CHAPTER 1
1 Og hesi eru orðini í bókini, sum Baruch son son of Nerias, son son of Maasias, son son of Sedecias, son son of Asadias, son of Chelcias, skrivaði í Babylon, 2 í fimta árinum, og í sjeynda dag í mánaðinum, hvat tíðin var, sum Chaldeans tók Jerusalem, og brendi tað við eld.
3 And Baruch las orðini í hesi bókini í hoyrnunum av Jechonias soninum av Joachim kongur í Juda, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólkinum, sum komu at hoyra bókina, og í oyru av øllum fólk
4 Og í hoyrnunum av hásinnaðum, og av konginum hjá konginum, og í tí at tey hoyra, og av øllum teimum, sum eru, frá teimum, sum eru tey, sjálvt av øllum teimum, sum dwelt í Babylon av ánni Sud.
5 Hvarupon tey grótu, fast og bað áðrenn Harrin.
6 teir/tær/tey gjørdu eisini eitt savn av pengum eftir hvørjum manni:
7 Og tey sendu tað til Jerusalem unto Joachim tann høga priest, sonur sonin av Chelcias, son of Salom, og til priests, og til øll fólkið, sum vóru funnin saman við honum í Jerusalem,
8 Í somu tíð, tá ið hann fekk veselsels av húsinum hjá Harrinum, sum vóru framd úr templið, fyri at koma aftur til teirra land, sum vóru settar í ein dag, sum vardi, silvur vesels, sum Sedecias sonin av Josias kongur í Jada hevði gjørt,
9 Eftir, at Nabuchodonosor kongur í Babylon hevði borið burtur Jechonias, og prinsurin, og tað, sum eru, og tey, sum vóru í landinum, og tey, sum vóru saman við teimum, og tóku tey til Babylon.
10 Og tey søgdu, Behold, vit hava sent tær pengar til at keypa tær/tykkum/tygum, og sin bjóðar, og fyrireika teg/tykkum/tygum, og bjóða/bjóða tær/tykkum/tygum, og bjóða/bjóða tær/tykkum/tygum, og bjóða/bjóða tær/tykkum/tygum, og tað er tað, at tú//tygum hevur/hava fingið tær/tykkum/tygum pengar, og tað er tað, at tú//tygum hevur/hava fingið at gera.
11 And biðja um lívið av Nabuchodonosor kongur í Babylon, og til lívið av Balthasar son sín, sum teirra dagar kunnu vera á jørðini sum dagar í himlinum:
12 Og Harrin fer at geva okkum styrki, og lætta eyguni, og vit skulu liva undir skugganum av Nabuchodonosor kongur í Babylon, og undir skugganum av Balthasar son hansara, og vit skulu tæna teimum fleiri dagar, og finna út av teirra eygum.
13 bið fyri okkum eisini at gera Harrin hjá okkum, tí vit hava synd ímóti Harrinum hjá okkara Gudi; og til
hendan dagin er Harrin hjá Harrinum, og hansara wrath er ikki vorðið frá okkum.
14 Og ye skal lesa hesa bókina, sum vit hava sent tær, fyri at játta teg í húsinum hjá Harrinum, á veitsluni og solemn dagar.
15 Og ye skal siga, To Harrin hjá Gudi hoyrir til, men ikki so, sum tað er, sum tað er, at tað er farið at standa í dag, og til íbúgvarnir í Jerusalem, og til íbúgvarnir í Jerusalem, og til íbúgvarnir
16 Og til okkara kongar, og til okkara prinsessur, og til okkara priests, og til okkara profetur, og til okkara pápas:
17 For vit hava syndað áðrenn Harrin,
18 And óhøvdu hann, og hava ikki hoyrt røddina á Harrinum hjá Harrinum, fyri at ganga í commandmentunum, sum hann gav okkum opin:
19 av tí at Harrin kom við okkara forfathers úr landinum í Egyptalandi, til hetta nú hava vit verið óhøvddur í dag, og vit hava verið negligent í ikki at hoyra hansara rødd.
