अध्याय 1 याकूबलीयायोः पञ्चमोः पुत्रोः इस्साकरोः। मन्द्रकाणाां भाडायाोः अनघोः बालकोः। सोः सरलतायाोःआह्वानांकरतत। १इस्साचारस्य वचनस्यप्रतततलतपोः । 2 यतोः सोः स्वपुत्रान् आहूय तान् अवदत् , हे बालकाोः युष् माकां तपतुोः इस्साकरां शृणुत। भगवतोः तप्रयस्य वचनां श्र तु | 3 अहां याकूबस्य पञ्चमोः पुत्रोः जातोः , मन्द्रकाणाां भाडे। 4 मम भ्राता रूबेनोः क्षेत्रात् मन्दराकान् आनयत्, राहेलोः तांतमतलत्वातान्गृहीतवान्। 5 रूबेनोः र तदतत स्म, तस्य स्वरेण मम माता लीया तनगगतवती। 6 एतातन मन्द्रकातण मधुरगन्धातन सेबकातन आसन्, ये हरनदेशे जलस्य खातेोः अधोः उत्पन्ाोः आसन्। 7 राहेलोः अवदत्, अहां तातनत्वाां नदास्यातम, तकन्तु ते मम कृते बालकानाां स्थाने भतवष्यन्तन्त। 8 यतोः प्रभुोः माां अवहेतलतवान्, अहां याकूबस्यसन्तानां न जतनतवान्। 9 ततोः द्वौ सेबौ आस्ताम्; लीया राहेलम् अवदत्, त्वयाममपततोः गृहीतोः , एतातनअतप गृह्णीष्यतसवा? 10 राहेलोः ताांअवदत् , “अद्यरात्रौतवपुत्रस्य मन्दराणाां कृते याकूबोः भतवष्यतत। 11 लीया ताम् अवदत्, याकूबोः मम अन्तस्त, यतोः अहां तस्ययौवनस्यभायाग अन्तस्म। 12 तकन्तु राहेलोः अवदत्, “मा गवं कुरु, आत्मनोः गवं मा कुरु; यतोः सोः माां भवतोः पुरतोः तववाहां कृतवान्, मम कृते च चतुदगशवषेभ्योः अस्माकां तपतुोः सेवाां कृतवान्। 13 यतद पृतथव्ाां तशल्पां न वधगते, मनुष्याणाां दुष्टता च न समृद्धा स्यात्, ततहग त्वां याकूबस्य मुखां न पश्यतस। 14 त्वां तह तस्य भायाग न अतस, तकन्तु मम स्थाने तशल्पेन तस्य समीपां नीतोः। 15 मम तपता माां वञ्चतयत्वा तस्याोः रात्रौ माां दूरीकृतवान्, याकूबोः माां द्रष्ुां न अददात्। यतद अहां तत्र आसम् ततहग तस्य एतत् न अभवत्। 16 तथातप मन्द्रकाणाां कृते याकूबां त्वाां एकरात्रां तनय जयातम। 17 याकूबोः लीयाम् ज्ञात्वा गभगवती भूत्वा माां जनयतत स्म, भाडायाोः कारणात् अहां इस्साकरोः इततनाम्ना अभवम्। 18 ततोः परमेश् वरस् य दूतोः याकूबस् य समक्षां प्रकत्तोः , “राहेलोः भत्राग सह सङ्गततां अङ्गीकृत्य सांयमां तचन्वन् द्वे बालके प्रसतवष् यतत। 19 यतद मम माता लीया स्वसङ्गठनाथं सेबद्वयां न दास्यतत स्म, ततहग सा अष्टपुत्रान् जनयतत स्म। अतोः सा ष्् जनयतत स्म, राहेलोः च द्वयां जनयतत स्म, यतोः मन्द्रकाणाां कारणात् प्रभुोः ताां आगतवान्। 20 सोः जानातत स्म यत् सा बालकानाां कृते याकूबस्य सङ्गततां कतुगम् इच्छतत, न तु भ गकामस्यकारणात्। 21 परेऽहतनपुनोः याकूबां त्यक्तवती। 22 अतएव मन्द्रकाणाां कारणात् प्रभुोः राहेलस्यवचनां श्रुतवान्। 23 सा तान् इच्छन्ती अतप तान् न बृहतत स्म, तकन्तु तत्कालीनस्य परमात्मनोः याजकस्य समक्षां तातनप्रभ गृहे अतपगतवती। 24 अतोः मम बालकाोः यदा अहां वधगमानोः अभवम्, तदा अहां ऋजुहृदयेन चररतवान्, मम तपतुोः भ्रातृणाां च कृषकोः अभवम्, क्षेत्रात् फलातनचयथावत् आनयम्।
