Litrichean Phòil an Abstoil gu Seneca, agus Seneca gu Pòl CAIBIDEIL 1 Annæus Seneca gu Beannachd Phòil. 1Tha mi creidsinn, a Phòil, gun d’fhuair thu fios mun chòmhradh sin, a chaidh an dè eadar mise agus mo Lucilius, mu chealgaireachd agus cuspairean eile; oir bha cuid do d' dheisciobluibh 'nar cuid- eachd ; 2 Oir an uair a chaidh sinn a steach do na liosan Salustianach, troimh an robh iadsan mar an ceudna a' dol seachad, agus bu mhiann leinn imeachd air slighe eile, le ar geur-lean- mhuinn rinn iad cuid- eachd ruinn. 3 Is àill leam sibhse a chreidsinn, gur mòr a mhiannaicheas sinn bhur còmhradh : 4Bha sinn ro‑thoilichte le ur leabhar mòran de Litrichean, a sgrìobh sibh a‑chum bailtean àraidh, agus prìomh bhailtean mòrroinne, anns a bheil stiùireadh iongantach air giùlan moralta: 5 A leithid de fhaireachdainnean, a tha mi a’ meas nach b’ e thusa a bha na ùghdar, ach a-mhàin inneal giùlain, ged a bhiodh e air uairean cuideachd na ùghdar agus na inneal. 6 Oir is ann mar so a ta umhlachd nan teagasg sin, agus am mòrachd, as gu bheil mi a' saoilsinn gur tearc aois duine gu bhi air a teagasg, agus air a coimh- lionadh 'n an eòlas. Tha mi a’ guidhe do shochair, a bhràthair. Soraidh leat. CAIBIDEIL 2 Pòl gu Seneca Beannachdan. 1Fhuair mi do litir an-dè le toileachas: dh’fhaodainn air ball a bhith air freagairt a sgrìobhadh, nam biodh an t-òganach aig an taigh, a bha mi an dùil a chuir thugad: 2Oir tha fios agaibh cuin, agus cò aige, dè na ràithean, agus cò dha a dh’fheumas mi na h‑uile nithean a chuireas mi a lìbhrigeadh. 3 Bu mhiann leam uime sin nach casaid sibh mi le dearmad, ma dh'fheitheas mi ri duine còir. 4 Tha mi air mo mheas ro-thoilichte le breitheanas duine cho luachmhor, as gu bheil tlachd agad le m' Litrichibh : 5 Oir cha bhiodh meas agad ad fhear-fiosrachaidh, a'd' fheallsanach, no a'd' fhear-teagaisg aig prionnsa cho mòr, agus a'd' mhaighstir air gach ni, mur biodh tu treibhdhireach. Tha mi a 'guidhe soirbheachas maireannach dhut. CAIBIDEIL 3 Annæus Seneca gu Beannachd Phòil. 1 Chrìochnaich mi cuid de leabhraichean, agus roinn mi iad nam pàirtean iomchaidh. 2 Tha rùn orm an leughadh do Cheasar, agus ma thig cothrom taitneach air bith, bithidh sibhse mar an ceudna an làthair, an uair a leughar iad ; 3 Ach mur bi sin comasach, orduichidh mise, agus bheir mi fios dhut air latha, anns an leugh sinn le cheile thairis air an taisbeanadh. 4 Chuir mi romham, nam b'urrainn mi le tèaruinteachd, do bharail a bhi agam air tus, mu'n d'fhoillsich mi e do Cheasar, gu'm biodh tu dearbhta mu m' ghràdh dhuit. Soraidh leat, a Phòil ghràdhaich. CAIBIDEIL 4 Pòl gu Seneca Beannachdan. 1 Co tric 's a leughas mi do litrichean, 'S mi 'n d' lathair leam a dhealbh mi thu ; ni mo tha mi smuaineachadh air neach air bith eile, ach gu bheil thu do ghnàth maille ruinn. 2 Uime sin co luath 's a thòisicheas sibhse air teachd, chì sinn a chèile air ball. Tha mi a 'guidhe gach soirbheachas dhut.
CAIBIDEIL 5 Annæus Seneca gu Beannachd Phòil. 1 Tha sinn gu mòr fo chùram mu do neo-làthaireachd ro fhada uainn. 2 Ciod e, no ciod iad an gnothuch, a tha bacadh bhur teachd ? 3 Ma tha eagal ort roimh fhearg Cheasair, a chionn gu'n do thrèig thu an creidimh a bh' agad roimhe, agus gu'n d'rinn thu proselitich o dhaoinibh eile, tha so agad r'a thagradh, nach ann o neo-fhìreantachd a thàinig do ghniomh mar so, ach o bhreitheanas. Soraidh leat. CAIBIDEIL 6 Pòl gu Seneca agus Lucilius Beannachdan. 1A thaobh nan nithean sin mun do sgrìobh sibh am ionnsaigh chan eil e iomchaidh dhòmhsa nì air bith ainmeachadh ann an sgrìobhadh le peann agus dubh: am fear dhiubh a’ fàgail chomharraidhean, agus am fear eile gu follaiseach a’ cur an cèill nithean. 2 Gu h-àraidh air dhomh fios a bhi agam gu bheil am fagus duitse, agus mise, iadsan a thuigeas mo bhrìgh. 3 Is còir ìocadh do na h-uile dhaoinibh, agus mar sin is mò gu mòr, air chor as gu'm bi iad ni's ro-choltaiche air uairibh coguis a ghabhail. 4 Agus ma nochdas sinn stuamachd eas-ùmhal, bheir sinn buaidh gu h-eifeachdach anns na h-uile nithibh, ma tha iadsan, a tha comasach air iad fèin fhaicinn, agus aideachadh gu'n robh iad an eucoir. Soraidh leat. CAIBIDEIL 7 Annæus Seneca gu Beannachd Phòil. 1Tha mi ag aideachadh gu bheil mi ro‑thoilichte le ur litrichean a leughadh a‑chum nan Galatianach, agus nan Corintianach, agus a mhuinntir Achaia. 2 Oir tha an Spiorad Naomh air a liubhairt annaibh-sa na faireachdainnean sin a tha ro-ard, sublime, airidh air an uile urram, agus thar ur innleachd fhèin. 3 Bu mhiann leam uime sin, an uair a tha sibh a' sgrìobhadh nithe cho iongantach, nach biodh a dhith oirbh cainnte maiseach, taitneach d'am mòrachd. 4 Agus is eigin domh mo bhrathair a bhi agam, chum nach folaich mi air ball gu h-iom- lan uaibh, agus a bhi mi-dhiadhaidh ri m' choguis fein, gu bheil an t-Impire ro-thoilichte le beachdan bhur Litir ; 5 Oir an uair a chual losa air tùs iad a' leughadh, dh'- innis e, Gu'm bu iongantas dha a leithid so do bheachd fhaotainn ann an duine, aig nach robh foghlum a ghnàth. 6 D'an d'fhreagair mi, Gu'n d'rinn na Dia air uairibh feum do dhaoinibh neo- chiontach gu labhairt leo, agus gu'n d' thug iad eisimpleir air so ann am fear-dùthcha d'am b'ainm Vatienus, aig an robh, an uair a bha e ann an dùthaich Reate, air nochdadh dithis dhaoine. d'a ionnsuidh, ris an abrar Castor agus Pollux, agus fhuair e foillseachadh o na diathan. Soraidh leat. CAIBIDEIL 8 Pòl gu Seneca Beannachdan. 1Ged tha fios agam gu bheil an t-ìmpire an dà chuid na neachspèis agus na fhear-fàbhar do ar creideamh, gidheadh thoir dhomh cead comhairle a thoirt dhut gun a bhith a 'fulang leòn sam bith, le bhith a' nochdadh deadh-ghean dhuinn. 2 Saoilidh mi gu cinnt- each gun do ghabh thu oidhirp ro chunnartach, nuair a chuireadh tu an cèill don ìmpire nì a tha cho ro an aghaidh a chreideamh, agus a mhodh aoraidh; do bhrìgh gu bheil e 'na fhear-aoraidh do dhiathan nan cinneach. 3 Cha'n aithne dhomh ciod a bha agaibh gu h-àraidh an sealladh, 'nuair a dh'innis sibh so dha ; ach tha mi creidsinn gu'n d' rinn thu e le ro mhòr spèis dhomh. 4 Ach is miann leam nach deanadh sibhse mar sin san àm ri teachd ; oir dh'fheumainn a bhi curamach, air eagal le bhi nochdadh do ghraidh dhomh-sa, gu'n tugadh tu oilbheum do d' mhaighstir :