20 Hvarfore óndskapin cleaved unto okkum, og bannið, sum Harrin, sum Harrin hevur gjørt, tá ið hann kom við pápa okkara, fyri at geva okkum eitt land, sum rennur við mjólk og hunangi, sum tað er at síggja henda dagin.
21 ongantíð hava vit ikki hoyrt, at Harrin hjá Harrinum, eftir at Harrin hjá Harrinum, sum hann sendi okkum:
22 men hvønn mann fylgdi hugflogunum hjá sínum egnu hjarta, fyri at tæna løgin gudar, og at gera ónd í tí, sum Harrin hjá okkum.
CHAPTER 2
1 tí, Harrin hevur gjørt sítt orð, sum hann úttalaði ímóti okkum, og ímóti okkara døma, sum dømdi Ísrael, og ímóti okkara kongum, og ímóti okkara kongum, og ímóti monnunum í Ísrael og jødi,
2 To taka okkum stóra pestur, so sum ongantíð hendi undir øllum himni, sum tað kom at standa í Jerusalem, eftir tí, sum vóru skrivað í lógini hjá Móses;
3 hatta ein maður skuldi etið av sínum egnu soni, og tað, sum hann hevði etið.
4 meiraover hann hevur borið teimum til at vera í evni til øll kongsríkini, sum eru rundir um okkum, fyri at vera sum ein reproach og desolation millum øll fólkið um, har Harrin hevur spjatt tey.
5 Soleiðis vóru vit kastaðir niður, og ikki upp, tí vit hava syndað ímóti Harrinum, og hava ikki verið obedient unto hansara rødd.
6 Til Harrin hjá okkum, sum er ein, sum er rættvísur: men ikki til okkara og til pápa okkara, sum tykjast at vera í dag.
7 For allar hesar pestur eru komin á okkum, sum Harrin hevur borið seg fram ímóti okkum.
8 enn hava vit ikki biðið áðrenn Harrin, at vit kundu latið hvønn/hvørja/hvørt úr hugflogunum hjá honum.
9 Hvar fyri Harrin hugdi yvir okkum fyri óndum, og Harrin hevur tikið tað við okkum: til Harrin er rætt í øllum sínum arbeiði, sum hann hevur biðið okkum.
10 enn hava vit ikki hoyrt, at hann ikki hevur hoyrt rødd hansara, fyri at ganga í boð um Harrin, sum hann hevur sett okkum áðrenn okkum.
11 Og nú, O Lord Gud í Ísrael, sum hevur tikið við tínum/tykkara/tygara fólki úr landinum í Egyptalandi við einum kanska hond, og við tekinum, og við stórum valdi, og við stórum valdi, og hevur/hava tú//tygum fingið eitt navn, sum tykjast at vera í dag:
12 O Lord okkara Gud, vit hava syndað, vit hava gjørt ungodly, vit hava gjørt óbrúkt í øllum tunnum.
13 Lat/Latið teg/tykkum/tygum um okkum: tí vit eru, men nøkur fá eftir millum hita, har tú/hevur/hava spjatt okkum.
14 Hear okkara bønir, O Lord, og okkara týtu, og bera okkum til tín egna sake, og gev okkum tænastu í eygsjón av teimum, sum hava livað okkum burtur:
15, sum øll jørðin kann vita, at tú list Harrin hjá Gudi, tí Ísrael og hansara posterity er kallað av tínum navn.
16 O Lord, hygg niður úr tunnum húsum, og hugsa um okkum: sloyta oyrað, O Lord, fyri at hoyra okkum.
17 Open tunn eygu, og hygg; fyri tey deyðu, sum eru í grøvunum, hvørs sálir eru tikin úr líkum, fara at geva Harrin hvørki rós ella rættvíst:
18 men sálin, sum er sera vexed, sum goeth stooping og gjaldið, og eyguni, sum miseydnast, og tann svangur sál, fer at geva tær/tykkum/tygum far um, at Harrin er sera væl fyri.
