ICK Dans Magazine, issue #3, '22—'23

issue #3 ’22 ’23 WE, THE BREATH VAN NAARBREATHBLIND een 35 seconden durend toneelstuk ter inspiratie ICK IN NOTENDOPEEN in vogelvlucht door ICK Dans Amsterdam CODES VAN HET ZWARTE LICHAAM een ChristianinterviewuitdagendmetGuerematchi ZWETEND, RAUW, KRACHTIG EN SENSUEEL fotografie van Alwin Poiana met een ABCdaire

Breathe through me Fill up your lungs with us I will keep everything You give me Till the time We let go Lungs — Janelle Monáe WE, THE BREATH— 1

PORTRET Fysiotherapeut Arnaud Macquet over stressvrij ademen BEELDREPORTAGE De fotocollages van Damien Blottière ARTISTS ASSOCIATE 3 kunstenaars verbonden aan ICK-Company, ICK-Artist Space en ICK-Academy ICK DANSERS Wie dansen er in het ensemble en in ICK-Next? INTERVIEW EMIO GRECO & PIETER C. SCHOLTEN Over adem en het inblazen van de ziel in Space for Dance Art INTRODUCTIE Een reflectie op ontregeling, en de potentie van het niet-weten INTERVIEW De buren in Westbeat ANALYSE Van BREATH naar BLIND, de WE-Cycle van ICK 2436 5250 64 2641 MAGAZINEINHOUDICKDANS issue #3 ’22 ’23 WE, THE BREATH

ARTIST SPACE De nieuwe makers bij ICK ACADEMY Een blik op research, educatie en de dansmethode Double Skin/Double Mind TRANSLATIONSENGLISH See64—78page 54 59 BEELDREPORTAGE Alwin Poiana & De ABCdaire van ICK REFLECTIE Het belang van lucht in het werk van ICK RESEARCH Harmonic Dissonance: tussen kunst en wetenschap OVERZICHT ICK Dans Amsterdam in vogelvlucht SPACE FOR DANCE ART Het huis van ICK en de ander CHRISTIANINTERVIEW GUEREMATCHI Over de urgentie van Hissy Fit443012 342048

De laatste

twee jaar was een periode van ontregeling en tegelijkertijd een confrontatie met onszelf en onze kwetsbaarheid, onder andere door de pandemie. De vraag is nu: hoe gaan we verder na deze COVID tussenstop, met klimaatverandering in het vizier en de alsmaar prestatiemaatschappijdoorrazende ? uitKostuum MovimentoeCervelloFraRosso AndrewMacSeanfoto:-PortierCliffordontwerp:,

INTRODUCTIE — ENGLISH TRANSLATION PAGE 64 — HOE INSPIREREND EN ADEMBENEMEND IS HET OM HET EVEN NIET TE WETEN!

De ongekende productie- en consump tiedwang in de westerse wereld leidde tot een pathologisch streven naar kwantiteit en effectiviteit, van meer en sneller. Door het najagen van succes, efficiëntie, snelheid en opper vlakkige ideaalbeelden raakten steeds meer mensen gedeprimeerd omdat ze die onnatuurlijke druk niet meer aankunnen.

Die druk leek door de gedwongen adempauze even van de ketel, maar maakte alras plaats voor een andere: namelijk, de stress dat er nu eindelijk eens iets moet gebeuren, met een averechts effect: het verlamt mensen en maakt ze cynisch en wantrouwend. Cynisme en wantrouwen staan in de weg van onze verbondenheid met de wereld, de leefomgeving en de ander. Een van de stemmen die aan het woord komen in dit magazine is die van arts Thomas Ferguson: Hij stelt dat niet de kosten van de werkelijke zorg, maar het systeem van controle als reactie op wat feitelijk een vertrouwenscrisis is, de zorg onhoudbaar maakt. Zo zijn we tegenwoordig vooral aan het schipperen tussen onze vrijheid en de zorg voor de ander, tussen rechten en plichten. De mens is tot veel in staat als hij zich daartoe niet gedwongen voelt. De huidige vrijheid is echter gebaseerd op ons idee van individuele rechten en niet meer op een collectieve ervaring. Westerse rechten, van het globale noorden wel te verstaan, gebouwd op imperialisme en kolonialisme. We horen het terug in het gesprek met Christian Guerematchi: door menig recensent ter verantwoording geroepen over “Afropessimisme” in plaats van over de kracht en durf die blijkt uit zijn voorstelling. Problemen lijken oppermachtig omdat we niet weten hoe we deze als individu te lijf kunnen gaan. Er wordt gepolariseerd. We geloven niet meer in god, maar wel in wetenschap óf goeroe, in harde data óf kunst. En met alle fake news blijkt dat we vooral geloven meer dan weten. Suzan Tunca en Suzanne Dikker werden daarentegen als dansonderzoeker en neurowetenschapper een beetje verliefd op elkaar. Met de nodige ironie en vooral, genero siteit verlieten zij hun bubbel om samen op zoek te gaan, in en naar harmonische dissonantie.

De mens raakt buiten adem en vermoeid door steeds maar te moeten en perfect te kunnen. Hoe kunnen we, in plaats van op te branden, vertragen, veranderen en aan alternatieven werken? Changemaker Yoeri van Alteren is hoopvol, snelle verandering kan soms optreden als kleine stappen ineens samenvallen. Zijn bedrijf Change Inc. probeert het, door juist de grote spelers uit het bedrijfs leven mee te trekken in alternatieve oplossingen richting klimaat neutraal. We staan met dit magazine even stil bij WE, the BREATH We stellen ons de vraag: hoe kunnen we weer niets doen en het nutteloze omarmen? Hoe kunnen we weer doelloos dwalen? Hoe kunnen we weer op adem komen en de adem ons laten inspireren? In alles wat leeft zit adem. De adem maakt de wereld om ons heen. Hoe harder wij als mens en samenleving rennen, des te uitgeputter we raken. Kortademigheid is misschien het probleem van de moderne en gehaaste mens. Wellicht zit de verandering in de adem, in het zich weer bewust te worden van de bezielende en regule rende kracht van de adem. Hoe kunnen we letterlijk en figuurlijk in ons leven een ademruimte creëren die recht doet aan zowel de ik als de ander? De kracht van de verandering ligt ons inziens in het WIJ, in elkaar samen opvangen. Samen kunnen we iets bewegen en kunnen we bergen verzetten. Samen ademen, dansen, in trance en vervoering gebracht worden, samen verroeren en stilvallen. Let wel: in een onderlinge afhankelijke onafhankelijkheid.

Emio Greco | Pieter C. Scholten, juni 2022 Team ICK In alles wat leeft zit adem. De adem maakt de wereld om ons heen.

WE, THE BREATH— 5INTRODUCTIE

En over goeroes gesproken: wat doet die rinoceros daar? In onze zoektocht is deze voor ons een symbool voor zowel kracht als kwetsbaarheid. Met haar betover grootmoeder, ooit op sleeptouw genomen vanuit Afrika vertegenwoordigt ze voor ons het dierlijke en het menselijke, schaamte en schaamteloosheid, het zoeken naar verbinding en het lef om te kunnen afwijken, om te durven mislukken om opstandig te zijn en niet-tekunnen. Soms bromt ze terug, en roept ter verant Wewoording.omarmen

In een wereld die streeft naar gefotoshopte sjablonen van geluk en welvaart, maar geen ruimte biedt voor een authentiek ‘wel varen’.

In de komende jaren gaat ICK dan ook in gezamenlijkheid op zoek naar dit WIJ: naar wie we als mens zijn, wat ons verbindt en wat ons van elkaar onderscheidt. Dat doen we met een serie projecten gebundeld als WE-Cycle, waarvan WE, the BREATH de eerste aflevering is. We stimuleren jonge makers, kunstenaars en onderzoekers die bij ICK onder dak zijn om eveneens met deze vragen aan de slag te gaan. In dit magazine dan ook een bonte stoet aan verhalen van dansmakers, wetenschappers en dramaturgen, maar ook bijvoorbeeld het artwork van beeldend kunstenaar Damien Blottière en gesprekken met de buren in Westbeat, waar ICK huist met haar Space for Dance Art.

het dat we het even niet weten. Niet-weten is voor een kunstenaar evengoed een beginpunt van artistieke inspiratie.

BACK TO THE THEFUTURE,FUTUREISBACK! SpaceArtistvoorstelling SMRK PoianaAlwinfoto:Tomic,Minadoor

ICK Space for Dance Art wordt een toevluchtsoord waar ruimte is voor het intuïtieve lichaam. Waar woordeloos ervaren wordt en zintuigen op scherp gezet worden. Concreet delen we dat met ons publiek via toonmo menten, workshops en lezingen in onze ruimtes. Met de kracht en kwetsbaarheid van het intuïtieve lichaam willen we uitwisselingsprojecten versterken tussen artistieke tradities en kunstenaars uit verschil lende disciplines en windstreken. Ook om (weer) te leren om te gaan met veranderlijkheid en het onvoorspelbare en vorm te geven aan vergaande ideeën en wilde plannen. Niet voor niets hebben wij Don(ña) Quichot als personage geadopteerd dat in vele gedaantes bij ICK zal verschijnen, waaronder in de WE projecten. Zijn we de dolende ridder, de zot of de joker als we adel, kerk en kroon aanklagen? In welke windmolens houden the powers that be zich vandaag de dag op? Onze Quichot treedt niet aan te paard maar zoals je begrijpt op onze mascotte: De Neushoorn…! We ademen, dus we creëren. Met de adem verruimt het lichaam zich en niet alleen je lichaam maar ook je geest.

Om maar direct met de deur in huis te vallen: wat doet de adem jullie? (Twee ademzuchten). Simpel weg gezegd: We ademen, dus we creëren. Met de adem verruimt het lichaam zich en niet alleen je lichaam maar ook je geest. Meer ruimte tussen de lichaamscellen geeft meer kans om nieuwe informatie te ontvangen. Je nodigt de buitenwereld uit om plaats te nemen in je nieuwe ruimte. Elke ademhaling is een inspiratie, elke ademhaling heeft het potentieel van creativiteit en vernieuwing. In ons werk gebruiken we de adem om de maat te nemen, om de ruimte te meten of vorm te geven, noem het onze eigen astrofysica van de dans. De dansers bewegen zich als hemellichamen over het podium. De lichamen zijn net als atomaire deeltjes. Het nieuwe meten gaat over een andere tijdsbeleving en meting van tijd. In plaats van de chronologische en lineaire kloktijd gaat het om de innerlijke en beleefde tijd. Volgens het nieuwe meten kan een ogenblik een eeuwigheid zijn, tijd kan krimpen en uitdijen, vertragen en versnellen. En de ademhaling leidt ons. Jullie werken nu als tandem 27 jaar samen, en sinds september 2021 in een Space for Dance Art, hoe dat zo? Het moge duidelijk zijn dat onze drijfveer een nietsont ziende fascinatie is voor de taal van het lichaam. Het mooie is dat de organisatie en de mensen daaromheen zich aansluiten bij deze grenzeloze nieuwsgierigheid. We hebben daardoor een voor Nederlandse begrippen ongebruikelijk parcours bewandeld. Vanaf het begin van onze samenwerking combineerden we het creëren van voorstellingen met het organiseren van uiteenlopende activiteiten. De dansmethode Double Skin/Double Mind, gastkunstenaars, get-togethers, artists-in-residence, Europese samenwerking met Ballet National de Marseille, salons, debatten, publicaties etc. werden gedeeld met publiek en het dansveld. Maar we misten een fysieke plek waar we al die ervaringen konden samenballen en waar we publiek konden uitnodigen. Dat die nu bestaat, is waanzinnig. Het betekent voor ons een nieuw begin in een nieuwe tijd waarin het gedachtegoed versterkt en toegan kelijk gemaakt wordt. Back to the future, the future is back! Hoe gaan jullie die ‘nieuwe tijd’ invullen en wat bedoelen jullie daarmee? We zijn ervan overtuigd dat we door klimaatverandering, groeiende ongelijkheid én de razendsnelle ontwikke lingen in technologie en wetenschap –de komende tijd ingrijpende veranderingen gaan doormaken. En tel de pandemie daar nog bij op. Maar we zijn nu nog blind voor de impact van al deze veranderingen op ons leven en voor de uitdagingen van morgen. We laten ons nog teveel leiden door de geldende wetten van rationaliteit, effecti viteit en meetbaarheid, zonder ons te richten op wat ons werkelijk drijft. Het humanisme, waar we in het westen prat op gaan lijkt verworden tot een neoliberaal potje schermen met gelijkheidsidealen, terwijl velen al nooit gelijk aan de start stonden. We pleiten ervoor tijd en ruimte te creëren om echte veranderingen plaats te kunnen laten vinden. Laten we alsjeblieft niet teruggaan naar wat ‘normaal’ geweest is.

Vandaar de nadruk op het intuïtieve lichaam met de slogan: Het Lichaam in Opstand? Yep. In deze chaotische wereld onderwerpt ons lichaam zich niet aan rationele wetten. Ons lichaam volgt zijn instincten en impulsen. Ons lichaam is vanaf de eerste ademschreeuw, net uit de moederschoot, opstandig.

In die zin mogen vastgeroeste zekerheden nog wel even ontwricht blijven.

ArtDanceforSpace IJarchitecturetekening:, WE, THE BREATH— 7INTERVIEW

INTERVIEW EMIO GRECO | PIETER C. SCHOLTEN — ENGLISH TRANSLATION PAGE 65 —

Jullie hebben het over de WE projecten: vanwaar die WIJ? Jeroen Brouwers zei het zo mooi in zijn novelle Bezonken Rood: “Niets bestaat dat niet iets ander aanraakt”. Het klink zo simpel en klopt helemaal in onze wijze van werken die we vertaald hebben in een onderlinge afhankelijke onafhankelijkheid. Schrijver en essayist Maggie Nelson zegt het in klare taal: “ons hele bestaan, inclusief onze vrijheden en onvrijheden stoelt op een ‘wij’ in plaats van een ‘ik’”. En ze besluit met: “De vraag is niet of we verstrengeld zijn, maar hoe we binnen die verstrengeling laveren, afzien en dansen!” Samen voorwaarts gaan zien wij als een proces dat bezield wordt door tegenstrijdige krachten; het betekent nadenken over hoe om te gaan met traditie, vergankelijkheid, geloof, menselijkheid, dierlijkheid, gevoeligheid en onze instincten. Vier WE-creaties hebben als doel ‘tussenruimtes’ vorm te geven. Ruimtes tussen mensen, tussen lichamen die een podium geven aan de reis die we als mensheid moeten ondernemen. We willen ons laten leiden door wisselende perspec tieven mét de overtuiging dat we alleen op de tast voorwaarts kunnen gaan. WE, the BREATH (WIJ, de adem) is het logische beginpunt van deze serie. Nog even terug naar het Lichaam in Opstand zoals jullie dat noemen. Wat zijn de voorbeelden die dit ‘intuïtieve lichaam in opstand’ illustreren? Oef en Pff. Allereerst houden we niet van het woord illus tratie. Het is beter om te spreken over ‘belichaming’. Een krachtig voorbeeld van belichaming blijft het kostuum uit de voorstelling ROSSO (1997). Dans is kortstondig, vluchtig en in continue flux. Zodra het uitgevoerd wordt, vergaat er iets essentieels en het kan zich nooit meer op eenzelfde manier herhalen. Hiermee doet dans een sterk beroep op het heden. De uitdaging is om het leven van een voorstelling voort te zetten. Dit doen wij aan de hand van archivering, documentatie en overdracht. Space for Dance Art kan dus begrepen worden als een expositie ruimte voor levende kunst in ruimte en tijd, maar ook voor haar echo in het heden.

in Emio Greco Rosso-MovimentoeCervelloFra WeissMariannefoto:, 8 — ICK DANS AMSTERDAM INTERVIEW

Afbraak impliceert dynamiek en vernieuwing.

Bovenstaande afbeelding is één van ICK’s relikwieën. Dit gewaad, gemaakt van latex en zijde, is door Emio gedragen in ca. 60 voorstellingen all over het world, van Brazilië tot Goes. Het is alsof Emio’s tweede huid heeft losgelaten en een eigen leven leidt. Oorspronkelijk was het kledingstuk transparant, maar door zweet, wrijving en de tand des tijds, heeft het een fysieke transfor matie ondergaan. Het is onderhevig geweest aan erosie; een materieel en dynamisch proces dat tijd vergt. Het oorspronkelijke verdwijnt en iets nieuws verschijnt. Het lichaam laat zijn sporen na. Afbraak impliceert dynamiek en vernieuwing.

Wordt Het Intuïtieve Lichaam in het gareel gehouden door het brein? Het brein valt niet los te zien van het lichaam en is dus zeker niet de ‘logische, rationele, beheerste’ component. Wel is het interessant om te kijken of we aan ons brein iets kunnen aflezen als het gaat om intuïtie of samenvallen. Daarover gaat de performance installatie (tussen kunst en wetenschap), Harmonic Dissonance een project van ICK-Academy onder leiding van researcher Suzan Tunca. Zij organiseert samen met Suzy Blok (verantwoordelijk voor de ondersteuning van nieuwe makers: ICK-Artist Space) het Movement Research Lab waarin de makers de tijd nemen voor onderzoek naar de taal van het lichaam.

En hoe kijkt de generatie nieuwe makers naar ‘verandering’? Welke inzichten bieden zij? De makers die wij ondersteunen binnen het productiehuis ICK-Artist Space spelen in op urgente hedendaagse kwesties, zoals de clash tussen de fysieke en de virtuele wereld waar dans en technologie bij elkaar komen. Bijvoorbeeld Courtney Robertson, die in haar voorstelling The Woman Destroyed niet de technologie tegenover het lichaam zet maar juist de technologische tools gebruikt om het dansende (kwetsbare) lichaam tot het uiterste van zijn kunnen uit te dagen. Christian Guerematchi wordt in zijn werk gedreven door vragen over o.a. zwarte identiteit. De Afropessimistische kritiek die hij naar de dansvloer brengt, dwingt ons met scherpe blik naar een gezamenlijke geschiedenis te kijken die tot op heden doorettert; die de posities van wit en zwart systematisch ongelijkwaardig houdt. Black empowerment kan niet zonder een radicale revolte van het lichaam. De van origine Griekse choreograaf Andreas Hannes vertrekt in zijn werk vanuit de meest basale aspecten van dans, zoals de relatie tot de zwaartekracht en de verandering van richting in de ruimte. Hiermee creëert hij een soort futuristische sci-fi scenario’s die een ‘andere’ wereld suggereren.

En hoe verhoudt het jurkje zich tot andere uitingen van ICK?

Er is een workshop voor volwassenen en voor de jeugd. Met al onze programma’s bereiken we wel de Amsterdammers van jong tot oud, van Noord tot NieuwWest, van grachtengordel tot buurthonk, van universiteit tot crèche (bij wijze van spreken), van topchoreografen, tot b-girls die met onze dansdocent Marley Braaf werken. Daarnaast zijn we de buren van Broedplaats LELY waar we samen mee willen optrekken. En, logisch, we versterken alle banden die we de afgelopen jaren hebben opgebouwd met collega-gezelschappen en theaters; met name met ons huistheater de Meervaart waarmee we gezamenlijk willen programmeren. Wat voor programmering gaan we zien in Space for Dance Art? De kracht van de theaterstudio is de ruimtelijkheid voor de dans en de intimiteit van een klein publiek dat daar deelgenoot van kan worden gemaakt. Het maakt de ruimte uniek in Amsterdam en uitstekend geschikt voor toonmo menten: de fase tussen studio en theater met alle toeters en bellen. Interessant voor zowel de gearriveerde makers als de nieuwer makers om een nieuw publiek te werven. In de Rhino Space zijn er de wekelijkse Double Skin/ Double Mind open classes en worden er 2-maandelijkse FRA samenkomsten georganiseerd, een soort symposia; bijeenkomsten waarin de kunstvorm dans in gesprek gaat met een andere discipline of maatschappelijk onderwerp zoals Kunst en Klimaat, Dans en Filosofie, Dans en Archivering.Piazza della Danza, een oase waar iedereen terecht kan.

WE, THE BREATH— 9INTERVIEW

Het jurkje komt in meervoud terug in de videoinstallatie Double Points: Remains; de dertig gewaden vormen een licht ademend projectiescherm waarop beelden worden vertoond van een opstandig lichaam. Adem is het uitgangspunt van WE, the BREATH, het eerste deel van de WE-Cycle. En zo kan je in alle presentaties iets terugzien van het intuïtief bewegende lichaam.

Tijdens de maandelijkse WE Togethers krijgt het publiek een tour door het gebouw, maakt kennis met de ICK activiteiten, ziet een toonmoment in de theaterstudio en kan kennis maken met onze dansmethode Double Skin/ Double Mind.

Wat merken Amsterdam en Nieuw-West van deze Space for Dance Art? Ah. Dat het goed toeven is, ter lering en vermaak op de Piazza della Danza. Een oase waar iedereen terecht kan, te beginnen met een goede Italiaanse koffie in het Artist Café dat in seizoen 22/23 gerealiseerd gaat worden.

Jullie hebben een aantal jaren geleden de term ‘interlokaal’ geïntroduceerd; hoe liggen de internationale ambities nu met de vaste lokale plek? Mmm. Het internationale blijft in ons bloed zitten. We zoeken naar de juiste verhoudingen. Wat we nastreven is artistieke duurzaamheid, rekening houdend met klimaat verandering. One night stand voorstellingen proberen we zoveel mogelijk te vermijden. De eerdergenoemde WE-Cycle is daarop ook gebaseerd. Een netwerk te creëren waarin we nieuwe vormen onderzoeken voor internationale samenwerking die lokaal kan plaatsvinden. Een voorbeeld daarvan is SERRA di DANZA, een mobiel choreografisch centrum gebaseerd op het aloude begrip van een zomerkamp. Het startidee is om een uitwisseling te laten plaatsvinden tussen Nederlandse en Italiaanse makers. En met theater de Meervaart zijn we druk doende om betaalbare residentieplekken te vinden voor makers uit het buitenland om te werken, workshops te geven en een dialoog aan te gaan. Het staat buiten kijf dat we Amsterdam weer op de kaart willen zetten als internati onale dansstad. Vandaar de drie Associate Artists die ieder voor zich op eigen wijze internationaal opereren? Klopt. De Frans-Vietnamese choreograaf/scenograaf Éric Minh Cuong Castaing heeft zijn standplaats in Marseille en werkt daar aan zijn sociaal-artistieke projecten die hij lokaal (dus ook in Amsterdam) verder doorzet. Om professionele, amateur- en out-of-the-ordinary-lichamen in al hun diversiteit te verkennen ontwikkelt hij drie onderzoeksprojecten waaruit voorstellingen, installaties en films Beeldendontstaan.kunstenaar Bogomir Doringer woont in Nieuw-West en pendelt voor zijn projecten tussen Servië, Kiev en Wenen. ICK ondersteunt zijn Dance of Urgency project waaronder een film waarin hij mensenmassa’s toont met hun specifieke gebaren op een dansvloer. En last but not least: begenadigd internationaal hiphop danser en choreograaf Shailesh Bahoran gaat in 2023 samen met het Amsterdams Andalusisch Orkest een nieuw werk creëren voor het ICK-ensemble.

