Lower Sorbian - The First Gospel of the Infancy of Jesus Christ

Prědny ewangelium ze źiśetstwa Jezusa Kristusa.

KAPITEL 1 1 Slědujuce rozpšawy smy namakali w knigłach Josepha, wusokegopriestera, kótaryž jo se pomjenił wót někotarych kaifasow.

2 Wón wulicujo, až jo Jezus južo w kólebce powědał a k swójej maśeri gronił: 3 Marija, ja som Jezus, Bóžy syn, słowo, kótarež sy pó wózjawjenju janźela Gabriela na tebje naroźił, a mój nan jo mě pósłał k wugójenju swěta.

4 W tśista na tśista lětach Aleksandrowego casa wudajo Awgustus dekret, pó kótaremž dejali wšykne wósoby do swójskego kraja hyś, aby se nejlěpša była.

5 Da jo se Jozef zwignuł a jo śěgnuł z Mariju, swójeju manźelskeju, do Jeruzalema a pótom do Bethlehema, aby wón a jogo familiju w měsće swójich nanow łakał.

6 A ako su pśišli do jamy, jo Marija Josephowa pśiznała, až jo jeje cas pśišeł, a wóna njamóžo do města hyś, a źašo: Lajśo nas do teje jamy hyś.

7 W tom casu jo było słyńco krotko pśed tym, chowaś.

8 Joseph pak jo pókšacował, aby jej babku pó žebrył. A ako jo wiźeł staru hebrejowku, kótaraž jo z Jeruzalema była, jo k njej powědała: Pšosym, pójź sem, dobru žeńsku, a źi do teje jamy, ga buźoš tam žeńsku wiźeś, kenž jo rowno zwólna, naroźiś.

9 jo było pó chowanju słyńca, ako stej pśišłej Stara a Jozep z njeju do jamy a wobej stej wobej šłej.

10 a lej, jo było wšykno napołnjone wót swětła, wětše ako swětło lampow a swěckow a wětše ako swětło słyńca samego.

11 góletkow jo se pótom do wětšow zawiło a jo srěbało na nadroma swójeje maśerje, swěteje Marije.

12 Ako stej wobej toś to swětło wiźełej, stej byłej zaźiwanej.

Stara jo se swětu Mariju pšašała: "Sy ty maś togo góleśa?"

13 swěta Marija jo wótegroniła: Wóna jo to była.

14 na to jo stara powědała: Ty sy ceło wšakoraki wót wšych drugich žeńskich.

15 Swěty Maria jo wótegroniła: Ako njedajo žedno góle, kótarež mójomu synoju rowna, tak njedajo teke žednu žeńsku ako jogo maś.

16 Starych jo wótegronił a źašo: »O mója kněni, som sem pśišła, aby nimjerne myto dojśpiła.

17 tam jo powědała maś Bóža, swěta Marija, k njej: Połož swójej ruce na góle; A ako jo to cyniła, jo se wóna ceła stała.

18 a ako jo wótejšeł, jo wóna powědała: Wótněnta, wšykne dny mójogo žywjenja, budu se wó toś to góle staraś a jomu słužyś.

19 a ako su pastyrje pśišli a wogeń zapalili a se wjelgin wjaselili, jo se jim njebjaske wójnske wójaki a su se módlili nejwušego Boga.

20 a dokulaž su byli pastyrje ze samskim źěłom zaběrane, jo se jama tencas ako kšasny templ zjawiła, dokulaž su se jězyki janźelow a luźi zjadnośili, aby Bog naprěł a pótrjefili wokoło naroźenja Kněza Kristusa.

21 Als pak jo stara hebrejka wšych tych widobnych źiwow wiźeła, jo wóna chwaliła Boga a źašo: Źěkujom se tebje, o Bog, ty Bog Israel, až stej mójej wócy naroźenje gójeńskego zwězka swěta wiźełej.

KAPITEL 2 1 a ako jo cas swójogo wobrězanja pśišeł, rozmjej wósymy źeń, na kótaremž kazń pśikaza, góle pśikrotcyś, su jen w jamje pśikrotcyli, su jen w jamje rozrězali.

2 A stara hebrejska jo wzeła pśedtyk (druge groniś, wóna jo pupkowu šnuru wzeła) a jo ju zachowała w alabasterowem kašćiku ze starym narownowym wólejom.

3 a wóna jo měła syna, kenž jo był aptejkaŕ, ku kótaremuž jo groniła: Wzej se do wósym, až njeby tu alabasterowu tejzku z nardensalom pśedawał, teke gaž by śi tśista pence za to póbitował.

4 To pak jo alabasterowa guska, kótaruž Marija, grěšnikka, wobstara a žałbu z togo na głownu a noze našogo kněza Jezusa Kristusa gowjeda a jo z włosami swójeje głowneje wótrěła.

5 a pó źaseś dnjach su jogo do Jeruzalema pśinjasli, a styrźastych dnjow pó jogo naroźenju su jogo w templu pśed Knězom pśinjasli a su jomu pśinjasli pšawe wopory, ako jo to kazń Mojzana pśedpisował, rozmjej tam kuždy muski, kenž śěło wótwórijo, Bog swětego groniś.

6 W tom casu jo jogo stary simeon wiźeł ako swětłowy słup, ako jo se swěta kněžna Marija, jogo maś, jogo na jeje rukoma nosyła a se wót nejwětšego wjasela dopołniła.

7 a janźele su wokoło njogo stojali a se na njogo módlili, kak stoje stražniki krala wokoło njogo.

8 a Simeon jo se bližył swětej Mariji, jo pó njej wupśestrěł a źašo Kristusoju, Knězoju: No, o mój kněz, twój słužabnik buźo w měrje źěliś pó twójom słowje; 9 pśeto mójej wócy stej twóju zmilnosć wiźełej, kótaruž sy na gójenje wšych ludow pśigótował. Swětło za wšykne ludy a cesć swójogo luda Israel.

10 teke profetka Hana jo była pśibytna, a ako jo bližej pśišła, jo chwaliła Boga a jo gluku Marije.

KAPITEL 3 1 A jo se pódało: Kněz Jezus jo se naroźił k Bethlehemoju, městu w Judźe, za cas krala Herodesa. Mudre su pśišli ze zajtšnego kraja do Jeruzalema pó profekciji coorada a su pśinjasli wopory, rozmjej złoto, weihrauch a myrhe, su se jogo módlili a pśinjasli.

2 a žeńska Marija jo jaden z jogo wětšow wzeła, do kótaregož jo góle zapleśona, a jo dała jim město žognowanje, kótarež su wót njeje ako wjelgin nadobny dar dostali.

3 a w samskem casu jo se jim janźel w póstawje wónego gwězdy zjawił, kenž jo do togo jeje nawjedowaŕ na jeje drogowanju był.

Swětłoju su slědowali, daniž njejsu se do swójeje wóśce kraja wrośili.

4 ako su se wrośili, su pśišli jich krale a wjerchy k nim a su se pšašali: Co su wiźeli a cynili? Kake drogowanje a nawrośenje su měli? Kótaru towarišnosć su měli na droze?

5 Wy pak su wuwjadli wětš, kótaryž jo jim swěta Marija dała, a za to su měli swěźeń.

6 a za tym až su pó wašni swójogo kraja wogeń zapalili, su se na nju módlili.

7 a wogeń jo chyśił tšuśe, jo jen wzeł a jen zaźaržał.

8 a ako jo wogeń wulašowany był, su wětšyk njewobškóźone wen wzeli, ako njeby se wogeń dotyknuł.

9 a wóni su zachopili, kusaś, su połožyli na njej głownu a jeje wócy a su powědali: To jo tužna wěrnosć, a jo napšawdu zaźiwane, až wogeń njejo se spalił a jěsć mógał.

10 a wóni su jen wzeli a su jen połožyli z nejwětšeju cesćownosću pód jeje pókładami.

KAPITEL 4 1 Ako jo něnto Herodes zawupytnuł, až su se mudre dlijili a nic k njomu se wrośili, jo zawołał mjeršnikow a mudry gromaźe a źašo: Groń mě, na kótarem městnje dej se Kristusa naroźiś?

2 a ako su wótegronili, jo wón zachopił w Bethlehemje, měsće w Judźe, w swójskem zmysle smjerś Kněza Jezusa Kristusa wupjakś.

3 Janźelk Kněza pak jo se Josephoju w spanju zjawił a źašo: Stoj, wzej góle a swóju maś a śěgnjo do Egyptowskeje, gaž kokot spiwa. To jo stanuł a wótejšeł.

4 a ako jo ze sobu samym pó swójom drogowanju pśemyslował, jo zajtšo pśez njogo pśišło.

5 w běgu drogowanja su pasle sedła tergali.

6 a něnto jo se wón bližył wjelikemu městu, w kótaremž jo był bog, ku kótaremuž su druge bogi a bogi Egyptowskeje swóje wopory a zlubjenja pśinjasli.

7 a pśi toś tom gusku jo jomu słužył mjeršnik, kenž jo, tak cesto satan z toś togo gjarnyški powědał, wobydlarjam Egyptowskeje a tych krajow wulicował, což jo gronił.