19 tí, vit ikki gera okkara eyðmjúkur supplication áðrenn teg, O Lord okkara Gud, til tann rætta av pápa okkara, og av okkara kongum.
20 For tú hevur ikki sent út av tínum/tykkara/tygara wrath og ídignation á okkum, sum tú/hevur/hava tosað við tínar/tykkara tænastufólk, segði/søgdu tú/, at tú/hevur/hava sagt, at tú/hevur/hava tosað við teg/tykkum/tygum, sum tú/hevur/hava tosað við teg/tykkum/tygum, sum tú//tygum hevur/hava tosað við teg/tykkum/tygum, sum tú
21 Thus saith Harrin, Bow niður tínar herðar fyri at tæna konginum hjá Babylon: so skal tú verða verandi í landinum, sum eg gav pápa tínum.
22 men um tú ikki hoyrir røddina á Harrinum, fyri at tæna konginum í Babylon,
23 eg fari at elva til at halda fram úr cites ofyah, og frá uttan Jerusalem, røddin av mirth, og røddin av gleði, røddin á brúðurini, og røddin á brúðurini: og alt landið skal vera desolate av íbúgvunum.
24 men vit høvdu ikki hoyrtken unto tína rødd, fyri at tæna konginum hjá Babylon: tí hevur tú ikki gjørt tað gott, sum tú/hevur/hava gjørt tað, sum tú/hevur/hava gjørt, sum er, at okkara kongar, og tað, sum pápi okkara, skuldi verið tikin úr teirra stað.
25 And, lo, teir eru kastaðir út til hita í dag, og til frostin um náttina, og tey doyðu í stórum miseries av famine, við svørði, og við pestilence.
26 Og húsini, sum eitur av tínum navn, hevur tú lagt spilla, sum tað er at síggja henda dagin, tí tað er tað, sum er sagt, at tú/hevur/hava sæð/sætt húsini í Ísrael og húsini hjá Ísrael.
27 O Lord okkara Gud, tú hevur ikki tikið okkum av øllum tínum góðu, og eftir øllum, sum er so stór náði av tínum,
28 As tú spakest av tínum tænastufólki í dag, tá ið tú/gjørdi/gjørdu hann at skriva lógina áðrenn børnini í Ísrael, segði/søgdu, at tú/segði/søgdu, at tú/segði/søgdu, at tú/segði/søgdu, at tú//tygum segði/søgdu
29 Um tú/ikki hoyrir/hoyra mína rødd, so er tað heilt vist, at hetta er eitt lítið nummar millum tjóðir, har eg fari at spjaða teir/tær/tey.
30 For eg visti, at tey ikki fóru at hoyra meg, tí tað er eitt stívt fólk: men í landinum hjá teimum, sum tey skulu minnast seg sjálvi.
31 Og skal vita, at eg eri Harrin hjá Gudi: tí eg fari at geva teimum eitt hjarta, og oyru at hoyra:
32 Og tey skulu rósa mær í landinum, og hugsa um mítt navn, og hugsa um mítt navn,
33 Og kom aftur úr stívum hálsi, og frá teirra óndu: til tey skulu minnast, hvussu pápi teirra, sum syndaði áðrenn Harrin.
34 Og eg fari at taka teir/tær/tey aftur í jørðina, sum eg lovaði við einum eið, Abraham, og Jacob, og teir/tær/tey skulu vera saman við tí: og eg fari at hækka teir/tær/tey, og teir/tær/tey skulu ikki vera við at gera tað.
35 Og eg fari at gera eina nakrantíð, sum eg havi givið teimum, og tey skulu vera teirra fólk: og eg fari ikki at koyra meira av Ísrael, sum eg havi givið teimum.