10 — ICK DANS AMSTERDAM INTERVIEW

TimmanRubenFoto:

Ten slotte: in een tijd waar veel gesproken wordt over waardebepaling: wat is de waarde van een Space for Dance Art? Onbetaalbaar. Niet alleen voor ons persoonlijk maar dat Amsterdam en het dansveld nu eindelijk haar ‘danshuis’ heeft is fantastisch. En als in de Space for Dance Art het wonder (het niet verklaarbare) kan plaatsvinden dan is dat essentieel én niet in geld uit te drukken, dus… waardeloos? Natuurlijk is het een goed iets dat de kunst een belangrijke economische, maatschap pelijke en sociale waarde en impact heeft. ICK draagt daartoe ten volle bij met al zijn activiteiten. Wel zal ICK blijven benadrukken dat de (dans)kunst betekenis kan dragen zonder uitleg en zonder woorden, en dat zij ook gekoesterd moet worden zonder iets nuttigs te hoeven doen voor de maatschappij behalve te kunnen raken. De grond onder je voeten laten wegvallen en toch blijven staan. Vandaar dat Space for Dance Art een podium wil zijn voor het intuïtieve lichaam!

Het staat buiten kijf dat we Amsterdam weer op de kaart willen zetten als internationale dansstad.

Emio Greco en Pieter C. Scholten werken sinds 1995 samen in hun gemeenschappelijke zoektocht naar nieuwe dansvormen. In 1996 presenteerden ze hun eerste gezamenlijke werk: de solo Bianco, dat het eerste deel werd van de trilogie Fra Cervello e Movimento (Tussen brein en beweging). Naast de succesvolle dansproducties die Greco en Scholten wereldwijd toeren, verlegden zij met hun dansgezelschap hun grenzen naar opera, muziek en film. In 2009 lieten Greco en Scholten al hun activiteiten opgaan in het internati onaal dansplatform ICK. Van 2015 tot 2018 werkten Greco en Scholten daarnaast als codirecteuren van het Ballet National de Marseille aan een intensief Europees partnerschap tussen BNM en ICK. In 2021 vestigen zij een Danshuis voor Amsterdam in Westbeat en gaven het de titel: Space for Dance Art. Greco en Scholten wonnen vele internationale dansprijzen, waaronder de Gouden Zwaan als waardering voor hun grote bijdrage aan de Nederlandse dans en de Italiaanse Danza e Danza Award voor beste choreografen van 2021.

– ADVERTENTIE –

PoianaAlwinfoto:Reza,MarkoFernandaCollectiefdoorMurmurSpaceArtistvoorstelling

WORD VRIEND VAN ICK EN GEEF RUIMTE Aan het intuïtieve lichaam / Aan een jonge choreograaf Aan een talentvolle danser / Aan onderzoek en educatie HOE? WORD LID VAN DE ICK CIRCLE

Met 10 euro per maand (meer mag ook) geeft u die noodzakelijke ruimte en kunt u zelf beslissen welke ruimte u wilt ondersteunen. En dat doet ICK niet voor niets: u krijgt een vriendenpakket naar keuze, variërend van het volgen van een Double Skin/Double Mind workshop, het deelnemen aan onderzoeksprojecten, het in gesprek gaan met internationale kunstenaars tot aan het bijwonen van repetities in onze studio en het bijwonen van premières. En nog veel meer. Geef u op via de onderstaande QR-code, of steun ICK op eigen wijze via www.ickamsterdam.com/nl/support.

Fotografie is niet de enige manier om de essentie van een beweging te vatten. Woorden pikken ook het innerlijke geluid op. Maar hoe verwoord je intentie? Dans en de intuïtieve kracht erachter onder woorden brengen is al jaren onderwerp van onderzoek van de ICK-Academy.

12 — ICK DANS AMSTERDAM

ALWIN POIANA & DE ABCDAIRE VAN ICK CONCEPT EN FOTOGRAFIE ALWIN POIANA — ENGLISH TRANSLATION PAGE 67 —

Sinds 2013 is Alwin Poiana huisfotograaf van ICK en schiet hij de voorstellingen, campagnebeelden en portretten. Met zijn eigenzinnige en rauwe stijl weet hij de essentie van het lichaam en de mens erachter met scherpte vast te leggen. Voor ICK Dans Magazine #3 WE, the BREATH selecteert hij zeven van zijn dansers portretten. Het zijn zwetende beelden waarbij het lijf zichtbaar doorademt. In een eigen ABCdaire verklaren we termen die we vaak binnen ICK gebruiken en hoe we daaraan een eigen twist geven: Om woorden open te breken en van nieuwe betekenis te voorzien. Op deze plek leggen we ze naast het woordeloze lichaam en zoeken naar resonantie.

Toverformule. Abracadabra kan materie laten verdwijnen en verschijnen. Een ode aan de fantasie. Zonder fantasie drogen gedachtes op. Het prikkelen van de fantasie is de kracht van de tovenaar – en de danser. Abracadabra is een van de pre-choreographic elements, concepten en bewegingen uit het vocabulaire van Emio Greco | Pieter C. Scholten die ingezet worden bij improvisaties en erop gericht zijn nieuw dansmateriaal te laten ontstaan. Een beweging kan verschijnen en verdwijnen als een konijn uit een hoge hoed. danser — Marie

ABRACADABRACouturier

DANSIKALITEITBruno

Zelfverzonnen term, de tegenhanger van muzikaliteit, geïntroduceerd vanuit de noodzaak om een eigen woordelijk instrumentarium te vinden voor dans die losstaat van de muziek. Dans en muziek parasiteren op elkaar; ze voeden zich met de ander en leren van elkaar. Wanneer ze niet fuseren, beiden autonoom blijven, kunnen ze elkaar versterken. Muzikaliteit kan de dans informeren, dansikaliteit kan de muziek of het fysieke aspect van het bespelen van een instrument aansturen. danser — Denis

LICHAAMINTUÏTIEVE

Het magische, oprechte en krachtige lichaam. Het zit in ieder van ons, een samenvallen van woordloze, onver klaarbare kennis, lichamelijke ervaringen en een stuk ‘verborgen geschiedenis’ dat nog niet bewust beleefd is maar waarmee het lichaam wel verbonden is. Tijdens het dansen komt er als vanzelf een opening, ruimte voor intuïtie. Iets wat je niet kan uitleggen, maar waarvan je voelt dat het klopt. danser — Hiroki Nunogaki HET

De lucht die door levende wezens wordt gebruikt. Planten doen het via huidmondjes, landdieren door longen, vissen door kieuwen. In romaanse talen hoor je nog wel verklankingen van het Latijnse ‘respirare’ doorklinken en daarmee beland je dan bij spiritus; de geest, met dáárachter nog: de ziel. In het Arabische ‘rouh’ hoor je die ziel in de uitademing. Dansend wordt adem de meeteenheid die de maat overstijgt. danser — Dennis van Herpen ADEM

Synchronisatie gaat uit van innerlijke afstemming. Minimale verschillen in de detaillering van de beweging worden tastbaar door een intense concentratie op het synchroniseren van adem, energie, houding, richting, focus, intentie, vorm en bewustzijn van elkaar. Dit principe is leidend in de dans en het beleid van ICK. Het dansplatform gaat leven als een organisme door alle interacties en projecten met elkaar te synchroniseren met ruimte voor flexibiliteit en eigenzinnigheid. danser — Maria

SYNCHRONICITEITRibas

Roekeloos in de zin van gewaagd, idealisme vanuit een drift, een noodzaak, vanuit de intuïtie van het lichaam. Met als boegbeeld de figuur van Don Quichot. Hij (maar het kan evengoed een zij of hen zijn) neemt ons bij de hand en laat ons de vraag stellen: welke windmolens willen we bevechten? Don Quichot creëert ruimte en tegelijkertijd een andere realiteit om in te geloven. danser — Dorėja

IDEALISMERÜCKSICHTSLOSAtkočiūnas

WONDERCardone

Dat wat niet te grijpen valt, de openbaring: ‘je snapt het niet maar je voelt dat het klopt’. Het mystieke. Een pure schoonheid die zich manifesteert in een tussenruimte. danser — Beatrice

SPACE FOR DANCE ART — ENGLISH TRANSLATION PAGE 68 —

HET HUIS VAN ICK EN DE ANDER

JelinekIvofoto:Space,Rhino 20 — ICK DANS AMSTERDAM SPACE FOR DANCE ART

Space for Dance Art ligt aan de ring van Amsterdam die ooit de periferie van de stad markeerde, het begin van de buitenwijk. Inmiddels is het de dynamische as van een immer uitdijende stad. De nieuwe plek van ICK is een ruimte met veel glas, je kan er binnenkijken, maar de ruimte herbergt ook, minder in het zicht, een underground theater. Deze dualistische plek, underground én transparant, biedt ruimte aan het intuïtieve lichaam dat ooit aanleiding vormde voor Emio Greco en Pieter C. Scholten om een nieuw dansvocabulaire te ontwikkelen.

Excusez mon français… Een Space for Dance Art, was soll das?

Space for Dance Art is vooral een ruimte in de stad waar dans en beweging als kunstvorm zich kan nestelen.

En hier is plek voor de Academy om haar onderzoek naar de waarde van dans in de samenleving verder uit te werken. Vragen naar de betekenis van o.a. hedendaags repertoire en dansnotatie, of de verhouding tussen dans en wetenschap, tussen dans en huppelen of tussen dans en geur, Bach en Bowie, klimaat, Afropessimisme, oxytocine en TikTok, kunnen hier worden uitgediept.

In de Rhino Space, de tweede presentatieruimte, kan van buiten naar de binnenwereld worden gekeken of juist van binnen een blik op de buitwenwereld worden geworpen, onder de welwillende blik van de neushoorn, mascotte van ICK, die alles al zag. Met de bijzondere architectuur van Westbeat sluit de open, voor iedereen zichtbare ruimte van de Rhino Space aan bij ICKs wens om te verbinden: het is een plek voor de openbare lessen Double Skin/Double Mind die voor iedereen toegankelijk zijn, maar ook voor symposia, zoals de tweemaandelijkse FRA samenkomsten waarin het gesprek wordt gezocht met andere disciplines of over maatschappelijke thema’s.

LeervanRubenvaninstallatievideoSpace,Media JelinekIvofoto:studio,Theateren WE, THE BREATH— 21SPACE FOR DANCE ART

Het is een multifunctioneel gebouw vol potentie: een culturele hotspot, ontmoetingsplek en met open ruimte voor workshop en dialoog. Met diverse studio’s en een studiotheater is er ruimte voor experiment én presentatie. De theaterstudio is daarbij door haar afmetingen (15x15) uniek in Amsterdam: deze biedt breed ruimte voor de dans, maar behoudt de intimiteit van een klein publiek (ca 75 mensen).

De architecten van Westbeat wilden niet alleen wonen, werken en ontmoeten bij elkaar brengen in hun ontwerp, maar lieten ruimte voor WanderVoids: grote gedeelde ruimtes zonder vooraf aangewezen publieke functie, opdat niemand wordt uitgesloten en creativiteit en fantasie vrij spel kunnen hebben. ‘Space is the breath of art’, immers? Een uitgelezen plek voor Greco en Scholten die hun Space for Dance Art bij elkaar droomden: als tussenruimte waar vluchtigheid kan stollen; waar creatie, onderzoek en overdracht kunnen rondtrekken en waar alles aan definitie mag ontsnappen: museum, mediatheek, danslokaal, theater, galerie, haven… Een ruimte ook waar dans kan rusten als ze gedanst is. Dit gebouw, met haar stoere bogen, biedt als thuis van ICK Dans Amsterdam de mogelijkheid om de activiteiten van dit Internationaal Choreografisch Kunstencentrum (ICK) onder één dak brengen: de Company, de Artist Space en de Academy. Hier kunnen de Company, het ensemble van dansers én een junior company (ICK-Next) bouwen aan een hedendaags dansrepertoire waarin het intuïtief bewegende lichaam centraal staat. Hier is de ruimte voor een nieuwe generatie makers om te experimenteren, te creëren en zich te presenteren als onderdeel van de Artist Space die zich richt op de ontwikkeling van nieuw choreografisch talent.

Space for Dance Art heeft tevens haar eigen mediatheek want archief én toekomst van dans kunnen hier onder hetzelfde dak wonen.

Space for Dance Art is het huis van ICK én de ander: een plek waarin vergaand en internationaal gedroomd wordt, maar waar ook Amsterdamse buren kunnen binnenlopen om ‘de ochtend te breken’. Even rekken, springen en altijd: ademhalen.

Na 25 jaar samenwerking, waarbinnen Greco en Scholten een indrukwekkende reeks van voorstellingen voort brachten die de internationale danswereld opschudde, streken zij, na jaren van nomadisch opereren, neer in de ruimtes van Westbeat in Amsterdam-West. Hier zetten zij hun werk voort, samen met een bont gezelschap van kunstenaars, wetenschappers en nieuwe makers, en initiëren ze onderzoek en educatie.

– ADVERTENTIE –SPACE FOR DANCE ART IN DE AANBIEDING FULLY EQUIPPED AUDITORIUMPRESENTATIEPLEKKENDANSSTUDIO’SVOORSYMPOSIAENLEZINGENEVENTSINDANSANTEOPTIMAFORMAVoormeerinformatieoverdeverhuurvan Space for Dance Art Scan de QR-codeJelinekIvofoto:Space,Rhino 22 — ICK DANS AMSTERDAM

WE, THE BREATH— 23

PORTRET ARNAUD &FYSIOTHERAPEUTMACQUETPILATESDOCENT AlzoabiMohammadfoto: 24 — ICK DANS AMSTERDAM PORTRET

hij bij WIJS fysiotherapie, die als vaste samenwerkingspartner van ICK de dansers behandelt. Als voormalig danser bij ICK kent hij de fysieke benadering van het gezelschap van binnenuit. Zorgvuldige aandacht voor het welzijn van de dansers staat bij ICK hoog in het vaandel. Macquet draagt hieraan bij met zijn kennis als fysiotherapeut én zijn eigen doorleefde ervaring van het intense bewegingsvocabulaire van het gezelschap. De adem is een belangrijke factor in zijn werk: “De adem is iets waar ik vaak mee te maken krijg in mijn werk. Ik stel het vaak aan de orde als ik mensen behandel die pijn hebben in de onder- of bovenrug. Maar al te vaak zie ik dat mensen zich niet bewust zijn van hun ademhaling en het effect daarvan op hun lichaam. Als mensen hun middenrif gebruiken om te ademen, doen hun nek- en schouderspieren minder, waardoor stress afneemt en ze zich kunnen ontspannen. Door de betere luchtuit wisseling zal ook hun conditie verbeteren. Bovendien wordt het middenrif geactiveerd door het parasympa tische zenuwstelsel. Dit is het deel van het zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor rust en de spijsvertering. Ademen door het middenrif kan dus een ontspannend effect hebben, waardoor je stressreacties afnemen. Terwijl ik mensen behandel, word ik me vaak bewust van mijn eigen ademhaling. Ik probeer deze kalm en ontspannen te houden, in de hoop dit over te brengen op mijn patiënten. Ik adem vaak samen met hen terwijl ze aan het sporten zijn, met het doel dat ze hun adem in hun voordeel kunnen gebruiken. Ik ben me ook bewust van mijn ademhaling als ik contact probeer te maken met mijn eigen lichaam, bijvoorbeeld wanneer ik yoga doe, of dans.”

Na een opleiding aan de school van Maurice Béjart in Lausanne danste Macquet bij diverse internationale gezelschappen waaronder ICK dans SindsAmsterdam.2021werkt

Arnaud Macquet is voormalig danser en inmiddels fysiotherapeut en pilates docent.

Het theater ligt op steenworp afstand van Space for Dance Art. Er is een directe verbinding tussen beide locaties met interactie tussen de verschillende soorten studio’s en theaterzalen. Het is een verbinding waar bewoners kruisen met makers en dansliefhebbers uit de hele wereld. Met nieuwsgierigheid en ambitie maken Meervaart en ICK voor beide locaties programma’s.

DE MEERVAART IS HET HUISTHEATERTROTSEVANICK

‘Meervaart en Space for Dance Art zijn de havens voor iedereen die letterlijk en figuurlijk in beweging wil komen.’

De wereld is volop in beweging. De samenstelling van de stad ontwikkelt zich, er ontstaan nieuwe verhalen en vertelvormen mengen zich meer en meer. ICK omarmt deze dynamiek en doet dat samen met de Meervaart. Samen ontwikkelen we projecten, geven we ruimte aan nieuwe makers en leggen we verbanden met nieuw danspubliek.

ICK bespeelt de twee zalen van de Meervaart, organiseert thema-avonden en het ICK-Fest, adviseert bij de (internationale) dansprogrammering en is betrokken bij de talentontwikkeling & educatie. Zo werken we samen aan de Meervaart als grootstedelijk danspodium. Door in coproducties te werken met de andere Meervaart-makers (Amsterdams Andalusisch Orkest, George & Eran Producties, Jakop Ahlbom Company en ISH Dance Collective) ontstaan er verrassende nieuwe voorstellingen.

16 september ICK-PARADE2022 28 T/M 29 oktober 2022 ICK-FEST IN NIEUW-WEST 29 oktober 2023 WE WANT IT ALL Emio Greco | Pieter C. Scholten 17 december 2022 SWEET LIKE A CHOCOLATE Emio Greco | Pieter C. Scholten 11 februari 2023 DOUBLE BILL ARTIST SPACE Charles Pas & Denden Karadeniz 18 maart 2023 WE, THE SHAMELESS Emio Greco | Pieter C. Scholten 21 april 2023 BLASPHEMY RHAPSODY Emio Greco | Pieter C. Scholten 13 mei 2023 WHAT’S COOKING AT ICK - ART & CARE L’ÂGE D’OR Éric Minh Cuong Castaing 17 juni 2023 HOUSE OF STRENGTH Roshanak Morrowatian – ADVERTENTIE –

Zo gaan kleinschalige, lokale projecten en interculturele uitwisseling hand in hand met internationale topproducties.

INTERVIEW — ENGLISH TRANSLATION PAGE 69 —

DE BUREN IN WESTBEAT — WAT ZIJ ADEMEN —

HolgerssonStudiofoto:

Onder de markante hoge bogen van het Westbeat gebouw huizen uiterst diverse kostgangers. In de visie van de architecten zou Westbeat een plek moeten worden voor ontmoeting, uitwisseling en verbinding. Met ruimte voor WanderVoid: in de drukke stad zijn veel publieke ruimtes voorzien van een specifieke functie, waardoor ze ook alleen toegankelijk zijn voor een bepaald soort gebruiker. Zo niet in Westbeat, met zijn flexibele en open, gedeelde ruimtes die gelegenheid bieden tot spel, experiment en verwondering. Hoog tijd dus om eens een praatje te maken ICKs medebewoners van deze hotspot op het kruispunt tussen oud en nieuw Amsterdam-West. Hoe delen we de open ademtocht van dit gebouw? Wat zeker in de lucht hangt: verandering, transitie, innovatie en ontmoeting.

26 — ICK DANS AMSTERDAM INTERVIEW

Wellicht draait het Westen te veel op de ratio, of zoals Yoeri onlangs iemand hoorde zeggen: “Europa is net als een museum: heel veel moois nooit iets nieuws.”

Change Inc. is een platform van toekomstmakers: change makers op zoek naar de versnelling van de transitie naar een duurzame economie. Met haar platform wil Change Inc. een grote groep zakelijke lezers, waaronder sectoren als bouw, industrie, retail, en technologie via nieuws, podcasts en magazines, inspireren tot het verduurzamen van hun bedrijf. Anders dan de reguliere media die nieuws brengen met de focus op wat er mis is, wil Change Inc. een handelingsperspectief bieden door expertise te bundelen en de mogelijkheden op een innovatiever breder toekomstperspectief in beeld te brengen. Tijdens de coronapandemie liep het huurcontract af en Yoeri besloot het hele kantoor maar op te doeken: niemand kwam daar nog. Op zoek naar een nieuwe plek kwam Westbeat in het vizier: een gebouw dat hoog scoort op duurzaamheid en dat bovendien een goede plek biedt voor ontmoeting. Het was duidelijk dat een kantoorplek minder een kantoor moest zijn en meer een gastvrije ruimte waar je uitgenodigd wordt wat te komen drinken of eten, om met elkaar te zorgen voor een betere Deeconomie.beoogde innovatierevolutie is volgens Yoeri niet per se een kwestie van de lange adem: er worden al veel kleine stappen genomen, en er zijn initiatieven her en der die met het juiste momentum ineens een hele grote stap kunnen opleveren. Korte én lange adem want tegelij kertijd, het mag in Nederland vernieuwender, doelge richter. Bereidheid tot verandering hangt ook samen met creativiteit en er is vaak te weinig durf om door te pakken. Er wordt te snel gestopt, de creativiteit daardoor Eenafgeremd.dansgezelschap is dan ook een interessante buur: waar het juist gaat over expressie, proberen, testen.

Door de overspannen huizenmarkt in Amsterdam belanden veel mensen tussen wal en schip: de financiële sprong tussen sociale en vrije sector huurwoningen is te groot. In Westbeat zit de huur aan de lage kant van de vrije sector.

