Protevangelion 1. KAFLI 1 Í sögu tólf ættkvísla Ísraels, sem vér lesum, var maður nokkur að nafni Jóakím, sem var mjög ríkur, og fórnaði Drottni Guði tvöfaldar 1 fórnir, eftir að hafa gert þetta ályktun: Eign mín skal verða öllum lýðnum til hagsbóta. , og að ég megi finna miskunn frá Drottni Guði til fyrirgefningar synda minna. 2 En á mikilli hátíð Drottins, þegar Ísraelsmenn báru fram gjafir sínar, og Jóakím færði einnig sínar gjafir, gekk Rúben æðsti prestur gegn honum og sagði, að þér væri óheimilt að færa gjafir þínar, þar sem þú hefur ekki kom upp einhverju vandamáli í Ísrael. 3 Við þetta var Jóakím mjög áhyggjufullur og fór burt til að kanna skrár ættkvíslanna tólf til að kanna hvort hann væri sá eini sem ekki hefði alið af sér. 4 En þegar hann spurðist fyrir, fann hann, að allir réttlátir höfðu vakið upp niðja í Ísrael. 5 Þá minntist hann ættföðurins Abrahams, hvernig Guð hefði gefið honum son sinn Ísak á enda ævinnar. sem hann var mjög nauðugur yfir og vildi ekki sjá konu sína: 6 En fór út í eyðimörkina og setti þar tjald sitt og fastaði fjörutíu daga og fjörutíu nætur og sagði við sjálfan sig: 7 Ég mun hvorki fara niður að eta né drekka, fyrr en Drottinn, Guð minn, lítur niður á mig, en bænin skal vera mér matur og drykkur. 2. KAFLI 1 Í millitíðinni varð Anna kona hans hneyksluð og ráðvillt vegna tvískinnungs, og sagði að ég mun harma bæði ekkju mína og ófrjósemi. 2 Þá gekk að stórri veislu Drottins, og Júdít ambátt hennar sagði: "Hversu lengi ætlar þú að þjaka sálu þína? Hátíð Drottins er nú komin, þegar ólöglegt er að syrgja. 3 Taktu því þessa hettu, sem gefinn var af þeim, sem gerir slíkt, því að það er ekki við hæfi að ég, sem er þjónn, klæðist henni, en hún hæfir manneskju af meiri skapgerð þinni. 4 En Anna svaraði: Far þú frá mér, ég er ekki vön slíku. auk þess hefur Drottinn auðmýkt mig mjög. 5 Ég óttast að einhver illhugsaður maður hafi gefið þér þetta, og þú ert kominn til að saurga mig með synd minni. 6 Þá svaraði Júdít ambátt hennar: Hvers ills á ég að óska þér, þegar þú hlýðir ekki á mig? 7 Ég get ekki óskað þér meiri bölvunar en þú ert undir, þar sem Guð hefir lokað móðurlífi þínu, svo að þú skulir ekki verða móðir í Ísrael. 8 Við þetta varð Anna ákaflega áhyggjufull og klæddist brúðkaupsklæðinu og fór um þrjúleytið eftir hádegi til að ganga í garðinum sínum. 9 Og hún sá lárviðartré og settist undir það og bað til Drottins og sagði: 10 Ó Guð feðra minna, blessa mig og virða bæn mína eins og þú blessaðir móðurlíf Söru og gafst henni soninn Ísak. 3. KAFLI 1 Og er hún horfði til himins, sá hún spörfuglahreiður í lárviðnum,
2 Og hún syrgði innra með sér og sagði: ,,Vei er ég, sem gat mig? Og hvaða móðurkviði ól mig, að ég skyldi vera bölvaður frammi fyrir Ísraelsmönnum, og þeir svívirtu mig og hæðu í musteri Guðs míns: Vei mér, við hvað á ég að jafna mig? 3 Ég er ekki sambærilegur við dýr jarðarinnar, því að jafnvel dýr jarðarinnar eru frjósöm fyrir þér, Drottinn! Vei ég, við hvað er hægt að líkja mér? 4 Ég er ekki sambærilegur við grimmdardýrin, því að jafnvel grimmu dýrin bera frjósemi fyrir þér, Drottinn! Vá er ég, við hvað er ég sambærilegur? 5 Það er ekki hægt að líkja mér við þessi vötn, því að jafnvel vötnin eru frjósöm fyrir þér, Drottinn! Vei ég, við hvað er hægt að líkja mér? 6 Ég er ekki sambærilegur við öldur hafsins; Því að þessir, hvort sem þeir eru rólegir eða á hreyfingu, með fiskunum sem í þeim eru, lof þig, Drottinn! Vei ég, við hvað er hægt að líkja mér? 7 Ég er ekki sambærilegur við sjálfa jörðina, því að jörðin ber ávexti sína og vegsamar þig, Drottinn! 4. KAFLI 1 Þá stóð engill Drottins hjá henni og sagði: Anna, Anna, Drottinn hefur heyrt bæn þína. þú skalt þunguð verða og fæða, og talað verður um afkvæmi þín um allan heim. 2 Og Anna svaraði: ,,Svo sannarlega sem Drottinn Guð minn lifir, hvað sem ég fæ, hvort sem það er karl eða kona, mun ég helga Drottni Guði mínum, og það skal þjóna honum í heilögum allt sitt líf. 3 Og sjá, tveir englar birtust og sögðu við hana: Sjá, Jóakím, maður þinn, kemur með hirðunum sínum. 4 Því að engill Drottins hefur einnig stigið niður til hans og sagt: Drottinn Guð hefur heyrt bæn þína, flýttu þér og farðu héðan, því sjá, Anna kona þín mun verða þunguð. 5 Þá fór Jóakím niður og kallaði á hirða sína og sagði, Færið mér hingað tíu sauðkindur, flekklausar og lýtalausar, og þær skulu vera Drottni Guði mínum. 6 Og færð mér tólf kálfa gallalausa, og skulu þeir tólf kálfarnir vera fyrir prestana og öldungana. 7 Færið mér líka hundrað geitur, og hundrað hafra skulu vera fyrir allan lýðinn. 8 Og Jóakím fór niður með hirðunum, og Anna stóð við hliðið og sá Jóakím koma með hirðunum. 9 Og hún hljóp, hékk um háls honum og sagði: "Nú veit ég, að Drottinn hefir blessað mig mjög. 10 Því sjá, ég, sem var ekkja, er ekki lengur ekkja, og ég, sem var óbyrja, mun verða þunguð. 5. KAFLI 1 Og Jóakím dvaldi fyrsta daginn í húsi sínu, en daginn eftir bar hann fórnir sínar og sagði: 2 Ef Drottinn er mér hollur, þá láti plötuna, sem er á enni prestsins 1, birta hana. 3 Og hann skoðaði töfluna, sem presturinn bar, og sá hana, og sjá, synd fannst ekki í honum. 4 Þá sagði Jóakím: ,,Nú veit ég, að Drottinn er mér mildaður og hefir tekið burt allar syndir mínar. 5 Og hann fór niður úr musteri Drottins réttlættans og fór heim til sín. 6 Og er Önnu voru liðnir níu mánuðir, ól hún og sagði við ljósmóðurina: "Hvað hef ég fætt?"