Listy japoštoła Pawoła na Senecu a listy Senecasa na Pawoła KAPITEL 1 Annæus Seneca na Paulus postrow. 1 Ja tukam, Pawoło, ty sy so wot woneje rozmołwy wuwučował, kotraţ je so wčera mjeze mnu a mojim Luciliusom wo ludarju a druhich wěcach wotměła; přetoţ někotři z twojich wučomnikow w towaršnosći z nami běchu; 2 Přetoţ hdyţ běchmy so do sallustiskich zahrodow wróćo sćahnyli, přez kotreţ bychu teţ šli a hinaši puć šli, přizamknychu so nam na naše přiručki. 3 Chcu, zo sej mysliće, zo sej wašu rozmołwu jara přejemy: 4 Běchmy jara zwjeseleni přez twoju knihu z mnohimi listami, kotryţ sy na někotre města a stolicy prowincow napisał a wulkotne přikazy za pócćiwe zadźerţenje wobsahuje: 5 Měnju, zo njejsy awtor tajkich začuwanjow był, ale jenoţ grat sposrědkowanja, hdyţ teţ druhdy awtor kaţ teţ grat. 6 Přetoţ nadobnosć tutych wučby a jich wulkosć je tak wulka, daß ich annehme, daß das Alter eines Menschen kaum ausreicht, um in ihrer Erkenntnis unterwiesen und verkommnet werden. Přeju tebi twoje derjeměće, mój bratr. Rozţohnowanje. KAPITEL 2 Pawoł na Seneca postrow. 1 Sym wčera z wjesołosću Waš list dóstał, na kotryţ bych hnydom wotmołwić móhł, hdy by młody muţ doma był, kotryţ bych Wam pósłać chcył: Přetoţ wy wěsće, hdy a wot koho, ke kotrym časam, a komu mam wšitko sposrědkować, štoţ pósćelu. 3 Tohodla přeju, zo mje njezanjechaš, hdyţ na přistojneho čłowjeka čakam. 4 Česću sej jara zboţowny, wusud tak drohotneho čłowjeka měć, zo so přez moje listy wjeseliće: 5 Přetoţ ty njeby so jako censor, jako filozof abo jako kubłar tak wulkeho wjercha a jako mišter nade wšěm wobhladował, njeby-li sprawny był. Přeju Wam trajne derjeměće. KAPITEL 3 Annæus Seneca na Paulus postrow. 1 Sym někotre zwjazki dokónčił a je do swójskich dźělow rozpołoţił. 2 Sym rozsudźeny, je caesarej předčitać, a hdyţ so přihódna składnosć wuda, dyrbiš teţ ty přitomny być, hdyţ so předčitaja. 3 Hdyţ pak to móţno njeje, chcu was jedyn dźeń postajić a was připowědźić, na kotrymţ budźemy zhromadnje předstajenje přečitać. 4 běch sej předewzał, hdyţ sym to z wěstosću zamóhł, najprjedy twoje měnjenje wo tym wobstarać, prjedy hač to caesarej zdźělich, zo by so wo mojej přichilnosći k tebi přeswědčić móhł. Budź drje ţiwy, najlubši Pawoł. KAPITEL 4 Pawoł na Seneca postrow. 1 Tak husto zo twoje listy čitam, sej předstaju, zo sy při mni. Teţ ja ničo druhe njewěrju, hač sy přeco pola nas.
2 Ručeţ nětko započnješ přińć, budźemy so bórze zaso widźeć. Přeju Wam wšěm wjele derjeměća. KAPITEL 5 Annæus Seneca na Paulus postrow. 1 Starosćimy so wo Wašu předołhu njepřitomnosć wot nas. 2 Što to je, abo što to su, štoţ je, štoţ twój přichad haći? 3 Hdyţ so hněwa caesara bojiš, dokelţ sy swoju něhdyšu naboţinu spušćił a teţ druhich k proselytam sčinił, tak sy so na to powołał, zo njeje twoje jednanje z njewobstajnosće, ale ze sudnistwa wušło. Rozţohnowanje. KAPITEL 6 Pawoł na Senecu a Luciliusowym postrowje. 1 Štoţ wěcy nastupa, wo kotrychţ sće mi pisali, tak so njerunam, něšto z pjerom a čornidłom rjec, wo kotrychţ to jedyn slěd zawostaja, a to druhe po wšěm zdaću wěcy wujasnja. 2 Wosebje, dokelţ wěm, zo je w twojej bliskosći a teţ w mojej bliskosći ludźi, kotřiţ budu zrozumić, što měnju. 3 Wšitkim ludźom ma so česćowanje wopokazać, a to tak wjace, hač skerje składnosć k zwadźe přiwozmu. A hdyţ podwólny temperament na dźeń połoţimy, budźemy we wšitkich dypkach skutkownje dobyć, hdyţ je tak, kiţ su kmani, widźeć a připóznać, zo su w njeprawdźe. Rozţohnowanje. KAPITEL 7 Annæus Seneca na Paulus postrow. 1 Wuznawam, zo sym so jara nad lekturu Wašich listow galateram, Korinćanam a ludej wot Achaije wjeselił. 2 Přetoţ SWJATY DUCH je w nich přez tebje wone začuća sposrědkował, kotreţ su jara nadobne a nadobne, kotreţ sej wšu česćownosć zasłuţa a přesahuja swójsku wunamakanku. 3 Chcu tuţ přeć, zo, hdyţ pisaš tak njewšědne wěcy, njemyluje na elegancy narěče, kotraţ by jeje majestosće wzajomna była. 4 Und ich muß meinen Bruder gestehen, zo ich dir nicht sogleich unehrlich etwas zamjelčeny und meinem eigenen Gewissen untreu werde, daß der Kaiser mit den Empfindungen deiner Briefe sehr zufrieden ist. 5 Přetoţ jako słyšeše započatk samsneje čitać, wón rozjasni: Wón so dźiwaše, tajke předstawy pola čłowjeka namakać, kiţ njeje ţane prawidłowne kubłanje měł. 6 Na to znapřećiwich: Bohojo posłuţowachu so druhdy lózyskich njewinowatych, zo bychu z nim rěčeli, a dachu jemu přikład wo tym w gemeinen Landsmannu z mjenom Vatienus, kotryţ, jako w kraju Reate bě, dweju muţow zjewić daštaj, castorow a pollux rěkaštaj, a zjewjenje wot bohow přija. Rozţohnowanje. KAPITEL 8 Pawoł na Seneca postrow. 1 Obgleich ich wěm, zo je kejţor wobdźiwar kaţ teţ polěkowacy našeje naboţiny, to mi tola dowol, tebi radźić, zo ţanu škodu njećerpiš, z tym zo nam přichilnosć wopokazaš. 2 wěrju woprawdźe, sy sej jara strašny pospyt zwaţił, jako sy kejţorej něšto wujasnić chcył, štoţ jeho naboţinje a jeho wašnju Boţeje słuţby tak jara znapřećiwja. Dokelţ je aneter pohanskich bohow. 3 Njewěm, što sy wosebje we mysli měł, jako jemu wo tym praješe; Ale myslu sej, Wy sće to z přewulkeho respekta přede mnu činił. 4 Ja pak sej přeju, zo to do přichoda wjace nječiniće. Přetoţ ty so paseš, zo njekradnješ swojeho Knjeza, z tym zo swoju přichilnosć ke mni pokaţeš.