Sebúlon, sjötti sonur Jakobs og Leu. Uppfinningamaðurinn og mannvinurinn. Það semhannlærðivegnasamsærisinsgegnJósef.
1 Afritið af orðum Sebúlons, sem hann bauð sonum sínum áður en hann dó á hundrað og fjórtánda ári lífs síns, tveimur árum eftir dauða Jósefs.
2 Og hann sagði við þá: Hlýðið á mig, þér Sebúlonssynir, takið eftir orðum föður yðar.
3 Ég, Sebúlon, fæddist foreldrum mínum góð gjöf.
4 Því að þegar ég fæddist, var faðir minn mjög fjölgaður, bæði í sauðfé og nautum, þegar hann átti hlut sinn með röndóttum stöfum.
5 Ég er ekki meðvitaður um að ég hafi syndgað alla mína daga, nema í hugsun.
6 Ég man ekki enn eftir því, að ég hefi framið neitt ranglæti, nema fáfræðisyndina, sem ég drýgði gegn Jósef. því að ég gjörði sáttmála við bræður mína um að segja föður mínum ekki hvað gjört hafði verið.
7 En ég grét í leynum marga daga vegna Jósefs, því að ég óttaðist bræður mína, af því að þeir höfðu allir verið sammála um að ef einhver skyldi segja leyndarmálið frá, þá skyldi hann drepinn.
8 En þegar þeir vildu drepa hann, ávítaði ég þá mjög með tárum að vera ekki sekir um þessa synd.
9 Því að Símeon og Gað komu á móti Jósef til að drepa hann, og hann sagði við þá með tárum: Aumkunarðu mér, bræður mínir, miskunnaðu þér iðrum Jakobs föður vors, leggðu ekki á mig hendur yðar til að úthella saklausu blóði, því að ég hef ekki syndgað gegn þér.
10 Og ef ég hef syndgað, þá refsið mig með aga, bræður mínir, en leggið ekki á mig hönd yðar vegna Jakobs föður vors,
11 Og er hann mælti þessi orð, grátandi meðan hann gerði það, gat ég ekki borið harmkvæli hans, og fór að gráta, og lifur mín var úthellt, og allt efni í iðrum mínum losnaði.
12 Og ég grét með Jósef, og hjarta mitt hljómaði, og liðir líkama míns titruðu, og ég gat ekki staðið.
13 Og er Jósef sá mig gráta með sér og þá koma á móti honum til að drepa hann, flýði hann á eftir mér og bað þá.
14 En á meðan stóð Rúben upp og sagði: Komið, bræður mínir, skulum ekki drepa hann, heldur kasta honum í eina af þessum þurru holum, sem feður vorir grófu og fundu ekkert vatn.
15 Vegna þessa bannaði Drottinn að vatn skyldi rísa upp í þeim til þess að varðveita Jósef.
16 Og þeir gjörðu svo, uns þeir seldu hann Ísmaelítum.
17 Því að í verði hans átti ég engan hlut, börn mín.
18 En Símeon og Gað og sex aðrir bræður vorir tóku Jósefsverðið og keyptu skó handa sér, konum þeirra og börnum þeirra og sögðu: 19 Vér munum ekki eta af því, því að það er verðið á blóði bróður vors, en vér munum örugglega troða því undir fótum, af því að hann sagði, að hann mundi verða konungur yfir oss, og skulum við sjá, hvað verður um drauma hans.
20 Þess vegna er ritað í lögmáli Móse, að hver sá, sem ekki vill reisa niðja til bróður síns, skal leysa skó hans, og þeir skulu hrækja í andlit hans.
21 Og bræður Jósefs vildu ekki að bróðir þeirra lifði, og Drottinn leysti frá þeim skóna, sem þeir klæddust gegn Jósef bróður sínum.
22 Því að þegar þeir komu til Egyptalands, voru þeir leystir út af þjónum Jósefs fyrir utan hliðið, og því hlýddu þeir Jósef að hætti Faraós konungs.
23 Og ekki aðeins hlýddu þeir honum, heldur var hrækt á þá og féllu þegar í stað frammi fyrir honum, og urðu þeir til skammar áður. Egyptar.
24 Því að eftir þetta heyrðu Egyptar allt illt, sem þeir höfðu gjört Jósef.