8 tych duchownych jo měł tśilětnego syna, kenž jo był wót wjelikeje kopice carta wobsejźony, kenž su wjele źiwnych wěcow wugronili, a ako su carty jogo zapakowali, jo šeł nage z rozterganymi suknjami a chyśił kamjenje na te, kótarež jo wiźeł.

9 w bliskosći toś togo gjarnyška jo była góspoda města, a ako stej pśišłej Joseph a swěta Marija do teje góspody, su wšykne wobydlarje města zaźiwane byli.

10 a wšykne zastojniki a mjeršniki bubnow jo se pśed tym bogom zgromaźiło a su se tam pšašali a powědali: Co wóznamjenijo wšo toś to wulěkanje a tšach, kenž jo pśez naš ceły kraj pśišeł?

11 Bog Bog jo jim wótegronił: Njeznaty Bog jo sem pśišeł, kenž jo napšawdu Bog; Njedajo teke nikogo mimo njogo, kenž by bogojskemu pógótowanju gódny był. Pśeto wón jo napšawdu Bóžy syn.

12 pśed jogo sławu jo toś ten kraj tśěskotał, a pśi jogo pśichadanju stoj pód tuchylnym rozpłošenim a wulěkanim. A my same smy wulěkane wó wjelikosći jogo mócy.

13 a w samskem wokognuśu jo toś ten bog padnuł, a pśi jogo paźe su wšykne wobydlarje Egyptowskeje a druge gromadu šli.

14 als pak jo šeł syn mjeršnika do góspody, jo šeł do góspody a jo tam namakał Josepha a swětu Mariju, kenž su wšych drugich zawóstajili a spušćili.

15 a ako jo žeńska swěteje Marije wětšowe wětšy Kněza Kristusa myła a k sušenju k słupoju powjesyła, jo wzeł wót carta wobsejźanu knapku z nich dołoj a połožy ju na swóju głowu.

16 a skóro su cart chopili carti, z jogo wust pśiś a w póstawje wronow a wužow wótleśeś.

17 z tam jo se ten knabe pśez móc Kněza Kristusa gójł, a wón jo zachopił, chwalobne spiwy spiwaś a se Knězoju źěkowaś, kenž běšo jogo gójł.

18 ako jo jogo nan wiźeł, až jo zasej strowy był, jo wón gronił: »Mój syn, co jo se z tobu stało, a pśez co sy se gójł?

19 Syn jo wótegronił: Ako su mě carty zapakowali, som šeł do góspody a som tam namakał wjelgin rědnu žeńsku z knyskom, kótarejež wětš jo krotko do togo mył a na słup powjesył.

20 jadnogo z nich som wzeł a jen mě na głowu sajźił, a ned su mě carty spušćili a wuběgali.

21 Tam jo se nan wjelgin wjaselił a źašo: Mój syn, snaź jo ten knabe syn žywego Boga, kenž jo njebjo a zemju cynił.

22 pśeto gaž jo k nam pśišeł, jo se bog łamał, a wšykne bogi su dołoj padnuli a su se wót wětšeje mócy znicyli.

23 a jo se dopołniło prufije, kótarež tam groni: Z Egyptowskeje som mójogo syna wołał.

KAPITEL 5 1 Ako pak stej Joseph a Marija słyšałej, až jo se Götze padnuł a znicył, stej se wót bójaznosći a tśěskotanjałej a powědałej: Ako smy w kraju Israela byli, jo kśěł Herodes Jezus wusmjerśiś a wusmjerśił k tomu zaměroju wšykne góletka w Bethlehemje a we wokolinje.

2 A njejo cwiblowanje, až Egyptowarje, gaž słyše, až jo se toś ta guska złamała a padnuła, nas z wognjom spaliś.

3 a wóni su se wudali k pótajmnym městnam rubjažnikow, kótarež su drogujucym, gaž su pśejšli, swóje wóze a drastwy rubili a je putali.

4 Ako su te złoźeje pśišli, su słyšali wjeliki zogol, kak su zogol krala z wjelikim wójskom a wjelimi kónjami, a trompety, kótarež su pśi jogo awwersnych źurjach ze swójskego města wusłyšali, wó comž su tak wulěkane byli, až su swóje cełe dobytki slědk pušćili a chwatnje wótleśeli.

5 na to su se popajźone zwignuli a su se mjazy sobu rozpušćili pěty, su kuždy swóje kapse wzeli a pókšacowali a stej wiźełej Josepha a Mariju k nim pśiś a se pšašałej: Źo jo kral, kótaregož

zbliženje su słyšali rubjažniki a nas spušćili, tak až smy něnto wugójli?

6 Joseph jo wótegronił: Wón buźo nas naslědnistwo.

KAPITEL 6 1 a wóni su šli do drugego, źož jo była žeńska, kótaraž jo była wót carta wobsejźana a w satanje, ten jo zaklětał rebel, swójo bydlenje wzeł.

2 w nocy, gaž jo šła pó wódu, njejo mógała daniž swóju drastwu woblac daniž w domje byś. Ale tak cesto ako su ju z rjeśazami abo powrjozami putali, jo je rozdrjesyła a jo šła wen do pusćiny, a casy jo tam stojała, źož su se drogi kśicowali, a na kjarchobach a chyśił kamjenje za luźimi.

3 Ako jo swěta Marija toś togo cłowjeka wiźeła, jo měła sobuzlutowanje z njeju. Na to jo juskał ako a jo wuběgnuł w póstawje gólca a źašo: Běda mě, aby twójogo boga, Mariju, a twójogo syna.

4 a žeńska bu wót jeje drapawa wulichowana. Dokulaž pak jo se cuła nage, jo se zacerwjeniła a jo se wobijała, muskego wiźeś, jo śěgnuła swóje drastwy, jo domoj šeł a jo swójomu nanoju a jeje pśiswójźbnym wulicowała, kótarež su byli nejlěpše města, swěteje Marije a Jozep z nejwětšeju cesćownosću zakopane.

5 ako su na drugem zajtšu dosć składow za drogu dostali, su ju spušćili a su pśišli nawjacor do drugego města, źož jo musała se tencas swajźba swěśiś. Ale pśez wuměłstwa satana a statki někotarych guslowarjow bu njewjesta taka nima, až njejo mógała razka gubu nacyniś.

6 Ako pak jo toś ta nima njewjesta wiźeła, kak jo žeńska Marija do města pśišła a kněza Kristusa na jeje chudych nosyła, jo wupśestrěła swójej ruce pó knězu Kristusu a jo jogo do jich rukow wzeła, jo jogo kšuśe wobejmjeła a jogo wjelgin cesto tłocyła, jo jogo gibnuła a jogo na jich śěło tłocyła.

7 Gaž jo se rozpušćiła šnora jeje jězyka, a jeje wušy stej se wótcyniłej, a wóna jo zachopiła, chwalobne spiwy na Boga spiwaś, kenž jo zasej stajił.

8 a we tej nocy jo se kněžyło wjelike wjasele mjazy wobydlarjami města, kótarež su wěrili, Bog a jogo janźele su pód nju dołoj pśišli.

9 na toś tom městnje su pśebywali tśi dny a su se zmakali z nejwětšeju cesćownosću a nejkšasnjejšym rozgronom.

10 a ako su se pótom wót luźi z składami za drogu wugótowali, su śěgnuli pšec a su śěgnuli do drugego města, w kótaremž su kśěli se zasedliś, dokulaž jo to było sławne městno.

11 jo było w tom měsće edel žeńska, kótaraž, ako jo jadnogo dnja k rěce dołoj padnuła, aby se kupała, glej, ten jo zaklěte satany skócył w póstawje wuža na nju.

12 a wón se wó jeje brjuch pśisega a jo sebje kuždu noc na nju lagnuł.

13 ako jo toś ta žeńska swětu Mariju wiźeła a kněza Kristusa, góle, w swójom busu, jo pšosyła swětu Mariju, jej góle k košenju daś a ju w jeje rukoma nosyś.

14 Als jo wóna pśizwóliła a žeńska góle gnuła, jo ju satan ju spušćił a wuběgnuł, a žeńska jogo žednje wěcej njewiźeła.

15 na to jo pjekoriło wšym susedam nejwušy Bog, a žeńska jo ju mytowała z dobrym dobrotnosću.

16 zajtša pśinjaso ta samska žeńska wónjajuca wóda, aby kněza Jezusa myła. A gaž jo ju myła, jo wódu wobchowała.

17 a jo było tam źowćo, kótaregož śěło jo było běłe wót wurušenja, a ako jo se z toś teju wódu pśepowědało a pałkało, jo se ned wót jogo wurušenja wurěšyło.

18 a lud jo powědał bźez cwiblowanja: Jozef a Marija a gólc stej bog, pśeto wónej njewuglědatej ako smjertnej.

19 a ako stej se k wuderjenju pósromośiła, jo pśišło źowćo, kótaraž jo se wót wobrota plapnuła, a jo ju pšosyła, aby jej dowólili, z nimi hyś. To su se zaklinceli, a źowćo jo z nimi šło, daniž njejsu šli. Wóni su pśišli do města, w kótaremž jo palast wjelikego krala był a jich dom njejo lažał daloko wót góspody.

