Belarusian - The Book of 1st Samuel the Prophet

1-якнігаСамуіла

РАЗДЗЕЛ1

1БыўадзінчалавекзРаматаім-Цофіма,згары Яфрэмавай,іімяягобылоЭлкана,сынЕрахама,сына Элігу,сынаТоху,сынаЦуфа,Эфрацянін

2Іўягобылодзвежонкі:імяаднойГанна,аімя другойФеніна;іўФеніныбылідзеці,аўГанныне былодзяцей

3Ігэтычалавекштогодхадзіўсасвайгогорада пакланяццаіпрыносіцьахвярыГоспадуСаваофуў СіломТамбылідвасыныІлія,ОфнііФінеес,святары Госпада.

4Ікалінастаўчаспрыносіцьахвяру,Элканадаў Феніне,жонцысваёй,іўсімсынамяеідочкамяечасткі, 5АГаннедаўгоднуюдолю,болюбіўГанну,але Гасподзьзамкнуўяеўлонне

6Ісупраціўнікяетаксамамоцнараздражняўяе,каб засмуціцьяе,боГасподзьзамкнуўулоннеяе.

7Іёнрабіўгэтагодзагодам,каліянахадзілаўдом Гасподні,іянараздражнялаяе;тамуянаплакалаіне ела.

8ІсказаўёйЭлкана,мужяе:Ганна,чамутыплачаші чамунееш?ічамузасмучанатваёсэрца?Ціжяне лепшыдляцябезадзесяцьсыноў?

9ІўсталаГаннапаслятаго,якяныпаеліўСіломеі напілісяАІлійсвятарсядзеўнасядзеннікаляслупка храмаГасподняга.

10Іянабылаўгорычыўдушы,імаліласяГоспаду,і горкаплакала

11Ідалаянаабяцанне,кажучы:ГоспадзеСаваофе!калі ТысапраўдыпаглядзішнапакутыслужанкіТваёйі ўспомнішмяне,інезабудзешслужанкіТваёй,ідасі служанцыТваёйдзіцямужчынскагаполу,дыкяаддам ягоГоспадунаўседніжыццяягонага,ібрытване дакранеццадагалавыягонай.

12Істалася,каліянапрацягваламаліццаперад Госпадам,штоІлійуважлівапаглядзеўнаяевусны

13Ганнагаварылаўсэрцысваім;тольківусныяе варушыліся,аголасуяенебылочувацьТамуІлій падумаў,штоянап'яная

14ІсказаўёйІлій:«Дакультыбудзешп'яная?

Перастаньпіцьвіно»

15Ганнаадказалаісказала:не,гаспадарумой,я жанчыназасмучанаядухам;янепіланівіна,нісікеру, авыліваладушусваюперадГоспадам

16Нелічыслужанкітваёйзадачкунягодніка,боад вялікаймаіхскаргаўігораягаварыладагэтуль.

17ІадказаўІлійісказаў:ідзізмірам,іхайБогІзраілеў споўніцьтваёжаданне,якогатыпрасілаўЯго 18Ісказалаяна:«Хайзнойдзеслужанкатваяласкуў вачахтваіх»Іпайшлажанчынасваёйдарогай,іпаела, ітваряебольшнебыўсумны 19Іўсталіяныраніцайрана,іпакланілісяперад Госпадам,івярнуліся,іпрыйшліўсвойдомуРамуІ пазнаўЭлканаГанну,жонкусваю,іўспомніўпраяе Гасподзь.

20Істалася,калінастаўчаспаслятаго,якГанназачала, штонарадзіласына,іназвалаягоСамуіл,босказала: «ЯвыпрасілаягоўГоспада».

21ІпайшоўчалавекЭлканаіўвесьдомягоны

заставайся,пакульневыкармішяго;толькіхай ГасподзьвыканаесловаСваё.Іжанчыназасталасяі карміласынасвайгомалаком,пакульневыкармілаяго 24Акаліянаадвучылаягоадгрудзей,узялаягоз сабойзтрымацялятамі,аднойэфаймукіімехамвінаі прывялаягоўдомГасподніўСіломеДзіцяжбыло яшчэзусіммалое

25Ізакалоліцяля,іпрывялідзіцядаІлія.

26Ісказалаяна:«О,гаспадарумой,якжыведушатвая, гаспадарумой!ятаясамаяжанчына,якаястаялатут каляцябеімаліласяГоспаду».

27Загэтаедзіцяямалілася,іГасподзьдаўмнепросьбу маю,якойяпрасілаўЯго:

28ТамуіяаддаўягоГоспаду;пакульёнжывы,ён будзеаддадзеныГоспадуІёнпакланіўсятамГоспаду РАЗДЗЕЛ2

1ІмаліласяГаннаіказала:радуеццасэрцамаёў Госпадзе,узвышаеццарогмойуГоспадзе; пашыраюццавуснымаенаворагаўмаіх,боярадуюсяз Твайговыратавання

2Нямасвятога,якГасподзь;бонямаіншага,акрамя Цябе;інямаскалы,якБогнаш

3Негаварыцебольштакганарліва;няхайневыходзіць звашыхвуснаўпыхлівасць,боГасподзьБогведаў,і ўІмузважваюццаўчынкі

4Лукімоцныхзламаныя,атыя,штоспатыкнуліся, падпярэзаныясілай.

5Сытыяпрацуюцьзахлеб,агалодныяперастаюць;так штобясплоднаянараджаесямёра,ашматдзетная знясільвае

6Гасподзьзабіваеіажыўляе;зводзіцьумагілуі выводзіць.

7Гасподзьробіцьбедныміўзбагачае;Ёнпрыніжаеі ўзвышае

8Ёнпадымаебеднагазпылуіпадымаежабраказгною, кабпасадзіцьягосяродкнязёўідацьямуўспадчыну тронславы,бослупызямліГоспадавыя,іЁн паставіўнаіхувесьсвет.

9ЁнбудзеахоўвацьногісвятыхСваіх,абязбожнікі

10ВорагіГоспадабудуцьразбіты;знябёсаўЁн загрыміцьнаіх;Гасподзьбудзесудзіцьканцызямліі

11ІпайшоўЭлканаўРамуўсвойдомАхлопчык

13Ібыўзвычайсвятароўадноснанарода:каліхтосьці

14Іёнкідаўгэтаўпатэльню,альбоўкацёл,альбоў

ТакрабіліўСіломезусіміІзраільцянамі,якія прыходзілітуды.

15Перадтым,якпалілітлушч,падышоўслуга святарскіісказаўчалавеку,якіпрыносіўахвяру:«Дай мясасмажыцьсвятару,боённевозьмеадцябе варанагамяса,атолькісырога»

16Акаліхтоказаўяму:«Няхайнеперастануцьспаліць тлушчзаразжа,ітадывазьмі,колькіпажадаедуша твая»,ёнадказваўяму:«Не,алетыдаймнецяпер;а каліне,дыкявазьмусілай»

17Грэхмаладыхлюдзейбыўвельмівялікіперад Госпадам,болюдзігрэбаваліахвярайГоспаду 18АСамуілслужыўперадГоспадам,будучыдзіцем, апранутыўльняныефод

19Амаціягонаярабілаямуневялікуювопраткуі прыносілаяеямугодугод,каліпрыходзілазмужам сваімпрыносіцьштогадовуюахвяру 20ІдабраславіўІлійЭлкануіжонкуягоную,ісказаў: «НяхайдасцьтабеГасподзьнашчадкаўадгэтай жанчынызапазыку,якуюёндаўГоспаду»Іяны пайшліўсвойдом

21ІнаведаўГасподзьГанну,іяназачалаінарадзіла трохсыноўідзвюхдачокІраслодзіцяСамуілперад Госпадам

22Ілійбыўвельмістарыічуўусё,шторабілісыны ягоныязусімІзраілем,іякяныспалізжанчынамі,якія збіралісякаляўваходуўскініюсходу

23Ісказаўім:«Навоштавыробіцетакіярэчы?Боя чуюправашыяліхіяўчынкіадусягогэтаганарода»

24Не,сынымае,бонядобраягэтаячутка,якуюячую: выўводзіценародГасподніўбяззаконне.

25Калічалавекзграшыцьсупроцьчалавека,дык судзіцьяго;акалічалавекзграшыцьсупроцьГоспада, хтобудзехадайнічацьзаяго?Алеянынепаслухаліся голасубацькісвайго,боГасподзьхацеўіхзабіць

26АдзіцяСамуілраслоікарысталасялюбоўюў Госпадаіўлюдзей.

