KAPITEL 1
Sebulon, šesty syn Jakuba a Leasa. Wunamakaŕ a philantrop. Což jo wón pśez zapśisegańcupśeśiwoJosephojuzgónił.
1 wótpis słowow Sebulons, kótarež jo swójim synam napołožył, nježli až jo wumrěł w stogóspodźe swójogo žywjenja, dwě lěśe pó smjerśi Josepha.
2 A wón źašo k nim: Słuchajśo na mnjo, wy syn sebulona, słuchajśo na słowa wašogo nana!
3 Ja, Sebulon, jo se ako dobry dar za mójeju starjejšeju naroźił.
4 pśeto ako som se naroźił, jo mój nan pśez měru rosł, rowno tak na wójcach ako teke na gowjedach, ako jo měł z smužkatymi witkami swój późěl.
5 ja njejsom se pókusnuł, až som wšykne swóje dny grěšył, jano w myslach.
6 Njedopominam se teke na to, až som někake złe złe wugbał, mimo grěcha njewědy, kótaruž som pśeśiwo Josephoju wugbał; Pśeto ja som chwalił swójim bratšam, mójomu nanoju groniś, co jo se stało. Ja pak som płakał wjele dnjow kšajźu wó Josephowu, pśeto som se bójał swójich bratšow, dokulaž su wšykne pśetrjefili, to, gaž jo něchten pótajmstwo wózjawił, wón jo musał wusmjerśiś.
8 ako pak su kśěli jogo wusmjerśiś, som ju pód łdzami zakusnuś kśěł, až njedejali se toś ten grěch winaś.
9 Pśeto Simeon a Gad stej pśišłej pśeśiwo tomu, aby jogo wusmjerśił, a wón jo powědał pód łdzami k nim: Zmil se mójeju, mójeju bratšowu, zmilij śi nutśikownego, Jakuba, našogo nana; njesłoźij swójej ruce na mnjo, aby njewinowatu kšej pśeleśeł; pśeto ja njejsom pśeśiwo tebje grěšył.
10 a gaž som napšawdu grěšył, ga póchyl mě, móje bratšy, z pyšnjenim, ale njesłońśo swóju ruku na mnjo wokoło Jakuba, našogo nana dla, našogo nana,
11 a ako jo wón toś te słowa powědał a pśi tom jo skjaržył, njejsom mógał jogo bóli znjasć a som zachopił płakaś, a móje jětša su
se wusypali, a mójo cełe nutśikowne nutśi jo se rozwězało.
12 a ja som płakał z Josephom, a mója wutšoba jo klapała, a zgibadła mójogo śěła stej tśěskotałej, a ja njejsom mógał stojaś.
13 a ako jo Joseph wiźeł, kak som z nim płakał a jich pśeśiwo njomu pśišło, aby jogo wusmjerśił, jo za mnu tšachnuł a jo ju pšosył.
14 rubow pak jo stojał mjaztym a źašo: Pójźćo, móje bratśi, njelic nas wusmjerśiś, ale nas do jadneje z tych suchych jamow chyśiju, kótarež su naše nany ryli a žednu wódu namakali.
15 pśeto wó to jo Kněz zakazał, až se wóda w nich stawa, aby se Joseph zachował.
16 a wóni su cynili, daniž njejsu jogo na Ismaelitow pśedali.
17 pśeto na jogo płaśiznje njejsom měł žeden późěl, móje źiśi.
18 simeon pak a Gad a šesć drugich z našych bratšow su pśiwzeli myto Josepha a su kupili sandale za sebje a jich žeńske a jich źiśi a su powědali:
19 Njocomy wó tom jěsć, pśeto jo to myto za kšej našogo bratša, ale buźomy to z nogoma teptaś, dokulaž jo gronił, až wón kral nad nami buźo, a tak comy wiźeś, co buźo ze swójich cowanjow.
20 wó to stoj napisane w pismje kazni mosa, až co, chtož njoco swójomu bratšoju semjenja wubuźiś, swóje sandale rozwězaś a jomu do wócowu kusnuś.
21 a bratšy Josepha njejstej žycyłej, až jo jeje bratš žywy wóstał, a Kněz jo wuwabił z nich sandale, kótarež su pśeśiwo Josephoju, jeje bratša, nosyli.
22 pśeto ako su do Egyptowskeje pśišli, su wót słužabnikow Josepha pśed wrotami pušćili, a tak su se pśed Josephom pó wašni krala faraona chyśili.
23 a wóni njejsu se jano pśed nim póparili, ale su se teke pśiplupali, z tym až stej ned pśed nim rozpadnułej, a tak su se do togo sromośeli. Egyptowarje.
