Thomas'ın İsa Mesih'in
Bebekliğine İlişkin İncili
BÖLÜM 1
1 Bir İsrailli olan ben Tomas, Rabbimiz ve Tanrımız İsa Mesih'in ülkemizde Beytüllahim'de doğduktan sonra gerçekleştirdiği, Mesih'in çocukluğundaki eylemlerini ve mucizelerini Yahudi olmayan kardeşlerimize bildirmenin gerekli olduğuna karar verdim. ben de hayrete düşmüştüm; başlangıcı şu şekildeydi.
2 Çocuk İsa beş yaşındayken ve artık dinmiş olan sağanak yağmur yağdığında, İsa diğer İbrani çocuklarla birlikte akan bir derenin yanında oynuyordu; ve kıyılardan akan sular küçük göller halinde duruyordu;
3 Ama su anında yeniden berrak ve kullanışlı hale geldi; onları yalnızca sözüyle cezalandırdığından, onlar da ona hemen itaat ettiler.
4 Sonra nehrin kıyısından biraz yumuşak kil aldı ve ondan on iki serçe yaptı; ve onunla oynayan başka çocuklar da vardı.
5 Fakat onun yaptığını, yani Şabat günü kile serçe şekli verdiğini gören bir Yahudi, hemen oradan uzaklaştı ve babası Yusuf'a durumu anlattı ve şöyle dedi:
6 İşte, oğlunuz ırmak kenarında oynuyor ve kil alıp onu on iki serçe haline getirdi ve Şabat'ı kirletti.
7 Sonra Yusuf onun bulunduğu yere geldi ve onu görünce ona seslendi ve şöyle dedi: Şabat gününde yapılması yasal olmayan şeyi neden yapıyorsun?
8 Bunun üzerine İsa avuçlarını birbirine çırparak serçelere seslendi ve onlara şöyle dedi: Gidin, uçup gidin; ve yaşarken beni hatırla.
9 Bunun üzerine serçeler ses çıkararak kaçtılar.
10 Bunu gören Yahudiler hayrete düştüler ve oradan ayrılıp ileri gelenlerine, İsa'nın ne kadar tuhaf bir mucize yaptığını anlattılar.
BÖLÜM 2
1 Bundan başka, Yazıcı Anna'nın oğlu, Yusuf'la birlikte orada duruyordu ve bir söğüt ağacı dalı alıp İsa'nın topladığı suları göllere dağıttı.
2 Ama çocuk İsa onun yaptığını görünce öfkelendi ve ona şöyle dedi: Seni aptal, suyu dağıtmanla gölün sana ne zararı oldu?
3 İşte, şimdi bir ağaç gibi kuruyacaksın ve ne yaprak, ne dal, ne de meyve çıkaracaksın.
4 Ve hemen her tarafı kurudu.
5 Sonra İsa evine gitti. Fakat gençliğindeki talihsizliğe üzülen kurumuş çocuğun ebeveynleri onu alıp Yusuf'a götürdüler ve onu suçladılar ve şöyle dediler: Bu tür eylemlerden suçlu olan bir oğlunu neden yanında tutuyorsun?
6 Daha sonra İsa, orada bulunan herkesin isteği üzerine, uyarı alsınlar diye, yalnızca küçük bir organının solmaya devam etmesini sağlayarak onu iyileştirdi.
7 Başka bir sefer İsa sokağa çıktı ve koşarak geçen bir çocuk onun omzuna bindi;
8 İsa buna kızdı ve ona, "Daha ileri gitmeyeceksin" dedi.
9 Ve o anda yere düşüp öldü:
10 Bazıları görünce şöyle dediler: Bu çocuk nerede doğdu, söylediği her şey şimdi gerçekleşiyor mu?
11 Bunun üzerine Yusuf'a giden ölülerin anne-babaları şikâyette bulunarak şöyle dediler: Böyle bir oğlana sahip olarak şehrimizde bizimle yaşamaya uygun değilsiniz:
12 Ya ona lanet etmemesini, kutsamasını öğret, ya da çocuklarımızı öldürdüğü için onunla birlikte buradan ayrıl.
13 Bunun üzerine Yusuf, çocuğa tek başına İsa adını vererek ona şöyle talimat verdi: Neden böyle şeyler yaparak halka zarar veriyorsun ki, bizden nefret etsinler ve bize dava açsınlar?
14 Fakat İsa şöyle cevap verdi: Söylediklerinin senin hakkında olmadığını biliyorum, fakat senin hatırın için hiçbir şey söylemeyeceğim;
15 Ama sana bunları söyleyenler sonsuz cezaya çarptırılacaklar.
16 Ve onu suçlayanlar hemen kör oldular.
17 Ve bunu görenlerin hepsi son derece korkup şaşkına döndüler ve onun hakkında şöyle dediler: İyi ya da kötü ne söylerse söylesin hemen gerçekleşir; ve hayrete düştüler.
18 Ve Mesih'in bu davranışını gördüklerinde Yusuf ayağa kalktı ve çocuğun öfkelendiği kulağından onu kopardı ve ona şöyle dedi: Sakin ol;
19 Çünkü bizi ararlarsa bulamayacaklar; çok tedbirsizce yaptın.
20 Benim senin olduğumu bilmiyor musun? Artık beni rahatsız etmeyin.
BÖLÜM 3
1 Zacchaeus adında bir öğretmen belli bir yerde durmaktayken, İsa'nın babasına bunları söylediğini duydu.
2 Ve çocuk olduğundan böyle şeyler söylemesine çok şaşırdı; ve birkaç gün sonra Yusuf'un yanına gelip şöyle dedi:
3 Akıllı ve akıllı bir çocuğun var, onu bana gönder de okumayı öğrensin.
4 İsa'ya harfleri öğretmek için oturduğunda ilk harf Alef'le başladı;
5 Ama İsa ikinci harf olan Mpeth (Beyt) Cghimel'i (Gimel) telaffuz etti ve sonuna kadar tüm mektupları ona söyledi.
6 Sonra bir kitap açarak efendisine peygamberleri öğretti; ama utandı ve harfleri nasıl öğrendiğini anlayamıyordu.
7 Ve o da kalkıp evine gitti; böylesine tuhaf bir şeye şaşıp kaldı.
4. BÖLÜM
1 İsa bir dükkânın önünden geçerken, genç bir adamın bazı kumaşları ve çorapları kasvetli bir renkteki fırına batırdığını (ya da boyadığını), bunları herkesin özel düzenine göre yaptığını gördü;
2 Bunu yapan gencin yanına giden oğlan İsa da kumaşlardan bazılarını aldı.