AlzoabiMohammadfoto: AlzoabiMohammadfoto:

JASPER EN NONA BEWONERS APPARTEMENT

WE, THE BREATH— 27INTERVIEW

Kom eens kijken bij Westbeat waar ratio, emotie en vindingrijkheid gezamenlijk optrekken. Voor een economie waar iedereen bestaansrecht heeft en kan blijven ademen.

Jasper en Nona werken beiden in de creatieve sector en daarbij geldt doorgaans niet de hoofdprijs qua inkomen. Toch kunnen zij als jonge starters in Westbeat nog ademhalen: er blijft lucht tussen de huur, werkdruk en plezier in hun werk en wonen. Jasper hield wel eens elders zijn adem in: bij de opbouw van manshoge engelen voor het Amsterdam Light Festival vielen 12 bouwhekken van een heftruck boven op hem, waarbij zijn hoofd klem kwam te zitten. Na totale paniek en een compleet gestokte ademhaling wist hij zich te bevrijden. Toen volgde de hyperventilatie: de doorstane angst én realisatie van hoe het had kunnen aflopen. Gelukkig stonden er letterlijk engelen aan zijn zijde.

CHANGE INC. YOERI VAN ALTEREN – ALGEMEEN DIRECTEUR

Jasper en Nona wonen sinds 3 weken in Westbeat. Jasper werkt als theatertechnicus in de Meervaart en doet daarnaast freelance klussen, Nona studeerde kostuum ontwerp in Antwerpen en volgt momenteel de modevak school HJS in Arnhem. Ook werkt ze part-time in een café. Ze hadden mazzel: een kennis verliet de woning in Westbeat, en droeg het stel voor als nieuwe bewoners, juist één week voordat de regeling die zulke voordracht mogelijk maakte werd afgeschaft. Westbeat is anders dan andere reguliere flatgebouwen: er is een gemeenschap pelijke binnentuin waar je elkaar altijd kan tegenkomen, ongeacht de verdieping waarop je woont. Maar elkaar écht ontmoeten? Dat is natuurlijk ook aan de bewoners. Het is leuk om ICK te zien als buur op de hoek. Je komt dagelijks voorbij de ruimte waarin mensen repeteren. Door het grote raam zie je vanaf diverse hoeken dingen gebeuren. Vanuit zijn vak vindt Jasper het ook leuk als hij de ICK technici daar aan het werk ziet. Het voegt voor hem toe aan de leefomgeving. Het is minder statisch dan alleen maar woningen, je ziet steeds iets anders gebeuren. De andere bewoners van het complex zijn divers: over het algemeen wel jong, maar divers in wandel in de wereld: van expats tot jonge stellen. Dat komt door de mix aan huurwoningen en koopwoningen van diverse prijsklassen.

Gerimedica is bedenker en maker van Ysis, het multidisci plinair elektronisch patiëntendossier (EPD) voor behan delaars in de chronische zorg. Als softwareleverancier is Gerimedica onderscheidend omdat het vanuit de zorg zelf ontstaan is. Thomas is arts en vele medewerkers van het bedrijf komen uit de zorg. Het idee ontstond vanuit een gevoelde behoefte in de praktijk: hoe kan je ingewik kelde informatieprocessen hanteerbaarder maken? Hoe kom je als arts aan relevante informatie over de patiënt die je moet behandelen, hoe doe je verslag, hoe commu niceer je met het laboratorium, de apotheek, wie kan wat lezen en wie mag het juist niet lezen? Ysis bleek de juiste oplossing op het juiste moment en wordt als systeem nu breed geadopteerd omdat het aansluit op een behoefte van Toenverpleeghuizen.Gerimedicaopzoek

AlzoabiMohammadfoto: 28 — ICK DANS AMSTERDAM INTERVIEW

INITIATIEFNEMERGERIMEDICATHOMASFERGUSONENDIRECTEUR

Gerimedica streeft naar een transitie van het zorgsysteem: van controle naar een systeem van vertrouwen. Hoewel ontwikkelingen, bijvoorbeeld ingegeven door technologie, soms snel kunnen gaan, ziet Thomas het grotere probleem van vertrouwen niet snel veranderen. Daar zal een keiharde crisis voor nodig zijn, het zal moeten knallen. Thomas wil een constructief conflict veroorzaken, dan pas kunnen dingen verschuiven. Hoe? “Dat weet ik nog niet”.

Of er nog lucht zit in de zorg? Thomas stelt voorop dat we de allerbeste zorg van de wereld hebben. Het kan natuurlijk beter, maar het échte probleem wat eraan komt is de houdbaarheid van onze zorg. Hij ziet een vertrou wenscrisis: uit een reflex op dingen die misgaan wordt er steeds meer controle, regelgeving en externe verant woording opgelegd aan mensen die werken in de zorg. Dit demotiveert, kost tijd en levert weinig op. Het is een tendens in de maatschappij: de fictieve maakbaarheid en het onvermogen de risico’s van het leven te accepteren.

ging naar een nieuw onderkomen sleepte de makelaar Thomas langs 13 panden, waarvan er 12 dertien in dozijn waren. Zo niet Westbeat. Als eerste huurder waren de ruimtes toen nog kaal, maar hadden precies de ‘wow’-factor: stoer en licht. Met de kale betonnen bogen gaf een het een industriële indruk, het was niet per se knus, maar toch heel prettig. Sinds corona is een prettige werkruimte meer van belang: een werkplek moet vooral een fijne ontmoetingsruimte zijn. De dagen dat je nu op je werk komt staan nog meer in het kader van elkaar ontmoeten. De genoemde duurzaamheid van het gebouw was niet primair doel van de zoektocht: in commercieel vastgoed roept iedereen nu duurzaam, maar het past bij Gerimedica dat het gebouw met aandacht en slimme oplossingen is gebouwd. Er is niet veel interactie met ICK, werkgebied en doelgroep zijn te verschillend. Wel is er het plein dat je met elkaar deelt. Waarin werknemers van zulke verschil lende bedrijven elkaar ontmoeten, er ontstaan interes sante gesprekken over wat er wederzijds gebeurt, het voegt toe aan de levendigheid van je kantoor.

CHOREOGRAAF Emio Greco | Pieter C. Scholten PREMIÈRE 3 juli 2022 – ICK Space for Dance Art Voor credits en speeldata zie www.ickamsterdam.nl WE, THE BREATH We doen het onbewust duizenden keren per dag: ademhalen. WE, the BREATH is een openingsritueel dat ons bindt in een gezamenlijk streven om een nieuwe leefwereld te scheppen. Het theater is dit keer een open terrein. Samen ademen we. Samen maken we een pas op de plaats, geven we ruimte aan het (even) niet weten. We geven ons over aan het universele van het ‘in’ en van het ‘uit’. Laat onze adem gelden. – ADVERTENTIE –BlottièreDamiencollage:

VANBELANGHETLUCHT voorstelling BREATHWe,the PoianaAlwinfoto:,

voorstelling Nero PoianaAlwinfoto:, voorstelling Disappearance PoianaAlwinfoto:, WE, THE BREATH— 31REFLECTIE

Dramaturge Marieke Buytenhuijs deed tijdens haar stage en latere assistentschap dramaturgie bij Ballet National de Marseille, onderzoek naar de rol van adem in het werk van ICK. Naar aanleiding van de nieuwe creatie WE, the BREATH schreef zij onderstaande beschouwing. WE, the BREATH stipt een onderwerp aan dat we in ons dagelijkse, drukke leven, veelal vergeten of voor lief nemen: ademhaling. Toch is ademhaling van cruciaal belang. Bij de geboorte begint het leven bij de eerste ademteug. We kunnen onze ademhaling daarna niet zomaar pauzeren of haar verbergen, en zijn, in zekere zin, verplicht te ademen.

Het inzicht dat lucht daadwerkelijk van (levens)belang is, werd pakweg een jaar geleden duidelijk met de uitbraak van COVID-19, een ziekte die ernstige luchtwegpro blemen kan veroorzaken. We werden met de neus op de feiten gedrukt. De zwevende virusdeeltjes en zelfs de damp op onze bril bij het dragen van een mondkapje maakten ons plotseling bewust van onze ademhaling. En hoewel lucht zich niet houdt aan grenzen werd er een poging gedaan haar te controleren en in te passen in de nieuwe anderhalvemetersamenleving.

Een dramaturgisch concept dat Greco en Scholten in de jaren ’90 ontwikkelden om de leegte op te vullen naast het al bestaande virtuoze lichaam en conceptuele lichaam in dans. In het artikel ‘The Intuitive Body’ van Suzan Tunca zegt Greco over dit intuïtieve lichaam: “Naar aanleiding van de voorstellingreeks en filosofie Fra Cervello e Movimento (tussen brein en beweging) wilden we een polarisatie creëren tussen instinct en ratio, in het midden vonden wij intuïtie.”

In diezelfde periode, op 25 mei 2020, bracht de dood van George Floyd een storm van protesten teweeg. Met zijn laatste woorden “I can’t breathe” verhief Floyd ademhaling tot een politiek debat. Ademhaling werd, naar aanleiding van dit incident, een symbool voor ongelijke machtsrelaties en toonde het schrijnende verschil tussen wie wel mag ademhalen en wie niet. Ademhaling is niet alleen een veelzijdig politiek, medisch en filosofisch onderwerp dat door zijn actualiteit een mooi uitgangspunt vormt voor een choreografie, het is tevens vanuit fysiek oogpunt van daadwerkelijk belang in de dans. Ademhaling is zo ook geworteld in de geschiedenis van het dansgezelschap ICK Dans Amsterdam. Al sinds de jaren ’90 presenteren Greco en Scholten hun unieke visie op ademhaling in dans via de filosofie ‘tussen brein en beweging’ (Fra Cervello e Movimento) en de Double Skin/Double Mind methode, ook wel DS/DM. Beide visies zijn gebaseerd op het idee omtrent het intuïtieve lichaam.

Ademhaling is niet alleen een veelzijdig politiek, medisch en filosofisch onderwerp ...

REFLECTIE — ENGLISH TRANSLATION PAGE 71 —

Dit eenheidsbewustzijn wordt niet alleen gecreëerd tussen de dansers zelf maar ook tussen de dansers en het publiek. Doordat er in dans niet wordt gesproken, wordt ademhaling het belangrijkste element dat het publiek en de dansers verbindt. En dit is meer dan alleen een fysieke uitwisseling van lucht, het gaat hierbij ook om een diepere lichamelijke connectie tussen toeschouwer en performer die het gesproken woord overstijgt.

De connectie die Greco beschrijft tussen binnen en buiten is sterk gerelateerd aan het dualisme van lichaam en geest en aan hun eigen ontwikkelde theorie ‘tussen brein en beweging’. Door de focus op ademhaling leren de dansers een verbinding te leggen tussen de elementen: binnen en buiten, lichaam en geest, en ratio en instinct, waardoor het intuïtieve lichaam ontwikkeld kan worden.

In de nieuwe ICK-voorstelling WE, the BREATH komen deze twee concepten: collectiviteit (we) en ademhaling (the breath) samen. Na een lange periode van onzekerheid in de theaterwereld als gevolg van de coronapandemie, tracht deze voorstelling een nieuwe plek te creëren waarin dansers en publiek eindelijk weer samen (op adem) kunnen komen. En de tijd voor elkaar kunnen nemen. Hier wordt lucht niet meer gevreesd. De draad wordt weer opgepakt na een onstuimige periode waarin COVID-19 en de dood van George Floyd, tweedeling creëerde en samenlevingen lieten wankelen. De voorstellingstekst van WE, the BREATH haakt hierop in, zo stelt zij: “Tijdens de ademhaling kunnen we bij elkaar blijven en onze verschillen herkennen”. En zo is het precies. De actualiteit liet zien dat ademhaling fysieke, psychologische en sociale verschillen bloot kan leggen. Toch biedt dit statement ook hoop. Hoop, dat we, via ademhaling, en ondanks onze verschillen, bij elkaar blijven.

Adem vormt niet alleen een verbinding tussen het lichaam en de ruimte ... voorstelling BREATHWe,The PoianaAlwinfoto:, 32 — ICK DANS AMSTERDAM REFLECTIE

Om de kracht van een intuïtief lichaam te (h)erkennen ontwikkelden Greco en Scholten in 1997 de DS/DM methode. Deze dansmethode staat aan de basis van de vele choreografieën van Greco en Scholten en wordt ingezet als workshop voor dansers, dansdocenten en non-professionals in alle leeftijden. De methode bestaat uit vier basisprincipes. Breathing is de eerste, gevolgd door: Jumping, Expanding en Reducing. Tijdens Breathing concentreren de dansers zich op hun ademhaling. Bij het inademen streeft de danser naar een extreme verlenging van het lichaam. Bij het uitademen wordt de verlenging losgelaten, ontspant de danser zich en ‘verdwijnt’ binnen zichzelf richting de grond. De innerlijke ruimte wordt gereduceerd, controle wordt losgelaten. Op het moment dat alle lucht het lichaam verlaten heeft, valt de danser op de grond of begint meteen weer in te ademen, strevend naar nieuwe mogelijkheden om het lichaam te Maarverlengen.waarom begint DS/DM eigenlijk met het element Breathing? Het antwoord vinden we terug in een citaat van Greco in de DS/DM-documentaire (2007), geregisseerd door Maite Bermúdez: “Ademhaling is de verbinding tussen binnen en buiten, het doorbreken van innerlijke grenzen, daar overheen gaan, dan weer teruggaan, terug in jezelf, de buitenwereld in jezelf opnemen.”

Het creëren van een intuïtief bewustzijn van het eigen lichaam, en hoe deze laatste zich verhoudt tot de ruimte, is cruciaal voor de ervaringen die volgen in de workshop. In Expanding helpt ademhaling om meer lengte in bewegingen te creëren, en in Jumping worden de dansers uitgedaagd om een verbinding te zoeken tussen het ritme van hun ademhaling en het ritme van hun sprongen. Adem vormt niet alleen een verbinding tussen het lichaam en de ruimte, maar ook tussen de lichamen in de ruimte. Dit is van belang in de choreografieën van Greco en Scholten waarin de dansers hun ademhaling gebruiken om hun bewegingen op elkaar af te stemmen. Een veelgebruikte techniek hierin is het tellen van muziek. In de choreografieën van Greco en Scholten tellen de dansers niet. Door bewust samen te ademen proberen ze een gezamenlijke energie te creëren. Het ritme van de adem vervangt het tellen van de muziek en de verbinding door de lucht stelt de dansers in staat te dansen alsof ze één lichaam zijn.

WE WANT IT ALL In We Want It All vormen slotakkoorden van bijna 60 creaties uit het oeuvre van Greco en Scholten een ongekend minifestival. Het einde is niet definitief, maar de opmaat naar een nieuw begin. Zoals een uitgeputte Greco het letterlijk fluisterde aan het einde van zijn eerste solo Bianco in 1995: Ne me quitte pas. – ADVERTENTIE –PoianaAlwinfoto: CHOREOGRAFIE Emio Greco | Pieter C. Scholten NL PREMIÈRE 29 oktober 2022 - Meervaart Voor credits en speeldata zie www.ickamsterdam.nl

CHRISTIAN GUEREMATCHI

Christian Guerematchi (Slovenië/CentraalAfrika) is een bi-culturele choreograaf en performer met een achtergrond in ballet en hedendaagse dans. ICK ondersteunde al eerder de tournees van zijn voorstel lingen White Noise (2019) en NAM: Non Aligned Movement (2021). Ondersteund vanuit het Fonds Podiumkunsten via de Nieuwe Makersregeling, is hij sinds 2021 verbonden aan de ICK-Artist Space waar hij momenteel zijn werk verder ontwikkelt.

Zijn nieuwe voorstelling Hissy Fit ging onlangs in première. Guerematchi is geboeid door de menselijke conditie en haar sociale structuren. Het zwarte lichaam dat beweegt in een wereld waarin de witte cultuur overheersend is, is een thema dat ook in Hissy Fit terugkeert. Waar NAM een ‘Balkan Afrofuturist fantasy’ behelsde, op zoek naar een zwart-Europese identiteit, wordt in Hissy Fit, met het nodige ongemak, een cultuur van geweld onderzocht. De onderliggende woede die ontstaat door een dominante cultuur van discriminatie en kapitalisme werd door Guerematchi zorgvuldig van context voorzien: drie zwarte lijven op het podium, met achtergronden in o.a. breaking en krumping, zouden het stigma van geweld, klevend aan de zwarte identiteit ook zomaar kunnen bevestigen, als het tot een hissy fit komt: een uitbarsting van wanhoop en frustratie. Tijdens een nagesprek bij de voorstelling NAM in het Bijlmer Parktheater ontmoet Guerematchi de kunstenaar Richard Kofi, en voor het eerst treft hij in Kofi een gespreks partner die zijn werk feilloos doorgrondt en derhalve het gesprek over dat werk een stap verder brengt. Er volgen plannen voor een korte documentaire als inleiding op, en voor een serie nagesprekken bíj de voorstelling Hissy Fit. De twee bezoeken een tentoonstelling van beeldend kunstenaar Kara Walker, en Kofi duwt Guerematchi het boek Afropessimisme van Frank Wilderson III in handen. Voor Guerematchi vallen veel dingen op hun plek als hij het omstreden boek leest. Omstreden, omdat hierin een illus tratie kan worden gelezen van hoe ‘de dood van Zwarten noodzakelijk is voor het materiële en spirituele leven van de menselijke soort’ (*Zwarten ipv zwarte mensen, omdat volgens het Afropessimisme in het ontologische systeem van Witten, Zwarten niet als mens gezien worden). Het raakt voor Guerematchi aan de urgentie waaruit Hissy Fit onstaan is: de hoeveelheid geweld tegen het zwarte lichaam in de moderne cultuur en vervolgens het geïnter naliseerde racisme waarbij zwarte mensen slachtoffer worden van elkaars geweld en onderdrukking, worden gedoogd omdat het de orde van de wereld in stand houdt. Waar in de afgelopen decennia in Nederlands beleid – ook in de kunstensector - multicultureel werd ingeruild voor diversiteit en inclusiviteit, dringen prangende vragen zich op: wat zijn de blinde vlekken ook binnen de kunst in een dominant witte cultuur, en in hoeverre moet een zwarte choreograaf maatschappelijke verantwoording afleggen over zijn artistieke werk?

INTERVIEW — ENGLISH TRANSLATION PAGE 72 —

ICK vraagt het Guerematchi: “Hoewel er een stroom is van blackness, gewild in theaters, waar ik óók op meevaar, en, zoals in mijn voorstelling NAM bijvoorbeeld het Afrofuturisme zeer tot de verbeelding spreekt, moet ik bij ieder volgend project weer toelichting geven waarom het van belang is om drie zwarte performers op het toneel te zetten. Ik pleeg een vorm van culturele archeologie, naar de codes van het zwarte lichaam, haar cultuur en geschiedenis. Afropessimisme bracht voor mij een volgende stap. Geweld is een issue, dat mede door culturele expressies als Drillrap nu actueler is dan ooit. Let wel, dit betreft niet alleen politie- en bendegeweld in Amerika, maar het is ook in Nederland en Europa aanwezig, als je kijkt naar hoe er bijvoorbeeld met zwarte migranten wordt omgegaan. Dit is een duidelijk minder aantrekkelijke boodschap dan die van Afrofuturisme. Een recensent stelde na het zien van Hissy Fit: ‘het biedt geen hoop’. Dan vraag ik me af: ik maak theater, dus vraag me naar catharsis in plaats van hoop. Ik ben geen politiek ideoloog maar een kunstenaar die kritisch zijn omgeving bevraagt.

GuerematchiChristianfoto: 34 — ICK DANS AMSTERDAM INTERVIEW

Wat betreft verantwoording afleggen: ik ben eraan gewend dat ik een positie inneem, Sloveens, met een vader uit Centraal-Afrika, iets wat altijd toelichting vereist. Let wel: de keuze om bij Hissy Fit, een inleidende documentaire en nagesprek deel te maken van de voorstelling was een bewuste. Ik zoek hier zélf de dialoog met het publiek, en dat heeft niets te maken met een soort van ‘slachtoffer’ positie, of dat ik me buiten mijn artistieke visie om genoodzaakt voel verantwoording af te leggen. Ik wilde graag in gesprek. Toch blijft er altijd een vraagteken. In hoeverre je een vinkje ‘diversiteit’ bent, binnen de instituties, the powers that be. Als ik zie hoe twijfelend programmeurs (met name buiten Amsterdam) reageren, waar je na een aantal voorstellingen, Moving Futures, Nieuwe Makers traject, samenwerking ICK, een vertrouwen in je kwaliteit verwacht, stuit je dan toch ook op een ‘gunfactor’.

Er is genoeg ‘divers’ aanbod, er beweegt veel. Wat ik in Hissy Fit aankaart valt niet licht op de maag: een stukje met Wilderson optrekkend waren de zwarte, verscheepte, lichamen de ‘bricks’ van het vuur waar we nu nog met z’n allen van eten. Hoe compenseer je dat, of moet dit hele systeem vallen, om tot iets anders te komen? Hoe kom je tot een werkelijke notie van mensen als Sentient Beings, in de westerse geschiedenis veronachtzaamd door kolonialistisch en kapitalistisch streven? Geen vrolijke vragen, geen happy rainbow diversiteit Ondertussen,hier.als je me vraagt naar ademhalen, is er lucht, ruimte in dit Nederlandse kunstlandschap: zeker. Het is niet slecht gesteld in Nederland, we zijn goed bezig. Zeker in vergelijking met andere landen. Er is pijn aan weerszijden van wit en zwart, maar we praten verder, dit gaat over generaties die we doorlopen.”

voorstelling Hissy Fit NicolettiDaniëlfoto:, WE, THE BREATH— 35INTERVIEW

BEELDREPORTAGE — ENGLISH TRANSLATION PAGE 73 —

36 — ICK DANS AMSTERDAM

DAMIENKUNSTENAARBLOTTIÈREICKCAMPAGNE

Damien Blottiėre, beeldend kunstenaar uit Parijs, maakt fotocollages zoals choreografieën. Handmatig knipt en schuift hij met het ruwe materiaal tot er associatief en vanuit intuïtie een compositie ontstaat. De gelaagdheid, ordening en versmelting in het werk van Blottière komt ook terug in de collages die hij speciaal voor ICK heeft gemaakt. Hierin verwerkt hij hoe de individuele dansers van het gezelschap via ademhaling, intuïtie en sensitiviteit zorgen dat ze als één lichaam bewegen.

