CHAPTER 1
Issachar, fimti sonur Jacob og Leah. Sinless barnið í starv fyri mandrakes. Hann kærir til einfaldan hátt.
1 avrit av orðini hjá Issachar.
2Forhannringditilsynirsínarogsegði við tey: Hearken, børn míni, til Issachar pápatín;Gev/Geviðhonumorðini,sum er væl dámdur/dámd av Harrinum.
3 eg var føddur/fødd fimta sonin til Jacob, á veg í starv fyri mandrakes.
4 For Reuben beiggja mín kom við í mandrakes frá vøllinum, og Rachel met hann og tók tey.
5 And Reuben græt, og í hansara rødd Leah mammu mín kom fram.
6 nú vóru hesar mandrakes vóru fitt súreplum, sum vóru framleitt í landinum av Haran undir einum týtum av vatni.
7 Og Rachel segði: Eg fari ikki at geva tær/tykkum/tygum, men tey skulu vera fyri mær í staðin fyri børn.
8 Fyri Harrin vanvirði meg, og eg eri ikki føddur/fødd børn til Jacob.
9 nú vóru tvey súrepli; og Leah segði við Rachel: Lat tað suffice teg, sum tú/hevur/hava tikið mann mín: wilt tú/eisini tekur/taka hesar/hesar/hesi?
10 And Rachel segði við hana: Tú skalt hava Jacob hetta kvøldið fyri mandrakes av soninum,
11 Og Leah segði við hana: Jacob er mín, tí eg eri kona hansara ungdóm.
12 men Rachel segði: Boast not, og vaunt ikki tín sjálvur; Fyri at hann hevði sið meg áðrenn teg, og fyri mín sake, hann var í fjørutunda ár.
13 Og hevði ikki handverk økt á jørðini og óndleikan av monnum, tú hevði ikki sæð andlitið á Jacob.
14Fyritúlistikkikonusína,menícraft wert taken til hansara í mínum heldur.
15 Og pápi mín lumpaði meg, og tók meg av ta náttina, og ikki leið Jacob at síggja meg; Fyri at eg hevði verið har, var hetta ikki hent honum.
16 kortini, tí mandrakes eg seta Jacob í starv fyri teg/tykkum eina nátt.
17 And Jacob visti Leah, og hon gjørdi tað, og hon var í starv, og í starv var eg kallaður/ringt.
18 Then kom til Jacob ein eingil av Harrinum, segði: Tvey børn skulu Rachel bear, íasmuch sum hon hevur noktað við manni sínum, og hath valdi continency.
19 Og hevði ikki Leah mammu mína rindaðitveysúreplifyri sakeavhansara fyritøku, hevði hon verið føddur átta synir; Av hesi orsøk var hon seks, og Rachel bare tey bæði: til account av mandrakes Harrin vitjaði hana.
20 For hann visti, at fyri sake av børnum, sum hon ynskti at fyritøku við Jacob, og ikki fyri gleði.
21 For í morgin gav hon eisini upp Jacob.
22 orsakað av mandrakes, tí, Harrin hoyrdikened til Rachel.
23 For hóast hon ynskti teimum, hon kettu tey ikki, men bjóðaði teimum í húsinum hjá Harrinum, nú var tað, at hon var í mesta lagi, sum var í løtuni.
24 tá, tí eg vaks upp, børn míni, eg gekk inn í hjarta, og eg gjørdist maður mín til pápa mín og mín, og eg kom við fruktum frá vøllinum.
25 og pápi mín signi meg, tí hann sá, at eg gekk í rectitude áðrenn hann.
26 Og eg hevði ikki nógv um at vera í mínum at gera, ella øvundsjúk og malicious ímóti mínum granna.
27 eg fekk ongantíð ein/eina/eitt, ella gjørdi/gjørdu eg lívið av nøkrum manni, sum eg gekk í einasta eyga.
28 Tí, tá eg var tretivu ára gamal/gomul, fór eg til mín sjálvs, tí eg var í mínum styrki, og eg hugsaði ongantíð um gleði viðkvinnum;menavtíateghavisovið, sova yvir meg.
29 Og pápi mín gleðist altíð í mínum rectitude, tí eg bjóðaði gjøgnum priest til Harrin. Síðani til pápa mín eisini.
30 Og Harrin økti tíggju túsundfold hansara fyrimunir í mínum hondum; og eisini Jacob, pápi mín visti, at Gud hjálpti mínum einasta.
31Foráøllumteimumfátækuogundir, at eg var bestur/góð við tað góða í jørðini.