25 Og eftir að hann var seldur settust bræður mínir niður til að eta og drekka.
26 En ég, af aumkun á Jósef, át ekki, heldur horfði á gryfjuna, þar sem Júda óttaðist að
Símeon, Dan og Gað myndu flýta sér burt og drepa hann.
27 En er þeir sáu, að ég borðaði ekki, settu þeir mig til að gæta hans, uns hann var seldur Ísmaelítum.
28 Og er Rúben kom og heyrði, að á meðan hann var í burtu, hafði Jósef verið seldur, reif hann klæði sín og harmaði og sagði:
29 Hvernig á ég að líta á ásjónu Jakobs föður míns? Og hann tók peningana og hljóp á eftir kaupmönnum, en þar sem hann fann þá ekki, kom hann syrgjandi aftur.
30 En kaupmenn höfðu yfirgefið veginn breiðan og gengu í gegnum Troglodytes eftir stuttri leið.
31 En Rúben varð hryggur og át ekki mat þann daginn.
32 Þá kom Dan til hans og sagði: Grátið ekki né syrgist. því að við höfum fundið það sem við getum sagt við Jakob föður okkar.
33 Vér skulum drepa geitunga og dýfa í það kyrtli Jósefs. og sendum það til Jakobs og segjum: Veistu, er þetta kyrtill sonar þíns?
34 Og þeir gjörðu svo. Því að þeir fóru af Jósef yfirhöfn hans, þegar þeir voru að selja hann, og fóru í hann þrælsklæði.
35 En Símeon tók kyrtlinn og vildi ekki gefa hann upp, því að hann vildi rífa hann með sverði sínu, þar sem hann var reiður yfir því að Jósef lifði og hefði ekki drepið hann.
36 Þá stóðum vér allir upp og sögðum við hann: Ef þú hættir ekki kyrtlinum, munum vér segja föður vorum, að þú einn gjörðir þetta illa í Ísrael.
37 Og svo gaf hann þeim það, og þeir gerðu eins og Dan hafði sagt.
2. KAFLI
Hann hvetur til mannlegrar samúðar og skilningsámeðbræðrumsínum.
1 Og nú, börn, ég ykkur, að halda boðorð Drottins og sýna náungum ykkar miskunn og sýna öllum samúð, ekki aðeins mönnum, heldur einnig skepnum.
2 Vegna alls þessa blessaði Drottinn mig, og þegar allir bræður mínir voru veikir, slapp ég
veikindalaus, því að Drottinn veit tilgang hvers og eins.
3 Sýnið því samúð í hjörtum yðar, börn mín, því að eins og maður gerir við náunga sinn, eins mun Drottinn og gjöra við hann.
4 Því að synir bræðra minna voru veikir og dóu vegna Jósefs, af því að þeir sýndu enga miskunn í hjörtum sínum. en synir mínir voru varðveittir án sjúkdóms, eins og þér vitið.
5 Og þegar ég var í Kanaanlandi, við sjávarströndina, veiddi ég Jakob föður minn fisk. og þegar margir voru kafnaðir í sjónum hélt ég ómeiddur áfram.
6 Ég var fyrstur til að gera bát til að sigla á hafið, því að Drottinn gaf mér skilning og visku í honum.
7 Og ég lét stýri niður fyrir aftan það, og ég teygði segl á annan uppréttan við í miðjunni.
8 Og ég sigldi þar meðfram ströndum og veiddi fisk fyrir hús föður míns, þar til við komum til Egyptalands.
9 Og af samúð deildi ég afla mínum með öllum ókunnugum.
10 Og ef maður var útlendingur, sjúkur eða aldraður, þá soðaði ég fiskinn og klæddi hann vel og bauð öllum mönnum eftir þörfum, syrgjandi með þeim og meðaumkaði hann.
11 Þess vegna mettaði Drottinn mig líka með gnægð af fiski þegar ég veiddi fisk. Því að sá sem deilir með náunga sínum fær margfalt meira frá Drottni.
12 Í fimm ár veiddi ég fisk og gaf af honum hverjum manni, sem ég sá, og dugði öllu húsi föður míns.