20 how su stojecy wóstali, a ako jo źowćo jadnogo dnja k žeńsce princa a jo ju namakała w tužnem a tužnem stawje, jo se wóna pšašała za pśicynu swójich łdzow.

21 Was jo wótegroniło: Njeźiwajśo se wó mójom zdychni, pśeto som we wjelikej njegluce, wó kótarejž se nikomu njepowědam.

22 ale, groni źowćo, gaž coš mě twóju priwatnu tužnosć dowěriś, tak mógu śi snaź srědnosć za to namakaś.

23 wó to, jo groniła žeńska princa, musyš pótajmstwo wobchowaś a nikomu žywe zdaś.

24 ja som z tym wjerchom wóženjony był, kenž kněžy ako kral pśez wjelike kněstwo, a som dłujko z nim žywy był, nježli až jo měł góle wóte mnjo.

25 skóńcnje som wót njogo pśiwzeł, ale och! Ja som wusedlobny syn; Ako jo to wiźeł, njejo kśěł to za swójo wobsejźeństwo źaržaś, ale jo ku mnjo powědał: 26 pak jo jogo šwicał abo jomu k ampli na takem městnje, až njeby žednje nic wót njogo słyšał; njesłyšyš žednje něco wót njogo; njesłyšyš. A něnt se wó sebje staraj sam; Ja śi žednje wěcej njewiźim.

27 a how som se bójał a skjaržbu wó swójich bědnych a bědnych poměrach. Och, mój syn! Och, mój cłowjek! Som śi to pokazała?

28 źowćow jo wótegroniło: »Som srědnosć pśeśiwo twójej chórosći namakał, to śi zlubijom; pśeto teke ja som był wusedlona, ale Bog jo mě wucysćił, teke togo, kenž Jezus groni, syna žeńskeje Marije.

29 ako jo se žeńska pšašała, źo ten bog jo, wó kótaremž jo powědała, wótegronijo źowćo: »Wón bydli pla was how w samskem domje.« 30 pak kak móžo to byś? Wóna groni; Źo wón jo? Lej, wótegronijo źowćo, Jozef a Marija; A góle, kótarež jo pla nich, se groni Jezus, a wón jo, kenž jo mě wót mójeje chórosći a drapawa wulichował.

31 pak na kótaru wašnju, wóna groni, sy se wót twójogo wurěšenje wurěšyła? Njocoš mě to groniś?

32 cogodla nic? Groni źowćo; Som wzeł wódu, z kótarymž su jogo leicham myli, jo se pśez mnjo žerł, a mója wuśěg jo se zgubiła.

33 da jo se zwignuła manźelska princa a jo ju góspodowała, z tym až jo Josepha wjeliku gósćinu pśigótowała, srjejź wjelikeje kopice muskich.

34 a na drugi źeń jo ju wónjatu wódu wzeła, aby kněza Jezusa myła, a jo sem pó tom samske wódy wó swójom synje, kótaruž jo sobu pśinjasła, a jeje syn jo se rowno tak wót swójogo wobrota wurěšył.

35 Tam jo spiwała Boga źěk a chwalbu a źašo: Daś jo maś, kótaraž jo se śi naroźiła, o Jezus!

36 gójš pótakem luźi, kenž su wót samskeje pśirody ako ty, z wódu, z kótarymž twójo śěło myjo?

37 pótom jo ju žeńskej Mariji wjelgin wjelike dary pśinjasł a jo ju ze wšeju zemskeju cesćowku dalej pósłał.

KAPITEL 7 Pózdźej su pśišli do drugego města a su měli wólu, se tam zasedliś.

2 a stej šłej do domu muskego, kenž jo był fryšnje wóženjony, ale pśez zapleśenje guslowarjow swóju žeńsku lubiś njamóžo.

3 ako pak su w toś tej nocy w jogo domje bydlili, bu muski wót swójogo njepórědnego wulichowany.

4 a ako stej se rano na se wobrośiłej, jeju drogowanje dalej wjasć, jo ju fryšnje wóženjony a jo jim pśigótował drogotne rozgrono.

5 ako pak su na drugem zajtšu dalej śěgnuli, su pśišli do drugego města a su wiźeli tśi žeńske z rowa hyś, kótarež su pód wjelikim winom wujšli.

6 Ako jo wóna wiźeła swětu Mariju, jo powědała k źowćoju, kótaraž jo była jeje towariška, a źašo: Źi a pšašaj se jich, co z nimi jo kjabel, a kaka njegluka jo se jim stała?

7 Ako jo se wóna pšašała, njejsu jej wótegrono dali, ale su se zasej pšašali: Chto stej, a źo se wy źotej? Pśeto źeń jo daloko mimo, a noc jo bliska.

8 smy drogowarje, powěda źowćo, a pytamy góspodu, w kótarejž móžomy pśenocowaś.

9 Wy sćo wótegronili: Źi z nami a bydlij pla nas.

10 a wóni su jim slědowali a su se do nowego domu zawjadli, kótaryž jo był z wšakimi meblami derje zarědowany.

11 jo było něnto zymski cas, a źowćo jo šło do jśpy, źož su te žeńske byli, a jo je namakało płakajucy a skjaržecy ako do togo.

12 Pódla njeju jo stojała klama, kótaraž jo była ze žydu pókšyta, a bělik jo wisała wót jogo šyje dołoj, kótaruž su kusali a futrowali.

13 ako pak jo źowćo groniło: »Kak rědnje, móje kněnje, jo to kšeta! Wóni su wótegronili pód łdzami a su powědali: Toś to klamory, kótarež wiźiš, jo był naš bratš, roźony wót teje samskeje maśerje ako my.

14 pśeto ako jo naš nan wumrěł a nam wjelgin wjelike zamóženje zawóstajił a smy jano togo bratša měli a se procowali, jomu se góźecu partiju stwóriś, a smy se myslili, až dej se wóženiś ako druge muske, dokulaž jo jogo homoseksualny a zažarjoneje žeńskeje, bźez togo až smy to wuwónosyli.

15 a w nocy, krotko do łamanja dnja, ako su byli źurja domu kšuśe zacynjone, smy wiźeli, až jo se naš bratš do spinki pśeměnił, ako jogo něnto wiźiśo.

16 a my, w tužnem stawje, w kótaremž wiźiśo nam, dokulaž žednogo nana njamamy, kenž nas troštujo, su nas na wšykne wašnje, magiery a wěšćarje swěta wobrośili, ale njejsu nas nic zgubili.

17 tak cesto ako se wót tužnosći cujomy, se zwigamy a źomy z toś teju našeju maśerju k rowu našogo nana, źož smy, gaž smy dosć płakali, se domoj wrośiś.

18 ako jo źowćo zanjeroźowało, jo wóna powědała: Sudobja a słucha na ze swójimi tšachami, pśeto maśo srědnosć za waše wobdrognjenje w bliskosći, mjazy wami a srjejź wašogo domu.

19 Pśeto teke ja som był wuseś; Ako pak som wiźeł tu žeńsku a z njeju toś to małe góle, kótaregož mě jo Jezus, som swójo śěło z wódu póbryskał, z kótarymž jo jogo maś jogo myła, a ja som se skóro wustrowił.

20 a ja som sebje wěsty, až jo teke zamóžny, tebje w twójej nuzy wulichowaś. Toś stanjo, źi k mójej kněni, Mariji, a gaž sy ju do twójeje śpy pśinjasł, ga wótekšyj jej pótajmstwo a pšosym jich rownocasnje pśistojne, sobulutowanje ze swójeju wěcu měś.

21 gaž su žeńske nagrono źowća měšali, su chwatali k swětej Mariji, su se jej stajili, su se jej sajźili, su se pśed nju sednuli a płakali.

22 a źašo: O naša luba žeńska swěta Marija, zmilij śi twójeje skjaržby, wšako njamamy žednu głownu našej familiji, nikogo, kenž jo staršy ako my; Žeden nan a žeden bratš, kenž pśed nami za- a wujźo.

23 toś togo klamarki pak, kótarež wiźiśo, jo był naš bratš, kótaregož jo někaki žeńska pśez wjerśenje do togo stawa pśinjasł, kótaryž wiźiśo.

24 dawna jo była swěta Marija tužna nad jeje padom, jo wzeła Kněza Jezusa a jo jen sajźiła na kśebjat pyški.

25 a źašo swójomu synoju: O Jezus Kristus: Městno togo klamarnja zasej (abo gój) pó twójej wurědnej mócy a daj jomu zasej póstawu cłowjeka a rozymnego stwórjenja, ako běšo to pjerwjej cynił.

26 to jo swěta žeńska Maria lěbda groniła, ale klama jo ned cłowjesku póstawu pśiwzeła a bu młody muski bźez kuždego misionara.

