KAPITEL 1
1 A to su słowa knigłow, baruch, syn Neriasa, syn Maasiasa, syn Sedeciasa, syn Asadiasa, syn Asadiasa, syn Chelciasa, w Babylonje:
2 W pětem lěśe a sedymem dnju mjaseca, w kótarem casu su pśiwzeli Chaldowski Jeruzalem a su jen z wognjom spalili.
3 a Baruch jo cytał słowa toś tych knigłow pśed wušoma Jechonije, syna Joachima, krala Judy, a pśed wušoma cełego luda, kenž jo pśišeł, aby knigły słyšał.
4 a pśed sedlarjami a synami krala a pśed nejstaršymi a pśed cełym ludom, wót nejnišego až do nejwušego, jo wót wšych, kenž su bydlili k Babylonoju pśi rěce Sudy.
5 Tam su płakali, su se pśisamem módlili a se pśed Knězom módlili.
6 Wóni su zběrali teke pjenjeze pó mócach kuždego.
7 a wóni su jen pó Jeruzalemje k Joachimoju, Wusokemupriesteroju, synoju Chelciasoju, synoju Salomsoju, a k mjeršnikam a k cełemu ludoju, kótaryž jo se z nim w Jeruzalemje dojěł.
8 k samskemu casoju, ako jo wón sudobja domu Kněza pśiwzeł, kenž su z templa wen nosyli, aby je do kraja Juda slědk wjadł, źasety źeń mjaseca Sivan, rozmjej slobrane wobrědy, kótarež jo Sedecias, syn Josiasa, krala Jada, cynił, jo cynił, rozmjej slobrane wobrědy, kótarež jo sedecias, syn Josiasa, krala Jada, cynił, rozmjej te slobrane wobrědy, kótarež jo sedecias, syn Josiasa, krala Jada, cynił, cynił, 9 na to jo Nabuchodonosor, kral Babylona, Jechonije a wjerchy a popajźone a mócne a lud kraja z Jeruzalema pšec wjadł a do Babylona pśiwjadł.
10 a wóni su powědali: Lej, smy wam pjenjeze pósłali, aby wam wopory wognja a pokutne wopory a weihraj kupowali a jeje muskich wobraźili a na hołtarju Kněza, našogo Boga, woprowali.
11 a módli se za žywjenje Nabuchodonosors, krala Babylona, a za žywjenje Balthasara, jogo syna, aby swóje dny na zemi ako dny njebja byli.
12 a KNĚZ buźo nam móc daś a naše wócy rozswětliś, a buźomy žywe pód chłodkom Nabuchodonosa, krala Babylona, a pód chłodkom Balthasara, jogo syna, a buźomy jim wjele dnjow słužyś a gnadu namakajomy w jich wócyma.
13 módlśo se teke za nas k Knězoju, našomu Bogu, wšako smy pśegrěšyli pśeśiwo Knězoju, našomu Bogu; A až na źinsajšny źeń njejo gniw Kněza a jogo gniw wót nas wótwobrośił.
14 a wy maśo toś te knigły cytaś, kótarež smy wam pósłali, aby w domje Kněza pśisuwili na swěźenjach a swěźeńskich dnjach.
15 a wy groniśo: Knězoju, našomu Bogu, słuša spšawnosć, nam pak zmuśenje woblicow, ako jo se wóna źinsa stała, tym w Juźe a wobydlarjam Jeruzalema.
16 a našym kralam a našym wjercham a našym mjeršnikam a našym profetam a našym nanam:
17 pśeto smy grěšyli pśed Knězom,
18 a wóni su jomu njepósłušne a njejsu na głos Kněza, našogo Boga, słyšali, aby w pśikazach pśeměnili, kótarež jo nam wótwórjone dał.
19 wót dnja, dokulaž kněz jo wjadł našych nanow z kraja Egyptowskeje, až na źinsajšny źeń smy Knězoju, našomu Bogu, njepósłušne byli, a my smy pó casu jadnali, z tym až njejsmy jogo głos słyšali.
