2Самоилова
ПОГЛАВЈЕ1
1ПосмрттанаСаул,когаДавидсевратиодпоразотна Амаличаните,иоткакопрестојувашедваденаво Сиклаг,
2Натретиотден,ете,еденчовекизлегуваодлогорот кајСаул,соискинатаоблекаиземјанаглаватаШтом дојдекајДавид,паднаназемјаимусепоклони 3Давидгопраша:„Одкадедоаѓаш?“Атојму одговори:„Избегаводизраелскиотлогор“
4Давидмурече:„Какопоминаработата?Темолам, кажими.“Тојодговори:„Народотизбегаодбитката,и многуминаоднародотпаднааиумреа;иСаули неговиотсинЈонатанумреа 5ИДавидмуреченамладиотчовекштомујави:„Од кадезнаешдекаСаулинеговиотсинЈонатансе мртви?“
6Амладиотчовек,штомураскажа,рече:„Случајносе најдовнагоратаГелвуја,когаете,Саулсепотпрена своетокопје,иете,колитеикоњаницитегогонеа“
7Икогасесвртеназад,мевидеимеповика.Ајас одговорив:„Евеме!“
8Имирече:„Којсити?“Јасмуодговорив:„Јассум Амаликец.“
9Тојмиречепак:„Застаниврзменеиубијме,зашто макамеснајде,бидејќиживототмојесèуштецелво мене.“
10Пасенафрливврзнегоигоубив,бидејќибев сигурендеканемадаможедаживееоткакоќепаднеЈа зедовкрунаташтомубешенаглаватаигривнаташто мубешенаракатаигидонесововдекајмојотгосподар 11ТогашДавидгизграпчисвоитеалиштаигираскина, какоисителуѓештобеасонего.
12Итагуваа,плачеаипостеадовечертазаСаулаиза Јонатан,неговиотсин,изанародотГосподовиза домотИзраилев,заштопаднааодмеч.
13ИДавидгопрашамладиотчовекштомугораскажа тоа:„Одкадеси?“Атојодговори:„Јассумсиннаеден придојденец,Амаликиец“
14ИДавидмурече:„Каконесеисплашидаја испружишракатазадагоубиешпомазаникот Господов?“
15ИДавидповикаеденодмладитеимурече:„Дојди поблискуиудриврзнего!“Игоудри,таумре.
16ИДавидмурече:„Крвтатвојанекабиденаглавата твоја,заштоустататвојасведочешепротивтебе, велејќи:‘ЈасгоубивпомазаникотГосподов.’“
17ИДавидсеоплакувашесоовааоплачкапесназа СаулаизанеговиотсинЈонатан:
18(Истотака,имзаповедадагинаучатЈудините синовидакористатлакЕте,тоаенапишановокнигата наЈашир)
19.УбавинатаИзраилеваепогубенанатвоите височини,какопаднаасилните! 20НекажувајтеготоавоГат,необјавувајтегопо улицитенаАскелон,заданесерадуваатќерките филистејски,заданесерадуваатќеркитена необрезаните
21ПланиниГелвујски,неканемароса,неканемадожд
22Одкрвтанаубиените,одсалотонасилните,лакот
23СаулиЈонатанбеаубавиимиливоживототсвој,а восмрттасвојанесеразделија:беапобрзиодорлите, беапосилниодлавовите
24ЌеркиИзраилеви,плачетезаСаула,којве облекувашевоцрвено,содругиубавини,којставаше златниукрасинавашатаоблека
25Какопаднаасилнитевосредебитката!Јонатане,ти бешепоразеннаТвоитевисочинки.
26Жалмиезатебе,братемојЈонатане;многумибеше мило;твојатаљубовконменебешечудесна,поголема одженскатаљубов.
27Какопаднаасилните,какопропаднабојнотооружје! ПОГЛАВЈЕ2
1ПотоаДавидгопрашаГоспода,велејќи:„Далида одамвонекојодградовитенаЈуда?“Господмурече: „Одигоре“Давидпраша:„Кадедаодам?“Атој одговори:„ВоХеврон“
2ИтакаДавидотидетаму,сосвоитедвежени, ЈезраелкатаАхиноамаиКармелиткатаАвигеја, Наваловатажена
3Давидгидоведеилуѓетоштобеасонего,секојсо своетосемејство,итиесенаселијавоградовитена Хеврон.
4ИдојдоалуѓетоодЈудаитамугопомазааДавидза царнаддомотЈудинИмукажаанаДавид,велејќи декалуѓетоодЈависГаладскигопогребааСаул.
5ИДавидиспратигласницикајлуѓетоодЈавис Галадскииимрече:„БлагословенидастеодГоспода штомупокажавтетаквамилостнавашиотгосподар, Саул,иштогопогребавте!“
6АсегаГосподнекавипокажемилостивистина,аи Јасќевивозвратамзатаамилост,заштогонаправивте тоа
7Затоа,сеганекависезајакнатрацетеибидетехрабри, заштовашиотгосподарСаулумре,аидомотЈудинме помазазацарнадсебе
8НоАвенир,синотНиров,војводанаСауловатавојска, гозедеИсвостеј,синотСаулов,игоодведево Маханаим
9игопоставизацарнадГалад,надАсурците,над Језраел,надЕфрем,надВенијамининадцелиот Израел
10СауловиотсинИсвостејимашечетириесетгодини когапочнадавладеенадИзраел,ивладеешедве годиниНоЈудиниотдомгоследешеДавид
14ААвенирмуреченаЈоав:„Некастанатмомчињата инекасезабавуваатпреднас!“Јоаврече:„Нека станат!“
15Потоастанааипреминаадванаесетминаод Венијамин,одИсвостеј,синотСаулов,и дванаесетминаодДавидовитеслуги
16Исекојгофатисвојотдругарзаглаваимузабоде мечвослабината,ипаднаазаедно.Затоатоаместосе наречеХелкат-Хасурим,штоевоГаваон
17Итојденсеводешемногужестокабитка;иАвенир илуѓетоодИзраелбеапоразениодДавидовитеслуги 18ТамубеатритесиновинаСеруја:Јоав,Ависаји Асаил.Асаилбешелесенкакодивасрна.
19ААсаилгогонешеАвенир,иодејќинескршнуваше нидеснонилевоодАвенир
20Авенирсесвртеназадирече:„Тилиси, Асаиле?“Тојодговори:„Јассум“
21ААвенирмурече:„Свртиседесноилилево,фати еденодмомцитеиземимугооружјето.”НоАсаилне сакашедаотстапиоднего
22ААвенирповторномуреченаАсаила:„Отстрани ме!Зоштодатесоборамназемја?Какотогашдасе свртамконтвојотбратЈоав?“
23НотојнесакашедасвртиЗатоаАвениргоудрисо задниотделодкопјетоподреброто,такаштокопјето муизлезезадгрбТојпаднатамуиумренаистото местоИситештодоаѓаанаместотокадештопаднаи умреАсаил,застанаа.
24ЈоавиАвисајгогонеаАвенирСонцетозајдекога стигнаадоридотАма,штолежиспротиГија,попатот конГаваонскатапустина.
25ИсиновитеВенијаминовисесобрааоколуАвенир, станааедначетаизастанаанаврвотодеденрид
26ТогашАвениргоповикаЈоавирече:„Зармечотќе голтазасекогаш?Незнаешлидеканакрајотќебиде горчина?Докогаќемукажешнанародотдасеврати одпотератапосвоитебраќа?“
27Јоаврече:„ЖивеБог!Данебешезборувалти, тогашнаутронародотсигурноќесекренеше,секојод походотпосвојотбрат.“
28Јоавзатрубисотруба,исиотнародзастана,и повеќенегогонешеИзраел,нитупакпродолжидасе бори.
29ААвениринеговителуѓеодеацелатааноќниз рамнината,гопреминааЈордан,гопоминаацелиот ВитронистигнаавоМаханаим.
30ЈоавсевратиодпотератапоАвенирОткакого собрацелиотнарод,одДавидовитеслугинедостигаа деветнаесетлуѓеиАсаил
31НоДавидовитеслугигипоразијаВенијаминовите синовииАвенировителуѓе,такаштозагинаатристаи шеесетлуѓе.
32ГозедоаАсаилигопогребаавогробницатана неговиоттатко,којабешевоВитлеемЈоавинеговите луѓеодеацеланоќистигнаавоХевронвозори ПОГЛАВЈЕ3
1МеѓуСауловиотдомиДавидовиотдомсеводеше долгавојна.Давидстанувашесèпосилен,аСауловиот домстанувашесèпослабипослаб
2НаДавидмусеродијасиновивоХевронПрвороден мубешеАмнон,одАхиноама,Језраелката. 3вториотнеговбешеХилав,одАвигеја,женатана Навал,Кармелитката;третиотбешеАвесалом,синна Мааха,ќерканаТалмај,царотГесурски;
4четвртиотАдонија,синотАгитин;ипеттиот Сефатија,синотАвиталин;
5.шестиот,Итрам,одЕгла,Давидоватажена.Тиему серодијанаДавидвоХеврон
6ДодекатраешевојнатамеѓуСауловиотдоми Давидовиотдом,АвенирсезацврстизаСауловиотдом 7Саулимашеналожница,поимеРиспа,ќерканаАија ИИсвостејмуреченаАвенир:„Зоштовлезекај наложницатанамојоттатко?“
8ТогашАвенирсеналутимногуназборовитена Исвостејирече:„Зарсумјаскучешкаглава,штоденес покажуваммилосткондомотнатвојоттаткоСаул,кон неговитебраќаиконнеговитепријатели,анете предадовворацетенаДавид,паденесмеобвинувашза винапорадиоваажена?“
9ТаканекамунаправиБогнаАвенира,иуштеповеќе некамунаправи,освенаконемунаправамтака,како штомусезаколнаГосподнаДавида;
10ДагоодземецарствотооддомотСауловидаго поставипрестолотДавидовнадИзраелинадЈуда,од ДандоВирсавеја
11Инеможешеповеќенизбордамуодговорина Авенира,заштосеплашешеоднего.
12ААвенириспратипратенициодсвоеимекајДавид, велејќи:„Чијаеземјата?“Имурекоа:„Склучисојузсо мене,иете,ракатамојаќебидесотебезадаго доведамцелиотИзраелкајтебе“
13Атојрече:„Добро,ќесклучамсојузсотебе,ноедно темолам:немадаговидишлицетомое,освенаконеја доведешпрвоМелхола,ќеркатаСаулова,когаќе дојдешдаговидишлицетомое”
14ИДавидиспратигласницидоИшвостеј,синот Саулов,дамукажат:„ВратимијаженатамојаМихала, којајавенчавзастофилистејскиобрезоци“
15ИИсвостејиспратипонеа,тајазедеоднејзиниот маж,одФалтиел,синотЛаисов
16Инејзиниотмажотидесонеа,плачејќизаднеадо Бахурим.ТогашАвенирмурече:„Оди,вратисе!“Итој севрати
17ААвениримсеобратинастарешинитеИзраилеви, велејќи:„ВиевоминатотогобаравтеДавидзацарнад вас
18Асеганаправетеготоа,заштоГосподречезаДавид,
2Самоилова
типосакувасрцето“ИДавидгоотпуштиАвенир,итој сиотидесомир.
22Иете,слугитеДавидовииЈоавсевратијаодпотера почетаидонесоасосебеголемплен.ААвенирго немашесоДавидвоХеврон,заштотојгобеше отпуштил,итојсиотидевомир
23КогаЈоавицелатавојскаштобешесонегодојдоа, мујавијанаЈоав:„Авенир,синотНиров,дојдекај царот,итојгоотпушти,итојсиотидевомир“
24Јоавдојдекајцаротирече:„Штонаправи?Ете, Авенирдојдекајтебе;зоштогоиспрати,атојси отиде?“
25ТигознаешАвенир,синотНиров,декадојдедате измами,дазнаекакоизлегувашикаковлегуваш,ида знаесèштоправиш
26КогаЈоавизлезеодДавид,испратигласниципо Авенир,коиговратијаодкладенецотСираНо,Давид незнаешезатоа
27КогаАвенирсевративоХеврон,Јоавгоодведе настранакајпортатазадаразговарасонеготивко,иго удритамуподпеттоторебро,такаштотојумреза крвтанасвојотбратАсаил.
28Потоа,когаДавидгочутоа,рече:„Јасимоето царствосменевинипредГосподазасекогашодкрвта наАвенир,синотНиров.