27ІпрыйшоўчалавекБожыдаІліяісказаўяму:так кажаГасподзь:ціжЯз'явіўсядомубацькітвайго,калі яныбыліўЕгіпце,удомефараона?

28ІцівыбраўЯягозусіхплямёнаўІзраілевых,кабён быўМаімсвятаром,кабёнпрыносіўахвярунаМаім ахвярніку,кабпаліўкадзіла,кабнасіўперадМной ефод?ІціаддаўЯдомубацькітвайгоўсеагняныя ахвярысыноўІзраілевых?

29Навоштавыб'еценагаміахвяруМаюіахвяруМаю, якуюЯзагадаўусталявацьужытлішчыМаім,і шануецесыноўсваіхбольшзаМяне,кабужывацьсябе лепшымізусіхахвяраўнародаМайгоІзраіля?

30ТамукажаГасподзь,БогІзраілеў:«Яказаў,штодом твойідомбацькітвайгобудуцьхадзіцьперадабліччам Маімвечна».АлецяперГасподзькажа:«Няхайгэтане будзедляМяне;ботых,хтошануеМяне,Яўшаную,а тыя,хтопагарджаеМяне,будуцьпагарджаныя»

31Вось,настаюцьдні,каліЯадсякурукутваюіруку домубацькітвайго,такштонезастанеццаўдометваім старога.

32Ітыўбачышворагаўмаімжытле,ваўсімбагацці, якоеБогдасцьІзраілю;інебудзестарогаўтваімдоме вечна.

33Ітойчалавек,якогаЯнеадкінуадахвярнікаМайго, будзезнішчацьвочытваеізасмучацьсэрцатваё;і ўвесьплоддомутвайгопамрэўросквіцесвайгочасу 34Івосьтабезнак,якіпрыйдзенадвухсыноўтваіх,на ОфнііФінэеса:уадзіндзеньяныабодвапамруць.

35Іпастаўлюсабевернагасвятара,якібудзерабіць паводлемайгосэрцаіпаводлемаёйдумкі;іпабудаваю ямутрывалыдом,іёнбудзехадзіцьперад памазаннікаммаімвечна

36Істанецца,штокожны,хтозастанеццаўдометваім, прыйдзеіпаклоніццаперадімзаманетусрэбраі кавалакхлебаіскажа:«Пастаўмянеўаднуса святарскіхпасад,кабямогз'есцікавалакхлеба».

РАЗДЗЕЛ3

1ХлопчыкСамуілслужыўГоспадуперадІліемІ словаГоспадавабылокаштоўнаўтыядні;небыло відавочнагавідавоку.

2Істаласяўтойчас,каліІлійляжаўнасваіммесцы,і вочыягопачаліпрыцемнецца,такштоёнперастаў бачыць;

3ІпершчымпатухлалямпаБожаяўхрамеГасподнім, дзебыўкаўчэгБожы,іСамуіллёгспаць,

4штоГасподзьпаклікаўСамуіла,ітойадказаў:Восья.

5ІпабегёндаІліяісказаў:«Восья,ботыклікаўмяне» Атойсказаў:«Янеклікаў,кладзісязноў»Іпайшоўі лёг.

6ІзноўпаклікаўГасподзьСамуілаІўстаўСамуіл,і пайшоўдаІлія,ісказаў:«Восья,ботыпаклікаўмяне» Ітойадказаў:«Янеклікаў,сынемой;кладзісязноў спаць»

7СамуіляшчэневедаўГоспада,ісловаГасподняе яшчэнебылоямуадкрыта.

8ІзноўпаклікаўГасподзьСамуілатрэціразІтой устаў,іпайшоўдаІлія,ісказаў:«Восья,боты паклікаўмяне».ІзразумеўІлій,штоГасподзьпаклікаў хлопчыка

9ІсказаўІлійСамуілу:«Ідзі,кладзісяспацьІкалі паклічацябеЁн,тыскажы:«Гавары,Госпадзе»,бочуе рабТвойІпайшоўСамуілілёгнасваіммесцы

10ІпрыйшоўГасподзь,істаў,іпаклікаў,якіраней: Самуіле,Самуіле.ІадказаўСамуіл:кажы,бочуераб твой

11ІсказаўГасподзьСамуілу:«Вось,Язраблюдзеюў Ізраілі,адякойукожнага,хтопачуе,зазвініцьу абодвухвушах»

12УтойдзеньЯвыканаюнадІліемусё,штоЯказаў прадомягоны:якЯпачаў,такіскончу

13БоЯабвясціўяму,штобудусудзіцьдомягоны навекізавіну,праякуюёнведае,босыныягоныя зрабілісябенягоднымі,іённестрымліваўіх.

14ІтамуЯклянусядомуІлія,штобеззаконнедому Іліянебудзеачышчанаахвярамііахвярнымі прынашэннямінавекі

15ІспаўСамуілдараніцы,іадчыніўдзверыдома

16ТадыІлійпаклікаўСамуілаісказаў:«Самуіле,сыне

табеБог,іяшчэбольшхайзробіць,калітыўтоішад мянешто-небудзьзусяго,штоЁнсказаўтабе.

18ІСамуілрасказаўямуўсёінічоганеўтоіўадягоІ сказаўён:гэтаГасподзь;хайробіць,штоЯмудобра.

19ІвырасСамуіл,іГасподзьбыўзім,інедапусціў, кабніводнаезягослоўупалоназямлю

20ІўвесьІзраільадДанадаВірсавііведаў,штоСамуіл быўпаццверджаныпрарокамГоспада.

21Ізноўз'явіўсяГасподзьуСіломе,боГасподзь адкрыўСябеСамуілуўСіломепразсловаГасподняе

РАЗДЗЕЛ4

1ІдайшлословаСамуіладаўсягоІзраіляІзраіль выйшаўсупроцьФілістымляннавайнуіразмясціўся табарамкаляАвен-Эзера,аФілістымлянеразмясціліся табарамуАфеку

2ІвыстраілісяФілістымлянесупрацьІзраіля,ікалі яныпачалібітву,ІзраільбыўразбітыФілістымлянамі,і янызабілізвойскаўполікалячатырохтысяччалавек 3Ікалінародпрыйшоўулагер,старэйшыны Ізраілевыясказалі:заштоГасподзьпабіўнассёння перадФілістымлянамі?Давайцевозьмемдасябе каўчэгзапаветуГасподнягазСілома,кабён,калі прыйдзеданас,выратаваўнасадрукворагаўнашых.

4ІпаслаўнародуСілом,кабпрынесціадтулькаўчэг запаветуГоспадаСаваофа,якісядзіцьнахерувімах;і двасыныІлія,ОфнііФінеес,былітамзкаўчэгам запаветуБожага

5ІкалікаўчэгзапаветуГасподнягаўвайшоўулагер, увесьІзраільзакрычаўгучнымкрыкам,такштозямля зноўзадрыжала

6ІпачуліФілістымлянешумкрыкуісказалі:штогэта зашумгэтагавялікагакрыкуўлагерыГабрэяў?І зразумеліяны,штокаўчэгГасподніпрыйшоўулагер 7ІФілістымлянеспалохаліся,босказалі:«Бог прыйшоўутабар».Ісказаліяны:«Горанам!Ботакога яшчэнебыло»

8Горанам!хтовыратуенасадрукігэтыхмагутных багоў?Гэтатыясамыябагі,якіяпакараліегіпцянусімі пошасцяміўпустыні

9Будзьцемоцныяібудзьцемужныя,Філістымляне, кабнебыцьрабаміГабрэяў,якяныбылірабамівас; будзьцемужныяізмагайцеся

10ІбілісяФілістымляне,іІзраільцянебыліразбітыя,і кожныўцёкусвойнамёт;ібылавельмівялікаяпараза, ізагінулазІзраілятрыццацьтысячпехацінцаў 11ІкаўчэгБожыбыўузяты,ідвасыныІлія,Офніі Фінеес,былізабітыя

12ІпабегзвойскаадзінВеньямінініпрыйшоўуСілом тагождняўпадранайвопратцыізпыламнагалаве 13Ікаліёнпрыйшоў,вось,Ілійсядзеўнасядзеннікаля дарогііглядзеў,босэрцаягонаетрымцелазакаўчэг БожыІкалітойчалавекувайшоўугорадірасказаў прагэта,увесьгорадзакрычаў

14ІпачуўІлійкрыкісказаў:«Штогэтазашум?»І чалавекпаспешліваўвайшоўірасказаўІлію. 15Іліюбылодзевяноставосемгадоў,івочыягоныя прытупіліся,такштоённічоганемогбачыць 16ІсказаўчалавекІлію:«Ятойсамы,якіпрыйшоўз войска,ісённяяўцёкзвойска»Ісказаўён:«Што сталася,сынемой?

