KAPITEL 1
1 wótpis lista, kótaryž jo jeremia k tym pósłał, kótarež su se wót krala Babela łapili do Babela wjasć, aby se jich pśiwdali, ako jo se jomu wót Boga pśikazało.
2 Aby grěchow dla, kótarež sćo pśed Bogom swěśili, buźośo wót Nabukadneza, krala Babylonarjow, popajźonych do Babela pšec wjeźone.
3 Gaž sćo něnto do Babela pśišli, ga dejśo to wjele lět a dłujki cas, rozmjej sedym rodow, wóstaś; a pó tom cu wam měrnje wótwjasć.
4 něnto buźośo w Babelowych bogow ze slobra a złota a drjewa na ramjenjoma wiźeś, kótarež góle pśeźěsyju.
5 kłobykow se něnto, až njejsćo cuzym jadnak, hyšći sćo a wót nich, gaž maśo kopicu pśed nimi a za nimi wiźiśo, kótarež wóna woglědujośo.
6 powědaj pak we twójej wutšobje: Kněžo, musymy śi na se daś.
7 Pśeto mój janźel jo z wami, a ja sam se staram za waše duše.
8, Což jich jězyk nastupa, tak se wót źěłaśerja běli, a wóni su same pózłośane a ze slobrom póśěgnjone; Ale wóni su jano wopacne a njamógu powědaś.
9 a wóni wzeju złoto ako za kněžnu, kótaraž lubujo, wjasoły byś, a cynje krony za głowu swójich bogow.
10 wótergi pśenjaso teke mjeršniki złoto a slobro wót swójich bogow a pósćiwa sebje to samego.
11 jo, wóni budu z togo daś powšyknje a je ako muske z drastwami wupyšniju, dokulaž su bogow ze slobra a bogow ze złota a drjewa.
12 tola toś tych bogow njamógu se pśed zarzawami a motami wuchowaś, teke gaž su z purpurowymi suknjami pókšyte.
13 Was měšaśo se woblico pśed prochom templa, gaž jo wjele na nich.
14 a chtož njamóžo jadnogo wusmjerśiś, ten jogo góri, ten źaržy palc, ako by sudnik kraja był.
15 wón ma teke mjac a sekeru w swójej pšawej ruce, ale njamóžo se wumóžyś wót wójny a rubjažnikow.
16 pśez což se ako bogi njespóznajo; togodla se wóna njebój.
17 pśeto ako wobrěd, kótaryž luź trjeba, njejo nic gódne, gaž jo se złamał; Tak jo to teke ze swójimi bogami: Gaž se w templu rozpšawiju, budu jeje wócy połne procha pśez nogi tych, kenž nutś pśidu.
18 a kak źurja ze wšych bokow na tom, kenž krala góri, schowanu su, ako by dejali smjerś śerpjeś, tak pśiscyniś mjeršniki swóje temple ze źurjami, z grodami a ryglami, aby jich bogi z rubjažnikami měli.
19 Wy jim swěcki zapaluju, jo, wěcej ako za sebje, wót kótarychž njamógu wiźeś.
20 Wy sćo ako jaden z grědow templa, a weto gronje, až jo jeje wutšoba wót wěcow zerna, kenž ze zemje łazyju; A gaž je a swóje drastwy jěźe, to njecuju.
21 Wašych woblicow su carne wót kuŕa, kótaryž pśiźo z templa.
22 na swójich śěłach a głowach sejźe njetepyry, jaskolicki a ptaški a teke kócki.
23 na tom dej jej póznaś, až njejsu žedne bogi; wó to se njebój.
24 njeglědajucy na złoto, kótarež wóna wobdawa, aby je rědnje cynili, njebudu se błyšćiś, snaźkuli su zarzali, dokulaž su zarzali zarzanje; pśeto ako su rozškrěli, njejsu to zacuwali.
25 což njejo odem, se wó wusoku płaśiznu nakupujo.
