Macedonian - The Book of 1st Samuel the Prophet

1Самуил

ПОГЛАВЈЕ1

1ИмашееденчовекодРаматимзофим,одгората Ефрем,поимеЕлкана,синнаЈероам,синнаЕлиу,син наТоху,синнаСуф,Ефратец

2Тојимашедвежени;еднатасевикашеАна,адругата Фенина;Фенинаимашедеца,ноАнанемашедеца

3Иовојчовексекојагодинаодешеодсвојотградзада МусепоклониидаМупринесежртванаГоспода СаваотвоСилоТамубеаидвајцатасиновинаИлиј, ОфнииФинес,свештенициГосподови

4КогадојдевреметозапринесувањежртваодЕлкана, тојимдадеделовинасвојатаженаФенинаинасите нејзинисиновииќерки

5АнаАнаѝдадедостоендел,заштојасакашеАна,но Господѝјазатвориутробата

6Инејзиниотпротивникјаразгневувашемногу,зада јаразгневи,заштоГосподѝјазатвориутробата.

7Итакаправешесекојагодина,когатааодешево домотГосподов,такатаајаразгневуваше;затоа плачешеинејадеше.

8ТогашЕлкана,нејзиниотмаж,ѝрече:„Ана,зошто плачеш?Зоштонејадеш?Изоштотиетажносрцето? Несумлијасподобарзатебеоддесетсинови?“

9ОткакојадеавоСилоипиеја,Анастана СвештеникотИлијседешенастолпокрајстолботод Господовиотхрам.

10ТаабешеогорченаводушатаиМусепомолина Господаиплачешегорко

11Итаасезаветуваирече:„Господинавојските,ако навистинапогледнешнабедатанаТвојатаслугинка,и сесетишнамене,инејазаборавишТвојатаслугинка, тукуѝдадешнаТвојатаслугинкамашкодете,тогаш ЈасќемугодадамнаГосподавоситеденовина неговиотживот,ибричнемадајадопреглавата негова.“

12Идодекатаапродолжувашедасемолипред Господа,Илијјапогледнанејзинатауста

13ААназборувашевосрцетосвое;самоуснитеѝсе движеа,ногласотѝнесеслушашеЗатоаИлиј помислидекаепијана.

14ИИлијѝрече:„Докогаќебидешпијана?Отстрани говинотоодсебе!“

15ААнаодговориирече:„Не,господарумој,јассум женасонажалендух;несумпиеланивинонисикер, тукујаизлеавдушатасвојапредГоспода“

16НесметајјасвојатаслугинказаќерканаВелијар, заштоодизобилствотонамојатажалбаитагазборував досега

17ТогашИлијодговориирече:„Одисисомир!ИБог Израилевнекатијаисполнимолбаташтојапобараод Него!“

18Атаарече:„Некатвојатаслугинканајдемилост предтвоитеочи!“Иженатасиотидепосвојотпат, јадешеилицетоѝпрестанадатагува 19Истанааранонаутро,сепоклонијапредГосподаи севратијавосвојотдомвоРамаЕлканајапозна

22НоАнанеотидегоре,заштомуреченамажотсвој:

идаостанетамузасекогаш.“

23АЕлкана,нејзиниотмаж,ѝрече:„Правиштотие угодно;останидодеканегоодвикнеш;самоГоспод некагоисполнизборотсвој.“Такаженатаостанаиго цицашесвојотсиндодеканегоодвикна

24Откакогоодвикнаоддоење,гозедесосебе,сотри волови,еднаефабрашноимеввино,игоодведево домотГосподоввоСилоДететобешемало

25ИзаклааеденволигодоведоадететокајИлиј

26Атаарече:„Господарумој,какоштоеживадушата твоја,господарумој,јассумженаташтостоешетука дотебеиМусемолешенаГоспода“

27Заовадетесемолев,иГосподмијаисполни молбаташтојапобараводнего

28ЗатоаимугопозајмивнаГоспода;додекаежив,ќе мубидепозајменнаГоспода.Итамумусепоклонина Господа

ПОГЛАВЈЕ2

1ААнасепомолиирече:„Серадувасрцетомоево Господа,мојотрогсевоздигнавоГоспода;устатамоја сераширинадмоитенепријатели,заштосерадувамна Твоетоспасение.

2НикојнеесветкакоГоспод,заштонеманикојосвен Тебе;немакарпакаконашиотБог

3Незборувајтеповеќетолкугордо;неканеизлегува дрскостодустатаваша,заштоГосподеБогна знаењетоипрекуНегосемератделата

4Лаковитенасилнитесескршени,аониештосе сопнаасеопашаасосила

5Ониештобеаситисеизнајмуваазалеб,аониешто беагладнисеизгладнеа;неплоднатародиседумдеца,а онааштоимамногудецасеослабува

6Господубиваиоживува,спуштавогроботикрева 7Господосиромашуваизбогатува,понижуваи воздигнува

8Тојгикревасиромаситеодправта,игокрева просјакотодѓубриштето,задагипоставимеѓу кнезовитеидаимдаденаследствонапрестолотна

9ТојќегичуванозетенаСвоитесветии,азлитеќе

1Самуил

доаѓашедодекамесотовриеше,сокуказамесоодтри забивораката;

14Игоставашевотавата,иливокотелот,иливо котлето,иливотенџерето;сèштоќедонесеше месарницата,свештеникотгоземашезасебе.Така правеавоСилососитеИзраелциштодоаѓаатаму

15Преддагоизгоратлојот,доаѓашеслугатана свештеникотимувелешенаонојштопринесуваше жртва:„Дајмесозапечењезасвештеникот,заштотој несакадајадевареномесоодтебе,тукусурово“

16Иаконекојмуречеше:„Неканепрестанатведнаш дагоизгоратлојот,апотоадазематколкуштосака душататвоја“,тојмуодговараше:„Не,тукудајмиго сега;аконе,ќегоземамсосила“

17Затоагревотнамладитемажибешемногуголем предГоспода,заштолуѓетосегнасеаоджртвата Господова

18АСамоилслужешепредГоспода,бидејќибешедете, препашансолененефод.

19Амајкамумуправешеималаоблекаимујаносеше секојагодина,когадоаѓашесосвојотмаждајапринесе годишнатажртва.

20ИИлијгиблагословиЕлканаинеговатаженаирече: „Господдатидадепотомствоодовааженаза позајменотонаГоспода!“Исиотидоавосвоите домови

21ИГосподјапосетиАна,итаазачнаиродитрисина идвеќерки.АдететоСамуилрастешепредГоспода.

22АИлијбешемногустарислушашесèштонеговите синовиправеасосиотИзраел,икакотиелегнаасо женитештобеасобранипредвлезотодШаторотна средбата

23Иимрече:„Зоштоправитетаквиработи?Зашто слушамзавашитезлоделаодцелиотовојнарод.“

24Не,синовимои,заштонеседобригласовиштоги слушам;виегоправитеГосподовиотнародпрестапник

25Акоеденчовекзгрешипротивдруг,судијатаќего осуди;ноаконекојзгрешипротивГоспода,којќесе молизанего?Нотиенегопослушаагласотнасвојот татко,заштоГосподсакашедагипогуби.

26АдететоСамоилрастешеиуживашемилостикај Господаикајлуѓето

27ИдојдееденБожјичовеккајИлијимурече:„Вака велиГоспод:‘Далимусејавивјаснонадомотнатвојот татко,когабеавоЕгипет,водомотфараонов?’

28ИдалиЈасгоизбраводситеплемињаИзраилевида мибидесвештеник,дапринесуважртвинамојот жртвеник,дакадетемјан,даносиефодпредмене?И далиЈасмугидадовнадомотнатвојоттаткосите жртвипринесенипрекуоганодсиновитеИзраилеви?

29ЗоштогипрезирашМоитежртвииМоитеприноси, штогизаповедаввоМоетоживеалиште,иги почитувашсвоитесиновиповеќеодМене,задасе нагодишсонајдобритежртвинаИзраел,Мојотнарод?

30ЗатоаГоспод,БогИзраилев,вели:„Јасрековдека твојотдомидомотнатвојоттаткоќеодатпредмене засекогаш;асегаГосподвели:„Далекуодмене,зашто ќегипочитувамониештомепочитуваат,аониешто мепрезираатќебидатпотценети“ 31Ете,доаѓаатденовикогаќејаотсечамтвојатаракаи ракатанадомотнатвојоттатко,такаштонемадаима

32Иќевидишнепријателвомоетоживеалиште,во

својотвек

34.Иоваќетибидезнак,штоќесеслучиврзтвоите двајцасинови,врзОфнииФинес:двајцатаќеумратво еденден

35Ќесииздигнамверенсвештеник,којќеправи споредонаштомиевосрцетоивомислитемои;ќеМу изградамсигурендом,итојќеодипредМојот помазаникзасекогаш

36Исекојштоќеостаневотвојатакуќаќедојдеиќе сепоклонипреднегозасребреницаизалаклеб,иќе мурече:„Поставиме,темолам,воеднаод свештеничкитеслужбизадајадампарчелеб“

1АдететоСамуилМуслужешенаГосподапредИлиј. ИсловотоГосподовобешескапоценовотиеденови; немашеотвореновидение

2Вотоавреме,когаИлијлежешенасвоетоместо, очитемупочнаадамусезаматуваат,такаштоне можешедагледа;

3ИпреддасеизгаснесветилкатаБожјивохрамот Господов,кадештобешековчеготБожји,Самуил легнадаспие;

4ГосподгоповикаСамуила,атојодговори:„Евеме!“ 5ИтојотрчакајИлијирече:„Евеме,меповика!“А тојодговори:„Невикав;легнипак!“Иотидеилегна 6ГосподповторногоповикаСамуила.Самуилстанаи отидекајИлијирече:„Евеме,тимеповика!“Атој одговори:„Невикав,синемој;легниназад“

7АСамоилуштенегопознавашеГоспода,ниту словотоГосподовоуштенемубешеоткриено 8ГосподгоповикаСамуилапотретпатТојстанаи отидекајИлијирече:„Евеме,тимеповика!“ИИлиј сфатидекаГосподгоповикалдетето

9ЗатоаИлијмуреченаСамуила:„Оди,легниси!И акотеповика,ќеречеш:‘Зборувај,Господи,зашто Твојотслугаслуша!’ИСамуилотидеилегнанасвоето место

10ИГосподдојде,застанаиизвикакакоипорано: „Самуиле,Самоиле!“ТогашСамоилодговори: „Зборувај,заштотвојотслугаслуша.“

11ИГосподмуреченаСамуила:„Еве,ќенаправам нештовоИзраел,штоќемузаѕвонатобетеушина секојштоќегочуе“

12ВоонојденќеизвршампротивИлијсèшторековза неговиотдом;когаќепочнам,ќезавршамитоа

16ТогашИлијгоповикаСамуилаирече:„Сине Самуиле!“Атојодговори:„Евеме!“

17Ирече:„ШтотиречеГоспод?Некријгоодмене! НекатинаправиБогтакаиуштеповеќе,акоскриешод мененештоодсèштотирече!“

18ИСамуилмураскажасè,иништонемукриешеА тојрече:„ТоаеГоспод;неканаправиштоМуеугодно”

19АСамоилрастеше,аГосподбешесонегоине оставинитуеденоднеговитезборовидападненаземја

20ИцелиотИзраел,одДандоВирсавеја,дознадека СамоилепоставензапророкГосподов

21ИГосподповторносејавивоСилом,заштоГоспод мусеоткринаСамоилвоСиломпрекусловото Господово

ПОГЛАВЈЕ4

1ИСамуиловиотзборстигнадоцелиотИзраелИзраел излезевовојнапротивФилистејцитеисеулогоријакај Евен-Езер,аФилистејцитесеулогоријавоАфек 2ФилистејцитесенаредијапротивИзраелцитеКогасе здружијавобитка,Израелцитебеапоразениод ФилистејцитеТиеубијаодвојскатанаполетооколу четириилјадилуѓе

3Коганародотвлезевологорот,старешините Израилевирекоа:„ЗоштоГосподнèпоразиденеспред Филистејците?Дагодонесемековчеготназаветот ГосподоводСилокајнас,заданèспасиодрацетена нашитенепријатели,когаќедојдемеѓунас“

4ИнародотиспративоСило,задагодонесатоттаму ковчеготназаветотнаГосподанадвојските,којседи меѓухерувимитеИдвајцатасиновинаИлиј,Офнии Финес,беатамусоковчеготназаветотБожји

5ИкогаковчеготназаветотГосподоввлезевологорот, целиотИзраелизвикасосиленглас,такаштоземјата повторнозатрепери

6ИкогаФилистејцитегочујабучаватаодвикањето, рекоа:„Штозначибучаватаодовојголемвикањево логоротнаЕвреите?“Иразбраадекаковчегот Господовдошолвологорот.

7Филистејцитесеисплашија,зашторекоа:„Богдојде вологорот!“Ирекоа:„Тешкони,заштотаквонешто никогашдосеганесеслучило.“

8Тешкони!Којќенèизбавиодрацетенаовиесилни богови?ТоасебоговитештогипоразијаЕгипќанитесо ситетиечумивопустината.

9Бидетесилниидржетесекакомажи,Филистејци,за данебидетеробовинаЕвреите,какоштотиевибеа вам;држетесекакомажииборетесе 10Филистејцитесебореа,иИзраелцитебеапоразени, исекојизбегавосвојотшаторИсеслучиголемколеж, заштоодИзраелцитепаднаатриесетилјадипешаци.

11ИковчеготБожјибешеземен,адвајцатасиновина Илиј,ОфнииФинес,беаубиени

12ИеденчовекодВенијаминистрчаодвојскатаи истиотдендојдевоСиломсоискинатаоблекаисо земјанаглавата.

13Икогастигна,ете,Илијседешенастолпокрајпатот игледаше,заштосрцетомутреперешезаковчегот Божји.Икогачовекотвлезевоградотигораскажатоа, целиотградизвика

14ИкогаИлијгочуплачот,праша:„Штозначи

15АИлијимашедеведесетиосумгодини;очитемубеа ослабени,такаштонеможешедагледа.

16ИчовекотмуреченаИлиј:„Јассумтојштодојдов одвојската,аденесизбегаводвојската“Атојрече: „Штосеслучи,синемој?“

17Гласникотодговориирече:„Израелизбегапред Филистејците,аголемпоразсеслучиимеѓународот,а итвоитедвајцасинови,ОфнииФинес,семртви,а Божјиотковчегезапленет“

18ИкогагоспомнаБожјиотковчег,паднаод седиштетоназадпокрајвратата,мусескршивратоти умре,заштобешестарецитежокИбешесудијаво Израелчетириесетгодини.