17Іадказаўпасланецісказаў:Ізраільуцёкад

боёнбыўстарыіцяжкічалавекІсудзіўёнІзраіля соракгадоў

19Анявесткаягоная,жонкаФінэеса,былацяжарная, блізкаядародаўІкаліпачулавестку,штокаўчэгБожы ўзятыіштосвёкаряеімужяепамерлі,дыкупалаі пачаланараджаць,бопакутыяеахапіліяе

20Ападчасяесмерціжанчыны,якіястаялікаляяе, сказаліёй:«Небойся,ботынарадзіласына».Алеяна неадказалаінезвярнуланагэтаўвагі

21ІназваладзіцяІхавод,сказаўшы:«Славаадышлаад Ізраіля»,боўзятыбыўкаўчэгБожы,із-зацесцяяеі мужаяе

22Ісказалаяна:«СлаваадышлаадІзраіля,боўзяты каўчэгБожы».

РАЗДЗЕЛ5

1ІўзяліФілістымлянекаўчэгБожыіпрынесліягоз Авен-ЭзераўАзот

2КаліФілістымлянеўзялікаўчэгБожы,яныўнесліяго ўдомДагонаіпаставіліягокаляДагона

3ІкаліАзодзянеўсталірананадругідзень,вось, Дагонляжыцьтварамсваімназямліперадкаўчэгам ГасподнімІўзяліДагонаіпаставіліягозноўнаяго месца

4Ікаліяныўсталірананадругідзень,вось,Дагон ляжыцьтварамсваімназямліперадкаўчэгам Гасподнім;ігалаваДагонаіабедзведалоніягоныя быліадсечанынапарозе;застаўсяўяготолькіабрубак Дагона

5ТамунісвятарыДагона,ніўсе,хтоўваходзіцьудом Дагона,неступаюцьнапарогДагонаўАзоцеда сёньняшнягадня

6АлерукаГоспадацяжкаябыланаАзоцянах,іЁн знішчыўіх,іпабіўіхнарывамі,наватАзотіяго ваколіцы

7ІўбачыліжыхарыАзота,штогэтатак,ісказалі: «КаўчэгБогаІзраілеваганепавінензаставаццаўнас, борукаЯгонаяцяжкаянанасінаДагоне,богу нашым»

8Іпаслаліяныісабралідасябеўсіхуладароў Філістымскіхісказалі:«Штонамрабіцьзкаўчэгам

бопаўсімгорадзебылосмяротнаеразбурэнне,ірука Божаявельмімоцнаціснулатам.

12Атыя,хтонепамёр,быліпаражаныянарывамі,і енкгорадаўзнёссяданеба.

РАЗДЗЕЛ6

1ІкаўчэгГасподнібыўукраінеФілістымлянсем месяцаў

2ІпаклікаліФілістымлянесвятароўіваражбітоў, кажучы:штонамрабіцьзкаўчэгамГасподнім? Скажыценам,якнамадправіцьягонаягомесца 3Ісказаліяны:калівыадправіцекаўчэгБога Ізраілевага,дыкнеадпраўцеягопустым,але абавязковапрынясіцеЯмуахвярузавіну;тадывы ацаліцеся,ідаведаецеся,чамурукаЯгонаяне адымаеццаадвас

4Ісказаліяны:«Якуюахвярузавінумыпавінны прынесціЯму?»Яныадказалі:«Пяцьзалатыхнарываў іпяцьзалатыхмышэй,паводлеколькасціваладароў Філістымлян,боаднапошасцьбыланаўсіхвасіна вашыхваладарах».

5Дыквось,зрабіцевыявывашыхнарасцяўівыявы вашыхмышэй,якіяпсуюцьзямлю,іаддайцеславу БогуІзраілеваму:можа,ЁнпаслабіцьрукуСваюнад ваміінадвашымібагаміінадвашайзямлёй

6Навоштажвызацвярдзелісэрцывашыя,як зацвярдзелісэрцыегіпцянеіфараон?Ціжнеадпусцілі янынарод,іёнпайшоў,каліЁнучыніўсяродіхцуды?

7Дыквось,зрабіценовывозівазьміцедзвюхдойных кароў,наякіхнебылоярма,ізапражыцекароўувоз,а цялятіхніхпрывядзіцедадому

8ІвазьміцекаўчэгГасподнііпастаўцеягонакаляску, азалатыярэчы,якіявыпрынясецеЯмуўахвярузавіну, пакладзецеўскрынюпобачзіміадпраўцеяго,кабён ішоў

9Івось,каліёнпойдзедаягоныхмежаўуБэтсэмеш, дыкёнзрабіўнамвялікаезло;акаліне,дыкмыбудзем ведаць,штонеягонаярукапакараланас,а выпадковасцьздарыласязнамі.

10Ізрабілітаклюдзі:узялідзвюхдойныхкароў, прывязалііхдавоза,ацялятіхзамкнулідома 11ІпаставілікаўчэгГасподнінакаляску,атаксама скрынюззалатымімышаміівыявамііхніхнарасцяў

12ІкаровыпайшліпростайдарогайдаБэтсэмеша,ішлі пагалоўнайдарозе,мыкаючыінеўхіляючысяні направа,ніналева;іўладарыФілістымлянішлізаімі дамежаўБэтсэмеша.

13АжыхарыБэтсамісажаліпшаніцуўдаліне;іяны ўзнялівочысвае,іўбачылікаўчэг,іўзрадаваліся, убачыўшыяго

14ІпрыехалакалясканаполеІсусаВэтсаміцянінаі спыніласятам,дзебыўвялікікаменьІраскалоў каляскунадровы,іпрынеслікароўнацэласпаленне Госпаду

15ІзнялілявітыкаўчэгГасподнііскрыню,якаябыла прыім,уякойбылізалатыярэчы,іпаставілііхна вялікікамень;іжыхарыБэтсамісапрынеслі цэласпаленнііахвярыўтойсамыдзеньГоспаду 16Іўбачыўшыгэта,пяцьуладароўФілістымлян вярнулісяўтойжадзеньуАкрон

17Агэтазалатыянарывы,якіяФілістымлянепрынеслі

18Ізалатыямышы,паводлеколькасціўсіхгарадоў Філістымлян,якіяналежаліпяціўладарам,як умацаваныхгарадоў,таківёсак,наватдавялікага каменяАвеля,наякімяныпаставілікаўчэгГасподні; гэтыкаменьзастаеццадагэтагаднянаполіІсуса Вэтсаміцяніна

19ІпабіўЁнжыхароўБэтсамісазатое,штояны зазірнуліўкаўчэгГасподні;ізабіўзнародупяцьдзясят тысячсемдзесятчалавек;інародплакаў,боГасподзь пабіўмногіхзнародувялікайпаразай.

20ІсказаліжыхарыБэтсаміса:хтоможастаяцьперад гэтымсвятымГоспадамБогам?ідакагоЁнпойдзеад нас?

21ІпаслаліяныпаслоўдажыхароўКірыятыярыма сказаць:«ФілістымляневярнулікаўчэгГоспада; сыдзіцеіпрынясіцеягосабе».

РАЗДЗЕЛ7

1ІпрыйшліжыхарыКірыятыярыма,іўзялікаўчэг Гасподні,іпрынесліягоўдомАмінадаванапагорку,і асвяціліЭлеазара,сынаягонага,кабахоўвацькаўчэг Гасподні

2Істалася,штокаўчэгзаставаўсяўКірыятыярыме,і прайшлошматчасу,бобылодваццацьгадоў;іўвесь домІзраілеўплакаўпаГоспадзе

3ІсказаўСамуілусямудомуІзраілеваму,кажучы:калі выўсімсэрцамсваімвернецесядаГоспада,дык адкіньцезасяроддзясябечужыхбагоўіАстарті прыхініцесэрцывашыядаГоспадаіслужыцеЯму аднаму,іЁнвыратуевасзрукіФілістымлян.