29НекападневрзглаватанаЈоавиврзцелиотдомна неговиоттатко;инеканеизостануваоддомотнаЈоав никојштоимаизлив,илилепрозен,илиштосе потпиранастап,илиштопаѓаодмеч,илиштоебез леб
30ТакаЈоавинеговиотбратАвисајгоубијаАвенира, заштотојгоубинивниотбратАсаилвобиткатаво Гаваон
31ИДавидимреченаЈоавинасителуѓештобеасо него:„Раскинетејаоблеката,опашетесесовреќиштеи оплакувајтегоАвенир!“ИсамиотцарДавидтргнапо одарот.
32ИгопогребааАвенирвоХевронЦаротгокрена гласотизаплаканадгроботнаАвенир;ицелиотнарод плачеше.
33ЦаротсеоплаказаАвенирирече:„ЗарАвенирумре какоштоумирабезумник?
34Рацететвоинебеаврзани,нитунозететвоиво окови;какошточовекпаѓапредзлосторници,така паднаитиИсиотнародповторноплачешезанего
35ИкогацелиотнароддојдедагонатераДавидда јадемесо,додекауштебешеден,Давидсезаколна, велејќи:„ТаканекаминаправиБогиуштеповеќенека минаправи,аковкусамлебилинештодругодо зајдисонце!“
36Исиотнародгозабележатоаиимседопадна,како штосèштоправешецаротмуседопаднанасиотнарод.
37ЗаштоцелиотнародицелиотИзраелвотојден разбраадеканееодцаротдагоубиеАвенир,синот Ниров
38Ицаротимреченасвоитеслуги:„Незнаетелидека денеспаднаеденкнезиголемчовеквоИзраел?
39Јассумденесслаб,иакосумпомазанзацар,аовие луѓе,синовитеСеруини,сепресилниодменеГоспод ќегонаградизлосторникотспореднеговатабеззаконие.
1КогаСауловиотсинчудекаАвениремртовво
2Сауловиотсинимашедвајцалуѓе,коибеаводачина чети:едниотсевикашеВана,адругиотсевикаше Рихав,синовинаРимон,одВирот,одсиновите Венијаминови(ЗаштоиВиротсесметашеза Венијамин)
3ИВиротејцитеизбегаавоГитаимитамуостанаакако придојденцидоден-денес)
4Јонатан,синотСаулов,имашесинкуцнанозете. ИмашепетгодиникогадојдевестазаСаулиЈонатан одЈезраелНеговатададилкагозедеиизбегаИкога брзашедаизбега,тојпаднаиочај.Севикаше Мефивостеј
5СиновитенаРимонодВирот,РихавиВана,отидоаи стигнааоколудневнатажегавокуќатанаИсвостеј,кој лежешенакреветнапладне
6Ивлегоатаму,вокуќата,какодасакаатдадонесат пченица,игоудријаподпеттоторебро.ИРихави неговиотбратВанаизбегаа
7Заштокогавлегоавокуќата,тојлежешенакреветот својвоспалнатасоба;гопретепаа,гоубијаимуја отсекоаглавата,памујазедоаглаватаисеразбегаа низрамнинатацеланоќ
8ИјадонесоаглаватанаИсвостејкајДавидвоХеврон имурекоанацарот:„ЕвејаглаватанаИсвостеј,синот Саулов,твојотнепријател,којјабарашетвојатадуша; иГосподденесгоодмаздимојотгосподар,царот,од Саулаиоднеговотопотомство“
9ИДавидимодговоринаРихавинанеговиотбрат Вана,синовинаРимонодВирот,иимрече:„Живе Господ,Којјаизбавидушатамојаодсекојаневолја! 10Коганекојмијави:„Ете,Саулемртов“,мислејќи деканосидобравест,гофативигоубиввоСиклаг, мислејќидекаќемудадамнаградазанеговатавест 11Колкуповеќе,когабезбожнициубилеправедникво неговатакуќа,нанеговатапостела,зарнеќејапобарам сеганеговатакрводвашатаракаинеќевеотстранам одземјата?
12ИДавидимзаповеданасвоитемомчиња,итиеги убија,имгиотсекоарацетеинозетеигиобесијанад езерцетовоХевронАглаватанаИсвостејјазедоаија погребаавогробницатанаАвенирвоХеврон.
ПОГЛАВЈЕ5
1ТогашситеплемињаИзраилевидојдоакајДавидво Хевронимурекоа:„Ете,ниесметвојакоскаитвоја плот.
2Ивоминатото,когаСаулбешецарнаднас,тибеше
5ВоХевронцарувашенадЈудаседумгодиниишест месеци,авоЕрусалимцарувашетриесетитригодини надцелиотИзраелиЈуда
6ЦаротинеговителуѓеотидоавоЕрусалимкај Евусејците,жителитенатааземја.Тиемурекоана Давид:„Аконегиземешслепитеикуците,немада влезешовде!“Мислејќи:„Давиднеможедавлезе овде.“
7Сепак,ДавидјапрезедетврдинатаСион;тоаеградот Давидов
8ИДавидречевотојден:„Којќесеприближидо олукотиќегипобедиЕвусејците,куцитеислепите, коигимразидушатаДавидова,тојќебиденачалники војвода“Затоарекоа:„Слепитеикуцитенемада влегуваатвокуќата“
9ИДавидсенаселивотврдинатаијанаречеДавидов градИДавидградешенаоколуодМилонпанавнатре 10ИДавидодешенапредистанувашесèпоголем,и Господ,БогСаваот,бешесонего.
11ИХирам,цароттирски,испратикајДавидгласници, кедровидрва,дрводелцииѕидари,итиемуизградија наДавиддом.
12ИДавидсфатидекаГосподгоутврдилзацарнад Израелидекаговозвишилнеговотоцарствозаради СвојотнародИзраел.
13ИДавидсизедеуштеналожнициижениод Ерусалим,откакосевратиодХевронИмусеродија наДавидуштесиновииќерки.
14Аевегиимињатанаониештомусеродијаво Ерусалим:Самуа,Совав,НатаниСоломон, 15Ивхар,Елисуј,НефегиЈафија, 16Елисама,ЕлијадаиЕлифалет
17НокогаФилистејцитечујадекагопомазалеДавид зацарнадИзраел,ситеФилистејцисеискачијадаго бараатДавидДавидчузатоаиотидевотврдината 18Филистејцитедојдоаисераширијаводолината Рефаим.
19ИДавидгопрашаГоспода,велејќи:„Даодамли противФилистејците?Ќемигипредадешливорацете мои?“ГосподмуреченаДавид:„Оди,заштоЈасќеги предадамФилистејцитевотвоитераце“
20ИДавиддојдевоВаал-Перасимитамугипорази, велејќи:„Господгипробипредменемоите непријателикакоштосепробивавода“Затоаго наречетоаместоВаал-Перасим
21Итамугиоставијасвоителикови,аДавиди неговителуѓегиизгореа
22Филистејцитепакизлегоаисераширијаводолината Рефаим
23ДавидгопрашаГоспода,атојрече:„Неодигоре, тукузаобиколигизаднивинаидинанивпред црниците.”
24Икогаќечуешзвукнаодењеповрвовитена црниците,тогашнекасераздвижиш,заштотогаш Господќеизлезепредтебезадајапорази филистејскатавојска
25ИДавиднаправитака,какоштомузаповедаГоспод; гипоразиФилистејцитеодГевадоГазер
1ДавидповторногисобраситеизбранилуѓеодИзраел, триесетилјади.
2ИДавидстанаиотидесосиотнарод,штобешесо него,одВаалЈудин,задагопренесатоттамуковчегот Божји,чиеимесевикаспоредиметонаГоспода Саваот,Којпрестојувамеѓухерувимите.
3ИгопоставијаковчеготБожјинановаколаиго изнесоаодкуќатанаАвинадав,штобешевоГиваА УзаиАхио,синовитенаАвинадав,јадвижеановата кола
4ИгоизнесоаодкуќатанаАвинадав,којабешево Гива,заедносоБожјиотковчегААхиоодешепред ковчегот
5ИДавидицелиотИзраелевдомсвиреапредГоспода насекаквиинструментинаправениодела,нахарфи,на псалтири,надајриња,нарогнииначинели
6ИкогастигнаадогумнотоНахоно,Узајаиспружи ракатаконковчеготБожјиигофати,заштоволовите гонишаа
7ИсеразгневиГосподовиотгневпротивУза,иБогго
8ИДавидсеналути,бидејќиГосподнаправипропаст
9ИДавидсеисплашиодГосподавотојденирече: „КакоќедојдекајменековчеготГосподов?“
10ИДавиднесакашедагопренесековчеготГосподов кајсебевоДавидовиотград,тукугооднесенастрана вокуќатанаГатецотОвид-Едом
11ИковчеготГосподовостанаводомотнаГатецот Овид-Едомтримесеци.ИГосподгоблагословиОвидЕдомицелиотнеговдом
12ИмујавијанацаротДавид:„Господгоблагослови домотнаОвид-Едомисèштомуприпаѓа,поради Божјиотковчег“ИДавидотидеигопренесеБожјиот ковчегоддомотнаОвид-ЕдомвоДавидовиотградсо радост.
13ИкогаониештогоносеаковчеготГосподовќеодеа шестчекори,тојжртвувашеволовиизгоениживотни 14ИДавидтанцувашепредГосподасосетасвојасила; аДавидбешепрепашансолененефод
15ТакаДавидицелиотИзраилевдомгоносеа ковчеготГосподовсоизвициисозвукнатруба. 16ИкогаковчеготГосподоввлегувашевоДавидовиот град,Мелхола,ќеркатаСаулова,погледнаниз прозорецотиговидецаротДавидкакоскокаитанцува предГоспода;игопрезревосрцетосвое
2Самоилова
20ПотоаДавидсевратидагоблагословисвојотдом АМихала,ќеркатаСаулова,излезедагопречекаДавид ирече:„Колкубешеславенденесизраелскиотцар,кој серазоткрипредочитенаслугинкитенасвоитеслуги, какоштосеразоткривабесрамноеденсуетенчовек!“
21ИДавидѝреченаМихала:„ТоабешепредГоспода, Којмеизбраменепредтвојоттаткоипредцелиот Неговдом,задамепоставизаводачнаднародот Господов,надИзраилот;затоаќесвирампред Господа“
22Ијасќебидамуштепонечестенодоваиќебидам пониженвосвоитеочи;аодслугинкитезакои зборуваше,однивќебидампочитуван.
23ЗатоаМихала,Сауловатаќерка,немашедетедо денотнасмрттасвоја
ПОГЛАВЈЕ7
1Икогацаротседешевосвојотдом,икогаГосподму дадемиродситенеговинепријателинаоколу, 2ЦаротмуреченапророкотНатан:„Еве,јасживеам вокедровакуќа,аковчеготБожјиеподзавеси.“
3АНатанмуреченацарот:„Оди,направисèштотие насрце,заштоГосподесотебе”
4ИвотааноќмудојдесловотоГосподовонаНатан:
5ОдиикажимунаМојотслугаДавид:вакавели Господ:„Тилиќемиизградишдомзадаживеамво него?
6Бидејќинесумживеелвокуќаодвреметокогаги изведовсиновитеИзраилевиодЕгипет,пасèдоденес, тукуодеввошаторивоскинија.
7Наситеместакадештоодевсоситесинови Израилеви,далимузборувавбареммалкунанекоеод племињатаИзраилеви,накоиимзаповедавдагопасе МојотнародИзраил,велејќи:„Зоштонемиградите куќаодкедар?“
8Затоа,вакаќемукажешнаМојотслугаДавид:„Вака велиГосподСаваот:„Тезедоводовчарницата,од овците,задабидешводачнадМојотнарод,над Израилот.
9Ибевсотебекадеидаодеше,игиистребивсите твоинепријателиодпредтебе,итинаправивголемо име,какоиметонаголемителуѓештосеназемјата.
10ЌемуодредамместонаМојотнародИзраилотиќе гонаселам,задаживеенасвоеместоиданесесели повеќе;исиновитенабеззакониетонемаповеќедаго мачаткакопорано, 11ИкакоодвреметокогапоставивсудиинадМојот народИзраилот,итеуспокоиводситетвои непријатели,Господтикажувадекаќетиизградидом 12Икогаќесеисполнаттвоитеденовииќепочинеш кајсвоитетатковци,ќегоиздигнамтвоетопотомство потебе,коеќепроизлезеодтвоитеутроби,иќего зацврстамнеговотоцарство 13ТојќеизградидомнаМоетоиме,ајасќего зацврстампрестолотнанеговотоцарствозасекогаш 14Јасќемубидамтатко,атојќемибидесин.Ако направибеззаконие,ќегоказнамсочовечкистаписо удариначовечкисинови
15НоМојатамилостнемадасеоддалечиоднего,како штојазедоводСаула,когогоотфрливодпредтебе
16Итвојотдомитвоетоцарствоќебидатутврдени
17Споредситеовиезборовииспоредцелотоова видение,НатанмуреченаДавид.