19Неговатаснаа,женатанаФинес,бешебремена,пред породувањеКогајачувестадекаеземенБожјиот ковчегидеканејзиниотсвекоринејзиниотмажсе мртви,сенаведнаисепороди,заштојаобзедоамаки 20Априсмртта,женитештостоејаоколунеаѝрекоа: „Неплашисе,заштородисин!“Нотаанеодговори нитуобрнавнимание

21ИгонаречедететоИхавод,велејќи:„Славатаси отидеодИзраел“,затоштобешеземенБожјиотковчег, порадинејзиниотсвекоринејзиниотмаж

22Иречетаа:„СлаватаеоднесенаодИзраел,зашто ковчеготБожјиеземен.“

ПОГЛАВЈЕ5

1ФилистејцитегозедоаковчеготБожјиигодонесоа одЕвен-ЕзервоАзот

2КогаФилистејцитегозедоаковчеготБожји,го внесоавоДагоновиотдомигопоставијапокрајДагон 3ИкогаАзотцитестанаараноутредента,ете,Дагон лежешеничкумназемјатапредковчеготГосподов.Го зедоаДагонигопоставијаповторнонанеговотоместо 4Икогастанаараноутредента,ете,Дагонбешепаднат ничкумназемјатапредковчеготГосподов;аглаватана Дагониобетедланкимубеаотсеченинапрагот;му останасамотрупецотнаДагон

5ЗатоанитусвештеницитенаДагон,нитуситешто влегуваатвоДагоновиотдом,нестапнуваатнапрагот наДагонвоАзотдоден-денес

6НоракатаГосподовабешетешкаврзАзотците,ги истребиигипоразисохемороиди,Азотинеговите предели.

7КогажителитенаАзотвидоадекаетака,рекоа: „КовчеготнаБогаИзраилевнемадаостанекајнас, зашторакатаНеговаетешкаврзнасиврзДагон, нашиотбог.”

8Затоаиспратијалуѓеигисобрааситефилистејски

1Самуил

10ЗатоагоиспратијаковчеготБожјивоЕкронИкога ковчеготБожјистигнавоЕкрон,жителитенаЕкрон извикааирекоа:„НигодонесоаковчеготнаБога Израилев,заданèубијатнасинашиотнарод.“

11Ииспратијалуѓеигисобрааситефилистејски кнезовиирекоа:„ИспратетегоковчеготнаБога Израилевинекасевратинасвоетоместо,заданенè убиенасинашиотнарод!Заштоимашесмртоносен пропастнизцелиотград;ракатаБожјабешемногу тешкатаму

12Алуѓетоштонеумреабеапогодениодхемороиди, ивикотодградотсеискачидонебото

ПОГЛАВЈЕ6

1ИковчеготГосподовбешевоземјатаФилистејска седуммесеци

2Филистејцитегиповикаасвештеницитеигатачите, велејќи:„ШтодаправимесоковчеготГосподов? Кажетенисоштодагоиспратименанеговотоместо”

3Тиерекоа:„АкогоотпуштатековчеготнаБога Израилев,негоотпуштајтепразен,тукувратетеМу жртвазавинаТогашќебидетеисцеленииќевистане јаснозоштоНеговатараканесеоддалечиодвас“

4Тогаштиепрашаа:„Какважртвазапрестапќему вратиме?“Тиеодговорија:„Петзлатнихемороидии петзлатниглувци,споредбројотнафилистејските кнезови,заштоеднаневолјаимашеврзситевасиврз вашитекнезови“

5Затоа,направетеликовиодвашитехемороидии ликовиодвашитеглувциштојарасипуваатземјата,и оддајтемуславанаБогаИзраилев;можебиќеја олесниракатаСвојаодвас,одвашитебоговииод вашатаземја.

6Зоштотогашгитврдокоруватесрцатаваши,какошто гитврдокоријаЕгипќанитеифараонотсвои?Кога направичудесниделамеѓунив,негопуштијали народот,пасизамина?

7Затоа,направетеноваколаиземетедвемолзникрави, накоинееставенјарем,врзетегикравитезаколата,а нивнитетелињадоведетегидомаоднив

8ИземетегоковчеготГосподовиставетегонаколата, азлатнитенакити,штомугивраќатекакожртваза престап,ставетегивоковчегпокрајнего,ивратетего, задасиоди

9Иете,акосеискачипопатотнаНеговотокрајбрежје конВетсемеш,тогашнинанесеголемозлоАконе, тогашќезнаемедеканееНеговатаракатааштонè удри,тукуслучајностнисеслучи

10Илуѓетонаправијатака:зедоадвемолзниволи,ги врзаазаколата,анивнитетелињагизатворијадома 11ИгопоставијаковчеготГосподовнаколата,какои ковчеготсозлатнитеглувцииликовиоднивните хемороиди

12ИголататргнаапоправпатконВетсамеш,иодеапо патот,мјаукајќидодекаодеа,инескршнуваанидесно нилево.Филистејскитекнезовиодеапонивдо границатанаВетсамеш

13АониеодВетсемешјажнеејажетватанапченицата водолината.Гикренааочитеиговидоаковчегот,исе зарадувааштоговидоа

14ИколатавлезевополетонаИсус,одВетсеми,и

15ЛевититегосимнааковчеготГосподовиковчегот штобешесонего,вокојбеазлатнитенакити,иги ставијанаголемиоткаменИжителитенаВетсемеш

16Икогапеттефилистејскикнезовиговидоатоа,се вратијавоЕкронистиотден

17АевегизлатнитехемороидиштоФилистејцитеги вратијанаГосподакакожртвазапрестап:едензаАзот, едензаГаза,едензаАскелон,едензаГат,еденза Екрон;

18Излатнитеглувци,споредбројотнасите филистејскиградовиштоимприпаѓаанапеттекнезови,

каменстоидоден-денесвониватанаИсуса Ветсемитецот

19ИгипоразилуѓетоодВетсемес,затоаштобеа

народоттагуваше,заштоГосподгипоразимногумина однародотсоголемколеж

20АлуѓетоодВетсемесрекоа:„Којможедазастане предовојсветГосподБог?Икајкогоќесеискачиод нас?“

21ИиспратијагласницидожителитенаКиријат-Јарим, велејќи:„ФилистејцитеговратијаковчеготГосподов; слезетеидонесетегокајвас!“

ПОГЛАВЈЕ7

1ИдојдоалуѓетоодКиријат-Јарим,гокренааковчегот ГосподовиговнесоавокуќатанаАвинадавнаридот, игопосветијанеговиотсинЕлеазардагочува ковчеготГосподов

2ИдодекаковчеготбешевоКиријат-Јарим,помина долговреме,дваесетгодини,ицелиотИзраилевдом тажешепоГоспода

3ИСамуилмуреченацелиотдомИзраилев:„Акосе вратитеконГосподаодсетосвоесрце,отстранетеги одсебетуѓитебоговииАстарот,ипригответеги срцатавашизаГосподаислужетеМусамоНему,иТој ќевеизбавиодрацетенаФилистејците“

4ТогашсиновитеИзраилевигиотфрлијаВаалимитеи АстартитеиМуслужеасамонаГоспода

5ИСамуилрече:„СоберетегоцелиотИзраелво Миспа,ијасќеМусемоламнаГосподазавас”

6ИсесобраавоМиспа,нацрпијаводаијаизлеаапред Господа,постеавотојденирекоатаму:„Згрешивме

9ИСамоилзедееднојагнецицањеигопринесе целоснонаГосподакакожртвапаленица.ИСамуил извикаконГосподазаИзраел,иГосподгоуслиши 10ИдодекаСамоилпринесувашежртвапаленица, Филистејцитесеприближијазадасеборатпротив ИзраелНоГосподвотојдензагрмесоголемагрмеж врзФилистејцитеигизбуни,ибеапоразенипред Израелците.

11ИИзраилцитеизлегоаодМиспа,гигонеа ФилистејцитеигибиејадодеканестигнааподБетхар 12ТогашСамоилзедекамен,гопоставимеѓуМиспаи СемигонаречеЕвен-Езер,велејќи:„Досегани помогнаГоспод.“

13ТакаФилистејцитебеапокоренииповеќенедоаѓаа воизраелскитепределиИракатаГосподовабеше противФилистејцитевоситеденовинаСамоил.

14ИградовитештоФилистејцитегибеазедоаод ИзраелмубеавратенинаИзраел,одАкарондоГат;и неговитегранициИзраелгиослободиодрацетена ФилистејцитеИимашемирмеѓуИзраелиАморејците 15ИСамоилбешесудијанадИзраелвоситеденовиод својотживот.

16ИодгодинавогодинаодешевоВетил,Галгали Миспа,исудешенадИзраелвоситетиеместа 17ИсевративоРама,заштотамубешенеговиотдом; тамусудешенадИзраелитамумуизградижртвеник наГоспода

ПОГЛАВЈЕ8

1КогаСамоилостаре,гипостависвоитесиновиза судиинадИзраел

2ИметонанеговиотпрвороденсинбешеЈоил,аимето навториотсинмубешеАвија.Тиебеасудииво Вирсавеја

3Асиновитенеговинеодеапонеговитепатишта,туку сенасочувааконпрофит,земаамитоијаизопачуваа правдата

4ТогашсесобрааситестарешиниИзраилевиидојдоа кајСамоилвоРама,

5имурекоа:„Ете,тисистар,атвоитесиновинеодат потвоитепатишта;сегапоставиницарданисудикако штосудатситенароди.“

6НотоанемуседопаднанаСамоил,когарекоа:„Дај ницарданисуди!“ИСамоилМусепомолина Господа.

7ИГосподмуреченаСамуила:„Послушајгогласот нанародотвосèштотизборува,заштотиенете отфрлијатебе,тукуМеотфрлијаМене,задане царувамнаднив“

8Споредситеделаштогинаправијаодденоткогаги изведоводЕгипетдоденес,когаМеоставијаиим служеанадругибогови,такаправатисотебе 9Затоасегапослушајгонивниотглас,носепак протестирајсвеченопреднивипокажиимгоначинот нацаротштоќевладеенаднив 10ИСамуилимгикажаситезборовиГосподовина народотштобарашеоднегоцар 11Ирече:„Евегоначинотнацаротштоќевладеенад вас:ќегиземевашитесиновииќегипоставизасебе,

14Иќегиземевашитеполиња,вашителозјаивашите маслинарници,дуриинајдобритеоднив,иќеимги даденасвоитеслуги.

15Иќеземедесетинаодвашетосемеиодвашите лозјаиќеимјададенасвоитеслужбенициинасвоите слуги

16Иќегиземевашитеслуги,ивашитеслугинки,и вашитенајубавимладичи,ивашитеослиња,иќеги ставинаработа

17Ќеземедесетокодвашитеовци,авиеќебидете неговислуги.

18Иќевикатевотојденпорадивашиотцар,когоќе гоизберете,ноГосподнемадавепослушавотојден 19Сепак,народотодбидагопослушагласотна Самуил,тукурече:„Не,тукуќеимамецарнадсебе; 20Задабидемеиниекакоситенароди,изаданисуди нашиотцар,даниодипреднасидагиводинашите битки

21ИСамоилгичуситезборовинанародотигиизнесе предГоспода.

22ИГосподмуреченаСамоил:„Послушајгонивниот гласипоставиимцар!“ИСамуилимречена Израелците:„Одетесекојвосвојотград.“

ПОГЛАВЈЕ9

1ИмашееденчовекодВенијаминовотоплеме,поиме Кис,синнаАвиел,синнаСерор,синнаБехорат,син наАфија,одплеметоВенијамин,храбарчовек.

2Тојимашесин,поимеСаул,младчовекодбранои убавМеѓусиновитеИзраилевинемашепоубаводнего; одраменатапанагоребешеповисокодсителуѓе.

3ИослињатанаКис,Сауловиоттатко,сезагубијаИ КисмуреченасвојотсинСаул:„Земисосебееденод слугите,станииодидагибарашослињата!“

4ИпоминанизгоратаЕфреминизземјатаСалиса,но негинајдоа;потоапоминаанизземјатаСалим,итаму гинемаше;ипоминанизземјатаВенијаминова,ноне гинајдоа

5КогастигнаавоземјатаСуф,Саулмуреченасвојот слуга,којбешесонего:„Ајдедасевратиме,заданесе откажетаткомиодослињатаидасегрижизанас“

6Имурече:„Ете,воовојградживеееденБожјичовек, итојеугледенчовек;сèштоќекаже,сигурносе исполнува;сегадаодиметаму;можебиќениго покажепатотпокојтребадаодиме”

7ТогашСаулмуреченасвојотслуга:„Акоодиме,што

10ТогашСаулмуреченасвојотслуга:„Доброрече! Ајдедаодиме!“Иотидоавоградоткадештобеше Божјиотчовек

11Икогасеискачуваапоридотконградот,најдоа девојкикоиизлегувааданацрпатводаиимрекоа: „Далиетукајасновидецот?“

12Иимодговоријаирекоа:„Тоје!Ете,тојепредвас! Побрзајтесега,заштоденесдојдевоградот,зашто денеснародотимажртванависочинката“

13Штомќевлезетевоградот,веднашќегонајдете, преддасеискачинависокотоместодајаде,зашто народотнемадајадедодеканедојдетој,заштотојќеја благословижртвата,апотоаќејадатпоканетите.Затоа, сегастанете,заштооколуовавремеќегонајдете

14ИотидоавоградотКогавлегоавоградот,ете, Самуилизлезепреднивзадасеискачинависочинката. 15АГосподмукажанаСамоилвонеговотоуво,еден денпреддадојдеСаул,велејќи:

16Утре,околуовавреме,ќетииспратамчовекод земјатаВенијаминова,иќегопомажишзаводачна МојотнародИзраел,задагоспасиМојотнародод рацетенаФилистејците,заштоЈасговидовМојот народ,бидејќинеговиотповикстигнадоМене 17КогаСамуилговидеСаула,Господмурече:„Евего човекотзакоготизборував:тојќецаруванадМојот народ“

18ТогашСаулсеприближидоСамоилнапортатаи рече:„Кажимикадеекуќатанајасновидецот.”

19АСамоилмуодговоринаСаулаирече:„Јассум гледачот;искачисепредмененависочинката;денесќе јадешсомене,аутреќетепуштамиќетикажамсè штотиенасрцето“

20Азаослитештотибеаизгубенипредтридена,несе грижизанив,заштосепронајдени.Икомумуприпаѓа целатажелбанаИзраел?Нетиинацелиотдомна твојоттатко?

21Саулодговориирече:„НесумлијасВенијаминец, однајмалотоплемеИзраилево?Имојотроденајмалод ситеродовинаплеметоВенијаминово?Зоштотогаш мизборуваштака?“

22ИСамоилгизедеСаулаинеговиотслуга,гиодведе водневнатасобаигипоставинапрвотоместомеѓу поканетите,коибеаоколутриесетдуши.

23ИСамуилмуреченаготвачот:„Донесигоделот штотигодадов,закојтиреков:‘Ставигодотебе’“

24Иготвачотјазедерамотоионаштобешеврзнего,и гоставипредСаулАСамоилрече:„Евештоостана! Ставигопредтебеијади,заштодосегаечуваноза тебеоткакореков:„Гопоканивнародот“ИСаул јадешесоСамоилвотојден

25Икогаслегоаодвисокотоместовоградот,Самоил разговарашесоСауланапокривотодкуќата.