32 Og nú, hoyriken fyri mær, børn míni, og ganga í einasta hjarta tínum, tí eg havi sæð í øllum, sum er væl fyri. '
33 The stakur maður coveteth not gull, hann overreacheth not granna, hann longeth not eftir manifold dainties, he gleðieth not in varied apparel.
34 hann ikki ynskir at liva eitt langt lív, men bíða bara eftir Guði.
35 Og andin av deceit hava onga vald
ímóti honum, tí hann sær út til at vera ikki á vakurleikanum hjá kvinnum, so hann átti at gjørt tað, so hann skuldi dálka seg við rotin.
36 er eingin envy í hansara tankar, eingin malicious persónur ger, at sál hansara er til furutræ, ella stúra fyri í hansara sinni.
37 For hann gekketh í stakur av sál, og beholdeth alt tað, sum er í hjarta, skýggjaði eygu, sum hann skuldi síggja, so at hann skuldi síggja, at hann skuldi síggja, at harrin hjá Harrinum.
38 Keep, tí, børn míni, lógina hjá Gudi, og fáa tað einasta, og ganga í guilelessness, ikki at spæla upptikin av tí, sum tú/hevur/hava, men kærleiki og tín/tykkara/tygara granna, hava/hava tú//tygum/tygum so nógv at gera.
39 Bow oman eftir manni tínum, og toil í øllum slag av manni, sum bjóðar gávur til Harrin við takk.
40 For við fyrsta-fruits av jørðini fer Harrin at signa teg, sjálvt sum hann signi allar halgimenni frá Abel sjálvt til nú.
41 For no aðrar portion er givið tær enn av tjúkkum av jørðini, hvørs frukt eru vaks upp av toil.
42 For pápi okkara Jacob signi meg við vælsignilsi av jørðini og av fyrsta-fruits.
43 And Levi og jødh vóru glorified av Harrinum, sjálvt millum synir í Jacob; Fyri Harrin gav teimum eina arvaði, og til Levi hann gav priestinum, og til at gera tað, sum hann hevði gjørt.
44 Og gera teg/tykkum/tygum, tí at tú//tygum fert/fara at ganga í tí einasta av pápa tínum/tykkara; fyri at hava fingið tað at oyðileggja hermenn, sum koma á Ísrael.
CHAPTER 2
1vita,attú/ert/eru førur/førfyri,atbørn míni, sum eru í seinastu ferð, og fara at vera ein, sum ikki er førur fyri.
2 Og fara avstað, uttan so at tekna nær við illvilja; og fyri at taka boð um Harrin, fara tey at cleave unto Beliar.
3 Og fara frá manni sínum, fara tey at fylgja eftir sínum egnu óndum, og tey skulu vera dispersed millum Gentiles, og skal tæna fíggindar teirra.
4 Og ger/gerið tú//tygum hesar/hesar/hesi til børnini, um teir/tær/teykunnukomaafturtilHarrin; Fyri hann er mercifult, og ferat bera tey aftur, sjálvt fyri at taka tey aftur í land teirra.
5Behold,tí, sumtúsært,eg erihundrað og tjúgu ára gamal/gomul og eri ikki tilvitaður um at fremja nakað synd.
6 Except kona mín, eg havi ikki kent nakra kvinnu. Eg framdi ongantíð fyri at lyfta eyguni á mær.
7 eg drakk ikki vín, fyri at vera led sumstray harby;
8 eg covet ikki nakað ynskir, sum var mín granni.
9 Guile arose not in hjarta mítt;
10 A lygn fór ikki ígjøgnum varrarnar hjá mær.
11 If nakar maður var í distress, eg fór upp í mína lív við hansara,
12 Og eg hevði mítt breyð við tey fátæku.
13 eg gjørdi av godliness, allar mínar dagar, eg helt sannleikan.
14 eg elskaði Harrin; sum ein maður eisini hvønn mann við øllum mínum hjarta.
15 So ger/gerið tú/eisini hesi tingini, børnmíni,oghvønnandaavBeliar skal rýma frá tær/tykkum, og eingin av óndum monnum skal stýra tær/tykkum;
16 Og hvørt vill beast skal ye subdue, tí tú hevur við tær/tykkum/tygum, og
jørðin og ganga saman við monnum í einasta hjarta.
17 Og at hava sagt hesi tingini, gav hann synir sínar, at tey skuldu bera hann upp til Hebron, og jarða hann har í hellinum við pápa sínum.
18 Og hann strekti føtur sínar og doyði, tá ið hann var gamal; við øllum at ljóða, og við styrki unabated, svav hann ævigt svøvn.