18ТогашцаротДавидвлезе,седнапредГосподаирече: „Којсумјас,ГосподиБоже?Иштоемојотдом,таме доведедотука?
19ИовабешеуштемалкувоТвоитеочи,Господи Боже,аТизборувашеизадомотнаТвојотслугаза далечнотовремеИзаретоачовечкиотобичај, ГосподиБоже?
20ИштоуштеможедатикажеДавид,заштоТи, ГосподиБоже,гопознавашТвојотслуга?
21ПорадиТвоетословоиспоредТвоетосрце,Тиги направиситеовиеголемидела,задамугипокажешна Твојотслуга
22ЗатоасиголемТи,ГосподиБоже,заштонемадруг какоТебе,нитуимадругБогосвенТебе,споредсèшто смечулесосвоитеуши
23Икојееденнародназемјатакакотвојотнарод,како
24ЗаштоТисигоутврдизаСебесиТвојотнарод
Господи,стананивниБог.
25Асега,ГосподиБоже,утврдигозасекогашзборот штосигоизреколзаТвојотслугаизанеговиотдоми исполнигоонаштосигорекол.
26ИнекасевеличаиметоТвоезасекогаш,велејќи: ГосподСаваотеБогнадИзраилот!Инекасезацврсти предТебедомотнаТвојотслугаДавид.
27ЗаштоТи,Господинавојските,БожеИзраилев,му јавинаТвојотслуга,велејќи:„Ќетиизградам дом!“ЗатоаТвојотслуганајдевосрцетосвоедаТисе молисооваамолитва
28Исега,ГосподиБоже,ТисиТојБог,иТвоите зборовисевистинити,иТимујаветиловаадобринана Твојотслуга
29Затоасега,благоволиТидагоблагословишдомот наТвојотслуга,задабидепредТебезасекогаш,зашто Ти,ГосподиБоже,горечетоа;исоТвојотблагослов некабидеблагословендомотнаТвојотслугазасекогаш ПОГЛАВЈЕ8
1ПотоаДавидгипоразиФилистејцитеигипокори,и
5КогаСиријцитеодДамаскдојдоадамупомогнатна Адад-Езер,царотнаСова,Давидпогубидваесетидве илјадиСиријци
6ПотоаДавидпоставигарнизонивоСирија,воДамаск; иСиријцитемустанааробовинаДавидимудонесуваа даровиИГосподгочувашеДавидкадеидаодеше
7ИДавидгизедезлатнитештитовиштогиносеа слугитенаАдад-ЕзеригидонесевоЕрусалим.
8АодВетаиодБеротај,градовинаАдад-Езер,царот Давидзедемногубакар
9КогаЕматскиотцарТојчудекаДавидјапоразил целатавојсканаАдад-Езер, 10ТогашТојгоиспратисвојотсинЈорамкајцарот Давидзадагопоздравиидагоблагослови,зашто војувашепротивАдад-Езеригопорази,заштоАдадЕзервојувашесоТој.ИЈорамдонесесосебесребрени, златниибронзенисадови
11ИцаротДавидмугопосветинаГоспода,заедносо сребротоизлатотоштогипосветиодситенародишто гипокори;
12одСирија,одМоав,одАмоновитесинови,од Филистејците,одАмалик,иодпленотнаАдад-Езер, синотРеовов,царотнаСова
13ИДавидсистекнаимекогасевратиоткакоги поразиосумнаесетилјадиСиријцивоСоленатаДолина.
14ИпоставигарнизонивоЕдом;низцелиотЕдом поставигарнизони,иситеЕдомцимустанааслугина Давид.ИГосподгоштитешеДавидкадеидаодеше.
15ИДавидцарувашенадцелиотИзраел,иправеше судиправданацелиотсвојнарод
16Јоав,синотСеруин,бешезаповедникнавојската,а Јосафат,синотАхилудов,бешелетописец
17АСадок,синотАхитув,иАхимелех,синот Авијатаров,беасвештеници;аСерајабешеписар;
18Венаја,синотЈодаев,бешенадХеретејцитеинад Фелетејците,аДавидовитесиновибеаглавни владетели.
ПОГЛАВЈЕ9
1ИДавидпраша:„ИмалиуштенекојоддомотСаулов, задамупокажаммилостзарадиЈонатан?“
2ВоСауловиотдомимашееденслугапоимеСива. КогагоповикаакајДавид,царотгопраша:„Тилиси Сива?“Атојодговори:„Твојотслугаетој“
3Царотпраша:„НемалиуштенекојоддомотСаулов, задамујапокажамБожјатамилост?“Сиваму одговоринацарот:„Јонатанимауштееденсин,које куцнанозе“
4Царотгопраша:„Кадее?“АСивамуреченацарот: „Ете,евокуќатанаМахир,синотАмиилов,во Лодевар.“
5ТогашцаротДавидиспратипонегоодкуќатана Махир,синотАмиилов,одЛодевар
6КогаМефивостеј,синотнаЈонатан,синСаулов, дојдекајДавид,паднаничкумисепоклониАДавид рече:„Мефивостеј!“Атојодговори:„Евеготвојот слуга!“
7АДавидмурече:„Неплашисе,заштоќетипокажам милостзарадиЈонатан,твојоттатко,иќетијавратам целатаземјанатвојоттаткоСаул,итиќејадешлебна мојататрпезапостојано“
8Исепоклониирече:„Штоетвојотслуга,тагледаш натаквомртвокучекакомене?“
9ТогашцаротгоповикаСива,Сауловиотслуга,иму
10Затоа,ти,твоитесиновиитвоитеслуги,ќеја
11ТогашСивамуреченацарот:„Сèштомојот господар,царот,музаповеданасвојотслуга,такаќе направитвојотслугаАМефивостеј,речецарот,ќејаде намојататрпезакакоеденодцарскитесинови“
12Мефивостејимашемалсин,поимеМиха.Ситешто живеејавокуќатанаСивамубеаслугинаМефивостеј 13ИМефивостејживеешевоЕрусалим,бидејќи јадешепостојанонацарскататрпеза,абешесакатна обетенозе
ПОГЛАВЈЕ10
1ПотоаумрецаротнаАмоновитесинови,ананегово местосезацаринеговиотсинАнун.
2ТогашДавидрече:„ЌемупокажаммилостнаАнун, синотНасов,какоштонеговиоттаткомипокажа мене.“ИДавидиспратипрекусвоитеслугидаго утешатзанеговиоттаткоИслугитенаДавиддојдоаво земјатанаАмонците
3ИкнезовитенаАмоновитесиновимурекоанасвојот господарАнун:„МислишлидекаДавид,отимуоддава почитнатвојоттатко,тииспратилутешители?Неги испратилиДавидсвоитеслугикајтебезадаго пребараатградот,дагоизвидатидагоразурнат?“
4ЗатоаАнунгифатиДавидовитеслуги,имгиизбричи брадитенаполовина,имгипотсечеалиштатана средина,дуридозадникот,игипушти
5КогамугокажаатоанаДавид,тојиспратидаги пречекаат,заштолуѓетобеамногузасрамени.Царот имрече:„ОстанетевоЕрихондодеканевипораснат брадите,апотоавратетесе”
6КогаАмоновитесиновивидоадекасенамрштениод Давид,Амоновитесиновииспратијапонајмувањена СиријцитеодВетреховиСиријцитеодСова,дваесет илјадипешаци,одцаротМаахаилјадалуѓеиодИстот дванаесетилјадилуѓе
7КогаДавидчузатоа,гоиспратиЈоавсоцелатавојска одхрабрилуѓе
8ААмоновитесиновиизлегоаисенаредијазаборба
12Бидихрабар,идасеборимезанашиотнародиза градовитенанашиотБог,иГосподнеканаправишто Муеугодно
13Јоав,пак,сеприближисонародотштобешесонего вобиткапротивСиријците,нотиеизбегаапреднего.
14КогаАмоновитесиновивидоадекаСиријците бегаат,итиеизбегаапредАвисајивлегоавоградот ТакаЈоавсевратиодАмоновитесиновиидојдево Ерусалим
15АкогаСиријцитевидоадекасепоразениодИзраел, сесобраазаедно
16АдарезериспратиигидоведеСиријцитештобеаод другатастрананареката.ТиестигнаавоХелам,а Совак,војводатанаАдарезероватавојска,одешепред нив
17КогамугосоопштијатоанаДавид,тојгисобра ситеИзраелци,гопреминаЈорданидојдевоЕламА СиријцитесенаредијапротивДавидисебореасонего 18АСиријцитеизбегаапредИзраелците,аДавидим убиседумстотиниколинаСиријцитеичетириесет илјадикоњаници,агопогубииСовак,нивниотвојвода, којумретаму.
19ИкогаситецаревиштомубеаробовинаАдар-Езер видоадекасепоразениодИзраел,склучијамирсо Израелиимслужеа.ТакаСиријцитесеплашеаповеќе даимпомагаатнаАмоновитесинови
ПОГЛАВЈЕ11
1Поеднагодина,вовреметокогацаревитеизлегуваат вовојна,ДавидгоиспратиЈоавинеговитеслугисо него,ицелиотИзраел;тиегиуништијаАмоновите синовиијаопседнааРаваНоДавидостанаво Ерусалим.
2Еднавечер,Давидстанаодкреветотсвојисе прошетапопокривотнацарскиотдомОдпокривот видеженакакосемие;аженатабешемногуубава.
3ИДавидиспратидасераспрашазажената,анекој рече:„НеелитоаВитсавеа,ќеркатанаЕлијам,жената наУријаХетеецот?“
4ИДавидиспратигласнициијазеде;итаавлезекај него,итојспиешесонеа;заштобешеочистенаод својатанечистотија,исевративосвојотдом.
5Женатазачна,паиспратидамујавуваатнаДавидаи мурекоа:„Бременасум“
6ИДавидиспратидоЈоавдамукажат:„Испратимиго УријаХетеецот!“ИЈоавгоиспратиУријакајДавид 7КогаУријадојдекајнего,ДавидгопрашакакоеЈоав, какоенародотикаконапредувавојната
8ИДавидмуреченаУрија:„Одивосвојатакуќаи измијсигинозете!“ИУријаизлезеодцарскиотдом,а понеготргнаахранаодцарот.
9НоУријаспиешепредврататанацарскиотдомсо ситеслугинасвојотгосподаринеотидевосвојотдом 10ИкогамујавијанаДавид,велејќи:„Уријанеслезе восвојотдом?“ДавидмуреченаУрија:„Несили дошолодпат?Зоштотогашнесислеголвосвојот дом?“
11ИУријамуреченаДавид:„Ковчегот,ИзраелиЈуда живеатвошатори,амојотгосподарЈоавислугитена мојотгосподарселогоруваатнаотворенополе;да влезамливокуќатасвојадајадамидапијамида
легнамсоженатасвоја?Какоштосиживикакоштое
13ИкогаДавидгоповика,тојјадешеипиешепред него;игоопи;авечертаизлезедалегненакреветот
својатакуќа
14УтротоДавидмунапишаписмонаЈоавиго испратипрекуУрија
15Ивописмотонапиша:„ПоставетегоУријаначело нанајжестокатабиткаиповлечетесеоднего,зада бидепоразенидаумре”
16ИкогаЈоавгонабљудувашеградот,гораспореди Уријанаместокадештознаешедекаимахрабрилуѓе. 17ИлуѓетоодградотизлегоаисебореасоЈоав;и паднаанекоиоднародот,слугитенаДавид,аумреи УријаХетеецот.
18ЈоависпратиимураскажанаДавидсèзавојната 19Имузаповеданагласникот,велејќи:„Когаќемуги соопштишнацаротработитезавојната,
20Иакоцаротсеразгневиитирече:„Зоштосе приближивтетолкублискудоградоткогасеборевте?
Незнаевтедекаќепукаатодѕидот?“
21КојгоубиАвимелеха,синотЈерувесетов?Нефрли лиженаврзнегопарчеводеничкикаменодѕидот,па
кажи:‘ИтвојотслугаУријаХетеецотумре’
22Игласникототиде,дојдеимукажанаДавидсèза штогобешеиспратилЈоав.
23ИгласникотмуреченаДавид:„Навистиналуѓето нèпобедијаиизлегоапротивнасвополето,аниеги нападнавмедуридовлезотнапортата.“
24Истрелцитестрелааодѕидотврзтвоитеслуги,и некоиодцарскитеслугиумреа,аитвојотслугаУрија Хетеецотумре.
25ТогашДавидмуреченагласникот:„Вакаќему кажешнаЈоав:‘Неканетевознемируваова,зашто мечотгипроголтуваиедниотидругиот.Засилија борбатапротивградотиразурниго!’Иохрабриго
26КогаУриеватаженачудеканејзиниотмажУрија умрел,таатагувашезасвојотмаж.