24 pśeto pó tom su Egyptowarje wšykne to złe słyšali, kótarež su Josepha nacynił.
25 a za tym až jo był pśedany, su se móje bratšy sednuli, aby k jěźi a pili.
26 ja pak njejsom jědł ze sobulutosći z Josephom, ale jo w jamje wócuśeł, pśeto Juda jo se bójała, Simeon, Dan a Gad by mógał pśinamakaś a jogo wusmjerśiś.
27 alstow pak wiźeli, až njejsom jědł, su mě stajili, jogo wobstražowaś, daniž njejo był na ismaeliter pśedawany.
28 a ako ruby jo pśišło a słyšał, až jo se Joseph za cas jogo njepśibytnosći pśedał, jo jogo drastwu rozkusał a jo žałujucy powědał: 29 kak dejm woblico mójogo nana Jakuba wiźeś? A wón jo wzeł pjenjeze a gnał pśekupcam, ale dokulaž je njenamakajo, jo se tužny wrośił.
30 ale pśekupcow jo šyroku drogu spušćiło a su byli pó krotkej droze pśez troglodyty maršěrowane.
31 rubow pak jo było wobtužone a njejo na tom dnju žedna jěza jědła.
32 Dan jo k njomu stupił a źašo: Wina nic a njebuź tužny; Pśeto smy namakali, což móžomy našomu nanoju Jakuboju groniś.
33 łagodnje nas kuse wusmjerśiś a suknju Josepha nutś tłocyś; A comy to k Jakuboju pósłaś a groniś: Wósłon, jo to płašć twójogo syna?
34 a wóni su to cynili. Pśeto wóni su Josepha swóju kóšulu wuśěgnuli, ako su jen pśedali, a su jomu suknju njewólnika połožyli.
35 Simeon pak jo wzeł płašć a njejo kśěł jen sem daś, pśeto jo kśěł jogo ze swójim mjacom roztergaś, dokulaž jo był rozgórjony, až jo Joseph žywy był a wón njejo jen wusmjerśił.
36 to smy se wšykne wudali a smy k njomu powědali: Gaž njepódajoš kóšulu, comy k našomu nanoju groniś, až sy sam toś to złe w Israelu cynił.
37 a tak jo wón jim to dał, a wóni su cynili, ako jo Dan gronił.
KAPITEL 2
Wón napomina luźi k sobuzacuśe a rozměśu zajichsobucłowjeki.
1 A něnto, wy źiśi, źaržćo kazni Kněza a pokažćo swóju pśiducu zmilnosć a maśo sobulutosć ze wšyknymi, nic jano z luźimi, ale teke ze zwěrjetami.
2 Wokoło togo wšo dla jo mě KNĚZ žognował, a gaž su wšykne móje bratšy chóre byli, som bźez chórosći wuběgnuł; pśeto Kněz znajo wótglědy kuždego.
3 togodla ma lutosć we wašej wutšobje, móje źiśi! Pśeto rowno tak cyni cłowjek swójomu blišemu, ga buźo teke kněz jomu cyniś.
4 dokulaž syny mójich bratšow su byli chóre a su wumrěli wó Josephowu dla, dokulaž njejsu w swójej wutšobje žednu zmilnosć pokazali; Móje syny pak su se bźez chórosći wobchowali, ako wěsćo.
5 a ako som był w kraju Kanaan, na brjogu mórja, som ryby za Jakuba, mójogo nana cynił; A ako jo wjele w mórju zadušyło, som se njezranjony dalej šeł.
6 ja som był prědny, kenž jo cołn cynił, aby na mórju jěł; pśeto Kněz jo mě dał do nju dowiźenje a mudrosć.
7 A ja som dał wjas za nim dołoj a som płatował płachta na drugi rowny kusk drjewa srjejź.
8 a ja som jěł w njom pó brjogach a som łojł ryby za dom mójogo nana, daniž njejsmy pśišli do Egyptowskeje.
9 a zmilnosć som źělił swójo łojśe z kuždym cuzym.
10 a gaby cłowjek cuzy abo chóry abo stary był, ga som ryby wariła a som je derje woprował a je wšyknym woprował, ako jo kuždy trjeba měł, a žałował z nimi a jo sobuzlutowanje z nimi měł.
11 togodla jo mě Kněz teke z dosć rybami naseśił, gaž som ryby łapił; Pśeto chtož ze swójim pśiducym źělom, pśiwzejo cesto wěcej wót kněza.
12 pěś lět som łojł ryby a som je kuždemu dał, kótaregož som wiźeł, a jo dosegał za ceły dom mójogo nana.
