Polish - The Gospel of the Birth of Mary

Ewangelia Narodzin Maryi ROZDZIAŁ 1 1 Błogosławiona i zawsze chwalebna Dziewica Maryja, wywodząca się z rodu królewskiego i rodziny Dawida, urodziła się w mieście Nazaret i kształciła się w Jerozolimie, w świątyni Pańskiej.

2 Jej ojciec miał na imię Joachim, a jej matka Anna.

Rodzina jej ojca pochodziła z Galilei i miasta Nazaret.

Rodzina jej matki pochodziła z Betlejem.

3 Ich życie było czyste i prawe w oczach Pana, pobożne i nienaganne przed ludźmi. Podzielili bowiem całą swoją substancję na trzy części: 4 Jednego poświęcili świątyni i urzędnikom świątynnym; inny rozdawali obcym i osobom znajdującym się w biednej sytuacji; a trzeci zarezerwowali dla siebie i na użytek własnej rodziny.

5 W ten sposób żyli w czystości przez około dwadzieścia lat, w łasce Bożej i szacunku u ludzi, bez dzieci.

6 Ale ślubowali, że jeśli Bóg okaże im łaskę w jakiejś sprawie, poświęcą ją służbie Panu; dlatego też chodzili w każde święto w roku do świątyni Pańskiej.

7 I stało się, gdy zbliżało się święto poświęcenia, Joachim wraz z kilkoma innymi członkami swego pokolenia udali się do Jerozolimy, a w tym czasie Issachar był arcykapłanem; 8 Który, gdy zobaczył Joachima wraz z innymi sąsiadami, jak przynosili jego ofiarę, wzgardził nim i jego darami i zapytał go: 9 Dlaczego on, który nie miał dzieci, ośmielał się pojawiać wśród tych, którzy mieli? Dodając, że jego ofiary nigdy nie mogły zostać przyjęte przez Boga, który został przez niego uznany za niegodnego posiadania dzieci; Pismo bowiem powiedziało: Przeklęty każdy, kto nie spłodzi mężczyzny w Izraelu.

10 Powiedział dalej, że powinien najpierw uwolnić się od tego przekleństwa, spłodząc jakiś potomek, a następnie przyjść ze swoimi ofiarami przed oblicze Boga.

11 Ale Joachim, bardzo zawstydzony hańbą z powodu takiej hańby, oddalił się do pasterzy, którzy byli z bydłem na swoich pastwiskach; 12 Nie miał bowiem ochoty wracać do domu, aby sąsiedzi, którzy byli obecni i słyszeli to wszystko od arcykapłana, nie robili mu publicznie wyrzutów w ten sam sposób.

ROZDZIAŁ 2 1 Ale gdy przebywał tam już jakiś czas, pewnego dnia, kiedy był sam, stanął przy nim anioł Pański ze światłem cudownym.

2 Do którego zaniepokojony pojawieniem się, anioł, który mu się ukazał, starając się go uspokoić, powiedział: 3 Nie bój się, Joachimie, i nie trwóż się na mój widok, gdyż jestem aniołem Pana, posłanym przez niego do ciebie, aby cię powiadomić, aby twoje modlitwy zostały wysłuchane, a twoja jałmużna wzniosła się przed oblicze Boga .

4 Bo on na pewno widział waszą hańbę i słyszał, jak niesprawiedliwie wam urągano, że nie macie dzieci; albowiem Bóg jest mścicielem grzechu, a nie natury; 5 I tak, kiedy zamyka czyjąś macicę, robi to po to, aby w cudowniejszy sposób ponownie ją otworzyć i to, co się rodzi, wydawało się nie wytworem pożądania, ale darem Bożym .

6 Czyż pierwsza matka waszego narodu, Sara, nie była bezpłodna aż do osiemdziesiątego roku życia? A jednak pod koniec swej starości urodziła Izaaka, w którym obietnica stała się błogosławieństwem dla wszystkich narodów.