20 wó to su nam złe a zaklěśe napołožyli, kótarež kněz von Mojzas, swójomu wótroškoju, zasonjonego, ako jo wón našych nanow z kraja Egyptowskeje wen wjadł, aby nam kraj dał, w kótaremž jo mloko a mjod běžał, ako jo to źinsa wiźeś.
21 weto njejsmy na głos Kněza, našogo Boga, słyšali, pó wšych słowach profetow, kótarež jo k nam pósłał:
22 ale kuždy cłowjek jo slědował zakusowańsku móc swójskeje złeje wutšoby, aby cuzym bogam słužył a złego cynił pśed Knězom, našomu Bogu.
KAPITEL 2
1 wó to jo KNĚZ swójo słowo dopołnił, kótarež su pśeśiwo nam a pśeśiwo našym sudnikam, kótarež su Israela wusměrjone, a pśeśiwo našym kralam a pśeśiwo našym wjercham a pśeśiwo mužam Israela a Judaša powědali.
2 Wjelike bědy wó nas pśinjasć, ako njejsu se pód cełym njebjom hyšći žednje stało, ako jo se w Jeruzalemje stało, ako jo to w kazni Mojzasa napisane;
3 Daß muski měso swójskego syna a měso swójeje źowki jěmy.
4 a wón jo jich wulichował, aby wšyknym bogatym wokoło nas póddane jich stali, aby ako smólnosć a zajśpjowanje mjazy wšyknymi ludami kołowokoło nich šnurowali, źož jo KNĚZ je rozdrosćony.
5 tak smy wótchyśili a nic pówušyli, dokulaž smy grěšyli pśeśiwo knězoju, našogo Boga, a jogo głosoju pósłušne.
6 Knězoju, našomu Bogu, słuša spšawnosć, nam a našym nanam pak wótwórjona sromota, ako to źinsa tak jo.
7 pśeto wšykne toś te plaki su pśez nas pśišli, kótarež jo KNĚZ pśeśiwo nam wugronił.
8 a weto njejsmy se pśed KNĚZom módlili, až comy jadnogo z wutwórjenja jogo złeje wutšoby wótwjasć.
9 wó to jo kněz nad nami stražował dla złego, a KNĚZ jo jen nad nami pśinjasł; pśeto KNĚZ jo spšawny we wšych swójich statkach, kótarež jo nam póbitował.
10 a weto njejsmy na jogo głos słuchali, aby w kaznjach Kněza pśeměnili, kótarež jo wón nam pśedpołožył.
11 a něnto, o kněz, Bog Israela, kenž sy swój lud z mócneju ruku a wusokeju ruku a ze znamjenjami a źiwanim a z wjelikeju mócu z kraja Egyptowskeje wjadł a śi mě dał, ako jo to źinsa pad:
12 O kněz, naš Bog, smy grěšyli, smy bźezbóžne jadnali, smy njespšawnje jadnali we wšyknych twójich póstajenjach.
13 Twój gniw se wót nas wobrośijo, wšako smy jano hyšći mało mjazy tatanjami, źož sy nas rozpyrił.
14 wusłyšanych našych módlitwow, o Kněžo, a naše pšosby, a wumóžyjo nas wó twóju wólu a daj nam gnadu pśed tymi, kenž su nas pšec wjadli.
15 z tym cełu zemju spóznajoš, až sy Kněz, naš Bog, sy, dokulaž stej Israel a jogo pótomnika pśi twójom mjenju wołałej.
16 O Kněžo, glědaj dołoj wót twójogo swětego domu a woglědaj sebje, póchyś swójo wucho, o Kněžo, aby nas słyšał.
17 wótcyń swójej wócy a glědaj! Pśeto njabogich, kenž w rowach su, kótarychž duše se wót swójichich bonarjow bjeru, njebudu Knězoju daniž chwalbu daniž pšawdosći dawaś.