27 a wón a jogo maś a sotšy stej se módliłej žeńska Maria, stej zwignułej góle na jeje głownu, pókusaštej a powědałej: Pjeni twója maś, o Jezus, o Heiland swěta! Žognowanej stej wócy, kótarejž stej tak glucnej, śi wiźeś.

28 a sotše stej to wulicowałej swójej maśeri a stej powědałej: Napšawdu, naš bratš jo zasej do swójeje pjerwjejšneje póstawy wrośił pśez pomoc Kněza Jezusa Kristusa a pśez dobrośiwosć wónego źowća, kenž jo nam wó Mariji a jeje synje wulicował.

29 a dokulaž jo naš bratš njezmanźelony, tak jo derje, až smy jogo z tym źowćom, jich słužabnicu, zajśpili.

30 ako su Mariju w tej wěcy konsultěrowali a jeje pśizwólenje dali, su cynili kšasnu swajźbu za toś to źowćo.

31 a ako jo se jeje tužnosć do radosći pśeměniła a swójo žałowanje do radosći, su chopili juskaś. A wjasoły byś a spiwaś, w swójej nejbogatšej drastwje, z wobwězbami.

32 Dana předrawa a brjazynu jich Bog a stej powědałej: O Jezus, syn Dawida, kenž se tužnosći do wjasela a žałowanja do wjasołosći pśeměniš!

33 na to stej wóstałej Jozef a Marija źaseś dnjow a stej pótom dalej śěgnułej, za tym až stej wót luźi wjeliku cesćownosć dojśpiłej.

34 a ako su se z nich rozžognowanje wzeli a domoj wrośili, su wołali: 35 pśedewšym pak źowćo.

KAPITEL 8 1 na jich droze su pśišli do pusćinoweje zemje, a su jim gronili, až jo wót rubjažnikow domapytane. Tak stej se Jozef a swěta Marija na to pśigótowałej, ju w nocy pśeprěkujotej.

2 a ako stej dalej šłej, lej, stej wiźełej rubjažnika na droze spaś a z nimi wjelika licba rubjažnikow, kótarež su byli swóje zwězkowe towariše, kótarež su teke spali.

3 tej stej groniłej Titus a Dumachus; A Titus jo powědał k Dumachusoju: »Pšosym śi, laj toś te luźe měrnje pśejdu, až njeby naša towarišnosć nic wót nich njezgónijoła.« 4 ako pak jo se Dumachus wopěrał, jo Titus zasej powědał: »Cu śi styrźasća póstrowow daś a k zastawkoju mój pas wześ, kótaryž jo jomu dał, ako jo powědał, až njeby gubu wótcynił a žeden zogol gótował.« 5 ako jo žeńska Marija dobrotu wiźeła, kótaruž jo rubjažnik jim wopokazał, źašo jomu: Bog, Kněz, buźo śi k swójej pšawicy pśiwześ a tebje wódaśe twójich grěchow daś.

6 Da jo kněz Jezus wótegronił a źašo swójej maśeri: Gaž jo tśiźasća lět zajšła, o maś, budu mě Žydy w Jeruzalemje kśicowaś; kśicowaś; kśicuju se mě Žydy w Jeruzalemje; 7 a tej stej ze mnu w samskem casu na kśicy, Titus k mójej pšawicy a dumachusu k mójej Lěwicy, a wóttam buźo Titus pśede mnu do paradiza hyś.

8 a ako jo groniła: »Bog wobzwarnował, až jo to twój kjabel, o mój syn «, su śěgnuli do města, w kótaremž su byli někotare guski. Kótare, gaž su se jomu bližyli, do pěskowych cyglow změnili.

9 a wóni su šli k wónym platanowemu bomoju, kótarejž se groni Matarea.

10 a w Matarea jo dał Jezus, Kněz, studnju žrědliś, w kótaremž swěta Marija swój płašć myjo.

11 a balsam se we wónem kraju z znoja napórajo, kótaryž jo wót Kněza Jezusa dołoj běžał.

12 wóttam su śěgnuli do Memphisa, su wiźeli faraona a su wóstali tśi lěta w Egyptowskej.

13 a kněz Jezus jo w Egyptowskej wjelgin wjele źiwow cynił, kótarež njenamakajoš daniž w scenje źiśetstwa daniž w scenje dopołnosći.

14 pó tśich lětach jo se wrośił z Egyptowskeje, a ako jo pśišeł do bliskosći Judy, jo se Joseph bójał, nutś hyś.

15 ako jo słyšał, až jo Herodes njabogi a tam jogo syn Archelaos na jogo městnje kněz, jo se wón bójał.

16 a ako jo šeł do Judy, jo se jomu janźel Bóžy zjawił a źašo: O Joseph, źi do města Nazaret a wóstań tam.

17 jo napšawdu źiwne, až se wón, Kněz wšych krajow, tak pśez teliko krajow tam a sem njaso.

KAPITEL 9 1 Ako su pózdźej do města Bethlehem pśišli, su tam namakali někotare wjelgin zacwiblowane chórosći, kótarež su se źiśam tak wobśěžyli, až nejwěcej z nich jo wumrěło.

2 Běšo raz žeńska, ta jo měła chórego syna, kótaregož jo wóna, ako jo lažała w wumrěśu, k swětej žeńskej Mariji pśinjasła, kótaruž jo wiźeła, ako jo Jezusa Kristusa myła.

3 To jo powědała žeńska: O mója žeńska Marija, glědaj dołoj na toś togo mójogo syna, kenž se wót nejtšašnjejšych bólosćow plapujo.

4 Ako jo swěta Marija słyšała, źašo: Wzej pitśku z wódy, z kótarymž som swójogo syna mył, a pśepowědajo jogo z tym.

5 a wóna jo wzeła pitśku wót wódy, ako jo to swěta Marija pśikazała, a jo z tym swójogo syna, kenž jo, wót jogo mócnych bólosćow se rozmuśił, wusnuł. A za tym až jo pitśku spał, jo wócuśeł dopołnje strowy a jo se zmógnuł.

6 Maś jo se wjaseliła nad tym wuspěchom a jo zasej k swětej Mariji, a swěta Marija jo k njej źašła: Chwal Bog, kenž jo twójogo syna wugójł.

7 Na tom samskem městnje jo była druga žeńska, susedka wót njeje, kótarejež syn jo był něnto gójaŕ.

8 Syn teje žeńskeje jo śerpjeł na samskej chórosći, a jogo wócy stej byłej něnto pśisamem ceło zacynjonej, a wóna jo skjaržyła źeń a noc wokoło njogo.

9 a maś góleśa, kótaraž jo se wugójła, źašo jej: Cogodla njepśinjasoš twójogo syna k swětej Mariji, ako som swójogo syna k njej pśinjasł, ako jo był w smjertnem tšachu? A wón bu gójaŕ pśez wónu wódu, z kótarejuž su lewana swójogo syna Jezusa myli?

10 ako jo žeńska to słyšała, jo teke wóna šła, jo se teke wóna šła, jo se teke wóna pósednuła, jo se ta samska wóda a wumyła swójogo syna z tym, na což stej se jogo śěło a jogo wócy ned zasej do swójogo něgajšnego stawa pśesajźiłej.

11 a ako jo swójogo syna do St. Mary dowjadła a jej jogo pad wótcyniła, jo jej pśikazała, se Bogu za wustrowjenje swójogo syna źěkowaś a nikomu groniś, co jo se stało.

KAPITEL 10 1 běšo w samskem měsće dwě žeńsce muskego, wót kótarychž jo měł kuždy chórego syna. Jadna z nich jo se groniła Marija a jeje syn jo se groniło Kaleb.

2 Was jo se pózwignuł, jo wzeł swójogo syna a jo šeł k swětej žeńskej Mariji, maśeri Jezusa, a jo jej wjelgin rědny tepich póbitował a źašo: O mója žeńska Marija, wzej toś ten tepich wóte mnjo a daj mě město togo mały zawick.

3 Marija jo pśizwóliła, a ako jo maś Kalebsa dalej była, jo swójomu synoju płašć z wětšowego rubjena wuśěgnuła, jo jogo woblakła, a jogo chórosć jo se gójła. Ale syn drugeje žeńskeje jo wumrěł.

4 na to jo nastał mjazy nimi rozdźěl w tom, až su wótměnjajucy wobchody familije wugbali, kuždy tyźeń.

5 a ako Marija, maś śele, do rěda pśišła a jo kamjeny zatopiła, aby klěb pjakła, a wótejšła, aby młyn dosegnuła, jo dała swójogo syna śele pśi kamjenach slědk.

6 A druga žeńska, jeje pódlańska gjarna žeńska, jo wiźeła, a jo sama, wzeła, wzeła a jo šła do pjaca, kenž jo była wjelgin góruca, a jo šła pótom dalej.

7 Ako jo se Marija wrośiła, jo wiźeła swójogo syna Kaleb se smějucy srjejź pjaca lažaś, a pjac jo był tak zymny, ako njeby hyšći žednje wóśoplił, a jo se wuleśeł, až jo jeje pódlańska žeńska, jogo do wognja chyśiła.