7 Również Rachela, tak bardzo łaskawa u Boga i tak umiłowana przez świętego Jakuba, przez długi czas pozostawała bezpłodna, lecz potem została matką Józefa, który nie tylko był namiestnikiem Egiptu, ale także wybawił wiele narodów od zagłady głód.

8 Kto spośród sędziów był odważniejszy od Samsona i świętszy od Samuela? A jednak obie ich matki były bezpłodne.

9 Ale jeśli rozum nie przekona was o prawdziwości moich słów, że w podeszłym wieku często dochodzi do poczęć i że te, które były niepłodne, rodziły ku swemu wielkiemu zdziwieniu; dlatego Anna, żona twoja, urodzi ci córkę i nazwiesz ją imieniem Maria; 10 Będzie ona według twego ślubu oddana Panu od dzieciństwa i już w łonie matki napełniona będzie Duchem Świętym; 11 Nie będzie jadła ani piła niczego nieczystego, a jej rozmowy między zwykłymi ludźmi nie będą odbywały się bez gadania, tylko w świątyni Pańskiej; aby nie padła ofiarą oszczerstw i podejrzeń o coś złego.

12 Tak więc w ciągu swoich lat, jak w cudowny sposób narodzi się z niepłodnej, tak też będąc jeszcze dziewicą, w sposób niezrównany urodzi Syna Boga Najwyższego, który nazwijcie się Jezusem i zgodnie ze znaczeniem Jego imienia bądźcie Zbawicielem wszystkich narodów.

13 I to będzie dla was znakiem tego, co oznajmiam, a mianowicie, że gdy dojdziecie do złotej bramy Jerozolimy, spotkacie tam swoją żonę Annę, która bardzo zasmuciła się, że nie wróciliście wcześniej, i wtedy będzie się radować by zobaczyć Ciebie.

14 Gdy anioł to powiedział, odszedł od niego.

ROZDZIAŁ 3 1 Potem ukazał się anioł Annie, jego żonie, mówiąc: Nie bój się i nie myśl, że to, co widzisz, jest duchem.

2 Ja jestem tym aniołem, który ofiarował Bogu wasze modlitwy i jałmużnę, a teraz zostałem do was posłany, aby wam oznajmić, że urodzi wam się córka, która będzie zwana Marią i będzie błogosławiona ponad wszystkie kobiety.

3 Zaraz po urodzeniu będzie pełna łaski Pańskiej i przez trzy lata swego odstawienia od piersi będzie przebywać w domu swego ojca, a potem, oddana służbie Pańskiej, nie odejdzie od świątyni, aż dotrze do lat dyskrecji.

4 Słowem, będzie tam służyć Panu dniem i nocą w poście i modlitwie, będzie się powstrzymywała od wszelkiej nieczystej rzeczy i nie będzie spotykać się z żadnym mężczyzną; 5 Ale będąc przykładem niezrównanym, bez żadnego skażenia i zmazy, i Dziewica nieznająca żadnego

mężczyzny, porodzi syna, a służąca urodzi Pana, który zarówno przez swoją łaskę, imię, jak i uczynki będzie Zbawicielem na świecie.

6 Wstań więc i idź do Jerozolimy, a gdy dojdziesz do tej, którą nazywa się złotą bramą, ponieważ jest pozłacana złotem na znak tego, co ci powiedziałem, spotkasz swego męża, dla którego bezpieczeństwa bardzo się martwiliśmy.

7 Kiedy więc stwierdzicie, że to wszystko zostało już dokonane, wierzcie, że cała reszta, którą wam powiedziałem, niewątpliwie się spełni.

8 Zatem zgodnie z poleceniem anioła opuścili obaj miejsca, na których byli, a gdy dotarli do miejsca wskazanego w przepowiedni anioła, spotkali się.