27Когапоминажалоста,Давидиспратипонеаво својотдом,итаамустанаженаимуродисинНо,она штогонаправиДавиднемуседопаднанаГоспода. ПОГЛАВЈЕ12
1ГосподгоиспратиНатанкајДавидТојдојдекајнего имурече:„Воеденградимашедвајцалуѓе:едниот
2Богатиотчовекимашемногустадаиговеда
2Самоилова
зедеовчинатанасиромавиотчовекијаподготвиза човекотштодојдекајнего.
5ИДавидсеразгневимногупротивтојчовекиму реченаНатан:„ЖивмиГоспод,човекотштого направилова,сигурноќеумре!
6Иќеговратијагнеточетирикратно,затоаштого направитоаизатоаштонесесожали 7АНатанмуреченаДавид:„Тиситојчовек!Вака велиГоспод,БогИзраилев:‘Јастепомазавзацарнад ИзраилотитеизбавиводрацетеСаулови
8Итигодадовдомотнатвојотгосподар,иженитена твојотгосподарвотвоитераце,итигодадовдомот ИзраилевиЈудин;иакотоабешемалку,ќетидадев уштетолкуитолку
9ЗоштојапрезрезаповедтаГосподоваинаправизло предНеговиочи?ГоубиУријаХетеецотсомеч,јазеде неговатаженазасвојаженаигоубисомечотна Амонците
10Затоа,мечотнемадасеоддалечиодтвојотдом засекогаш,заштомепрезреијазедеженатанаУрија Хетеецотзадатибидежена
11.ВакавелиГоспод:„Ете,Јасќеподигнамзлопротив тебеодтвојотдом,ќегиземамтвоитеженипред твоитеочииќемугидадамнатвојотближен,итојќе спиесотвоитеженипредовасонце.“
12Заштотигонаправитоатајно,аЈасќегонаправам тоапредцелиотИзраилипредсонцето
13ИДавидмуреченаНатан:„Згрешивпред Господа!“ИНатанмуреченаДавид:„Господго отфрлитвојотгрев;немадаумреш“
14Но,бидејќисооваделоимдадеголемаповодна непријателитеГосподовидахулат,идететоштоќети сероди,сигурноќеумре
15ИНатансевративосвојотдом.Господгоудри дететоштомугородинаДавидаженатаУрија,итоасе разболемногу
16ЗатоаДавидМусепомолинаБогазадетето;и Давидпостеше,влезевнатреипреноќицеланоќна земја
17Станаастарешинитеоднеговиотдомиотидоакај негозадагоподигнатодземјата,нотојнесакаше, нитујадешелебсонив
18Наседмиотдендететоумре.СлугитенаДавидсе плашеадамукажатдекадететоемртво,заштовелеа: „Ете,додекадететобешеживо,музборувавме,нотој негопослушанашиотглас;какоќесемачиакому кажемедекадететоемртво?“
19КогаДавидвидедеканеговитеслугишепотат, сфатидекадететоемртвоЗатоаДавидимречена слугитесвои:„Далидететоемртво?“Тиеодговорија: „Мртвое“
20ТогашДавидстанаодземјата,сеизми,сенамачкаи јапреоблечеоблеката,влезеводомотГосподовисе поклониПотоасевративосвојотдом;икогапобара, муставијалебијадеше
21Тогашслугитенеговимурекоа:„Штосинаправил? Постешеиплачешезадететододекабешеживо,акога дететоумре,станаијадешелеб“
22Атојрече:„Додекадететобешеживо,постеви плачев,заштосивелев:„Којзнае,далиБогќемисе смилува,идететоќеживее?“
23Асегакогаемртов,зоштодапостам?Можамлида говратам?Ќеодамкајнего,нотојнемадасевратикај мене
24ИДавидјаутешиВитсавеа,женатасвоја,ивлезекај неа,испиешесонеа.Таародисин,комутојмугодаде иметоСоломонИГосподговозљуби
25ИиспратипрекупророкотНатан,итојгонарече неговотоимеЈедидија,зарадиГоспода.
26ИЈоавсеборешепротивРаванаАмоновитесинови игоосвоицарскиотград
27ЈоависпратигласницикајДавидимурече:„Се боревпротивРаваигоосвоивградотнаводите“
28Затоасегасоберигоостатокотоднародот,постави логороколуградотиосвоиго,заданегоосвојамјас градотидасенаречесоМоетоиме
29ИДавидгособрацелиотнарод,отидевоРава,се борешепротивнеаијаосвои
30Ијазедекрунатананивниотцародглаватанегова, тешкаеденталантзлатососкапоценикамења;ија ставинаглаватанаДавидИизнесеголемпленод градот
31Игиизведелуѓетоштобеатаму,гиставиподпили, поджелезнибранииподжелезнисекири,игипроведе
Амоновитесинови.ТакаДавидицелиотнародсе вратијавоЕрусалим
ПОГЛАВЈЕ13
1ПотоасеслучиАвесалом,синотДавидов,даимаше убавасестра,поимеТамар;иАмнон,синотДавидов,ја сакаше
2Амнонбешетолкувознемиренштосеразболепо својатасестраТамар,заштотаабешедевица;ина Амнонмубешетешкодаѝнаправиштоидае 3ААмнонимашепријател,поимеЈонадав,синна Симеја,братотнаДавид.Јонадавбешемногулукав човек
4Имурече:„Зошто,царскисине,сеизнемоштувашод деннаден?Немалидамикажеш?“ААмнонмурече: „ЈасакамТамара,сестратанамојотбратАвесалом“
5Јонадавмурече:„Легнинапостелаинаправисе болен!Акогаќедојдетаткотидатевиди,кажиму: ‘Темолам,дозволимисестраТамардадојдеидами дадејадење,инекагоприготвипредмоитеочи,зада говидамидагојадамоднејзинитераце.’“
6АмнонлегнаисеразболеКогацаротдојдедаго види,Амнонмуреченацарот:„Темолам,некадојде сестрамиТамаринекаминаправинеколкуколачи предмоитеочи,задајадамоднејзинатарака“
7ТогашДавидиспратикајТамардомадакаже:„Оди вокуќатанабрататиАмнонизготвимујадење.” 8ТамараотидевокуќатанасвојотбратАмнон,кој
11Икогамугидонеседајаде,тојјафатииѝрече: „Дојдидалегнешсомене,сестромоја!“
12Атаамуодговори:„Не,братемој,немеприсилувај, заштотаквонештонетребадасеправивоИзраилот; неправијаовааглупост.“
13Ајас,кадедагооднесаммојотсрам?Атиќебидеш какоеденодбезумницитевоИзраелЗатоа,темолам, зборувајмунацарот,заштотојнемадамеспречидате видам
14Нотојнесакашедагопослушанејзиниотглас,туку, бидејќибешепосиленоднеа,јанатераилегнасонеа 15ТогашАмнонјазамразимногу,такаштоомразата сокојајамразешебешепоголемаодљубовтасокојаја сакашеИАмнонѝрече:„Стани,одиси!“
16Атаамурече:„Немапричина!Овазло,штоме отпушти,епоголемооддруготоштомиго направи“Нотојнесакашедајапослуша
17Тогашгоповикасвојотслуга,штомуслужеше,и рече:„Истерајјаовааженанадвородменеизаклучија врататапонеа!“
18Тааимашеоблеченаворазнибои,заштовотакви облекибеаоблеченицарскитеќерки,девици.Тогаш неговиотслугајаизведенадворијазаклучиврататапо неа
19Тамарасиставипепелнаглавата,сијараскина разнобојнатаоблекаштојаносеше,јаставиракатана главатаипродолжидаплаче 20АнејзиниотбратАвесаломѝрече:„Далитвојот братАмнонбешесотебе?Носегамолчи,сестромоја! Тојетвојбрат;необрнувајвниманиенатоа“Така Тамаростанаосаменавокуќатанасвојотбрат Авесалом
21НокогацаротДавидчузаситеовиеработи,многу сеналути.
22ААвесаломнемузборувашенасвојотбратАмнон нидобронилошо,заштоАвесаломгомразешеАмнон затоаштојаобесправисестрамуТамар.
23Подвеполнигодини,Авесаломимашестрижачина овцивоВаал-Хасор,којепокрајЕфрем,иАвесаломги поканиситецарскисинови.
24Авесаломдојдекајцаротирече:„Ете,твојотслуга имастрижачинаовци;некапојдецаротинеговите слугисотвојотслуга.”
25ЦаротмуреченаАвесалома:„Не,синемој,дане одимесегасите,заданетибидеметовар“Нотојго натера,нотојнесакашедаоди,тукугоблагослови.
26ТогашАвесаломрече:„Аконе,темолам,дозволиго братмиАмнондадојдесонас!“Царотмурече:„Зошто дадојдесотебе?“
27НоАвесаломгонатерадагипуштиАмнонисите царскисиновисонего
28ААвесаломимзаповеданасвоитеслуги: „Внимавајте,когасрцетонаАмнонќесеразвеселиод вино,икогаќевиречам:УбијтегоАмнон,тогаш убијтего,небојтесе!Невизаповедавлијас?Бидете храбриихрабри!“
29ИслугитеАвесаломовинаправијасоАмнонкако штоимзаповедаАвесаломТогашситецарскисинови станаа,секачијасекојнасвојатамазгаиизбегаа
30Додекабеанапат,доДавидстигнавест:„Авесалом
31Тогашцаротстана,гиискинасвоитеоблекиилегна
32Јонадав,синотнаСимеја,братотнаДавид,одговори ирече:„Неканемислигосподаротмојдекагиубиле
мртов;заштоАвесаломоватанаредбагоодредитоаод деноткогајаобесчестисестрамуТамара.“
33Затоа,мојотгосподар,царот,неканегоземапри срцетоаштомислидекаситецарскисиновисемртви, заштосамоАмнонемртов
34НоАвесаломизбегаАмладиотчовекштојачуваше стражатагиподигнаочитеипогледна,иете,многу народдоаѓапопатотконридотзаднего
35Јонадавмуреченацарот:„Еве,доаѓаатцарските синови!Какошторечетвојотслуга,такаиќебиде.“
36Штомпрестанадазборува,ете,дојдоацарските синови,гокренаагласотизаплакааИцаротисите неговислугиплачеамногу.
37НоАвесаломизбегаиотидекајТалмај,синотна Амиуд,царотнаГесурИДавидтагувашезасвојотсин секојден.
38ТакаАвесаломизбегаиотидевоГесур,кадешто останатригодини
39ИдушатанацаротДавидкопнеешедаизлезекај Авесалом,заштосеутешизаАмнон,бидејќибеше мртов
ПОГЛАВЈЕ14
1Јоав,синотСеруин,сфатидекасрцетонацароте насоченоконАвесалом
2ЈоависпративоТекоаидоведеоттамуеднамудра женаиѝрече:„Преправајседекаситажна,облечисе сегавотажнаоблекаинепомажисесомасло,туку бидикакоженаштодолготагувалазамртовец
3Дојдикајцаротикажимувака.Јоавѝгистави зборовитевоуста
4КогаженатаодТекоамусеобратинацарот,падна ничкумназемја,сепоклониирече:„Помош,царе!“ 5Царотѝрече:„Штотемачи?“Тааодговори: „Вдовицасум,амажотмиемртов“
6Твојатаслугинкаимашедвасина,идвајцатасекараа наполето,инемашеникојдагираздели,паедниотго удридругиотигоуби
7Иете,целотосемејствосекренапротивтвојата слугинкаирече:„Предајгоонојштогоубисвојотбрат, задагоубиемезаживототнанеговиотбрат,когого уби,аќегоуништимеинаследникотТакаќего изгаснатмојотпреостанатјагленинемадамуостават
8Царотѝреченажената:„Одивосвојатакуќа,јасќе дадамзаповедзатебе”
9АженатаодТекоамуреченацарот:„Господарумој, цару,винатанекападневрзменеиврздомотнамојот татко,ацаротинеговиотпрестолнекабидатневини“
2Самоилова
мојотсин!“Ирече:„ЖивмиГоспод,нивлакноод твојотсиннемадападненаземјата.“
12Тогашженатарече:„Дозволиѝнатвојатаслугинка, темолам,дамукажеедензборнамојотгосподар, царот!“Атојрече:„Кажи!“
13Аженатарече:„Зоштотогашпомислитаквонешто противБожјиотнарод?Царотгозборуваовакакодае нечесен,бидејќинегивраќасвоитепротеранидома.“
14Заштониеморадаумремеидабидемекаковода пролеананаземјата,штонеможедасесобере;иБогне сегрижизаникого,носепаксмислувасредства,зада небидатизбрканиодНегоониештосепротерани
15Асега,когадојдовдамукажамзаованамојот господар,царот,тоаезатоаштонародотмеисплаши;а твојатаслугинкарече:„Ќемузборувамнацарот; можебицаротќејаисполнижелбатанасвојата слугинка“
16Заштоцаротќечуе,задајаизбависвојатаслугинка одрацетеначовекот,којсакаданèуништименеи мојотсинзаедноодБожјотонаследство 17Тогаштвојатаслугинкарече:„Зборотнамојот господарцаротсегаќебидеутешен;заштокакоангел Божји,такаемојотгосподарцарот,којразликува доброодзло;затоаГоспод,твојотБог,ќебидесо тебе.“
18Царотодговорииѝреченажената:„Темолам,не кријодменештоќетепрашам!“Аженатарече:„Нека зборувамојотгосподарцар!“
19Царотпраша:„НеелиракатаЈоавсотебевосето ова?“Женатаодговориирече:„Какоштоежива твојатадуша,господарумој,цару,никојнеможеда скршненидеснонилевоодонаштогокажамојот господар,царот;заштотвојотслугаЈоавмизаповедаи гистависитеовиезборовивоустатанатвојата слугинка
20ТвојотслугаЈоавгонаправиовазадагоизговори овојобразец.Мојотгосподаремудар,какоштое мудростанаангелБожји,задазнаесèштоеназемјата 21ИцаротмуреченаЈоав:„Ете,јасгонаправивова; оди,вратигомладиотАвесалом.”
