Nieuw! Het JNF boomabonnement

‘Het is het mooiste land in de wereld. We zijn er net weer geweest. Ongelofelijk wat ze daar voor elkaar hebben gekregen sinds 1948.’

Voor altijd

een park in Israël

Over het leven, het JNF en Israël met Mattie en Myrna Tugendhaft in de gezellige woonkeuken van hun appartement in Amstelveen.

Mervyn, zoon van Mattie en Myrna

Ruim 60 jaar zijn ze getrouwd, Mattie en Myrna Tugendhaft. Ze vullen elkaar aan, praten door elkaar en onderbreken elkaar voortdurend. “Dat doet zoveel jaar samenzijn met je”, zegt Mattie terwijl hij Myrna olijk aankijkt. Tijdens het gesprek komt de oorlog steeds even langs. Hun levens zijn erdoor getekend. “We zijn beiden op verschillende manieren de oorlog doorgekomen”, vertelt Mattie. “Myrna en haar ouders waren afgevoerd naar Bergen-Belsen en ik heb op verschillende adressen ondergedoken gezeten.”

Israël

Op de vraag wat Israël voor ze betekent, worden ze beiden emotioneel. Mattie: “Het is het mooiste land in de wereld. We zijn er net weer geweest. Ongelofelijk wat ze daar voor elkaar hebben gekregen sinds 1948. De infrastructuur, de opbouw van het land en overal groene landbouwgebieden.” Myrna: ”Israël betekent alles voor ons. Het Joodse leven, de sfeer, het trekt ons. Het is zeker vijftig jaar geleden dat we er voor het eerst waren. Eigenlijk hadden we er willen gaan wonen. Maar door ons werk en de kinderen is het er gewoon nooit van gekomen.” Mattie: “Ik denk de laatste tijd regelmatig dat we misschien de verkeerde afslag hebben genomen. Door wat de oorlog teweeg heeft gebracht, heb ik altijd gezegd dat we richting Israël moesten. We zijn nu beiden 84 jaar, verkassen doen je niet meer op deze leeftijd.” Mattie was oprichter en eigenaar van een aantal taxfree winkels op Schiphol. “En ik deed de administratie, we hadden wel 130 man personeel. We hebben samen hard gewerkt”, vult Myrna hem gelijk aan.

Isaac Tugendhaft Park

In 1978 is door de Nederlands Joodse gemeenschap, in het noorden van Israël, in de omgeving van Ein Hod, een park opgericht voor Isaac Tugendhaft, de vader van Mattie. “Hij is in dat jaar overleden en had zoveel gedaan voor de opbouw van het Joodse leven na de oorlog, dat men vond dat er een park moest komen. Mijn vader werd gedreven door de oorlog. Alles was kapot toen hij terugkwam, hij moest en zou daar verandering in brengen. Hij was actief bij allerlei Joodse organisaties, zoals de sportvereniging Maccabi, de Nederlandsche Zionistenbond en ook het JNF. Hij had weinig tijd voor ons, maar dit was hoe hij het wilde. Het hield hem in leven. Hij zou het park geweldig hebben gevonden.” Myrna: “We zijn met mijn schoonmoeder naar de openingsceremonie van het park geweest toen de gedenksteen, met zijn naam erin gegrafeerd, werd onthuld..” Mattie: “Steeds als we in de jaren daarna in Israël kwamen, belden we naar het kantoor van het JNF en zij regelden dan ons vervoer. Een hoedje op tegen de zon, water mee en daar gingen we weer. Tot op een zeker moment de steen er niet meer was; ze worden vaak vernield door vandalisme. Nu zijn er op centrale plekken in Israël herinneringspilaren en daar staat de naam van zijn park op.”

Het blauwe JNF busje

Mattie weet nog dat het blauwe busje van het JNF bij zijn ouders op het dressoir stond. “Ik heb het nu beneden staan, ik haal het even.” Vol trots laat hij het zien. Het is oud en verweerd en heeft de tand des tijds doorstaan. In 1905 startte het JNF met het plaatsen van de blauwe JNF collectebusjes, ze werden een waar begrip binnen de fondsenwerving. Het metalen busje, in de kleuren van Israël, stond bij vele Joodse en niet-Joodse families thuis op een prominente plek. Op speciale verjaardagen, de Joodse feestdagen, maar ook ‘zomaar’, werd een bijdrage gedaan, groot of klein.

“We deden als kinderen op de fiets mee aan alle JNF inzamelingsacties. Het was een sport wie het meeste geld ophaalde. Als je op het kantoor van het JNF kwam, kreeg je een gebied toegewezen, dan wist je gelijk of je zou winnen. De ene buurt bracht nu eenmaal meer op dan de andere. Ik won vaak en bracht soms wel 250 gulden terug”, schatert Mattie uit. Het JNF is belangrijk voor het echtpaar. Ze krijgen bij bijzondere gebeurtenissen bomen cadeau en zelf geven ze ook graag bomen aan vrienden en familie. “Het is een prachtig cadeau en tegelijk een donatie voor Israël.” Aan het eind van het gesprek willen ze nog kwijt dat ze inmiddels zeven kleinkinderen hebben en vijf achterkleinkinderen. “We geven hun de liefde voor Israël mee en leren hun hoe belangrijk het is dat we een eigen land hebben.”

‘Israël betekent alles voor ons. Het Joodse leven, de sfeer, het trekt ons.’