9 Potem radując się wzajemnie swym widzeniem i w pełni usatysfakcjonowani obietnicą dziecka, złożyli należne dziękczynienie Panu, który wywyższa pokornych.

10 Po uwielbieniu Pana wrócili do domu i żyli w radosnym i pewnym oczekiwaniu na obietnicę Bożą.

11 Zatem Anna poczęła i urodziła córkę, i zgodnie z poleceniem anioła rodzice nadali jej imię Maria.

ROZDZIAŁ 4 1 A gdy minęły trzy lata i dopełnił się czas jej odstawienia od piersi, przyprowadzono Dziewicę do świątyni Pańskiej z ofiarami.

2 A wokół świątyni, według piętnastu Psalmów stopni, było piętnaście schodów, na które można było wejść.

3 Ponieważ świątynia była budowana na górze, ołtarz całopalenia, który był na zewnątrz, można było przybliżyć tylko po schodach; 4 Rodzice Najświętszej Dziewicy i Dzieciątka Marii umieścili Ją na jednym z tych schodów; 5 A gdy oni zdejmowali swoje ubrania, w których podróżowali, i zgodnie ze zwyczajem włożyli coś bardziej schludnego i czystego, 6 W międzyczasie Dziewica Pańska w taki sposób wchodziła po wszystkich schodach, jedna po drugiej, bez pomocy kogokolwiek, kto by ją prowadził lub podnosił, tak że każdy mógłby stąd sądzić, że była w doskonałym wieku.

7 W ten sposób Pan w dzieciństwie swojej Dziewicy dokonał tego niezwykłego dzieła i poprzez ten cud udowodnił, jak wielka była w przyszłości.

8 Ale rodzice złożyli swoją ofiarę zgodnie ze zwyczajem prawa i dopełnili swego ślubu, zostawili Dziewicę z innymi dziewicami w pomieszczeniach świątyni, które miały być tam wychowane, i wrócili do domu.

ROZDZIAŁ 5 1 Ale Dziewica Pańska w miarę jak postępowała w lękach, wzrastała także w doskonałości i według słów Psalmisty ojciec jej i matka opuścili ją, ale Pan się nią opiekował.

2 Bo codziennie rozmawiała z aniołami i codziennie przyjmowała gościny od Boga, co ją chroniło od wszelkiego zła i sprawiało, że obfitowała we wszelkie dobra; 3 Tak więc, gdy w końcu dożyła czternastego roku życia, ponieważ bezbożni nie mogli jej zarzucić niczego godnego nagany, tak wszyscy dobrzy ludzie, którzy ją znali, podziwiali jej życie i rozmowę.

4 W tym czasie arcykapłan wydał rozkaz publiczny. Aby wszystkie dziewice, które miały publiczne siedziby w

świątyni i osiągnęły ten wiek, wróciły do domu i jako że osiągnęły już odpowiednią dojrzałość, powinny zgodnie ze zwyczajem swego kraju starać się o małżeństwo.

5 Na które to polecenie, choć wszystkie inne dziewice chętnie poddawały się posłuszności, tylko Maryja, Dziewica Pańska, odpowiedziała, że nie może go spełnić.

6 Przypisując te powody, że zarówno ona, jak i jej rodzice poświęcili ją służbie Panu; a poza tym, że ślubowała Panu dziewictwo, którego ślubowania postanowiła nigdy nie zerwać, kładąc się z mężczyzną.

7 W ten sposób arcykapłan znalazł się w trudnej sytuacji, 8 Ponieważ z jednej strony nie odważył się rozwiązać ślubu i sprzeciwić się Pismu, które mówi: Ślubuj i zapłać, 9 Ani też nie wprowadzajcie zwyczaju, który był obcy ludowi, nakazanemu, 10 Aby podczas zbliżającego się święta zebrali się wszyscy najważniejsi mieszkańcy Jerozolimy i sąsiednich miejscowości, aby uzyskać od nich radę, jak najlepiej postąpić w tak trudnej sprawie.