22Јоавпаднаназемјаничкум,сепоклониимусе заблагодаринацаротЈоаврече:„Денествојотслуга знаедеканајдовмилостпредтебе,господарумој,цару, заштоцаротјаисполнимолбатанасвојотслуга“
23ЈоавстанаиотидевоГесур,аАвесаломгодоведево Ерусалим.
24Царотрече:„Некасевративосвојотдом,аданего гледамоетолице!“Авесаломсевративосвојотдом,но неговидецарскотолице
25НовоцелиотИзраелнемашеникојтолкупофаленза неговатаубавинакакоАвесалом:одтабанитена неговитенозедотеметонаглаватанемашеникаква манавонего
26Икогајастрижешеглавата(заштосекојагодинаја стрижеше,бидејќикосатамубешетешка,затоаја стрижеше),јамерешекосатанаглаватадвестесикли споредцарскататежина.
27НаАвесаломмусеродијатрисинаиеднаќерка,по имеТамарТаабешеженасоубаволице
28ИАвесаломостанавоЕрусалимдвегодини,инего видецарскотолице
29ЗатоаАвесаломиспратипоЈоавзадагоиспратикај
30Затоаимреченасвоитеслуги:„Ете,Јоавоватанива еблизудомојата,итамуимајачмен;одетеизапалете ја!“ИАвесаломовитеслугијазапалијанивата 31ТогашЈоавстанаидојдекајАвесаломвонеговиот домимурече:„Зоштотвоитеслугимијазапалија нивата?“
32ААвесаломмуодговоринаЈоав:„Ете,испративкај тебедатикажам:‘Дојдиваму,задатепратамкај царотдапрашаш:‘ЗоштодојдоводГесур?Подоброќе мибешедабевтамууште.Затоа,сеганекаговидам лицетонацарот;иакоиманекаквавинавомене,нека меубие’“
33Јоавдојдекајцаротимураскажа.Тојгоповика АвесаломТојдојдекајцаротимусепоклонина лицетодоземјаЦаротгобакнаАвесалом
ПОГЛАВЈЕ15
1ПотоаАвесаломсиподготвиколиикоњиипедесет луѓедатрчаатпреднего
2ААвесаломстанувашеранонаутроистоешепокрај патотштоводиконпортата.Коганекојчовекимаше спор,доаѓашекајцаротнасуд,Авесаломговикашеи гопрашуваше:„Одкојградси?“Атојодговараше: „ТвојотслугаеодедноодплемињатаИзраилеви.“
3ААвесаломмурече:„Ете,твоитеработиседобрии правилни,нонеманикојодцаротдатесослуша“
4Авесаломуштерече:„О,дабевпоставензасудијаво земјата,задаможесекојштоимаспорилибарањеда доаѓакајмене,ијасдамуказнувам!“
5Икоганекојќемусеприближешедамусепоклони, тојјаиспружувашераката,гофаќашеигобакнуваше 6ТакапостапувашеАвесаломсоситеИзраелцишто доаѓаакајцаротнасуд.ТакаАвесаломгиосвоисрцата наИзраелците
7Почетириесетгодини,Авесаломмуреченацарот: „ПуштимедаодамвоХевронидагоизвршамзаветот штомугодадовнаГоспода”
8ЗаштоТвојотслугасезаветувадодекапрестојувавво Гесур,воСирија,велејќи:„АкоГосподмевративо Ерусалим,ќеМуслужамнаГоспода“
9Царотмурече:„Одисомир!“Тојстанаиотидево Хеврон.
10ААвесаломиспратиизвидувачипоситеплемиња Израилеви,велејќи:„Штомќегочуетезвукотна трубата,кажете:АвесаломсезацаривоХеврон”
11ИсоАвесаломотидоаодЕрусалимдвестелуѓе,кои беаповикани;итиеотидоабезгрижно,анезнаеја ништо.
12ААвесаломгоповикаАхитофелГилонецот,
стигнененадејноиданенинанесезлоиданего поразиградотсоострилотонамечот.“
15Ицарскитеслугимурекоанацарот:„Ете,твоите слугисеготовидаизвршатсèштоќеодрединашиот господарцарот.“
16Царотизлезе,апонегоицелиотнеговдомЦарот оставидесетжени,конкубини,дагочуваатдомот
17Царотизлезе,апонегоисиотнарод,исезадржана едноместоштобешедалеку
18Иситенеговислугиодеапокрајнего;исите Херетејци,ситеФелетејцииситеГетејци,шестотини луѓе,штодојдоапонегоодГат,одеапредцарот 19ТогашцаротмуреченаИтајодГат:„Зоштоити доаѓашсонас?Вратисевосвоетоместоиостаникај царот,заштосистранеци,истотака,изгнаник“ 20Когадојдевчера,далиденестребадатетерамда одишсонас?Јасодамкадештоможам,вратисеи вратигибраќатасвоиМилостивистинанекабидатсо тебе.
21ИИтајмуодговоринацаротирече:„Живми Господиживмигосподарцар,кадеидаемојот господарцар,безсомнение,биловосмртиливоживот, тамуќебидеитвојотслуга“
22ИДавидмуреченаИтај:„Одиипомини!“ИИтај одГатпомина,соситенеговилуѓеисоситедецашто беасонего
23Ицелатаземјаплачешегласно,ацелиотнарод помина.ИцаротгопоминапотокотКедрон,ацелиот народпоминаконпатотконпустината
24Иете,Садокисителевитибеасонего,носејќиго ковчеготназаветотБожји.Тиегопоставијаковчегот Божји,аАвијатародешегоредодекацелиотнародне излезеодградот
25ИцаротмуреченаСадок:„ВратигоковчеготБожји воградот!АконајдаммилоствоочитеГосподови,ќе мевратииќемигопокажеинегоинеговото живеалиште.“
26Но,акотојрече:„Немамволјавотебе“,евемемене, неканаправисоменештомуседопаѓа
27ЦаротмуречеуштенасвештеникотСадок:„Неси литијасновидец?Вратисесомирвоградот,итвоите двајцасиновисотебе,твојотсинАхимас,иЈонатан, синотАвијаторов.“
28Ете,ќеостанамвопустинскатарамнинадодекане дојдеодтебегласзадамеизвестиш
29.ИСадокиАвијатарговратијаковчеготБожјиво Ерусалимиостанаатаму
30ИДавидсеискачипоискачувањетонаМаслиновата Гораиплачешедодекасеискачуваше,сопокриена главаиодешебосИсителуѓештобеасонего,секој сијапокривашеглавата,исекачуваа,плачејќидодека сеискачуваа.
31ИмујавијанаДавид:„Ахитофелемеѓу заговорницитесоАвесалом“АДавидрече:„Господи, темолам,претворигосоветотнаАхитофелволудост“
32ИкогаДавидстигнанаврвотодгората,кадештому сепоклонинаБога,ете,ХусајАрхиецотмуизлезево пресрет,соискинатаоблекаиземјанаглавата
33Давидмурече:„Акопродолжишсомене,ќеми бидештовар.“
34Но,акосевратишвоградотимукажешна Авесалом:‘Царе,јасќебидамтвојслуга;какошто
35ИнеселитамусотебесвештеницитеСадоки
36Ете,тамусонивсенивнитедвајцасинови,Ахимас, синотнаСадок,иЈонатан,синотнаАвијатар;преку нивќемииспраќатесèштоќечуете
37ТакаХусај,Давидовиотпријател,влезевоградот,а АвесаломвлезевоЕрусалим
ПОГЛАВЈЕ16
1КогаДавидбешемалкуповисокодврвотнаридот, ете,гопречекаСива,слугатаМефивостеј,содве оседланиослиња,накоиимашедвестелебови,сто гроздовисувогрозје,столетниплодовииеденмев вино.
2ЦаротмуреченаСива:„Штосакашдакажешсо ова?“Сиваодговори:„Ослитесезацарскиотдомзада јаваат,леботилетнотоовошјезамладитезадајадат,а винотозадапијатониештосеизморениво пустината“
3Царотпраша:„Кадеесинотнатвојотгосподар?“А Сивамуодговоринацарот:„Ете,тојевоЕрусалим, зашторече:„ДенесдомотИзраилевќемиговрати царствотонамојоттатко.“
4ТогашцаротмуреченаСива:„Ете,твоеесèштому припаѓанаМефивостеј!“АСиварече:„Темолам смирено,господарумој,цару,данајдаммилостпред тебе“
5КогацаротДавиддојдевоБахурим,ете,оттаму излезееденчовекодплеметонаСауловиотдом,поиме Симеј,синГериновТојизлезеисèуште проколнувашедодекадоаѓаше
6ИфрлашекамењаврзДавидиврзситеслугина царотДавид,ацелиотнародиситејунацибеаоддесно иодлево
7ИвакаречеСемеј,когапроколнуваше:„Излези, излези,крвавчовеку,човечебезбожник!“
8ГосподјавративрзтебесетакрводдомотСаулов,на чиеместотицаруваше;иГосподгопредадецарството ворацетенатвојотсинАвесаломИете,тисифатенво твојатазлоба,заштосикрвавчовек
9ТогашАвисај,синотСеруин,муреченацарот: „Зоштоовамртвокучедагопроколнувамојот господар,царот?Дозволимидаодам,темолам,ида мујаотсечамглавата”
10Царотрече:„Штоиматејассовас,синовиСеруини? Некапроколнува,заштоГосподмурече:„Проколниго Давида!“Којќеречетогаш:„Зоштогонаправитоа?“ 11ИДавидмуреченаАвисајинаситесвоислуги:
14Ицаротисиотнародштобешесонегодојдоа изморениисеосвежијатаму.
15ААвесаломисиотнарод,мажитеИзраилеви,дојдоа воЕрусалим,иАхитофелсонего.
16КогаХусајАрхиецот,Давидовпријател,дојдекај Авесалом,ХусајмуреченаАвесалом:„Даживеецарот, даживеецарот!“
17ААвесаломмуреченаХусај:„Тоалиетвојата милостконтвојотпријател?Зоштонеотидесотвојот пријател?“
18АХусајмуреченаАвесалом:„Не,тукукогоќего избератГоспод,овојнародиситеИзраилеви,негоќе бидамисонегоќеостанам.“
19Иповторно,комудамуслужам?Нетребалидаму служампреднеговиотсин?Какоштомуслужевпред твојоттатко,такаќебидамипредтебе.
20ТогашАвесаломмуреченаАхитофел:„Советувајте семеѓувасштодаправиме!“
21ААхитофелмуреченаАвесалом:„Влезикај наложницитенататкоти,штогиоставидагочуваат домот,ицелиотИзраелќечуедекасимугнасенна таткоти.Тогашќеимсезацврстатрацетенаситешто сесотебе“
22ИпоставијазаАвесаломшаторнапокривотод куќата,иАвесаломвлезекајналожницитенататкоси предочитенацелиотИзраел
23АсоветотнаАхитофел,штогодавашевотие денови,бешекаконекојдасераспрашувалзаБожјото СловоТаковбешеисекојсоветнаАхитофел,иза ДавидизаАвесалом ПОГЛАВЈЕ17
1АхитофелмуречеуштенаАвесалома:„Дозволими даизберамдванаесетилјадилуѓе,паќестанамиќего гонамДавидауштеовааноќ
2Ќегонападнамдодекаеизморенисослабираце,и ќегоисплашам;ицелиотнародштоесонегоќеизбега, ајасќегопоразамсамоцарот
3Иќеговратамцелиотнародкајтебе;човекотштого барашнекабидекакодасевратилцелиот;такацелиот народќебидевомир
4ИтојзборимседопаднанаАвесаломинасите старешиниИзраилеви
5ТогашАвесаломрече:„ПовикајтегоиАрхиецот Хусај,дачуемештоќекажеитој.”