26ИстанаараноКогасераздени,Самоилгоповика Саулнапокривотодкуќатаимурече:„Стани,дате пуштам!“ИСаулстана,идвајцатаизлегоа,тоји Самоил,надвор

27Икогаодеаконкрајотнаградот,Самоилмуречена Саула:„Кажимунаслугатадапоминепреднас!“(И тојпомина,)атизастанималку,задатигосоопштам словотоБожјо.

ПОГЛАВЈЕ10

1ТогашСамоилзедешишесомасло,гоизлеаврз главатанегова,гобакнаирече:„Нетелипомаза ГосподзаводачнаНеговотонаследство?

2Когаденесќесиодишодмене,ќенајдешдвајца мажикајгроботнаРахила,вограницитенаВенијамин, воСелза;итиеќетиречат:„Ослицитештосиотишол дагибарашсепронајдени;и,ете,таткотигиоставил ослицитеитагувазатебе,велејќи:„Штодаправамза мојотсин?“

3ПотоатргниоттамуиќестигнешдорамнинатаТавор, итамуќетесретнаттројцамажикоиодаткајБогаво Ветил:едниотноситријариња,другиотноситрилеба, атретиотносимевсовино

4Итиеќетепоздраватиќетидадатдвалеба,коиќе гиземешоднивнитераце

5ПотоаќестигнешнаБожјиотрид,кадештое филистејскатагарнизонка.Когаќестигнештамуво градот,ќесретнешгрупапророциштослегуваатод височинката,сопсалтир,тапан,кавалихарфапреднив, итиеќепророкуваат.

6ИДухотГосподовќеслезеврзтебе,иќепророкуваш сонив,иќесепретворишводругчовек

7Икогаќесепојаватовиезнаци,направикакоштоти одговара,заштоБогесотебе

8ИтиќеслезешпредменевоГалгал;и,ете,Јасќе

замирСедумденаќечекашдодеканедојдамкајтебе инетикажамштоќеправиш

9ИкогасесвртегрботзадасиодиодСамоил,Богму дадедругосрце;иситетиезнацисеисполнијавотој ден

10Икогастигнаатамунаридот,ете,госретнагрупа пророци;иБожјиотДухслезеврзнего,итој пророкувашемеѓунив

11Икогаситештогопознавааодпорановидоадека пророкувамеѓупророците,народотсивелешееденна друг:„ШтомусеслучинасинотКисов?ЗариСауле меѓупророците?“

12Иеденодистотоместоодговориирече:„Акоје нивниоттатко?“Затоастанапоговорка:„ДалииСауле меѓупророците?“

13Иоткакозавршисопророштвото,дојденависокото место

14АСауловиотчичкоимреченемуинанеговиот слуга:„Кадеотидовте?“Атојодговори:„Дагибараме ослињата.“Акогавидовмедекагинеманикаде, отидовмекајСамоил

15АчичкотонаСаулпраша:„Кажими,темолам,што виречеСамоил?“

16ИСаулмуреченасвојотчичко:„Никажајаснодека ослицитесепронајдениНозацарството,закое зборувашеСамоил,немукажа“

17ИСамоилгосвиканародотпредГосподавоМиспа; 18ИимреченасиновитеИзраилеви:„Вакавели

1Самуил

поставиницар!“Затоа,застанетепредГосподаспоред вашитеплемињаиспоредвашитеилјадници.

20ИкогаСамоилгиприближиситеплемиња Израилеви,племетоВенијаминовобешеземено.

21КогагоприближиплеметоВенијаминовопо нивнитесемејства,бешеземенплеметоМатриево,а бешеземениСаул,синотКисовГобараа,нонего најдоа.

22ЗатоагопрашааГосподауштедалитојчовекќе дојдетамуГоспододговори:„Ете,сескримеѓу работите“

23ИотрчааигодоведоаоттамуИкогазастанамеѓу народот,бешеповисокодсителуѓеодраменатапа нагоре

24ИСамуилмуреченацелиотнарод:„Гогледатели оној,когоГосподгоизбра?НеманикојкакоНегомеѓу целиотнарод?“Ицелиотнародизвикаирече:„Даго чувацарот!“

25ПотоаСамоилмугираскажананародотцарските правила,гизапишавокнигаигиположипредГоспода ПотоаСамоилгоиспратисиотнарод,секојвосвојот дом.

26ИСаулсевратидомавоГива;исонегоотидегрупа луѓе,чиисрцаБоггидопре

27НосиновитенаВелијаррекоа:„Какоќенèспаси овојчовек?“Игопрезреаинемудонесоаподароци Нотојмолчеше

ПОГЛАВЈЕ11

1ТогашАмониецотНаасдојдеисеулогорилпротив ЈависГаладскиИситежителинаЈависмурекоана Наас:„Склучисојузсонас,иниеќетислужиме“

2ААмонецотНаасимодговори:„Ќесклучамзаветсо васподовојуслов:ќевигиизвадамдеснитеочина ситевасиќегоставамтоазасрамврзцелиотИзраел“

3ИстарешинитеодЈавешмурекоа:„Дајниседум денарок,задаиспратимегласницидоситепредели Израилеви;ааконеманикојданèспаси,ќеизлеземе кајтебе.”

4ТогашгласницитедојдоавоСауловатаГиваимуја соопштијавестананародотИсиотнародкренагласи плачеше.

5Иете,Саулдоаѓашеодполетопостадото,ирече: „Штоименалуѓето,паплачат?“Имугикажаа веститеодлуѓетоодЈавиш.

6ИДухотБожјислезеврзСаулкогагичутиевести,и неговиотгневсеразгоремногу.

7Изедееденјарволови,гиисеченапарчињаиги испратипоситепределиИзраилевипрекугласници, велејќи:„КојнетргнепоСаулипоСамоил,такаќесе прависонеговитеволови.“ИстравотодГосподаго обзеденародот,итиеизлегоаеднодушно 8ИкогагипреброивоВезек,синовитеИзраилевибеа тристаилјади,алуѓетоЈудинитриесетилјади 9Иимрекоанагласницитештодојдоа:„Вакакажете имналуѓетоодЈависГаладски:‘Утре,додекасонцето неогрее,ќеиматепомош’Игласницитедојдоаиимго соопштијатоаналуѓетоодЈавис,итиесезарадуваа 10ЗатоажителитенаЈавешрекоа:„Утреќеизлеземе кајвас,иправетесонассèштовисечинидобро”

11УтредентаСаулгоподелинародотвотричети,кои

12ИнародотмуреченаСамоил:„Којрече:‘ДалиСаул ќецаруванаднас?Доведетегилуѓето,задаги убиеме!’“

13АСаулрече:„Денесникојнесмеедабидепогубен, заштоденесГосподдонесеспасениевоИзраел”

14ТогашСамоилмуреченанародот:„Ајдедаодиме воГалгалитамудагообновимецарството!“

15ИсиотнародотидевоГалгал;итамугопоставија СаулзацарпредГосподавоГалгал;итамужртвуваа жртвизамирпредГоспода;итамуСаулисите Израилцисезарадуваамногу

ПОГЛАВЈЕ12

1ИСамуилмуреченацелиотИзраел:„Ете,го послушаввашиотгласвосèштомирековтеипоставив царнадвас“

2Асега,ете,царотодипредвас,ајассумстарисо седакоса;иете,моитесиновисесовас;ијасодевпред васоддетствотомоедоденденес

3Евеме,сведочетепротивменепредГосподаипред Неговиотпомазаник:чијволсумзел?иличијоселсум зел?иликогосумизмамил?когосумугнетувал?или одчијаракасумпримилпоткупзадагизаслепам очите?Ијасќевиговратам

4Атиерекоа:„Несинèизмамил,нитусинèугнетувал, нитусизелништоодничијарака.“

5Иимрече:„Господесведокпротиввас,иНеговиот помазаникесведоквоовојден,деканенајдовтеништо вомоитераце.“Атиеодговорија:„Тојесведок.“

6АСамоилмуреченанародот:„Господгивоздигна МојсејиАронигиизведевашитетатковциодземјата Египетска.

7Затоа,застанетесега,задаможамдарасудувамсо васпредГосподазаситеправедниделаГосподови, штовигинаправиваминавашитетатковци. 8КогаЈаковдојдевоЕгипет,икогавашитетатковци извикааконГоспода,ГосподгииспратиМојсејиАрон, коигиизведоавашитетатковциодЕгипетиги населијанаоваместо

9ИкогагозаборавијаГоспода,својотБог,тојги предадеворацетенаСисара,војводатанавојската Асор,иворацетенаФилистејцитеиворацетена моавскиотцар,итиесебореапротивнив.

10ИизвикааконГосподаирекоа:„Згрешивме,зашто ГооставивмеГосподаиимслужименаВаалимитеи Астартите;асегаизбавинèодрацетенанашите непријатели,иниеќеТислужимеТебе.“

11ИГосподгииспратиЈеровал,Ведан,Јефтаји

1Самуил

Господови,тогашивиеицаротштоцаруванадвасќе госледитеГоспода,вашиотБог.

15Но,аконегопослушатегласотГосподов,тукусе побунитепротивзаповедтаГосподова,тогашраката Господоваќебидепротиввас,какоштобешепротив вашитетатковци

16Затоа,стојтесегаигледајтегооваголемодело,што Господќегонаправипредвашитеочи.

17Неелиденесжетванапченица?Ќегоповикам Господа,иТојќеиспратигромовиидожд,зада разберетеидавидитеколкуеголемавашатазлобашто јанаправивтепредочитенаГоспода,барајќицарза себе.

18ТогашСамоилгоповикаГоспода;иГосподиспрати громовиидождвотојден;ицелиотнародсеисплаши многуодГосподаиодСамоил.

19ИсиотнародмуреченаСамуила:„Молисеза своитеслугипредГоспода,твојотБог,заданеумреме, заштоконситенашигревовидодадовмеиовазло,што побаравмецар“

20АСамоилмуреченанародот:„Небојтесе!Виего направивтесетоовазло;нонеотстапувајтеодГоспода, тукуслужетеМунаГосподаодсетосвоесрце; 21Инескршнувајте,заштотогашќеодитепосуетни работи,коинеможатдавикористатнитудависпасат, заштосесуетни

22ЗаштоГосподнемадагонапуштиСвојотнарод зарадиСвоетоголемоиме,заштоГосподблаговолида венаправиСвојнарод

23Амене,данемидадеБогдазгрешампротив Господа,престанувајќидасемоламзавас;тукуќеве научамнадобриотиправилниотпат

24СамобојтесеодГосподаислужетеМувовистина одсетосвоесрце,заштопомислетеколкуголемидела направизавас

25Но,акосепакправитезло,ќебидетеуништениивие ивашиотцар.

ПОГЛАВЈЕ13

1Саулцарувашееднагодина;аоткакоцарувашедве годининадИзраел,

2СаулизбратриилјадилуѓеодИзраел;однивдве илјадибеасоСаулвоМихмасинагоратаВетил,а илјадабеасоЈонатанвоГавајаВенијаминоваА другиотнародгоиспратисекоговосвојотшатор.

3Јонатанјапоразифилистејскатагарнизонкаштобеше воГева,иФилистејцитечујазатоа.Саулзатрубисо трубапоцелатаземја,велејќи:„НекачујатЕвреите!“

4ИсиотИзраелчудекаСаулгопоразил филистејскиотгарнизонидекаИзраелцитесе намразилекајФилистејците.Инародотсесобрапо СаулвоГалгал

5ИФилистејцитесесобраазадасеборатпротив Израел,триесетилјадиколиишестилјадикоњаници,а народотбешекакопесокнаморскиотбрегво множество.ТиедојдоаисеулогоријавоМихмас, источноодБетавен

6КогаИзраелцитевидоадекасевоневолја(зашто народотбешевоневолја),сескривопештери,во грмушки,вокарпи,нависокиместаивојами

7НекоиодЕвреитегопреминааЈорданвоземјата ГадскаиГаладска.Саул,пак,бешевоГалгал,ацелиот

народотсеразбегаоднего

9ИСаулрече:„Донесетемижртвапаленицаижртви замир!“Итојјапринесежртватапаленица.

10Штомзавршисопринесувањетонажртвата паленица,ете,дојдеСамоил,аСаулизлезедаго пречеказадагопоздрави

11ИСамуилпраша:„Штонаправи?“АСаулрече: „Затоаштовидовдеканародотсераспрснаодмене, декатинедојдеводоговоренитеденови,а ФилистејцитесесобраавоМихмас; 12Затоареков:„Филистејцитеќедојдатврзменево Галгал,ајаснесепомоливнаГосподаЗатоасе натеравипринесовжртвапаленица“

13АСамуилмуреченаСаула:„Лудосипостапил;не јазапазизаповедтанаГоспода,твојотБог,штотија даде;заштосегаГосподќегозацврстешетвоето царствонадИзраилотзасекогаш.“

14Асегатвоетоцарствонемадаопстои;Господси

15ИСамуилстанаиотидеодГалгалво

16Саул,неговиотсинЈонатанинародотштобешесо нив,останаавоГавајаВенијаминова,аФилистејците сеулогоријавоМихмас

17Иограбувачитеизлегоаодфилистејскиотлогорво тричети:еднатачетасвртипопатотштоводикон Офра,воземјатаСуал

18ДругачетасесвртиконВет-Орон,адругатачетасе свртиконпатотнаграницаташтогледакондолината Севоимконпустината

19Низцелатаизраелсказемјанесенајдековач,зашто Филистејцитевелеа:„ДаненаправатЕвреитеоднив мечевииликопја!“

20АситеИзраелциодеакајФилистејците,задаги острисекојсвојотдел,својотплуг,својатасекираи својатамотика

21Сепак,тиеимаатурпијазамотиките,заплуговите, завилите,засекиритеизаострењенаостенот.

22Воденотнабитката,кајникогоодлуѓетоштобеасо СаулиЈонатаннесенајденимечникопје;самокај СауликајнеговиотсинЈонатансенајдоа

23Афилистејскатагарнизонизлезеконпреминот Михмас

1ЕденденЈонатан,синотСаулов,муреченамладиот

носешеефодИнародотнезнаешедекаЈонатанго нема.

4Амеѓупремините,низкоиЈонатансеобидувашеда поминедофилистејскатагарнизон,имашеостракарпа одеднатастрана,аостракарпаоддругата;едниотсе викашеВозес,адругиотСене

5Предниотделодедниотбешесместеннасевер, спротиМихмас,адругиотнајуг,спротиГива.

6Јонатанмуреченамладиотчовек,штогоносеше неговиотоклоп:„Дојди,дапреминемеконстражатана овиенеобрежани;можебиГосподќенипомогне;зашто Господнемапречкадаспасиисомногуминаисо малкумина.“

7Аоруженосецотмурече:„Направисèштотиена срце;свртисе;ете,Јассумсотебеспоредтвоетосрце” 8ТогашЈонатанрече:„Еве,ниеќепреминемеконовие луѓеиќеимсеоткриеме“

9Акониречатвака:‘Останетедодеканедојдемекај вас’,тогашќезастанеменасвоетоместоинемадасе качувамекајнив

10Но,акониречатвака:„Искачетесекајнас“,тогаш ниеќеодиме,заштоГосподгипредадевонашираце.И тоанеканибидезнак

11Идвајцатасенајдоапредфилистејскатагарнизонка, аФилистејцитерекоа:„Ете,Евреитеизлегуваатод дупкитекадештосекриеја“

12АлуѓетоодгарнизонотимодговоријанаЈонатани нанеговиоторуженосец:„Качетесекајнас,задави кажеменешто!“Јонатанмуреченасвојоторуженосец: „Качетесепомене,заштоГосподгипредадеворацете наИзраел.“

13Јонатансекачинарацеинанозе,анеговиот оруженосецпонего;итиепаднаапредЈонатан,а неговиоторуженосецубивашепонего.