4ТадысыныІзраілевыяадкінуліВаалімаўіАстарті служылітолькіГоспаду

5ІсказаўСамуіл:збярыцеўсіхІзраільцянуМасіфу,ія памалюсязавасГоспаду

6ІсабралісяяныўМасіфу,ічэрпаліваду,івыліваліяе перадГоспадам,іпасцілісяўтойдзень,іказалітам: «МызграшыліперадГоспадам»ІсудзіўСамуілсыноў ІзраілевыхуМасіфе

7Каліфілістымлянепачулі,штосыныІзраілевыя сабралісяўМасіфу,тадыпайшліўладарыФілістымлян супрацьІзраіляІпачуўшыгэта,сыныІзраілевыя спалохалісяфілістымлян.

8ІсказалісыныІзраілевыяСамуілу:непераставай клікацьзанасдаГоспадаБоганашага,кабЁн выратаваўнасадрукіФілістымлян

9ІўзяўСамуілягня,якоесмактала,іпрынёсягона цэласпаленнеГоспаду;ізаклікаўСамуілдаГоспадаза Ізраіля,іГасподзьпачуўяго.

10ІкаліСамуілпрыносіўцэласпаленне,Філістымляне

13ТакбыліФілістымлянепакораныібольшне прыходзілідамежаўІзраіля;ірукаГасподняябыла супрацьФілістымлянваўседніСамуіла

14Ігарады,якіяФілістымлянеўзяліўІзраіля,былі вернутыяІзраілю,адАкронадаГета,імежыіх вызваліўІзраільзрукФілістымлянІбыўмірпаміж ІзраілеміАмарэйцамі

15ІсудзіўСамуілІзраільваўседнісвайгожыцця.

16Іёнхадзіўгодзагодам,абыходзячыВэтыль,Галгал іМіцпу,ісудзіўІзраіляваўсіхгэтыхмесцах

17ІвярнуўсяёнуРаму,ботамбыўягодом,ітамён судзіўІзраіля,ітампабудаваўахвярнікГоспаду

РАЗДЗЕЛ8

1КаліСамуілсастарыўся,ёнпаставіўсваіхсыноў судзьдзямінадІзраілем

2ІмяпершынцаягонагабылоЁіль,аімядругога Авія;яныбылісуддзяміўВірсавіі.

3Ісыныягоныянехадзіліягонымішляхамі,а ўхілялісяўпошукахкарысці,браліхабарі перакручвалісуд.

4ТадысабралісяўсестарэйшыныІзраіляіпрыйшліда СамуілаўРаму,

5ісказаліяму:«Вось,тысастарыўся,асынытваене ходзяцьтваімішляхамі;дыквось,пастаўнамцара,каб ёнсудзіўнас,якваўсіхнародах»

6АлегэтанеспадабаласяСамуілу,каліянысказалі: «Дайнамцара,кабёнсудзіўнас»ІпамаліўсяСамуіл Госпаду

7ІсказаўГасподзьСамуілу:паслухайголасународува ўсім,штояныкажуцьтабе;бонецябеяныадкінулі,а адкінуліМяне,кабЯневаладарыўнадімі

8Якянырабілізтагодня,якЯвывеўіхзЕгіпта,іда гэтагадня,пакінуліМянеіслужылііншымбагам,так яныробяцьізтабою

9Дыквось,паслухайсяіхголасу,алеўсёжрашуча абвясцііміпакажыім,якбудзеваладарыцьцар,які будзеваладарыцьнадімі

10ІпераказаўСамуілусесловыГасподніянароду,які прасіўуягоцара

11Ісказаўён:восьзаконцара,якібудзеваладарыць надвамі:ёнвозьмевашыхсыноўіпаставіцьіхсабена калясніцысваеівершнікамісваімі,інекаторыябудуць бегацьперадягонымікалясніцамі

12Іёнпрызначыцьсабетысячнікаўіпяцідзясятнікаў,і паставіцьіхурабляцьямузямлюіжацьураджайягоны, ірабіцьямуваеннуюзброюіпрыладыдляягоных калясніц

13Іёнвозьмевашыхдачок,кабяныбылі кандытаркамі,кухаркамііпекаркамі

14Івозьмевашыпалі,івашывінаграднікі,івашы аліўныясады,наватлепшыязіх,іаддасцьіхсваім слугам

15Іёнвозьмедзясятуючасткузвашагапасевуіз вашыхвінаграднікаўіаддасцьсваімеўнухамісваім слугам.

16Івозьмевашыхслуг,івашыхслужанак,івашых найпрыгажэйшыхюнакоў,івашыхаслоў,іпрымусіць іхпрацавацьусябе.

17Ёнвозьмедзясятуючасткузавечаквашых,івы

18Івыбудзецекрычацьутойдзеньпрацаравашага,

19АднакнароднехацеўслухаццаголасуСамуілаі сказаў:«Не,алехайбудзенаднаміцар».

20кабімыбылі,якусенароды,ікабнашцарсудзіў нас,іхадзіўпераднамі,івёўнашывойны

21ІвыслухаўСамуілусесловынародуіпераказаўіху вушыГоспаду

22ІсказаўГасподзьСамуілу:паслухайсяголасуіхняга іпастаўімцараІсказаўСамуілізраільцянам:ідзіце кожныўсвойгорад РАЗДЗЕЛ9

1БыўадзінВеньямініцянін,імемКіш,сынАвііла, сынаЦэрора,сынаБэхарата,сынаАфіі,веніямініцянін, чалавеквельмімоцны

2Ібыўуягосын,якогазваліСаўл,выдатныюнакі прыгожы;інебылосяродсыноўІзраілевыхчалавека прыгажэйшагазаяго;адплячэйсваіхівышэйёнбыў вышэйшызаўвесьнарод.

3ІзгубілісяасьліцыКіса,бацькіСаўлавагаІсказаў КіссынусваймуСаўлу:вазьмізсабойаднагосаслугі ўстань,ідзішукайасьліц.

4ІпрайшоўёнпразгаруЯфрэм,іпрайшоўпраззямлю

Шалім,ітаміхнебыло;іпрайшоўёнпраззямлю Веньямініцян,аленезнайшлііх

5ІкаліяныпрыйшліўзямлюЦуф,Саўлсказаўслузе свайму,якібыўзім:«Хадзем,вернемся,каббацька мойнепакінуўаслоўінепатурбаваўсяпранас»

6Ісказаўяму:«Вось,угэтымгорадзеёсцьчалавек Божы,чалавекпаважаны;усё,штоёнскажа, абавязковаспраўдзіцца;цяперпойдземтуды;можа,ён пакажанамдарогу,якойнамісці»

7ТадысказаўСаўлслузесвайму:«Вось,калімы пойдзем,штомыпрынясемгэтамучалавеку?Хлебу нашыхпасудзінахскончыўся,адарункаўняма,каб прынесцічалавекуБожаму.Штоўнасёсць?»

8ІадказаўслугаСаўлуісказаў:«Восьумянепад рукойчвэрцьсіклясрэбра;ядамяечалавекуБожаму, кабёнсказаўнамдарогу».

9(РанейуІзраіля,калічалавекішоўпытаццаўБога,ён казаўтак:«Хадзіце,пойдземдапразорліўца»Ботой, кагоцяперназываюцьпрарокам,ранейназываўся празорліўцам)

10ТадысказаўСаўлслузесвайму:«Добрасказана; хадзем»Іпайшліяныўгорад,дзебыўчалавекБожы 11Ікаліяныпадымалісянаўзгоракдагорада,знайшлі янымаладыхдзяўчат,якіявыходзілічэрпацьваду,і сказаліім:цітутпразорлівец?

14Іпайшліяныўгорад;ікаліяныўвайшліўгорад, вось,Самуілвыйшаўнасустрачім,кабісціна ўзвышша

15АГасподзьабвясціўСамуілуўвушыягоныяза дзеньдапрыходуСаўла,кажучы: 16ЗаўтракалягэтагачасуЯпрышлюдацябечалавека ззямліВеньямінавай,ітыпамажягоправадыромнад народамМаімІзраілем,кабёнвыратаваўнародМойад рукіФілістымлян;боЯўважлівапаглядзеўнанарод Мой,боенкягоныдайшоўдаМяне

17ІкаліСамуілубачыўСаўла,Гасподзьсказаўяму: «Восьчалавек,праякогаЯказаўтабе;ёнбудзе валадарыцьнадМаімнародам».

