24
HET LEVEN IS VALLEN EN OPSTAAN
TEKST DENNIS CAPTEIN
Het leven is vallen en opstaan. Voor iedereen, dus zonder uitzondering. De ene valt harder dan de andere. Immers, een levensbedreigende ziekte hebben is van een totaal andere orde dan een ontslag. Toch geldt in beide gevallen dat je weer moet opstaan, hoeveel pijn en moeite dat ook kost. Het overkomt iedereen. Ook ondernemers. Voor hen geldt dat zij zelden direct tegen een gouden ondernemersformule aanlopen. Eerst struikelen ze, stoten ze hun neus en vallen ze een paar keer akelig. Telkens moeten ze weer opstaan. Immers, da’s een vereiste om ergens te komen. Daar is kracht, doorzettingsvermogen en een enorme drive voor nodig. Ook voor de ondernemer is opgeven daarom geen optie.
IN THERAPIE BIJ MIJN BROER
TYPISCH HOLLANDS
Nederland is een vooruitstrevend land, maar tegelijkertijd moet je hier wel ‘normaal’ doen. Steek je als ondernemer je hoofd boven het maaiveld uit, dan moet je oppassen dat die er niet wordt afgehakt. Waarmee ik wil zeggen, als je niet slaagt, krijg je de hoon van de natie over je heen. “Zie je wel! Ik heb altijd al gezegd dat het kansloos was.” Dat is typisch Hollands. De echte ondernemer laat zich echter niet van de wijs brengen door die commentaren en pioniert door, totdat er succes is en diezelfde criticasters ineens vrienden dan wel fans worden. Dat is dan ook de reden waarom het gros van de ondernemers over een bepaalde hardheid beschikt; er is zo vaak op hun ziel gestaan dat er eelt op is gegroeid. Ook de uitgevers van INTO business zijn regelmatig gestruikeld. Gelukkig stonden ze hierna weer op. Soms snel, soms pas na een aantal jaren. Maar weet je wat nou het mooie is? Ja precies, dat cliché: ze kwamen er sterker uit. KONING
Laat ik beginnen met mezelf. Ik (inmiddels mede-uitgever van Duin- en Bollenstreek en Haarlemmermeer INTO business) was 28 jaar en werkte als chef-redacteur bij Rijn en Gouwe, een krantenuitgeverij in het Groene Hart (heet
nu AD Groene Hart). Mijn carrière kende destijds geen hoge hindernissen, hooguit lagen er wat kiezelsteentjes op de weg. Ik had de wind in de rug en dacht dat ik de hele wereld aankon. Vandaar dat ik solliciteerde bij een andere uitgeverij waar ik meer kreeg, groter was en belangrijker zou zijn. Ik werd hoofdredacteur bij het Nieuwsblad Transport, onderdeel van Elsevier Bedrijfsinformatie. Met enig bravoure praatte ik mij langs de HR-functionaris en de directeur. Mijn salaris verdubbelde, ik kreeg een jaloersmakende auto onder mijn kont, een dertiende maand en een bonus die je gerust als veertiende maand mocht beschouwen. Terecht, want ik voelde mij de koning en daar hoort een mooie troon bij. Het avontuur bij Elsevier duurde twee maanden. Ik verzoop, kon het niet aan. En toen zat ik thuis met een burn-out, tien kilo lichter, een illusie armer en diep ongelukkig. ’s Ochtends werd ik brak wakker en strompelende de rest van de dag als een zombie door het huis. Ik praatte nauwelijks, at het hoognodige, had last van claustrofobie en wilde liever niet de straat op.
IK VERZOOP, KON HET NIET AAN. EN TOEN ZAT IK THUIS MET EEN BURN-OUT, EEN ILLUSIE ARMER EN DIEP ONGELUKKIG
Ik ging in therapie bij mijn broer. Die is boomkweker en zei: “Kom jij maar eens een paar maanden bij mij in de tuin werken. Ik heb intelligent werk voor jou.” Nadat ik drie maanden lang had lopen sjouwen met bomen was ik weer redelijk het ventje. Kan ik overigens iedereen aanraden. Ben je overspannen, bel mijn broer. Ik ging weer solliciteren, op een functie een paar treden lager op de carrièreladder, en van daaruit begon ik weer te bouwen. Al met al was het hele avontuur een waardevolle les. ITALIAANSE BOLIDES
Oscar Middeldorp (Leiden en Zoetermeer INTO business) had vroeger een autobedrijf met vier vestigingen: in Alphen aan den Rijn, Leiderdorp, Hoofddorp en Noordwijk. Hij verkocht Italiaanse bolides en het ging goed met zijn bedrijf. Totdat, jawel, ook zijn bedrijf door de crisis werd aangetast. De cijfers kelderden in rap tempo en de problemen stapelden zich op. Uiteindelijk verkocht hij zijn bedrijf, maar dat was dus uit nood geboren. Hij hield er weliswaar een bedrag aan over, maar dat bedrag mocht niet in de schaduw staan van de waarde van het bedrijf tien jaar eerder. Oscar had hiervoor nooit ergens in loondienst gewerkt. Dat bleek tegen hem te werken toen hij ging solliciteren. De ene afwijzing na de andere volgde. Keurig nette afwijzingen,