CHAPTER 1
Zebulun, seks. sonur Jacob og Leah. uppfinningin og phanderhropist. Tað, sum hann lærdi, sum eitt úrslit av ráðagerðini ímótiJoseph.
1 avrit av orðini í Zebulun, sum hann enjoined á synir sínum, áðrenn hann doyði í hundrað og fjøruttan ár í sínum lívi, tvey ár eftir deyða Joseph.
2 Og hann segði við tey: Hearken til mín, ye synir av Zebulun koma til orðini hjá pápa tínum.
3 I, Zebulun, varð føddur ein góð gáva til foreldrini.
4 For tá eg var føddur/fødd, var pápi mín sera øktur, bæði í fylgum og hennara, tá ið hann var føddur, tá ið hann hevði fingið sína portion.
5 eg eri ikki tilvitaður um, at eg havi syndað allar mínar dagar, spara í hugsan.
6 Nor enn minnist eg, at eg havi gjørt nakað íquity, uttan syndin av fáum, sum eg framdi ímóti Joseph; fyri at eg var í ferð við míni/tykkara/tygara hátign ikki at siga pápa mínum, hvat var gjørt.
7 men eg græt í loyndum fleiri dagar á account av Joseph, tí eg var bangin fyri, at tey høvdu øll játtað, at um nakar skuldi lýst loyndarmálið, skuldi hann verið slain.
8 men tá ið teir/tær/tey ynsktu at drepa hann, fekk eg teir/tær/tey nógv at gráta við tárum.
9 For Simeon og Gad kom ímóti Joseph at drepa hann, og hann segði, at hann ikki hevur hug til at gráta: Pity me, mín, hava náði á tí, sum er, at pápi okkara: lá ikki á mær, tí eg havi ikki syndað ímóti tær.
10 Og um sanniliga eg havi syndað, við at elta meg, men lá ikki á mær, men lá ikki á mær, men lá ikki á mær, tí at pápi okkara er, tí at pápi okkara er, tí at pápi okkara er, men lá ikki á mær.
11 Og sum hann tosaði hesi orðini, meðan hann gjørdi tað, var eg ikki førur/før fyri at bera hansara lament, og byrjaði at gráta, og mín livur var sett út, og alt tað, sum eg hevði gjørt.
12 Og eg græt við Joseph og hjarta mínum ljóðaði, og liðini á kroppinum hjá mær, og eg var ikki førur/før fyri at standa.
13 Og tá Joseph sá meg gráta saman við honum, og tey komu ímóti honum at slay hann, hann flýddi aftan fyri meg, meðan hann var í ferð við at gráta.
14 men óreinur Reuben arose og segði: Come, my brethren, lat okkum ikki slay hann, men lat okkum kasta hann inn í ein av hesum turru pitunum, sum pápi okkara gravaði og fann einki vatn.
15 For hetta orsøkin til, at Harrin skuldi hækkast í teimum, fyri at Joseph skuldi verið varðveitt.
16 Og teir/tær/tey gjørdu tað, til teir/tær/tey seldu hann til Ishmaelites.
17 For í hansara prís hevði eg ongan part, børn míni.
18 men Simeon og Gad og seks onnur av okkara týtum tók prísin av Joseph, og keypti sandals fyri seg sjálvan, og teirra konur, og teirra børn, siga:
19 vit fara ikki at eta tað, tí tað er prísurin hjá beiggja okkara, men vit fara at ganga undir fótin, tí hann segði, at hann fór at vera kongur yvir okkum, og so lat okkum síggja, hvat fer at gerast av sínum dreymum.
20 tí, tað er skrivað í at skriva lógina hjá Móses, sum ikki fer at hækka upp til beiggja sín, hansara sandal átti at verið óloosed, og tey áttu at spýtt í andlitinum á honum.
21 Og tað, sum Joseph hevði ynskt, at beiggi teirra ikki skuldi liva, og Harrin var í teimum, sum tey vóru í ímóti Joseph.
22 For tá ið teir/tær/tey komu til Egyptalands, vóru teir/tær/tey ikki før fyri at fáa fatur á Joseph uttanfyri portrið, og so teir/tær/tey gjørdu obeisance til Joseph eftir móta.
23 Og ikki bara gjørdu tey obeisance til hansara, men vóru spýtur á honum, áðrenn hann var komin, og so vóru tey sett í skomm áðrenn. egnar.