BlottièreDamiencollage: 40 — ICK DANS AMSTERDAM

Ondanks het feit dat BREATH geen personages, geen plot en geen handeling heeft en nog geen minuut lang is, wordt het leven in een notendop gepresenteerd. Tussen de geboorte, de eerste schreeuw, en de dood, de laatste schreeuw, is er niets behalve een kort moment van worden. Het leven is een inademen, een kort bestaan waarin de mens het licht ziet van de wereld van zinloze chaos, en het uitademen, het sterven en vergaan in duisternis. Ondanks zijn minimalisme en het terug brengen naar de essentie van het leven heeft het stuk een klassieke opbouw en dramatische verloop.

WE, THE BREATH— 41ANALYSE

Een van de inspiratiebronnen van WE, the BREATH is het stuk BREATH van de Ierse schrijver Samuel Beckett.

In 1969 schreef hij het extreem korte stuk dat zijn meest minimalistische ‘play’ is. De teksten van Beckett zijn plotloos, zoals het leven zelf ook geen plot kent. De stukken zijn fragmentarisch en tonen een staat van bewustzijn. Ze lijken op het eerste oog abstract maar zijn concreet en tastbaar: mensen die wachten op verlossing, die proberen het leven zin te geven, die verlangens uitspreken, vaak ook omdat ze die zelf niet meer of niet alleen kunnen vormgeven. De mensen zijn verdoemd tot elkaar. Ze komen niet los van elkaar of zoeken elkaar steeds weer op. De ander helpt ze wellicht een vorm van identiteit te vinden en zelfs for the time being tot een WIJ te komen.

VAN NAARBREATHBLIND ANALYSE — ENGLISH TRANSLATION PAGE 73 —

Het stuk bestaat uit een begin, midden en einde, en eindigt, als je wilt, met de catharsis: de zuivering van de Hetziel.stuk omvat louter regieaanwijzingen.

Beckett geeft duidelijk aan hoe lang de bewegingen van het licht en van de stilte zijn. Bij hem staan de seconden voor jaren. De meetbare tijd symboliseert een veel langere beleefde, innerlijke tijd. Het gaat Beckett niet om de daadwerkelijke lengte van iets zoals de adem maar om de diepgaande lagen. De adem als begin- en eindpunt, de adem als proces in between. Dat sluit bijvoorbeeld goed aan bij het idee van het nieuwe meten van choreografen Emio Greco en Pieter C. Scholten. De adem is het kompas waarop we door de ruimte tasten en waarmee we elkaar kunnen ontmoeten. De ICK dansers navigeren niet door te tellen maar op adem, intuïtie en markeringen in de ruimte. Zoals zeevaar ders plachten te varen op de zon, de maan en de sterren.Greco en Scholten hebben een bijzonder interesse in astrofysica. Door het heelal te bestuderen kun je tot nieuwe fysische inzichten komen, ook zijn de omstandigheden in de kosmos anders. Fenomenen als zwarte gaten zijn even mysterieus als fascine rend. Volgens Emio Greco kunnen mensen essentiële natuurwetten door het lichaam ‘begrijpen’. Ons lichaam is een soort interface, een interface tussen de buitenruimte en de binnenruimte, tussen externe en interne bewegingen. En ook zwarte gaten ademen. Zwarte gaten hebben ook een soort trilling modus. Dr. Gibwa Musoke van de Univer siteit Amsterdam heeft recent aangetoond dat een waarschijnlijke verklaring voor deze trillingen iets

Hij maakte een driedelig speakersconcert, geïnspireerd door de drie delen van Beckett’s BREATH: een schreeuw, een inademing en een uitademing, gevolgd door weer een schreeuw. In een muzikale cyclus worden achtereenvolgens uitgevoerd door 8 speakers, 3 klanksculpturen: The Scream is een klank sculptuur met oudere klankontwerp-technieken waarbij één schreeuw als geluidsbron voor al het klinkende materiaal dient. In The Sigh is het grootste deel van het geluidsmateriaal geboetseerd uit inade mende zuchten. In Mantra Of The Digital Cage heeft de uitademing de vorm van een enkele Ohm-klank, die door technologische bewerking uitgerekt wordt tot 3 minuten en 33 seconden.

Mohamed Aadroun van het Amsterdam Andalusisch Orkest moest bij het lezen van Beckett’s BREATH denken aan het pompen van bloed door het lichaam, aan iets wat in verbinding staat met ademhalen en het verspreiden van zuurstof door het lichaam. Hij sprak hierover met een van de leden van het orkest, Marianne Noordink. Deze veelzijdige fluitiste met als specialisatie Arabische en Andalusische muziek, maakte een compositie voor basfluit en ney; een aan het uiteinde aangeblazen rietfluit die veelal wordt gebruikt in het soefisme.

Hoe zou je naast deze ‘natuurlijke’ transformatie adem kunnen vertalen naar taal, beeld, beweging en/of ruimte, naar een audiovisueel kunstwerk, een compositie, een gedicht, een schilderij of installatie? Hoe kunnen we de adem visualiseren? Bijvoorbeeld door het tekenen van een cirkel of spiraal. In het zenboeddhisme bestaat er bijvoorbeeld de kunst vorm waar iemand in één beweging zijn eigen uitademing tekent, idealiter in een moment dat de geest vrij is. De tekening van een cirkel op de adem wordt Ensō genoemd. Wat is de connectie van de kunstwerken met elkaar en welke dialogen kunnen ze met elkaar aangaan? Adem heeft een biologisch, sociologisch, politiek en cultureel aspect. We legden die vragen voor aan enkele kunstenaars uit verschil lende disciplines en wetenschappers. Schrijver Abdelkader Benali ging het experi ment aan om zeven minimalistische choreografieën op papier te ontwikkelen voor twee dansers. De dansers bevinden zich ergens in een ruimte en gaan zich tot elkaar en de omstandigheden verhouden, verdoemd tot elkaar. Waar ze zijn en waarom ze er zijn is onbestemd. De plaats hoeft niet telkens dezelfde plek te zijn. De dansers zitten op de grond, staan tot de knieën in het water, ze dragen elkaar, stappen naar voren en naar achter, proberen los te komen, weg te gaan en de duisternis in te lopen. Ze ademen in en uit. Met de adem proberen ze elkaar te bezielen, leven in te blazen, te laten bewegen en de ziel een stem te geven. De adem wordt klank, en wellicht zelfs een woord. Het ademen klinkt als het Arabische woord voor ziel: rouh. De adem is verbonden met de ziel en maakt deze hoor- en voelbaar. Benali liet zich daarbij inspireren door het soefisme en vroeg zich af Is Beckett a Sufi? — fragment uit de tekst van Abdelkader Benali — Danser draagt andere danser op de rug. Staan stil. Kijken in de verte, zoals je door voorbijgaande wolken gehypnotiseerd kan raken, zoals je kijkt naar een aankomende storm. Hoe langer ze staan hoe sterker het gevoel van beklemming wordt. De danser op de rug kijkt dan naar de grond. Misschien moeten ze maar eens gaan lopen. De drager deinst terug, is bang voor wat erna komt. De danser op de rug peinst. En wijst naar voren, richting het onweer. De danser drukt zijn kin tegen het achterhoofd van de dragende danser ten teken dat hij in beweging moet komen. Danser lijkt naar voren te vallen, biedt weerstand. Dit gaat zo een paar keer heen en weer. Hij komt dan toch in beweging. Maar geeft het na een paar stappen op en blaast diep uit.

42 — ICK DANS AMSTERDAM ANALYSE

is dat ‘ademhalingsmodi’ wordt genoemd, waarbij delen van de schijf van het materiaal rondom een zwart gat afbreken van een ander deel, en dan in principe uitzetten en samentrekken vergelijkbaar met de longen die ademen. Astrofysici zoals Sera Markoff en Gibwa Musoke maken deel uit van een internationale onderzoeks groep die recentelijk een foto van een zwarte gat in het centrum van de Melkweg heeft gemaakt met behulp van meerdere radiotelescopen. Zwarte gaten zijn eigenlijk niet te zien omdat uit deze gaten zelfs licht niet kan ontsnappen. Alles wat te dichtbij komt gaat er voor altijd in verdwijnen. Om het zwarte gaten zit een ring van gloeiend gas. Door de hitte die ze afgeven kunnen ze de formatie van nieuwe sterren tegenhouden. Iets mysterieus wordt plots zichtbaar en manifesteert zich zoals adem zichtbaar wordt met koud weer omdat de adem warmer is dan de buitenlucht. Als je uitademt, koelt de waterdamp af en wordt zichtbaar als waterdruppels.

De twee zielen in de borst van sound designer en wetenschapper Than van Nispen resoneren op verschillende wijze. De bioloog in hem kijkt op een andere manier naar adem dan de componist. De bioloog beschouwt het leven als een continuüm, een proces van worden tot en met nu, en is geïnteres seerd in de evolutie van de menselijke adem, van de voorouders, die met huid en kieuwen ademden tot en met de longen van de mens en de luchtstroom. Door de lucht die we in- en uitademen hebben wij de mogelijkheid tot zuchten, praten en zingen. Van Nispen onderzoekt al een tijdje het repertoire en effect van ademklanken en verklankt ademruimte.

De ney bestaat vaak uit een set van 7 neys, op elke toon een, zodat er gespeeld kan worden op verschil lende toonhoogtes en in verschillende ‘maqamat’ (modi). De ney symboliseert vaak het verlangen terug te keren naar de bron. Voor Noordink staat de bloedsomloop voor leven, vitaliteit en beweging. Bloed maakt cyclische bewegingen en verspreidt zuurstof door het lichaam. In de baarmoeder slaat het hart van het kind al. De ademhaling begint met de geboorte en is het leven. In verschillende lagen ontstaat het ‘tussen’; de basfluit in de laagte, de adem en keyclicks als ritmische omlijsting en de ney die ademruimte en tijdloosheid creëert. De basfluit ziet zij als ‘aarde’ en de ney als ‘adem’ die in en uit deze dimensie vliegt. De uitgeademde lucht die in trilling wordt gebracht door het aanblazen, blaast het leven in de fluit. De uitademing wordt klank waarbij de inademing alles omvat wat het leven geeft. Voor theatermaker, muzikale performer en medeoprichter van Club Gewalt Annelinde Bruijs staat de adem in Beckett’s BREATH als teken van leven tegenover de dood. Voor haar is de adem vlese lijk, tastbaar en noodzakelijk voor het lichaam. In haar bewerking van en reactie op Beckett’s stuk zocht zij ernaar hoe klank een metafoor kan zijn voor deze adem, dan niet zo zeer als de letterlijke metafoor voor leven en dood maar als het contrast van het leven tegenover het grotere, onbegrijpelijke, universele en ik-overstijgende. Haar compositie is een poging om vanuit de adem van één persoon tot een meerstem migheid te komen die het individu overstijgt. Een stapeling van één zangstem die in de harmonieën poogt buiten het individuele uit te stijgen. Het solo-koorstuk in dienst van een groter geheel is een stapeling van haar eigen stemmen waarbij adem een centrale rol speelt. Het is een onderzoek naar epische harmonieën versus geïsoleerde stemmen. De stem als verklanking van het leven en de volheid van kracht van bepaalde harmonieën versus de kwetsbaarheid van een enkele stem. Deze reacties en reflecties laten verschillende perspectieven zien en horen op adem en het leven. Door te ademen zijn we op een intuïtieve manier met elkaar verbonden, ook al spreken we elkaars taal niet. Door samen te ademen en meer ademhalingen te laten horen en tot één adem te versmelten kan een WIJ ontstaan. Zoals in een ritueel een gemeen schapsgevoel opgeroepen wordt door gezamenlijk iets te doen en/of deel van bepaalde handelingen uit te maken. De vraag naar de adem is ook de vraag naar het leven, hoe te leven en hoe samen te leven. Op de adem zullen we blijven tasten door de donkerte, zo ook in de volgende productie uit de WE-Cycle die Greco en Scholten de komende jaren presenteren In deze dansopera met als titel WE, the BLIND gaat het over het spanningsveld van noodlot en de toekomst in eigen handen durven te nemen, over het zwervers bestaan van dansende lichamen die door een orakel gestuurd en misleid worden. Kunnen ze tot een diepe connectie met zichzelf, de natuur en de ander komen? Lukt het om een WIJ te vinden of te creëren. De intuïtie is daarbij net zo een kompas als de adem.

voorstelling MedeaSoloNon PoianaAlwinfoto:, WE, THE BREATH— 43ANALYSE

Buitenspelen Kunnen kunst en wetenschap werkelijk iets van elkaar leren? Waar wetenschap zich nauwkeurig meten en herhaalbare bevinding ten doel stelt, eist de kunst haar autonome esthetische vrijheid op. Toch is de scheiding tussen de velden niet zo rigide: veel wetenschap pelijke vondsten zijn ontstaan uit creatieve breinen, en vele kunstenaars gebruiken wetenschappelijke procedés. Maar kan er, behalve leentjebuur spelen, ook iets waardevols worden toegevoegd aan de respectie velijke praktijken als kunstenaars en wetenschappers gezamenlijk optrekken? En: waarom zou je? Voor het antwoord moeten we voor even de utiliteit van een mogelijke uitkomst loslaten en ons hergroeperen aan het begin, waar zowel de kunstenaar als de wetenschapper gedreven worden door nieuwsgierigheid.

Ons ervaren en benoemen van de wereld zit veelal ingeklemd in kaders, disciplines en velden. We meten in polariteiten, goed slecht, zwart wit, arm rijk, man vrouw om er maar een paar te noemen. Toch worden we regelmatig aangespoord om out of the box te denken. Doorgaans betekent dit in werkelijkheid een aansporing voor de marketingafdeling om nieuwe slogans te bedenken. Maar hoe onderzoek je je eigen box, je bubbel, eigenlijk, als je erin zit? Brein en lichaam, wetenschap en kunst lijken vaak afgebakende velden voor hen die zich er mee bezig houden, velden die niet zelden tegenover elkaar worden gesteld. Zo maakt het voor een doorsnee neuroweten schapper nauwelijks uit of er een lichaam aan het brein zit dat ze onderzoeken, zolang dat brein enigszins functioneert. Tijdens de COVID-pandemie zagen we dat er ruim voorrang werd gegeven aan de (bèta-) wetenschap als de heilige graal die ons door de crisis zou loodsen. Met onze vernuftige technologie leek het alsof de maatschappij ook zoomend en wel toch kon doordraaien.

Pas twee jaar later begint de reikwijdte van de mentale schade, opgelopen door fysieke isolatie, het niet bewegen en niet aangeraakt worden, zichtbaar te worden. Ook zagen we een heftige kloof ontstaan: mensen die zich ooit om wellicht integere redenen niet wilden laten vaccineren werden opgezogen in een groeiende groep felle anti-vaxxers die feitelijk alles wat naar wetenschap riekt, voorgoed als verdacht verwierp. De kunst mocht al helemaal haar mond houden, onderaan de lijst van essentiële zaken.

Samen of tegelijkertijd Het collectief DIKKER + OOSTRIK, bestaande uit cognitief neurowetenschapper Suzanne Dikker en mediakun stenaar Matthias Oostrik, doet onderzoek naar de ‘menselijke verbondenheid’. Hierbij ligt hun focus op het begrip synchronie, wat letterlijk een samenvallen (syn) in de tijd (chronos) betekent. Ze ontwierpen eerder de Mutual Wave Machine, waarbij hersengolven van bezoekers werden weergegeven in een live projectie met een visuele vertaling van momenten waarop er synchronie optrad in de hersengolven tussen de Dicteertdeelnemers.

het brein ons lichaam, of informeert het lichaam ons brein?

RESEARCH — ENGLISH TRANSLATION PAGE 75 — HARMONIC DISSONANCE: TUSSEN KUNST WETENSCHAPEN

44 — ICK DANS AMSTERDAM RESEARCH

En kunnen wetenschapper en kunstenaar gezamenlijke grond vinden voor een concept dat dit zowel weten schappelijk onderzoekt maar ook artistiek autonoom is en interessant voor het publiek?

blijkt dat de artistieke logica niet altijd samenvalt met de wetenschappelijke: zo wordt het woord synchroniciteit, ooit gedefinieerd door psycholoog Jung, binnen de wetenschap liever gemeden omdat daarmee, zonder causaal verband zin wordt toegeschreven aan twee op zich staande gebeurtenissen. Wetenschappers houden het op synchronie. Voor Greco en Scholten is synchroniciteit een term die juist gaat over one body in dans: het niet unisono op de tel bewegen, maar een overstijgend samenvallen in gedeelde intentie. low/ medium: little movement = rainstick HD percussion arms high: little movement = barchimes movement = more percussion loops more movement = windsinger

arms

WE, THE BREATH— 45RESEARCH

In de danspraktijk van Emio Greco en Pieter C. Scholten speelt het begrip synchroniciteit al jaren een sleutelrol. Waar in de dans synchroon doorgaans betekent: strak in de maat en op de tel hetzelfde doen, waren Greco en Scholten - in rebellie ook tegen de klassieke, uniforme dans-mores - eerder nieuwsgierig naar het afleggen van een parcours met een gedeelde intentie en een gedeelde ademhaling. Recentelijk heeft zich dit binnen ICK ontwikkeld tot Het Nieuwe Meten. Haaks op een louter mathematische manier van tellen, maakt het Het Nieuwe Meten, bijvoorbeeld de adem, de hartslag of een innerlijke beweging tot meeteenheid.

Als Dikker en Oostrik in contact worden gebracht worden met Suzan Tunca, danser en onderzoeker bij de Academy van ICK, is er meteen een klik. Dikker en Oostrik zijn blij met dansers, die, meer dan toevallige bezoekers, gewend zijn intenties in hun bewegingen te leggen. Ook willen ze hun installaties uitbreiden met een dramaturgie, een overkoepelende samenhang. ICK is nieuwsgierig naar een wetenschappelijke benadering die jaren danser varing zou kunnen duiden of van nieuwe inzichten kan voorzien: bestaat synchroniciteit, neurowetenschappelijk aantoonbaar, wanneer we de beat loslaten? Dicteert het brein ons lichaam, of informeert het lichaam ons brein? Vormen gezamenlijkheid en gelijktijdigheid een tegen stelling? Hoe definiëren we wat we onder synchroniciteit verstaan? Harmonic Dissonance Waar in de Mutual Wave Machine de bezoeker kon spelen met de visuals van hun eigen hersendata, betrof dat letterlijk de activiteit in hun hoofd. In Harmonic Dissonance wordt gezocht of ook in het lijf, in beweging, synchronie in de hersens terug te vinden is. Kan menselijke verbondenheid ontstaan in samen bewegen?

vormen tevens een klein muzikaal ensemble en representeren een piano, viool, handpan of percussie. Een bewuste keuze voor het geluid van akoes tische instrumenten in deze digitaal en technisch ogende installatie: het gaat immers nog altijd om menselijke Inmiddelsinteractie.

more

Samen met Diederik Schoorl wordt een audio-visuele feedback omgeving ontworpen. New media composers Than van Nispen en Ivo van Dijk creëren visuals en geluid. De data van enerzijds OpenPose, software voor real-time motion tracking, en anderzijds elektro-encefalogram (EEG)-headsets, die de hersengolven van de dansers meten, vormen de input van een eveneens real-time audio-visueel instrument dat bestaat uit vier grote Deschermen.schermen

BoulogneMichelfoto:BoulogneMichelfoto:

Tussen data en nieuwsgierigheid Met inmiddels een aantal workshops en presentaties achter de rug blijken er niet alleen pittige inhoudelijke maar ook technische uitdagingen te liggen. Soms kan de techniek de intensiteit van de gebaren en bewegingen van dansers niet bijbenen. Als de headset soms afvliegt is dat artistiek interessant, maar betekent het voor de wetenschap: geen data. Wint de esthetische waarde het van wetenschappelijke validiteit als dansers buiten het kader van de motion trackers treden? En wat is de artistieke meerwaarde voor het publiek?

Het zijn vragen waar Suzan Tunca zich veelvuldig mee bezighoudt. Zelf danste ze in vele stukken van Greco en Scholten en waar zij nu vanuit de Academy het werk analyseert en beschouwt, heeft zij een doorleefde kennis als het gaat over soms abstract klinkende concepten over het intuïtieve lichaam en het spanningsveld tussen intuïtief en door hersens gestuurd bewegen.

Harmonic Dissonance stelt daarmee ook de vraag of de kennis opgedaan uit de danspraktijk op gelijke voet kan verkeren met kennis uit de academische omgeving.

DissonanceHarmonic MuseumNXTfoto:,DissonanceHarmonic MuseumNXTfoto:, 46 — ICK DANS AMSTERDAM RESEARCH

Er wordt een script bedacht, een sequens, gebaseerd op concepten en processen die zowel de neurowetenschap als de performancekunst informeren: Tuning, Anticipation, Movement, Resonance. Het is een script waarbij de dansers vooraf in tunen, op zichzelf, elkaar of het publiek, in anticipation, lopen ze de geplande choreografie in hun hoofd door, dan volgt de dansfrase, en tot slot is er de resonantie-fase na de beweging, waarin de danser reflec teert op de beweging. Door deze fases te onderscheiden kunnen verschillende vormen van synchronie onderzocht worden, bijvoorbeeld tussen beweging en hersengolven. Ook kan de tegenstelling tussen gezamenlijkheid en gelijktijdigheid hiermee onderzocht worden.

In Harmonic Dissonance wordt gezocht of ook in het lijf, in beweging, synchronie in de hersens terug te vinden is.

Je eigen discipline ondervragen, je eigen doos uitkruipen.