18ТадыСаўлпадышоўдаСамуілаўбрамеісказаў: скажымне,дзедомпразорліўца

19ІадказаўСамуілСаўлуісказаў:япразорлівец;ідзі перадамнойнаўзвышша,босённявыбудзецеесціса мною,азаўтраяадпушчуцябеіскажутабеўсё,штоў цябенасэрцы.

20Апрааслоўтваіх,штозгубілісятрыднітаму,не турбуйсяпраіх,боянызнайшлісяІнакагоўсё жаданнеІзраіля?Хібаненацябеінаўвесьдомбацькі твайго?

21ІадказаўСаўлісказаў:ціжнеявеніямініцянін,з найменшагазплямёнаўІзраілевых,іціжнеродмой найменшызусіхродаўплемяВеньямінавага?чамуж тытаккажашмне?

22ІўзяўСамуілСаўлаіслугуягонага,іўвёўіхупакой, іпасадзіўіхнапершыммесцысяродзапрошаных,якіх былокалятрыццацічалавек

23ІсказаўСамуілкухару:«Прынясічастку,якуюядаў табе,праякуюясказаўтабе:адкладзіяесабе»

24Іўзяўкухарлапаткуітое,штобылонаёй,іпаклаў перадСаўлам.ІсказаўСамуіл:«Вось,штозасталося; пакіньперадсабойіеш,бодагэтагачасугэтазахавана дляцябе,боясказаў:«Язапрасіўлюдзей»ІеўСаўлз Самуіламутойдзень.

25Ікаліянысышлізузвышшаўгорад,Самуіл размаўляўзСаўламнадаху

26Іяныўсталірана.Істалася,штокалясвітання паклікаўСамуілСаўланадах,кажучы:«Уставай,я адпушчуцябе»ІўстаўСаўл,івыйшліяныабодва,ёні Самуіл,вонкі.

27Каліяныспускалісядаканцагорада,Самуілсказаў Саўлу:«Скажыслузепрайсціпераднамі»Іёнпайшоў Атыспынісянахвілінку,іяабвяшчутабесловаБожае.

РАЗДЗЕЛ10

1ТадыСамуілузяўзбанзалеем,выліўягоямуна галаву,пацалаваўягоісказаў:ціжнепамазаўцябе ГасподзькіраўнікомнадспадчынайСваёй?

2Калітысённяпойдзешадмяне,дыксустрэнешдвух чалавеккалямагілыРахіліўмежахВеньямінавыху Цэлцаху,іяныскажуцьтабе:«Знойдзеныасьліцы,якіх тыхадзіўшукаць»Івось,бацькатвой,пакінуўшы асьліц,шкадуеправасікажа:«Штомнерабіцьз сынаммаім?»

3Апотымпойдзешадтульдалейіпрыйдзешдадаліны Тавор,ітамсустрэнуцьцябетрычалавекі,якіяідуцьда БогаўБэтэль:адзіннясетрохказьлянят,другінясетры боханыхлеба,атрэцінясебурдюквіна

4Іяныпрывітаюцьцябеідадуцьтабедвабоханы

якіясыходзяцьзвышыні,іперадіміпсалтыр,тымпан, жалейкаігусьлі,іяныбудуцьпрарочыць

6ІсыдзенацябеДухГасподні,ітыбудзешпрарочыць разамзімі,іператворышсяўіншагачалавека

7Ікалізтабоюздзейсняццагэтыязнакі,рабітое,што табеспатрэбіцца,боБогзтабою

8ІтыпойдзешперадамноюўГалгал;івось,ясыдуда цябе,кабпрынесціцэласпаленнііахвярымірныя;сем дзёнчакай,пакульянепрыйдудацябеінепакажу табе,штотаберабіць

9Істаласятак,штокаліёнпавярнуўся,кабадысціад Самуіла,Богдаўямуіншаесэрца;іўсетыязнакі збылісяўтойдзень

10Ікаліяныпрыйшлітудынапагорак,вось,сустрэў ягогуртпрарокаў;ісышоўнаягоДухБожы,іён прарочыўсяродіх

11Каліўсе,хтоведаўягораней,убачылі,штоён прарочыцьсяродпрарокаў,дыклюдзісказаліадзін аднаму:штогэтасталасязсынамКісавым?хібаіСаўл сяродпрарокаў?

12Іадказаўадзінзтых,штобылітам,ісказаў:«Ахто жіхбацька?Тамуісталапрыказкай:хібаіСаўлсярод прарокаў?»

13Ікаліёнскончыўпрароцтва,ёнпрыйшоўна ўзвышша

14ІсказаўдзядзькаСаўлаўямуіслузеягонаму:«Куды выпайшлі?»Тойадказаў:«Шукацьаслоў»І, убачыўшы,штоіхнідзеняма,мыпрыйшлідаСамуіла 15ІсказаўдзядзькаСаўлаў:раскажымне,штосказаў табеСамуіл

16ІсказаўСаўлдзядзькусвайму:ёнсказаўнам,што аслоўзнайшліся,апрацарства,праякоеказаўСамуіл, несказаўяму

17ІсклікаўСамуілнароддаГоспадаўМасіфу; 18ІсказаўсынамІзраілевым:таккажаГасподзьБог Ізраілеў:ЯвывеўІзраілязЕгіптаівызваліўвасзрукі Егіпцянізрукіўсіхцарстваўітых,хтоваспрыгнятаў, 19ІвысёньняадкінуліБогавашага,ЯкіСамвыратаваў васзусіхвашыхбедівашыхпакут,ісказаліЯму:«Не, алепастаўнаднаміцара»Дыквось,станьцеперад Госпадампаплямёнахвашыхіпатысячахвашых.

20ІкаліСамуілзагадаўусімплямёнамІзраілевым падысці,былоўказанаплемяВеньямінавае.

21КаліёнзагадаўпадысціплемюВеньямінаваму паводлеродаўіхніх,быўзнойдзеныродМатрыяў,і быўзнойдзеныСаўл,сынКіша;ішукаліяго,алене знайшлі.

22ІспыталісяяныяшчэўГоспада,ціпрыйдзетой чалавекяшчэтудыІадказаўГасподзь:вось,ён

25ТадыСамуілрасказаўнародуправілыцарства,і запісаўіхукнігу,іпаклаўяеперадГоспадам.І адпусціўСамуілувесьнарод,кожнагаўсвойдом

26ІСаўлтаксамапайшоўдадомуўГівею;ізім пайшлагрупалюдзей,сэрцаўякіхкрануўБог.

27Алесынынягоднікаўсказалі:«Якгэтычалавек выратуенас?»Іяныпагардзіліімінепрынесліяму дарункаў.Алеёнмаўчаў.

РАЗДЗЕЛ11

1ТадыпайшоўНаасАманіцянініразмясціўсятабарам каляЯвісаГалаадскага.ІўсежыхарыЯвісасказалі Наасу:«Заключызнамізапавет,імыбудземслужыць табе»

2ІадказаўімНаасАманіцянін:«Нагэтайумовея заключузвамізапавет:выкалювамусімправыявочыі пашлюгэтанаганьбуўсямуІзраілю»

3ІсказаліямустарэйшыныЯвіса:дайнамсемдзён адтэрміноўкі,кабмыпаслаліпаслоўваўсемежы Ізраіля;ікалінебудзекамувыратавацьнас,мы выйдземдацябе.

4ТадыпрыйшліпасланцыўГівуСаўлавуюі пераказалігэтуювесткуўвушынароду;іўвесьнарод узняўголассвойізаплакаў.

5Івось,Саўлідзезастаткамзполя,ісказаўСаўл:што знародам,штоёнплача?Іяныпераказаліямувестку пражыхароўЯвіса.

6ІсышоўДухБожынаСаўла,каліёнпачуўгэтую вестку,імоцнаразгневаўсяягоны

7Іўзяўёнпарувалоў,рассекіхнакавалкііпаслаўіх паўсіхмежахІзраіляпразпасланцоў,кажучы:«Так будзезробленазваламітаго,хтонепойдзезаСаўламі Самуілам».ІстрахГасподніахапіўнарод,іяны выйшліаднадушна

8ІкаліёнпалічыўіхуБэзеку,дыкбылосыноў Ізраілевыхтрыстатысяч,амужчынЮдытрыццаць тысяч

9Ісказаліяныпасланцам,якіяпрыйшлі:«Восьшто скажыцежыхарамЯвісаГалаадскага:заўтра,калі сонцапрыгрэе,будзевамдапамога»Іпрыйшлі пасланцыіпаведаміліпрагэтажыхарамЯвіса,ітыя ўзрадаваліся.