14Ипрвиотколеж,штогоизвршиЈонатанинеговиот оруженосец,убијаоколудваесетлуѓе,наоколу половинахектарземја,колкуштоможешедасеизора еденќорволови

15Треперешевојската,полетоисиотнарод;трепереше игарнизонотиограбувачите,иземјатасетресеше. Треперешемногу

16ИстражаритенаСаулвоВенијаминоватаГива видоа,иете,мноштвотосераспаѓашеипродолжуваше дасетепаеденсодруг

17ТогашСаулимреченалуѓетоштобеасонего: „Побројтесегаивидетекојсизаминалоднас!“Икога преброија,ете,Јонатанинеговиоторуженосецги немаше.

18ИСаулмуреченаАхија:„Донесигоковчегот Божји!“ЗаштоковчеготБожјибешевотоавремекај синовитеИзраилеви

19ДодекаСаулразговарашесосвештеникот,вревата вофилистејскиотлогорсезголемувашеисе зголемувашеИСаулмуреченасвештеникот: „Повлечијаракатасвоја!“

20ИсесобрааСаулисиотнародштобешесонегои дојдоавобојот.Иете,мечотнасекојчовекбеше насоченпротивсвојотдругар,инастанамногуголем

22Истотака,ситеИзраелци,коисебеаскрилево

23ТакаГосподгоспасиИзраелвотојден,ибиткатасе проширидоБетавен

24ИИзраелцитебеавоневолјатојден,заштоСаулго бешезаколналнародот,велејќи:„Проклетдаеоној човекштоќејадехранадовечерта,задаимсе одмаздамнанепријателитемои!“Иникојоднародот невкусихрана

25Иситеодземјатадојдоавоеднашума,атаму имашемедназемјата

26Икоганародотвлезевошумата,ете,медтечеше;но никојнејаставиракатанауста,заштонародотсе плашешеодклетвата

27НоЈонатаннечукогататкомугозаколнанародот Затоагоиспружикрајотнастапотштомубешево раката,гонатопивосаќеијаставиракатанаустата,и очитемусветнаа

28Тогашеденоднародотодговориирече:„Таткоти строгогозаколнанародот,велејќи:‘Проклетдаеоној човек,којќејадехранаденес!’Анародотбеше исцрпен.

29Јонатантогашрече:„Таткомијавознемириземјата; гледајте,вемолам,какомисветнааочите,когавкусив малкуодовојмед.“

30Колкуповеќеаконародотможебиденесјадеше обилноодпленотштогонајдеодсвоитенепријатели? Заштонебешелисегамногупоголемколежмеѓу Филистејците?

31ИгипоразијаФилистејцитевотојденодМихмасдо Ајалон,анародотбешемногуисцрпен.

32Инародотсенафрливрзпленот,зедеовци,воловии телињаигизаколаназемјаИнародотгијадешесо крвта.

33ТогашмујавијанаСаула,велејќи:„Ете,народот грешипредГоспода,јадејќисокрвта!“Атојрече: „Згрешивте;денеспојдетепредменееденголем камен“

34ИСаулрече:„Распрстетесемеѓународотикажете им:‘Доведетемисекојсвојволисекојсвојаовца,па заколетегитукаијадете;инегрешетепредГоспода јадејќисокрв!’Исиотнароддонесесекојсвојволсо себетааноќизаколитаму.

35ИСаулизградижртвеникнаГоспода;тоабеше првиотжртвеникштомугоизградинаГоспода.

36ИСаулрече:„ДаодимепоФилистејцитеноќеида гиограбимедозори,иданеоставименитуеденод нив!“Атиерекоа:„Правиштотисечини

37ИСаулгопрашаБога:„Датргнамлипо

21АЕвреите,коипредтоабеасоФилистејците,коисе искачијасониввологоротодоколнитекраишта,исто такаимсепридружијанаИзраелците,коибеасоСаул

40ТогашимреченаситеИзраелци:„Виебидетена еднатастрана,ајасимојотсинЈонатанќебидемена другатастрана“АнародотмуреченаСаула:„Прави штотисечинидобро.“

41ЗатоаСаулмуреченаГоспода,БогаИзраилев:„Дај совршенжреб!“ИСаулиЈонатанбеазаробени,а народотсеспаси

42ИСаулрече:„Фрлетежрепкамеѓуменеимојотсин Јонатан!“ИЈонатанбешефатен

43ТогашСаулмуреченаЈонатан:„Кажимиштоси направил!“Јонатанмураскажаирече:„Самовкусив малкумедсоврвотодстапотштомибешевораката,и ете,ќеумрам.“

44Саулодговори:„НекаБогнаправитакаиуште повеќе,заштосигурноќеумреш,Јонатане!“

45ИнародотмуреченаСаул:„ЗардаумреЈонатан, којгонаправиоваголемоспасениевоИзраел?Недај Боже!ЖивмиГоспод,нивлакноодглаватанегова немадападненаземја,заштоденессоБога дејствуваше“ТаканародотгоспасиЈонатан,итојне умре

46ПотоаСаулсекренаодпотератапоФилистејците,а Филистејцитесиотидоавосвоетоместо

47ИСаулгопрезедецарствотонадИзраеливојуваше противситесвоинепријателиодситестрани:против Моав,противАмонците,противЕдом,противцаревите наСоваипротивФилистејцитеКадеидасесвртеше, гинапаѓаше.

48Исобравојска,гипоразиАмаличанитеигоизбави Израилотодрацетенаониештогоограбуваа

49Сауловисиновибеа:Јонатан,ЈешујиМелхисуј;а имињатананеговитедвеќеркибеаовие:првородената севикашеМерава,апомладатаМихала

50ИметонаСауловатаженабешеАхиноам,ќерка Ахимасова,аиметонанеговиотвојводабешеАвенир, синнаНир,Сауловиотчичко

51КисбешетатконаСаул,аНир,таткотонаАвенир, бешесиннаАвиел

52ИимашежестокавојнапротивФилистејцитево ситеденовинаСаул;икогаСаулќевидешенекој силенилихрабарчовек,гоземашекајсебе

ПОГЛАВЈЕ15

1СамоилмуречеуштенаСаул:„Господмеиспратида тепомазамзацарнадНеговиотнарод,надИзраел; затоасегапослушајгогласотназборовитеГосподови“

2ВакавелиГосподСаваот:„Сесеќавамштонаправи АмаликсоИзраилот,какомупоставувашезаседана патот,когаизлегувашеодЕгипет

3ОдисегаипоразигоАмаликиуништисèштоима, нештедиги;тукуубијимажижена,доенчеидоенче, волиовца,камилаиосли

4ИСаулгособранародотигопреброивоТелаим: двестеилјадипешациидесетилјадилуѓеодЈуда 5ИСаулдојдедоеденграднаАмаликипостави заседаводолината.

6ИСаулимреченаКенејците:„Одете,тргнетесе, симнетесеодсредеАмаличаните,заданевеуништам заедносонив,заштопокажавтемилостконсите синовиИзраилевикогаизлегувааодЕгипет“Така

7ИСаулгипоразиАмаличанитеодАвиладоСур,кој

8ИгофатиживАгаг,амаликијскиотцар,ацелиот народгоистребисомеч.

9НоСаулинародотгопоштедијаАгаг,инајдобрите овци,инајдобриволови,изгоенијагниња,исèшто бешедобро,инесакаадагиистребатцелосно;асèшто бешегнасноиѓубре,гоистребијацелосно.

10ТогашдојдесловотоГосподоводоСамоил:

11ЖаламштогопоставивСаулзацар,заштотојсе одвратиодМенеинегиисполниМоитезаповедиИ СамуилсенажалиивикашеконГосподацеланоќ

12ИкогаСамуилстанаранонаутродагопресретне Саул,мујавијанаСамуил:„СаулдојдевоКармил,и ете,сипоставиместо;потоасеупатиконГалгал“

13ИСамоилдојдекајСаул,аСаулмурече: „БлагословендасиодГоспода!Јасјаисполнив Господоватазаповед“

14АСамуилпраша:„Штозначитоаблеењенаовците вомоитеушиимукањенаволовитештогослушам?“

15ИСаулрече:„ГидоведоаодАмаликијците,зашто народотгипоштединајдобритеовцииговедазадаМу гипринесекакожртвинаГоспода,твојотБог,а другитегиистребивме“

16ТогашСамоилмуреченаСаула:„Остани,ќети кажамштомиречеГосподноќеска“Атојмурече: „Зборувај!“

17АСамуилрече:„Когабешемалвосвоитеочи,не бешелипоставензаглаванаплемињатаИзраилеви,и нетепомазаГосподзацарнадИзраилот?

18.ИГосподтеиспратинапатирече:„Одииистреби гигрешниците,Амаличаните,иборисепротивнив додеканегиистребиш”

19ЗоштотогашнегопослушагласотГосподов,туку сефрливрзпленотинаправизлопредочите Господови?

20ИСаулмуреченаСамуила:„Да,јасгопослушав гласотГосподовитргнавпопатот,покојмеиспрати Господ,годоведовамаличкиотцарАгагигиистребив Амаличаните.“

21Нонародотзедеодпленотовцииговеда, најпосакуваниодониештотребашедабидат истребени,задаМугипринесатжртвитенаГоспода, твојотБог,воГалгал

22ИСамуилрече:„ДалиГосподетолкузадоволенод паленицитеижртвите,какоодпослушностанагласот Господов?Ете,послушностаеподобраоджртвата,а слушањетоеподоброодовнскатамаст.“

23Заштобунтотекакогревнагатање,атврдоглавоста екакобеззакониеиидолопоклонствоБидејќитиго отфрлисловотоГосподово,иТојтеотфрлитебе,зада небидешцар.

24ИСаулмуреченаСамуила:„Згрешив,заштоја прекршивзаповедтаГосподоваитвоитезборови,

27ИкогаСамоилсесвртедасиоди,тојсефатиза крајотоднеговатамаска,итаасескина.

28ИСамуилмурече:„ДенесГосподгоодзедеодтебе царствотоИзраилевоимугодаденатвојотближен,кој еподобародтебе.“

29ИСилатаИзраилеванемадаизлаженитудасе покае,заштотојнеечовекзадасепокае

30Тогашрече:„Згрешив;носега,темолам,направи мичестпредстарешинитенамојотнародипред Израел,ивратисесомене,задаМусепоклонамна Господа,твојотБог”

31ИСамоилсесвртепоСаул,иСаулмусепоклонина Господа.

32ТогашСамоилрече:„ДоведетемигоАгаг, амаликијскиотцар!“Агагмупристапинетрпеливо,а Агагрече:„Горчинатанасмрттанавистинапомина.“

33ИСамуилрече:„Какоштотвојотмечгилиши женитеоддеца,такаитвојатамајкаќеостанебездеца меѓужените.“ИСамуилгоисечеАгагнапарчиња предГосподавоГалгал

34ПотоаСамоилотидевоРама,аСаулсеискачиво својатакуќавоСауловатаГива.

35ИСамоилповеќенеговидеСаулдоденотна својатасмрт;ноСамоилтагувашезаСаулИГосподсе покајаштогопоставиСаулзацарнадИзраел.

ПОГЛАВЈЕ16

1ИГосподмуреченаСамуила:„Докогаќетагувашза Саула,когагоотфрливзаданецаруванадИзраел? Наполнигосвојотрогсомаслоиоди;ќетепратамкај ЈесејодВитлеем,заштосиизбравцармеѓунеговите синови“

2АСамоилпраша:„Какодаодам?АкочуеСаул,ќеме убие“АГосподрече:„Земисосебееднајуницаи кажи:„ДојдовдаМупринесамжртванаГоспода“

3.ИповикајгоЈесејнажртвата,ијасќетикажамшто требаданаправиш;ипомажимигоонојкогоќетиго кажам

4ИСамуилнаправикакошторечеГоспод,идојдево ВитлеемАстарешинитенаградотсестресоаод неговотодоаѓањеирекоа:„Далидоаѓашсомир?“

5Итојрече:„Сомир!ДојдовдаМупринесамжртвана Господа;освететесеидојдетесомененажртвата!“И гиосветиЈесејинеговитесиновиигиповикана жртвата.

6Когадојдоа,тојгопогледнаЕлијавирече: „Навистина,помазаникотГосподовепреднего.”

7НоГосподмуреченаСамуила:„Негледајна неговотолице,нитунанеговатависина,заштоЈасго отфрлив,заштоГосподнегледакакоштогледа човекот;зашточовекотгледананадворешноста,а Господгледанасрцето“

8ТогашЈесејгоповикаАвинадавигоповедепред Самоил,атојрече:„НитуоваГосподгоизбрал” 9ТогашЈесејгоповедеШама,атојрече:„Ниова Господнегоизбрал.“

10ЈесејповторногиповедепредСамоилседумтесвои синовиАСамоилмуреченаЈесеј:„Господнегиизбра овие.”

11ИСамоилмуреченаЈесеј:„Далисетукаситетвои деца?“Атојодговори:„Останауштенајмладиот,иете,

тојгипасеовците“ИСамоилмуреченаЈесеј:„Прати

12Ииспрати,тагодоведоа.Атојбешецрвен,соубаво

13ТогашСамоилгозедероготсомаслоигопомаза меѓубраќатанегови.ИДухотГосподовслезеврз ДавидодтојденпанатамуТогашСамоилстанаи отидевоРама

14НоГосподовиотДухсеоддалечиодСаул,излдух одГосподговознемируваше

15АСауловитеслугимурекоа:„Ете,темачизолдух одБога“

16Неканашиотгосподаримзаповеданаслугитетвои, штосепредтебе,дапобараатчовеккојевештсвирач нахарфа;икогаќетенападнезлиотдуходБога,тојќе свирисоракатасвоја,итиќебидешздрав

17ИСаулимреченасвоитеслуги:„Најдетемичовек штознаедобродасвири,идоведетегокајмене”

18Тогашеденодслугитеодговориирече:„Еве,видов еденсиннаЈесејодВитлеем,којевештвосвирењето, исилен,храбарчовек,ивоин,ипаметенвоработата,и убавчовек,иГосподесонего“

19ЗатоаСаулиспратигласницикајЈесејирече: „ИспратимигосиноттвојДавид,којесоовците” 20ИЈесејзедеосленатовареносолеб,мевсовинои јаре,игииспратипрекуДавид,својотсин,кајСаул.

