A Thighearna, a Dhè Uile-chumhachdaich ar n‑athraichean, Abrahàm, Isaac, agus Iàcob, agus an sliochd ceart; neach a rinn nèamh agus talamh, le 'uile sgeadachadh ; neach a cheangail an fhairge le focal d'àithne ; neach a dhruid an doimhne, agus a sheulaich e le d’ ainm uamhasach agus glòrmhor; air am bheil eagal air na h-uile, agus air chrith roimh do chumhachd ; oir cha'n urrainn mòrachd do ghlòire a ghiùlan, agus tha do bhagradh feargach a thaobh pheacach ion-iom- chuidhichte : ach tha do ghealladh tròcaireach do- thomhas agus do-rannsaichte ; oir is tusa an Tighearna as àirde, mòrthròcaireach, fad-fhulangach, ro-thròcaireach, agus a’ gabhail aithreachas airson aingidheachd dhaoine. Gheall thusa, O Thighearna, a reir do mhaitheis mhoir, aithreachas agus maitheanas dhoibh-san a pheacaich a'd' aghaidh : agus dhe d' throcair neo-chriochnach shuidhich thu aithreachas do pheacaich, chum gu'm biodh iad air an tearnadh. Uime sin, a Thighearna, is tu Dia nam fìrean, cha d’òrdaich thu aithreachas do na fìreanan, mar do Abrahàm, agus do Isaac, agus do Iàcob, nach do pheacaich ad aghaidh; ach dh'orduich thusa aithreachas dhomhsa a tha 'am pheacach : oir pheacaich mi thar àireamh gaineamh na fairge. Tha m’euceartan, O Thighearna, air fàs lìonmhor: tha m’euceartan lìonmhor, agus chan airidh mi air àirde nèimh fhaicinn agus fhaicinn, airson lìonmhorachd m’euceartan. Tha mi air mo chromadh sìos le mòran bhann iarainn, air chor is nach urrainn mi mo cheann a thogail suas, agus nach eil fuasgladh sam bith agam: oir bhrosnaich mi d’fhearg, agus rinn mi olc a’d’ làthair: cha do rinn mi do thoil, cha mhò a ghlèidh mi d’àitheantan: chuir mi romham. suas gràineileachdan, agus mheudaich sibh cionta. A‑nis uime sin tha mi a’ cromadh glùin mo chridhe, a’ guidhe ort gràs. Pheacaich mi, O Thighearna, pheacaich mi, agus tha mi ag aideachadh m’euceartan: uime sin, tha mi gu h-umhail a’ guidhe ort, math dhomh, a Thighearna, thoir maitheanas dhomh, agus na sgrios le m’euceartan. Na biodh corraich ort rium gu bràth, le olc a ghleidheadh dhomh; ni mo dìt mi gu ionadaibh ìochdarach na talmhainn. Oir is tusa an Dia, eadhon Dia na muinntir a nì aithreachas; agus annamsa nochdaidh tu do mhaitheas uile : oir saoraidh tu mise, a tha neo-iomchuidh, a rèir do mhòr-thròcair. Uime sin molaidh mi thu gu sìorraidh uile làithean mo bheatha: oir tha uile chumhachdan nèimh gad mholadh, agus is leatsa a’ ghlòir gu saoghal nan saoghal. Amen.