10ІсказаліжыхарыЯвіса:«Заўтрамывыйдземдавас, івызробіцезнаміўсё,штовамзаўгодна»

11НадругідзеньСаўлпадзяліўнароднатрыатрады,і яныўвайшліўтабарпадчасранішняйвартыіпабілі Аманіцяндадзённайспёкі.Астатніярассыпаліся,так штонезасталосязіхдвухразам

12ІсказаўнародСамуілу:хтогэтасказаў:«Цібудзе Саўлцаравацьнаднамі?Прывядзіцегэтыхлюдзей,і мыіхзабіваем».

13ІсказаўСаўл:«Сённянікоганельгапакараць смерцю,босённяГасподзьучыніўвыратаваннеў Ізраілі»

14ТадыСамуілсказаўнароду:«Хадзем,пойдзему Галгаліаднавімтамцарства».

15ІпайшоўувесьнародуГалгал;ітамяныпаставілі СаўлацаромперадГоспадамуГалгале;ітамяны прынесліахвярымірныяперадГоспадам;ітамСаўлі ўсеІзраільцяневельмірадваліся

РАЗДЗЕЛ12

1ІсказаўСамуілусямуІзраілю:вось,Япаслухаўся

2Івось,царідзеперадвамі;аястарыісівы;івось,мае сынызвамі;іяхадзіўперадваміздзяцінствамайгода гэтагадня.

3Восья;сведчыцесупрацьмянеперадГоспадамі перадЯгонымпамазаннікам:укагояўзяўвала,ціў кагоаслаўзяў,цікагояашукаў,цікагояпрыгнятаў,ці зчыёйрукіяўзяўхабар,кабзаплюшчыцьімсваевочы? Іявярнувамяго.

4Іянысказалі:«Тынеабышоўсязнаміашуканцаміі непрыгнятаўнас,ітынічоганіўкоганеўзяў»

5Ісказаўім:«СведканавасГасподзьісведка памазаннікаЯгонагасёння,штовынічоганезнайшліў маёйруцэ»Іяныадказалі:«Ёнсведка»

6ІсказаўСамуілнароду:ГасподзьузвысіўМайсеяі АаронаівывеўбацькоўвашыхззямліЕгіпецкай 7Дыквось,спыніцеся,іябудусудзіццазваміперад ГоспадампраўсеправедныяўчынкіГоспада,якіяЁн учыніўвамібацькамвашым

8КаліЯкаўпрыйшоўуЕгіпет,ібацьківашыя закрычалідаГоспада,тадыГасподзьпаслаўМайсеяі Аарона,якіявывелібацькоўвашыхзЕгіптаіпасялілі іхнагэтыммесцы

9ІзабылісяяныГоспадаБогасвайго,іЁнпрадаўіху рукіСісары,правадыравойскаХасорскага,іўрукі Філістымлянаў,іўрукіцараМаава,іянываявалізімі 10ІянызакрычалідаГоспадаісказалі:«Мызграшылі, бопакінуліГоспадаіслужыліВааламіАстартам;але цяпервызвалінасзрукворагаўнашых,імыбудзем служыцьТабе».

11ІпаслаўГасподзьЕраваала,іВедана,іІфтая,і Самуіла,івыбавіўвасзрукворагаўвашых навакольных,івыжыліўбяспецы.

12Акалівыўбачылі,штоНаас,царАмоніцян, прыйшоўсупрацьвас,высказалімне:«Не,алецар няхайваладарыцьнаднамі»,каліГасподзь,Богваш, быўвашымцаром

13Дыквось,восьцар,якогавывыбралііякогажадалі; івось,Гасподзьпаставіўнадваміцара.

14КалівыбудзецебаяццаГоспадаіслужыцьЯмуі слухаццаголасуЯгонагаінебудзецесупраціўляцца загадамГоспада,тоівы,іцар,яківаладарыцьнадвамі, будзецехадзіцьзаГоспадам,Богамвашым, 15КаліжнепаслухаецесяголасуГоспадаібудзеце супраціўляццазагадуГоспада,дыкрукаГоспадабудзе супрацьвас,якбыласупрацьбацькоўвашых 16Дыквось,станьцеіпаглядзіценагэтуювялікую

даўсіхграхоўнашыхдадаліяшчэітоеліха,што прасілісабецара.

20ІсказаўСамуілнароду:«Небойцеся,вызрабіліўсё гэтаебеззаконне;аленеадступайцеадГоспада,і служыцеГоспадуўсімсэрцамвашым; 21Інеадхіляйцеся,ботадывыбудзецеісцізамарнымі рэчамі,якіянемогуцьпрынесцікарысціівыратавання, боянымарныя.

22БонепакінеГасподзьнародСвойдзелявялікагаімя Свайго,боГасподзьзаўгодназрабіўвасСваімнародам 23АяхайнезграшыцьперадГоспадам,перастаўшы маліццазавас;алеябудувучыцьвасдабруі правільнамушляху.

24БойцесятолькіГоспадаіслужыцеЯмуўпраўдзе ўсімсэрцамвашым,бопадумайце,якіявялікіярэчыЁн учыніўдлявас.

25Алекалівыбудзецерабіцьусёбеззаконна,дык загінецеівы,івашцар

РАЗДЗЕЛ13

1Саўлваладарыўадзінгод,апраздвагады валадарстванадІзраілем

2СаўлвыбраўсабетрытысячычалавекзІзраіля;зіх дзветысячыбылізСаўламуМіхмасеінагарыВэтыль, атысячабылазЁнатанамуГівеВеньямінавай;а астатнінародёнадправіўкожнагаўягонамёт

3ІЁнатанпабіўахоўныатрадФілістымлян,якібыўу Геве,іФілістымлянепачуліпрагэтаІСаўлзатрубіўу трубупаўсёйзямлі,кажучы:НяхайпачуюцьГабрэі 4ІпачуўувесьІзраіль,штоСаўлразбіўахоўныатрад Філістымлян,іштоІзраільстаўагідным ФілістымлянамІсклікалінародзаСаўламуГалгал 5ІсабралісяФілістымляне,каббіццазІзраілем, трыццацьтысячкалясніцішэсцьтысячвершнікаў,і народубылостолькі,колькіпяскунабераземора;і яныпайшлііразбілітабаруМіхмасе,наўсходадБэтАвена

6КаліІзраільцянеўбачылі,штояныўцяжкайсітуацыі, бонародбыўуціснуты,дыкхавалісяяныўпячорах,іў зарасніках,іўскалах,інаўзвышшах,іўямах

7АнекаторыязГабрэяўперайшліЯрданузямлю ГадавуюіГалаадскую.АСаўлбыўяшчэўГалгале,і ўвесьнародішоўзаім,дрыжучы

8Іёнпратрымаўсясемдзён,паводлечасу,які прызначыўСамуіл;алеСамуілнепрыйшоўуГалгал,і людзіразышлісяадяго

9ІсказаўСаўл:«Прынясіцемнецэласпаленнеімірныя ахвяры»Іпрынёсёнцэласпаленне

10Істалася,штояктолькіёнскончыўпрыносіць цэласпаленне,вось,прыйшоўСамуіл;іСаўлвыйшаў ямунасустрач,кабпрывітацьяго.

11ІсказаўСамуіл:«Штотызрабіў?»ІсказаўСаўл:«Я бачыў,штонародразышоўсяадмяне,іштотыне прыйшоўупрызначанычас,іштоФілістымляне сабралісяўМіхмасе; 12Тамуясказаўсабе:«Цяперпрыйдуцьнамяне ФілістымлянеўГалгал,аянемаліўсядаГоспада» Тамуяадважыўсяіпрынёсцэласпаленне 13ІсказаўСамуілСаўлу:«Неразумнатыўчыніў;тыне выканаўзапаведзіГоспада,Богатвайго,якуюЁн

Гасподзь

15ІўстаўСамуіліпайшоўзГалгалаўГіву ВеньямінавуюАСаўлпералічыўлюдзей,якіябыліз ім,каляшасцісотчалавек

16АСаўлісынягоныЁнатанілюдзі,якіябылізімі, заставалісяўГівеВеньямінавай,аФілістымляне размясцілісятабарамуМіхмасе.