21ИДавиддојдекајСаулизастанапреднего;итој многугозасака,итојмустанаоруженосец

22ИСаулиспратикајЈесејдакажат:„Темолам,Давид неказастанепредмене,заштонајдемилоствомоите очи”

23ИкогазлиотдуходБогаќегонападнешеСаул, ДавидзедехарфаисвирешеСаулсеосвежувашеи оздравуваше,азлиотдухсиодешеоднего

ПОГЛАВЈЕ17

1Филистејцитегисобраасвоитевојскизавојнаисе собраавоСохо,којмуприпаѓанаЈуда,исеулогорија меѓуСохоиАзика,воЕфесдамим

2АСаулилуѓетоИзраилевисесобрааисеулогорија водолинатаЕла,исенаредијазабиткапротив Филистејците

3Филистејцитестоејанаеднатапланинаодедната страна,аИзраелцитестоејанадругатапланина;меѓу нивимашедолина.

4Иизлезееденјунакодфилистејскиотлогор,поиме Голијат,одГат,високшестлактииеденпеда

5Наглаватаимашемесинганакацигаибешевооружен

9Акоможедасеборисоменеидамеубие,тогашние ќебидемевашислуги;ноакојасгопобедамиго убијам,тогашвиеќебидетенашислугииќени служите.

10ИФилистеецотрече:„Денесгипредизвикувам војскитеИзраилеви;дајтемичовекзадасебориме заедно“

11КогаСаулицелиотИзраелгичујатиезборовина Филистеецот,сеужасијаимногусеисплашија

12ДавидбешесиннаонојЕфратеецодВитлеем Јудејски,поимеЈесеј;иимашеосумсинаТојчовек бешестарецвовреметонаСаул

13ИтритенајстарисиновинаЈесејтргнаапоСаулво биткатаИмињатанатритенеговисинови,штоотидоа вобитката,беа:првородениотЕлијав,вториотпонего АвинадавитретиотСама.

14Давидбешенајмладиот,атројцатанајстаритргнаа поСаул

15НоДавидотидеисевратиодСаулзадагипасе овцитенасвојоттатковоВитлеем

16ИФилистеецотсеприближувашенаутроинавечер исепојавувашечетириесетдена.

17ИЈесејмуреченасвојотсинДавид:„Земизасвоите браќаеднаефаодовапрженожитоиовиедесетлеба, патрчајвологороткајсвоитебраќа;

18Иоднесигиовиедесетсирењакајнивниот илјаданачалник,павидикакосетвоитебраќа,иземи гонивниотзалог.

19АСаул,тиеиситеИзраилци,беаводолинатаИла, борејќисесоФилистејците

20ИДавидстанаранонаутро,гиоставиовцитекај еденчувар,гизедеисиотиде,какоштомузаповеда Јесеј;икогавојскатаизлегувашенабој,дојдедоровот иизвиказабитка.

21ЗаштоИзраелцитеиФилистејцитесебеа распоредилезабитка,војскапротиввојска

22ИДавидјаостависвојатаколаворацетеначуварот наколата,сестрчавовојскатаигипоздравибраќата свои

23Идодекаразговарашесонив,ете,одфилистејските војскиизлезејунакот,ФилистеецотодГат,поиме Голијат,игиизговорииститезборовиИДавидгичу

24ИситеИзраилци,штомговидоачовекот,избегааод негоисеисплашијамногу

25ИИзраилцитерекоа:„Говидовтелиовојчовекшто излезе?ТојизлезедагонавредиИзраилот.Којќего убие,царотќегозбогатисоголемобогатство,ќемуја дадеќеркатанеговаиќегоослободидомотна неговиоттатковоИзраилот”

26ИДавидимреченалуѓетоштостоејаоколунего: „Штоќемусенаправиначовекотштоќегоубиеовој ФилистеециќегоотстранисрамотодИзраилот? ЗаштокојеовојнеобрезанФилистеец,тадаги навредувавојскитенаживиотБог?

27Анародотмуодговоривака:„Такаќемусенаправи наонојштоќегоубие”

28ИЕлијав,неговиотнајстарбрат,гочутоакакоим зборувашеналуѓето,исеразгневиЕлијавнаДавид,па рече:„Зоштосидошоловде?Икајкогогиоставитие малкуовцивопустината?Јасјазнамтвојатагордости злобатанатвоетосрце;заштосидошолдолузадаја видишбитката“

29ИДавидрече:„Штонаправивсега?Неелитука

30Исесвртеоднегокондругизборувашенаист

претходниотначин.

31ИкогагичујазборовитештогиизговориДавид,му гикажаанаСаула,итојиспратипонего

32ИДавидмуреченаСаул:„Никојнеканесе обесхрабрипорадинего!Твојотслугаќеодииќесе борисоовојФилистеец“

33АСаулмуреченаДавид:„Неможешдаодиш противовојФилистеецзадасеборишсонего,зашто тисиуштемлад,атојевоинодмладостасвоја.“

34ИДавидмуреченаСаул:„Твојотслугагичуваше овцитенататкотосвој,ноеденлавиеднамечкадојдоа изедоаеднојагнеодстадото.

35Итргнавпонего,гоудиравигоизвлекувавод устатанегова;акогаќесекренешепротивмене,го фаќавзабрадата,гоудиравигоубивав.

36Твојотслугагиубиилавотимечката;иовој необрезанФилистеецќебидекакоеденоднив,бидејќи гипобунивојскитенаживиотБог.

37Давидуштерече:„Господ,Којмеизбавиод лавовскиотшепиодмечкиниотшеп,Тојќемеизбави иодрацетенаовојФилистеец.“АСаулмуречена Давид:„Оди,иГосподнекабидесотебе“

38ИСаулговооружиДавидсосвојотоклоп,мустави бронзеншлемнаглавата,говооружиисооклоп.

39ИДавидгопрепашамечотсвојнаоклопотсвојисе обидедаоди,бидејќинебешепробалИДавидмурече наСаула:„Неможамдаодамсонив,бидејќинесум пробал“ИДавидгисоблече

40Игозедесвојотстапвораката,избрапетмазни камењаодпотокотигиставивоовчарскаторбаштоја имаше,воторба,апраќкатамубешевораката,исе приближидоФилистеецот

41ФилистеецотдојдеимусеприближинаДавид,а штитоносецотодешепреднего

42ИкогаФилистеецотсеосврнаиговидеДавид,го презре,заштобешесамомомче,црвенокосисоубаво лице

43ФилистеецотмуреченаДавид:„Зарсумкуче,па доаѓашпротивменесостапови?“ИФилистеецотго проколнаДавидавосвоитебогови

44ИФилистеецотмуреченаДавид:„Дојдикајмене,и јасќеимгодадамтвоетомесонаптицитенебескиина полскитеѕверови”

45ТогашДавидмуреченаФилистеецот:„Тидоаѓаш противменесомеч,сокопјеисоштит;ајасдоаѓам противтебевоиметонаГосподаСаваот,Богна војскитеИзраилеви,коитигипредизвика“

46ДенесГосподќетепредадеворацетемои,иЈасќе

49Давидјаставиракатавоторбата,зедеоттамукамен, гофрлисопраќкаигоудриФилистеецотвочелото, такаштокаменотмусезабодевочелото,итојпадна ничкумназемјата.

50ТакаДавидгопобедиФилистеецотсопраќкаи камен,гоудриФилистеецотигоуби,нонемашемеч воракатанаДавид

51ДавидсестрчаисезакачинаФилистеецот,гозеде неговиотмеч,гоизвадиодножницата,гоубиимуја отсечеглаватасонегоКогаФилистејцитевидоадека нивниотјунакемртов,избегаа

52ИстанаалуѓетоодИзраелиЈуда,извикааигигонеа Филистејцитедодеканестигнаадодолинатаидо портитенаЕкронАранетитеФилистејципаѓаапо патотзаШараим,падуридоГатидоЕкрон

53ИсиновитеИзраилевисевратијаодгонењетона Филистејцитеигиограбијанивнитешатори

54ДавидјазедеглаватанаФилистеецотијаоднесево Ерусалим,анеговиотоклопгоставивосвојотшатор.

55КогаСаулговидеДавидкакоизлегувапротив Филистеецот,муреченаАвенир,војводатанавојската: „Авенире,чијсинеовамомче?“ААвениррече:„Како штотиеживадушата,царе,незнам“

56Царотрече:„Прашајчијсинетоамомче”

57КогаДавидсевраќашеодпоразотнаФилистеецот, АвениргозедеигодоведепредСаул,аФилистеецотја држешеглаватавораката

58ИСаулмурече:„Чијсинсити,момче?“Давид одговори:„ЈассумсиннатвојотслугаЈесејод Витлеем“

ПОГЛАВЈЕ18

1КогазавршисоразговоротсоСаул,душатана ЈонатансеповрзасодушатанаДавид,иЈонатанго засакакакосвојатадуша

2ИСаулгозедеистиотденинегопуштиповеќедасе вративокуќатанататкому

3ТогашЈонатансклучизаветсоДавид,заштого сакашекакосвојатадуша.

4Јонатанјасоблечеоблекаташтојаносешеимуја даденаДавид,иоблекатасвоја,имечотсвој,илакот свој,ипојасотсвој.

5ИДавидодешекадеидагопраќашеСаул,исе однесувашемудроСаулгопоставинадвојниците,и тојбешемилвоочитенацелиотнарод,аивоочитена Сауловитеслуги

6Икогасевратија,когаДавидсевратиодпоразотна Филистеецот,женитеодситеизраелскиградови излегоадагопречекаатцаротСаулпеејќиииграјќи,со тапанчиња,сорадостисомузичкиинструменти 7Женитесиодговарааеднанадруга,свирејќи,велејќи: „Саулгипобедисвоитеилјади,аДавиддесетици илјади“

8Саулсеразгневимногу,итиезборовимусеналутија, парече:„НаДавидмупридадоадесетициилјади,а менемипридадоасамоилјадници;иштомуостанува освенцарството?“

9ИСаулгогледашеДавидодтојденпанатаму

10Утредента,пак,злиотдуходБогагонападнаСаула, итојпророкувашесредекуќатаДавидсвирешена

11ИСаулгофрликопјето,заштосирече:„Ќего

13ЗатоаСаулгоотстраниодсебеигопоставизасвој илјаданачалник;итојизлегувашеивлегувашепред народот.

14ИДавидсеоднесувашемудронаситесвоипатишта, иГосподбешесонего

15ИкогаСаулвидедекасеоднесувамногумудро,се исплашиоднего

16НоцелиотИзраелиЈудагосакааДавид,заштотој излегувашеивлегувашепреднив

17ИСаулмуреченаДавид:„Евејамојатапостара ќеркаМерава,неаќетијададамзажена;самобидими храбраиводигиГосподовитебитки!“ЗаштоСаулрече: „Неканебидемојатаракаврзнего,тукуракатана Филистејцитенекабидеврзнего.“

18АДавидмуреченаСаула:„Којсумјас?Штое мојотживотисемејствотонамојоттатковоИзраилот, тадабидамзетнацарот?“

19Но,вовреметокогаМерова,Сауловатаќерка, требашедамубидедаденанаДавид,таамубеше даденанаАдриел,Мехолатеецот,зажена.

20АМихала,ќеркатанаСаул,госакашеДавидМуго јавијатоанаСаул,итоамуседопадна

21АСаулрече:„Ќемујададам,задамубидестапица, иракатанаФилистејцитедабидепротивнего“Затоа СаулмуреченаДавид:„Денесќемибидешзетпреку еденоддвајцата.“

22ИСаулимзаповеданасвоитеслуги:„Разговарајте тајносоДавидикажетему:‘Ете,царотезадоволенод тебеиситенеговислугитесакаат;затоасегабидиму зетнацарот’“

23ИСауловитеслугимугикажаатиезборовина Давид.АДавидрече:„Даливисечинилеснодабидете зетнацар,когајассумчовексиромашенибеден?“

24ИслугитеСауловимујавија,велејќи:„Вака зборувашеДавид.“

25ИСаулрече:„ВакаќемукажетенаДавид:царотне сакамираз,тукустофилистејскиобрезоци,задаимсе одмаздинацарскитенепријатели.“НоСаулпомисли дагопогубиДавидсорацетенаФилистејците

26КогаслугитемугикажаанаДавидовиезборови,на Давидмубешемилодабидезетнацарот.Иако

28ИСаулвидеиразбрадекаГосподесоДавидидека

ПОГЛАВЈЕ19

1ИСаулимреченасвојотсинЈонатанинаситесвои слугидагоубијатДавид.

2НоЈонатан,синотСаулов,многугосакашеДавид. ЈонатанмујавинаДавида,велејќи:„Саул,таткоми, сакадатеубие;затоасега,темолам,чувајседоутрото, останинатајноместоискријсе.

3Јасќеизлезамиќезастанампокрајтаткомина полетокадештосити,иќеразговарамсотаткомиза тебе;иштоќевидам,тоаќетикажам 4ЈонатанмузборувашедобронаСаул,таткотосвој,за Давидимурече:„Царотнеканегрешипротивсвојот слуга,противДавид,заштотојнетизгрешилтебе,и заштонеговитеделасемногудобризатебе 5Заштотојгостависвојотживотвоопасностигоуби Филистеецот,иГосподнаправиголемоспасениеза целиотИзраилТиговидетоаисезарадуваЗошто тогашќезгрешишпротивневинакрв,убивајќиго Давидбезпричина?

6ИСаулгопослушагласотнаЈонатанисезаколна: „КакоштоеживГоспод,немадабидеубиен.”

7ЈонатангоповикаДавидаимугираскажаситетие работиЈонатангодоведеДавидакајСаул,итојбеше вонеговоприсуство,какоипорано.

8ИпакизбувнавојнаДавидизлезеисеборешесо Филистејците,игипоразисоголемколеж,итие избегааоднего.

9ИзлиотдуходГосподабешеврзСаула,додека седешевосвојатакуќасокопјевораката,аДавид свирешесораката.

10ИСаулсеобидедагоудриДавидсокопјетово ѕидот,нотојсеизмолкнаодСауловотолице,итојго забодекопјетовоѕидот.Давидизбегаисеспаситаа ноќ

11СаулиспратигласницивокуќатанаДавид,задаго набљудуваатидагоубијатнаутро.АМихала,жената наДавид,мујавизатоа:„Аконесигоспасишживотот ноќеска,утреќебидешубиен“

12ТогашМихалагоспуштиДавиднизпрозорецот,а тојотиде,избегаисеспаси

13ИМихалазедекип,гопоставивокреветот,стави перницаодкозјакосазапотколеницаијапокрисо крпа

14ИкогаСаулиспратигласницидагозематДавид, таарече:„Болене.“

15ИСаулповторноиспратигласницидаговидат Давид,велејќи:„Доведетегокајмененапостела,зада гоубијам!“

16Икогавлегоагласниците,ете,вокреветотимаше кип,аперницаодкозјакосабешезапотпора 17ИСаулѝреченаМихала:„Зоштомеизмамитакаи гопуштимојотнепријател,задаизбега?“АМихаламу одговоринаСаула:„Мирече:„Пуштиме!Зоштодате убијам?“

18Давидизбегаисеспаси,идојдекајСамоилвоРама, имураскажасèштомунаправиСаул.Иотидоатоји СамоилисенаселијавоНајот

19ИмујавијанаСаула,велејќи:„Ете,ДавидевоНајот, воРама.”