26 Was se na ramjenjach njasu a njamaju žedne noze, pśez což luźam wózjawiju, až njejsu nic gódne.
27 teke te, kenž jim słuže, sromaju se; pśeto gaž na zemju padnu, tak njamógu wót samego stawaś; a gaž je stawaju, njamógu se teke wót se pógibowaś, a gaž se chłoźiju, njamógu se pokazaś, ale njasu dary pśed sobu ako za wumarłych.
28 was jim woprowaś, to pśedawaju a misionarne jich mjeršniki; Tejerownosći su jeje žeńske źěl z nich w soli połožyli; Ale chudym a nycetam nic wó tom njedaju.
29 menstruaciskich žeńskich a žeńskich w źiśecej póstoli jěźe swóje wopory bitwy. Na tom maśo spóznaś, až njejsu žedne bogi; njebój se jich.
30 pśeto kak mógu se wóni bogi pomjeniś? Wšako su žeńske pśedstajili bogam slobra, złota a drjewa měso.
31 a mjeršniki su sejźeli w swójich templach a su měli roztergane drastwy a głowy a broda rězali a nic na swójich głowach.
32 Was se kśika a kśika pśed swójimi bogami, ako luźe na swěźenju, gaž sy njabogi.
33 a mjeršniki zeblacu swóje drastwy a woblekaju swóje žeńske a źiśi.
34 lěc jo to złe, což jim gótujoš, abo dobre, wóni njamógu to zabiś; wóni njamógu daniž krala zasajźiś daniž jogo padnuś.
35 rowow njamógu daniž bogatstwo daniž pjenjeze daś; gaž dajo jim něchten zlubjenje a njeźaržy, ga njebudu se pominaś.
36 Wy njamóžośo nikogo wót smjerśi wumóžyś a słabych wót mócnych se znosyś.
37 Wy njamóžośo slěpemu swětło wó wócy slědk daś a nikomu w swójej wuskosći pomagaś.
38 Wy njamóžośo wudowje zmilnosć wopokazaś a syrego nic dobrego cyniś njamógu.
39 Wašych bogow z drjewa, kótarež su ze złotom a slobrom póśěgnjone, su ako kamjenje, kótarež se z góry rjagodnu; kótarež se pśiśěguju, se pśisromośiju.
40 kak měł pótom cłowjek mysliś a groniś, až su bogowe, gaž sami chaldy wujdu?
41 a gaž nimego wiźe, kenž njamóžo powědaś, ga njasu jogo a pšose Bel, daś powědaś, ako by mógał rozměś.
42 pak njamógu to sami rozměś a spušćiju; pśeto njamaju žedno dopóznaśe.
43 a žeńske z powrjozom wokoło sebje, kótarež sejźe na drogach, spaline kleije k salbowemu wólejoju. Gaž pak jadna z nich, jo wót nachylnego śěgnuła, pla njogo lažy, tak srěbjo wóna swójich sobucłowjekow, dokulaž njejo se za gódnje wobsednuła ako sama, a jeje powrjoz jo se roztergał.
44 wšykno, což se mjazy nimi stawa, jo wopaki. Kak ga móžoš se mysliś abo groniś, až su bogowe?
45 Was jo wót twaŕcow a złotnikarjow cyniło, a wóni njamógu nic drugego byś, ako źěłaśerje kśě měś.
46 a wóni sami, kótarež su cynili, njamógu žednje dłujko wóstaś; Kak dejali pón wěcy, kenž su z nich hucynjone, bogi byś?
47 pśeto su łdžu a sromotu zawóstajili, kenž pó njej pśidu.
48 pśeto gaž wójna abo rozgrono wó njej pśiźo, tak wobraduju se mjeršniki ze sobu samym, źož mógu se pla nich chowaś.
49 kak ga njamógu luźe dowiźeś, až njejsu žedne bogi, kenž njamógu se daniž do wójny daniž pśed mrětwu wuchowaś?