6КогаХусајдојдекајАвесалом,Авесаломмурече: „Ахитофелзборувашевака;далидапостапимеспоред неговитезборови?Аконе,тогашзборувајти“
7ИХусајмуреченаАвесалом:„Советотштогодаде Ахитофелвоовојмоментнеедобар“
8Зашто,речеХусај,тигопознаваштаткотии неговителуѓе,декасесилнилуѓе,анивнитедушисе раздразнетикакомечканакојаѝсеодземенипилињата вополетоАтаткотиевоининесакадапреноќисо народот
9Ете,сегаескриенвонекојајамаилинанекоедруго место;икоганекоиоднивќебидатсоборениодпрва, секојштоќечуезатоаќерече:„Имаколежмеѓу народотштогоследиАвесалома.“
10Ионојхрабар,чиесрцеекаколавовскосрце,ќесе
силенчовек,идекаиониештосесонегосехрабри
11Затоасоветувамдасесобереоколутебецелиот
12Ќегонападнеменакоебиломестокадештоќесе најде,иќегонападнемекакошторосатапаѓана земјата,иоднегоиодсителуѓештосесонегонемада останенитуеден
13Аковлезевонекојград,целиотИзраелќедонесе јажињавотојград,иниеќеговлечемевореката,сè додекатамунеостаненитуеденмалкамен 14ААвесаломиситеИзраилцирекоа:„Советотна ХусајАрхиецотеподобародсоветотнаАхитофел, заштоГосподрешидагоосуетидобриотсоветна Ахитофел,задамунанесеГосподзлонаАвесалома.“ 15ТогашХусајимреченасвештеницитеСадоки Авијатар:„ТакаитакаАхитофелгисоветуваше АвесаломистарешинитеИзраилеви,ајасвакаитака советував“
16Затоа,испратибрзоијавимунаДавид:‘Не останувајноќевавопустинскатарамнина,тукубрзо
него’
17ЈонатаниАхимасостанаакајЕнрогел,заштоне можеадагивидаткогаќевлезатвоградотЕдна девојкаотидеиимкажа,атиеотидоаимујавијана царотДавид.
18Сепак,едномомчегивидеимукажанаАвесалома Нодвајцатабрзосиотидоаистигнаавокуќатанаеден човеквоБаурим,кадештоимашебунарводворот; тамуслегоа
19Женатазедепокривкаипростренаотворотод бунарот,пананесемеленожитонанеа,иникојнесе разбразатоа
20АкогаслугитенаАвесаломдојдоакајженатаво куќата,прашаа:„КадесеАхимасиЈонатан?“Жената имрече:„Поминаапрекупотокот“Гипобараа,ноне гинајдоа,пасевратијавоЕрусалим
21Откакосизаминаа,излегоаодкладенецотиму јавијанацаротДавид,велејќиму:„Станетеибрзо преминетепрекуводата,заштотакасоветуваше Ахитофелпротиввас.“
22ТогашДавидстана,исиотнародштобешесонего, игопреминааЈорданДозоринеостананитуеденшто негопреминаЈордан.
23АкогаАхитофелвидедеканеговиотсоветнее исполнет,гооседлаослето,станаисевратидомаво својатакуќа,восвојотград,госредисвојотдом,се обесииумре,ибешепогребанвогробницатанасвојот татко
24ПотоаДавиддојдевоМаханаим,аАвесаломго преминаЈордан,тојиситеИзраелцисонего
2Самоилова
28Донесоапостели,чаши,земјенисадови,пченица, јачмен,брашно,сушеножито,грав,леќаисушен мешун,
29Имед,путер,овцииговедскосирење,заДавидиза народотштобешесонего,задајадат,заштовелеа: „Народотегладен,изморенижеденвопустината“
ПОГЛАВЈЕ18
1ИДавидгипреброилуѓетоштобеасонегоипостави наднивилјаднициистотници
2ИДавидиспратиеднатретинаоднародотпод водствонаЈоав,еднатретинаподводствонаАвисај, синотнаСеруја,братнаЈоав,иеднатретинапод водствонаИтајодГатЦаротмуреченанародот:„И јасќеизлезамсовас.“
3Нонародотодговори:„Неизлегувај,заштоако избегаме,немадасегрижатзанас;ниту,пак,ако половинаоднасумре,немадасегрижатзанас.Асега тивредишколкудесетилјадиоднас;затоасегае подоброданипомогнешодградот“
4Царотимрече:„Ќенаправамштовисечини најдобро“Царотзастанапокрајпортата,ацелиот народизлезепостотициипоилјадници
5ЦаротимзаповеданаЈоав,АвисајиИтај: „Постапувајтеблагозарадименесомладиотчовек,со Авесалом!“Ицелиотнародчукогацаротимзаповеда наситевојводизаАвесалом.
6ИнародотизлезенаполетопротивИзраел;ибитката севодешевоЕфремоваташума
7ТамубешепоразеннародотИзраилевпред Давидовитеслуги,ивотојдентамусеслучиголем колеж,дваесетилјадилуѓе
8Заштобиткатасеразнесепоцелатаземја;ишумата проголтаповеќелуѓевотојденотколкуштопроголта мечот
9ААвесаломсесретнасоДавидовитеслуги.А Авесаломјавашенамазга,имазгатавлезепод дебелитегранкинаеденголемдаб,иглаватамусе закачизадабот,исеиздигнамеѓунеботоиземјата,а мазгаташтобешеподнегосиотиде
10ЕденчовекговидетоаимујавинаЈоав,велејќи: „Ете,говидовАвесаломобесеннадаб.”
11Јоавмуреченачовекотштомујави:„Ете,тиго виде,зоштонегособоритамуназемја?Јасќетидадев десетсиклисреброипојас.“
12ИчовекотмуреченаЈоав:„Дадобиевиилјада сиклисреброворака,немашедакренамракапротив царскиотсин,зашто,какошточувме,царотти заповедатебе,наАвисајинаИтај:„Внимавајтеникој данегодопремладиотАвесалом!“
13Инакуќезгрешевпротивсопствениотживот,зашто ништонеескриеноодцарот,атисамиотќесе спротивставешенамене
14Јоаврече:„Неможамдаостанамтакасотебе!“И зедетристреливоракатаигизабодевосрцетона Авесалом,додекатојбешеуштеживсредедабот.
15Идесетмладилуѓе,носејќигоЈоавовиотоклоп,го опколијаАвесалом,гоудријаигоубија
16Јоавзатрубисотруба,инародотсевратиод
17ИгозедоаАвесалом,гофрлијавоголемајамаво
идоден-денессевика„ДомнаАвесалом“
19ТогашАхимас,синотСадоков,рече:„Дозволимида отрчамидамујадонесамнацаротвестадекаГоспод гоодмаздиоднепријателитенегови”
20Јоавмурече:„Немаданосишвестденес,тукуќе носишвестдругден;ноденеснемаданосишвест, заштоцарскиотсинемртов.“
21ТогашЈоавмуреченаХусија:„Одиикажимуна царотштосивидел“ХусијамусепоклонинаЈоави отрча.
22ТогашАхимас,синотСадоков,повторномуречена Јоав:„Какоидае,дозволимиијасдатрчампо Хусија!“АЈоаврече:„Зоштотрчаш,синемој,кога немашготовавест?“
23Нокакоидае,речетој,некатрчамАтојмурече: „Трчај.“ТогашАхимастрчашепопатотнизрамницата игопрегазиХуси
24АДавидседешемеѓудветепортиСтражаротсе качинапокривотнадпортатадоѕидот,гиподигна очитеивиде,иете,човектрчасам
25СтражаротизвикаимујавинацаротЦаротрече: „Акоесам,вестмуевоустата!“Итојбрзосе приближи
26СтражаротвидедругчовеккакотрчаСтражаротму извиканавратаротирече:„Еве,другчовектрча сам!“Царотрече:„Итојносивест“
27Стражаротрече:„Мисламдекатрчањетонапрвиот екакотрчањетонаАхимас,синотСадоков.“Царот рече:„Добаречовекидоаѓасодобравест“
28Ахимасизвикаимуреченацарот:„Сèеворед!“И паднаназемјаничкумпредцаротирече:„Благословен даеГоспод,твојотБог,Којгипредаделуѓето,кои кренааракапротивмојотгосподар,царот!“
29Царотпраша:„Далиездравомладиотчовек Авесалом?“Ахимасодговори:„КогаЈоавгоиспрати царскиотслугаимене,твојотслуга,видовголема врева,нонезнаеводштое.“
30Царотмурече:„Свртисеизастанитука!“Тојсе свртеизастана
31Иете,Хусијдојдеирече:„Веста,господарумој, цару!Господденестеодмаздиодситештостанаа противтебе.“
32ЦаротгопрашаХусиј:„Далиездравмладиотчовек Авесалом?“Хусијодговори:„Непријателитенамојот господарцариситештосекреваатпротивтебезадати наштетат,некабидаткакоштоетоамладиотчовек!“
1ИмујавијанаЈоав:„Ете,царотплачеитагуваза Авесалома“
2Ипобедатавотојденсепретворивожалостза целиотнарод,заштонародотчутојденкакоцарот тагувазасвојотсин
3Инародотвлезескришновоградотвотојден,како штосекриенародот,срамен,когабегавобитка.
4Ноцаротсигопокрилицетоиизвикагласно:„Сине мојАвесаломе,Авесаломе,синемој,синемој!“
5Јоаввлезеводомоткајцаротирече:„Денесги посрамотиситетвоислуги,коиденестигоспасија живототтвој,живототнатвоитесиновиинатвоите ќерки,живототнатвоитеженииживототнатвоите наложници;
6.Гисакашсвоитенепријатели,агимразишсвоите пријателиДенесобјавидеканегипочитувашниту кнезовитенитуслугитеДенесразбирамдекаако Авесаломбешежив,аситениебевмеумреледенес, тогашќетибешемило
7Затоасегастани,излезиизборувајтивкососвоите слуги,заштосеколнамвоГоспода,аконеизлезеш, никојнемадаостанесотебеовааноќ;итоаќетибиде полошоодсетозлоштотеснајдеодтвојатамладостдо сега.
8ПотоацаротстанаиседнанапортатаИму соопштијанацелиотнарод,велејќи:„Ете,царотседи напортата!“Ицелиотнароддојдепредцарот,а Израелцитеизбегаасекојвосвојотшатор
9ИсиотнародсекарашевоситеплемињаИзраилеви, велејќи:„Царотнèспасиодрацетенанашите непријателиинèизбавиодрацетенаФилистејците,а сегаизбегаодземјатапорадиАвесалом“
10ААвесалом,когогопомазавмезацар,еубиенво биткатаЗоштосеганезборуватенизборзавраќањена царот?
11ИцаротДавидиспратикајсвештеницитеСадоки Авијатардакажат:„Кажетеимнајудејските старешини:зоштостепоследнидаговратитецаротво неговиотдом,когазборовитенацелиотИзраелстигнаа доцарот,вонеговиотдом“
12Виестемоибраќа,виестемоикоскиимојаплот Зоштотогашстепоследништоќеговрататцарот?
13ИкажетемунаАмаса:„Несилитиодмоикоскии одмојаплот?НекаминаправиБогтакаиуштеповеќе, аконебидешсекогашвојводапредмененаместо Јоав!“
14ИгипоклонисрцатанаситеЈудејцикакосрцена еденчовек,такаштомуиспратијанацаротзбор: „Вратисетииситетвоислуги!“
15ЦаротсевратиидојдедоЈордан.Јудејцитепак дојдоавоГалгалзадагопречекаатцаротидаго преведатпрекуЈордан
16АСимеј,синотнаГера,ВенијаминецодБаурим, брзослезесолуѓетоодЈудадагопречекацаротДавид. 17СонегобеаилјадалуѓеодВенијамин,иСива, слугатанаСауловиотдом,сонеговитепетнаесет синовиинеговитедваесетслуги;итиегопреминаа Јорданпредцарот
18Иеденфериботпоминазадагопревезецарскиот домиданаправиштомуседопаѓашеАСимеј,синот наГера,паднапредцарот,когатојгопреминаЈордан 19имуреченацарот:„Неканемиприпишува господарумојгрев,нитупаксиспомнувајзазлотошто
20ЗаштоТвојотслугазнаедеказгрешил;затоа,ете,
21НоАвисај,синотСеруин,одговориирече:„Не требалиСемејдабидепогубензаова,затоаштого проколнапомазаникотГосподов?“
22ИДавидрече:„Штоиматејассовас,синови Серуини,таденесмистануватепротивници?Зарденес некојќебидепогубенвоИзраел?Зарнезнамдека денессумцарнадИзраел?“
23ЗатоацаротмуреченаСимеј:„Немадаумреш!“И царотмусезаколна
24ИМефивостеј,синотСаулов,дојдедагопречека царот;нитумугибешесредилнозете,нитусија потстрижилбрадата,нитусијаиспралоблеката,од деноткогацаротсизаминадоденоткогасевративо мир.