17ІвыйшлізлагераФілістымлянтрыатрады,якія загінулі,іадзінатрадампавярнуўсядарогай,якаявядзе даОфры,дазямліШуал;

18АдругіатрадпавярнуўсядаБэт-Арона,атрэці атрадпавярнуўсядамяжы,якаязвернутададаліны Цэваімдапустыні.

19АкавалянебыловаўсёйзямліІзраільскай,бо Філістымлянеказалі:«КабГабрэінезрабілісабемячоў ідзід»,

20АўсеізраільцянепайшлідаФілістымлян,каб кожнывастрыцьсвойлемех,ісашнік,ісякеру,і матыку.

21Алеўіхбылінапілкідляматык,ідляральнікаў,і длявіл,ідлясякер,ідлявастрэнняражкоў

22Істаласяўдзеньбітвы,штоўруцэніўкогаз людзей,якіябылізСаўламіЁнатанам,незнайшлосяні меча,нідзіды;толькіўСаўлаіўЁнатана,сынаягонага, знайшлісятыя,хтобыўтам.

23ІвыйшаўахоўныатрадФілістымляндапераправы Міхмаш

РАЗДЗЕЛ14

1АднагодняЁнатан,сынСаўлаў,сказаўюнаку, збраяносцусвайму:«Хадзі,пяройдземдаатрада Філістымлян,якінадругімбаку»Алетойнесказаў бацькусвайму.

2АСаўлзаставаўсяўсамымканцыГівыпад гранатавымдрэвам,штоўМігроне;ілюдзей,якіябылі зім,былокаляшасцісотчалавек;

3ІАхія,сынАхітува,братаІхавода,сынаФінэеса, сынаІлія,святарГасподніўСіломе,насіўефодІнарод неведаў,штоЁнатанпайшоў.

4Паміжпераходамі,якіміЁнатанхацеўперайсціда атрадаФілістымлян,былавостраяскалазаднагобокуі востраяскалаздругогабоку;аднаназываласяБоцэц,а другаяСэнэ

5Перададнойстаяўнапоўнач,насупрацьМіхмаса,а

6ІсказаўЁнатанюнаку,збраяносцусвайму:«Хадзі, пяройдземдаатрадагэтыхнеабрэзаных;можа,

9Каліяныскажуцьнамтак:«Пачакайце,пакульмыне прыйдземдавас»,дыкмызастанемсянасваіммесцыі непойдземдаіх

10Алекаліяныскажуцьтак:«Узыдзіцеданас»,дык мыўзыдзем,боГасподзьаддаўіхурукінашыя,ігэта будзенамзнакам

11Іабодваяныз'явілісяперадаховайФілістымлянІ сказаліФілістымляне:«Вось,Габрэівыходзяцьзям, дзеяныхаваліся»

12ІадказалілюдзізахоўнагагарнізонуЁнатануі збраяносцуягонамуісказалі:«Падыміцесяданас,імы вамнештаскажам»ІсказаўЁнатанзбраяносцусвайму: «Падыміцесязамною,боГасподзьаддаўіхурукі Ізраіля»

13ІЁнатанузлезнаіх,чмокнуўшырукііногі,і збраяносецягонызаім;іўсепадаліперадЁнатанам,і збраяносецягонызабіваўзаім

14Іпершаяпараза,якуюЁнатаніягонызбраяносец учынілі,пабілакалядваццацічалавекназямлі,якая маглаўзарацьпарувалоў

15Істаласядрыжаннеўвойску,уполіісяродусяго народа:іахоўнікі,ітыя,хтоспусташаўзямлю,таксама дрыжэлі,ізямлядрыжала;гэтабыловельмівялікае дрыжанне

16ІўбачылівартаўнікіСаўлаўГівеВеньямінавай,і вось,натоўпразбягаўсяіпачаўбіцьадзінаднаго 17ТадысказаўСаўллюдзям,якіябылізім: «Пералічыцесяіпаглядзіце,хтознасвыйшаў».Ікалі яныпералічылі,вось,Ёнатанаізбраяносцаягонага няматам

18ІсказаўСаўлАхію:«ПрынясісюдыкаўчэгБожы,бо каўчэгБожыўтойчасбыўзсынаміІзраілевымі»

19Істалася,каліСаўлгаварыўсасвятаром,штошуму табарыФілістымскімусёбольшібольшузмацняўся.І сказаўСаўлсвятару:«Скіньрукутваю»

20ІсабраўсяСаўліўвесьнарод,якібыўзім,і прыйшлідамесцабітвы,івось,мечкожнагабыў накіраванысупрацьягоблізкага,ібылавельмівялікая бяда

21АтаксамаГабрэі,якіябылізФілістымлянаміда тагочасуіпайшлізіміўлагерзнавакольныхпалёў,і яныперайшлідаІзраільцян,якіябылізСаўламі Ёнатанам.

22ТаксамаўсеІзраільцяне,якіяхавалісянагары Яфрэмавай,пачуўшы,штоФілістымлянеўцяклі, пагналісязаіміўбітве.

23ІвыратаваўГасподзьІзраіляўтойдзень,ібітва перакінуласядаБэт-Авэна.

24ІІзраільцянебыліўтойдзеньзасмучаныя,боСаўл пакляўсянанарод,кажучы:«Праклятытой,хтобудзе есціежудавечара,пакульянеадпомшчусваім ворагам».Ініхтознародунепаспрабаваўежы.

25Іпрыйшліўсежыхарызямліўлес,ітамбыўмёдна зямлі

26Ікалілюдзіўвайшліўлес,вось,мёдцячэ,аленіхто непаднёсрукідарота,болюдзібаялісяклятвы

27АлеЁнатаннечуў,калібацькаягонызакляўнарод; тамуёнпрацягнуўканецпалкі,якаябылаўягоруцэ, акунуўяеўсотызсотаміпаднёсрукударота;івочы ягоныяпрасвятліліся.

28Тадыадзінзлюдзейадказаўісказаў:«Бацькатвой строгазакляўнарод,кажучы:праклятытой,хтосёння пакаштуеежу»Інародстаміўся

29ТадысказаўЁнатан:«Мойбацькананёсбядугэтай зямлі;паглядзіце,якпрасвятлілісямаевочы,калія пакаштаваўкрыхугэтагамёду»

30ціжбольш,калібнародсённяпаеўздабычусваіх ворагаў,якуюзнайшоў?Ціжнебылобцяперзначна большайпаразысяродфілістымлян?

31ІпабіліяныўтойдзеньФілістымлянадМіхмасада Аялона,інародвельмістаміўся

32Ікінуўсянародназдабычу,іўзяўавечак,івалоў,і цялят,ізакалоўіхназямлі;іеўнародіхзкрывёю.

33ІпаведаміліСаўлу,кажучы:«Вось,народграшыць перадГоспадам,ядучызкрывёю»Іёнсказаў:«Вы зграшылі;прыкаціцедамянесённявялікікамень».

34ІсказаўСаўл:«Разыдзіцесясяродлюдзейіскажыце ім:прывядзіцедамянекожнысвайговалаікожны сваюавечку,ізабівайцеіхтут,іежце,інеграшыце перадГоспадам,едучызкрывёю»Іўвесьнарод прывёўкожнысвайговалазсабойутуюночізабіваў іхтам.