24 For eftir hesum egnum hoyrdi øll óndskapin, sum tey høvdu gjørt við Joseph.
25 Og eftir, at hann varð selt brøður míni at eta og drekka.
26 men eg, gjøgnum samkenslu fyri Joseph, át ikki, men hugdi at pit, síðani judah óttast lest
Simeon, Dan, og Gad skuldi skunda sær av og slay hann.
27 men tá ið teir/tær/tey sóu, at eg ikki át, settu teir/tær/tey meg at hyggja at honum, til hann varð selt til Ishmaelites.
28 And tá Reuben kom og hoyrdi, at meðan hann var burtur, var hann selt, hann leigaði sínar týtu, segði:
29 Hvussu skal eg hyggja at andlitinum á pápa mínum? Og hann tók pengarnar og rann eftir handilshandlinum, men sum hann ikki fann tey aftur.
30 men handilsmennini vóru farin úr breiðu vegnum og gekk gjøgnum Troglodytes av einum stuttum skori.
31 men Reuben var syrgdur, og át ongan mat tann dagin.
32 Dan tí kom til hansara og segði: Weep ikki, hvørki syrgja; fyri vit hava funnið tað, vit kunnu siga við pápa okkara.
33 Lat okkum slay eitt barn av geitunum, og dip í frakkanum hjá Joseph; og lat okkum senda tað til Jacob, sig: vita, er hetta frakkan hjá soni tínum?
34 Og tey gjørdu tað. Fyri at teir/tær/tey tóku seg úr Joseph, tá ið teir/tær/tey seldu hann, og setti hann í ein trælur.
35 nú Simeon tók frakkan, og vildi ikki geva honum tað upp, tí hann ynskti at renna tað við svørði sínum, sum hann var illur, at Joseph búði og at hann ikki hevði slain hann.
36 So fóru vit øll upp og segði við hann: Um tú/ikki gevur/geva upp frakkan, fara vit at siga við pápa okkara, at tú/ert/eru einsamallur/einsamøll/einsamøll/einsamøll í Ísrael.
37 Og so hann gav teimum tað til, og tey gjørdu tað enntá sum Dan hevði sagt.
CHAPTER 2
Hannhevurhugtilmenniskjaogskiljamenn.
1 Og nú børn, eg haldi, at tú/skalt/skulu halda boð um Harrin, og fyri at vísa tær/tykkum/tygum, og at hava/hava tú//tygum ikki ímóti monnum, men eisini ímóti monnum.
2 Fyri alt hetta er sake, Harrin signi meg, og tá ið øll míni vóru sjúk, vóru eg flýddur uttan
sjúku, tí Harrin veit, at Harrin var í hvørjum øðrum.
3 hava, tí, samhuga í hjarta tínum, børn míni, tí sjálvt sum ein maður ger, hóast hann eisini fer at gera tað, hóast Harrin fer at gera hann.
4 For synir mínir vóru sjúk og doyðu á account av Joseph, tí tey vístu ikki náði í hjarta sínum; men synir mínir vóru varðveitt uttan sjúku, sum tú veitst.
5 Og tá eg var í landinum í Kanaan, av sjónum-coast, eg gjørdi ein fanga av fiski til Jacob pápa mín; og tá nógv vóru kvaldir í sjónum, helt eg fram ósignað.
6 var eg tann fyrsti/fyrsta at gera ein bát at sigla á sjónum, tí Harrin gav mær at skilja og vísdóm har.
7 Og eg læt ein rudder aftan fyri tað, og eg strekti ein sigla á eitt annað upp.
8 Og eg sigldi har fram við strondini, fanga fisk til húsini hjá pápa mínum, til vit komu til Egyptalands.
9 And gjøgnum samhuga, sum eg hevði við hvørjum fremmandum.
10 Og um ein maður var ein fremmandur, ella sjúkur, ella aldur, eg kókaði fiskin, og lat tey væl, og bjóðaði teimum til øll menn, sum hvønn mann hevði brúk fyri, at hann hevði brúk fyri teimum.
11 Hvarfore eisini Harrin nøgdur meg við nógvum fiski, tá ið hann fangar fisk; fyri hann, sum er saman við grannanum, fekk hann meira frá Harrinum.
12 í fimm ár fekk eg fisk og gav hvønn mann, sum eg sá, og sufficed fyri øll húsini hjá pápa mínum.
13 Og um summarið fekk eg fisk, og um veturin helt eg seyð við mínum seyði.
14 nú fari eg at vátta tær/tykkum tað, sum eg gjørdi.
