मरियम्माच्या जल्माचें सुवार्तेचें पत्र अध्याय 1 १ दावीदाच्या राजवं शांतल्यान आनी कुळां तल्यान जल्मल्ली धन्य आनी सदांच वै भवशाली आं कवार मररयम्मा नासरे थ शारांत जल्मल्ली आनी जेरुसलेमां त, प्रभूच्या दे वळांत शशकली. २ शतच्या बापायचें नां व जोआकीम आनी आवयचें नां व अन्ना. शतच्या बापायचें कुळ गलील आनी नासरे थ शारांतलें . शतचे आवयचें कुळ बे थलेहेमाचें आशशल्लें. ३ तांचें शजवीत प्रभूच्या नदरें त सादें आनी बरोबर आशशल्लें, मनशां मुखार पुण्यशील आनी शनदोश आशशल्लें. शकत्याक तां णी आपल्या सगळ्या पदाथााचे तीन भाग केल्ले. ४ तातूंतलो एक तां णी दे वळाक आनी दे वळाच्या अशधकाऱयां क ओंपलो; दु सरो तां णी परकी लोकां मदीं आनी गरीब पररस्थथतींतल्या व्यक्ीं मदीं वां टून शदल्लो; आनी शतसरो तांणी स्वता खातीर आनी स्वताच्या कुटुं बाच्या वापरा खातीर राखून दवरलो. ५ अशे तरे न ते सुमार वीस वसाां शु ध्दपणान, दे वाच्या कृपेन आनी मनशां च्या मानान, भुरगीं नासतना शजये ले. ६ पूण तां णी प्रशतज्ञा केली की, दे वान तां कां कसल्याय प्रस्नाचेर कृपा केली जाल्यार, ते तो सवेस्पराचे सेवेंत घालतले ; ताका लागू न वसाा च्या दर एका मेजवानींत ते सवे स्पराच्या दे वळांत वताले . ७ अपाणाची परब लागीं पावली ते न्नां योआकीम आपल्या कुळां तल्या हे र कां य लोकां वांगडा जे रुसले मांत गेलो आनी त्या वे ळार इसाकार मुखेल याजक आशशल्लो. ८ ताणें जोआकीमाक आपल्या शे जाऱयां वांगडा आपलें अपाण हाडून घे शतल्लें पळोवन ताका आनी ताच्या अपाणां क शतरस्कार केलो आनी ताका शवचारलें . ९ भुरगीं नासतना तो भुरगीं आशशल्ल्ां मदीं शकत्याक शदसतलो? जोडून, ताचीं अपाणां दे वा कडे न केन्नाच मान्य जावं क शकनात, जाका ताणें भुरगीं जावपाक अयोग्य थारायल्लो; शास्त्ांत म्हळां : “इज्रायलां त दादलो जल्माक येवंक ना, ताका शाप मेळ्ळा.” १० ताणें फुडें म्हळें की, ताणें पयलीं कां य भुरगीं जल्माक हाडून त्या शापांतल्यान मुक् जावंक जाय आनी मागीर आपले अपाण घे वन दे वा मुखार येवंक जाय. ११ पूण अशा अपमानाची लज योआकीम खूब घुस्पलो आनी तो गोरवां वांगडा आपल्या चरोवपाच्या वाठारां नी आशशल्ल्ा गोठाण्यां कडे न गेलो. १२ शकत्याक ताका घरा परतपाची प्रवृ त्ती नाशशल्ली, जाल्यार ताच्या शे जाऱयां नी, जे हाजीर आशशल्ले आनी मुखेल याजकां तल्यान हें सगळें आयकून, ताकाय तशें जाहीरपणान शधटाय शदवं क शकचे नात. अध्याय 2 १ पूण तो थंय कांय काळ रावलो, एका शदसा तो एकटोच आसतना, सवे स्पराचो दे वदू त ताचे कडे न एक अद् भुत उजवाडान उबो रावलो. २ ताका शदसपाक त्रासां त पडून ताका प्रगट जाल्लो दे वदू त ताका रचपाचो यत्न करतालो.