25КогадојдевоЕрусалимдагопречекацарот,царот мурече:„Зоштонедојдесомене,Мефивостеј?“
26Атојодговори:„Господарумој,царе,мојотслугаме измами,заштотвојотслугарече:‘Ќесиоседламосле, ќеседнамнанегоиќеодамкајцарот,заштотвојот слугаесакат.’
27Игонаклеветитвојотслугапредмојотгосподар царот;номојотгосподарцарекакоБожјиангел;затоа правиштоедобровотвоитеочи.
28Заштоцелиотдомнамојоттаткобешесамомртов предмојотгосподар,царот;атигопостависвојот слугамеѓуониештојадеанатвојататрпеза?Какво правоимамјасуштедавикамконцарот?
29Царотмурече:„Зоштозборувашуштезасвоите работи?Јасреков:‘ТииСиваразделетејаземјата.’“
30АМефивостејмуреченацарот:„Да,неказемесè, заштомојотгосподарцарсевративомирвосвојот дом.”
31ИГаладецотВарзелајслезеодРогелимигопомина Јордансоцарот,задаговодипрекуЈордан
32АВарзелајбешемногустарчовек,осумдесет годинистар;имуобезбедувашехрананацаротдодека тојпрестојувашевоМаханаим,заштобешемногу богатчовек.
33ЦаротмуреченаВерзелај:„Дојдисомене,ијасќе техранамкајменевоЕрусалим”
34АВарзелајмуреченацарот:„Колкумиостанувада живеам,задаодамсоцаротвоЕрусалим?
35Денесимамосумдесетгодини;идалиможамда разликувамдоброодзло?МожелиТвојотслугадаго почувствувавкусотнаонаштогојадеионаштогопие? Можелиуштедагочујамгласотнапејачитеи пејачките?ЗоштотогашТвојотслугадамубидеуште товарнамојотгосподарцарот?
38Царотодговори:„Химамнекапојдесомене,ијасќе мунаправамштоќетибидеугодно;исèштоќе побарашодмене,тоаќенаправамзатебе“
39ИсиотнародгопреминаЈордан.Когацаротпомина, гобакнаВерзелајигоблагослови,атојсевративо своетоместо
40ПотоацарототидевоГалгал,аиХимамотидесо него.Ицелиотјудејскинародговодешецарот,аи половинатаодизраелскиотнарод
41Иете,ситеИзраилцидојдоакајцаротимурекоа: „Зоштонашитебраќа,луѓетоодЈуда,теграбнааиго преведоацарот,неговотосемејствоиситеДавидови луѓепрекуЈордан?“
42ИситеЈудејциимодговоријанаИзраилците:„Затоа штоцаротниеблизокроднинаЗоштотогашселутите порадиова?Далијадевменацарскитрошок?Илини даденекаковподарок?“
43ИИзраилцитеимодговоријанаЈудејците:„Ние имамедесетделовикајцарот,аимамеиповеќеправо кајДавидотколкувиеЗоштотогашнèпрезревте,зада небидемепрвинашисоветизавраќањенанашиот цар?“АзборовитенаЈудејцитебеапожестокиод зборовитенаИзраилците
ПОГЛАВЈЕ20
1Исенајдетамуеденбескрупулозенчовек,поиме Сава,синнаВихри,одплеметоВенијаминово.Затруби сотрубаирече:„НиенемамеделкајДавид,ниту наследствокајсинотЈесеев!Секојнекасиодиво шаторитесвои,Израеле!“
2ИситеИзраелцисеоттргнааодДавидитргнаапо Сава,синотВихриевАЈудејцитеостанааприврзани консвојотцародЈордандоЕрусалим.
3ИДавидсевративосвојотдомвоЕрусалим;ицарот гизедедесеттеженисвоиналожници,штогибеше оставилдагочуваатдомот,игисместивозатвор;ги хранеше,ноневлегувашекајнивИтиебеазатворени доденотнасвојатасмрт,живеејќикаковдовици
4ТогашцаротмуреченаАмаса:„Соберимигилуѓето одЈудазатриденаибидитука“
5АмасаотидедагисоберелуѓетоодЈуда,носезадржа подолгоодвреметоштомугобешеодредил.
6ИДавидмуреченаАвисај:„СегаСава,синот Вихриев,ќенинаправиповеќезлоотколкуАвесалом; земигислугитенагосподаротсвојипотерапонего,за данесидобиеутврдениградовииданиизбега“
7ИпонеготргнааЈоавовителуѓе,Херетејците, ФелетејцитеиситехрабрилуѓеТиеизлегоаод ЕрусалимзадагогонатСава,синотВихриев 8КогастигнаадоголемиоткаменштоевоГаваон, Амасаодешепреднив.Јоавбешеоблеченвооблеката штојаоблече,ананеаимашепојассомечврзаноколу слабинитевоножницата;икогаизлегуваше,мечот падна
9ЈоавмуреченаАмаса:„Далисиздрав,брате мој?“ЈоавгофатиАмасазабрадатасодеснатараказа дагобакне
10НоАмасанеобрнавниманиенамечотштобешево ракатанаЈоав;тојгоудрисонеговопеттоторебро,и утробатамусеистуриназемја,инегоудриповеќе;и
тојумреЈоавинеговиотбратАвисајтргнаавопотера
12ААмасасевалкашевокрвсредепатотКога
13Когаготргнааодпатот,целиотнародтргнапоЈоав, задагогонатСава,синотВихриев
14ИпоминанизситеплемињаИзраилевидоАвелидо Ветмааха,инизситеБерејци;итиесесобрааитргнаа понего
15ИдојдоаигоопседнаавоАвелиВетмааха,и изградијанасиппротивградот,којсеисправиворовот. ИсителуѓештобеасоЈоавгиуривааѕидовите,зада гиурнат
16Тогашеднамудраженаизвикаодградот:„Слушајте, слушајте!РечетемунаЈоав:„Дојдиваму,зада разговарамсотебе!“
17Когасеприближидонеа,женатапраша:„Тилиси Јоав?“Тојодговори:„Јассум“Атаамурече:„Чујги зборовитенатвојатаслугинка“Атојодговори: „Слушам.“
18Тогаштаапроговори,велејќи:„Востаровреме зборуваа:„ЌепрашааткајАвел!“Итакајазавршија работата.
19ЈассумеденодмирољубивитеивернитевоИзраел; тисакашдауништишградимајкавоИзраелЗоштого уништувашнаследствотоГосподово?
20Јоаводговориирече:„Далеку,далекуодменеда уништамилидауништам!“
21Работатанеетака;тукуеденчовекодЕфремовата гора,поимеСава,синВихриев,кренаракапротив царот,противДавидСамонегопредајго,ајасќеси одамодградот.“АженатамуреченаЈоав:„Ете, главатамуќетибидефрленапрекуѕидот“
22Тогашженатаотидекајсиотнародвосвојата мудрост.ИјаотсекоаглаватанаСава,синотВихриев, имујафрлијанаЈоавТојзатрубисотруба,иситесе повлекоаодградот,секојвосвојотшаторИЈоавсе вративоЕрусалимкајцарот.
23Јоавбешенадцелатаизраелскавојска,аВенај, синотЈодаев,надХеретејцитеинадФелетејците 24Адорамбешенадлежензаданокот,аЈосафат,синот Ахилудов,бешелетописец
25Шевабешеписар,аСадокиАвијатарбеа свештеници
26ИраЈаиреецотбешеглавенвладетелоколуДавид ПОГЛАВЈЕ21
1ВоДавидовитедниимашегладтригодини,година погодина;иДавидгопрашаГосподаАГоспод одговори:„ЗарадиСаулаинеговиоткрвавдом,зашто
3ЗатоаДавидимреченаГаваонците:„Штода направамзавасисоштодасепомоламзагревовите,за дагоблагословитенаследствотоГосподово?“
4Гаваонцитемурекоа:„Несакаменисребронизлато одСаул,нитуоднеговиотдом,нитуќениубиваш никоговоИзраел“Атојрече:„Штоќекажеш,тоаќе направамзатебе“
5Тиемуодговоријанацарот:„Човекотштонè проголтаиштосмислипротивнасдабидеме истребени,заданеостанемевонитуеднаодграниците наИзраел,
6Неканибидатпредадениседумминаоднеговите синови,иниеќегиобесимепредГосподавоГива,кај Саула,когоГосподгоизбраЦаротрече:„Ќегидадам”
7НоцаротгопоштедиМефивостеј,синотнаЈонатан, синотСаулов,порадиГосподоватазаклетваштобеше меѓунив,меѓуДавидиЈонатан,синотСаулов 8ЦаротгизедедвајцатасиновинаРиспа,ќеркатана Аија,штомугиродинаСаул,АрмонииМефивостеј,и петтесиновинаМихала,ќеркатанаСаул,штоги воспитазаАдриел,синотнаВарзелајодМехола 9ИгипредадеворацетенаГаваонците,итиеги обесијанаридотпредГосподаИпаднаасите седумминазаедно,ибеаубиениводеновитена жетвата,вопрвитеденови,напочетокотнажетватана јачменот
10ИРисфа,ќеркатанаАија,зедевреќиштеиго распосланакарпата,одпочетокотнажетватадо капењетоводаврзниводнебото,инеимдозволуваше наптицитенебеснидасеодморатнанивдење,нитуна полскитеѕверовиноќе.
11ИмукажаанаДавидштонаправилаРиспа,ќерката наАија,Сауловатаналожница
12ИДавидотидеигизедекоскитенаСауликоските нанеговиотсинЈонатаноджителитенаЈависГалад, коигибеаукралеодулицатаВетсан,кадешто Филистејцитегибеаобесиле,откакоФилистејцитего убијаСаулвоГелвуја
13ИгидонесеоттамукоскитенаСауликоскитена неговиотсинЈонатан;игисобраакоскитенаобесените.
14ИкоскитенаСаулинанеговиотсинЈонатанги погребаавоземјатаВенијаминовавоСела,во гробницатанаКис,неговиоттатко.Инаправијасèшто заповедацаротПотоаБогјауслишимолбатазаземјата
15ФилистејцитепакимаавојнасоИзраел;иДавид слезе,асонегоинеговитеслуги,исеборешепротив ФилистејцитеИДавидсеисцрпи 16ИИсвивенов,еденодсиновитенаРефаинот,чие копјетежешетристасиклибронза,опашансоновмеч, мислешедагоубиеДавид
17НоАвисај,синотСеруин,мупомогна,гоудри Филистеецотигоуби.ТогашДавидовителуѓемусе заколнаа:„Немаповеќедаизлегувашсонасвовојна, заданегоизгасишсветлотоИзраилево“
18ПотоаповторносеслучибиткасоФилистејцитево ГовТогашСивехајХусатиецотгоубиСаф,еденод синовитенаРефот.
19ИповторносеслучибиткавоГовсоФилистејците, кадештоЕлханан,синотнаЈареорегим,одВитлеем,го убибратотнаГолијатодГат,чијстапнакопјетобеше какоткајачкагреда
20ИимашеуштееднабиткавоГат,кадештоимаше еденчовексоголемраст,којимашепошестпрстина секојаракаипошестпрстинасекојанога,дваесети четиринаброј;итојбешероденодџинот.