15 eg sá ein mann í distress gjøgnum nakin um veturin, og hevði samhuga á honum, og stjól eitt loyndarmál frá pápa mínum, og gav honum tað, sum var í distress.
16 do tú, tí, børn míni, frá tí, sum Gud bestoweth á tær, vísa og náði uttan at hann ivast í øllum monnum, og gev/gevið hvørjum manni við einum góðum hjarta.
17 Og um tú ikki hevur tað, har tú/hevur/hava brúk fyri at geva honum, at hann hevur brúk fyri honum í sloytum av náði.
18 eg veit, at hond mín fann ikki har, sum var neyðugt hjá honum, og eg gekk saman við honum, og eg gekk saman við honum, og eg gekk við honum.
19 hava, tí, tú eisini hevur, børn míni, samhuga móti hvørjum manni við náði, sum Harrin eisini kann hava samhuga og náði á tær.
20 av tí at hann eisini er í, seinastu dagarnar fer Gud at senda hansara samhuga á jørðini, og har hann finnur, at hann er í honum.
21 For í prógvinum, sum ein maður hevur samhuga á grannar, í sama prógvi, sum Harrin eisini hevur á honum.
22 Og tá ið vit fóru niður í Egyptalandi, keddi Joseph ikki illvilja ímóti okkum.
23 To, sum tekur hann, ger tú eisini, børn míni, góðtaka teg uttan illvilja, og kærleika ein annan; og setti ikki niður í kontu, hvør av tær, óndur ímóti beiggja sínum.
24 For hetta brótaeth og býta øll slag, og trupulleikar, og trupulleikar, og í sálini, og í tí, sum er burtur.
25 Observe, tí, vatnið, og vita, nær tey renna saman, sópa tey saman við steinum, trø, jørðina og onnur ting.
26 men um teir/tær/tey eru býtt í nógvar streamar, jørðin svølgdi teir/tær/tey, og teir/tær/tey hvarv burtur.
27 so skal tú eisini vera, um tú/ert/eru býttur/býtt. Ver/verið ikki Ye, tí, býtt í tvey høvd fyri alt, sum Harrin gjørdi.
28 For eg havi lært í at skriva pápa mín, sum tú/skalt/skulu vera býtt í Ísrael, og tú/skalt/skulu fylgja tveimum kongum, og skal arbeiða hvønn abomination.
29 Og fíggindar tínir skulu føra teg/tykkum/tygum, og tú/skalt/skulu vera óndur/ond millum Gentiles, við nógvum ífirmum og tribulations.
30 Og eftir hesum, sum tú/skalt/skulu minnast Harrin og iðrast, og hann skal hava náði á tær/tykkum, tí hann er mercifult og samhuga.
31 og hann setti seg ikki niður í account ímóti synirunum hjá monnum, tí tey eru lumpað, og eru lumpaðir gjøgnum teirra egnu ónd.
32 Og eftir hesum tingini skulu vera har, sum tú/skalt/skulu koma aftur til Harrin, og tú/skalt/skulu koma aftur til títt/tykkara land.
33 Og ye skal síggja hann í Jerusalem, tí hann eitur sake.
34 And aftur gjøgnum óndleikan hjá tær/tykkum, skalt/skulu tú//tygum gera hann til øði,
35 Og tú/skalt/skulu verða tveittur av honum, tá ið hann er komin.
36 Og nú, børn míni, syrgja ikki, at eg doyggi, ella verða tveittur í hasum, sum eg komi til mín enda.
37 For eg skal hækka aftur í tær, sum ein stýra í synir hansara; og eg skal gleði meg mitt í mínum ætt, so nógv sum skal halda lógina hjá Harrinum, og tað, sum eg skal gera, og tað, sum eg skal gera.
38 men á ungodly skal Harrin hava ævigt eld, og oyðileggja tey gjøgnum alt ættarliðið.
39 men eg skunda mær nú burtur til mín hvíld, sum eisini pápi mín.
40 men tú/ræðist/óttaða Harrin hjá okkum við øllum tínum/tykkara styrki alla tíðina í lívinum.
41 Og tá hann hevði sagt hesi tingini, sum hann sovnaði, tá ið hann var gamal.
42 og synir hansara løgdu hann í einum træi. Og aftaná, at teir/tær/tey bar hann upp og jarðaði hann í Hebron, við pápa sínum.