11 Gdy się spotkali, jednomyślnie zgodzili się szukać Pana i prosić Go o radę w tej sprawie.

12 A gdy wszyscy byli zajęci modlitwą, arcykapłan zwyczajnie poszedł zasięgnąć rady u Boga.

13 I natychmiast rozległ się głos z arki i z przebłagalni, który słyszeli wszyscy obecni, że należy się o to zapytać lub odszukać przez proroctwo Izajasza, któremu Dziewica ma zostać oddana i poślubiona; 14 Bo Izajasz mówi: Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, a z jego korzenia wyrośnie kwiat, 15 I spocznie na nim Duch Pański, duch mądrości i zrozumienia, duch rady i mocy, duch wiedzy i pobożności oraz duch bojaźni Pańskiej napełnią go.

16 Następnie zgodnie z tym proroctwem zarządził, aby wszyscy mężczyźni z domu i rodziny Dawida, którzy mogli się pobrać i nie zamężć, przynieśli do ołtarza kilka swoich lasek, 17 I z dowolnej laski, po jej przyniesieniu, wyrośnie kwiat, a na szczycie niego Duch Pański usiądzie w postaci gołębicy; będzie to człowiek, któremu zostanie oddana Dziewica i być zaręczoną.

ROZDZIAŁ 6 1 Pośród pozostałych był człowiek imieniem Józef, z domu i rodziny Dawida, a także człowiek w bardzo podeszłym wieku, który cofał swoją laskę, gdy każdy inny ofiarowywał swoją.

2 A gdy głosowi niebieskiemu nic nie wydawało się miłe, arcykapłan uznał za stosowne ponownie zasięgnąć rady Boga, 3 Który odpowiedział, że ten, z którym Dziewica ma być zaręczona, jest jedyną osobą ze zgromadzonych, która nie przyniosła swojej laski.

4 Dlatego Józef został zdradzony.

5 Gdy bowiem przyniósł swoją laskę, a na jej wierzchołku usiadła gołębica przychodząca z nieba, wszyscy wyraźnie widzieli, że Dziewica będzie mu zaręczona.

6 Zatem po zakończeniu zwyczajowych ceremonii zaręczyn powrócił do swego miasta Betlejem, aby zaprowadzić porządek w swoim domu i zaopatrzyć to, co potrzebne do małżeństwa.

7 Ale Dziewica Pańska, Maryja, wraz z siedmioma innymi dziewicami w tym samym wieku, które w tym samym

czasie zostały odstawione od piersi i które zostały wyznaczone do opieki nad nią przez kapłana, wróciły do domu swoich rodziców w Galilei.

ROZDZIAŁ 7 1 W czasie jej pierwszego przybycia do Galilei został do niej posłany anioł Gabriel od Boga, aby jej oznajmić poczęcie naszego Zbawiciela oraz sposób i sposób, w jaki Go poczęła.

2 Wszedłszy więc do niej, napełnił komnatę, w której przebywała, cudownym światłem i pozdrawiając ją w sposób najbardziej uprzejmy, powiedział: 3 Zdrowaś Maryjo! Dziewico Pańska najmilsza! O Dziewico pełna Łaski! Pan jest z tobą, jesteś błogosławiona ponad wszystkie kobiety, jesteś błogosławiona ponad wszystkich mężczyzn, to. urodziły się dotychczas.

4 Ale Dziewica, która już wcześniej dobrze znała oblicza aniołów i dla której takie światło z nieba nie było niczym niezwykłym, 5 Nie przestraszył się wizji anioła ani nie zdumiał się wielkością światła, lecz zaniepokoił się jedynie słowami anioła: 6 I zacząłem się zastanawiać, co tak niezwykłe pozdrowienie powinno oznaczać, co zwiastuje i jaki będzie miał koniec.

