen. Frits en Jantine van Dijk bereiden zich voor om volgend najaar onder de vlag van Kimon uitgezonden te worden naar dit tropische eiland in de Caribische zee. Tijd voor een interview. Frits en Jantine, Aruba - is daar ook nog zendings werk te bedrijven? Dat eiland is toch al lang gekerstend?
22
Inderdaad zijn veel mensen op Aruba aangesloten bij een kerk; 82% van de Arubaanse bevolking is katholiek, 8% protestant. Toch is de geestelijke nood op het eiland groot, zowel onder volwassenen als kinderen. De meeste mensen hebben weinig kennis van de Bijbel en er is veel bijgeloof. Kinderen krijgen van huis uit heel weinig mee over God en de Bijbelse boodschap. Op christelijke scholen is het niet veel beter. Omdat de Protestante Kerk op Aruba op dit moment ook niets voor kinderen doet, groeien kinderen op zonder te weten wie de Heere God voor hen wil zijn. Zowel binnen als buiten de kerk is er dus genoeg werk te doen.
het eiland. We hebben dit aan de Heere voorgelegd en kregen daarop vrijmoedigheid om concrete stappen richting Aruba te ondernemen. Kunnen jullie iets meer over jezelf vertellen? Wij zijn Frits (28) en Jantine (25) van Dijk. Ons zoontje Matthias is bijna 2 jaar oud en rond januari verwachten we ons tweede kindje. We wonen in Bodegraven, waar we kerkelijk aangesloten zijn bij de Gereformeerde Gemeente. Frits werkt als docent biologie aan de Goudse Waarden en heeft ook de opleiding tot kerkelijk werker gedaan. Jantine heeft na haar bachelor culturele antropologie een aantal jaren als vrijwilligster bij stichting Friedensstimme gewerkt. Ze is nu overdag thuis bij Matthias. Hoe zijn jullie bij Kimon terecht gekomen? We zagen er voordelen in om via een bestaande stichting uitgezonden te worden. Kimon was voor ons geen onbekende omdat we in het verleden al eens contact met hen hadden gehad. De stap om met ons project aansluiting te zoeken bij stichting Kimon was dan ook snel gemaakt.
Hoe is jullie band met Aruba ontstaan? Frits: Zes jaar geleden ben ik voor vier maanden op Aruba geweest in verband met een stage voor mijn opleiding tot leraar biologie. In die tijd maakte ik kennis met een predikantenechtpaar van de Protestante Kerk van Aruba. Weer terug in Nederland bleef het contact met hen bestaan. Ruim een jaar geleden kwam via deze predikant de vraag vanuit Aruba of we bereid waren kinderwerk op te starten op
Aruba is voor veel Nederlanders een vakantieoord. Kunnen jullie iets meer vertellen over het eiland? Aruba is een mooi eiland, beroemd vanwege de witte stranden aan de westelijke en zuidelijke kust. De Noordkust is erg ruig met grote rotspartijen waar de golven op kapot slaan. Het landschap is droog, er groeien voornamelijk cactussen.
Graag help ik Frits en Jantine uitzenden naar Aruba! Ik machtig de stichting Kimon om elke maand/elk kwartaal € 10 / € 15 / € 25 / € 50 / € 100 / € .......... van mijn rekening af te schrijven, ingaande per ................* ten behoeve van de uitzending van Frits en Jantine naar Aruba. Via het kwartaalblad ‘Discipel’ word ik op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Naam:
Telefoonnummer:
Adres:
E-mail:
Postcode:
Rekeningnummer:
Woonplaats:
Handtekening:
* doorhalen wat niet van toepassing is; eventueel zelf bedrag aangeven. ** datum invullen; indien gewenst kunt u het bedrag binnen een maand op uw rekening laten terugstorten.
Stuur deze bon op naar Stichting Kimon, p/a Arie Steehouwer, Amandelgaarde 50, 3344 RE Hendrik Ido Ambacht
Eenmalige of periodieke giften, o.v.v. ‘Aruba/uitzending Frits en Jantine’ zijn welkom op:
• Postbank 6849217 t.n.v. St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik Ido Ambacht, of • ABN-Amro Bank 40.05.98.698 t.n.v. St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik Ido Ambacht.