8 ako jo wóna jogo wen pśiwjadła, jo wóna jogo k swětej žeńskej Mariji pśinjasła a jo jej wulicowała tšojenje, na což jo wótegroniła: »Buź změrom, ja se bójm, mógał wěc zeznaś.« 9 na to jo jogo pódlańska žeńska wzeła, druga žeńska, ako jo wiźeła pśi studni wódu póceranu a śele pśi studni graś, a až njejo nichten w bliskosći był, a chyśił jogo do studnje.

10 a ako su někotare muske pśišli, aby pó wódu ze studnje šli, su wiźeli gólcyk na pówjerchu wódy sejźeś, su jogo wuśěgnuli z powrjozami a su se źiwali pśez góle a su chwalili Boga.

11 tam jo pśišła maś, jo jogo wzeła a jo jogo k swětej Mariji, jo skjaržyła a źašo: O mója kněni, glědaj, co mója pódlańska žeńska jo mójomu synoju nacyniła a kak jo jogo do studnje chyśiła, a ja njebudu dwójcy góźbu k jogo smjerśi.

12 Swěty Marija jo jej wótegroniła: Bog twóju zranjonu wěc wupšawnijo.

13 ako něnto někotare dny pózdźej jo druga žeńska k studni pśišła, aby wódu pócerała, jo se jeje noga w powrjozu załamała, tak až jo z głowy do studnje padnuła, a te, kótarež su jej k pomocy chwatali, su namakali swóju nopu a jeje kósći rozbili.

14 a wóna jo wzeła zły kóńc, a do njeje jo se dopołniło wugronjenje spisowaśela: Wóni su wuryli studnju a su jen dłymoko cynili, su pak sami do jamy padnuli, kótarež su pśigótowali.

KAPITEL 11 1 Druga žeńska we wónem měsće jo měła tejerownosći dweju synowu, kótarejž stej byłej chórej.

2 A ako jo był ten jaden njabogi, drugi, kenž jo lažał smjerśi blisko, jo wzeł žeńsku swěteje Marije do jeju rukowu, jo se wobrośiła pód łdzami na nju a źašo: 3 O mója kněni, pomogaj a wuśěž mě! Pśeto som měł dweju synowu, jadnogo som rowno zakopował, drugego wiźim rowno w wumrěśu lažaś, lej, kak pówažnje gnadu pla Boga pytam a k njomu módlim.

4 Tam źašo jich: Kněžo, ty sy gnadny a zmilny a dobrośiwy; Ty sy mě dweju synowu darił; Jadnogo sy se na se wzeł, o pśeluš mě z drugim.

5 ako jo swěta Marija wjelikosć swójeje tužnosći spóznała, jo wóna woblakła a źašo: Połož swójogo syna do póstole mójogo syna a pókšyj jen ze swójimi suknjami.

6 A ako jo jogo do póstole połožyła, w Tom Kristusu lažała, w tom wokognuśu, ako jo jomu smjerś rowno wócy zacyniła; Gaž jo se wóń drastwy Kněza Jezusa Kristusa k gólcykoju zadobyła, stej se wócy wótcyniłej, a wón jo wołał z głosnym głosom za swójeju maśerju a jo wó klěb wołał, a ako běšo jo to dostał, jo to srěbał.

7 Dań jo jogo maś źašo: O kněni Maria, něnto som pśeznanjona, až mógu mócy Boga we tebje bydliś, aby twój syn źiśi gójś mógał, kenž su wót samskeje družyny ako wón, gaž swóju drastwu dotyknu.

8 tych popajźeństwow, kenž jo se na tu wašnju gójł, jo ten samski, kenž se groni w ewangeliumje Bartholomej.

KAPITEL 12 1 A to jo była wusedlo žeńska, ta jo šła k swětej žeńskej Mariji, maśeri Jezusa, a źašo: O mója kněni, pomogaj mě.

2 Swěta Marija jo wótegroniła: »Kaka pomoc ty wótchylaš?« Jo to złoto abo slobro, abo až twójo śěło se wót jogo wurěšenje gój?

3 Chto, groni žeńska, móžo mě to pśizwóliś?

4 Swěta Marija jo jej wótegroniła: Pócakaj pitśku, daniž njejsom mójogo syna Jezusa mył, a pśinjasoj jogo do póstole.

5 Žeńska jo cakała, kak su jej pśikazali. A gaž jo Marija Jezusa do póstole połožyła a jej wódu dała, z kótarymž jo swójo śěło myła, jo groniła: Wzej něco wót wódy a wulaj jen pśez twójo śěło; 6 a ako jo to cyniła, jo se ned nutś a jo se Bog chwalił a se jomu źěkował.

7 a wóna jo šła dalej, za tym až jo tśi dny pśi sebje bydliła.

8 a ako jo šła do města, jo wiźeła princa, kenž jo se wóženił źowku drugego princa.

9 als pak jo k njej pśišeł, jo wón spóznał mjazy jeje wócyma znamjenja wurušenja ako gwězda a jo na to manźelstwo za rozpušćone a njewuznawane.

10 alsta toś tych luźi w toś tom stawje jo wiźeła, kótarež su byli wjelgin wobtužne a kopicu łdzow ronili, jo se wóna za pśicynu swójogo wina pšašała.

11 Wy sćo wótegronili: Njepšašajśo se za našymi poměrami; Pśeto njejsmy zamóžne, našu njegluku irgendu cłowjekoju wózjawiś.

12 weto jo ju tłocyła a jo ju pšosyła, jej swój nadpad k wěsći daś, z tym až jo wukładła, až móžo je snaź na srědnosć pokazaś.

13 a ako su jej pokazali młoźeńce a znamjenja wobrota, kótarež su se mjazy jeje wócyma pokazali, pokazujo.

14 Was jo powědało: Teke ja, kótarež wiźiśo na toś tom městnje, jo było wót togo samskego štapjeca padnuła, a ako som šeł do Bethlehema, som šeł do wěsteje jamy a som wiźeł žeńsku z mjenim Mariju, kótaraž jo měła syna, kótarejž jo Jezus gronił.

15 ako jo wiźeła, až som była wuseśiwana, jo se wóna wó mnjo starosćiła a jo mě dała wódu, z kótarymž jo leicham swójogo syna myła. Z tym som swójo śěło póbryskał a jo se nutś.

16 a toś te žeńske su powědali: Coš, kněni, z nami hyś a nam swěta Marija pokazaś?

17 alstow jo była z tym wobjadna, su se zwignuli a su šli k swětej žeńskej Mariji a su wjelgin nadobne dary sobu wzeli.

18 a ako su nutś pśišli a jej swóje dary póbitowali, su pokazali wusedliwej młośince, což su jej sobu pśinjasli.

19 tam źašo swěta Marija: Zmilnosć Kněza Jezusa Kristusa wótpócywa na was!

20 a wóna jo jim dała pitśku z wódy, z kótarymž jo śěło Jezusa Kristusa myła, a jim pśikaza, chórego z tym myś. A ako su to cynili, jo była skóro zažyta; 21 a wóni a wšykne, kenž su byli pśibytne, brjazy Bog. A połne wjasela su se wrośili do swójogo města a su Boga wó to chwalili.

22 ako jo princ słyšał, až jo jogo žeńska zažyła, jo ju sobu domoj wzeł a druge manźelstwo wzeł, z tym až jo se Bogu za wustrowjenje swójeje žeńskeje źěkował.

KAPITEL 13 1 Jo było teke źowćo, kótarež su wót satana domapytali.

2 Pśeto zaklěty duch jo se jej cesto w póstawje plona zjawił a jo był pśichylony, ju póžeraś, a jo jej wšu kšej tak srěbał, až jo wóna ako njabogi kadawer wuglědała.

3 Tak cesto ako jo zasej k sebje pśišła, jo zakśikała, ruce wokoło głowy stykała, a źašo: Běda, dujom, to njejo nichten namakaś, kenž móžo mě wót togo bźezbóžnego plona wulichowaś!

4 Waš nan a jeje maś a wšykne, kenž su wó nich byli a su wiźeli, žałuju a płakali wó nich.

5 a wšykne, kenž su pódla byli, su byli wósebnje wobtužone a su we łdzach rozpušćili, ako su ju skjaržyli a powědali: Móje bratšy a pśijaśele, njedajo nikogo, kenž móžo mě wót togo mordarja wumóžyś?

6 A źowka princa, kótaraž jo se wót swójogo wuwězka gójła, jo słyšała skjaržbu źowća, jo šła na kšywo swójogo groda a jo wiźeła, kak jo ruce wokoło głowy srěbnuła a póla łdzow wulažała a wšyknych luźi, kótarež su byli wokoło njeje, w žałowanju.

7 a wóna jo se pšašała muskego besyja: Lěc maś jogo žeńskeje hyšći bydli? Wón jo jej gronił, až stej jeje nan a jeje maś wobej žywej.

8 a wóna jo pśikazała, swóju mamu k njej pósłaś, a ako jo ju pśiś wiźeła, jo groniła: Jo to wobsejźonych źowćow twója źowka?

Wóna jo stonała a groniła a groniła: Jo, gnadna kněni, som ju tebje póbiła.