CHAPTER 3
1 O Lord Almighty, Gud í Ísrael, sálin í tí, sum er stúrin, grætur.
2 Hear, O Lord, og hava náði; fyri teg/tykkum/tygum, og hava samkenslu við okkum, tí vit hava syndað áðrenn teg/tykkum.
3 Fyri teg/tykkum/tygum, og vit fara fullkomiliga.
4 O Lord Almighty, tú Gud í Ísrael, hoyra nú bønir um tey deyðu, og av teirra børnum, sum hava syndað áðrenn teg, og ikki hoyrakened unto røddina á tær: fyri tað, sum elva til, at hesar pestur cleave unto okkum.
5 minnist ikki í okkara forfathers: men hugsa um tína vald og títt navn nú í hesi løtu.
6 Fyri teg/tykkum/tygum, Harrin hjá okkara Gud, og tú/fert/fara at rósa.
7 Og til hetta orsøkin til, at tú/ikki hevur/hava lagt teg/tykkum/tygum í okkara hjarta, til tess at vit skulu ringja til títt/tykkara navn, og rós í okkara týtu: til vit hava ringt til at leggja í okkara hjarta, sum syndaði áðrenn teg/tykkum/tygum.
8 Behold, vit eru enn hendan dagin í okkara fangi, har tú/hevur/hava spjatt okkum, til eitt reproach og ein banna, og til at vera evni til at gera alt tað, sum er, sum fór frá Harrinum hjá okkara Gudi.
9 Hear, Ísrael, commandments of lívið: gev oyrað at skilja vísdóm.
11 hatta, sum tú/telur/telja við teir/tær/tey, sum fara niður í grøvina?
12 Tú/hevur/hava ikki forsaken kelduna í vísdómi.
13 For um tú/hevði/høvdu gingið í Guð, átti/áttu tú/nakrantíð at havt verið í friði fyri nakrantíð.
14 læra, hvar er vísdómur, har er styrki, har er at skilja; Tað er kanska, at tú/kanst/kunnu vita, hvar tað er langt, og lívið, har er ljósið í eygunum, og friður.
15, sum hevur funnið út av hennara stað? ella hvør er komin inn í hennara dýrgripir?
16 Hvar eru prinsurin í hitanum, og so sum stýrdi á jørðini;
17 teir/tær/tey høvdu ikki verið í frítíðini við luftini, og teir/tær/tey høvdu gjørt silvur og gull, har teir/tær/tey høvdu álit á, og gjørdi eingin enda á teirra tíð?
18 For tey, sum vóru í silvur, og vóru so varin, og hvørs arbeiði eru óbrúkar,
19 teir/tær/tey eru hvarv og farin niður til grøvina, og onnur koma upp í teirra støðu.
20 ungir menn hava sæð ljós, og dwelt á jørðini: men hvussu vitan hava tey ikki kent,
21 Nor skilti leið harof, ella legði tað: børn teirra vóru langt burtur frá hasum vegnum.
22 tað hevur ikki hoyrt um í Chanaan, hvørki hevur tað verið sæð í Theman.
23 The Agarenes, sum leita eftir vísdómi á jørðini, handilsmenn í Meran og av teimum, sum eru til staðar, og leita eftir at skilja; Eingin av hesum hava kent vegin til vísdóm, ella minnist hennara leið.
24 O Ísrael, hvussu stórt er húsið hjá Gudi! og hvussu stórt er staðið hjá honum!
25 Great, og hath eingin endar; høgt, og ikki førur fyri.
26 har vóru risar frá byrjanini, sum vóru so stór statur, og so serfrøðingur í kríggi.
27 Tey gjørdu ikki Harrin, hvørki gav honum vegin til vitan:
28 men teir/tær/tey vóru oyðiløgd, tí teir/tær/tey høvdu onga vísdóm, og fóru ígjøgnum teirra egnu býttleika.
29, hvør er farin upp í himmal, og tók hana niður úr skýggjunum?
30, sum er farin yvir havið, og fann hana, og fer at taka hana við til reint gull?