Kerk, San Nico las
Het klimaat is tropisch, de temperatuur schommelt altijd rond de 29 graden. In het heldere water is het schitterend duiken en snorkelen. Al met al een ideaal vakantieland! Toch heeft dit alles ook een andere kant. Het eiland is, met uitzondering van het natuurpark en de noordkust, erg vol gebouwd. Er zwerft overal enorm veel vuil rond. De loslopende geiten eten elke plant op waar geen stekels aan zitten. Verder is het eiland erg klein, dertig bij acht kilometer, dus ben je er vrij snel uitgekeken. Om er te wonen is het erg warm. Altijd zomer lijkt mooi, maar het is wel het jaar rond 30 graden in huis!
at Kerk, Piedra Pl
Waarom gaan jullie vanuit een bestaande kerk werken? De Protestante Kerk op Aruba bestaat uit vier autonome gemeenten in verschillende plaatsen. In twee van deze gemeenten wordt al twintig jaar geen kinder- en jeugdwerk meer gedaan. Mede doordat de geloofsopvoeding vaak ontbreekt weten kinderen erg weinig van de Bijbelse boodschap. De kerkenraden van deze gemeenten zien de nood onder kinderen en de noodzaak dat er iemand van buiten de gemeente moet komen om kinder- en jongerenwerk op te zetten. Aan ons hebben zij vervolgens de vraag gesteld of wij ons beschikbaar willen stellen om dit werk op te starten, met als doel in de toekomst het werk over te dragen aan lokale gemeenteleden. We zullen ons in ons werk niet alleen richten op kerkelijke kinderen, maar hopen ook buitenkerkelijke kinderen te bereiken met de boodschap van de Bijbel. Zij hebben het ook nodig te weten wie God is, en door de Heere Jezus voor hen wil zijn.
De Hooiberg
Hoe gaan jullie straks te werk? Vanuit twee gemeenten willen we kinderwerk op gaan zetten. Omdat het kinderwerk in de toekomst overgedragen zal worden aan lokale gemeenteleden, zullen we ook gemeenteleden opleiden tot leiders van clubs en zondagsscholen. Zoals het er nu uitziet beginnen we met het opstarten van een zondagschool voor kinderen. Daarna hopen we het werk uit te breiden met (Bijbelstudie)clubs voor kinderen en jongeren.
Uitzicht vanaf de Hooibe rg
Het duurt nog een klein jaartje voordat jullie naar Aruba vertrekken. Is er zoveel tijd nodig voor de voorbereiding? De voorbereiding kost veel tijd, maar daar is in principe geen heel jaar voor nodig. Frits heeft nu zijn baan nog en kan die niet opzeggen voordat een groot deel van de financiën, nodig voor drie jaar, toegezegd zijn. Vervolgens zit hij met een opzegtermijn van drie maanden. Als de financiën het toelaten hopen we van juli t/m september 2009 in Zwitserland een cursus voor kinderevangelisatie te volgen. Hierna zouden we spoedig naar Aruba kunnen vertrekken. Natuurlijk moet er voor die tijd nog erg veel gedaan worden, zoals het aanvragen van de verblijfsvergunningen en het starten met Papiaments leren. Wanneer we precies vertrekken hangt dus sterk af van de toegezegde financiën. We leggen dit in de hand van de Heere God. Hij zal ons ook hierin leiden en Hij weet precies wat goed is voor ons. We verlangen niet anders dan Zijn weg te gaan.
Leguanen
Financieel Arie Steehouwer, penningmeester
Giftenverantwoording In het 3e kwartaal van 2008 heeft Kimon voor € 78.230,69 aan giften ontvangen. De specificatie hiervan is als volgt: -Ontvangen giften van particulieren en bedrijven (algemeen): -Giften en collecten van kerken, scholen en verenigingen:
deze maanden lager, terwijl de
€ giften voor Bangladesh en
14.927,69 2.974,40
Herv. Gem. Wekerom € 505,90; Diak. Herv. Gem. Zuilichem € 300; Diak. Ger. Gem. Aagtekerke € 250; Diak. Ned. Herv. Gem. Nieuwe Tonge € 458,30; Diak. Ned. Herv. Gem. Nijkerk € 1.005,70; Herst. Herv. Gem. Pleinkerk Houten € 64,50; Diak. Ger. Gem. Hendrik-Ido-Ambacht € 100; Herst. Herv. Gem. Wouterswoude € 200; Diak. Ned. Herv. Gem. Tholen € 90
-Giften en acties:
7.899,77
School met de Bijbel Nieuwer ter Aa € 100; Oudercommissie Kon. Wilhelminaschool € 827,39; School met de Bijbel Wekerom € 100; School voor Speciaal Basisonderwijs De Akker Barendrecht € 6.205 (50% voor Zuid-Afrika en 50% voor Guinee Bissau); Groep 8 Faukeliusschool Middelburg € 15; Opbrengst braderie Zuid-Beijerland € 340; opbrengst rommelmarkt Abbenbroek € 300; Winkeltje Bollebijt € 12,38
-Giften en acties voor Zuid-Afrika:
14.957,96
School met de Bijbel Wekerom € 4.500; Wessels Financieel Advies Rijssen € 200; Herv. Vredeskerk Veenendaal € 725; Diak. Chr. Ger. Kerk Noordeloos € 2.251,04 en € 338,45; via ds. Meijer collecten Raron Zwitserland € 430; presentatie Gelderhof Dirksland € 200; presentatie Ger. Gem. Lelystad € 221,45; presentatie reünie Fam. Born/Lodder € 134; verjaardag fam. v.d. Steenhoven-van Es € 60; braderie Zaamslag € 468,02; Giften van particulieren € 2.115,50; incasso’s van particulieren € 3.314,50;
-Giften en acties voor Guinee-Bissau:
15.064,06
Giften van particulieren Guinee-Bissau € 997,50; incasso’s van particulieren € 950; Eben Haëzerschool Emmeloord € 7.200; Ned. Herv. Schoolvereniging Elspeet € 500; Fam. Nap i.v.m. geboorte Jonathan € 500; collecte huwelijk fam. Schepping-Leeuwdrent € 207,06; Diakonie Herv. Gem. Nieuw-Lekkerland € 414,50; Isala Kliniek maatschap chirurgie/orthopedie € 340; Isala Kliniek zorggroep chirurgie € 400; aktiegelden werkvakantie € 2.620 en € 935
-Giften en acties voor Bangladesh:
24
Hartelijke groeten, Arie Steehouwer 4.044,00
Sponsoring € 3.894; particulieren € 150
-Giften en acties voor Zambia:
15.101,00
Ger. Gem. in Ned. De Beek-Uddel € 600; Diakonie Herst. Herv. Gem. Elspeet € 300; Diakonie Herv. Gem. Elspeet € 500; Neuff Fruitbroker Montfoort € 1.000; Rehobothschool Uddel € 1.000; Paman Minjak B.V. € 1.000; Slingerland Bouw B.V. Nijkerk € 2.000; Systra Automaterialen € 50; Handelsonderneming Vebeto Elspeet € 50; Montagebedrijf Dekker Elspeet € 50; Hofmanagement Elspeet € 250; Zorgcentrum Oranjehof Elspeet € 1.500; opbrengst Zomermarkt vrouwenvereniging Uddel € 1.100; giften van particulieren € 2.706; incasso’s van particulieren € 2.995
-Giften en acties voor Mozambique:
47,50
Giften van particulieren € 40; incasso’s van particulieren € 7,50
-Giften en acties voor Hongarije:
2.225,00
Giften van particulieren € 700; incasso’s van particulieren € 1.525
-Dia-avonden, zangavonden en boekjes:
989,31
Verkoop CD’s € 959,31; giften Spurgeon boekjes € 30
Totaal
Mozambique hoger zijn dan begroot. We zijn dankbaar voor de giften van de eerste drie kwartalen. De groei van de activiteiten (drie veldwerksters in Guinee Bissau, een gezin in Zuid-Afrika, één veldwerkster in zowel Mozambique als Zambia en daarnaast nog enkele beoogde uitzendingen) maken een dergelijke giftenstroom ook zeer wenselijk. Graag bevelen we het werk dat Kimon wereldwijd mag doen in uw milddadigheid aan.