9 a źowka princa wótegroni: Wótkšyśe mě to pótajmstwo swójogo pada, pśeto ja wam wobmakajom, až som był wusedlny, ale žeńska Maria, maś Jezusa Kristusa, jo mě wugójła.

10 a jo-lic coš, až twója źowka zasej do swójogo pjerwjejšnego stawa pśesajźijo, ga pśinjaso wóna za bethlehemom a pšašaj se za Mariju, maśerju Jezusa, a dwěma, až twója źowka se zagranja.

Pśeto ja dwójaka, ale ty pśiźoš z wjelikim wjaselim pśez wustrowjenje twójeje źowki domoj.

11 gaž jo wóna dopisowólnje powědała, jo se zwignuła a jo ze swójeju źowku na wěste městno, k Mariji a jo jej wulicowała pad swójeje źowki.

12 Ako jo swěta Marija słyšała swóje stawizny, jo jej pitśku wót wódy dała, z kótarymž jo leicham swójogo syna Jezusa myła, a jo jej pśikazała, to wó leicham swójej źowce woblewaś.

13 a wóna dajo jej jadna z wětšow Kněza Jezusa a źašo: Wzej te wětšyki a pokaž je swójomu njepśijaśeloju, tak cesto ako jogo wiźiš; A wóna jo ju w měrje pósłała.

14 Als su město spušćili a se domoj wrośili, a cas jo pśišeł, w kótaremž jo satan ju pópadnuł, jo se jej zjawił w samskem wokognuśu toś togo samskego wokognuśa toś togo zaklětego

ducha w póstawje wjelikego plona, a źowćo, kótarež jo jogo wiźeło, jo se bójało.

15 a maś źašo jej: Njebój se, źowka! Wóstaj jogo na pokoj, daniž tebje bližej njepśiźo! Pótom pokaž jomu zwite rubiško, kótarež jo nam žeńska Marija dariła, a buźomy wiźeś, co jo se stało.

16 Da jo pśišło satan ako grozny plon, a śěło źowća jo se tśěskotało ze tšachom.

17 gaž pak jo wětšowe rubiško na jeje głowu a wokoło jeje wócowu połožyło a jomu pokazało, su wuchadali z wětšowego płomjenja a žaglece wugel a su na plona pušćili.

18 o! Kaki wjeliki źiw jo se stał: Gaž jo plon kněza Jezusa wuglědał, jo wujšeł wogeń a jo se na jogo głowu a jogo wócy sypał; sypnjo; wugasył jo se wogeń a jo se na jogo wócy sypał; sypał; Tak jo z głosnym głosom zawołał: Co mam z tobu cyniś, Jezusa, ty syn Marije, źo dejm z tobu wuběgnuś?

19 a wón jo se wulěkany slědk śěgnuł a jo źowćo spušćił.

20 a wóna jo se wót teje nuze wulichowała a jo spiwała chwalobne spiwy a źěk na Bogu a z njeju wšyknych, kenž su pódlažali statkowanju źiwjaka.

KAPITEL 14 1 Tam jo teke druga žeńska bydliła, kótarejež syn jo był wót satana wobsejźony.

2 Toś ten kružk, kenž jo Judaš gronił, jo był, tak cesto satana jogo pópadnuła, pśichylona, wšych pśibytnych kusnuś. A gaž howac nikogo w jogo bliskosći njenamakajo, jo se kusnuł do rukowu a drugich źělow.

3 ako pak maś togo njeglucnego gólcyka wót swěteje Marije a jeje syna Jezusa słyšašo, jo se pózwignuła skóro, jo swójogo syna do jeje rukow wzeła a jogo k žeńsce Mariji dowjadła.

4 w mjazycasu su Jakubus a Joses góletko, Kněza Jezusa, zebrali, aby w danem casu z drugimi źiśimi grajkali. A ako stej šłej wen, stej se sednułej a Kněz Jezus z nimi.

5 a Judas, kenž jo był wobsejźony, jo pśišeł a jo se sednuł k pšawicy Jezusa.

6 Ako satan ako zwětšego na njogo statkował, jo šeł wokoło, kněza Jezusa kusnuś.

7 a dokulaž njejo mógał, jo Jezusoju na pšawy bok derił, až jo se zašaltał.

8 a w samskem wokognuśu jo satan knaba spušćił a jo gónił ako wjelicny pjas.

9 Teje samskeje zwěrjeśa, kótaryž jo Jezus derił a ze satana w póstawje psa wujšeł, jo był Judaš Ischariot, kenž jogo na Žydow pśeraźijo.

10 a ten samski bok, na kótaryž juda jo jogo derił, su Žyźi pśebite Žyźi ze slinom pśejšli.

KAPITEL 15 1 A ako jo był Kněz Jezus sedym lět stary, jo wón był na wěstem dnju z drugimi gólcymi, swójimi towarišami, kenž su byli někak w samskem starstwje.

2 a ako su grali, su cynili glinu k wšakim formam, rozmjej k jagłu, wołam, ptaškam a drugim póstawam.

3 Kuždy chwali se swójomu źěłoju a procujo se, drugich pśetrjefiś.

4 a Jezus, Kněz, źašo kronam: Cu póstawam, kótarež som dał hyś, pśikazowaś.

5 a gaž su śěgnuli, a gaž jo jim pśikazał, se wrośiś, su se wrośili.

6 wón jo teke figury ptaškow a wroblow gótował, kótarež, gaž jo pśikazał lětaś, a gaž jo pśikazał, změrom stojaś, su stojecy wóstali.

A gaž jo jim jěź a piśe dał, tak su jědli a pili.

7 ako su gólcy skóńcnje wótejšli a swójim starjejšym wó tom wulicowali, su jich nany k nim powědali: Kłobyki was, źiśi, za pśichod swójeje towarišnosći, pśeto wón jo guslowaŕ; Pas a wobijaj se jogo, a njegraju wótněnta wěcej z nim.

8 a na wěstem dnju, ako jo Kněz Jezus z gólcowanim grał a gnał wokoło, jo pśišeł mimo fejfeja, ako jo se gronił Salem.

9 a w jogo wobchoźe jo było wjele rubiškach, kótarež su słušali wobydlarjam togo města a kótarež su kśěli we wšakich barwach barwiś.

10 a Jezus, Kněz, jo šeł do słodkika, wzeł wšykne rubiška a chyśił je do pjaca.

11 Als Salem domoj jo pśišeł a wiźeł, až su byli drastwy skazone, jo wón zachopił, wjeliki zogol cyniś a kněza Jezusa pórokowaś, z tym až jo powědał: 12 Co sy mě cynił, ty syn Marije? Ty sy mě a móje susedy zraniła; Wóni su sebje žycyli wšykne, až by swóje drastwy měli pšawu barwu; Ale ty sy pśišeł a sy ju wšyknych skazył.

13 a Jezus, Kněz, wótegroni: Cu barwu kuždego rubiška tak změniś, ako ty to zwónoźijoš.

14 a gaž jo zachopił, rubiška z pjaca wześ, a wóni su se wšykne w samskich barwach barwili, kótarež jo fejnžaŕ žycył.

15 a ako su Žyźi toś ten pśechwatajucy źiw wiźeli, jo wóna Boga.

KAPITEL 16 1 a Joseph, źož jo šeł teke w měsće, jo wzeł kněza Jezusa ze sobu, źož jo se pósłał, aby wrota abo mlokowe zbórki abo was abo kisty cynił. Kněz Jezus jo z nim był, źož teke pójźo.

2 a tak jo Joseph něco w swójej twóŕbje měł, kenž jo mógał dlej abo krotšy abo šyršy abo wusčej cyniś, jo kněz Jezus swóju ruku pó tom wutykał.

3 a gaž bu tak, ako jo kśěł Joseph to měś.

4 Sos njejo wón to trjeba měł, něco ze swójima rukoma dokóńcyś, dokulaž njejo był wjelgin šykowny w swójom twaŕcowem rucnikaŕstwje.

5 za wěsty cas jo dał kral z Jeruzalema jogo wołaś a źašo: Cu, až mě tron twariš, kótaryž jo tak wjeliki ako městno, na kótaremž zwětšego sejźim.

6 Joseph jo słuchał, jo ned zachopił statk a jo wóstał dwě lěśe w palasće krala, nježli jo to dokóńcył.

7 a ako jo pśišeł, aby na swójom městnje pśisunuł, jo wón zwěsćił, až jo trjebał dwa rozpśestrěśa na kuždem boce póstajoneje měry.

8 a ako jo to kral to wiźeł, bu wjelgin rozgórjony na Josepha.

9 a Joseph jo se bójał gniwa krala a jo se lagnuł bźez jogo wjacerje do póstole, bźez togo až něco k jěźi.

10 a Kněz Jezus se jogo pšaša: Wót cogo se wón bój?

11 Joseph jo wótegronił: Dokulaž som swójo źěło w źěle zgubił, kótarež som w toś tyma lětoma wugbał.

12 Jezus źašo jomu: Njebój se a njedaj se zachyliś.

13 jo zapśimnuł jaden bok trona, a cu drugich, a comy jen k jogo spšawnej wjelikosći pśinjasć.