18 pak duša, kótaraž jo wjelgin wobuzna, kótaraž póbi a słaba źo, a wócy, kenž njedocyniju, a głodna duša, śi chwalba a spšawnosć dawatej, o kněz.
19 wó to njepšosymy pokornje pśed tobu, o Kněžo, naš Bog, wó spšawnosć našych wóścow a našych kralow.
20 pśeto sy swój gniw a swójo znjeměrnjenje nad nami wupósłał, ako sy pśez swójogo słužabnika, profeta, powědał, powědał, a źašo:
21 tak źejo Kněz: Póžerujśo swóje ramjeni, aby kraloju Babylonoju słužyli, tak maśo wóstaś w kraju, kótaryž som swójim nanam dał.
22 gaž pak njocośo głos KNĚZA słyšaś, aby kraloju Babylonoju słužyli,
23 budu głos wjasołosći a głos wjasela, głos nawóženja a głos njewjesty z městow Judaša a zwenka Jeruzalema tšugaś daś, a ceły kraj buźo pusćina.
24 pak njejsmy kśěli na swój głos słuchaś, aby kraloju Babylonoju słužył. Togodla sy słowa dopołnił, kótarež su pśez twójich słužabnikow, profetow, powědali, rozmjej, až su dany našych kralow a kósći našych nanow z jich nana wót swójogo městna wzeli.
25 a lej, wóni su wen chyśone do górcoty dnja a w mrozowni nocy, a su wumrěli we wjelikej nuzy pśez głod, pśez mjac a pśez mrětwu.
26 a dom, kótaryž z twójim mjenim groniš, sy zajśpił, ako źinsa wiźimy, dla złosnosći Domu Israela a Domu Judy.
27 O Kněžo, naš Bog, ty sy z nami jadnał pó wšej swójej dobrośi a pó wšej swójej wjelikej zmilnosći, 28 Kak sy powědał pśez swójogo słužabnika Mojza, až sy na tom dnju powědał, dokulaž ty jomu pśikazał, kazń pśed źiśimi Israela pisaś, a źašo:
29 gaž njocośo mój głos słyšaś, ga buźo toś ta wjelika kopica pśiwisowaś z małymi licbami mjazy ludami, źož budu ju roztłocyś.
30 pśeto ja by jědł, až njeby mě słyšali, dokulaž jo to šybaty lud; ale w kraju swójogo popajźonego budu wóni jich samego spominaś.
31 a wóni budu póznaś, až ja Kněz, jeje Bog, pśeto cu jim wutšobu a wušy daś, aby słyšali:
32 a wóni budu mě płaśizny w kraju swójogo popajźeństwa a na mójo mě mysliś,
33 a se wrośijo wó wót swójogo zapósłanego tyła a wó swójich złych twórjenjach, wšako budu spominaś na drogu swójich nanow, kótarež su pśed knězom grěli.
34 a ja budu jich zasej do kraja spóraś, kótaryž budu swójim nanam Abraham, Isaak a Jakub z pśisegu pśeswěśiś, a wóni budu kněze wó tom; a ja budu jich rozmnožyś, a wóni njebudu se zamóliś. 35 a ja cu nimjerny zwězk z nimi zacyniś, byś jeje Bog, a wóni budu swój lud, a ja swój lud Israela wěcej njewugónijom z kraja, kótaryž som jomu dał.
KAPITEL 3
1 Kněz, wšogomóžny Bog, Bog Israela, duša do tšacha, ten placny duch, woła k tebje.
2 Słuchaj, o Kněžo, a zmil se! Pśeto ty sy zmilny a sy lutosć z nami, dokulaž smy pśed tobu grěli.
3 pśeto ty sy wurušujucy do nimjernosći, a pójźomy dopołnje.
4 kněz, wšogomóžny, ty Bog Israela, wusłyš něnt módlitwy wumarłych Israelitow a jich źiśi, kótarež su pśed tobu grěli a nic na głos twójogo Boga, jeje Boga, słyšali.
5 wopominanjow njeměrow našych pśedchadnikow, ale mysli něnto w tom casu na twóju móc a twójo mě.
6 Pśeto ty sy Kněz, naš Bog, a tebje, o Kněžo, comy my my pśeraźiś.
7 a togodla sy swóju bójaznosć do našych hutšobow połožył, aby twójo mě zazwónili a tebje w našom popajźeństwje; pśeto smy na wšu njepšawdu našych wóścow dopominali, kótarež su pśed tobu grěli.
8 glej, smy źinsa hyšći w našom popajźeństwje, źož sy nas rozpyrił wó sromotu a zaklěśe a wokoło wótštrofowanja pódchyśony byś pó wšych njestatkach našych wóścow, kenž su wót Kněza, našomu Bogu, šli.
9 słuchaj, Israel, kazni žywjenja: Słuchaj, aby mudrosć rozměł.
10 kak pśiźo, Israel, až sy w kraju twójich njepśijaśelow, až sy se w cuzem kraju stary stał, až sy z wumarłymi spódobne?
11 dašow k tym licyš, kenž do rowa dołoj stupaju?
12 Ty sy žrědło mudrosći spušćił..
13 pśeto gaby pó droze Boga změnjony był, by dejał do nimjernosći w měrje bydliś.
14 wuknjenjow, źož mudrosć jo, źož jo móc, źož jo rozym; Aby teke spóznajoš, źo jo dłujkosć dnjow a žywjenja, źož jo swětło wócowu a měra.
15 chto jo swójo městno namakał? Abo chto jo do jich pókładow pśišeł?
16 wo su wjerchy gólow stali, kótarež zwěrjeta na zemi wobkněžyli?
17 tych, kenž su swój cas z ptaškami njebja gónili, a te, kótarež su se slobro a złoto hortali, na kótarež luźe dowěrje, a kótarež njejsu žeden kóńc swójogo měli?
18 pśeto te, kenž su w slobra źěłali a tak byli sromne a jich twóŕby njejsu wuslěźili,
19 Was su se zgubili a do rowa póstupili, a druge su na swójom městnje stawali.
20 gólcow jo swětło wiźeło a na zemi bydliło, ale drogu dopóznaśow njejsu znali.
21 a wóni njejsu teke sćažki rozměli a jogo njejsu gnuli; jich źiśi su byli daloko wót toś teje drogi zdalone.
22 w Chanaanu njejsy nic wó tom słyšał, a njejsu to teke w temach wiźeli.
23 agarenow, kenž na zemi za mudrosću pytaju, pśekupcow Merana a wót temow, spisowaśelow Fabule a dorozměśe pytajucych; Žeden z nich njejo drogu mudrosći znał abo se na jich drogi dopominał.
24 O Israel, kak wjeliki jo Bóžy dom! A kak wjelike jo městno jogo wobsejźeństwa!
25 wjelikich a njama žeden kóńc; Górjej a nic měrjobny.
26 jo dało wjelikanow, kenž su byli wót wšogo zachopjeńka znate, kenž su byli wót tak wjelikeje póstawy a tak šykowne we wójnje.
27 tych njejo kněz pśikazał a jim teke drogu spóznaśa dał.
28 Was pak jo se znicyło, dokulaž žednu mudrosć njejsu wobsejźeli, a su šli pśez swójske wrota.
29 chto jo do njebja górjej jěł a jo ju wzeł a z mrokawow dołoj pśišeł?
30 chto jo pśez mórjo šeł a ju namakał a buźo je za cyste złoto pśinjasć?
31 nichten njeznajo swóju drogu a njemysli na swóju drogu.
32 chtož pak wšykno wě, ten ju znajo a jo ju ze swójim rozymom wótekšył; chtož jo zemju na pśecej pśigótował, jo ju ze styrifunowymi zwěrjetami dopołnił.