78.230,69
De inkomsten tot en met september 2008 zijn uitgekomen op € 189.132,79. Dat is iets lager dan het bedrag dat was begroot (€ 192.375,— tot en met september). De bedragen die zijn ontvangen voor het project Goeie Hoop in Zuid-Afrika bedroegen € 46.436 (begroot € 45.000). Voor het project Goeie Hoop is tot en met september 2008 (na aftrek van de kosten voor aankoop van de grond en andere lopende projectkosten) een bedrag van per saldo € 65.551 bijeengebracht. Dat stemt ons tot dankbaarheid. Giften en bijdragen blijven echter nodig aangezien de totale kosten voor de bouw op meer dan € 150.000 worden geraamd en daarnaast ook de reguliere projectkosten lopen. Voor het project in Zambia is in januari tot en met september € 20.081 ontvangen. Dat is iets lager dan begroot (€ 22.500), deels ook door terugbetalingen van eerder ontvangen giften voor Jacobine Frens, wiens uitzending geen doorgang vond. Aan algemene giften en giften voor de projecten in Guinee-Bissau, Mozambique en Bangladesh is in januari tot en met september € 122.616 ontvangen. Dat ligt bijna op het niveau dat was begroot (€ 124.875.). De giften van particulieren en bedrijven (€ 45.945) liggen op het niveau van de begroting (€ 45.900), maar die van kerken en scholen liggen
VER
haal
Mexico
Bewerking: Léonie Dieleman
Pablo Zie je hem lopen daar? Hij heet Pablo. Hij woont in de binnenlanden van Mexico en is ongeveer 9 jaar. Op zijn hoofd draagt Pablo een grote stapel rieten hoeden die zijn moeder heeft gemaakt. Pablo probeert de hoeden te verkopen en met het kleine beetje geld dat hij dan verdient, kan zijn moeder een paar visjes kopen of wat rijst voor het avondeten. Pablo vindt het fijn om te helpen! Op een dag komt er in het dorpje waar Pablo woont een dokter. Deze dokter wil graag de zieke mensen bezoeken. Hij moet vaak veel en ver lopen, want in het dorpje van Pablo komt geen bus en er zijn geen auto’s. Pablo heeft een plan! Misschien mag de dokter onze ezel wel lenen...”Vader, vader”, roept Pablo al van ver...”Mag de dokter onze ezel gebruiken? Dan hoeft hij elke dag niet zo ver te lopen!” Pablo’s vader vindt het goed en dus holt Pablo naar de dokter om het nieuws te vertellen: “U mag onze ezel gebruiken om de zieken te bezoeken. Dan hoeft u niet zoveel te lopen in de hitte.” De dokter vindt het een goed plan. Maar als hij de volgende dag op de ezel wil vertrekken, wil de ezel geen stap verzetten. “Kom op jongen... laten we gaan”, probeert de dokter terwijl hij de ezel een paar tikjes geeft. Maar de ezel verroert zich niet. Dan fluistert Pablo iets in het oor van de ezel. ”Psstt... psstt” en jawel, daar begint de ezel te lopen. Pablo gaat vaak met de dokter mee en hij vindt het fijn om te helpen. Pablo heeft echter een probleem... hij liegt vaak. Als Pablo op school komt, zegt hij bijvoorbeeld tegen z’n klasgenootjes: “Gisteren heeft m’n moeder een chocoladetaart gebakken en die was lekker joh..” Maar Pablo’s moeder hééft helemaal geen chocoladetaart gebakken. Een andere keer zegt Pablo tegen z’n vriendjes: “Zaterdag ga ik met m’n vader vissen..” maar Pablo’s vader heeft helemaal geen tijd om te gaan vissen. De dokter merkt ook dat Pablo best veel jokt. Op een dag moet de dokter voor een paar dagen weg en hij roept Pablo bij zich. “Pablo, je helpt me altijd erg goed en daar ben ik blij mee. Maar ik heb ook gemerkt dat je wel eens liegt!” Oeps, Pablo wordt een beetje rood en weet niet zo goed waar hij kijken moet. “Luister”, gaat de dokter verder, “zie je die oude tafel daar?” Pablo knikt. Ik zal je mijn hamer lenen en iedere