7 Na tę myśl odpowiada anioł natchniony przez Boga; 8 Nie bój się, Maryjo, jakbym w tym pozdrowieniu miał na myśli coś niezgodnego z Twoją czystością: 9 Znalazłaś bowiem łaskę u Pana, gdyż wybrałaś dziewictwo.

10 Dlatego dopóki jesteś Dziewicą, poczniesz bez grzechu i urodzisz syna.

11 Będzie wielki, bo będzie królował od morza do morza i od rzek aż do krańców ziemi.

12 I będzie nazwany Synem Najwyższego; bo kto się narodził w nędznym stanie na ziemi, króluje w wysokim w niebie.

13 I da mu Pan tron jego ojca, Dawida, i będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.

14 On bowiem jest Królem królów i Panem panów, a tron jego trwa na wieki wieków.

15 Na tę mowę anioła Dziewica nie odpowiedziała, jakby nie wierzyła, ale chciała poznać sposób.

16 Ona rzekła: Jak to możliwe? Ponieważ zgodnie z moim ślubem nigdy nie znałem żadnego mężczyzny, jak mogę urodzić dziecko bez dodatku męskiego nasienia?

17 Anioł na to odpowiedział i rzekł: Nie myśl, Mario, że poczniesz w zwykły sposób.

18 Bo nie spawszy z mężczyzną, będąc Dziewicą, poczniesz; będąc Dziewicą, urodzisz; i podczas gdy Dziewica będzie ssać.

19 Albowiem Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego osłoni cię, bez żadnych żarów pożądliwości.

20 To, co się z ciebie narodzi, będzie tylko święte, bądź. bo tylko zostaje poczęty bez grzechu, a gdy się narodzi, będzie nazwany Synem Bożym.

21 Wtedy Maria wyciągnęła ręce i podniosła oczy ku niebu, i rzekła: Oto służebnica Pańska! Niech mi się stanie według słowa twego.

ROZDZIAŁ 8 1 Udał się więc Józef z Judei do Galilei z zamiarem poślubienia Dziewicy, która była mu zaręczona: 2 Bo już prawie trzy miesiące była z nim zaręczona.

3 W końcu stało się jasne, że jest w ciąży i nie dało się tego ukryć przed Józefem: 4 Ponieważ, jak się powszechnie uważało, dobrowolnie udawał się do Dziewicy i rozmawiał z nią poufale, spostrzegł, że jest brzemienna.

5 I od tego momentu zaczął się niepokój i wątpliwości, nie wiedząc, jaki kurs najlepiej obrać; 6 Ponieważ był człowiekiem sprawiedliwym, nie chciał jej zdemaskować ani zniesławić podejrzeniem o nierządnicę, gdyż był człowiekiem pobożnym.

7 Postanowił więc prywatnie położyć kres ich umowie i równie prywatnie ją wyrzucić.

8 Ale gdy tak rozmyślał, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie lękaj się; 9 Nie bądźcie podejrzliwi, że Dziewica jest winna cudzołóstwa, ani nie myślcie o niej nic złego, ani nie bójcie się wziąć jej za żonę; 10 Bo to, co się z niej zrodziło, a teraz niepokoi wasz umysł, nie jest dziełem człowieka, ale Ducha Świętego.

11 Ona bowiem ze wszystkich niewiast jest jedyną Dziewicą, która urodzi Syna Bożego, i nadasz mu imię Jezus, to jest Zbawiciel, bo On zbawi swój lud od jego grzechów.

12 Następnie Józef zgodnie z poleceniem anioła poślubił Dziewicę i nie poznał jej, ale zachował ją w czystości.

13 A teraz zbliżał się dziewiąty miesiąc od jej poczęcia, kiedy Józef zabrał swoją żonę i inne rzeczy potrzebne do Betlejem, miasta, z którego przybył.

14 I stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni jej porodzenia.

15 I porodziła swego pierworodnego syna, jak nauczali święci Ewangeliści, Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Ojcem, Synem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków.