HAADSTIK 1
1 En dit binne de wirden fen it boek, dat Baruch, de soan fen Nerias, de soan fen Maasias, de soan fen Sedekias, de soan fen Asadias, de soan fen Chelcias, skreau yn Babel:
2 Yn it fyfte jier en de saunde deis fen ’e moanne, hwet de Chaldeërs Jeruzalem ynnamen en it mei fjûr forbaernden.
3 En Baruch laes de wirden fen dit boek foar ’e harken fen Jechonia, de soan fen Joachim, de kening fen Juda, en foar ’e earen fen al it folk dat kaem om it boek to hearren.
4 En yn ’e harken fen ’e eallju en fen ’e keningssoannen, en foar ’e harken fen ’e âldsten en fen ’t hiele folk, fen ’e leechste oant ’e heechste, fen allegearre dy’t to Babel wennen oan ’e rivier Sud.
5 Dêropskriemden,fêsten enbeaen foarit oantlit des Heare.
6 En hja makken in sammeljen fen jild neffens elk syn macht:
7 En hja stjûrden it nei Jeruzalem ta Joachim, de hegepreester, de soan fen Chelcias, de soan fen Salom, en ta de preesters, en ta al it folk dat by him to Jeruzalem foun wier;
8 Op ’e selde tiid do’t er it gerei fen it hûs des Heare ûntfong,dat út ’etimpel brocht wierne,om se werom to bringen yn it lân fen Juda, de tsiende deis fen ’e moanne Sivan, nammentlik sulveren gerei, dat Sedekias de de soan fan Josias, de kening fan Jada, makke,
9 Nei’t Nabukodonosor, de kening fen Babel, Jechonias, en de foarsten, en de finzenen, en de helden,en it folkfen itlân,út Jeruzalemweifierdhie, en hjar nei Babel brocht hie.
10 En hja seine: Sjuch, wy hawwe jimme jild stjûrd, om jimme brânoffers en sûndoffers en reekoffers to keapjen, en manna to rieden, en offerje op it alter fen ’e Heare, ús God;
11 En bid foar it libben fen Nabukodonosor, de kening fen Babel, en foar it libben fen Balthasar, syn soan, dat hjar dagen op ierde wêze meie as de dagen fen ’e himel.
12 En de Heare scil ús krêft jaen en ús eagen forljochtsje, en wy scille libje ûnder it skaad fen Nabukodonosor, de kening fen Babel, en ûnder it skaad fen Balthasar, syn soan, en wy scille hjarren in protte dagen tsjinje en genede fine yn hjar eagen. .
13 Bid ek foar ús ta de Heare ús God, hwent wy hawwe sûndige tsjin de Heare ús God; en oant hjoed de dei is de grime des Heare en syn grime net fan ús ôfkeard.
14 Enjimmescilledit boeklêze, dat wyjimmestjûrd hawwe, om belidenis to dwaen yn it hûs des Heare, op de feesten en feestdagen.
15 En jimme scille sizze: De Heare, ús God, heart de gerjuchtichheit, mar ús de biswarring fen de oantliten, lyk as it hjoed bard is, oan hjar fen Juda en de biwenners fen Jeruzalem,
16 En ús keningen en ús foarsten, en ús preesters, en ús profeten en ús âffears:
17 Hwent wy hawwe sûndige foar it oantlit des Heare,
18 En hy hearde him net, en hawwe net harke nei de stim fan 'e Heare, ús God, om te kuierjen yn' e geboaden dy't Hy ús iepenlik joech:
19 Sûnt de deis dat de Heare ús foarâlden út Egyptelân brocht hat, oant hjoed de dei, hawwe wy de Heare ús God ûngehoorrich west, en wy hawwe ferachtlik west om syn stim net te hearren.
20 Dêrom kleefden it kwea oan ús, en de flok, dy’t deHearesteldetrochsyn tsjinstfeint Mozes yn’etiid dat er ús âffears út Egyptelân brocht hat, om ús in lân te jaan dat streamt fan molke en hunich, lyk as it is dizze dei te sjen.
21 Dochs hawwe wy net harke nei de stim fen ’e Heare, ús God, neffens al de wirden fen ’e profeten, dy’t Er ta ús stjûrd hat:
22 Mar elk folge de ferbylding fen syn eigen boze hert, om frjemde goaden to tsjinjen en to dwaen kwea yn ’e eagen fen ’e Heare ús God.
HAADSTIK 2
1 Dêrom hat de Heare syn wird goed makke, dat Er tsjin ús útsprutsenhat, en tsjin ús rjuchters dy’t Israël rjuchte, en tsjin ús keningen, en tsjin ús foarsten, en tsjin de mannen fen Israël en Juda;
2 Om greate pleagen oer ús to bringen, lyk as der nea bard binne ûnder de hiele himel, lyk as it barde to Jeruzalem, neffens de dingen dy’t biskreaun binne yn ’e wet fen Mozes;
3 Dat in man it flêsk fen syn eigen soan ite scil, en it flêsk fen syn eigen dochter.
4 En Hy hat hjar oerlevere ta ûnderwurpenheit oan al de keninkriken dy’t om ús hinne binne, ta in smaad en in forwoasting ûnder al it folk dêr’t de Heare har forstruid hat.
5 Sa binne wy delslein en net forheven, om’t wy sûndige hawwe tsjin de Heare, ús God, en syn stimme net heard hawwe.
6 De Heare ús God hat gerjuchtichheit, mar foar ús en ús âffears iepene skande, lyk as hjoed de dei.
7 Hwent al dizze pleagen binne oer ús kommen, dy’t de Heare oer ús útsprutsen hat
8 Mar wy hawwe net bidd foar it oantlit des Heare, dat wy elk ôfkeare meie fen ’e ferbylding fen syn goddeleaze hert.
9 Dêrom hat de Heare oer ús wake foar it kwea, en de Heare hat it oer ús brocht: hwent de Heare is rjochtfeardich yn al syn wirken dy’t Er ús gebean hat.
10 Dochs hawwe wy net harke nei syn stimme, om to kuierjen yn ’e geboaden des Heare, dy’t Hy foar ús set hat.
11 En nou, o Heare, God fen Israël, dy’t jins folk út Egyptelân brocht hat mei in machtige hân en hege earm, en mei teikens en mei wûnders en mei grutte macht, en dy’t jo in namme krigen hawwe, sa't dizze dei ferskynt:
12 Heare, ús God, wy hawwe sûndige, wy hawwe goddeleaze dien, wy hawwe ûnrjocht dien yn al jins rjuchten.
13 Lit jins grime fan ús ôfkeare, hwent wy binne mar in pear oerbleaun ûnder de heidenen, dêr’t Jo ús forstruid hawwe.
14 Harkje nei ús gebeden, Heare, en ús smeekjen, en ferlos ús om jins wille, en jou ús genede yn 'e eagen fen hjarren dy't ús weilitten hawwe:
15 Dat de hiele ierde witte mei, dat Jo de Heare, ús God, binne, om’t Israël en syn neiteam by jins namme neamd is.
16 O Heare, sjoch del út jins hillich hûs, en achtsje ús: bûg jins ear, o Heare, om ús te hearren.
17 Iepenje jins eagen, en sjuch; hwent de deaden dy't yn 'e grêven binne, waans sielen út har lichems ôfnommen binne, sille de Heare gjin lof noch gerjochtichheid jaan.
18 Mar de siele dy’t tige wurch is, dy’t bûgd en swakke giet, en de eagen dy’t ûntbrekke, en de hongerige siel, scil Jo lof en gerjuchtichheit jaen, o Heare.
19 Dêrom smeekje wy ús nederich smeekje net foar jo oantlit, Heare ús God, om de gerjuchtichheit fen ús âffears en fen ús keningen.
20 Hwent Jo hawwe jins grime en grime oer ús útstjoerd, lyk as Jo spritsen hawwe troch jins tsjinstfeinten, de profeten, sizzende:
21 Sà seit de Heare: Bûgje jimme skouders del om de kening fen Babel to tsjinjen; sa scille jimme bliuwe yn it lân dat Ik jimme âffears jown haw.
22 Mar as jimme de stim des Heare net hearre wolle, om de kening fen Babel to tsjinjen,
23 Ik scil út ’e stêden fen Juda en fen bûten Jeruzalem de stim fen ’e wille en de stim fen ’e freugde, de stim fen ’e brêgeman, en de stim fen ’e breid, en it hiele lân scil wi ynwenners.
24 Mar wy woenen net harkje nei jins stimme, om de kening fen Babel to tsjinjen; dêrom hast de wirden goed makke dy’tstû spritsen hast troch jins tsjinstfeinten, de profeten, dat de biente fen ús keningen en de biente fen ús âffears scoene. út har plak helle wurde.
25 En sjuch, hja binne fordreaun ta de hjitte fen ’e dei en ta de froast fen ’e nacht, en hja stoaren yn greate ellinde troch honger, troch it swird en troch pestilens.
26 En it hûs dat troch jins namme neamd is, hast dû forwoast makke, lyk as it hjoeddedei to sjen is, om ’e goddeleaze fen it hûs fen Israël en it hûs fen Juda.
27 O Heare ús God, Jo hawwe ús dien nei al jins goedens en nei al dy grutte genede fan jins,
28 Lykas jo spritsen hawwe troch jins tsjinstfeint Mozes, de deis datstû him gebean hast de wet op te skriuwen foar it oantlit fen Israëls bern, sizzende:
29 As jimme myn stim net hearre, den scil dizze tige greate mannichte wier ta in lyts tal wirde ûnder de heidenen, dêr’t Ik hjar forstruije scil.
30 Hwent ik wist dat hja my net harkje woenen, om’t it in stiifnekkefolkis: marynit lânfenhjarballingen scille hja harsels tinke.
31 En scil witte dat Ik de Heare, hjar God, bin, hwent Ik scil hjarren in hert en earen jaen om to hearren;
32 En hja scille My priizgje yn it lân fen hjar ballingskip, en tinke oan myn namme,
33 En weromkomme fen hjar stive nekke en fen hjar goddeleaze dieden;
34 En Ik scil se werombringe yn it lân dat Ik mei in eed tasein haw oan hjar âffears, Abraham, Izaäk en Jakob, en hja scille dêr hearen oer wêze;
35 En Ik scil in ivich forboun mei hjar meitsje om hjar God to wêzen, en hja scille myn folk wêze; en Ik scil myn folk Israël net mear fordriuwe út it lân dat Ik hjar jown haw.
HAADSTIK 3
1OHearede Almachtige,Godfen Israël, desiel dy’t yn eangst is, ropt ta Jo.
2 Harkje, Heare, en wês barmhertich; hwent dû bist barmhertich, en wês meilijen oer ús, om't wy foar dy sûndige hawwe.
3 Hwent dû hâldst yn ivichheit út, en wy forkomme foar de ein.
4 O Heare de Almachtige, dû God fen Israël, harkje no de gebeden fen ’e deade Israeliten en fen hjar soannen, dy’t foar dyn oantlit sûndige hawwe, en net harkje nei de stim fen Jo, hjar God, hwent de oarsaak dy’t dizze pleagen ús oankleie. .
5 Tink net oan de ûngerjuchtichheden fan ús foarfaars, mar tink no oan jins macht en jins namme op dit stuit.
6 Hwent Jo binne de Heare, ús God, en Jo, Heare, sille wy priizgje.
7 En dêrom hawwe jo jins eangst yn ús hert dien, dat wy jins namme oanroppe scoene en Jo priizgje yn ús finzenskip;
8 Sjuch, wy binne hjoed noch yn ús finzenskip, dêr’tstû ús forstruid hast, ta in smaad en in flok, en om to beteljen, neffens al de ûngerjuchtichheden fen ús âffears, dy’t ôfwykt binne fan ’e Heare ús God.
9 Harkje, Israël, de geboaden des libbens: jou it ear om de wiisheid to forstean.
10 Ho bart it, Israël, datstû bist yn dyn fijannen lân, datstû yn in frjemd lân âld bist, datstû mei de deaden ûnrein bist;
11 Dat jo rekkene binne mei dejingen dy’t yn it grêf delkomme?
12 Do hast de boarne fen wiisheit forlitten.
13 Hwent asto yn ’e wei Gods wannen wierste, den scoedstû yn frede wenje yn ivichheit.
14Learhwer'twiisheidis,hwerkrêft,hweris forstân; dat jo ek witte meie, wêr is de lingte fan dagen en it libben, wêr is it ljocht fan 'e eagen, en frede.
15 Hwa hat hjar plak ûntdutsen? of hwa is yn hjar skatten kommen?
16 Hwer binne de foarsten fen ’e heidenen wurden, en hwer’t de beesten op ’e ierde hearske;
17 Dy’t har tiidferdriuw hienen mei de fûgels fan ’e himel, en dy’t sulver en goud opsketten, dêr’t de minsken op fertrouwe en der gjin ein oan makken hawwe?
18 Hwent dy’t yn sulver wurken en sa foarsichtich wierne, en hwaens wirken ûnbisyklik binne,
19 Hja binne ferdwûn en delgien yn it grêf, en oaren binne opkommen yn hjar plak.
20Jongeljuhawweljocht sjoenenwenneop’eierde, mar de wei fan kennis hawwe hja net kend,
21 En hja forstiene de paden der net, noch grepen hjar: hjar bern wierne fier fen dy wei.
22 It is net heard fen Kanaän, en it is net sjoen yn Theman.
23 De Agarenen dy’t wiisheid sykje op ierde, de keaplju fan Meran en Theman, de skriuwers fan fabels en ûndersikers út forstân; gjinien fan dizze hat de wei fan 'e wiisheid kend, noch har paden yntinke.
24 O Israël, ho great is it hûs Gods! en hoe grut is it plak fan syn besit!
25 Grut en hat gjin ein; heech, en net te mjitten.
26 Dêr wiene de reuzen fan it begjin ôf ferneamd, dy’tsa’ngreatestal wiene,ensakennersfanoarloch.
27 Dy hat de Heare net útkard, en Hy joech hjarren de wei fen kennis net:
28 Mar hja waerden fordylge, om’t hja gjin wysheit hiene, en kamen om troch hjar eigen dwaesheit.
29 Hwa is opgien nei de himel, en hjar nommen en fen ’e wolken delbrocht?
30 Hwa is oer de sé gyng en hjar foun, en scil hjar bringe ta suver goud?
31 Gjinien ken hjar wei, en hjar paad tinkt net.
32 Mar dy’t alle dingen wit, ken hjar en hat hjar ûntdutsen mei syn forstân;
33 Dy’t it ljocht útjout, en it giet, ropt it wer, en it hearrich him mei eangst.
34 De stjerren skynden op hjar wachten en forbliidzjen: as er hjar ropt, sizze hja: Hjir binne wy; en sa joegen se mei fleurigens ljocht oan Him dy't har makke.
35 Dit is ús God, en der scil gjin oar rekkene wirde yn forlike mei Him
36 Hy hat de hiele wei fen ’e kennis ûntdutsen, en hy hat dy jaen oan Jakob, syn tsjinstfeint, en oan Israël, syn leafste.
37 Dêrnei toand er himsels op ierde, en praette mei de minsken.
HAADSTIK 4
1 Dit is it boek fen Gods geboaden, en de wet dy’t foar ivich is: allegearre dy’t hjar hâlde, scille ta libben komme; mar dyjingen dy't it litte sille stjerre.
2 Kear dy om, o Jakob, en gryp it: wandel foar it oantlit fen it ljocht, datstû forljochte wirde meist.
3 Jou jins eare net oan in oar, noch de dingen dy’t jo nuttich binne foar in frjemd folk.
4 O Israël, lokkich binne wy, hwent de dingen dy’t God wol, binne ús bekend makke.
5 Wês moedich, myn folk, de oantinken fen Israël.
6 Jimme binne ferkocht oan ’e heidenen, net om jimme fordjerring, mar om’t jimme God ta grime makke hawwe, binne jimme oerlevere oan ’e fijannen.
7 Hwent jimme makken Him dy’t jimme makke hat, troch offeren oan de duvels, en net oan God.
8 Jimme hawwe de ivige God forgetten, dy’t jimme opbrocht hat; en jimme hawwe Jeruzalem bedroefd, dy't jimme socht.
9 Hwent do’t hja de grime Gods oer jimme kommen seach, sei hja: Harkje, jimme dy’t om Sion wenje!
10 Hwent ik seach de ballingskip fen myn soannen en myn dochters, dy’t de Ivige oer hjar brocht hat.
11 Mei blydskip haw ik hjar fieden; mar stjoerde se fuort mei skriemen en rou.
12 Lit gjinien forbliidzje oer my, in widdo, en forlitten fen in protte, dy’t om de sûnden fen myn bern forwoasten is; om't hja ôfwykten fan 'e wet fan God.
13 Hja wisten syn ynsettingen net, en hja omgongen net yn ’e wegen syn geboaden, en rounen de paden fen ’e tucht net yn syn gerjuchtichheit.
14 Lit de biwenners fen Sion komme, en tink oan de ballingskip fen myn soannen en myn dochters, dy’t de Ivige oer hjar brocht hat.
15 Hwent Hy hat in folk fen fierren oer hjar brocht, in skamteleaze naasje en in frjemde tael, dy’t gjin earbied foar in âld minske hat, noch in meilijen hie foar in bern.
16 Dy hawwe de leafste soannen fen ’e widdo fuortfierd, en hjar, dy’t allinne waerd, forwoasten sûnder dochters.
17 Mar wat kin ik dy helpe?
18 Hwent Hy dy’t dizze pleagen oer jimme brocht hat, scil dy rêde út ’e hannen fen dyn fijannen.
19 Gean hinne, myn bern, gean hinne, hwent ik bin woesten efterlitten.
20 Ik haw de klean fen ’e frede útdocht, en de sek fen myn gebed oan my oanlein: Ik scil roppe ta de Ivige yn myn dagen.
21 Wês moedich, myn bern, rop ta de Heare, en Hy scil jimme rêde út 'e macht en hân fen 'e fijannen.
22 Hwent myn hope is op it ivige, dat er dy forlosse scil; en blydskip is my kommen fan 'e Hillige, fanwegen de genede dy't jo gau komme sil fan 'e Ivige ús Ferlosser.
23 Hwent ik stjûr jimme út mei rouwe en skriemen, mar God scil jimme my wer jaen mei blydskip en blidens foar altyd.
24 Lykas no de buorlju fan Sion dyn ballingskip sjoen hawwe: sa scille hja koart dyn heil sjen fen ús God, dy’t oer dy komme scil mei greate hearlikheit en glâns fen ’e ivige.
25 Myn bern, lije geduldich de grime dy’t fan God oerjimmekomt, hwent jins fijânhat dyforfolge; mar meikoarten scilstû syn fordjer sjen, en dû scilst him op 'e nekke traapje.
26 Myn sljochtweinen binne ruw wei gien, en binne weinommen as in keppel fen fijannen.
27 Wês goed treast, myn bern, en rop ta God: hwent jimme scille tocht wirde fen Him, dy’t dizze dingen oer jimme brocht hat.
28 Hwent lyk as it jimme forstân wie om fan God ôf to dwaen: sa, as jimme weromkommen binne, siikje Him noch tsien kear.
29 Hwent dy’t dizze pleagen oer jimme brocht hat, scil jimme ivich blidens bringe mei dyn heil.
30 Nim in goed herte, o Jeruzalem, hwent Hy dy’t dy dy namme joech, scil dy treastje.
31 Eltstich binnehja,dy’tdyoandienhawwe enbliid binne oer dyn fal.
32 Earlik binne de stêdden, dy’t jins soannen tsjinne hawwe: ellendig is hja, dy’t jins soannen oannommen hat.
33 Hwent lyk as hja har forbliidzje oer jins fordwaling, en bliid wie oer jins fal, sa scil hja betrietlik wirde oer har eigen forwoasting.
34 Hwent Ik scil de freugde fen hjar greate mannichte weinimme, en hjar grutskens scil wirde yn rouwe.
35 Hwent fjûr scil oer hjar komme fen ’e ivige, lang to bliuwen; en hja scil biwenne wirde fen duvels in greate tiid.
36 O Jeruzalem, sjoch om dy hinne nei it easten, en sjuch de freugde dy’t ta dy komt fan God.
37 Sjuch, jins soannen komme, dystû fuortstjûrdst;
HAADSTIK 5
1 Doch út, o Jeruzalem, it kleed fen rou en ellinde, en doch de hearlikheit oan fen ’e hearlikheit dy’t fen God komt foar altyd.
2 Werp in dûbele klean om dy hinne fen ’e gerjuchtichheit dy’t fen God komt; en set in diadeem op jins holle fan 'e hearlikheid fan 'e ivige.
3 Hwent God scil jins glâns sjen litte oan alle lân ûnder de himel.
4 Hwent jins namme scil fen God neamd wirde yn ivichheit, de frede fen ’e gerjuchtichheit en de hearlikheit fen ’e oanbidding fan God.
5 Gean oerein, o Jeruzalem, en stean yn ’e hichte, en sjuch om nei it easten, en sjuch, jins bern binne forgearre fen it westen oant it easten troch it wird fen ’e Hillige, bliid yn it oantinken oan God.
6 Hwent hja gienen te foet fan dy ôf en waerden weilitten fen hjar fijannen, mar God bringt hjar ta jimme, forheven mei hearlikheit, as bern fen it keninkryk.
7 Hwent God hat bestimd dat alle hege heuvels en ieuwendy’t langbliuwe, delslein wirde, en dellingen opfolle wurde, om de ierde te meitsjen, dat Israel feilich gean mei yn ’e gloarje fan God.
8 En sels de bosken en alle swietrukkende beam scil Israël oerskaadje troch Gods gebod.
9 Hwent God scil Israël liede mei blydskip yn it ljocht fen syn hearlikheit mei de genede en gerjuchtichheit dy’t út him komt.