Инҷили таваллуди Марям БОБИ 1 1 Марями бокираи муборак ва ҳамеша ҷалол, ки аз насли шоҳӣ ва оилаи Довуд ба вуҷуд омадааст, дар шаҳри Носира таваллуд шуда, дар Ерусалим, дар маъбади Худованд таҳсил кардааст. 2 Номи падараш Йоахим ва модараш Анна. Хонаводаи падараш аз Ҷалил ва шаҳри Носира буданд. Хонаводаи модараш аз Байт-Лаҳм буд. 3 Ҳаёти онҳо дар назари Худованд равшан ва ростқавл буд, дар пеши одамон парҳезгорӣ ва беайб буд. Зеро онҳо тамоми дороии худро ба се қисм тақсим карданд: 4 Яке аз онҳоро ба маъбад ва нозирони маъбад бахшиданд; дигареро дар байни бегонагон ва одамони камбагал тақсим мекарданд; ва сеюмро барои худ ва истифодаи оилаи худ нигоҳ медоштанд. 5 Ҳамин тавр, онҳо тақрибан бист сол покдоман, ба илтифоти Худо ва ҷалоли одамон, бе фарзанд зиндагӣ карданд. 6 Аммо онҳо қасам хӯрданд, ки агар Худо дар ягон коре ба онҳо ато кунад, онро ба хизмати Худованд мебахшанд; ба ин сабаб онҳо дар ҳар ид дар сол ба маъбади Худованд мерафтанд. 7 Ва чунин воқеъ шуд, ки ҳангоме ки иди бахшида шудан наздик мешуд, Юаким бо чанде аз сибти худ ба Ерусалим рафтанд, ва дар он вақт Иссокор саркоҳин буд; 8Ва ҳангоме ки Юаҳимро бо ҳамроҳи дигар ҳамсоягони худ дид, ки қурбонии ӯро меовард, ҳам аз ӯ ва ҳам ҳадияҳояшро нафрат карда, аз ӯ пурсид: 9 Чаро вай, ки фарзанд надошт, гумон мекард, ки дар байни фарзандоне пайдо шавад? Илова кард, ки ҳадияҳои ӯ ҳеҷ гоҳ дар назари Худо мақбул шуда наметавонист, ки аз ҷониби Ӯ сазовори таваллуди фарзанд нест; Дар Навиштаҳо гуфта шудааст: «Малъун аст ҳар касе ки дар Исроил мард ба дунё наояд». 10 Боз гуфт, ки вай бояд аввал бо зоидани зане аз ин лаънат озод шавад ва баъд бо ҳадияҳои худ ба ҳузури Худо биёяд. 11 Аммо Юахим аз шарми ин гуна маломат бағоят дар ҳайрат афтода, назди чӯпононе, ки дар чарогоҳҳои худ бо чорпоён буданд, ба нафақа рафт; 12 Зеро ки ӯ майл надошт, ки ба хона баргардад, мабодо ҳамсоягонаш, ки ҳозир буданд ва ҳамаи инро аз саркоҳин шуниданд, дар пеши назари мардум ӯро ҳамин тавр маломат накунанд.
БОБИ 2 1 Аммо вақте ки ӯ муддате дар он ҷо буд, дар рӯзе, ки танҳо буд, фариштаи Худованд бо нури олиҷаноб назди ӯ истода буд. 2 Фариштае, ки ба ӯ зоҳир шуда буд, аз намуди зоҳирӣ ба изтироб афтода, гуфт: 3 Натарс, эй Юаким, ва аз дидани ман хавотир нашав, зеро ман фариштаи Худованд ҳастам, ки ба воситаи ӯ назди ту фиристода шудааст, то ба ту хабар диҳам, ки дуоҳои ту шунида мешаванд ва садақаат дар пеши назари Худо боло рафтааст. . 4 Зеро ки Ӯ бешубҳа нангини шуморо дидааст ва шунид, ки шумо ба ноҳақ маломат мекунед, ки фарзанд надоред; зеро Худо интиқомгирандаи гуноҳ аст, на аз табиат; 5 Ва ҳангоме ки шиками касеро мебандад, ин корро мекунад, то ба таври аҷоибтар аз нав онро боз кунад, ва он чи таваллуд мешавад, на маҳсули шаҳват, балки атои Худост. . 6 Зеро ки модари нахустини қавми ту Соро, оё вай то ҳаштсолаи худ нозой набуд, ва ҳатто дар охири пирии худ Исҳоқро ба дунё овард, ки дар вай ваъда барои ҳамаи халқҳо баракат дода шудааст. 7 Роҳел низ, ки ба Худо ин қадар илтифот дошт ва Яъқуби муқаддас хеле маҳбуб буд, муддати тӯлонӣ нозой монд, вале баъд аз он модари Юсуф буд, ки вай на танҳо ҳокими Миср буд, балки халқҳои зиёдеро аз нобудшавӣ наҷот дод. гуруснагӣ. 8 Кист аз доварон далертар аз Шимшӯн, ё муқаддастар аз Самуил? Ва аммо ҳарду модарашон нозой буданд. 9 Аммо агар ақл шуморо ба дурустии суханони ман бовар накунонад, ки дар солҳои пешин зуд-зуд тасаввурот пайдо мешавад, ва нозоён ба ҳайрат омадаанд; Пас, занат Ҳано ба ту духтаре хоҳад овард, ва ту ӯро Марьям хоҳӣ номид; 10Вай, мувофиқи назри ту, аз овони кӯдакиаш ба Худованд бахшида хоҳад шуд, ва аз шиками модараш аз Рӯҳулқудс пур хоҳад шуд; 11 Вай набояд ҳеҷ чизи нопокро бихӯрад ва бинӯшад, ва гуфтугӯи вай дар миёни мардуми оддӣ, балки дар маъбади Худованд хоҳад буд; то ки вай зери ягон тӯҳмат ё гумони бад наафтад. 12 Ҳамин тавр, дар тӯли солҳои худ, чунон ки вай ба таври мӯъҷизавӣ аз нозой таваллуд мешавад, ончунон дар ҳоле ки бокира аст, ба таври бемисл, Писари Худои Таолоро ба дунё хоҳад овард, ки Ӯ , Исо номида шавад ва мувофиқи маънои номи Ӯ Наҷотдиҳандаи ҳамаи халқҳо бошед. 13Ва ин барои шумо аломати он чизест, ки Ман эълон мекунам: вақте ки шумо ба дарвозаи тиллои Ерусалим меоед, дар он ҷо зани худ Аннаро пешвоз хоҳед гирифт, ва вай аз он ки шумо ба зудӣ барнагаштед, хеле ғамгин шуда, шодӣ хоҳед кард. ки туро бубинам 14 Вақте ки фаришта инро гуфт, аз вай дур шуд.