13 a w lěśu som łojł ryby, a w zymje som wójce ze swójimi bratšoma pasł.
14 něnt cu wam wózjawiś, což som cynił.
15 a ja som wiźeł muskego, kenž jo w zymje pśez blědušu w bedrusu był, a som měł lutosć z nim a jo kšajźu suknju z domu mójogo nana a jo tomu dał, kenž jo był w nuzy.
16 wó to wupokažośo, móje źiśi, wót togo, což Bog wam dawa, njenapomnjete
sobuzlutowanje a zmilnosć pśeśiwo wšym luźam a dajśo kuždemu z dobreju wutšobu!
17 a jolic njamaśo trjebne drobne pjenjeze, aby pótrjebnym dali, tak maśo sobuzlutowanje z nim wluznych pasmach zmilnosći.
18 wěm, až njejo mója ruka trjebne drobne pjenjeze namakała, aby jomu dała, což jo trjebne było, a ja som šeł z nim a som płakał sedym stadijow, a mójo nutśikowne jo se póžedało za nim w zmilnosći.
19 maśo něnto teke wy, móje źiśi, sobuzlutowanje z zmilnosću pśeśiwo kuždemu, na to teke Kněz se waš zmiliś.
20 pśeto teke w slědnych dnjach buźo Bog swóju zmilnosć na zemju pósłaś, a źo namakajo pasle zmilnosći, tam bydli wón w njom.
21 pśeto w tej měrje, ako se cłowjek swójogo blišego zminjo, tak ma teke kněz sobuzlutowanje z nim.
22 a ako smy do Egyptowskeje zaśěgnuli, njejo Joseph zły pśeśiwo nam był.
23 gaž pak na to glědaśo, tak cyniśo teke wy, móje źiśi, wam samym bźez złosnosći dowóliś a se mjazy sobu lubowaś; A njelicy, jaden z was, zły pśeśiwo swójomu bratšoju.
24 pśeto to rozłamjo jadnotka a rozšyrjujo wšykne rody a znjeměrnijo woblico.
25 wó to wiźi wóda, a wě, gaž se gromadu běže, tak wuběguju kamjenje, bomy, zemju a druge wěcy.
26 gaž pak se do wjele tšugow źěli, ga póžrě zemju je, a wóni se zgubiju.
27 tak buźośo teke, gaž sćo njejadnotne. Njebuźćo toś do dweju głownowu paštowu rozpacone za wšykno, což jo Kněz gótował.ma jano głownu a ramjenjoma, dwě ruce, dwě noze a wšykne zbytne cłonki.
28 pśeto som w spisach mójich nanow zgónił, až buźośo w Israelu wucytaś a dwa krala naslědnistwo a kuždego gruzla statkowaś.
29 a waše njepśijaśele budu was popajźiś, a buźośo se mjazy tatanjami złe napominaś, z wjele słabosćami a sedlawami.
30 a pó tom maśo Kněza spominaś a se wobrośiś, a wón buźo se wašej zamóliś, pśeto wón jo zmilny a zmilny.
31 a wón to złe pśeśiwo cłowjeskim źiśam njelicy, dokulaž su měso a se pśez swójske złe statki zawjasć.
32 a pó tom buźo wam Kněz sam stawaś, swětło pšawosći, a wy buźośo se do wašogo kraja wrośiś.
33 a wy jogo w Jeruzalemje wiźe jogo mjenja dla.
34 a zasej buźośo jogo pśez złosć wašych twórjenjow na gniw wabiś, buźośo jogo pśez złosć wašych twórjenjow na gniw wabiś, 35 a buźośo wót njogo pšec chyśiś až do casa dokóńcenja.
36 a něnto, móje źiśi, njepótrjefijśo se, až wumrějom, a njedajśo se póchyliś, dokulaž se swójomu kóńcoju du.
37 pśeto budu stawaś we wašej srjejźi, ako wjerch srjejź jogo synow; A budu se wjaseliś srjejź mójogo roda, wšykne, kenž kazń Kněza a Kazni sebulona, jeje nana, źarže.
38 ale pśez bźezbóžnego buźo KNĚZ nimjerny wogeń pśinjasć a ju z rodom do roda zmawowaś.
39 pak ja chwatam k měroju, ako teke móje nany.
40 pak bój se Kněza, našogo Boga, ze wšeju swójeju mócu wšykne dny wašogo žywjenja!
41 a ako jo to gronił, jo wón we wusokem starstwje wusnuł.
42 a jogo syny su jogo połožyli do drjewjanego kašćika. Pótom su jogo górjej njasli a su jogo w Hebronje pla jogo nanow wobdali.