14 a ako jo Joseph cynił, což jo kněz Jezus gronił, a kuždy z nich z mócu swój bok śěgnuł, jo se tron a jo se na pšawu wjelikosć jsy pśinjasł.

15 kaki źiw, ako su te, kenž su pódla stojali, su wiźeli, až su byli zaźiwane a Bog su chwalili.

16 tron jo był ze samskego drjewa gótowany, kenž jo za cas salomosa eksistěrował, rozmjej z drjewa, kenž jo był ze wšakimi formami a figurami wupyšnjony.

KAPITEL 17 1 Na drugem dnju jo šeł kněz Jezus na drogu a jo wiźeł někotare gólcy, kenž su byli na grajkanje zmakane, a jo se jim pśisunuł: 2 Ako pak su jogo wiźeli, su se zagranjali a su jomu pśewóstajili, jich pytaś.

3 a Jezus, Kněz, stupi k wrotam domu a pšašašo se někotare žeńske, kenž su tam stojali: Źo su gólcy wóstali?

4 a ako su wótegronili: To nichten how njejo był; Kněz Jezus źašo: Chto te, kenž w pjacu wiźiśo?

5 Wy sćo wótegronili: Wóni su byli źiśi wót tśich lět.

6 To jo Jezus głosnje zakśikał a źašo: Pójźćo sem, wy źiśi, k wašomu pastyrjoju!

7 a skóro su gólcy wujěli ako źiśi a su wokoło njogo skokali. Ako su žeńske to wiźeli, su byli wjelgin zaźiwane a tśěskotali.

8 a ned su se módlili knězoju Jezusoju a su jogo łakali a su jogo powědali: O naš kněz Jezus, syn Marije, ty sy wěrny dobry pastyŕ Israela! Zminuj se tebje, kenž pśed tobu stoje a njecwibluju, až sy, o kněz, pśišeł, aby wuchował a aby skazył.

9 pó tom, ako kněz Jezus źašo: Źiśi Israela su ako Etiopiska pód ludom; Žeńske su powědali: Ty, Kněžo, wěš wšykno, a nic njejo śi schowane; nic njejo śi schowane; Něnt śi na tebje słuchamy a śi wó twóju zmilnosć słuchamy, až coš toś te gólcy zasej do jich pjerwjejšnego stawa slědk stajiś.

10 Da źašo Jezus: Pójźćo sem, wy gólcy, aby my tam hyś a grali; A ned, w pśibytnosći toś tych žeńskich, su źiśi pśeměnili a se do póstawy gólcow slědk pśinjasli.

KAPITEL 18 1 w mjasecu jo Adar Jezus knabutu zgromaźił a stajił ju do lisćiny prioritow, ako by wón kral był.

2 Pśeto wóni su wupśestrěli swóju drastwu na zemi, aby se mógał na to sednuś. A za tym až jo kwětkowu kronu gótował, jo je sajźił na swóju głowu a jo se stajił k swójej pšawicy a lěwicy ako stražnik krala.

3 a gaž něchten mimo pśiźo, ga su jogo z namócu wzeli a powědali: Pójź sem a módlił krala, aby glucny jězd měł.

4 w mjazycasu, mjaztym až jo se to stało, su někotare muske pśišli a su nosyli jaden gólcyk na lěgwje.

5 pśeto toś ten knabe, kenž jo ze swójimi towarišami na góru šeł, aby drjewo zběrał, a tam rebitowe gnězdo namakał a swóju ruku do njogo zatšašował, aby jaja wen wzeł, jo se wót gadowatego wuža štapił, kenž jo z gnězda skócył. Tak až jo był nuzkany, jogo towariše wó pomoc wołaś, kótarež su pśišli, ako su pśišli, jogo ako njabogego na zemi lažecy namakali.

6 na to su jogo susedy pśišli a jogo do města slědk znosyli.

7 Ako pak su pśišli na městno, źož jo sejźeł Kněz Jezus ako kral, a druge gólcy su stojali wokoło njogo ako jogo tych, su chwatali gólcy napśeśiwo tomu, kenž jo wót wuža kusnuł, a su powědali k swójim susedam: Pójźćo a cyni kraloju wašu cesćowu hejsu; 8 ako pak su se ze tužnosći wopěrali, pśiś, su sebje gólcy śěgnuli a su jich wóli nuzowali, pśiś.

9 a ako su k Jezusoju, Knězoju, pśišli, jo se wón pšašał: Cogodla su gólcowy gólcynk nosyli?

10 a ako su wótegronili, až jo jogo wuž kusnuł, jo Jezus powědał, Kněz, k gólcowemu: łagodnje nas du a wuže wusmjerśiju.

11 ako pak stej kśěłej se starjejšej gólcow zagroniłej, dokulaž jo jeje syn był smjerśi blisko; Gólcy su wótegronili a powědali: Njejsćo słyšali, co kral groni? Łasuj nas hyś a wuže wusmjerśiś; A njocośo jomu słuchaś?

12 a wóni su lěgwo zasej slědk pśinjasli, lěc su kśěli abo nic.

13 a ako stej do gnězda pśišłej, jo kněz Jezus k gólcowemu cłowjekoju gronił: Jo to šlucanje wužow? Wóni su gronili: "To jo to było."

14 a Jezus, Kněz, jo zawołał wuž, a skóro wujěšo a jo se jomu pódchyśił. K tomu wón źašo: Źi a wurubi wšykno gad, kótaryž sy gólcowy gólcyk zgubił; 15 Da jo se wuž k sebje wzeł a jo sebje swój ceły gad zasej pšec wzeł.

16 a Jezus, Kněz, jo zaklětował wuž, tak až jo se ned złamał a wumrěł.

17 a wón jo se gólcow z ruku dotyknuł, aby jogo zasej wustrowił.

18 a ako jo chopił płakaś, źašo Kněz Jezus: Pśestań płakaś, pśeto wótněnta dejš mój huknik byś; 19 a to jo kanaant Syman, kótaryž se w ewangeliumje naspomnjejo.

KAPITEL 19 1 Na drugem dnju jo Joseph swójogo syna Jakubausa pěskował, aby drjewo zběrał, a kněz Jezus jo šeł z nim.

2 A ako su pśišli na městno, źož jo drjewo było, a Jakubus jo zachopił, zběraś, lej, dokulaž jo jogo gadowata nattera, tak až jo chopił płakaś a zogol gótowaś.

3 ako jo Jezus Jezus jogo w toś tom stawje wiźeł, jo pśišeł k njomu a jo duł na městno, źož jo jogo natśěsenje kusnuł, a jomu jo šło ned derje.

4 Na wěstem dnju jo był kněz Jezus z někotarymi gólcow, kótarež su na kšywje domu grali, a jaden z gólcow jo padnuł a wumrěł ako gaž.

5 na to su te druge gólcy wótběžali, a Kněz Jezus jo wóstał sam na kšywje domu slědk.

6 A pśiswójźbne gólcow su k njomu pśišli a su k Jezusoju powědali, Knězoju: Ty sy našogo syna z kšywa domu dołoj chyśił.

7 wón pak jo prěł a kśikał: Naš syn jo njabogi, a wón to jo, kenž jo jogo wusmjerśił.

8 a Jezus, Kněz, wótegroni jim: Njepśiwóŕśo mě dla złosnistwa, kótaregož njamóžośo mě pśewjasć, ale dajśo nas gólcow sami pšašaś, kenž wěrnosć na swětło pśinjaso.

9 a Jezus, Kněz, jo stupił dołoj, stajijo se pśez głownu głowu njabogego gólcyka a źašo z głosnym głosom: Ceinus, Ceunus, chto jo śi z kšywa domu dołoj chyśił?

10 a njabogi knabe jo wótegronił: Ty njejsy mě chyśił, ale taki jo to cynił.

11 a ako kněz Jezus pśestajane, na jogo słowa źiwaś, dokulaž wšykne pśibytne Boga wó ten źiw dla.

12 do wěstego casa jo žeńska swětej Mariji Jezusoju pśikazała, swóju wódu ze studnje wuśěgnuś.

13 a ako jo šeł pó wódu, aby pó wódu šeł, jo se kružk łamał, ako jo był połny.

14 Jezus pak jo swój płašć wupśestrěł, jo wódu zasej zezběrał a ju swójej maśeri donjasł.

15 a ako jo se wóna źiwała pśez ten źiw, jo to połožyła a wšykne druge wěcy, kótarež jo wiźeła, w swójom spomnjeśu kšuśe.

16 Na drugem dnju jo był kněz Jezus z někotarymi gólcami pśi rěce, a wóni su pócerali wódu z rěki pśez małe kanale a su małe rybjece łompili.

17 Jezus pak, Kněz, jo dwanasćo cybanow gótował a je na kuždem boce wokoło swójogo gata połožył, tśi na jaden bok.

18 pak jo to był sabat, a syn Hannis jo pśišeł Žid a jo wiźeł, kak su te wěcy cynili, a źašo: Móc jej tak figury z gliny pśi sabaśe? A wón jo gnał k nim a jo jich rybak złamał.