50 pśeto tam su jano z drjewa a ze slobrom a złotom póśěgnjone, buźoš pózdźej spóznaś, až su wóni wopacne.
51 a buźo se wšym narodam a kralam zdaś, až njejsu žedne bogi, ale luźe, a až njejo žedna twóŕba Boga w nich.
52 Chto ga njewě, až njejsu žedne bogi?
53 pśeto njamógu daniž krala w kraju zasajźiś daniž luźam dešć daś.
54 Wy njamóžośo swójsku wěc suźiś a žednu njepšawdu zasej zarownaś, dokulaž to njamógu; pśeto su ako wrony mjazy njebjom a zemju.
55 gaž něnto wogeń na dom bogow z drjewa padnjo abo ze złotom abo slobrom póśěgnjo, budu jich mjeršniki wuběgnuś a wuběgnuś; Ale wóni sami budu se ako grědy rozpalone.
56 a wóni njamógu se kraloju a njepśijaśeloju stajaś.
Kak móžoš pótom mysliś abo groniś, až su bogowe?
57 teke bogi z drjewa, kótarež su ze slobrom abo złotom póśěgnjone, njamógu daniž złoźeje daniž rubjažnikow wuběgnuś.
58 jich złota a slobro a drastwy, z kótarymiž su woblacone, mócne wześ a z tym wótejś, a wóni njamógu se pomagaś.
59 wó to jo lěpjej, kral byś, kenž swóju móc dopokazujo, abo wužytny wobrěd w domje, kótaregož wobsejźaŕ buźo wužywanje cyniś, ako take wopacne bogi; Abo źurja w domje byś, aby take wěcy w nich zachowali, ako take wopacne bogi. Abo drjewjany słup w palasće, ako take wopacne bogi.
60 pśeto słyńco, mjaseck a gwězdy, kótarež su swětłe a pósłane, aby swóje słužby gótowali, su pósłušne.
61 rowow jo błysk, gaž se wuderijo, lažko wiźeś; A na tu samsku wašnju wětš w kuždem kraju dujo.
62 a gaž Bog mrokawam pśikaza, pó cełem zemskem krejzu śěgnuś, tak cynje, ako jim pśikaza.
63 a wogeń, kótaryž se wótwjercha pósła, aby górki a góle zjědli, cyni, ako jo to pśikazane; ale toś te su jim jadnake, daniž bankowki daniž na mócy.
64 wó to njejo daniž pśiwześ daniž groniś, až su bogi, dokulaž njejsu tola daniž zamóžne, wó pśicynach suźiś, daniž luźam dobre cyniś.
65 Dokulaž wy něnto wěsćo, až njejsu žedne bogi, tak se njebój,
66 pśeto wóni njamógu krale daniž zaklinceś daniž žognowaś.
67 Wy njamóžośo mjazy tatanjami žedne znamuška na njebju cyniś a nic swěśiś ako słyńco, hyšći swětło daś ako mjaseck.
68 zwěrjetow jo lěpjej ako wóni, pśeto mógu se pód wjerch pódaś a se pósłužowaś.
69 njejo nam pótakem na žeden pad zdaśe, až su bogi; togodla se wóna njebój.
70 pśeto ako ptaškowa mrětwa w górkowej zagroźe nic njewobchowa, tak su jich bogi z drjewa a ze slobrom a złotom póśěgnjone.
71 a rowno tak su jeje bogi z drjewa a ze slobrom a złotom póśěgnjone ako běły śernj w sadowej zagroźe, na kótaremž kuždy ptašk sejźi; sejźi; Ako teke k njabogemu śěłoju, kenž źo na pódzajtšo do śamnosći.
72 a wy buźośo spóznaś, až njejsu žedne bogi, na swětłem purpurje, kótaryž se na nich pśebarwijo, a wóni sami se za jěźe a budu sromota w kraju.
73 lěpjej jo něnto spšawny, kenž njama žedne guski; pśeto wón buźo daloko wót sromoty.