KAPITEL 1
Asser, dźesaty syn Jakuba a Silpas. Wujasnjenje dualneje wosobiny. Prěnja stawizna Jekylla a Hydy. Wuprajenje wo zakonju wotškódnjenja, kotrež by so emerson lubiło, namakaće wVers27.
1 Wotpis testamenta na popjelniku, štož je w stoadwacetym lěće swojeho žiwjenja kswojimsynamrěčał.
2 Přetož jako wón hišće strowy bě, rjekny wón jim: Poskajće, wy dźěći posłuchajće, k wašemu Wótcej, a ja chcu wam wšitko wozjewjeć, štož je prawepřed Knjezom.
3 Dwaj pućej je Bóh čłowječim dźěćom dał: dwě nachilnosći a dwě družinje jednanja a dwě družinje jednanjaadwaj zwadnej dypkaj.
4 Tohodla je wšitko druhe, jedne wo druhim.
5 Přetož stej dwaj pućej dobreho a złeho, a z tutymi stej nachileni w našej hrudźi,kotrejžrozeznawatej.
6 Hdyž nětk duša spodobanje na dobrej nachilnosći ma, tak stawa so wšitko jeje skutki w prawdosći; A hdyžhrěši, čini wonahnydompokuty.
5 Přetož dokelž je swoje mysle na prawdosć sudźił a złe zaćisnjeł, wustorči wón hnydom złe a wutorhnje hrěch.
8 Hdyž pak wón złej nachilnosći přichileny, da stawa so wšo jeho skutki w pohubjeńšenju, a wón wućěri to dobre a dźerži so na zło a knježi so wot Beliara; Tež hdyž wón to dobre skutkuje, zawjerći tok złemu.
9 Přetož tak husto, zo by dobre činić započinał, nuzuje wón wuchod jednanja za njeho k złemu, dokelž widźi, zo je pokład nachilnosće ze złymduchomnapjelnjeny.
10 Čłowjek móže nětko ze słowami dobremu złeho dla pomhać, tola wuchodjednanja wjedźek złomu.
11 dawa čłowjeka, kotryž nima sobuželnosć z tym, kotryž swojemu přewrótej w złym słuži; A tuta wěc ma dwaj aspektaj, aletowšojezłe.
12 A je čłowjek, kotryž lubuje, kotryž złeho čini, dokelž by to preferował, samo jeho dla w złym wumrěć; A w tym nastupanju je jasne, zo ma to dwaj aspektaj,aletowšojezła twórba.
13 Hačrunjež tež lubosć ma, je tola bjezbóžny, kiž chowa złe dobreho mjena dla; ale kónc njeskutka chila k złemu.
14 Druhi kradnje, čini njeprawdu, wurubjena, zjeba a smili so chudych. Težtojedwójce, aletowšojezłe.
15 Štóž swojeho blišeho zjeba, rozhněwa Boha a přisaha wopak přećiwo Najwyšemu a smili so tola chudemu. Knjez, kiž je zakoń skićił, znjezbožił a rozhněwał a wokřewja chudeho.
16 Wón zanjerodźi dušu a zwjeseli ćěło wjesele; Wón mnohich mori a smila mało. Tež to je dwójce, ale to wšojezłe.
17 Druhi woswjeći mandźelstwo a so jědźe wzda, a hdyž so posći, čini złe a přemóže přez móc swojeho bohatstwa wjele; a Najebać swojeje nadměrneje złósće čini wón kaznje; tež tole ma dwójnyaspekt,aletowšojezłe.
18 Tajkich ludźi su zajacy; Ryzy , kak ći, kiž kopyta pačeja, ale woprawdźenječistesu.
19 Přetož Bóh je to w taflach kaznjow takpřipowědał.
20 Ale njenjesće, moje dźěći, dwě wobliči kaž wona, to dobre a złeho; Ale dźerž jeno swojeje dobroty, přetož Bóh ma wnjej swoje bydlenje, a ludźo jepožadaja.
21 ćěka pak před złósću a zniči złe nachilnosć přez waše dobre skutki; Přetož dwójni jahodni njesłuža Bohu, ale swójskim požadosćam, na daß sie Beliar a sich selbst Gleiche wohlgefällig mögen.
22 Přetož tež ći dobri ludźo, kotřiž su hłubni, su prawi před Bohom, tež hdyž su wot tych, kotřiž hrěch napřećo dwujazyčni,dźerža.
23 Přetož mnozy, z tym zo bjezbóžnych morja,činitejdwěskutkaj, to dobre a to złe; Ale to wšo je dobre, dokelžjetolózewutupiła zničił.
24 Čłowjek wobhoni miłosćiweho a njesprawneho a mandźelstwoweho přełama. Tež to ma dwójny aspekt; ale cyły skutk je dobry, dokelž wón přikładej Knjeza sćěhuje, z tym zo to po zdaću dobre njepřiwozmje jako wěrnekubło.
25 Druhi njepřeje, dobry dźeń z nimi widźeć, zo njeby swoje ćěło zanjerodźeł a jeho dušu zanjerodźeł; Tež to je dwujačapate, ale to wšo je dobre.
26 Přetož tajcy ludźo su jelenjam a jelenjam jenake, dokelž so po wašnju dźiwich zwěrjatow nječisće być zdadźa,alesu cylea samočisti; dokelž Woni chodźa w zapalu knjeza a
wzdadźa so teho, štož tež Bóh přez jeho přikaznje hanja a zakazuje, a wobaraja złewot dobreho.
27 Wy widźiće, moje dźěći, zo je we wšěch wěcach dwaj, jedyn přećiwo druhemu, a kotryž je jedyn přez druheho schowany; w bohatstwje schowany je nahrabnosć, w towaršliwosći piću, w smjeću žarowanja,wprjedyhačpokuće. 28 smjerć sćěhuje na žiwjenje, hańba na krasnosć, nóc na dźeń a ćmu na swětło; a wšitko je pod dnjom, to prawe pod žiwjenjom, to njesprawne pod smjerću; Tohodla čaka tež wěčne žiwjenjena smjerć.
29 njemóže so tež prajić, wěrnosć je łža a prawo njeprawdy; Přetož wša prawda je pod swětłom, runja wšěmi wěcami su mjezBohom.
30 Tole wšitko sym nětko w swojim žiwjenju dopokazał, a njejsym wot wěrnosće Knjeza zabłudźeny, a ja sym přikaznje Najwyšeho wuslědźił a za wšěmi swojimi mocami přeměnił, jednomyslnje we wobliču k tomu, štož jedobre.
31 Tehodla hladajće so, moje dźěći, na Bože kaznje, z tym zo wy prawdu dźećezpřezjednymi wobličemi.
32 Přetož kotřiž su dwujace, sčinja so na dwoje hrěch; Wšako činitaj wobaj to złe, a mataj spodobanje na tych, kotřiž to činja, z tym zo přikładej duchow nošaka sćěhuja a přećiwo ludźomwojuja.
33 Tehodla dźeržće, moje dźěći, Zakoń Knjeza, a njekedźbujće na złe hač na to dobre; Ale pohladajće na to, štož woprawdźe tyje, a dźeržće so we
wšitkich kaznjach Knjeza, z tym zo w njejchodźićeawnimwotpočujeće.
34 Přetož poslednje kóncy ludźi pokazuja swoju prawdosć abo njeprawdosć,hdyž jandźelam Knjeza a satanazetkaja.
35 Přetož hdyž duša nadběhowana dźe, čwěluje so wot złeho Ducha, kotremuž je tež we łužach a złych skutkach słužiła.
36 Pak je wón měrnje z radosću, tak zetka jandźela měra a wjedźe jeho do wěčnehožiwjenja.
37 Njebudźejće, moje dźěći, kaž Sodom, kiž je přećiwo jandźelam Knjeza hrěšiła napřecozhubjeny.
38 Přetož wěm, zo budźeće hrěšić a do rukow swojich njepřećelow zachowany; A waš kraj budźe zapusćeny a waše swjate městna zničene, a budźeće rozpróšeni hač do štyrjoch kóncowzemje.
39 A wy budźeće znjechu so w rozsypanju azachodnymkažwoda.
40 doniž najwyši zemju domapyta a sam jako čłowjek přińdźe, z ludźimi, kotřiž jědźa a pija a zmijej hłowu we wodźełamaja.
41 Wón budźe Israela a wšitkich pohanow wuchować, a Bóh rěči we wosobječłowjeka.
42 Tehodla prajće tež wy, moje dźěći, tole wašim dźěćom, zo njebychu jemu njeposłušnebyli.
43 Přetož ja sym rozumił, zo budźeće njeposłušnia widźeni bjezbóžnijednać, z tym zo na Zakoń Boži njedźiwaće, ale na kaznje ludźi, dokelž budźeće přezhubjenosćskaženi.
44 A tehodla budźeće rozpjeršeni kaž Gad a Dan, moji bratřa, a wy
njebudźeće swoje kraje, swój splah a swoju rěč njeznać.
45 Ale Knjez was we wěrje zhromadźi přez swoju smilnosć a Abrahama, Isaakaa Jakubadla.
46 A hdyž běše wón to k nim prajił, přikaza wón jim a rjekny: Hrjebaj mje wHebronje.
47 A wón wusny a zemrě we wysokej starobje.
48 A jeho synojo činjachu, kaž bě jim přikazał, a njesechu jeho horje do Hebrona a pochowachu jeho pola jeho nanow.