Met de fijnzinnige complexiteit die het project in al haar facetten behelst, worden alleen de infrarood camera’s en motion tracking sensoren gebruikt voor het interactieve deel van de installatie-performance: de EEG headsets blijven voorlopig dienst doen om data te verzamelen. Waar die data waardevol zijn voor de wetenschap, rijst de vraag wat het project voor het dansgezelschap toevoegt. Volgens Tunca is het interessant om stukken uit het ICK dansrepertoire in een experimentele omgeving te zetten. Het kan een verdieping of precisering van de taal opleveren, maar vooral dwingt het om kritisch te onderzoeken wat we voor lief zijn gaan nemen. Dans genereert ook haar eigen kennis vanuit het intuïtieve lichaam: binnen ICK wordt deze systematisch onder vraagd en dat draagt bij aan de emancipatie van de dans.

Tijdens COVID keken we vooral ook naar die academische wetenschap. Hypotheses, testen, protocollen, herhaal baarheid van bevinding. De dans stelt daar een andere maatschappelijke reikwijdte tegenover, de betekenis van artistieke idealen is een factor die mag meewegen. Door de samenwerking kruisen discoursen elkaar, in internati onale publicaties wordt ineens een ander publiek bereikt: de (bèta) wetenschappers, dat is een interessante stap voor ICK. Maar vooral betekent de samenwerking: een frisse blik en een nieuw aangeboorde nieuwsgierigheid.

DissonanceHarmonic AlzoabiMohammadfoto:Art,DanceSpace Forin WE, THE BREATH— 47

voorstellinglokatie FineAllaAddio PoianaAlwinfoto:, OVERZICHT — ENGLISH TRANSLATION PAGE 77 — ICK IN artistiekeeneducatie,eenDecentrum:dezesystematischthematischenieuwediversemaaropstandig.Hetniet,wroetendwerdentegelijkertijddansvoorstellingen,Scholten.deICKprojectenstandplaatsDeresoneertmetaangesteld:Voorzoeksprojecten).zenlijkenmakers)SpacetionaleICK-Nextmetpijlers:makelijkeICKNOTENDOPEENisgebouwdopdrieonlos-metelkaarverbondenICK-Companyaangevuldhetjuniorgezelschap(producerenvaninterna-voorstellingen),ICK-Artist(productiehuisvannieuweenICK-Academy(verwe-vaneducatieenonder-elkvandepijlersiseen‘associateartist’makersuitdiversedisciplineseeneigengevestigdekunstpraktijk,diemethetwerkofonderzoekvanICK.komendejarenblijvenzijvanafhuneigenverbondenaanICKengaandiversemetICKrealiseren.isopgerichtin2009,voortvloeienduitdanspraktijkvanEmioGrecoenPieterC.Sinds1996maaktehetduonietalleenmaarzijondervroegendedansomgevingverwoed.Ermanifestenenstellingengeschreven,naareenruimtevoordansdienueensdanwelvirtuoos,dánwelconceptueelwas.lichaamisimmersintuïtief,nieuwsgierigenDedanswerdnietalleengedanstookonderzocht:insamenwerkingenmetkunstdisciplines,inexperimentenmetnotatievormen,insalon-ontmoetingenenpublicaties.OmaldezeactiviteitenverdertekunnenuitwerkenwerdenondergebrachtineenchoreografischICKDansAmsterdam.nauwverwevenafdelingenmakenICKtotuniekdanshuiswaarindesynergietussenonderzoek,talentontwikkeling,creatiepresentatieinvullinggeeftaandekernwaardeduurzaamheid. 48 — ICK DANS AMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

ICK-COMPANY bestaand uit een ensemble en de juniorICK-Nextcompany ICK-ARTIST SPACE het productiehuisAmsterdamsvoor de hedendaagse dans ter ondersteuning van nieuwe makers ICK-ACADEMY het programmascholingsmeteducatieenonderzoeksprojecten ICK AMSTERDAMDANS IS GEBOUWD OP DRIE PIJLERS WE, THE BREATH— 49ICK IN EEN NOTENDOP

JascphotographyPoiana,Alwinfoto’s: VictorJordaine|SwankLincoln|Maria|Ribas Sixtine Biron | Dennis van Herpen | Hiroki Nunogaki| Denis |BrunoCOMPANYICK-ENSEMBLEBeatriceCardone|50—ICKDANSAMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

Naast de vaste choreografen Emio Greco en Pieter C. Scholten, zijn sinds de oprichting van ICK ook internationale topchoreo grafen en veelbelovende nieuwe makers uitgenodigd om met het dansensemble te werken. De kwaliteit wordt enerzijds gevormd door de ruimte die gegeven wordt aan de individu aliteit van elke danser, anderzijds door de diepgewortelde Double Skin/Double Mind methode die door Greco en Scholten ontwikkeld is. Die specifieke basis, die zich richt op een sterk lichaamsbewustzijn en een virtuoze danskwaliteit, nemen zij mee in de vertolking van het werk van de choreografen. Het ensemble wordt ieder seizoen verrijkt met zes geselecteerde talentvolle dansers die deel uitmaken van ICK-Next, de junior company. Deze dansers in opleiding of net afgestudeerd krijgen een specifiek programma aangeboden naast hun deelname aan de voorstellingen van ICK.

Fernando Pérez Hernández

WijngaardsJetRusso,OlimpiaMicheal Slobodian,foto’s: Fleur De Schepper|

| Sàmanja Andrea FlosUmmi| Renteria Wouters | NicolòICK-NEXTZanotti| WE, THE BREATH— 51ICK IN EEN NOTENDOP

Tips)Steven(portret:TipsStevenfoto: 52 — ICK DANS AMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

ARTIST

ASSOCIATE

ASSOCIATE ARTIST ICK-COMPANY IRC/SHAILESH BAHORAN

In zowel de ICK-Company als de ICK-Artist Space en de ICK-Academy wordt nauw samengewerkt met een Associate Artist. Niet de usual suspects uit de dans, maar juist makers die zich onderscheiden in wilde frisheid en rüksichtsloos idealisme, met het lichaam als belangrijkste inspiratie- en krachtbron. Voor 2021-2024 zijn dit:

VanafNederland/Suriname2021isdeveelzijdige

choreograaf Shailesh Bahoran (1983) als Associate Artist verbonden aan de ICK-Company. Hij heeft een achtergrond in Urban en zoekt naar een kruisbestuiving met hedendaagse dans. Hij laat zich in zijn werk inspireren door zijn hindoestaanse wortels en brengt vandaaruit een niet-westers perspectief op de motieven die leven bij ICK. In seizoen 2023-2024 zal Bahoran nieuw werk maken voor het dansensemble in samenwerking met het Amsterdams Andalusisch Orkest. Zijn expertise zal ook ingezet worden in educatieprojecten die de dialoog tussen urban en hedendaagse dans omvat. Met zijn eigen collectief Illusionary Rockaz Company maakt Shailesh sinds 2003 voorstellingen. Hij werkte eerder samen met Het Nationale Ballet, Don’t Hit Mama, Conny Janssen Danst, Het Nederlands Symfonieorkest, de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, Korzo en ISH Dance Collective.

ADExREVOLTINBODY Lamburov)Nikola(portret:PoianaAlwinfoto:,voorstelling #1Videogame Stanley)K.Kamilia(portret:PoianaAlwinfoto:, WE, THE BREATH— 53ICK IN EEN NOTENDOP

ASSOCIATE ARTIST ICK-ACADEMY

beeldend kunstenaar en choreo graaf Eric Minh Cuong Castaing als Associate Artist verbonden aan de ICK-Academy. Om het lichaam in al zijn diversiteit te verkennen, ontwikkelt hij drie onderzoeks projecten, waaruit voorstellingen, installaties en films ontstaan. Eric Minh is als choreograaf geïnteresseerd in unieke lichamen. Hij werkt daarom niet alleen met getrainde dansers, maar ook met amateurs, mensen met bewegingsbeperkingen en kinderen. De focus van zijn choreografisch onderzoek ligt op de ‘augmented body’, het ‘aangevulde lichaam’: nieuwe technologieën die zo ingebed worden in het alledaagse leven dat ze ‘verleng stukken van het lichaam’ worden. Castaing volgde zijn opleiding in visual arts aan GOBELINS, l’école d’image in Parijs en werkte vervolgens enkele jaren aan anima tiefilms. Geïnteresseerd in het gebruik van techniek en visuele effecten in andere disciplines, komt hij in aanraking met onder andere hip-hop en moderne dans. In 2007 richt Castaing zijn eigen gezelschap Shonen op en vanaf dit moment gaat hij ook samenwerken met andere jonge makers van zijn generatie.

ASSOCIATE ICK-ARTIST SPACE BOGOMIR DORINGER SindsServië2021

VanafVietnam/Frankrijk2021isdeFranse

ERIC MINH CUONG CASTAING

is mediakunstenaar Bogomir Doringer (Servië, 1983) als Associate Artist verbonden aan de ICK-Artist Space. Hij studeerde beeldende kunst aan de Gerrit Rietveld Academie. Hij vervolgde zijn studie aan de Nederlandse Filmacademie waar hij cum laude de Master of Film afrondde. In 2020 rond hij zijn Artistic Research Ph.D. aan de University for Applied Arts Vienna af, waar hij werkt aan zijn lopende project ‘I Dance Alone’. In dit project observeert hij mensen die uitgaan in clubs vanuit een vogelperspectief als een spiegel van sociale en politieke verandering.

Als nieuw productiehuis voor de dans is de Artist Space een plek voor eigenzinnige en beloftevolle makers. Een plek voor choreografen die zoeken naar een eigen bewegingstaal, zich bewust van het feit dat het lichaam verschillende betekenissen in zich meedraagt. De makers verbonden aan de Artist Space werken vaak multidisciplinair en vertalen hun maatschappelijk engagement vanuit een eigen autobiografische ingang. In hun diversiteit en veelvormigheid zijn ze een verrijking voor elkaar, voor ICK, voor de dans en voor het publiek.

MovementAlignedNon–NAM PoianaAlwinfoto:, 54 — ICK DANS AMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

De ICK-Artist Space richt zich op de ontwikkeling van nieuw choreografisch talent. Een nieuwe generatie makers krijgt hier de mogelijkheid om te experimenteren, te creëren en zich te presenteren. Zij doen dit vanuit hun eigen perspectief op het lichaam in al zijn diversiteit, kracht en kwetsbaarheid.

CHRISTIAN GUEREMATCHI Christian Guerematchi wordt geboeid door het menselijke bestaan en de sociale structuren die daarbij komen kijken. Huidskleur, en met name het zwarte lichaam in een wereld waarin de witte cultuur overheersend is, seksuele oriëntatie en gender zijn thema’s die meermaals opduiken in zijn werk. ICK ondersteunde al de tournee van White Noise (2019) en NAM (Non Aligned Movement) in 2020-2021. Vanaf 2021 volgt Christian het Nieuwe Makers traject bij ICK waar hij de voorstellingen Hissy Fit (2022) en Funk (2023) maakt.

De ICK-Artist Space werkt in seizoen 22/23 samen met vijf Artists in Residence en ondersteunt daarnaast vele talentvolle makers. Up-to-date informatie over onze makers vindt u op de website ickamsterdam.nl.

ARTIST SPACE

PrimalGoing PoianaAlwinfoto:, DESTROYEDWOMANTHE BoxemReyerfoto:, MorrowatianAfaghfoto: EmissionsReverberated PoianaAlwinfoto:, WE, THE BREATH— 55ICK IN EEN NOTENDOP

ANDREAS HANNES Andreas Hannes vat zijn artistieke werk samen onder de notie van zwaartekracht en afstanden, zowel relationele, fysieke als metafysische. Hij is gefascineerd door wat als gelijkaardig of anders wordt beschouwd tussen lichamen, tradities en disciplines, en werkt met het spanningsveld daartussen. In 2019 ontving hij de Young Art support Award Amsterdam en Moving Forward Award. Ook won hij de BNG Bank Dansprijs 2020 en werd hij geselec teerd voor Aerowaves Twenty22. Andreas maakte voor de serie Known & To Know ‘Reverberated Emmisions’ met ICK-Company.

ROSHANAK MORROWATIAN

Met haar artistieke stem verwoordt Keren Rosenberg een fysieke en sociaal politieke blik op het lichaam en de omgeving waarin het functioneert. Ze creëert ervaringen tussen nachtclub en podium, tussen rockconcert en tentoonstellingsruimte. Rosenberg ontwikkelde haar eigen methode Body-House als danstaal waar healing, shamanisme en dans samenkomen. Keren daagt bezoekers uit om de verbinding aan te gaan met henzelf, elkaar en de wereld om ons heen.

Als artiest zoekt Roshanak Morrowatian naar de fysieke wortels in herinnering, het herdefiniëren van tradities en rituelen en waar onze bewegingen vandaan komen. Voor de voorstelling Polished ontving ze samen met Mami Izumi de BNG Dansprijs en maakte deel uit van de DansClick 22 tour. In 2020 won Roshanak de Prijs van de Nederlandse Dansdagen. In 2022 werd ze geselecteerd voor de New Adventures residentie bij ICK-Artist Space, op basis waarvan ze de nieuwe voorstelling House of Strength creëert.

COURTNEY MAY ROBERTSON Courtney May Robertson overspant verschillende disci plines waaronder video, generatieve kunst en schrijven. Een terugkerend onderwerp in haar werk is het fenomeen dat ze heeft gedefinieerd als ‘het meedogenloze verlangen om te domineren’ - variërend van microniveau; een patriarchaal figuur in het kerngezin, tot op macro niveau; totalitaire regeringen. In 2020 ontving Courtney De Troffel, Festival Cement’s stimuleringsprijs voor jonge makers, waarna ze haar voorstelling THE WOMAN

DESTROYED kon ontwikkelen. Daarnaast werd haar korte solo the pleasure of stepping off a horse when it’s moving at full speed (productie: Dansateliers), geselecteerd voor Aerowaves Twenty22.

KEREN ROSENBERG

NICOLA GALLI Nicola Galli is gefascineerd door de anatomie van het lichaam en er is altijd een sterke relatie tussen mens en natuur in zijn fysieke en hedendaagse werk. Dit komt door zijn passie voor geometrie, astronomie en fotografie: disciplines die allemaal te maken hebben met verhou dingen en details. Sinds 2014 wordt Galli ondersteund door TIR DANZA, een dansorganisatie die wordt gefinan cierd door het Italiaanse ministerie. In 2019 was Galli al te gast op het ICK-Fest met MARS, het derde deel in je serie over het zonnestelsel, en in 2021 met Genoma Scenico, een voorstelling geïnspireerd door genoomonderzoek. In 2022 komt Nicola bij ICK-Artist Space voor een internati onale onderzoeksresidentie om verder te werken aan een nieuwe voorstelling.

Met zijn roots in breaking, de battle scene, ervaring op televisie en liefde voor theater creëerde Denden Karadeniz zijn eigen unieke Floorwork techniek (Zero) gebaseerd op een mix van breakdance en contemporary. Denden experimenteert met choreografische elementen zoals tijd, herhaling, groepswerk versus individu. Hij bouwt voort op zijn dynamische en zeer fysieke bewegingstaal als metafoor voor het leven in deze tijd, in een maatschappij die een aaneenschakeling lijkt van frictie en fictie en van vallen en weer opstaan. Denden is een van de geselecteerde makers voor New Adventures 2022.

DENDEN KARADENIZ

Ainhoa heeft de 3Package Deal 2022/2023 ontvangen en wordt in die hoedanigheid ondersteund in haar verdere ontwikkeling als maker.

FastoGiuseppePoiana,Alwinfoto’s:

tegen-hegemonische praktijken, traditioneel uitgevoerd door vrouwen - hekserij, spiritisme, magie of kruidkunde - in de ban van pop-esthetiek en mainstream cultuur die inherent is aan onze huidige realiteit. Ze onderzoekt en benadert het vreemde, met een interesse in dat wat buiten de grenzen ligt van wat we kunnen benoemen.

Andere makers die ICK ondersteunt zijn onder meer: AINHOA HERNÁNDEZ ESCUDERO

Het werk van Ainhoa Hernández Escudero doorkruist

56 — ICK DANS AMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

MAMI KANG

Mami Kang houdt zich bezig met dans als experiment met betrekking tot materialiteit, zintuiglijke technologie en poëtische gevoeligheid. Ze onderzoekt ‘otherness’ door middel van vervreemding en transformatie. Mami stelt dans voor als iets dat het menselijke exceptiona lisme overstijgt. Zo verwijst Mami naar de hybriditeit tussen het natuurlijke en het kunstmatige, het verleden en het hedendaagse. Na haar New Adventures residentie in 2021, vervolgt Mami in 2022 haar makerschap met het maken van de voorstelling Body Drift, een productie van Veem House For Performance in coproductie met ICK-Artist Space. Body Drift is tevens een project van Greenhouse.

??Derine,SjoerdStrijker,Jaapfoto’s:

TREVOGA: NEDA RUZHEVA & ANTONINA PUSHKAREVA

ROAD COLLECTIEF

ROBIN NIMANONG

CHARLES PAS Charles Pas werkt vanuit het lichaam als een virtuoze kracht die elke betekenis kan aannemen; hij vindt kracht in fysieke grenzeloosheid, en wil een lichaam zijn dat alles kan zijn en doen. Zijn werk bestaat uit rauwe reflecties op onze huidige rol in de wereld en wordt getint door eenvoud, melancholie en humor. Charles ontving in 2020 de 3Package Deal ontwikkelingssubsidie en werd geselecteerd voor de New Adventures residentie 2021 bij ICK-Artist Space. In seizoen 22-23 speelt hij zijn solovoorstelling Victory Boogie Boogie (coproductie: Likeminds) die handelt over een eenzame man die zich staande probeert te houden in een steeds snellere samenleving.

ROAD Collectief staat voor verbinding: elkaar herkennen en erkennen, en leren van elkaar, open zijn naar elkaar, nieuwsgierig zijn naar het onbekende van de ander. Het doel van ROAD is kunst toegankelijk maken voor een jong publiek via interdisciplinaire voorstellingen. Zo houdt ROAD zich bezig met een platform creëren voor hip-hop danstheater om een brug te bouwen tussen de verschil lende werelden, culturen, perspectieven en denkwijzen van de mens. ROAD Collectief wordt ondersteund middels de Next Best Fringe residentie, voor de ontwikkeling van hun voorstelling die zal spelen op het Amsterdam Fringe Festival.

Binnen hun artistieke praktijk onderzoeken Neda en Antonina hoe ze hun angsten onder ogen kunnen komen, beïnvloed door hun afkomst uit een post-Sovjet context. In een fusie van somatische praktijken en methoden van de straatcultuur zoeken ze naar een zintuiglijke manier om gevestigde representaties en structuren te ondermijnen door middel van lichamelijke ontmoetingen. Trevoga is geselecteerd voor New Adventures 2022.

WE, THE BREATH— 57ICK IN EEN NOTENDOP

Binnen zijn masterstudie Kunst, Politiek en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam ontwikkelt hij zijn denken over queer theorie en ‘future forward thinking’. Door middel van zijn eigen ontwikkelde bewegingsmethode I-AM (Improvisation Awareness and Movement) creëert Robin een fluïditeit die voorbijgaat aan binaire patronen en draait om acceptatie. In zijn voorstellingen is Robin op zoek naar een non-gender benadering tot transparantie en eerlijkheid. Robin werkte in 2021 als Next Best Fringe maker bij ICK en is een van de geselecteerde makers voor New Adventures 2022.

Robin Nimanong gebruikt verschillende media en technologie om ongehoorde stemmen te laten horen en om identiteit, zelfzorg, en de toekomst te bevragen.

Identiteit en transformatie zijn belangrijk voor het werk van Sedrig Verwoert. Het lichaam staat centraal: de zoektocht naar connectie met de ruimte binnen jezelf en de ruimte om je heen. De verhouding tussen kunst en een inclusieve maatschappij inspireert hem om te experimenteren met verschillende vormen van interactie: van publieke workshops tot het werken met meerdere disciplines, met jongeren, mindervaliden en ouderen. Sedrig is Young Creative Artist bij Het Nationaal Ballet en wordt in zijn ontwikkeling als maker ook ondersteund door ICK. Hij maakt met Nick Verstand de voorstelling Within Without die tijdens Amsterdam Dance Event 2022 in première gaat.

LUCINDA WESSELS

58 — ICK DANS AMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

ElstakMilagroVillarroel,CarlosJuanRoefs,Evafoto’s:

Lucinda Wessels houdt zich bezig met urban en hiphop danstalen in combinatie met een interesse in wetenschap en filosofie. Zij is bezig met het ontwik kelen van een methode om freestyle en geïmproviseerde beweging vast te leggen door middel van Virtual Reality, in samenwerking met filmmaker en programmeur Matthijs Vuijk. Lucinda’s werk staat in het teken van innovatie en interdisciplinariteit: de intersectie van dans en technologie en van urban en hedendaagse dansstijlen. Lucinda is een van de geselecteerde makers voor New Adventures 2022.

GERBEN VAILLANT

Gerben Vaillant wil bijdragen aan een visie van de wereld waarin er ruimte is voor degenen die de gevestigde normen doorbreken: een manier om je thuis te voelen in queerness. Door middel van concepten als verandering, flow, fluctuatie, en stroom gaat Gerben onderzoeken hoe hij een folkloredans kan ontwikkelen van een wereld die nog niet bestaat; een wereld zonder wortels en zonder kettingen. Gerben is een van de geselecteerde makers voor New Adventures 2022.

SEDRIG VERWOERT

leeg? PC:methier?verhaaltje?enwaarzou het beste de foto kunnen?Suzy/Marley/Suzan/Dereck/EGPCmet MoonofSchool poianaAlwinfoto:Castaing,CuongMinhEricdoor WE, THE BREATH— 59ICK IN EEN ICK-ACADEMYNOTENDOP

De ICK-Academy is nieuwsgierig, stelt de dans ter discussie en archiveert het geheugen van de dans want waar rust de dans als die uitgevoerd is?

De ICK-Academy onderzoekt in brede zin de waarde van dans in de samenleving. Vragen naar de betekenis van o.a. hedendaags repertoire en dansnotatie, of de verhouding tussen dans en wetenschap, worden hier uitgewerkt.

Er worden allianties aangegaan met onderzoekers uit verschillende disciplines, en diverse onderzoeken leiden op hun beurt weer tot voorstellingen, film of installaties. Het onderzoek van de Academy ligt altijd in het verlengde van de praktijk van de choreografen: het stelt daarover kritische vragen, daagt de status quo uit en bekijkt dat wat voor lief wordt genomen vanuit een andere Bevindingeninvalshoek. worden vertaald in educatieprojecten en de kennis en methodes van ICK worden gedeeld met scholen, andere gezelschappen en het publiek.

“There is a sense of knowing that I can depend on the other participants to keep me going.” “Trusting the body will regenerate itself is experienced through this intensity.”

60 — ICK DANS AMSTERDAM ICK IN EEN NOTENDOP

“Je kan jezelf helemaal leeg maken, jezelf verliezen in de beweging.” “Je leert om voorbij de grenzen van je eigen lichaam te komen.” “Je raakt in een soort van trance, er kwam bij mij ontzettend veel vreugde omhoog.” “Het is alsof jij, de ruimte en de mensen om je heen een worden.”

ENGLISH TRANSLATION PAGE 78 DOUBLE SKIN/DOUBLE MIND

Iedere week in Space for Dance Art in de ochtend én de avond. Double Skin/Double Mind is een dansmethode om de taal van het eigen lichaam te leren (her)kennen in al zijn kracht en kwetsbaarheid. Oorspronkelijk in de jaren negentig ontwikkeld als training voor de dansers bleek DS/DM ook bij de non-professionals in de smaak te vallen. Vanuit de 4 basisprincipes breathing, jumping, expanding en reducing ontdek je nieuwe ongekende mogelijkheden van je lichaam. Elk onderdeel gaat gepaard met meerdere oefeningen die organisch in elkaar overlopen, veelal gestimu leerd door geluid en muziek.

“Challenging my endurance without giving in to exhaustion.”

Meld je nu aan! PoianaAlwinfoto: “Je ervaart een soort van bewustwording gekoppeld met vrijheid, plezier, ontspanning en loslaten.”

AlzoabiMohammadfoto: WE, THE BREATH— 61ICK IN EEN NOTENDOP TEAM ICK Van links naar rechts: Emio Greco | PIeter C Scholten – directie ICK Dereck Cayla – coordinator ICK-Company & ICK-Next Suzan Tunca – hoofd ICK-Academy Suzy Blok – hoofd ICK-Artist Space Marley Braaf – coordinator ICK-Academy/Educatie

PoianaAlwinfoto:

The power of change, in our opinion, lies with the WE, with looking after each other. Together we can move things and move mountains. Breathing together, dancing, being brought into trance and ecstasy, moving together and falling still. Note: in a mutually dependent independence.

In this magazine we spare some thought for WE, the BREATH. We ask ourselves the question, how can we get back to doing nothing and embracing pointlessness? How can we return to roaming aimlessly? How can we catch our breath and let breath inspire There’sus?breath in everything that lives. The breath makes the world around us. The faster we run as humans and as society, the more exhausted we become. Shortness of breath may be the key problem of the modern and hasty human. Perhaps the change must come from breath, from becoming conscious again of the soul-giving and regulating force of breathing. How can we create a breathing space in our lives, literally and figuratively, that does justice to both the I and the other?

Breathe through me Fill up your lungs with us I will keep everything You give me Till the time We let go Lungs - Janelle Monáe HOWIntroductionINSPIRING AND BREATHTAKING IT IS NOT TO KNOW THINGS FOR THE MOMENT

Talking about gurus: what’s that rhinoceros doing there? To us, it’s a symbol in our search for strength as well as vulnerability. Together with her great-great-grandmother, who was once taken in tow from Africa, she represents to us the animal and the

The past two years marked a period of disruption and at the same time of confrontation with ourselves and our own vulnerability, for one thing because of the pandemic. The question now is, how do we proceed after the COVID intermission, with climate change looming and our achievement-oriented society continuing to hurtle on? The unprecedented pressure on production and consumption in the Western world has led to a pathological pursuit of quantity and efficiency, of more and faster. By pursuing success, efficiency, speed and superficial idealizations, more and more people are becoming depressed because they can no longer handle the unnatural pressure in a world that strives for photoshopped boilerplates of happiness and prosperity, but doesn’t leave room for an authentic form of well-being. That pressure seemed to let off momentarily by virtue of the forced breather, but soon it was replaced by another, namely the stress that something finally ought to start moving, but with an opposite effect: it paralyses people and makes them cynical and distrustful. Cynicism and distrust stand in the way of our connection with the world, our environment and the other. One of the voices presented in this magazine is that of medical practitioner Thomas Ferguson. He hypothesizes that it isn’t the cost of real care that makes the system unsustainable, but the system of control in reaction to what is, to all intents and purposes a crisis of trust. So nowadays, we’re mainly navigating between our freedom and the care for the other, between rights and obligations. Man is capable of many things as long as he doesn’t feel forced to do them. The current freedom, however, is based on our idea of individual rights and no longer on a collective experience: Western rights, of the global north to be precise, founded on imperialism and colonialism. We hear it in the interview with Christian Guerematchi, who was called to account for ‘Afropessimism’ instead of praised for the power and courage displayed in his performance.

64 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

Problems seem paramount because we don’t know how to tackle them as individuals. There is polarization. We no longer put our faith in God, but in science or some guru, in hard data or in art, as the case may be. And with all this fake news around, we just continue to believe in opinions, rather than knowledge. Suzan Tunca, dance researcher, and Suzanne Dikker, neuroscientist, by contrast, found each another, so to speak. With the necessary irony and, above all, generosity they left their respective bubbles to go on a quest together, in and for harmonic dissonance. Humans loose their breath and become tired by always putting their noses to the grindstone and striving for perfection. Instead of burning out, how can we slow down, change and work on alternatives? Change maker Yoeri van Alteren is hopeful that rapid change can sometimes occur when small steps suddenly fall into sync. His company Change Inc. actually tries this by attracting major players in trade and industry to alternative solutions towards climate neutrality.

In the coming years, ICK will in fact go in pursuit of this WE, of who we are as humans, what connects us and what distinguishes us from each other. We will do so with a series of projects bundled as WE-Cycle, of which WE, the BREATH will be the first instalment. We stimulate young makers, artists and researchers under the roof of ICK to engage with these questions, too. This magazine therefore also presents a colourful parade of stories by dance makers, scientists and dramaturges, and also the artwork of visual artist Damien Blottière and interviews with the neighbours at Westbeat, where ICK resides with its Space for Dance Art.

To come straight to the point: what does breath mean to you? (Breathing two sighs) Simply put: we breathe, therefore we create. It’s when breathing, that the body expands and not just your body, but your mind as well. More room among the cells of the body creates more opportunities to receive new input. You invite the world outside to take up your newly created space. Every breath is inspiration, every breath has the potential for creativity and renewal. We use breath in our work to make a measurement, to measure or mold space. You could call it our own astrophysics of dance. The dancers move like heavenly bodies across the stage. The bodies are like atomic particles. This new measurement is about a different way of experiencing and measuring time, too. Instead of a chronological and linear clock time this refers to internal and experienced time. According to the new measurement, an instant can be an eternity, time can shrink and swell, slow down or speed up. And breath is our guide. You have worked as a tandem for 27 years and since September 2021 in a Space for Dance Art: what’s up? Obviously, our driving force is a ruthless fascination with the language of the body. The beauty is that the organisation and the people around it have joined us in this limitless curiosity. Because of this, we have walked a road less travelled by in the Dutch context. From the start of our collaboration we have paired the creation of our performances with the organisation of a wide range of activities. The dance method Double Skin/Double Mind, guest artists, get-togethers, artists in residence, European collaboration with Ballet National de Marseille, salons, debates, publications, etc., have all been shared with the public and the dance field. However, we lacked a physical space where we could concentrate all of these experiences and invite audiences. Seeing it come together now is just mind blowing. For us, it signifies a new beginning in a new era in which the body of thought will be reinforced and made accessible. Back to the future, the future is back. How will you be giving shape to that ‘new era’ and what do you mean by it? We are convinced that with issues like climate change, growing inequality and super-fast developments in technology and science we will be facing drastic changes in the near future. And add to this the pandemic. As yet, we’re still blind to the impact of all these changes to our lives and how we should tackle tomorrow’s challenges. We let ourselves be guided by the current laws of rationality, efficiency and measurability, without focussing on what really motivates us.

The Humanism we pride ourselves on in the Western world seems to have been degraded to neoliberal posturing with ideals about equality, whilst for many there never was a level playing field. We advocate the creation of a time and space to let real changes take place. Please let us not go back to what used to be ‘normal’. In this sense it is fine for deep-rooted certainties to remain disrupted for a while. Hence the emphasis on the intuitive body, with the slogan: The Body in Revolt? Yep. In this chaotic world our body will not submit to the laws of rationality. Our body follows its own instincts and impulses. Our body has been in revolt since it emerged from the womb screaming for breath. ICK Space for Dance Art will be a sanctuary where there will be room for the intuitive body. Where there will be experience without words and the senses will be sharpened. In concrete terms we hare that with our audience through presentation instances, workshops and lectures in our spaces. With the strength and vulnerability of the intuitive body we wish to empower exchanges between artistic traditions and artists from different disciplines and corners of the world. Also to (re-)learn to cope with change and unpredictability and to give shape to far-reaching ideas and wild schemes.

ENGLISH TRANSLATIONS WE, THE BREATH— 65

BACKInterviewTO THE FUTURE, THE FUTURE IS BACK

Sometimes she grunts back at us and calls us to account. We embrace the fact that we do not know things for the moment. For an artist, not knowing is just as viable a starting point of artistic inspiration.

Emio Greco | Pieter C. Scholten, June 2022

It is not for nothing that we’ve adopted Don(ña) Quichote as a character that will appear in many different guises at ICK, for instance in the WE projects. Are we the errant knight, the fool or the joker when we charge at the nobility, the clergy and the crown? What windmills fan the powers that be in this day and age? Our Quichote, as you will understand, will not be charging on horseback, but on our mascot: The Rhinoceros..! You mentioned the WE projects: why this WE?

Jeroen Brouwers phrased it so beautifully in his short novel Bezonken Rood: ‘nothing exists that isn’t touching something else’. It sounds so simple and it meshes perfectly with our way of working, which we have translated as mutually dependent independence. Writer and essayist Maggie Nelson states it clearly: ‘our whole being, both our freedoms and our lack of freedoms are based on a “we” instead of an “I”,’ And she finishes: ‘The question is not if we are entangled, but how, given our entanglement, we can navigate, suffer and dance!’ Going forward together is what we envision as a process animated by contrary forces;

human, shame and shamelessness, the pursuit of connection and the courage to be different, to dare to fail, to be rebellious and to be incapable.

The makers we support within the production house ICK Artist Space respond to urgent present day issues, such as the clash between the physical and the virtual world where dance meets technology.

What sort of programming will we be seeing in Space for Dance Art? The strength of the theatre studio lies in its spatial characteristics for the dance and in its intimacy for a small audience that can be a party to it. It makes the space unique in Amsterdam and excellent for presentation events: the stage in between the studio and the theatre with all its bells and whistles. It’s of interest, both to the

During the monthly WE Togethers the public is given a tour of the building, is introduced to the ICK activities, sees a presentation event in the theatre studio and is able to get familiar with our dance method Double Skin/Double Mind. There’s a workshop for adults as well as for youths.nWith all our activities we will reach the Amsterdam public, young and old, from Noord to Nieuw-West, canal side to community centre, university to kindergarten (in a manner of speaking), from top choreographers to b-girls working with our dance teacher Marley Braaf. Moreover we are the neighbours of the incubator LELY with which we want to move forward together. And it goes without saying that we keep strengthening our relationships with all our fellow companies and theatres, in particular with our home base theatre De Meervaart, with whom we wish to engage in joint programming.

Oof and Phew. First of all we don’t like the word illustration. It is better to speak of ‘embodiment’. A powerful example of embodiment is still the costume from the performance ROSSO (1997). Dance is fleeting, effervescent and continually in flux. The moment it is executed something essential perishes and can never be repeated in an identical way. In this sense, dance appeals strongly to the present. The challenge is to extend the life of a performance. We do this by means of archiving, documentation and transfer. Space for Dance Art can therefore be understood as an exhibition space for living art in space and time, as well as for its echo in the present. The image above is one of ICK’s relics. This dress, made of latex and silk, was worn by Emio in about 60 performances all over the world, from Brazil to Goes. It’s as if Emio’s second skin has peeled away and is living a life of its own. Originally the dress was transparent, but through sweat, friction and the ravages of time it has undergone a physical transformation. It has been affected by erosion: a material and dynamic process that takes time. The original disappears and something new emerges. The body leaves its traces. Destruction implies dynamism and renewal.

Courtney Robertson, for instance, who in her performance The Woman Destroyed doesn’t put technology in opposition to the body, but instead uses technological tools to challenge the dancing (vulnerable) body to explore its limits. In his work, Christian Guerematchi is driven by questions about black identity, among other things. The Afropessimistic critique which he brings to the dance floor requires us to take a keen look at our joint history, which continues to fester up to this day; which systematically maintains the inequality of the positions of white and black people. Black empowerment cannot succeed without a radical revolt of the body. In his work, choreographer Andreas Hannes of Greek origin starts out from the most basic aspects of dance, such as its relation to gravity and changes of direction in space. This way, he creates a kind of futuristic sci-fi scenarios that suggest a ‘different’ world.

What will Amsterdam and Nieuw West notice of this Space for Dance Art? Ah. That it’s a great place to be, for learning and for pleasure, at the Piazza della Danza. An oasis where everyone is welcome, for starters, to enjoy a good Italian coffee at the Artist Café that will be realized in season 22/23.

66 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

it requires some thinking about how to deal with tradition, transience, belief, humanity, animality, sensibility and our instincts. Four WE creations have as their purpose to give shape to interspaces. Spaces between people, between bodies, providing a stage for the journey our humanity is bound to undertake. We wish to be guided by changing perspectives, with the conviction that we can only proceed by touch. WE, the BREATH is the logical starting point of this series. Returning for a moment to the Body in Revolt, as you call it. What are the examples that illustrate this ‘intuitive body in revolt’?

And how does the ‘little dress’ relate to other manifestations of ICK? The dress reappears manifold in the video installation Double Points: Remains. The thirty dresses form a gently breathing projection screen on which images are shown of a body in revolt. Breath is the starting point of WE, the BREATH, the first part of the WE cycle. Just so, you can recognize something from the intuitively moving body in every presentation. Is the intuitive body kept in check by the brain? The brain cannot be separated from the body and is therefore in no way the ‘logical, rational, controlled’ component. However, it’ll be interesting to see if we can glean something from our brain when it comes to intuition or synchronicity. That is the subject of our performance installation (between art and science) Harmonic Dissonance, which is a project of ICK Academy led by researcher Suzan Tunca. Together with Suzy Blok (who is responsible for the support for new makers in the ICK Artist Space), she is organising the Movement Research Lab in which the makers take time to research the language of the body And how does the new generation of new makers look at ‘change’, what insights do they offer?

Finally: at a time where there’s a lot of talk about valuation, what is the value of a Space for Dance Art? Invaluable. Not just for us personally. The fact that Amsterdam and the dance field have finally got their house of dance, is fantastic. If the miraculous (that which cannot be explained) can occur at the Space for Dance Art, then, being at once essential and inexpressible in monetary terms, is it worthless? It’s a good thing that Art has that important economic, societal and social value and impact. ICK contributes fully to that with all of its activities. At the same time ICK will always be stressing the fact that the art of dance can carry meaning without explanation and without words and that it must also be cherished without needing to be profitable to society other than by its evocative ability.

Alwin Poiana has been ICK’s in-house photographer since 2013, shooting the performances, campaign images and portraits. He knows how to capture the essence of the body and the human being behind it keenly with his idiosyncratic and raw style. For ICK Dance Magazine #3 BREATH he selected seven of his portraits of dancers. They are images of perspiration in which the body is visibly breathing on. In our own ABCdaire we define terms that are often used within ICK and we explain how we give them a specific ICK-twist by cracking the word open and giving it a new meaning. On these pages we put them side by side with the wordless body, looking for resonance.

established makers and the new makers, to build a new audience. In the Rhino Space, there will be the weekly Double Skin/Double Mind open sessions and the FRA meetings, organised every other month, which are a kind of symposiums or meetings where the art form of dance enters into a dialogue with other disciplines or a socially relevant theme, such as Art and Climate, Dance and Philosophy, Dance and Archive. A few years ago you coined the term ‘interlocal’. What’s with the international ambitions for the fixed locality now? Mmm The international dimension stays in our blood. We’re looking for the right mix. What we strive for is artistic sustainability in the face of climate change. We try to avoid one-night-stand performances as much as we can. The aforementioned WE-Cycle is also based on that. So to create a network in which we try out new forms for international collaboration, which can take place locally, such as SERRA di DANZA, a mobile choreographic centre based on the familiar notion of a summer camp. The basic idea is to have an exchange between Dutch and Italian makers. Together with de Meervaart we’re busy finding affordable spaces for residencies for makers from abroad, to provide a space to work, to give workshops and to have a dialogue. Unquestionably, we wish to put Amsterdam back on the map as an international city of dance. Hence the three Artists Associate who are operating internationally, each in their own way? Correct. French and

Photography isn’t the only medium that manages to capture the essence of a movement. Words pick up the inner sound, as well. But how do you put into words the intention? Formulating dance and the intuitive force has been a topic of research of ICK-Academy for many years.

Photo &ALWINreportPOIANAICK’SABCDAIRE

Having the ground fall away from under your feet and still remain standing. That’s why Space for Dance Art wants to be a stage for the intuitive body!

hisbetweeninVisualinstallationsprojectsheordinaryprofessional,infurtherhisMarseilleMinhchoreographer/scenographerVietnameseÉricCuongCastaingisbasedinandworksfromthereonsocio-artisticprojects,whichheelaborateslocally(ashedoesAmsterdam).Inordertoexploreamateurandout-of-the-bodiesinalltheirdiversity,isdevelopingthreeresearchfromwhichperformances,andfilmswillbemade.artistBogomirDoringerlivesNieuw-WestandcommutesSerbia,KievandViennaforprojects.ICKsupportshis

ENGLISH TRANSLATIONS WE, THE BREATH— 67

Emio Greco and Pieter C. Scholten have collaborated since 1995 in their joint quest for new dance forms. In 1996, they presented their first joint work: the solo Bianco, which became the first part of the trilogy Fra Cervello e Movimento (between brain and movement). In addition to the successful dance productions Greco and Scholten are touring around the world, they extended their domain to opera, music and film with their dance company. In 2009, Greco and Scholten combined all their activities in the international dance platform ICK. Moreover, from 2015 until 2018 Greco and Scholten worked, as joint directors of Ballet National de Marseille, on an intensive European partnership of BNM and ICK. In 2021 they set up a House of Dance for Amsterdam in Westbeat and gave it the title: Space for Dance Art. Greco and Scholten won many international awards, including the Golden Swan (Gouden Zwaan) in recognition of their great contribution to Dutch dance as well as the Italian Danza e Danza Award for best choreographers of the year 2021.

Dance of Urgency project which includes a film in which he shows crowds of people with their specific gestures on a dance floor. And, last but not least, the talented international hip hop dancer and choreographer Shailesh Bahoran will create a new piece for the ICK ensemble and the Amsterdam Andalusisch Orkest in 2023.

The air that is used by living beings. Plants do it via stomas, land animals using their lungs, fish with the help of gills. In Romanic languages you may still hear echoes of the latin verb ‘respirare’ ring through and with that, you arrive at spiritus; the ghost, and behind that, the soul. In the Arabic word ‘rouh’ you hear that soul in the breath being exhaled. During dancing, breath becomes the unit of measurement that transcends the beat. Synchronicity Synchronisation implies inner attunement. Minimal differences in the detailing of the movement become tangible through an intense concentration on the synchronisation of breath, energy, bearing, direction, focus, intention, form and consciousness of each other. This principle is leading in dance as it is in the policies of ICK. The dance platform begins to live like an organism by synchronising all the interactions and projects with room for flexibility and eccentricity.

Dansicality A self-coined term, the counterpart of musicality, introduced because of the need to find our own vocabulary for dance that is independent from music. Dance and music are each other’s parasites. They feed on one another and learn from each other. When they do not fuse, but both remain autonomous, they can reinforce each other. Musicality can inform dance; dansicality can guide the music or the physical aspect of playing an instrument. The intuitive body The magical, sincere and powerful body. It’s in all of us: a combination of wordless, inexplicable knowledge, physical experiences and a piece of ‘hidden history’ that hasn’t been lived consciously yet, but to which the body is nevertheless connected. During the dancing an opening spontaneously appears: a space for intuition. Something you cannot explain, but that you feel to be right.

BREATH

Excusez mon français… A Space for Dance Art, was soll das?

Ruthless Idealism Reckless in the sense of being daring; idealism stemming from a drive, a necessity, from the intuition of the body. With Don Quixote as its figurehead. He (but it could equally well be a she or a they) takes us by the hand and lets us pose the question: which windmills do we wish to fight? Don Quixote creates space and at the same time a different reality to believe in. Wonder That which cannot be grasped; the epiphany: ‘You don’t understand it , but you feel it’s right’. The mystical. A pure beauty that manifests itself in an interspace. Space for Dance Art

This building with its sturdy arches, the home of ICK Amsterdam, gives the opportunity to bring the activities of this International Choreographic Arts Centre (ICK) together under one roof: the Company, the Artist Space and the Academy. It is here that Greco and Scholten, together with the ensemble of dancers and the junior company (ICK-Next), can build up a contemporary dance repertoire which centres on the intuitively moving body. Here, there is space for a new generation of makers to experiment, to create and to present themselves as part of the Artist Space, which

The architects of Westbeat not only wanted to combine dwellings, work and meeting places in their design, but left room for WanderVoids: large shared spaces without a predetermined public function, so that no one is excluded and creativity and fantasy can run free. ‚Space is the breath of art‘, isn’t it? An exquisite place for Greco and Scholten, who dreamed up their Space for Dance Art as an interspace where evanescence can sublimate; where creation, research and transfer can circulate freely and where everything is allowed to forgo definition: museum, media library, dance studio, theatre, gallery, haven… A space, too, where dance can come to rest when it has been done.

ABRACADABRA Magic formula. Abracadabra can make matter disappear and reappear. An ode to fantasy. Without fantasy thoughts dry up. Stimulating fantasy is the forte of the magician – and the dancer. Abracadabra is one of the prechoreographic elements, concepts and movements from the vocabulary of Emio Greco and Pieter C. Scholten that are employed in improvisations and are aimed at letting new dance material emerge. A movement can appear and disappear like a rabbit from a top hat.

THE HOUSE OF ICK AND THE OTHER Space for Dance Art is situated on the West Circular road of Amsterdam, which once marked the city’s periphery, the beginning of the outskirts. In the meantime, it has become the dynamic axis of an ever expanding town. ICK’s new place is a place with a lot of glass, you can look right in, but it also accommodates, less visible, an underground theatre. This dualistic place, underground as well as transparent provides space for the intuitive body that once provided the reason for Emio Greco and Pieter C. Scholten to develop a new dance Aftervocabulary.25years of collaboration, during which Greco and Scholten produced an impressive series of performances which shook up the dance world, and after years of nomadic practice, they settled in the space at Westbeat in Amsterdam-West. It is here, that they continue their work together with a colourful ensemble of artists, scientists and new makers, and here, that they initiate research and education programmes.

68 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

THEInterviewNEIGHBOURS AT WESTBEAT, WHAT THEY ARE BREATHING

A dance company is an interesting neighbour in that respect, since it is all about expression, experiment, testing.

It’s likely that the Western world places too much emphasis on reason, or, as Yoeri recently heard someone say: “Europe is like a museum: lots of good things, never anything new.”

ENGLISH TRANSLATIONS WE, THE BREATH— 69

Come and look in at Westbeat, where reason, emotion and problem solving advance together towards an economy where everyone has the right to exist and the lasting freedom to breathe.

The envisioned innovation revolution according to Yoeri isn’t necessarily a question of holding one’s breath: lots of small steps are already being taken and there are initiatives everywhere that, with the right momentum, can suddenly produce a giant leap forward.

Short term as well as long breath because things really should become more innovative and more purposeful at the same time. Motivation for change is also linked to creativity and there is often a lack of courage to push on. Initiatives are halted too soon, which puts the brakes on creativity.

focuses on the development of new choreographic talent. And here there is space for the Academy to elaborate its research of the value of dance in society. Questions about the relationship between contemporary dance and dance notation, for instance, or about the relationship between dance and science, between dancing and skipping or between dance and smell, Bach and Bowie, or with climate, Afropessimism, oxytocin and TikTok can be studied in depth here. Space for Dance Art is, above all, a space in the city where the artform of dance and movement can nestle. It’s a multi-functional building with lots of potential: a cultural hotspot, a meeting place… and with an open space for workshops and dialogue. With the various studios and a studio theatre there is room for experiment as well as presentation. The theatre studio is unique in Amsterdam in this respect because of its dimensions (15x15m). It offers ample space for dance, but preserves the intimacy of a small audience (up to 75 seats). In the Rhino Space, the second presentation room, one can look at the world inside from outside, or indeed at the world outside from within, under the sympathetic gaze of the rhino, ICK’s mascot, which has already seen it all. The special architecture of Westbeat and the open plan of the Rhino Space that is visible to anyone are a good match for ICK’s desire to connect: it’s a site for the public Double Skin/Double Mind classes, which are open to everyone, as well as symposiums such as the bimonthly FRA gatherings, in which a dialogue is initiated with other disciplines or about themes in society. Space for Dance Art, moreover, also has its own media library since the archive and the future of dance can dwell under the same roof here. Space for Dance Art is the home of ICK and the other, too: a place where far-reaching and international dreams are dreamed up and where Amsterdam neighbours can drop in, to ‚break the morning‘. A quick stretch, a bit of jumping and always: breathing.

There are some extremely diverse lodgers living under the prominent high arches of the Westbeat building. In the vision of the architects, Westbeat should become a place for encounters, exchanges and connections. With a space for WanderVoid. The bustling city has various public spaces, but they are geared towards a specific function, which leaves them open to a specific kind of user. Westbeat isn’t like that, with its flexible and open shared spaces, which offer opportunities to play, experiment and surprise. High time, therefore, to have a chat with ICK’s fellow dwellers in this hotspot on the crossing between the old and the new Amsterdam-West. How do we share the open aspiration of this building? Qualities that surely pervade the air: change, transition, innovation and encounters.

Change Inc. Yoeri van Alteren General Director Change Inc. is a platform for the makers of the future: changemakers seeking accelleration of the transition towards a sustainable economy. With its platform, Change Inc. aims to inspire a broad swaithe of business readers, in sectors such as the building and manufacturing industries, retail and technology through news, podcasts and magazines, with a view to improving the sustainability of their enterprises. Unlike the regular media that bring the news with a focus on what goes wrong, Change Inc. wants to offer an action perspective by combining expertise and by highlighting the opportunities for a more innovative broader future Duringperspective.thecorona pandemic, the company’s tenancy agreement expired and Yoeri decided to do away with the whole outfit: no one came there anyway. In the search for a new place the spotlight fell on Westbeat: a building that scores high points in terms of its sustainability and which offers a good hotspot for encounters. For, it had become clear that an office space should be less like an office and more like a hospitable environment where you’re invited in for a drink or a bite to eat and join in the care for a better economy.

Gerimedica Thomas Ferguson Initiator and Director Gerimedica is the creator of Ysis, the multidisciplinary electronic patient record (EPD) for practitioners in chronic care. Gerimedica stands out among software suppliers, because it originated in the care sector. Thomas is a physician and many of the company staff come from care. The idea derived from a need felt in the practice: how can you make complicated information processes more manageable? How can a medical practitioner access relevant information about the patient undergoing treatment, how do you report, how do you communicate with the laboratory, the pharmacy, who is allowed to read what, and who, in particular, isn’t? Ysis proved to offer the right solution at the right time and it is now being widely adopted because it satisfies the needs of nursing homes.

70 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

Jasper and Nona Apartment Residents Jasper and Nona have been living in Westbeat for three weeks. Jasper works as a theatre technician at De Meervaart and in addition does freelance jobs. Nona studied costume design in Antwerp and is currently attending the vocational fashion school [Modevakopleiding] HJS in Arnhem. She also works part time at a Theycafé.

When Gerimedica was looking for a new accommodation, the estate agent dragged Thomas to see 13 premises, twelve of which were like the proverbial baker’s dozen. Westbeat was different. Since this was to be its first tenant, the spaces were still barren, but they had the ‘wow’ factor nailed: sturdy and light. With its bare concrete arches it gave an industrial impression. It wasn’t exactly cosy, but it was pleasing nonetheless. After corona, a pleasing workspace gained importance: above all, a workspace must be a good meeting place. The days you spend at work are characterized even more in terms of meeting each other. The sustainability of the building, mentioned before, wasn’t the primary aim of the search: everyone in the commercial property market is talking sustainable now, but anyhow, it suits Gerimedica that the building was created with attention to detail and smart solutions. There isn’t much interaction with ICK. Fields of work and target groups are too different. However, there’s the shared central square where workers from all these various enterprises meet one another. Interesting conversations come up about what each side is doing. It adds to the liveliness at the Isoffice.thecare sector still breathing? Thomas says first and foremost that we have the very best care in the world. There’s always room for improvement, but the problem on the horizon is the sustainability of the care. Furthermore, he sees a crisis of trust: in a kneejerk reaction to things that go wrong, more and more control, regulation and external accountability is imposed on the people working in care. This is demoralising, costs time and delivers little improvement. It’s a tendency in society: the fictitious perfectibility of society and the inability to accept life’s inherent risks.

were lucky: an acquaintance moved out of the apartment in Westbeat and recommended the couple as new tenants just one week before the arrangement facilitating such recommendations expired. Westbeat differs from other regular apartment buildings: there’s a common internal garden where you can always bump into people whatever floor you live on. But to really get acquainted with each other is also a matter for the tenants, of course. It’s nice to see ICK as the neighbour on the corner. You pass the space where the people are rehearsing daily. Because of the large windows you can see things happening from different angles. Professionally, too, Jasper enjoys watching the ICK technicians at work there. He finds that it adds to the living environment. It’s less static than just having apartments. You see different things happening all the time. The other tenants at the complex are diverse: they are indeed young in general, but from various walks in life, from expats to young couples. That is down to the mix of rented and owner-occupied apartments in different price categories. Because of the distressed housing market in Amsterdam, lots of folks fall between two stools: the financial leap between the social sector and the free-sector rental accommodations is too big. At Westbeat, the rent is at the lower end of the free sector. Jasper and Nona both work in the creative sector, which isn’t generally known for its high incomes. However, as young starters at Westbeat they can still breathe: there’s some air left between the rent, the pressures of work and the enjoyment of their work and living space. There have been times and places when Jasper held his breath: once, a dozen site fences fell from a forklift truck on top of him during the installation of lifesize angels for the Amsterdam Light Festival, trapping his head. After a bout of total panic and having his breath cut off completely, he managed to free himself. Then hyperventilation set in - the agony he had felt and the realisation of how this might have ended. Fortunately there were quite literally angels standing by his side.

The connection that Greco describes between the inside and the outside is strongly related to the dualism of body and mind and to their own developed theory ‘between brain and movement’. Through the focus on breathing, the dancers learn to make the connection between the elements: inside and out, body and mind and ratio and instinct, as a result of which the intuitive body can be Thedeveloped.creationof an intuitive consciousness of the own body and how the latter relates to the space is crucial for the experiences that follow in the workshop. In Expanding breathing helps to create more length in movements and in Jumping the dancers are challenged to find a connection between the rhythm of their breathing and the rhythm of their jumps.

ENGLISH TRANSLATIONS WE, THE BREATH— 71

In order to recognize the power of an intuitive body, Greco and Scholten developed the DS/DM method in 1998. This dance method is the basis of the many choreographies by Greco and Scholten and is used as a workshop for dancers, dance teachers and non-professionals of all age groups. The method consists of four basic principles. Breathing is the first, followed by: Jumping, Expanding and Reducing. During Breathing, the dancers concentrate on their breathing. When breathing in, the dancer strives for an extreme elongation of the body. When breathing out, the elongation is released, the dancer relaxes and ‘withdraws’ inside him or herself and towards the floor. The inner space is reduced, control is released. The moment when all the air has left the body, the dancer falls onto the floor or immediately resumes breathing in, seeking new possibilities to elongate the body. But why does DS/DM begin with the element of Breathing? We find the answer in a quote from Greco in the DS/ DM documentary (2007), directed by Maite Bermúdez: “Breathing is the link between the inside and the outside, breaking through internal boundaries, going beyond them, then going back, back into one’s self, incorporating the outside world.”

Gerimedica is striving for a transition in the healthcare system: from a structure of control to a system of trust. Although developments, inspired by technology, for instance, can sometimes be rapid, Thomas doesn’t expect the larger problem of trust to change quickly. That will take a rock-hard crisis, a big bang. Thomas would like to set off a constructive confrontation, since it’s necessary in order for things to shift. How? “I don’t know yet.”

THEReflectionIMPORTANCE OF AIR

Since the nineteen nineties Greco and Scholten have presented their unique vision on breathing in dance via their philosophy ‘between brain and movement’ (Fra Cervello e Movimento) and the Double Skin/Double Mind method, a.k.a. DS/DM. Both visions are based on the concept about the intuitive body. A dramaturgical concept which Greco and Scholten developed during the 1990s to fill the void between the existing concepts of the virtuoso body and the conceptual body in dance. In the article ‘The Intuitive Body’ by Suzan Tunca, Greco says about this intuitive body: “In connection with the series of performances and the philosophy of Fra Cervello e Movimento (between brain and movement) we wanted to create a polarisation between instinct and ratio. In the middle we found intuition.”

Dramaturge Marieke Buytenhuijs researched the role of breath in the work of ICK during her apprenticeship and subsequent position as assistant dramaturge of Ballet National de Marseille. She wrote the following opinion in response to the new creation WE, the BREATH. WE, the BREATH by Emio Greco and Pieter C. Scholten highlights a topic that we tend to forget or take for granted in our busy daily lives: breathing. And yet breathing is vitally important to us. At birth, life begins with the first draught of breath. Thereafter we cannot simply hold or hide our breath, but are in some sense destined to breathe. The realization that air is actually (vitally) important was brought home about a year ago with the outbreak of COVID-19, a disease which can cause serious respiratory problems. We were made to face the facts. The floating viral particles and even the vapour on our spectacles when we were wearing a facemask suddenly made us aware of our own breathing. And although air isn’t restricted by boundaries, attempts were made to control it and to fit it into the new safe distance society. In that same period, on 25 May 2020, the death of George Floyd caused a storm of protests. With his last words “I can’t breathe” Floyd raised breathing to a political debate. Because of this incident, breathing became a symbol for unequal power relationships and it highlighted the poignant difference between who is and who isn’t allowed to Notbreathe.onlyisbreathing a many-sided political, medical and philosophical topic that by virtue of its currency poses a good starting point for a choreography, it is also actually important in dance from a physical perspective. Breathing is also rooted in the history of ICK Dans Amsterdam.

Pressing questions arise where in Netherlands policy-making – also in the cultural sector – the concept of multicultural was traded in for diversity and inclusivity over the past decades: what are the blind spots –also in the arts, in a dominant white culture – and to what extent must a black choreographer provide social justification for his artistic work?

72 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

Christian Guerematchi (Slovenia/ Central African Republic) is a bicultural choreographer and performer with a background in ballet and contemporary dance. ICK already supported the touring of his performances White Noise (2019) and NAM: Non Aligned Movement (2021) previously. With support from Fonds Podiumkunsten under the New Makers Facility (Nieuwe Makersregeling), he has been attached to the ICK-Artist Space since 2021, where he is currently developing his work further. His new production Hissy Fit premiered recently. Guerematchi is fascinated by the human condition and its social ramifications. The black body moving in a world in which white culture is dominant is a theme that is also revisited in Hissy Fit. Whereas NAM entailed a ‘Balkan Afrofuturist fantasy’ in search of a black European identity, so in Hissy Fit a culture of violence is investigated with the inherent discomfort. The underlying fury arising from a dominant culture of discrimination and capitalism was carefully placed in context by Guerematchi: three black bodies on the stage, with origins in breaking and krumping, could just as easily reaffirm the stigma of violence attached to the black identity when it comes to a Hissy Fit: an explosion of despair and Duringfrustration.anaftertalk to the performance NAM at the Bijlmer Parktheater, Guerematchi met the artist Richard Kofi and in Kofi, for the first time, he encountered a discussion partner who analysed his work flawlessly and thereby carried the discussion of that work a step further. Following that, plans were made for a short documentary film by way of introduction and a series of aftertalks to accompany the performance Hissy Fit. The two men visited an exhibition by visual artist Kara Walker and Kofi handed Guerematchi the book Afropessimism by Frank Wilderson III.

ICK poses the question to

“AlthoughGuerematchi:there is a current of blackness, popular in theatres, by which I too am carried and whilst Afrofuturism in my performance NAM, for instance, clearly speaks to the imagination, I am required to explain again, for every following project, why it is important to put three black performers on the stage. I commit a form of cultural archaeology for the codes of the black body, its culture and its history. Afropessimism gave me a next step. Violence is an issue that is more current than ever, for instance

In the new ICK production WE, the BREATH, these two concepts: collectivity (we) and breathing (the breath) come together. After a long period of uncertainty in the world of theatre as a result of the Corona pandemic, this performance tries to create a new space where dancers and the audience can at last come together (to catch their breath). And to spend time together. Here, the air is no longer feared. The thread is resumed after turbulent times in which COVID-19 and the death of George Floyd brought division and shook societies. The programme text of WE, the BREATH makes the connection where it reads: “During the breathing we can stay together and recognize our differences”. And that’s precisely how it is. The news showed us that breathing can lay bare physical, psychological and social differences. And yet this statement offers hope. The hope that through breathing and despite our differences we may stay together.

Breath not only forms a link between the body and the space, but also between the bodies inside the space. This is important in the choreographies of Greco and Scholten in which the dancers use their breathing to coordinate their movements. A commonly used technique is counting music. In the choreographies of Greco and Scholten, the dancers don’t count. By consciously breathing together they try to create a common energy. The rhythm of the breathing replaces the counting of the music and the connection through the air enables the dancers to dance as if they are a single Thisbody.joint awareness is not only created between the dancers themselves, but also between the dancers and the audience. Since in dance there is no talking, breathing becomes the most important element connecting the audience and the dancers. And this is more than just a physical exchange of air. It also involves a deeper physical connection between spectator and performer, which transcends the spoken word.

CHRISTIANInterview

GUEREMATCHI

For Guerematchi, this touches on the urgency from which Hissy Fit derives: the amount of violence against the black body in contemporary culture and the ensuing internalized racism through which black people become the victim of each other’s violence and repression are tolerated because they preserve a world order.

For Guerematchi, many things fell into place when he read the controversial book. It is controversial because “Afropessimism” illustraties how Black death is necessary for the material and psychic life of the human species (*Blacks as opposed to black people, since Afropessimism observes that Blacks, in the ontological system of the Whites, are not seen as human beings).

ENGLISH TRANSLATIONS WE,

Damien Blottiėre, visual artist from Paris, makes photo collages like choreographies. He manually cuts and shifts the raw material until, associatively and intuitively, a composition emerges. The layering, arrangement and merging in Blottière’s work is also reflected in the collages he has made especially for ICK. In them he incorporates how the individual dancers of the company use breathing, intuition and sensitivity to ensure that they move as one body.

FROMAnalysisBREATH TO BLIND

To what extent are you just a tick in the ‘diversity’ box to the institutions, the powers that be. When I see with how much doubt programmers (especially outside Amsterdam) respond, where you might expect trust in the quality of your work after numerous performances, Moving Futures, New Makers action plan, collaboration with ICK, you are ultimately faced with a ‘gunfactor’, an element of goodwill. There’s enough of a ‘diverse’ supply, a lot is moving. What I proffer in Hissy Fit is not a light course: proceeding with Wilderson for a bit, the black bodies shipped across were the briquettes on the fire from which all of us are still eating. How do you compensate for that, or should this whole system fall to give way to something else? How do you cultivate a genuine notion of people as Sentient Beings, who were neglected in Western history by colonialist and capitalist motivations? These are not fun questions, no happy rainbow diversity Meanwhile,here.since you’re asking me about breathing, there is air and space in this Netherlands landscape of the arts, for sure. The situation in the Netherlands isn’t bad, we’re doing fine. Especially in comparison with other countries. There is pain on both sides of the divide between white and black, but we keep talking. This wil run on for generations.”

As for providing justification: I’m used to adopting a position, being Slovenian with a father from the Central African Republic is something which always calls for an explanation.

73

ArtistDAMIENreportBLOTTIÈREICKcampaign

Please note: the decision to make an introductory documentary and an aftertalk part of the performance of Hissy Fit was a conscious one. I myself am looking for a dialogue with the audience here and it has nothing to do with adopting a kind of ‘victim’ position, or because I feel a need for justification over and above my artistic vision. I just wished for that dialogue.

Yet a question mark always remains.

Photo

through cultural expressions like Drill Rap. Please note that this refers not only to police and gang violence in the US, for it is also present in the Netherlands and Europe, if you look at how black migrants are treated, for Thisexample.isclearly a less attractive message than that of Afrofuturism. A reviewer stated after seeing Hissy Fit: ‘It offers no hope’. So then I wonder: I make theatre, so ask me for catharsis instead of hope. I am not a political ideologue, but an artist who critically questions his environment.

One of the sources of inspiration for WE, the BREATH is the play BREATH by Irish writer Samuel Beckett. He wrote this extremely short piece, his most minimalist ‘play’, in 1969. Beckett’s texts are plotless, in the way that life itself has no plot. The plays are fragmentary and they display a state of consciousness. On the surface they may seem abstract, but they are concrete and tangible: people who stand waiting for redemption, who try to find a purpose in life, who express desires, often also because they can no longer realize those themselves, or not by themselves. The people are doomed to be in each other’s presence. They cannot cut loose from one another or they keep seeking each other out. The other may possibly help them to build some form of identity so as to arrive at a sense of WE, if only for the time being.

Despite the fact that BREATH has no characters, no plot and no action, and is less than a minute long, it presents life in a nutshell. Between birth, the first cry, and death, the final cry, there is nothing but a brief moment of becoming. Life is drawing breath, a short existence during which Man sees the light of the world of meaningless chaos, and breathing out, dying and perishing in darkness. Despite its THE BREATH—

The piece consists of a beginning, a middle and an end and it ends, if you like, in catharsis: the purification of the Thesoul.play consists of stage directions only. Beckett clearly indicates how long the movements of the light and the silence should be. In his piece, the seconds represent years. The measurable time symbolises a much longer-lived internal time. Beckett is not concerned with the actual length of something like a breath, but with the deeper layers. Breath as the starting point and end point, breath as the process in between. That corresponds well with Emio Greco’s and Pieter C. Scholten’s idea of the new way of measuring. Breath is the compass by which we’re groping through space and which allows us to encounter each other. The dancers of ICK don’t navigate by counting beats, but by breath, intuition and markings in the space. Like seafarers used to navigate by the Sun, the Moon and the stars. Greco and Scholten have a particular interest in astrophysics. By studying the cosmos one can arrive at new insights about physics, even if the circumstances in the cosmos differ. Phenomena such as black holes are as mysterious as they are fascinating. According to Greco, people can ‘understand’ essential natural laws through their bodies. Our body is a kind of interface, an interface between the outer space and the inner space, between external and internal movements. Black holes also breathe, for that matter. Black holes also have some kind of vibrating mode.

Astrophysicists Sera Markoff and Gibwa Musoke are part of an international research group which recently took a photograph of a black hole at the centre of the Milky Way with the help of an array of radio telescopes. Black holes cannot actually be seen because even light cannot escape from these holes. Anything that comes too close is bound to disappear into them. Around the black hole there’s a glowing ring of gas. The heat given off by black holes can stop the formation of new stars. Something mysterious suddenly becomes visible and manifests itself just as breath becomes visible in cold weather since it is warmer than the ambient air. When you exhale, the water vapour in your breath cools down and condenses into visible water droplets.