keer wanneer je hebt gelogen, moet je een spijker in die oude tafel slaan. Afgesproken?” De dokter gaat op reis en Pablo loopt naar huis met de hamer in zijn hand. Onderweg komt hij Carlito tegen, één van z’n vriendjes. ”Hoi Carlito”, zegt Pablo. “Hé, Pablo, wat heb jij daar, een hamer? Van wie is die?”, vraagt Carlito. “O, die hamer is van mij, die heb ik van de dokter gekregen.” “Echt, heb je die gekregen?” Ja, knikt Pablo... maar is dit de waarheid of is het een leugen? Carlito gelooft Pablo en vraagt: “Heb je nog meer gekregen van de dokter?” “Ja”, antwoordt Pablo, “een paar tennisschoenen en een rugzak”. “Wouw”, zegt Carlito, “mag ik die schoenen en rugzak eens zien?” “Uhm... uhm... m’n vader heeft de spullen in de kast opgeborgen en de kast op slot gedaan en... nu is hij de sleutel kwijt.” Jokt Pablo nu, of spreekt hij de waarheid? Carlito gelooft hem, maar Pablo heeft al 4 keer gelogen: één keer over de hamer, één keer over de nieuwe tennisschoenen, één keer over de rugzak en één keer over de sleutel van de kast... Pablo gaat naar de oude tafel en hij slaat er 4 spijkers in. Bam, bam, bam, bam... Als de dokter terugkomt ziet hij de 4 spijkers in de tafel. “Zo Pablo”, vraagt de dokter, “je hebt dus 4 keer gelogen?” Pablo knikt. “Trek nu dan maar de spijkers uit de tafel.” “Eruit?”, zegt Pablo verbaasd. “Maar ik heb ze er heel hard ingeslagen.” “En toch moet je de spijkers eruit halen.” Pablo gaat aan de slag met de achterkant van de hamer, maar het valt niet mee. Hij trekt en hij wurmt en hij trekt... Help je mee met Pablo? Na veel gezwoeg zijn de 4 spijkers eruit. Nu zitter er 4 gaten in de tafel. De dokter zegt: “Nu moet je de gaten nog uit de tafel halen.” Pablo kijkt stomverbaasd naar de dokter. “Hoe kan dat nu?”, vraagt hij. “Probeer het maar”, antwoordt de dokter. Pablo krabt achter z’n oren en probeert iets te bedenken. Hij probeert het met water en zeep, maar denk je dat de gaten zo verdwijnen? Nee, hè. Dan probeert hij de gaten met een grote gum weg te vegen maar ook dat helpt niet. Een likje verf dan? Niks lukt er. “Zie je nu, Pablo”, zegt de dokter, “leugens laten sporen na in je leven. Net als de spijkers in de tafel. Je kunt ze niet meer uitwissen.” Iemand anders kan dat wel. Weet je wie?
25
Spreekt het Goeie Hoop project jou aan en zou je graag ons team komen versterken? Reageer dan op een van de volgende vacatures: Vanaf april 2009:
vrijwilliger met medische achtergrond Vanaf juli 2009:
2 vrijwilligers met medische of pedagogische achtergrond Leeftijd minimaal 21 jaar; zie voor verdere eisen en randvoorwaarden: www.goeiehoop.nl. Verblijfsperiode: 4-6 maanden.
26
Verdere informatie? Mail of bel de fam. Born (projectleiding), goeiehoop@kimon.nl tel. 0027(0)218562088. Solliciteren via het formulier op de website.
KimonKidz Mirjam Nagtegaal
Advent = ´¾œ ¾œ God komt naar ons toe! Hoi iedereen, Fijn dat ook jij deze keer de ‘Discipel’ leest! Het wordt steeds kouder buiten en het is ook vroeger donker. Tijd om het extra gezellig te maken met elkaar. Dat is natuurlijk niet het belangrijkste als het Kerst wordt. Toch kun je bij al die kaarsen en lichtjes wel goed begrijpen waar het kerstfeest over gaat: over het Licht dat gekomen is in onze donkere wereld. In de weken voor het kerstfeest mag je daar al aan denken, in de adventsweken. Dat zijn 4 weken voor Kerst. Advent betekent eigenlijk: God komt naar ons toe! God komt naar ons toe, want Hij zond de Heere Jezus naar ons toe. Dat doet Hij ook waar de mensen uit de Bijbel vertellen, zoals in al die verre landen waar Kimon werkt. Ook daar kunnen de mensen kerstfeest vieren, ook al is het er warm en zonnig op die dag! Puzzelen jullie weer mee voor kinderen die ook graag het kerstfeest willen vieren? Hoe meer kinderen meedoen, hoe meer kinderen van de Heere Jezus kunnen horen doordat ze van jullie punten een boekje over de Bijbel krijgen.
27
Puzzelen! In de Bijbel lees je over allerlei mensen die ‘wachten’ op de Heere Jezus. De opdracht voor de kinderen van 4-8 jaar is: Leg jij deze plaatjes op de goede volgorde? Natuurlijk na ze eerst mooi te kleuren. Je kunt ook aan papa of mama vragen of je ze van internet mag uitprinten: www.kimon.nl De kinderen die kunnen schrijven (dus ongeveer vanaf 6 jaar) kunnen ook vast wel de namen van de mensen eronder schrijven. (bijvoorbeeld Zacharias) Doe je best! Voor iedereen van 8-12 jaar: Ga naar onze website, www.kimon.nl, en maak de kerstpuzzel! Ik ben benieuwd naar jullie post! Iedereen een heel gewenst! Juf Mirjam Nagtegaal Stationsweg 184 364 AP Sliedrecht
fijne
Kerst
ga naa r www.k imon.n l, kimon kidz
Stuur je oplossing naar: Juf Mirjam, Stationsweg 184 3364 AP Sliedrecht