21ИкогагонавредиИзраел,гоубиЈонатан,синотна Симеја,братотДавидов
22ОвиечетворицабеародениодџинотвоГат,а паднааодракатанаДавидиодракатананеговите слуги
ПОГЛАВЈЕ22
1ИДавидмугиизговоринаГосподазборовитена оваапеснаводеноткогаГосподгоизбавиодрацетена ситенеговинепријателииодрацетенаСаул: 2Ирече:„Господемојакарпа,мојатврдинаимој избавител;
3Богнамојатакарпа,воНегоќесенадевам;Тојемој штитирогнамоетоспасение,мојависокакулаимое прибежиште,мојспасител;Тимеизбавувашод насилство
4ЌегоповикамГоспода,Коједостоензафалба,иќе бидамспасенодмоитенепријатели
5Когамеопкружијабрановисмртни,меисплашија потоцитенабезбожниците;
6Адовитемеопкружија,смртнитестапициме пречекаа;
7ВомојатаневолјагоповикавГосподаиизвикавкон мојотБог,иТојгочумојотгласодСвојотхрам,и мојотповикдојдедоНеговитеуши
8Тогашземјатасезатресеитрепереше,темелитена неботосепоместијаисестресоа,заштосеразгневи 9Одноздритенеговиизлегувашечад,аодустата неговаизлегувашеоганштоголташе;однегосе запалијажаришта
10Гинаведнанебесатаислезе,итемнинабешепод нозетеНегови.
11Ијавашенахерувимиодлета,исегледашена крилјатанаветрот
12Инаправиоколусебетемнишатори,темниводии густинебесниоблаци
13Одсјајотпреднегосезапалијажарчиња
14Господзагрмиоднебото,иСевишниотгоизговори својотглас
15Ифрлистрелиигираспрсна,молњиигизбуни 16Исепокажааморскитепотоци,сеоткријатемелите насветот,одпрекоротГосподов,оддувањетона здивотодноздритеНегови.
17Испратиодозгора,мезеде,меизвлечеодмногу води;
18Меизбавиодсилниотнепријателмојиодониешто мемразеа,заштобеапосилниодмене.
19Тиемеспречијаводенотнамојатаневолја,но Господмибешепотпора
20Меизведенаширокоместо;меизбави,заштоме засака
21Господмивозвратиспоредмојатаправедност, споредчистотатанамоитерацемивозврати 22ЗаштогипазевпатиштатаГосподовиинесе оддалечиводмојотБог.
23ЗаштоситеНеговизаконибеапредмене,иод Неговитеуредбинеотстапиводнив
24ИјасбевправеденпредНегоисевоздржувавод моетобеззаконие.
25ЗатоаГосподмивозвратиспоредмојатаправедност, споредмојатачистотапредНеговитеочи.
26Сомилосрдниотќебидешмилосрден,асо праведниотќебидешправеден
27Сочистиотќесепокажешчист,асорасипаниотќе сепокажешнепристоен.
28Иќегоспасишнародотнапатен,аТвоитеочисе насочениконгорделивите,задагипонижиш
29ЗаштоТисимојсветило,Господи,иГосподќеја осветлимојататемнина
30ЗаштопрекуТебепрегазиввојска,прекумојотБог прескокнавѕид
31ПатотнаБогаесовршен;словотоГосподовое испробано:ТојештитзаситештосенадеваатнаНего.
32Зашто,којеБог,освенГоспода?Икојекарпа, освеннашиотБог?
33Богемојасилаимоќ,иТојгоправимојотпат совршен
34Гиправинозетемоикаконаелениимепоставува нависокиместа.
35Гиучирацетемоинавојна,такашточеличниотлак секршиодмоитемишки
36ТимигодадештитотнаТвоетоспасение,иТвојата кроткостменаправиголем
37Тигипроширичекоритемоиподмене,инозетемои несесопнаа.
38Гигоневнепријателитемоиигиистребив,инесе вративдодеканегиистребив
39Гиуништивигиранив,такаштонеможеадастанат; паднааподнозетеМои
40ЗаштоТимеопашисосилазаборба;гипокорипод менеониештостанаапротивмене.
41Тимигидадевратовитенанепријателитемои,зада гиистребамониештомемразат
42Тиепогледнаа,нонемашеникојдагиспаси;кон Господа,ноТојнеимодговори
43Тогашгиздробивкакоправодземјата,гизгазив какокалодулицаигирасфрливнасекаде.
44Тимеизбавиодпрепиркитенамојотнарод,ме запазидабидамглавананезнабошците;народ,когоне гопознавав,ќемислужи.
45Туѓинцитеќемисепокорат;штомќемечујат,ќеми бидатпослушни
46Туѓинцитеќеисчезнатиќесеисплашатодсвоите засолништа
47ЖивеГоспод,иблагословенаеМојатакарпа,и возвишенеБогнакарпатанамоетоспасение
48Богеонојштомеодмаздуваигипонижувалуѓето подмене,
49.Тимеизвлекувашоднепријателитемои,ме воздигнувашнадониештосекреваатпротивмене,ме избавувашоднасилникот
50ЗатоаќеТиблагодарам,Господи,меѓу незнабошцитеиќегопеамТвоетоиме
51Тојекрепостнаспасениетозасвојотцари покажувамилостконсвојотпомазаник,конДавид,и коннеговотопотомстводовека
1ЕвегипоследнитезборовинаДавидДавид,синот Јесеев,рече,ичовекотштобешевоздигнатна височините,помазаникотнаБогаЈакововислаткиот псалмистИзраилев,рече:
2ДухотГосподовзборувашепрекумене,иНеговиот зборбешенамојотјазик.
3БоготИзраилеврече,КарпатаИзраилевмирече: „Онојштовладеенадлуѓетоморадабидеправеден,да владеесостравБожји“
4Итојќебидекакоутринскасветлина,когасонцето изгрева,утробезоблаци,каконежнатревашто никнуваодземјатаодјасенсјајподожд
5ИакомојотдомнеетаковпредБога,сепакОнсклучи соменевечензавет,уреденвосèисигурен,заштотоа есèмоеспасениеисèмоепосакување,иакоТојнего направидарасте
6Но,синовитенаВелијарќебидатситекакотрње отфрлено,бидејќинеможатдасефататсораце 7Но,онојштоќегидопре,ќебидеограденсожелезои состаподкопје;иќебидатцелосноизгоренисооган наистотоместо 8ЕвегиимињатанајунацитештогиимашеДавид: Тахмонецот,којседешенапрестолот,главенмеѓу
9ПонегобешеЕлеазар,синотнаДодо,Ахохиецот, еденодтројцатајунацисоДавид,когагипредизвикаа Филистејците,коибеасобранизавојна,кога Израелцитесизаминаа.
10ТојстанаигипобедиФилистејцитедодекараката немусеизморииракатанемусезалепизамечотИ Господдадеголемапобедавотојден;инародотсе вратипонегосамозадаплени
11ПонегобешеШама,синотнаАгеј,Харариецот Филистејцитесесобраавочета,кадештоимашепарче земјаполнасолеќа,анародотизбегаодФилистејците 12Нотојзастанасредеземјата,јабранешеигипорази Филистејците.ИГосподдонесеголемапобеда.
13Итројцаодтриесеттевојводиотидоаидојдоакај ДавидвовреметонажетватавопештератаАдулам,а филистејскатавојскасеулогоријаводолинатаРефаим. 14Давидтогашбешевотврдина,афилистејската гарнизонкатогашбешевоВитлеем
15Давидкопнеешеирече:„О,којбимидалдапијам одводатаодВитлеемскиоткладенец,штоепри портата!“
16Итројцатајунацисепробијанизфилистејската војскаинацрпијаводаодВитлеемскиотбунар,што бешекајпортата,јазедоаимујадонесоанаДавида Но,тојнесакашедапиеоднеа,тукујаизлеапред
17Ирече:„Далекуодмене,Господи,дагонаправам
20ИВенаја,синотнаЈодај,синнахрабарчовекод Кавсеил,којбешеизвршилмногудела,убидвајца Моавцисличниналавови;слезеиубилавсредејама воснежновреме.
21ИубиеденЕгипќанец,убавчовек.Египќанецот држешекопјевораката;нотојсеспуштиконнегосо стап,гограбнакопјетоодракатанаЕгипќанецотиго убисонеговотокопје.
22ОвагонаправиВенај,синотЈодаев,ибешепознат меѓутројцатајунаци
23Тојбешепоугледенодтриесеттемина,нонестигна допрвитетројцаИДавидгопоставинадсвојата стража.
24Асаил,братотЈоавов,бешееденодтриесеттемина; Елханан,синотДодоводВитлеем, 25Шамахародит,Еликахародит, 26ПалтиецотХелес,Ира,синнаТекоитИкеш, 27АвиезерАнетотецот,МебунајХусатецот, 28СалмонАхохецот,МахарајНетофатецот, 29Хелем,синотВананов,Нетофатец,Итај,синот РиваевиодГаваја,одсиновитенаВенијамин, 30ФаратонецотВанаја,ХидајодпотокотГаас, 31АрбатиецотАвиалбон,ВарумецотАзмавет, 32ЕлијавСалбонитецот,одсиновитеЈасенови,Јонатан, 33СамаХарариецот,Ахиам,синотнаШарар Харариецот,
34Елифелет,синнаАхасвај,синнаМахатеец,Елијам, синнаАхитофел,Гилонецот,
35ХезрајКармелитецот,ПарајАрвитеецот,
36Игал,синотНатановодСова,ВаниодГад,
37АмонецотСелек,БеротецотНахарај,оружарнаЈоав, синотнаСаруја,
38ИраанИтрит,ГаребиИтрит,
39УријаХетеецот.вкупнотриесетиседум.
ПОГЛАВЈЕ24
1ИповторносеразгневиГосподовиотгневпротив Израел,игопоттикнаДавидпротивнивдаимкаже: „Оди,преброигиИзраелиЈуда.“
2ЦаротмуреченаЈоав,војводата,којбешесонего: „ПомининизситеплемињаИзраилеви,одДандо Вирсавеја,ипреброигонародот,задагознамбројот нанародот“
3Јоавмуреченацарот:„СегаГоспод,твојотБог,нека гозголеминародот,колкуидае,стократно,задаго видаттоаочитенамојотгосподарцаротНозошто мојотгосподарцаротезадоволенсоова?“
4НоцарскиотзборнадвладеанадЈоавинадвојводите Јоавивојводитеизлегоаодкајцаротзадагопребројат народотИзраилев
5ПотоагопреминааЈорданисесместијавоАроир,од деснатастрананаградотштолежисредепотокотГад, конЈазир
6ПотоадојдоавоГаладивоземјатаТахтимодши; потоастигнаавоДанјаниоколуСидон, 7ИдојдоадотврдинатаТиридоситеградовина ЕвејцитеиХанаанците,итргнааконјугодЈуда,дури доВирсавеја
8Откакојаобиколијацелатаземја,стигнааво
9ЈоавмугопредаденацаротбројотнанародотВо
10ИДавидгоудрисрцетооткакогопреброинародот. ИДавидмуреченаГоспода:„Многузгрешивштого направивтоа;исега,темолам,Господи,простимуго беззакониетонаТвојотслуга,заштопостапивмногу безумно“
11КогаДавидстананаутро,дојдесловотоГосподово допророкотГад,Давидовиотгледач,велејќи:
12„ОдиикажимунаДавида:вакавелиГоспод:„Три работитипредлагам;избериеднооднив,задатиго направамтоа“
13ГаддојдекајДавид,мураскажаимурече:„Далиќе имашседумгодинигладвотвојатаземја?Илитри месециќебегашпреднепријателитесвоидодекате гонат?Илитриденапоморвотвојатаземја?Сега размислиивидикаководговорќемудадамнаоној штомеиспрати“
14АДавидмуреченаГад:„Воголеманеволјасум!
15ИГосподиспратипоморврзИзраелодутротодо определенотовреме.Иумреаоднародот,одДандо Вирсавеја,седумдесетилјадилуѓе
16Икогаангелотјаиспружиракатасвојаврз
„Достае!Сегаспуштијаракатасвоја!“Аангелот ГосподовстоешекајгумнотонаОрнанЈевусејецот. 17ИДавид,когаговидеангелотштогоудираше народот,муреченаГоспода:„Ете,згрешивинаправив зло;аовиеовциштонаправија?НекабидеракатаТвоја противменеипротивдомотнамојоттатко!“
18ИГаддојдевотојденкајДавидимурече:„Оди горе,подигнетеМужртвеникнаГосподанагумнотона ЈевусеецотОрнан”
19ИДавидотиде,споредГадовиотзбор,какошто заповедаГоспод.
20Орнанпогледнаигивидецаротинеговитеслуги какодоаѓаатконнегоОрнанизлезеимусепоклонина царотничкумназемја.
21ИОрнанпраша:„Зоштомојотгосподар,царот, дојдекајсвојотслуга?“АДавидодговори:„Даго купимеодтебегумното,задамуизградимежртвеник наГоспода,задапрестанепоморотоднародот“
22ИОрнанмуреченаДавид:„Господаротмојцар неказемеинекапринесежртваштомуеугодно;еве,
23СетооваОрнамугодаденацарот,какоцар.ИОрна
24ЦаротмуреченаОрнан:„Не,тукуќегокупамод