25 मम तपता माां आशीवागदां दत्तवान् यतोः सोः दृष्टवान् यत् अहां तस्य पुरतोः ऋजुतया गच्छातम। 26 अहां चस्वकमगतणव्स्तोः नआसीत्, नच मम प्रततवेतशनोः प्रतत ईष्यागलुोः , दुभागवनापूणगोः चआसम्। 27 अहां कदातपकस्यतचत्तनन्दाां नकृतवान्, नचकस्यतचत्मनुष्यस्यजीवनांतनन्तन्दतवान्, यथाअहां एकनेत्रेणगच्छातम। 28 अतोः अहां पञ्चतत्रांशत् वषीयोः सन् अहां भायांगृहीतवान्यतोः ममश्रमोः ममबलांक्षीणां कर तत स्म, अहां कदातप न्तियाोः सह भ गां न तचन्तन्ततवान्। तकन्तु मम पररश्रमात् तनद्रा माां अततक्रान्तवती। 29 मम तपता मम सद्भावे सवगदा आनन्तन्दतोः आसीत्, यतोः अहां याजकद्वारा सवागन् प्रथमफलान् भगवते अतपगतवान्। ततोः मम तपतुोः अतप। 30 प्रभुोः मम हस्ते स्वस्यलाभां दशसहस्रगुणां वतधगतवान्; अतप च मम तपता याकूबोः जानातत स्म यत् परमेश्वरोः मम एकलतायाोः साहाय्यां कर तत। 31 सवेभ्योः दररद्रेभ्योः पीतडतेभ्योः च मया पृतथव्ाोः सद्वस्तूतनममहृदये एवप्रदत्तातन। 32 इदानीां मम बालकाोः मम वचनां शृणुत, एकहृदयेनचगच्छन्तु, यतोः मयातन्तस्मन्सवं भगवतोः तप्रयां दृष्टम्। ' . 33 एकतचत्तोः सुवणं न ल भयतत, प्रततवेतशनोः न अततक्रान्तोः , बहुतवधां रसां न स्पृहतत, तवतवधवेषेषु न रमते। 34 सोः दीघागयुषोः न इच्छतत, तकन्तु केवलां परमेश्वरस्य इच्छाां प्रतीक्षते। 35 वञ्चनात्मना तस्य तवरुद्धां सामर्थ्यं नान्तस्त, यतोः सोः न्तियाोः सौन्दयं न पश्यतत, मा भूत् सोः स्वमनोः दूषणेनदूषणां नकर तत। 36 न तस्य तवचारेषु ईष्याग तवद्यते, न कतित् दुष्टोः स्वात्मानां पीडयतत, न च मनतस अतृप्तकामना तचन्ताां कर तत। 37 यतोः स एकात्मना चरतत, जगतोः द षेण दुष्टातन नेत्रातण पररहरन् सवं ऋजुहृदयेन पश्यतत, मा भूत् भगवतोः कस्यातप आज्ञायाोः तवकृततां नपश्यतत। 38 अतोः हे मम बालकाोः परमेश्वरस्य तनयमां पालयन्तु, एकलत्वां च प्राप्नवन्त, अभ्रष्टतायाां च गच्छन्तु, स्वपररजनस्य व्ापारे व्स्तां न क्रीडन्तु, अतपतु प्रभुां स्वपररजनां च प्रेम कुवगन्तु, दररद्राणाां दुबगलानाञ्च प्रतत दयाां कुवगन्तु। 39 कृतषकायं प्रतत पृष्ठां नमस्कृत्य सवगतवधेषु कृतषकायेषु पररश्रमां कुरुत, धन्यवादेन भगवते दानां अपगयतु। 40 यतोः प्रभुोः पृतथव्ाोः प्रथमफल भवन्तां आशीवागदां दास्यतत, यथा सोः हातबलात् अधुना यावत् सवागन् पतवत्रान् आशीवागदां दत्तवान्। 41 यस्मात् पृतथव्ाोः स्थूलतायाोः अततररक्तां अन्योः भागोः युष्मान् न दीयते, यस्याोः फलां पररश्रमेणउत्थातपतां भवतत। 42 अस्माकां तपता याकूबोः पृतथव्ाोः प्रथमफलानाां च आशीवागद माां आशीवागदां दत्तवान्। 43 लेवी यहूदा च याकूबस्य पुत्रेषु अतप प्रभुना मतहमाम् अकर त्। यतोः प्रभुोः तेभ्योः उत्तरातधकारां दत्तवान्, लेवीय च याजकत्वां दत्तवान्, यहूदायराज्यां च दत्तवान्। 44 अतोः यूयां तान् आज्ञाां पालतयत्वा तपतुोः एकलत्वेन चरथ। यतोः इस्राएलां प्रतत आगच्छन्तां सन्यां नाशतयतुां गादस्य कृते दत्तम्।
अध्याय 2 1 अतोः यूयांममसन्तानाोः ज्ञातव्ांयत्अन्तन्तमे काले युष्माकां पुत्राोः एकलत्वां त्यक्त्वा अतृप्तकामना लतसष्यन्तन्त। 2 अभ्रष्टताां त्यक्त्वा दुभागवस्य समीपां गतमष्यतत; भगवतोः आज्ञाां त्यक्त्वा ते बेतलयारेणलतसष्यन्तन्त। 3 कृतषां त्यक्त्वा ते स्वदुष्टातन कमागतण अनुसृत्य अन्यजातीयेषु तवकीणागोः सन्तोः स्वशत्रुणाां सेवाां कररष्यन्तन्त। 4 अतोः तकां भवन्तोः स्वसन्तततभ्योः एतातन आज्ञातन ददततयत् यतद ते पापां कुवगन्तन्त ततहग तेशीघ्रांभगवतोः समीपांप्रत्यागन्तुांशक्नुवन्तन्त। स तह दयालुोः , तान् स्वदेशां प्रतत आनेतुां अतप तान् म चतयष्यतत। 5 अतोः पश्यत, यथा यूयां पश्यन्तन्त, अहां शततवांशततवषीयोः अन्तस्म, तकमतप पापां कतुं नजानातम। 6 मम भायां तवहाय अहां काञ्चन न्तियां न ज्ञातवान्। नेत्र त्थानेन मया कदातप व्तभचारोः नकृतोः । 7 अहां मद्यां नतपबन् तेनभ्रष्टोः भवेयम्; 8 मम प्रततवेतशनोः तकमतप काम्यां वस्तु न ल तभतवान्। 9 ममहृदये भ्रमोः न उत्पन्ोः ; 10 ममअधरेणअनृतां नगता। 11 यतद कतित् दुोःन्तखतोः आसीत् ततहग अहां तस्यतनोःश्वासां तस्यसहसांय तजतवान्। 12 अहां च तनधगन सह मम र त्काां भागां कृतवान्। 13 अहां ईश्वरभन्तक्तां कृतवान्, सवे तदवसाोः सत्यां पातलतवान्। 14 अहां प्रभुां प्रेम्णा कृतवान्; तथव प्रत्येकां मनुष्योः सवागत्मना। 15 यूयां अतप एतातन कुरु, मम बालकाोः , बेतलयारस्य सवगोः आत्मा युष्मान् पलायतयष्यतत, दुष्टानाां क ऽतप कमग युष्मान् उपररनशासतत। 16 यूयां सर्व्वं वन्यजीवां वशां कररष्यथ, यतोः भवन्तद्भोः सह स्वगगपृतथव्ाोः परमेश्वरोः अन्तस्त, मनुष्य सहएकहृदयेनचरन्तन्त। 17 इत्युक्त्वा सोः स्वपुत्रान् आज्ञापयत् यत् ते तां हेब्र ननगरां नीत्वा तत्र तपतृतभोः सह गुहायाां दफनयन्तु। 18 सोः पादौ प्रसायग सुवृद्धावस्थायाां मृतोः। प्रत्येकां अङ्गध्वतनां, अतवन्तच्छन्बलेन च शाश्वतां तनद्राां सुप्तवान्।