20ИСаулиспратигласницидагофататДавидаИкога видоадекапророцитепророкуваат,аСамуилстоинад

нив,БожјиотДухбешеврзгласницитенаСаул,итие

21КогамубешесоопштенозатоанаСаула,тој

бунарштоевоСеху;папрашаирече:„КадесеСамоил иДавид?“Еденрече:„Ете,севоНајотвоРама.“

23ИотидетамувоНајотвоРамаИБожјиотДухбеше врзнего,итојодешеипророкувашедодеканестигна воНајотвоРама

24ИтојсесоблечеипророкувашепредСамоилисто така,илежешеголцелиоттојденицелататааноќ. Затоавелат:„ДалииСаулемеѓупророците?“

ПОГЛАВЈЕ20

1ДавидизбегаодНајотвоРамаидојдекајЈонатан,па мурече:„Штонаправив?Какваемојатавинаикакове мојотгревпредтвојоттатко,тамијабарадушата?“

2Атојмурече:„Богданечува!Немадаумреш!Ете, таткоминеправиништо,ниголемонимало,адане

така“

3ИДавидсезаколнауштеирече:„Таткотизнаедека сумнашолмилоствотвоитеочи;изатоавели:„Нека незнаеЈонатанзатоа,заданесенажали;но,какошто еживГосподикакоштоеживатвојатадуша,само еденчекормеделименеодсмртта“

4ТогашЈонатанмуреченаДавид:„Штоидапосака душататвоја,јасќегонаправамзатебе.”

5ИДавидмуреченаЈонатан:„Ете,утреемлада месечина,инебитребалодаседнамсоцаротнатрпеза; нопуштимедасесокријамвополетодовечертана третиотден“

6Акотаткотимефати,кажиму:„Давидискреноме замолидапобегневоВитлеем,својотград,заштотаму имагодишнажртвазацелотосемејство“

7Акоречевака:„Доброе“,твојотслугаќеимамирНо, акосеразгневимногу,бидисигурендекаоднегосе смислилзло

8Затоа,бидимилостивконсвојотслуга,заштого воведесвојотслугавозаветГосподовсотебе.Но,ако имамнекаквавинавомене,убијмесам;зоштодаме доведувашкајтаткоти?

9Јонатанрече:„Далекуодтебе!Зашто,акознаевдека таткоминаумилзлодатеснајде,немашелидатиго кажамтоа?“

10ТогашДавидмуреченаЈонатан:„Којќемикаже, илиштоќемикажетаткоти,акотиодговориостро?“

11ЈонатанмуреченаДавид:„Ајдедаизлеземево полето!“Идвајцатаизлегоавополето.

12ЈонатанмуреченаДавид:„Господи,БожеИзраилев,

15Но,нејаодземајТвојатамилостодМојотдом засекогаш,нитукогаГосподќегиистребисите непријателиДавидовиодлицетоназемјата

16ЈонатансклучизаветсодомотДавидов,велејќи: „ГосподнекаимплатинанепријателитеДавидови!“

17ЈонатанпакгонатераДавиддасезаколне,заштого сакаше,заштогосакашекакосвојатадуша

18ЈонатанмуреченаДавид:„Утреемладамесечина, иќесезабележидеканемадатепромашат,зашто твоетоместоќебидепразно“

19Акогаќеостанештридена,брзослезиидојдина местотокадештосекриешекогабешеработатавотек, иостаникајкаменотЕзел.

20Иќефрламтристрелиодстранатананего,какода фрливвомета

21И,ете,ќеиспратамедномомче,велејќи:„Оди,најди гистрелите!“Акомукажамнамомчето:„Ете,стрелите сеодоваастранатвоја,земиги!“-тогашдојди,зашто миртиеинемазло,какоштоеживГоспод.

22Но,акомукажамнамладичот:‘Ете,стрелитесезад тебе’,одиси,заштоГосподтеотпуштил

23.Аштосеоднесувадооназакоеразговаравметии јас,ете,Господнекабидемеѓутебеименезасекогаш

24ИДавидсескривополето;акогадојдемладата месечина,царотгоседнадајадемесо.

25Царотседнанасвоетоместо,какоисекогаш,на седиштепокрајѕидотЈонатанстана,аАвенирседнадо Саул,аместотонаДавидбешепразно.

26Сепак,Саулнепроговориништотојден,заштоси помисли:„Нештогоснашло,неечист;сигурнонее чист.”

27Утредента,навториотденодмесецот,местотона ДавидбешепразноСаулмуреченасвојотсинЈонатан: „ЗоштосинотЈесеевнедојденајадењенивчерани денес?“

28ЈонатанмуодговоринаСаула:„Давидискреноме замолидаодамвоВитлеем.

29Ирече:„Пуштиме,темолам,заштонашето семејствоимажртвавоградот,амојотбратми заповедадабидамтаму.Исега,акосумнашолмилост вотвоитеочи,дозволимидаотидам,темолам,идаги видаммоитебраќа“Затоанедоаѓанацарскататрпеза 30ТогашСаулсеразгневинаЈонатанимурече:„Сине наразвратна,бунтовничкажена,незнамлидекасиго избралсинотЈесеевзасвојсрамизасрамнаголотијата натвојатамајка?

31ДодекасинотЈесеевеживназемјата,немадасе утврдинитутинитутвоетоцарство.Затоа,сегапратии доведигокајмене,заштосигурноќеумре

32ЈонатанмуодговоринататкотосвојСаулимурече: „Зоштодабидеубиен?Штонаправил?“

33ИСаулфрликопјеврзнегозадагоудри.Јонатан разбрадекататкомурешилдагоубиеДавид

34Јонатанстанаодтрпезатасожестокгневине јадешеништонавториотденодмесецот,зашто тагувашезаДавид,заштотаткомугопосрамоти

35АнаутроЈонатанизлезенаполетововремето договореносоДавид,асонегобешеиедномало момче

36Имуреченамомчето:„Трчај,пронајдигистрелите штогифрлам!“Идодекамомчетотрчаше,тојфрли

37Икогамомчетостигнадоместотокадештобеше стрелаташтојабешефрлилЈонатан,Јонатанизвикапо

38ИЈонатанизвикапомомчето:„Брзо,брзо,не застанувај!“ИмомчетонаЈонатангисобрастрелитеи дојдекајсвојотгосподар

39Номомчетонезнаешеништо;самоЈонатаниДавид знаејазаштостанувазбор.

40Јонатанмујададесвојатаартилеријанамомчетои мурече:„Оди,однесигивоградот!“

41Штоммомчетосиотиде,Давидстанаодедноместо конјуг,паднаничкумназемјаисепоклонитрипати Потоасебакнааеденсодругиплачеаеденсодруг, додекаДавиднесеразвесели

42ЈонатанмуреченаДавид:„Одисомир,зашто двајцатасезаколнавмевоиметоГосподово:‘Господ некабидемеѓуменеитебеимеѓумоетоитвоето потомствозасекогаш!’“Истанаисиотиде,аЈонатан влезевоградот.

ПОГЛАВЈЕ21

1ТогашДавиддојдевоНовкајсвештеникотАхимелех

2ИДавидмуреченасвештеникотАхимелех:„Царот миналожиеднаработаимирече:‘Никојнеканезнае

наредив;игипоставивслугитеМоинатоаитоаместо’

3Асега,штоимашподрака?Дајмипетлебаворака, илиштоиматаму.

4СвештеникотмуодговоринаДавидирече:„Немам обиченлебподракатамоја,тукусветлеб,ако момчињатасевоздржалебаремоджени.”

5Давидмуодговоринасвештеникотимурече: „Вистинаедекаженитенисезабранетивеќетридена, откакоизлегов,исадовитенамомчињатасесвети,а леботеобичен,иакоденесеосветенвосадот“

6Свештеникотмудадеосветенлеб,заштотаму немашедруглебосвенлеботнапринесување,што бешеземенодпредГоспода,задасеставитополлеб воденоткогабешеземен

7ВотојдентамубешееденчовекодСауловитеслуги, задржанпредГоспода;севикашеДоик,Едомец,прв меѓуСауловитесточари

8ИДавидмуреченаАхимелех:„Ималитукакопје илимечподракататвоја?Јаснегодонесовнимечот својниоружјетосвоесосебе,заштоцарскатаработа требашебрзодасеизврши“

9Свештеникотрече:„ЕвегомечотнаГолијат Филистеецот,когогоубиводолинатаИла,завиткане воплатнозадефодот.Акосакашдагоземеш,земиго,

10ИДавидстанаиизбегаистиотденодстраводСаул,

13Исепреправашедекаелудпреднив,гребешепо вратитенапортатаијаистурашеплункавапобрадата.

14ТогашАнхусимреченасвоитеслуги:„Ете,гледате декачовекотелуд!Зоштотогашгодоведовтекај мене?“

15Зармитребаатлудилуѓе,пагодоведовтеовојчовек дасеправилудпредмене?Заровојќевлезевомојата куќа?

ПОГЛАВЈЕ22

1ДавидотидеоттамуиизбегавопештератаАдулам Коганеговитебраќаицелиотдомнанеговиоттатко чујазатоа,слегоатамукајнего

2Иситештобеавоневолја,ситештобеаводолговии ситештобеанезадоволни,сесобрааоколунего,итој стананивниводачСонегобеаоколучетиристотини луѓе

3ИДавидотидеоттамувоМиспамоавскаимуречена моавскиотцар:„Темолам,таткомиимајкаминека излезатинекабидатсовасдодеканезнамштоќе направиБогзамене.”

4Игидоведепредмоавскиотцар,итиеживеејакај негозасетовремедодекаДавидбешевотврдината

5ИпророкотГадмуреченаДавид:„Неостанувајво тврдината;одииодивоземјатаЈудина!“ТогашДавид тргнаивлезевошуматаХарет

6КогаСаулчудекаДавидеоткриенилуѓетоштобеа сонего,(аСаулседешевоГиваподеднодрвовоРама, држејќигокопјетовораката,аситенеговислугистоеја околунего)

7ТогашСаулимреченаслугитештостоејаоколунего: „Чујтесега,Венијаминовисинови!Ќевидаделисинот Јесеевнасекогоодваснивиилозја,иќевепостави ситевасзаилјаднициистотници?

8Ситевиесездруживтепротивмене,иникојнеми кажувадекамојотсинсклучилсојузсосинотЈесеев,и никојодваснемиежалзамене,нитумикажувадека мојотсингоподигналмојотслугапротивмене,зада мезаседа,какоштоеденес?

9ТогашДоикЕдомецот,којбешепоставеннадслугите Саулови,одговориирече:„ГовидовсинотЈесеевкако доаѓавоНовкајАхимелех,синотАхитов.“

10ИгопрашаГосподазанего,мудадехранаимуго дадемечотнаГолијатФилистеецот

11Тогашцаротиспратидагоповикаатсвештеникот Ахимелех,синотАхитов,ицелиотдомнанеговиот татко,свештеницитештобеавоНов.Иситедојдоакај царот

12ИСаулрече:„Слушајсега,синеАхитов!“Атој одговори:„Евеме,господарумој!“

13ИСаулмурече:„Зоштосезаговоривтепротивмене, тиисинотЈесеев,когамудаделебимеч,игопраша Богазанего,задасекренепротивменеидамезаседа, какоштоеденес?“

14ТогашАхимелехмуодговоринацаротирече:„Кој етолкуверенмеѓуситетвоислугикакоДавид,које царевзет,којодипотвојазаповедиеугледенвотвојот дом?

15ДалитогашпочнавдагопрашувамБогазанего? Далекуодмене!Царотнеканегообвинувазаништо

17Ицаротимреченапешацитештостоејаоколунего: „ОдетеиубијтегисвештеницитеГосподови,заштои нивнатаракаесоДавид,изаштознаејакогабегаше,а немијавија.Но,слугитецаревинесакаадакренат ракадагиубијатсвештеницитеГосподови“

18ИцаротмуреченаДоик:„Свртисетииудриги свештениците!“ИДоикЕдомецотсесврте,гиудри свештеницитеивотојденубиосумдесетипетдуши, коиносеалененефод.

19ИНов,градотнасвештениците,гипогубисо острилотонамечотмажитеижените,децатаи доилките,воловите,ослитеиовците.

20ИеденодсиновитенаАхимелех,синотАхитов,по имеАвијатар,избегаиизбегапоДавид

21ААвијатармукажанаДавиддекаСаулгиубил Господовитесвештеници

22ИДавидмуреченаАвијатар:„Онојден,когаДоик Едомецотбешетаму,знаевдекатојсигурноќемујави наСаула:Јассумвиновензасмрттанасителуѓеод домотнатвојоттатко“

23Останисомене,неплашисе,заштокојгобара мојотживот,гобараитвојотживот;асоменеќе бидешзаштитен

1ТогашмујавијанаДавид:„Ете,Филистејцитесе боратпротивКеилаигиограбуваатгумната“

2ЗатоаДавидгопрашаГоспода,велејќи:„Даодамли идагипоразамовиеФилистејци?“АГосподмурече наДавид:„Оди,поразигиФилистејцитеиспасија Кеила“

3АДавидовителуѓемурекоа:„Ете,ниесеплашиме овдевоЈудеја,аколкуповеќеакоодимевоКеила противфилистејскитевојски?“

4ДавидпакгопрашаГоспода.Господмуодговории рече:„Стани,слезивоКеила,заштоќегипредадам Филистејцитевотвоираце”

5ТакаДавидинеговителуѓеотидоавоКеилаисе бореасоФилистејците,гиодведоанивнитедобитоки гипоразијасоголемколежТакаДавидгиспаси жителитенаКеила.

6ИкогаАвијатар,синотАхимелехов,избегакајДавид воКеила,тојдојдесоефодвораката.