३ योआकीम, शभयेवंक नाका, म्हाका पळोवन त्रास जावं क नाका, शकत्याक हांव ताणें तुजे कडे न धाशडल्लो दे वदू त, तुजीं मागणें आयकलां आनी तु जीं शभक्षा दे वा मुखार चडलीं म्हण तु का कळोवंक . ४ शकत्याक ताणें तु मची लज पळे ल्या आनी भुरगीं नाशशल्ल्ान तु का अन्यायपूवाक शनशेध केल्लो आयकला, शकत्याक दे व पातकाचो सूड घेवपी, सैमाचो न्हय; ५ आनी अशें जेन्ना तो खंयच्याय मनशाचें पोट बं द करता ते न्नां तो ह्याच कारणाक लागू न करता, ताका लागू न तो परतू न चड अद् भुत ररतीन उगडटा आनी जल्माक आशयल्लें तें कामवासनेचें उत्पादन न्हय, पूण दे वाचें दान अशें शदसता . ६ तुज्या राष्ट्राची पयली आवय सारा, अश्टताव्या वसाां मेरेन लेगीत वां झ नाशशल्ली, तरी ले गीत शतच्या जाण्टे पणाच्या शेवटाक लेगीत इसहाकाक जल्म शदलो, जाचे वरवीं सगळ्या राश्टर ांक आशीवाा द जालो. ७ राहे ल ले गीत, दे वा कडे न इतली कृपा आशशल्ली आनी पशवत्र जाकोबाची इतली मोग आशशल्ली, ती बरोच तेंप वां झ उरली, तरी उपरांत ती जोसेफाची मोट जाली, जो फकत इशजप्तचो राज्यपाल न्हय, पूण जायत्या राश्टर ां क नाश करपा पसून सोडयतालो उपासमार. ८ न्यायाधीशां मदलो कोण शशमसोना परस चड पराक्रमी वा सामुयेला परस चड पशवत्र आशशल्लो? आनी तरी ले गीत तांचीं दोनूय आवय वां झ आशशल्लीं. ९ पूण जर कारण तु मकां म्हज्या उतरांचें सत्य समजूं क शकना जाल्यार, जाण्ट्या वसाां नी वारं वार संकल्पना जातात आनी वां झ आशशल्ल्ां नी आपलें व्हडलें अजापीत केलां ; दे खून तु जी बायल अन्ना तुका एक धू व हाडटली आनी तु वें शतचें नांव मररयम्मा दवरचें ; १० तुज्या व्रताच्या प्रमाणें ती भुरगे पणांतल्यान प्रभूक भक् आसतली आनी आवयच्या पोटा थावन पशवत्र आत्म्यान भररल्ली आसतली; ११ शतणें अशुध्द शकतें य खावचें ना, शपयेवचें ना, आनी शतची वागणूक सादारण लोकां मदीं भायर उरची ना, पूण सवे स्पराच्या दे वळांत; ताका लागू न शतका वायट गजालींचो कसलोच शनंदा वा दु बाव ये वचो न्हय. १२ तशें शतच्या वसाां च्या प्रशक्रयेंत, जशी ती वां झ जाल्ल्ा मनशा कडल्यान चमत्कारीक ररतीन जल्मतली, तशीच ती कुमारी आसतना, अतुलनीय ररतीन, सवोच्च दे वाचो पूत जल्माक हाडटली , जेजू म्हणचें आनी ताच्या नां वाच्या अथाा प्रमाण सगळ्या राष्ट्रांचो सोडवणदार जावचो. १३ आनी हां व जाहीर केल्ल्ा गजालींची ही तु मकां एक खूण जातली, ती म्हणल्यार, जे न्ना तु मी जे रुसले माच्या भां गराच्या दारांत पावतले ते न्ना तु जी बायल अन्नाक थंय मेळटली, ती तुमी बे गीन परत आशयल्ल्ान खूब त्रासांत पडली आनी मागीर खोशी जातली तु का पळोवपाक. १४ हें सां गून दे वदू त ताचे कडल्यान गे लो. अध्याय 3 १ उपरांत दे वदू त ताचे बायलेक अन्नाक शदसलो आनी म्हळें : शभयेवंक नाका, आनी तु का शदसता तें आत्मो समजूं क नाका. २ तु जीं प्राथाना आनी शभक्षा दे वा मुखार अपाण केल्लो आनी आतां तु ज्या कडे न धाशडल्लो दे वदू त, तु का एक धूव जल्माक ये तली, शतका मररयम्मा नांवाची आनी वयर आशीवाा द मेळटली सगळ्यो बायलो.