31 No maður veiteth hennara veg, ella hugsa um hennara leið.
32 men hann, sum veit, at alt tað, sum veit, at hon var, og helt hana út við sínum skil: hann, sum fyrireikaði jørðina fyri nakrantíð longur, at hann hevði fylt tað við fýrafooted beasts:
33 hann, sum sendi ljós, og tað fer at ringja aftur, og tað er tað, at hann er bangin fyri.
34 stjørnur sólar í sínum ur, og gleðist: tá ið hann ringdi til teirra, siga tey, her eru vit; og so við glaðum, at tey gjørdu ljós til hansara, sum gjørdi tey.
35 Hetta er okkara Gud, og har skal eingin annar vera account av saman við hann.
36 hann hevur funnið út av vitan, og hevur givið honum tað til at gera tað, og til Ísrael hansara væl.
37 eftirward gjørdi hann seg sjálvan á jørðini, og conversed við monnum.
CHAPTER 4
1 Hetta er bókin hjá Gudi, og lógin, sum tola, at nakrantíð: alt, sum tey skulu koma til lívið; men so sum tað skal doyggja.
2 Turn teg, O Jacob, og tak/takið ímóti tí: ganga í nærveru av ljósinum harof, at tú/kanst/kunnu vera upplýstur/ lýsað.
3 Gev/Gevið ikki tær/tykkum/tygum eina aðra, ella tað, sum er før fyri at fáa tær/tykkum/tygum ein løgin tjóð.
4 O Ísrael, glað eru vit: til ting, sum eru gjørd til Gud, eru gjørd til okkara.
5 Be av góðum lívi, mítt fólk, memorial av Ísrael.
6 Ye vóru seldir til tjóðir, ikki fyri tínar/tykkara/tygara týtu: men tí at tú/flutti/fluttu Gud til wrath, ye vóru send til fíggindarnar.
7 For ye gjørdi hann, sum gjørdi teg við sacrificing unto devils, og ikki til Gud.
8 Ye hava gloymt nakrantíð, at Gud, sum vaks upp; og tú/hevur/hava syrtrt teg/tykkum/tygum, at sjúkrarøktarfrøðingur/sjúkrarøktarfrøðingur/sjúkrarøk tarfrøðingur.
9 For tá hon sá wrath av Gud koma á teg, segði hon, at hann var í ferð við at gera tað, sum var um Sion: Gud helt á meg stóra syrgdi;
10 For eg sá fangin hjá synir mínum og døtur, sum nakrantíð tóku við teimum.
11 uttan gleði gjørdi eg nourish tey; men sendi teir/tær/tey burtur við at gráta og syrgdi.
12 Lat/Latið eingin mann gleði meg, ein einkja, og forsaken av nógvum, sum til syndir hjá mínum børnum eri eftir desolate; av tí at teir/tær/tey fóru frá lógini hjá Gudi.
13 teir/tær/tey vistu ikki, at hansara statutes, ella gekk á veg til hansara boð, ella trod í gøtuni.
14 Lat/Latið teir/tær/tey, sum eru á veg, og minnist/minnist til, at synir mínir og døtur, sum nakrantíð hava við sær.
15 For hann hevur tikið ein tjóð við sær frá langt, ein skomm, og av einum løginum máli, sum hvørki reverenced gamal maður, ella pitied barn.
16 Hetta hava borið seg burtur frá tí kæra børnunum hjá einkjuni, og fór frá henni, at hon var einsamallur uttan døtur.
17 men hvat kann eg hjálpa tær/tykkum?
18 Fyri hann, sum kom við hesum pesturunum, fert tú at bera teg úr hondunum á tínum fíggindum.
19 Far/Farið á tín/tykkara hátt, O børn míni, far/farið á tín/tykkara veg: til eg eri farin.
20 eg havi lagt klæðini av friði, og lat meg í sekkin hjá mær: Eg fari at gráta í mínum døgum.
21 Be av góðum lívi, O børn míni, gráta til Harrin, og hann fer at bera teg úr valdi og hond.
22 For mín vón er í nakrantíð at bjarga tær; og gleði er komin til mín frá Holy ein, orsakað av náði, sum skjótt skal koma til tín/tykkara/tygara Saviour.