33 Chtož swětło wusćeła, a źo, ten to zasej woła, a jomu ze tšachom.
34 gwězdow jo se swěśiło w swójich zegerach a su se wjaselili, a gaž je woła, gronje: How smy; how smy; how smy; A tak su pokazali z wjasołosću tomu, kenž jo ju cynił, swětło.
35 To jo naš Bog, a žeden drugi napśeśiwo njomu k zagronitosći śěgnjo.
36 Er jo cełu drogu dopóznaśow wótekšył a jogo Jakub, swójomu słužabnikoju, a Israeloju, swójomu lubowanemu, dał.
37 Dana pokazujo se na zemi a jo se z luźimi rozgranjał.
KAPITEL 4
1 To su knigły Bóžych kaznjow a kazń, kótaraž nimjernje trajo: Wšykne, kenž je źarže, budu žywe byś; žywe budu; Chtož pak ju spušćijo, ten wumrějo.
2 Pśewrot se, o Jakub, a zapśimni jen, w pśibytnosći swětła togo samskego, aby se rozswětlili.
3 Daj swóju cesć nikomu drugemu a nic cuzemu ludoju, což śi tyjo.
4 O Israel, glucne smy, pśeto což jo Bog pśichylony, jo nam kjawny.
5 Žyźane dobreje skobodnosći, mój lud, spomnjeśe Israela.
6 Wy sćo ludy pśedali, nic wó wašo znicenje wóle, ale dokulaž sćo Boga k gniwoju gónili, sćo njepśijaśelam wustajone.
7 pśeto wy sćo togo, kenž jo was gótował, wabił, z tym až sćo carta woprowali a nic Boga.
8 Wy sćo nimjerny Bog zabyli, kenž jo was wótkubłał. A wy sćo Jeruzalema nastupali, kótaryž jo wam pomagał.
9 pśeto ako jo gniw Boga pśez was pśiś wiźeła, źašo wóna: Słuchajśo, wy, wy, wy, kótaruž bydliśo w Sionje! Bog jo wjeliku tužycu nad mnu pśinjasł; pśinjasł;
10 pśeto som wiźeł popajźenje mójich synow a źowkow, kótarež jo nimjernje nad nju pśinjasł.
11 z wjaselim som ju pśisłuchał; Ale jo ju dalej pósłał z płakami a tužycu.
12 nichten njesmějo se na mnjo wjaseliś, wudowa a spušćenje wjele, kenž su dla grěchow mójich źiśi zaginuli. Dokulaž su wót Bóžeje kazni wótchylone.
13 Was njejsu znali daniž jogo wustawki, daniž njejsu se pśeměnili pó drogach swójich kaznjow, daniž njejsu stupili sćažki pśirosta w jogo spšawnosći.
14 tych, kenž w Sionje bydle, maju pśiś a popajźone mójich synow a źowkow spominaś, kótarež jo nimjernje pśez nju pśinjasło.
15 pśeto wón jo lud wótdaloka nad nju pśinjasł, njewósromny lud cuzeje rěcy, kótaraž daniž starego muskego cesćiła, daniž góle njewuwoblicy.
16 tych su lube źiśi wudowy wótryli a je sami a bźez źowkow spušćili.
17 ale co mógu śi pomoc?
18 pśeto ten, kenž jo toś te bědy pśez was pśinjasł, buźo wam wumóžyś z rukowu wašych njepśijaśelow.
19 Źiśo wašu drogu, o móje źiśi, źiśo wašu drogu, pśeto som zapleśena.
20 som sćěnu měra wótpołožył a sebje měchowe rubiško mójeje módlitwy woblakł.
21 Buźćo dobre skobodnosći, o móje źiśi, woła se k Knězoju, a wón buźo was wumóžyś z namócy a ruki njepśijaśelow.
22 pśeto mója naźeja wótpócywa na nimjernem, až buźo was wumóžyś. A wjasele jo se mě pśiźělone wót swětego zmilnosći dla, kenž buźo wam skóro pśiźělone wót nimjernego, našomu humóžarjeju.