19 pak Jezus, kněz, z rukoma pó wroblach jo placnuł, kótaruž běšo cynił, su wuběgnuli.

20 skóńcnje jo pśišeł syn Hannis k gatoju Jezusa, aby jogo znicył, a wóda jo se zgubiła, a Kněz Jezus źašo jomu: 21 Kak jo se toś ta wóda zgubiła, ga buźo teke twójo žywjenje zajś; A gaž jo wumrěła knabe.

22 drugi raz, ako jo kněz Jezus wjacor z Josephom domoj pśišeł, jo zmakał gólcykoju, kenž jo tak mócnje pśeśiwo njomu gónił, až jo jogo na zemju chyśił.

23 k tomu Kněz Jezus źašo: Kak sy mě wótchyśił, ga musyš padnuś a žednje wěcej stawaś.

24 a w toś tom wokognuśu jo knabe rozpadnuł a wumrěł.

KAPITEL 20 1 Jo było teke w Jeruzalemje jaden, kenž jo se gronił Zachaš, ten jo był šulski mejstaŕ.

2 A wón źašo Josephoju: Josephoju, cogodla njebuźoš Jezus ku mnjo pśišeł, aby swóje pismiki wuknuł?

3 Joseph jo pśigłosował a jo to wulicował swětej Mariji: 4 a wóni su jogo k wónemu knězoju donjasli. Ten, gaž jo jogo wiźeł, jomu alfabet napisał.

5 a wón jomu pśikaza, Aleph powědaś. A ako běšo Aleph gronił, jo jomu mejstaŕ pśikazał, Beth wugroniś.

6 a Jezus, Kněz, źašo jomu: Groń mě nejpjerwjej, co pismik Aleph wóznamjenijo, a pón cu Beth wugroniś.

7 a ako jo mejstaŕ grozył, jogo wupyšaś, jo jomu kněz Jezus wujasnił, co pismiki Aleph a Beth wóznamjeniju.

8 a kótare su byli rowno figury pismikow, kótarež su měli nakósne, a kótare pismiki su měli dwójoměstnowe licby? Dypki su měli a kótare njejsu měli; Cogodla jo stojał jaden pismik pśed

drugim; A wjele drugich wěcow jo chopił, jomu wulicowaś a rozkłasć, wó kótarychž jo mejstaŕ sam hyšći žednje słyšał a w žednych knigłach cytał.

9 a kněz Jezus źašo mejstarjeju: Glědaj na to, kak ja k tebje gronim; Pótom jo zachopił, jasnje a jasnje aleph, Beth, Gimel, Daleth a tak dalej až do kóńca alfabeta groniś.

10 da jo był mejstaŕ tak zaźiwany a źašo: »Myslim se, až ten knabe jo se pśed Noah naroźił; naroźił; 11 a wón jo se wobrośił na Josepha a źašo: »Ty sy jaden gólcyk ku mnjo pśinjasł, kenž jo wucony ako někaki kněz.

12 a wón jo teke powědał k swětej Mariji: »To njetrjeba twój syn wuknuś.« 13 a wóni su jogo donjasli na wuconego mejstarja, kótaryž, ako jo jogo wiźeł, źašo: Powědaj Alef!

14 a ako jo Aleph powědał, jo jomu mejstaŕ pśikazał, Beth wugroniś. Na to jo kněz Jezus wótegronił: Groń mě nejpjerwjej wóznam pismika Alepha, a pón cu Beth wugroniś.

15 als pak jo toś ten mejstaŕ swóju ruku zwignuł, aby jogo šwikał, jo jogo ruka zadrěła, a wón jo wumrěł.

16 Da jo Joseph k swětej Mariji gronił: Wótněnta njocomy jomu wěcej z domu hyś daś. Pśeto kuždy, kenž se jomu njespódoba, se wusmjerśijo.

KAPITEL 21 1 a ako jo był dwanasćo lět stary, su jogo do Jeruzalema na swěźeń dowjadli. A ako jo był swěźeń do kóńca, su se wrośili.

2 Kněz Jezus pak jo wóstał w templu slědk pód gójcami a nejstaršymi a wuconeju Israela. Někotare pšašanja wuknjenja jo naraźił a jim teke wótegrona dał: 3 pśeto wón jo k nim powědał: Ceji syn jo Mesias? Wóni su wótegronili: Syn Dawida: 4 cogodla, źašo wón, groni jogo pótom w duchu kněz? Ako jo gronił: Kněz źašo mójomu knězoju: Sedni se k mójej pšawicy, daniž njejsom twójich winikow k twójej šmótli cynił.

5 Da jo se jogo wěsty wušybbi pšašał: »Sy ty knigły cytał?

6 Jezus wótegroni: Wón jo wobej knigły cytał a teke to, což jo w knigłach stojało.

7 a wón jo jim rozkładł knigły kazni a pśedpise a wustawki a pótajmstwa, kótarež su w knigłach profetow zapśěgnjone. Wěcy, kótarež njeby mógał rozym žednogo stwórjenja dojśpiś.

8 Da jo powědał rabbi: »Njejsom hyšći žednje nic wó takem dopóznaśu wiźeł abo słyšał.« Co měniš, co z togo gólca buźo?

9 ako astronom, kótaryž jo był pśibytny, kněza Jezusa se pšaša, lěc jo astronomiju studěrował?

10 a Jezus, Kněz, wótegroni a jo jomu pomjenił licbu kulow a njebjaskich śělesow ako teke wy tśirožkate, kwadratiske a seksil.

Jich póstupujuce a regresiwne gibanje; Jich wjelikosć a wšake prognoze; A druge wěcy, kótarež njejo rozym cłowjeka žednje namakał.

11 mjazy nimi jo był teke filozof, kenž jo był w fyzice a pśirodnej filozofiji wopomnił a se kněza Jezusa pšašał: Lěc jo fyziku studěrował?

12 wón jo wótegronił a jo jomu rozkładł fyziku a metafyziku.

13 teke to, což jo stojało nad a pód mócu pśirody; 14 teke mócy śěła, jogo měški a jich wustatkowanja.

15 teke licba jogo cłonkow a kósćow, zacu, arterije a nerwy; 16 wšakich kakosćow śěła, groni a sucho, zyma a włožna, a jich pśichylnosći; 17 Kak jo duša na śěło statkowała; 18 což su byli jogo wšakorake zacuśa a zamóžnosći; 19 zamóžnosć powědaś, gniw, póžedanja; 20 a skóńcnje wašnju jogo zestajenja a rozpušćenja; A druge wěcy, kótarež njejo žedno stwórjenje gdy dojśpiło.

21 Da jo se filozof zwignuł, módli se Knězoju Jezusoju a źašo: O kněz Jezus, wótněnta cu ja twój huknik a słužabnik byś.

22 mjaztym až su se wó tych a pódobnych wěcach rozgranjali, jo pśišła swěta žeńska Marija nutś, za tym až jo tśi dny z Jozefom drogowała, aby jogo pytała.

23 a ako jo wiźeła, kak jo sejźeł mjazy gójcami a jo ze swójogo boka pšašanja na nju wusměrił a wótegrona dał, jo wóna k njomu groniła: Mój syn, cogodla sy to cynił? Glej, ja a twój nan stej nam wjele proce dałej, tebje pytaś.

24 wón jo wótegronił: Cogodla sćo mě pytali? Njejsćo wólili, až som musała se w domje mójogo nana pśistajiś?

25 ale wóni njejsu słowa rozměli, kótarež jo k nim powědał.

26 Da su se gójce Marije pšašali: Lěc jo to jeje syn? A ako jo groniła: Wón jo to był, su gronili: O glucna Marija, kótaraž jo takego syna naroźiła.

27 a wón jo se z nimi wrośił do Nacareta a jo jim we wšom.

28 a jogo maś jo na wšo to mysliła.

29 a Kněz Jezus jo rosł na wjelikosć a mudrosć a gnadu pla Boga a cłowjeka.

KAPITEL 22 1 Wót togo casa jo Jezus zachopił, swój źiw a pótajmne statki zatajiś.

2 a wón jo se pósćił studiumoju kazni, daniž njejo na kóńc swójogo tśiźastego žywjeńskego lěta pśišeł.

3 w tom casu jo jen nan zjawnje pśi Jordanu měł a jo toś ten głos z njebja dołoj pěskował: To jo mój lubowany syn, na kótaremž som drje padnuł; 4 Swěty Duch jo teke w póstawje gołubja tuchylu.

Wón jo, kótaregož smy se ze wšeju cesćownosću zaběrali, dokulaž jo nam našo žywjenje a naš byśe dał a se z maminego žywjenja wen zwjadł.

6 wón jo wó našych luźi cłowjeske śěło pśiwzeł a nas wumóžył, aby nam z nimjerneju zmilnosću wobejmjeł a nam swóju lichu, wjeliku, wjeliku, wjeliku gnadu a dobroś pokazał.

7 Jomu jo kšasnosć a chwalba a chwalba a kněstwo wótněnta a do nimjernosći, amena.