23 For eg sendi tær/tykkum/tygum út við syrgdi og gráta: men Gud fer at geva tær/tykkum/tygum aftur við gleði og glaður/glað fyri nakrantíð.
24 sum nú eru grannarnir hjá Sion hava sæð tínar/tykkara/tygara týning: so skulu teir/tær/tey síggja stutt, at tú//tygum skalt/skulu koma við stórum, og tað er tað, sum nakrantíð hevur sæð/ sætt.
25 børn míni, líða tolin, sum er komin á teg frá Guði: til tín fíggindi. men stutt tú skalt síggja hansara oyðilegging, og skalt ganga á hálsin.
26 mín viðkvæma eru farin á hørðum hátt, og vóru tikin burtur sum ein fylgt av fíggindunum.
27 Be av góðum ugga, O børn míni, og gráta til Gud: til ye skal minnast hann, sum kom við hesum.
28 For sum tað var tín/tykkara/tygara hugsan at fara aftur frá Guði: so, at tú/vart/vóru komin aftur, leita eftir honum tíggju ferðir meira.
29 For hann, sum hevur tikið hesar pestur á tær, skalt tú nakrantíð hava við tær/tykkum/tygum.
30 Tak/takið eitt gott hjarta, O Jerusalem: tí hann gav tær/tykkum/tygum, at navnið fer at ugga teg/tykkum.
31 Miserable eru teir/tær/tey, sum vóru teir/tær/tey, og gleðist/gleðiðu teg/tykkum/tygum um fall.
32 Miserable eru býir, sum børn tín/tykkara/tygara eru: ólukkulig, er hon, sum fekk synir tínar/tykkara.
33 For, sum hon gleðiðist av tínum/tykkara oyðileggja, og var glað fyri, at hon var so glað fyri sína egnu desolation.
34 For eg fari at taka burtur frá hennara stóru multitude, og hennara errin skal verða gjørd til at syrgda.
35 For fire skal koma á hana frá nakrantíðlasting, leingi at tola; og hon skal búgva í devilum í langa tíð.
36 O Jerusalem, hygg/hyggið um teg/tykkum móti eystur, og hygg/hyggið at gleði, sum koma frá Guði.
37 Lo, synir tínar koma, sum tú sendi burtur, koma tey saman úr eystur til vesturi við orðið av Holy ein, rejoicing í Guds.
CHAPTER 5
1 Legg/leggið teg/tykkum av, O Jerusalem, og ein av syrgdi og ein, og setti seg á, at tað er ein av Gudi, sum nakrantíð kemur frá Guði.
2 Cast um teg/tykkum/tygum ein dupult av tí rætta, sum kemur frá Guði; og setti ein diadem á tínum/tykkara/tygara høvdi á tínum/tykkara/tygara týtum.
3 Fyri Gud fer at honw tína/tykkara bjarta til hvørt land undir himni.
4 Fyri títt navn skal verða kallað av Guði fyri nakrantíð frið, og tað er tað, at Gud er til.
5 Arise, O Jerusalem, og standa á høgum, og hyggja at eystur, og hygg at tínum børnum, sum eru savnaðir úr vesturheiminum, sum eru savnaðir av tí, sum er, rejoicing í remembrance av Guði.
6 For tey fóru frá tær/tykkum/tygum, og vóru led burtur úr fíggindarum sínum: men Gud kom við teimum, sum børn vóru saman við, sum børn í kongsríkinum..
7 For Gud hevur útnevndur, at hvørt høgt heygnum, og bankar av longum continuance, átti at verið tveittur, og valleys fylti upp, fyri at gera sjálvt jørðina, sum Ísrael kann fara í øllum góðum av Guði, og bankar av Guði.
8 meiraover sjálvt skógin og hvørt góðgæti, sum skal yvirshadow Ísrael við commandment av Guði.
9 For Gud skal føra Ísrael við gleði í ljósinum hjá honum við náði og rættvísur, sum koma frá honum.