7ИмујавијанаСаулдекаДавиддошолвоКеилаСаул рече:„Боггопредадевомоитераце,заштоезатворен, влегувајќивоградсопортиирезиња“

8ИСаулгосвикацелиотнароднавојна,задаслезат воКеила,задагиопсадатДавидинеговителуѓе 9ДавиддознадекаСаултајнокроизлопротивнего,па

1Самуил

12ТогашДавидпраша:„Ќенèпредадатлилуѓетоод КеиламенеимоителуѓеворацетенаСаул?“АГоспод одговори:„Ќетепредадаттебе“

13ТогашДавидинеговителуѓе,околушестотини, станааитргнааодКеила,иотидоакадеидаможеада одатИмујавијанаСауладекаДавидизбегалодКеила, итојсеоткажадаизлезе

14Давидсезадржавопустината,вотврдини,исе населинапланинатавопустинатаЗифСаулгобараше секојден,ноБогнегопредадевонеговитераце

15ИДавидвидедекаСаулизлезедагобарасвојот живот,аДавидбешевопустинатаЗиф,воеднашума 16ИЈонатан,синотСаулов,станаиотидекајДавидво шумата,ијазајакнаракатанеговавоБога

17Имурече:„Неплашисе,зашторакатанаСаул, мојоттатко,немадатенајде;тиќецарувашнад Израилот,ајасќебидамвторпотебе;иСаул,мојот татко,тоагознае“

18ИдвајцатасклучијазаветпредГоспода.Давид останавошумата,аЈонатансиотидевосвојотдом 19ТогашЗифејцитедојдоакајСаулвоГавајаирекоа: „НеселикриеДавидсонасвотврдинитевошумата, наридотЕхилат,којејужноодЈесимон?“

20Затоасега,царе,слезидолу,какоштосакатвојата душадаслезеш;анашаработаќебидедагопредадеме ворацетенацарот

21ИСаулрече:„БлагословенидастеодГоспода, заштоиматемилостконмене!“

22Одете,вемолам,подгответесеуште,зададознаете идавидитекадемуеместотокадештоседи,икојго виделтаму,заштомикажаадекапостапувамногу лукаво

23Затоа,видетеиистражетегиситескривалиштакаде штосекрие,павратетесекајменесосигурност,ијас ќедојдамсовасИакоевоземјата,ќегопобарамниз ситеилјаднициЈудејци

24ИстанааиотидоавоЗифпредСаул,аДавиди неговителуѓебеавопустинатаМаон,ворамнината јужноодЈесимон

25Саулинеговителуѓеотидоадагобараат.Мујавија наДавида,итојслезевокарпатаисезадржаво пустинатаМаонКогаСаулгочутоа,тргнапоДавида вопустинатаМаон.

26ИСаулодешеодеднатастрананапланината,а Давидинеговителуѓеоддругатастрананапланината ДавидбрзоизбегаодстраводСаул,заштоСаули неговителуѓегиопколијаДавидинеговителуѓезада гифатат.

27НодојдегласниккајСаулаимурече:„Побрзај, заштоФилистејцитејанападнааземјата!“

28ЗатоаСаулсевратиодпотерапоДавидаитргна противФилистејците.Затоагонарекоатоаместо Селахамалекот

29ИДавидотидеоттамуисенаселивотврдинитево Енгади

ПОГЛАВЈЕ24

1КогаСаулсевратиодпотератапоФилистејците,му јавија:„Ете,ДавидевопустинатаЕнгеди.“

2ТогашСаулзедетриилјадиизбранилуѓеодцелиот ИзраелиотидедагибараДавидинеговителуѓена карпитесодивитекози 3Истигнадоовчарскитетрлапопатот,кадешто

4ИлуѓетоДавидовимурекоа:„Евегоденотзакој Господтирече:‘Ете,ќегопредадамтвојотнепријател вотвоираце,заданаправишсонегоштотиеугодно’ ТогашДавидстанаитајногоотсечекрајотод Сауловатаоблека

5ПотоаДавидгопогодисрцето,заштомугоотсече скутотнаСаул

6Иимреченасвоителуѓе:„Господдамидадедаму направамтаквонештонамојотгосподар,на помазаникотГосподов,дајапротегамракатапротив него,бидејќитојепомазаникГосподов“

7ИДавидгизапресвоитеслугисоовиезборовиине имдозволидасекренатпротивСаулНоСаулизлезе одпештератаисиотидепосвојотпат

8ПотоаДавидстана,излезеодпештератаиизвикапо Саул,велејќи:„Господарумој,царе!“АкогаСаул погледнаназад,Давидсенаведнасолицетодоземјата исепоклони.

9ИДавидмуреченаСаула:„Зоштогислушашлуѓето штовелат:„Ете,Давидтибаразло?“

10Ете,денествоитеочивидоадекаГосподтепредаде денесвомоитерацевопештерата;инекоимирекоада теубијам,номоетоокотепоштедииреков:„Немада кренамракапротивмојотгосподар,заштотоје помазаникГосподов“

11„Истотака,таткомој,видигокрајотодтвојата облекавомојатарака;заштокогагоотсековкрајотод твојатаоблека,анетеубив,знајивидидеканемани злонипрестапвомојатарака,инесумзгрешилпротив тебе,атијабарашдушатамојазадајаземеш.“

12Господнекасудимеѓуменеитебе,иГосподнека меодмаздиодтебе;норакатаМојанемадабидеврз тебе.

13Какоштовелипоговоркатанадревните:„Злото доаѓаоднечесните,ноМојатараканемадабидеврз тебе.“

14ПокогоизлеголцаротИзраилев?Покогогониш? Помртвокуче,поболва

15Господнекабидесудијаинекасудимеѓуменеи тебе;некавидиинекајаодбранимојатапарницаи некамеизбавиодракататвоја.

16КогаДавидмугикажаовиезборовинаСаула,Саул рече:„Твојотгласлиетоа,синемојДавиде?“ИСаул гоподигнагласотизаплака

17ИмуреченаДавида:„Тисипоправеденодмене, заштотимивратидобро,ајастебетивративзло“

18Иденеспокажадекасипостапилдобросомене;

1Самуил

21ЗаколнимисесегавоГосподадеканемадаго истребишпотомствотомоепоменеидеканемадаго истребишиметомоеоддомотнамојоттатко

22ИДавидмусезаколнанаСаул.ИСаулсиотиде дома,аДавидинеговителуѓесеискачијавотврдината.

ПОГЛАВЈЕ25

1ИумреСамоил;иситеИзраилцисесобраа,го оплакааигопогребаавонеговиотдомвоРамаИ ДавидстанаиотидевопустинатаФаран

2ВоМаонимашееденчовек,чијимотбешевоКармил; тојчовекбешемногубогат;имашетриилјадиовции илјадакози;игистрижешесвоитеовцивоКармил

3ИметоначовекотбешеНавал,аиметонанеговата женаАвигеја.Таабешеженаразумнаиубаволице;но човекотбешегрубизолвосвоитедела;ибешеод домотнаХалев

4ИДавидчувопустинатадекаНавалгистрижел овцитесвои

5ИДавидиспратидесетмладилуѓе,иимречена младите:„ОдетевоКармил,одетекајНавали поздраветеговомоеиме

6Ивакаќемукажетенаонојштоживеево благосостојба:„Миртебе,мирнатвојотдомимирна сèштоимаш!“

7АсегаслушнавдекаимашстрижачинакозиТвоите овчари,коибеасонас,неимнаштетивме,нитуим недостигашеништододекабеавоКармил

8Прашајгитвоитемладичи,итиеќетикажатЗатоа, неканајдатмилостмладитевотвоитеочи,зашто дојдовмеводобарден;дај,темолам,сèштоќетидојде ворака,натвоитеслугиинатвојотсинДавид 9ИкогадојдоаДавидовитемомчиња,мукажаана НавалситетиезборовивоиметонаДавид,ипрестанаа 10НавалимодговоринаДавидовитеслугиирече: „КојеДавид?КојесинотЈесеев?Денесимамногу слуги,коиотстапуваатодсвојотгосподар“

11Дагоземамлитогашлеботсвој,водатасвојаи месотосвое,штогозаклавзамоитестрижачи,идаим годадамналуѓезакоинезнамодкадесе?

12ТогашДавидовитемладичисевратијанасвојотпат иотидоа,падојдоаимугираскажааситетиезборови.

13ИДавидимреченасвоителуѓе:„Опашетесекој својмеч!“Итиегоопашаасекојсвојотмеч,аиДавид гоопашамечотсвој.ИтргнаапоДавидоколу четиристотинилуѓе,адвестеостанаапритоварот

14НоеденодмладитеѝјавинаАвигеја,жената Навалова,велејќи:„Ете,Давидиспратигласнициод пустинатадагопоздраватнашиотгосподар;атојги навреди

15Нолуѓетобеамногудобрисонас,инебевме повредени,нитунинедостигашеништо,додекабевме

16Тиенибеакакоѕидидењеиноќе,засетовреме додекабевмесонивпасејќигиовците

17Затоасегазнајиразмислиштоќеправиш,заштозло еодлученопротивнашиотгосподарипротивцелото

гроздовисувогрозјеидвестесмоквиниколачи,иги

20Идодекатаајавашенаослица,слегнанизридската скривница,иете,Давидинеговителуѓеслегуваакон неа;итаагисретна

21Давидрече:„Навистиназалудногочувавсèшто имашеовојчовеквопустината,иништонему недостигашеодсèштоимаше;имивратизлозадобро” 22ТакаиуштеповеќенекаимнаправиБогна непријателитеДавидови,акодозориодсèштому припаѓаоставамнекогоштомочаодѕидот.

23АкогаАвигејаговидеДавид,брзослезеод ослицата,паднаничкумпредДавидисепоклонидо земја.

24Пападнапреднеговитенозеирече:„Врзмене, господарумој,врзмененекападнеоваавина!Те молам,твојатаслугинканеказборувапредтебеинека гичуезборовитенатвојатаслугинка!“

25Темолам,господарумој,неканеобрнувавнимание наовојлукавчовек,Навал,заштокаквомуеимето, таковмуеитој;Навалмуеимето,абезумиетоесо негоНојас,твојатаслугинка,негивидовмомцитена мојотгосподар,штогииспрати.

26Асега,господарумој,живеГосподиживаедушата твоја,заштоГосподтеспречидапролевашкрвидасе одмаздувашсосвојатарака,некабидатсегатвоите непријателииониештомубараатзлонамојот господаркакоНавал

27Асега,овојблагословштотвојатаслугинкамуго донесенамојотгосподар,некаимседаденамладите штогоследатмојотгосподар

28Темолам,простиѝгогревотнатвојатаслугинка, заштоГосподќемунаправинамојотгосподарцврст дом,заштомојотгосподаргиводиГосподовитебитки излонесенајдевотебевоситетвоиденови.

29Сепак,човексекреналдатегониидајабара твојатадуша;душатанамојотгосподарќебидеврзана ворогнаживототкајГоспода,твојотБог,адушитена твоитенепријателиќегиизбавикакоодпраќка

30ИкогаГосподќемунаправинамојотгосподарсè доброштотигокажаиќетепоставизавладетелнад Израел,

31Заданетибидеоважал,нитусомнителнозамојот господар,нитутоаштосипролеалкрвбезпричина, нитутоаштомојотгосподарсеодмаздилНо,кога Господќемунаправидобронамојотгосподар,тогаш сетисенасвојатаслугинка

32ИДавидѝреченаАвигеја:„Благословендае Господ,БогИзраилев,Којтеиспратиденесдаме пресретнеш!

33Иблагословендаетвојотсовет,иблагословендаси Ти,штомеспречиденесдапролеамкрвидасе

34Зашто,навистина,живеГоспод,БогИзраилев,Кој

36АвигејадојдекајНавал,иете,тојприредуваше гозбавосвојотдом,какоцарскагозба;исрцетона Навалбешевеселовонего,бидејќибешемногупијан Затоатаанемукажаништо,нипомалкуниповеќе,до зори.

37Нонаутро,когаНавалснемавиноиженамуго раскажатоа,срцетомузгаснавонегоитојстанакако камен.

38ИподесетденаГосподгоудриНавал,итојумре

39КогаДавидчудекаНавалумрел,рече:„Благословен даеГоспод,Којјаодбраниправдатазамојотсрамод ракатанаНавалигозапазиСвојотслугаодзло;зашто ГосподјавратизлобатанаНавалврзнеговата глава“ИДавидиспратидаразговарасоАвигејазада јаземезажена

40КогаДавидовитеслугидојдоакајАвигејаво Кармил,ѝрекоа:„Давиднèиспратикајтебе,задате земемезажена“

41Таастана,сепоклониничкумдоземјаирече:„Еве, твојатаслугинканекабидеслугинказадаимгимие нозетенаслугитенамојотгосподар!“

42Авигејабрзостанаисекачинаослица,апет нејзинидевојкиодеапонеа;итаатргнапогласниците Давидовиистананеговажена

43ДавидјазедеиАхиноамаодЈезраел,идветему станаажени

44АСаулмујададесвојатаќеркаМихала,Давидовата жена,наФалтиј,синотЛаисов,којбешеодГалим.

ПОГЛАВЈЕ26

1ИЗифејцитедојдоакајСаулвоГиваирекоа:„Несе ликриеДавиднаридотЕхила,којеспротиЈесимон?“

2ТогашСаулстанаиотидевопустинатаЗиф,сотри илјадиизбраниИзраелцисосебе,задагобараДавид вопустинатаЗиф

3СаулсеулогоријанаридотЕхила,којеспроти Јесимон,покрајпатотАДавидостанавопустинатаи видедекаСаулдоаѓапонеговопустината

4ЗатоаДавидиспратишпиониидознадекаСаул навистинадошол

5ИДавидстанаидојденаместотокадештобеше логорувалСаул.ИДавидговидеместотокадешто лежеаСаулиАвенир,синотНиров,војводатана неговатавојскаСауллежешеворовот,анародот логорувашеоколунего.

6ТогашДавидодговорииимреченаАхимелех ХетеецотинаАвисај,синотСеруин,братЈоавов, велејќи:„КојќедојдесоменекајСаулвологорот?“А Ависајодговори:„Јасќедојдамсотебе“

7ТакаДавидиАвисајдојдоакајнародотноќеИете, Сауллежешекакоспиеворовот,акопјетомубеше забоденовоземјатакајпотколеницата;аАвенири народотлежеаоколунего

8ТогашАвисајмуреченаДавид:„ДенесБогго предадетвојотнепријателвотвоираце;затоадозволи миведнашдагоубијамсокопјетодоземјата,инемада гоубијамповторпат”

9АДавидмуреченаАвисај:„Негопогубувај,зашто којможедакренеракапротивпомазаникотГосподов, адаостаненевин?“

10Давидуштерече:„ЖивмиГоспод,Господќего порази,илиќемудојдеденотдаумре,илиќесе

11Господданемидадедајапротегнамракатапротив

копјетоштоекајнеговиотбедроисадотсовода,ида одиме

12ДавидгизедекопјетоисадотсоводаодСауловата глава,итиесиотидоа,иникојневиде,нитуразбра, нитусеразбуди,заштоситеспиеја,заштоврзнивбеше падналдлабоксонодГоспода

13ПотоаДавидпреминанадругатастранаизастанана врвотодеденридоддалеку;меѓунивимашеголемо растојание

14ИДавидизвикаконнародотиконАвенир,синот Ниров,велејќи:„Неодговарашли,Авенире?“А Авениродговориирече:„Којситиштомувикашна царот?“

15ИДавидмуреченаАвенир:„Несилитихрабар човек?ИкојекакотебевоИзраел?Зоштотогашнего чувашесвојотгосподарцарот?Заштодојдееденод народотдагопогубицарот,твојотгосподар.“

16НеедоброоваштогонаправиЖивмиГоспод,вие

17ИСаулгопознаДавидовиотгласирече:„Твојот гласлиетоа,синемојДавиде?“АДавидрече:„Мојот гласе,господарумој,царе!“

18Ирече:„Зоштомојотгосподаргогонитакасвојот слуга?Штосумнаправил?Каквозлоимамвораката?“ 19Затоа,темолам,некагичуемојотгосподарцар зборовитенасвојотслуга:акоГосподтеподбуцнал противмене,некапримижртва;ноакосетоасинови човечки,некабидатпроклетипредГоспода,зашто денесмеистерааодпрестојотвонаследството Господово,велејќи:„Оди,служиимнадругибогови!“ 20Затоа,сега,неканепаднемојатакрвназемјапред лицетоГосподово,заштоцаротИзраилевизлезеда бараболва,какоштоселовиеребицавопланините 21ТогашСаулрече:„Згрешив;вратисе,синемој Давиде,заштонемаповеќедатиправамзло,зашто душатамојаденесбешескапоценавотвоитеочиЕте, сеоднесувавбезумноимногузгрешив“

22АДавидодговориирече:„Евегоцаревотокопје! Некадојдееденодмладитеинекагодонесе!“

23Господнекамувратинасекогоспореднеговата праведностинеговатаверност;заштоденесГосподте предадевомоитераце,нојаснесакавдајапротегнам ракатапротивпомазаникотГосподов

6ИкогаСаулгопрашаГоспода,Господнему

1ИДавидречевосрцетосвое:„Еденденќезагинамод ракатаСаулова;немаништоподоброзаменеосвен брзодаизбегамвофилистејскатаземја;иСаулќесе разочараодмене,иповеќенемадамебаравокоја билоизраелскаграница;такаќесеспасамодраката негова.“

2ИДавидстанаиотидесошестотинилуѓештобеасо негокајАнхис,синотМаохов,царотГатски

3ИДавидживеешекајАнхисвоГат,тојинеговите луѓе,секојсосвоетодомаќинство,дурииДавидсо неговитедвежени:ЈезраелкатаАхиноамаи КармелиткатаАвигеја,женатаНавалова

4ИмујавијанаСауладекаДавидизбегалвоГат,итој повеќенегобараше.