74 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

The two souls in the breast of sound designer and scientist Than van Nispen resonate in different ways. The biologist inside him looks at breath differently than the composer does. The biologist sees life as a continuum, a process of becoming up to and including the present, and is interested in the evolution of human breathing, in the ancestors who breathed with skin and gills up to and including the human lungs and the flow of air. With the air we breathe in and out we have the possibility to sigh, speak and sing.

minimalism and reduction to the essence of life, the play has a classical structure and a dramatic development.

How, in addition to this natural transformation, could one translate breath into language, an image, movement and/or space, into an audio-visual art work, a composition, a poem, a painting or an installation? How can we visualize breath? For example, by drawing a circle or spiral. In Zen Buddhism, for instance, there’s the art form where someone draws his own exhalation in one continuous move, ideally at a moment when the mind is free. The drawing of a circle to a single breath is called Ensō. What is the connection of the art works to each other and what dialogues can they entertain? Breath has biological, sociological, political and cultural aspects. We put this question to several artists from different disciplines and to scientists. Writer Abdelkader Benali undertook the experiment to develop seven minimalist choreographies for two dancers on paper. The dancers are in a space somewhere and they begin to relate to each other and to the circumstances, doomed to be in each other’s presence. Where they are and why they’re there is undefined. The place doesn’t need to be the same every time. The dancers sit on the ground, stand up to their knees in water, they carry each other, step forward and back, try to disengage, leave and walk into the darkness. They breathe in and out. With their breaths they try to animate each other, breathe life into each other, inspire movement and give voice to the soul. The breath becomes sound, perhaps even a word. The breathing sounds like the Arabic word for soul: rouh. The breath is linked to the soul and makes it audible and tangible. Benali drew inspiration from Sufism for this and wondered: Is Beckett a Sufi? (a fragment from the text by Abdelkader ABenali)dancer carries another dancer on his back. They stand still. They look into the distance, like you can be hypnotised by passing clouds, like you can look at an approaching storm. The longer they stand there, the stronger the sense of oppression becomes. The dancer on the other’s back then looks to the ground. Perhaps they should begin walking. The bearer cowers, is afraid of what comes next. The dancer on his back ponders. And he points up in the direction of the thunderstorm. The dancer presses his chin against the back of the bearing dancer’s head, signifying that he must get moving. That dancer seems to be falling forward, offers resistance. This continues to and fro a few times. He then gets moving after all. But he gives up after a few steps and breathes out a deep breath.

Dr. Gibwa Musoke of the University of Amsterdam recently showed that a likely explanation for these vibrations is something called ‘breathing cycles’, in which parts of the ring of material surrounding a black hole break off from some other part and then expand and contract, comparable, in principle, to the lungs when breathing.

Van Nispen has studied the repertoire and the effect of breathing sounds for some time now and he gives musical expression to breathing space. He created a three-part loudspeaker concert inspired by the three parts of Beckett’s BREATH: a scream, an inhalation and an exhalation, followed by another scream. Three sound sculptures are performed in succession by 8 loudspeakers: The Scream is a sound sculpture using older sound design techniques in which one scream serves as the sound source for all of the resonant material. In The Sigh, the majority of the sound materials were modelled on ingressive sighs. In Mantra Of The Digital Cage the exhalation takes the form of a single Ohm-sound, which is drawn out by technological manipulation to three minutes and thirty-three seconds.

HARMONICResearch DISSONANCE: BETWEEN ART AND SCIENCE

Brain and body, science and art often seem to be clearly defined areas for those who are dealing with them; more often than not they are domains that are set off against each other. So, it hardly matters to a neuroscientist if there’s a body attached to the brain he’s investigating, as long as the brain functions to some extent. During the COVID pandemic we saw that the (exact) sciences were greatly prioritized as being the holy grail that would guide us through the crisis. Our clever technologies made it seem as if society could continue regardless just by zooming. Two years later, the scope of the mental damage, caused by physical isolation, lack of movement and absence of touch is beginning to dawn upon us: people who chose not to be vaccinated, perhaps for respectable reasons, were hoovered up into a growing group of fierce anti-vaxxers who effectively discarded forever

When he was reading Beckett’s BREATH, Mohamed Aadroun of the Amsterdam Andalusian Orchestra was reminded of the pumping of blood through the body, of something that is connected with breathing and the distribution of oxygen around the body. He spoke about this with one of the members of the orchestra, Marianne Noordink. This versatile flautist, specialized in Arabic and Andalusian music, created a composition for bass flute and ney, an end-blown reed flute that is often used in Sufism. The ney is often composed of a set of seven neys, one for each tone, so that it can be played with different pitches and in different ‘maqamat’ (modes). The ney often symbolises the desire to return to the source. To Noordink, the blood circulation represents life, vitality and movement. Blood circulates and distributes oxygen around the body. The heart of a child already beats inside the womb. Breathing begins at birth and equates with life. The ‘intermediate’ begins in different layers, the bass flute in the lower register, the breaths and key clicks providing rhythmic context, and the ney creates breathing space and timelessness. She considers the bass flute as ‘earth’ and the ney as ‘breath’ which flies into and out of this dimension. The exhaled air that is made to vibrate by the blowing inspires life into the flute. The exhaled breath becomes sound whilst the inhalation encompasses everything gives it life. In the opinion of theatre maker, musical performer and co-founder of Club Gewalt Annelinde Bruijs the breath in Beckett’s BREATH, taken as a sign of life, is opposed to death. To her, the breath is physical, tangible, and vital to the body. In her adaptation of and response to Beckett’s piece, she investigated, how sound can be a metaphor for this breath, but not just the literal metaphor for life and death, but in the sense of the contrast between life and something larger, incomprehensible, universal and self-transcending. Her composition is an attempt to turn the breathing of one person into multiple voices that transcend the individual, a stacking of one singing voice that tries, through harmony, to transcend its individuality. The solo choir piece in the service of a larger whole is a layering of her own voice, in which breath plays a key role. It’s a study of epic harmonies versus isolated voices. The voice as a representation in sound of the life and the fullness and strength of particular harmonies versus the vulnerability of a single voice. These responses and reflections demonstrate different perspectives on breath and life. We are linked to one another intuitively by breathing, even if we don’t speak each other’s language. By breathing together and by making more breaths heard and merging them into a single breath we can create a WE. Just like a communal feeling can be evoked during a ritual by doing something together and/ or participating in certain actions. The question about breath is also the question about life, how to live and how to live together. Supported by breath we continue to grope through the darkness, just as in the next production from the WE Cycle which Emio Greco and Pieter C. Scholten will present in the coming years. This dance opera under the title of WE, the BLIND is about the field of tension between fate and the courage to take the future into our own hands; about the nomadic existence of dancing bodies that are guided and misguided by some oracle. Can they reach a deep connection within themselves, with nature and the other? Will we succeed in finding or creating a WE? Intuition is just as much a compass in this as is breath.

Our experience and definition of the world is often channelled into frameworks, disciplines and domains. We measure in polarities, good and bad, black and white, poor and rich, man and woman just to mention a few. Still, we are regularly urged to think out of the box. In general, that is a cue for the marketing department to come up with new slogans. But how do you assess your own box, your bubble, when you’re inside it?

ENGLISH TRANSLATIONS WE, THE BREATH— 75

Harmonic Dissonance

Playing Outside Can art and science really learn something from each other? Whereas science aims for careful measurement and repeatable outcomes, art claims its autonomous aesthetic freedom. However, the separation of the fields is not as rigid as it may seem: many scientific discoveries arose from creative brains and many artists employ scientific procedures. But lend and lease aside, can something valuable be added to the respective practices when artists and scientists move forward hand in hand? And should they? To answer these questions we should relinquish the utility of a potential outcome and regroup at the starting line, where both the artist and the scientist are driven by curiosity. Together or Simultaneously

76 — ICK DANS AMSTERDAM

Where visitors could interact with the visuals of their own brain data in the Mutual Wave Machine, it literally touched on the activity in the back of their mind. Harmonic Dissonance investigates if synchronicity can also be found in the brain when the body is in motion. Can human connectivity arise out of moving together?

anything reeking of science. Art, in particular, was expected to hold its breath, being right at the bottom of the list of essentials.

An audio-visual feedback environment is being designed together with Diederik Schoorl. New media composers Than van Nispen and Ivo van Dijk are creating visuals and sound. The data from OpenPose software for real-time motion tracking, on the one hand, and electroencephalogram (EEG) headsets that measure the dancers’ brain waves, on the other, provide input to a likewise real-time audio-visual instrument in the form of four large Thescreens.screens also serve as a minor musical ensemble representing a piano, a violin, hand pan or percussion. A conscious choice for the sound of acoustic instruments in this digital and technical-looking installation: after all, it is still about human interaction. Meanwhile it appears that the artistic logic doesn’t always coincide with its scientific counterpart. For example, the word synchronicity, once defined by psychologist Jung, is preferably avoided in science because it ascribes sense to two independent occurrences without a causal relationship. Scientists prefer to use synchrony. To Greco and Scholten, by contrast, synchronicity is a term which refers to one body in dance: not a unisono movement to the beat, but an overarching togetherness in shared intention. A script is being invented, a sequence based on concepts and processes which inform both neuroscience and performing art: Tuning, Anticipation, Movement, ENGLISH arms low/ medium: little movement = rainstick HD percussion arms high: little movement = barchimes more movement = more percussion loops more movement = windsinger

In Emio Greco’s and Pieter C. Scholten’s dance practice, the notion of synchronicity has played a key role for many years. Whereas synchronicity in dance usually means doing the same thing strictly in time and on the beat, Greco and Scholten – in a rebellion against, among other things, the classical, uniform dance morale – are rather more interested in pursuing a trajectory with a shared intention and coordinated breathing. This was developed recently by ICK into a new form of measurement [Het Nieuwe Meten]. In contrast to a purely mathematical method of counting, Het Nieuwe Meten adopts breathing, heartbeat or an inner motion as its unit of measurement.

When Dikker and Oostrik were introduced to Suzan Tunca, dancer and researcher in the ICK-Academy, there was an instant click. Dikker and Oostrik are glad to have dancers who, more than occasional visitors, are used to investing intentions in their movements. Moreover, they wish to extend their installations to include a dramaturgy, an overarching unity. ICK is curious for a scientific approach that might explain years of dance experience or give new insights into it. Can synchronicity exist, based on neuroscientific evidence, when we relinquish the beat? Is the brain controlling our body, or is the body informing our brain? Are togetherness and simultaneousness contradictory? How do we define what we mean by synchronicity?

And can scientist and artist find a common ground for a concept that investigates this scientifically as well as being artistically autonomous and interesting to the public?

The DIKKER + OOSTRIK collective, consisting of cognitive neuroscientist Suzanne Dikker and media artist Matthias Oostrik, are investigating ‘human connectivity’. Their focus is on the notion of synchronicity, which literally means together (syn-) in time (chronos). They previously designed the Mutual Wave Machine, in which visitors’ brain waves were shown in a live projection together with a visual translation of instances at which synchronicity occurred among the participants.

TRANSLATIONS

ICK

Between Data and Curiosity With a number of workshops and presentations out of the way by now, there appear to be formidable substantive as well as technical challenges ahead. Sometimes the technology cannot keep up with the intensity of the gestures and movements of the dancers. If a headset occasionally flies off that may be interesting artistically, but for the science it means: no data. Does the aesthetic value eclipse the scientific validity when the dancers move beyond the scope of the motion trackers? And what of the added artistic benefit to the Theseaudience?arequestions that frequently occupy Suzan Tunca. She herself danced in many of Greco’s and Scholten’s pieces and while she is currently analysing and observing the work from the Academy, she has experiential knowledge when it comes to the sometimes abstract-sounding concepts about the intuitive body and the field of tension between intuitive and braincontrolled movement.

ENGLISH TRANSLATIONS WE, THE BREATH— 77

For all the discerning complexity that characterises the project in all its facets, only the infrared cameras and motion tracking sensors are used for the interactive part of the installation performance: the EEG headsets stay in service for the time being in order to collect data. Whereas those data are valuable to the science, it raises the question how the project benefits the dance company. According to Tunca, it is interesting to place pieces from the ICK dance repertoire in an experimental setting. It can deliver a substantive deepening or a specification of the language, but above all, it forces us to take a critical look at what we have come to take for granted. Dance also generates its own knowledge from the intuitive body: within ICK this is questioned systematically and it contributes to the emancipation of the dance. Harmonic Dissonance, therefore, also poses the question if the knowledge acquired from the dance practice can interact on the same footing with knowledge from the academic domain.

ICK is built on three interconnected pillars: ICK-Company complemented by the junior company ICK-Next (production of Danceinactivities,systematicallypublications.salonwithvariousstudied,Theisorthattheyandthetheperformances,theandinICKwithrealisewithyearsorpracticeswithpillar:‘associateeducationand(productionperformances);internationalICK-ArtistSpacehousefornewmakers)ICK-Academy(realisationofandresearchprojects).Anartist’isappointedtoeachmakersfromvariousdisciplinestheirownestablishedartisticthatresonatewiththeworkresearchofICK.InthecomingtheywillremainassociatedICKfromtheirownbaseandavarietyofprojectstogetherICK.wasfoundedin2009,originatingthedancepracticeofEmioGrecoPieterC.Scholten.Since1996,duohavenotonlycreateddancebuttheyhave,atsametime,fiercelyquestioneddanceenvironment.Manifestsstatementswerewrittenasrootedforaspacefordanceisnotalwayseithervirtuoso,conceptual.Afterall,thebodyintuitive,curiousandrebellious.dancewasn’tjustdanced,buttoo.Incollaborationwithartdisciplines,inexperimentsnewformsofnotation,inencountersandinthematicInordertobeabletoelaborateallthesetheywereaccommodateda‘choreographiccentre’:ICKAmsterdam.

AOverviewBIRD’S VIEW OF

EYE

Resonance. It is a script which has the dancers tune in to themselves, to each other and to the audience beforehand. In the anticipation phase they run through the planned choreography in their head. It is followed by a dance phase and finally there is the resonance phase after the movement, during which the dancers reflect on the movement. By distinguishing between these phases, different forms of synchrony can be investigated, for instance between movement and brain activity. So too can the opposition between togetherness and simultaneousness be studied.

During COVID, we looked especially to that academic science. Hypotheses, tests, protocols, repeatability of results. The dance juxtaposes a different social scope, the significance of artistic ideals is a factor that is allowed to weigh in. The collaboration has discourses crossing each other. Suddenly, through international publications, a different audience is reached: the (exact) scientists. That is an interesting development for ICK. But above all, the collaboration means: a fresh look and a new source of curiosity. Of questioning one’s own discipline and of crawling outside one’s own box.

Double Skin/Double Mind is a dance method aimed at learning (and recognizing) the language of one’s own body in all its strength and vulnerability. Originally conceived as a training method for the dancers in the nineteen nineties, DS/DM proved popular to the taste of the nonprofessionals, too.

“You go into a kind of trance, an enormous amount of joy welled up inside of “Challengingme.”my endurance without giving in to exhaustion.”

The ICK-Academy is curious, puts dance up for discussion and archives the memory of the dance since, after all: where does dance come to rest after it has been performed?

Register now tinyurl.com/h329ecw3at:

Artist Space The Artist Space focuses on the development of new choreographic talent. A new generation of makers is given the opportunity to experiment, to create and to present themselves. They do so from their own perspective on the body in all its diversity, strength and vulnerability. As a new production house for the dance, the Artist Space is a place for eccentric and promising makers. A place for choreographers looking for a movement language of their own, conscious of the fact that the body carries different layers of meaning. The makers attached to the Artist Space often work in multidisciplinary ways and they translate their social engagement from their own autobiographical starting point. In their diversity and variety they enrich each other, as well as ICK, the dance and the public.

“You learn to get beyond the limits of your own body.”

“It’s as if you, the space and the people around you are becoming one.”

Academy The Academy researches the value, in the broader sense, of dance in society. Questions about the meaning of contemporary repertoire and dance notation, among other things, or the relationship between dance and science, are elaborated here. Alliances are being forged with researchers from different disciplines and various research projects in their turn then lead on to performances, film or installations.

Every week in the Space for Dance Art, mornings and evenings.

The closely corepresentationtalentbetweenhousedepartmentsinterconnectedmakeICKauniquefordance,wherethesynergyeducation,research,development,creationandgivessubstancetothevalueofartisticsustainability.

“There is a sense of knowing that I can depend on the other participants to keep me going.”

78 — ICK DANS AMSTERDAM ENGLISH TRANSLATIONS

DOUBLE SKIN/DOUBLE MIND

“You experience a kind of awakening, coupled with freedom, joy, relaxation and letting go.”

From the starting point of the four basic principles breathing, jumping, expanding and reducing, you discover new and unlimited possibilities of your body. Every element is paired with several exercises, which run over into each other organically, mostly stimulated by music and sound.

The research of the Academy always follows naturally from the practice of the choreographers, formulating critical questions about it, challenging the status quo and reviewing from a different angle what is being taken for granted. Findings are translated into education projects and the knowledge and methods of ICK are shared with schools, other companies and the public.

Company In addition to the permanent choreographers Emio Greco and Pieter C. Scholten, several international choreographers and promising new makers have been invited to work with the dance ensemble since the founding of ICK. The quality is maintained, on the one hand, by allowing room for the individuality of every dancer and, on the other hand, by the deep-rooted Double Skin/Double Mind method that was developed by Greco and Scholten. This specific foundation, aimed at a strong consciousness of the body and a virtuoso dance quality, translates into the interpretation of the work of the choreographers. The ensemble is enriched every season, with six selected talented dancers who are part of ICK-Next, the junior company. These dancers who are in, or have recently completed, training are offered a specific programme alongside their participation in the ICK performances.

BLOG

Het WE-Blog, getiteld Body in Revolt, bericht vanuit verschillende invalshoeken hoe het lichaam zich positioneert tussen de kunst en de samenleving, in politiek en wetenschap. Neem een blik achter de schermen en lees wat ons fascineert, inspireert voor onze activiteiten en

blog.ickamsterdam.comvoorstellingen.–ADVERTENTIE–SpaceArtistvoorstelling SMRK PoianaAlwinfoto:Tomic,Minadoor

VOORSTELLINGEN ON TOUR Tremble Andreas Hannes THE WOMAN DESTROYED Courtney May Robertson WE, the SHAMELESS Emio Greco | Pieter C. Scholten We Want It All Emio Greco | Pieter C. Scholten Harmonic Dissonance Suzanne Dikker/Matthias Oostrik/ Suzan Tunca/Than van Nispen VIBES #4 Mujõ Jesús de Vega, Michelle Samba Orbe - ICK Sweet Like a Chocolate Emio Greco | Pieter C. Scholten Blasphemy Rhapsody Emio Greco | Pieter C. Scholten Hissy Fit Christian Guerematchi Rocco/Rocca Emio Greco | Pieter C. Scholten Known & to Know Andreas Hannes, Emio Greco | Pieter C. Scholten OrbeGrietens,BartBoxem,ReyerNicoletti,DaniëlBoulogne,MichelZiegeler,LaurentPoiana,Alwinfoto’s: 80 — ICK DANS AMSTERDAM

COLOFON — Ingrid—PieterhoofdredactieC.ScholtenredactievanSchijndel, Pieter C. Scholten, Jaimy Stregels — art Suzy—ClifforddirectionPortiertekstenBlok,Marieke Buytenhuijs, Florian Hellwig, Astrid Klein Haneveld, Ingrid van Schijndel, Pieter C. Scholten, Jaimy Stregels — tekstredactie en vertalingen Annet Huizing/Nils Voskuil – The Loft vof, Amsterdam — Mohammadfoto’s Alzoabi, Michel Boulogne, Reyer Boxem, Sjoerd Derine, Milagro Elstak, Giuseppe Fasto, Bart Grietens, Ivo Jelinek, Nikola Lamburov, Sean Mac Andrew, Afagh Morrowatian, Daniël Nicoletti, NXT museum, Orbe, Alwin Poiana, Eva Roefs, Olimpia Russo, Michael Slobodian, Kamilia K. Stanley, Jaap Strijker, Ruben Timman, Steven Tips, Juan Carlos Villarroel, Marianne Weiss, Laurent Ziegler — ICKICK,—Tuijtel,—Katja—Damien—IJarchitecture—DamiencollagesBlottièreillustratiecoverBlottièregrafischontwerpvanStiphoutdrukHardinxveld-Giessendamuitgaveoplage3000DansAmsterdamiseenplatformvoor hedendaagse dans onder leiding van Emio Greco en Pieter C. Scholten. ICK is stadsgezelschap dans van Amsterdam en wordt meerjarig ondersteund door het Fonds Podiumkunsten en de Gemeente Amsterdam. ICK is internationaal partner van Aerowaves en European Dancehouse Network met projectondersteuning van Creative Europe. Makers van ICK-Artist Space worden ondersteund door Fonds 21, VSB Fonds, Amsterdams Fonds voor de Kunsten, Prins Bernhard Cultuurfonds en stichting Dansgroep Amsterdam. Éric Minh Cuong Castaing wordt ondersteund door Stichting Zabawas, VSBfonds, Prins Bernhard Cultuurfonds NH, VriendenLoterij Fonds en het Frans-Nederlands Cultuurfonds. Dikker + Oostrik werken voor Harmonic Dissonance samen met de ICK-Academy, met Doornburgh Buitenplaats voor Kunst en Wetenschap, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, New York University en de Vrije Universiteit. Deze en andere projecten worden ook ondersteund door Creative Industries Fund NL, NORMA fonds en Stichting Niemeijer Fonds.

+31 (0)20

— volg ons op:

1062 MX Amsterdam ideeën

© 2022 ICK Dans Amsterdam Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt zonder voorafgaand akkoord van de uitgever. De redactie heeft alle rechthebbenden gecontacteerd om toestemming te krijgen voor het gebruikte materiaal. Mocht je menen de rechten te hebben op materiaal dat in dit magazine is gepubliceerd, neem dan contact op met ICK Dans Amsterdam (magazine@ickamsterdam.nl) suggesties en neem op met - 6167240 magazine@ickamsterdam.nl

contact

WWW.ICKAMSTERDAM.NL — RijnlandlaanICKcontactDansAmsterdam3 Voor vragen,

WWW.ICKAMSTERDAM.NL