23 pśeto som wam wupósłał ze žałowanju a płakami; Bog pak buźo wama zasej z wjaselim a wjaselim do nimjernosći.
24 Kak su něnto susedy Siona swójo popajźeństwo wiźeli, budu skóro wiźeś wašo wumóženje našogo Boga, kótarež z wjelikeju kšasnosću a błyšćom nimjernego pśez was pśiźo.
25 mójich źiśi, wugónijo sćerpnje gniw, kótaryž wót Boga nad wami pśiźo, pśeto waš winik jo was pśeslědował; Ale skóro buźoš jogo skamsenje wiźeś a na jogo šyju stupiś.
26 Mójich družynow jo jěre drogi šło a su pšec wzeli ako stadło, kótarež su se wót njepśijaśelow łapili.
27 Buźćo dupjo, o móje źiśi, a woła k Bogu, pśeto buźośo na to spominaś, kenž jo to pśez was pśinjasł.
28 pśeto kak jo to był waš wótglěd, wót Boga wótchyliś, tak pytaj jogo, gaž se wrośijośo, źaseś razow wěcej.
29 pśeto ten, kenž jo toś te bědy nad wami pśinjasł, pśinjaso wam nimjerne wjasele z wašym wuchowanim.
30 sudow dobra wutšoba, Jeruzalem, pśeto ten, kenž jo śi to mě dał, śi troštujo.
31 běda su te, kenž su śi napinali a se nad twójim padom wjaselili.
32 běda su města, kótarymž twóje źiśi su słužyli; špatna jo ta, kenž twójich synow pśiwzeła.
33 pśeto kak jo se pśez swójo skazby wjaseliła a se nad twójim padom wjaseliła, tak buźo pśez swójske zajśpjenja tužna.
34 pśeto budu jeje wjelikej kopicy juskaś, a jeje gjardosć buźo se do žałowanja pśeměniś.
35 pśeto wogeń buźo pśez nje pśiś z nimjernego, dłujko znjasć; A wóna buźo dłujki cas wót cartow wobydlony.
36 Jeruzalema, glědaj wokoło sebje na pódzajtšo a glědaj wjasele, kenž se śi wót Boga pśiźělujo.
37 glej, twóje syny pśidu, kótarež pšec pósłaš, wóni pśidu zgromaźone wót pódzajtša na pódwjacor pśez Bóže słowo swětego a wjasele se Kšasnosći.
KAPITEL 5
1 Połož pśeměnjenje žałowanja a starosćow, o Jeruzalem, a woblac sebje gnadu kšasnosći, kótaraž wót Boga pśiźo do nimjernosći.
2 chyś dwójne woblacenje spšawnosći wó tebje, kenž wót Boga pśiźo. A sajź diadem na twóju głownu kšasnosć nimjernego.
3 pśeto BOG buźo swójomu błyšćoju kuždemu krajoju pód njebjom pokazaś.
4 pśeto twójo mě se groni wót Boga do nimjernosći, měra spšawnosći a kšasnosći Boga.
5 stoj, o Jeruzalem, a rozglěduj se do wusokosći a rozglěduj se na pódzajtšo, a rozglěduj swóje źiśi, kenž su pśez słowo swětego z pódwjacora na pódzajtšo zgromaźone a se spominanja Boga wjaseliś.
6 pśeto wóni su pěšy wót tebje šli a wót swójich winikow wótwjadli; Bog pak wjeźo jich k tebje, pówušony z kšasnosću, ako źiśi mócnaŕstwa.
7 pśeto Bog jo póstajił, až ma se kužda wusoka górka a wšykne brjogi dłujkeje wobstawnosći wótchyliś a doły zasypaś, aby mógała Israel wěsće w kšasnosći Boga hyś.
8 a teke góle a wšykne wónjajuce bomy maju Israela pśesegotowaś pó Bóžych kaznjach.
9 Boga buźo Israel z wjaselim wjasć w swětle swójeje kšasnosći z miłosćiwosću a spšawnosću, kótaraž wót njogo pśiźo.