13 Og á sumrin veiddi ég fisk og á veturna hélt ég sauði hjá bræðrum mínum.
14 Nú mun ég kunngjöra yður hvað ég gerði.
15 Ég sá mann í neyð af nektinni á veturna og miskunnaði ég honum og stal klæði á laun úr húsi föður míns og gaf þeim sem var í neyð.
16 Sýnið þér því, börn mín, af því sem Guð gefur yður, miskunnsemi og miskunnsemi hiklaust öllum mönnum og gefðu hverjum manni af góðu hjarta.
17 Og ef þér hafið ekki bolmagn til að gefa þeim, sem þarfnast, þá miskunna yður honum í iðrum miskunnar.
18 Ég veit, að hönd mín fann ekki fjármuni til að gefa þeim, sem þurfti, og ég gekk með
honum grátandi í sjö hæðir, og iðra mín þráði til hans af samúð.
19 Sýnið því einnig sjálfum yður, börn mín, samúð með sérhverjum manni af miskunn, svo að Drottinn megi líka miskunna og miskunna yður.
20 Vegna þess að á síðustu dögum mun Guð senda miskunn sína á jörðina, og hvar sem hann finnur iðn miskunnar, býr hann í honum.
21 Því að í þeim mæli, sem maðurinn miskunnar með náunga sínum, hefur Drottinn og hann yfir honum.
22 En er vér fórum ofan til Egyptalands, bar Jósef enga illsku á móti okkur.
23 Þeim sem gátið, skuluð þér líka, börn mín, meta sjálfa yður án illsku og elska hver annan. og leggið ekki til baka, hver og einn yðar, illt gegn bróður sínum.
24 Því að þetta brýtur einingu og sundrar öllum kynþáttum, og truflar sálina og þreytir ásýndina.
25 Fylgstu því með vötnunum og veistu þegar þau renna saman, þau sópast með steinum, trjám, jörðu og öðru.
26 En ef þeir skiptast í marga læki, mun jörðin gleypa þá, og þeir hverfa.
27 Svo skuluð þér líka vera, ef þér skiptið í sundur. Skiptið þér því ekki í tvö höfuð fyrir allt það, sem Drottinn gjörði. Hafið aðeins eitt höfuð og tvær axlir, tvær hendur, tvo fætur og alla limi sem eftir eru.
28 Því að ég hefi lært það af skrifum feðra minna, að þér munuð skipta yður í Ísrael, og þér skuluð fylgja tveimur konungum og gjöra sérhverja viðurstyggð.
29 Og óvinir yðar munu leiða yður til fanga, og yður munuð verða fyrir illum bænum meðal heiðingjanna, með mörgum veikleikum og þrengingum.
30 Og eftir þessa hluti skuluð þér minnast Drottins og iðrast, og hann mun miskunna yður, því að hann er miskunnsamur og miskunnsamur.
31 Og hann leggur ekki illt til reiknings við mannanna börn, af því að þeir eru hold og tælast með eigin illsku.
32 Og eftir þetta mun Drottinn sjálfur rísa upp fyrir yður, ljós réttlætisins, og þér munuð snúa aftur til lands yðar.
33 Og þér skuluð sjá hann í Jerúsalem, vegna nafns hans.
34 Og aftur fyrir illsku verka yðar skuluð þér reita hann til reiði,
35 Og yður mun varpað verða burt af honum til fullnaðartímans.
36 Og nú, börn mín, syrgið ekki að ég dey, né látið falla niður vegna þess að ég sé að líða undir lok.
37 Því að ég mun aftur rísa upp mitt á meðal yðar, sem höfðingi meðal sona hans. og ég mun gleðjast meðal ættkvíslar minnar, allir sem halda lögmál Drottins og boð Sebúlons föður síns.
38 En yfir óguðlega mun Drottinn leiða eilífan eld og tortíma þeim frá kyni til kyns.
39 En nú flýt ég mér til hvíldar, eins og feður mínir gerðu.
40 En óttið þér Drottin Guð vorn af öllum mætti yðar alla ævidaga yðar.
41 Og er hann hafði sagt þetta, sofnaði hann í góðri elli.
42 Og synir hans lögðu hann í trékistu. Síðan fluttu þeir hann og jarðuðu hann í Hebron ásamt feðrum hans.