5ИДавидмуреченаАнхус:„Акосумнашолмилост вотвоитеочи,некамидадатместовонекојградво селото,задаживеамтаму;заштотвојотслугадаживее сотебевоцарскиотград?

6ВотојденАхисмугодадеСиклаг;затоаСиклагим припаѓанајудејскитецаревидоден-денес.

7Авремето,вокоеДавидживеешевофилистејската земја,бешецелагодинаичетиримесеци

8ИДавидинеговителуѓетргнааинападнааГесурци, ГезрицииАмаликијци,заштотиенародиживеејаво земјатаоддамнина,какоштосеодидоСур,пасèдо земјатаЕгипетска.

9ИДавидјаопустошиземјатаинеоставиживини мажнижена;гиограбиовците,иволовите,иослите,и камили,иоблеката,исевратиидојдекајАнхис.

10ААнхуспраша:„Каденаправивтепат денес?“Давидодговори:„ПротивјужниотделнаЈуда, противјужниотделнаЈерамеелцитеипротивјужниот делнаКенејците“

11ИДавиднеоставашеживнимажнижена,зада донесевествоГат,велејќи:„Заданенèразгласатида кажат:‘ТаканаправиДавид,итаквимусеобичаите додекаживеешевофилистејскатаземја’“

12ААнхусмуверувашенаДавид,велејќи:„Тојго намразинародотСвој,Израилот,изатоаќемибиде слугазасекогаш”

ПОГЛАВЈЕ28

1ВотиеденовиФилистејцитегисобраасвоитевојски завојна,задасеборатпротивИзраелААнхусмурече наДавид:„Знајдобродекаќеизлезешсоменевовојна, тиитвоителуѓе“

2ИДавидмуреченаАнхис:„Сигурноќезнаешштоќе направитвојотслуга“ААнхисмуреченаДавид: „Затоаќетепоставамзачуварнамојатаглава засекогаш“

3Самуилбешемртов,ицелиотИзраелгооплакаиго погребавоРама,вонеговиотградАСаулгибеше истералодземјатаониештоимаадуховии волшебници.

4ИФилистејцитесесобрааидојдоаисеулогоријаво СунамАСаулгисобраситеИзраелциисеулогорија воГелвуја.

5ИкогаСаулјавидефилистејскатавојска,сеисплаши,

прашам!“Анеговитеслугимурекоа:„Ете,воЕндор имаженаштоимадух“

8Саулсепреправииоблечедругаоблека,паотидесо двајцамажи,идојдоакајженатаноќеИрече:„Те молам,претскажимипрекудухотнапророкоти доведимигогореонојкогоќетигокажам”

9Аженатамурече:„Ете,тизнаешштонаправиСаул, какогиистребиодземјатаониештоимаатдуховии волшебнициЗоштотогашпоставувашстапицаза мојотживот,задамеубиеш?“

10ИСаулѝсезаколнавоГоспода,велејќи:„Живми Господ,немадатестигнеказназаова“

11Тогашженатапраша:„Когодатигодоведам горе?“Атојодговори:„ДоведимигоСамоила.“

12КогаженатаговидеСамоил,извикагласноИму реченаСаул:„Зоштомеизмами?ТисиСаул?“

13Царотѝрече:„Неплашисе,штовиде?“Женатаму реченаСаула:„Видовбоговикакосеиздигаатод

14Атојјапраша:„Какваенеговатафигура?“Атаа одговори:„Излегувастарец,покриенсонаметка“Саул сфатидекатоаеСамоил,сенаведнасолицетодоземја исепоклони.

15АСамоилмуреченаСаула:„Зоштомевознемири, памеизведегоре?“Саулодговори:„Многусумво неволја,заштоФилистејцитевојуваатпротивмене,а Богсеоддалечиодменеивеќенемиодговара,ни прекупророци,нипрекусоништаЗатоатеповикавза дамикажешштоќенаправам.“

16ТогашСамуилрече:„Зоштомепрашувашмене, когаГосподсеоддалечиодтебеитистана непријател?“

17ИГосподмунаправи,какошторечепрекумене: Господгоодзедецарствотоодтвојатаракаимуго даденатвојотближен,наДавид.

18БидејќинегопослушагласотГосподовинего извршиНеговиотжестокгневврзАмалик,затоа Господтигонаправиоваденес.

19ГосподќегопредадеиИзраелзаедносотебево рацетенаФилистејците;утретиитвоитесиновиќе бидетесомене.Господќејапредадеивојската ИзраилевскаворацетенаФилистејците

20Саулведнашпаднацелиотпоземјатаимногусе исплашиодзборовитенаСамоил;инемашесилаво

24Женатаимашедебелотелевокуќата;брзогозакла, зедебрашно,гозамесиииспечебесквасенлебоднего.

25ИгодонесетоапредСаулаипреднеговитеслуги,и тиејадеа.Потоастанааисиотидоаистатаноќ.

ПОГЛАВЈЕ29

1ФилистејцитегисобрааситесвоивојскивоАфек,а ИзраелцитесеулогоријапокраједенизворвоЈезраел

2Филистејскитекнезовиодеапостотиниипо илјадници,аДавидинеговителуѓеодеавозаднината соАнхис

3Тогашфилистејскитекнезовипрашаа:„Штоправат овиеЕвреиовде?“ААнхисимреченафилистејските кнезови:„НеелитоаДавид,слугатанаСаул, израелскиотцар,којесоменеовиеденовииовие години,инесумнашолникаквавинавонегооткакоми сепредадедоденес?“

4Филистејскитекнезовисеразгневијананегоиму рекоа:„Вратигоовојчовекназад,задасевратина местотоштомугоодреди,инеканедоаѓасонасво битка,заданенистаневобиткатапротивник.Сошто дасесмирисосвојотгосподар?Несоглавитенаовие луѓе?“

5НеелиовојДавид,закогопеејаеденнадругвоора, велејќи:„Саулпобедиилјадницисвои,аДавид десетициилјади?“

6ТогашАнхусгоповикаДавидимурече:„Живми Господ,тисиправеден,идобромиевоочитетвоето излегувањеитвоетовлегувањесоменевовојската, заштоненајдоввотебезлоодденоткогадојдекај менедоденес;ногосподаритенетесакаат“

7Затоасегавратисеиодисисомир,заданеим правишзлонафилистејскитекнезови.

8ИДавидмуреченаАнхус:„Штонаправивјас?Што најдекајтвојотслугаодкогабевсотебедоденес,па неможамдаодамдасеборампротивнепријателитена мојотгосподар,царот?“

9ААнхусмуодговоринаДавидимурече:„Знамдека сидобарвомоитеочикакоангелБожји;но филистејскитекнезовирекоа:„Немадаодисонасво битка”

10Затоастаниранонаутросослугитенатвојот господарштодојдоасотебе;иштомќестанетерано наутроиќесераздени,тргнете 11ТакаДавидинеговителуѓестанааранонаутрозада тргнат,задасеврататвофилистејскатаземјаА ФилистејцитетргнааконЈезраел.

ПОГЛАВЈЕ30

1КогаДавидинеговителуѓестигнаавоСиклагна третиотден,Амаличанитенавлегоавојужниотдели воСиклаг,гоосвоијаСиклагигоизгореасооган

2Игизаробијаженитештобеатаму;неубијани големанимала,тукугиодведоаисиотидоа

3Давидинеговителуѓедојдоавоградот,иете,беше изгорен,анивнитежени,синовитеиќеркитебеа одведенивозаробеништво

4ТогашДавидинародотштобешесонегогокренаа гласотиплачеа,додеканемааповеќесиладаплачат

5ИдветеженинаДавидбеазаробени,Језраелката

ќеркиНоДавидсеохрабривоГоспода,својотБог 7ИДавидмуреченасвештеникотАвијатар,синотна Ахимелех:„Темолам,донесимигоефодот!“И АвијатармугодонесеефодотнаДавид

8ИДавидгопрашаГоспода,велејќи:„Дагонамли оваачета?Дагистигнамли?“Атојмуодговори: „Гониги,заштотисигурноќегистигнешиќеги вратишсите.“

9ИДавидотиде,тојишестотинилуѓештобеасонего, истигнадопотокотВесор,кадештосесместијаоние штобеаостанале.

10НоДавидгигонеше,тојичетиристотинилуѓе,а двестеостанаазаднив,коибеатолкуизнемоштени штонеможеадагопреминатпотокотВесор.

11ИнајдоаеденЕгипќанецвополето,годоведоакај Давид,мудадоалебијадеше;мунапоијаивода

12Имудадоапарчесмоквинапитаидвагроздасуво грозјеИоткакојадеше,севративодухот,заштоне бешејаделлебнитупиелводатридниитриноќи

13АДавидмурече:„Чијсити?Иодкадеси?“Атој одговори:„ЈассуммладчовекодЕгипет,слуганаеден Амаликиец;имојотгосподармеостави,заштопред триденасеразболев.“

14НаправивмеинвазијанајугодХеретејците,на бреготштомуприпаѓанаЈудаинајугодХалев,иго изгоревмеСиклагсооган.

15ИДавидмурече:„Можешлидамеодведешдооваа чета?“Атојрече:„ЗаколнимисевоБогадеканемада меубиешидеканемадамепредадешворацетена мојотгосподар,ијасќетеодведамдооваачета“

16Икогагоодведедолу,ете,тиебеараспрснатипо целатаземја,јадејќи,пиејќиииграјќи,поради големиотпленштогобеазелеодфилистејскатаземјаи одЈудинатаземја

17ИДавидгиубивашеодсамракдовечертана другиотденНикојоднивнеизбега,освен четиристотинимладилуѓе,коијаваанакамилии избегаа.

18ИДавидговратисèштоАмаличанитегобеазеле;и Давидгиспасисвоитедвежени

19Иништонеимнедостигаше,нималониголемо,ни синовиниќерки,ниплен,нинештоштосигобеазеле; Давидвратисè.

20ИДавидгизедеситеовциикрупи,коигитераа преддругиотдобиток,ирече:„ОваеДавидовплен!“

21ИДавиддојдедодвестелуѓе,коибеатолку

23ТогашДавидрече:„Неправететака,браќамои,со онаштонигодадеГоспод,Којнèзачуваинија предадеворацетечетаташтодојдепротивнас“

24Зашто,којќевепослушавоова?Но,какоштомуе делотнаонојштоодивобитка,такаќемубидеиделот наонојштоостанувапритоварот;некасеподелат еднакво

25Итакабешеодтојденпанатаму,такаштотојго направитоазаконинаредбазаИзраелдоденденес

26КогаДавиддојдевоСиклаг,испратиодпленотдо старешинитенаЈуда,досвоитепријатели,велејќи: „ЕвевидародпленотнанепријателитеГосподови;

27наониештобеавоВетил,наониештобеавоЈужен Рамот,инаониештобеавоЈатир,

28инаониештобеавоАроир,инаониештобеаво Сифмот,инаониештобеавоЕстемоја,

29ИнаониештобеавоРахал,инаониештобеаво градовитенаЈерамеилците,инаониештобеаво градовитенаКенејците,

30ИнаониештобеавоХорма,инаониештобеаво Хорасан,инаониештобеавоАтах,

31ИнаониештобеавоХеврон,инаситеместакаде штосамиотДавидинеговителуѓеобичноодеа

ПОГЛАВЈЕ31

1ФилистејцитесебореапротивИзраелците ИзраелцитеизбегааодФилистејцитеипаднааубиени нагоратаГелвуја

2ФилистејцитесилногигонеаСаулинеговитесинови, иФилистејцитегиубијаЈонатан,АвинадавиМалхису, Сауловитесинови

3ИбиткатасезаострипротивСаул,истрелцитего погодија,итојбешетешкоранетодстрелците.

4ТогашСаулмуреченасвојоторуженосец:„Извади гомечотсвојипрободимесонего,заданедојдатовие необрезаниидамепрободатидаменавредат.“Но неговиоторуженосецнесакаше,заштобешемногу исплашенЗатоаСаулзедемечисефрливрзнего

5ИкоганеговиоторуженосецвидедекаСаулемртов, итојпаднанасвојотмечиумресонего

6ТакаумреСаул,неговитетрисина,неговиот оруженосециситенеговилуѓе,воистиотдензаедно.

7ИкогаИзраелците,штобеаоддругатастранана долинатаиониештобеаоддругатастрананаЈордан, видоадекаИзраелцитебегаатидекаСаулинеговите синовисемртви,гинапуштијаградовитеиизбегаа;а Филистејцитедојдоаисенаселијавонив.

8Утредента,когаФилистејцитедојдоадагисоблечат убиените,гинајдоаСаулинеговитетрисинападнати нагоратаГелвуја

9Имујаотсекоаглавата,мугособлекоаоклопоти испратијагласницивофилистејскатаземјанаоколуза дагообјаваттоаводомотнасвоитеидолиимеѓу народот

10ИгоставијанеговиотоклопводомотнаАстарот,а неговототелогоприковаазаѕидотнаБетсан. 11ИкогажителитенаЈависГаладскичујазаонашто ФилистејцитемугонаправијанаСаул, 12Ситехрабрилуѓестанааиодеацеланоќ,гозедоа телотонаСаулителатананеговитесиновиод ѕидинитенаВетсан,дојдоавоЈависитамугиизгореа

13Игизедоанивнитекоски,гизакопааподеднодрво