35ІпабудаваўСаўлахвярнікГоспаду;гэтабыўпершы ахвярнік,якіёнпабудаваўГоспаду

36ІсказаўСаўл:«Пойдземупагонюза Філістымлянаміўначыіабрабуеміхдасвітання,іне пакінемуіхніводнагачалавека»Ісказаліяны:«Рабі ўсё,штотабезаўгодна».Тадысвятарсказаў: «ПрыблізімсясюдыдаБога»

37ІспытаўСаўлуБога:ціісцімнеўпагонюза Філістымлянамі?ціаддасііхурукіІзраіля?АлеБогне адказаўямуўтойдзень

38ІсказаўСаўл:«Падыдзіцесюды,усегалоўныяз народу,ідаведайцесяіразгледзьце,учымгэтыгрэх быўсёння»

39БожывыГасподзь,ЯкіратуеІзраіля,штонаватна Ёнатане,сынемаім,ёнпамрэ.Аленіхтозусягонарода неадказаўяму

40ІсказаўёнусямуІзраілю:«Станьцевыпаадзінбок, аяісынмойЁнатанпадругі».ІсказаўнародСаўлу: «Рабі,штотабедобра»

41ІсказаўСаўлГоспадуБогуІзраілеваму:«Дайпоўны жэрабя».ІСаўліЁнатанбылізлоўлены,анародуцёк. 42ІсказаўСаўл:кіньцежэрабяпаміжмнойімаім сынамЁнатанамІбыўулоўленыЁнатан

43ТадыСаўлсказаўЁнатану:«Скажымне,штоты зрабіў»ІЁнатанрасказаўяму,кажучы:«Ятолькі паспрабаваўтрохімёдуканцомпалкі,якаябылаўруцэ маёй,івось,япаміраю»

44ІадказаўСаўл:«НяхайзробіцьтоеітоеБог,іяшчэ большхайзробіць;тыабавязковапамрэш,Ёнатан»

48Ісабраўёнвойска,іпабіўАмалікіцян,івызваліў Ізраілязруктых,хторабаваўіх.

49СыныжСаўлабылі:Ёнатан,ІсуйіМелхісуя;а імёныдзвюхдачокягоныхбылінаступныя:імя старэйшайМерава,аімямалодшайМіхала.

50АімяжонкіСаўлавайАхінаам,дачкаАхімааца;а імяправадыравойскаягонагаАўнэр,сынНіра, дзядзькіСаўлавага.

51КішбыўбацькамСаўла;аНэр,бацькаАвэніра,быў сынамАвііла

52ІбылажорсткаявайнасупрацьФілістымлянваўсе дніСаўла;ікаліСаўлбачыўякога-небудзьмоцнагаабо адважнагачалавека,браўягодасябе.

РАЗДЗЕЛ15

1ІсказаўСамуілСаўлу:Гасподзьпаслаўмяне памазацьцябецаромнаднародамЯгоным,над Ізраілем;дыквось,паслухайголасуслоўГасподніх.

2ТаккажаГасподзьСаваоф:Яўспамінаю,штоАмалік зрабіўІзраілю,якёнпадпільнаваўягонадарозе,калі тойішоўзЕгіпта.

3Дыквось,ідзііпабіАмаліка,ізнішчыўсё,штоўяго, інешкадуйіх;алезабіваймужчынуіжанчыну, немаўляігрудноедзіця,валаіавечку,вярблюдзіцуі асла

4ІсабраўСаўлнародіпалічыўіхуТэлаіме:дзвесце тысячпехацінцаўідзесяцьтысячмужчынзЮдэі.

5ІпрыйшоўСаўлдагорадаАмалікіцянскагаі размясціўсяўдаліне

6ІсказаўСаўлкенейцам:«Ідзіце,адыдзіце,выйдзіцез асяроддзяАмалікіцян,кабянезнішчыўвасразамзімі, бовызрабіліміласэрнасцьусімсынамІзраілевым,калі янывыйшлізЕгіпта».Іадышлікенейцызасяроддзя Амалікіцян

7ІпабіўСаўлАмалікіцянадХавілыдаСура,што насупрацьЕгіпта.

8ІўзяўёнАгага,цараАмалікіцянскага,жывога,іўвесь народвынішчыўмечам

9АлеСаўлінародпашкадаваліАгагаінайлепшых авечак,івалоў,іадкормленыхцялят,іягнят,іўсё добрае,інехацеліцалкамзнішчыцьіх;алеўсё,што былонячыстаеісмецце,яныцалкамзнішчылі.

10ІбылословаГасподняедаСамуіла,кажучы:

11РакайЯ,штопаставіўСаўлацаром,боён адвярнуўсяадМянеіневыканаўМаіхзапаведзяў.І Самуілзасмуціўся,іёнклікаўдаГоспадаўсюноч

12КаліСамуілустаўранараніцай,кабсустрэццаз Саўлам,ямупаведамілі,кажучы:«Саўлпрыйшоўу Кармэль,івось,ёнразмясціўсятам,іпайшоў,ісышоў уГалгал»

13ІпрыйшоўСамуілдаСаўла,ісказаўямуСаўл: дабраславёнытыўГоспада!явыканаўзагадГоспада 14ІсказаўСамуіл:штогэтазначыцьгэтаебляянне авечакувушахмаіхімыканневалоў,якоеячую?

15ІсказаўСаўл:«ЯныпрывялііхадАмалікіцян,бо народпашкадаваўнайлепшыхавечаківалоў,каб прынесціахвяруГоспадуБогутвайму,аастатніхмы цалкамзнішчылі»

16ТадыСамуілсказаўСаўлу:«Пачакай,яскажутабе, штосказаўмнеГасподзьгэтайноччу»Ісказаўяму:

17ІсказаўСамуіл:«Ціжнекалітыбыўмалыўвачах

18ІпаслаўцябеГасподзьударогуісказаў:ідзіі цалкамзнішчыгрэшнікаўАмалікіцяніваюйсупрацьіх, пакульянынебудуцьзнішчаны

19ЧамужтынепаслухаўсяголасуГоспада,акінуўся наздабычуізрабіўзлоўвачахГоспада?

20ІсказаўСаўлСамуілу:«Так,япаслухаўсяголасу Госпадаіпайшоўшляхам,якімпаслаўмянеГасподзь,і прывёўАгага,цараАмалікіцянскага,іцалкамзнішчыў Амалікіцян».

21Аленародузяўсаздабычыавечаківалоў, найлепшаезтаго,штопадлягалазакляццю,каб прынесціўахвяруГоспаду,Богутвайму,уГалгале.

22ІсказаўСамуіл:няўжоцэласпаленнііахвярыгэтак жапрыемныяГоспаду,якпаслухмянасцьголасу Госпада?Вось,паслухмянасцьлепшаязаахвяру,і пакорлівасцьлепшаязатлушчбараноў

23Бобунтгэтагрэхчарадзейства,аўпартасць гэтабеззаконнеіідалапаклонства.Затое,штоты адкінуўсловаГоспада,Ёнадкінуўцябе,кабтынебыў царом

24ІсказаўСаўлСамуілу:«Язграшыў,бопарушыў загадГоспадаісловытвае,боябаяўсянародуі паслухаўсяголасуягонага»

25Ацяпердаруймнегрэхівярнісясамною,кабя пакланіўсяГоспаду

26ІсказаўСамуілСаўлу:«Яневярнусязтабою,боты адкінуўсловаГасподняе,іГасподзьадкінуўцябе,каб тынебыўцаромнадІзраілем»

27ІкаліСамуілпавярнуўся,кабісці,схапіўсязакрай ягонагаплашча,іёнразарваўся.

28ІсказаўямуСамуіл:«СённяГасподзьадабраўу цябецарстваІзраілеваеіаддаўягобліжнямутвайму, лепшамузацябе».

29ІтаксамаМоцІзраілянебудзехлусіцьінепакаяцца, боённечалавек,кабпакаяцца

30Ісказаўён:«Язграшыў;алепрашуцябе,ушануй мянецяперперадстарэйшынамімайгонародуіперад Ізраілем,івярнісясамной,кабяпакланіўсяГоспаду Богутвайму».

31ІвярнуўсяСамуілзаСаўлам,іпакланіўсяСаўл Госпаду

32ТадыСамуілсказаў:«ПрывядзіцедамянеАгага, цараАмалікіцкага»ІпадышоўдаягоАгагбаязліваІ сказаўАгаг:«Сапраўды,горычсмерцімінула».

33ІсказаўСамуіл:яктвоймечпазбавіўжанчындзяцей, такітваямацібудзебясплоднайсяроджанчынІ

34ІпайшоўСамуілуРаму,аСаўлпайшоўусвойдом, уГівуСаўлаву

35ІбольшСамуілнебачыўСаўлададнясваёйсмерці;

надІзраілем?Напоўнісвойрогалееміідзі:Япашлю цябедаЯсэяВіфлеемляніна,босяродсыноўягоныхЯ даўСабецара»

2ІсказаўСамуіл:«Якямагупайсці?Каліпачуегэта Саўл,ёнзаб'емяне».ІсказаўГасподзь:«Вазьмізсабой цялушкуіскажы:«Япрыйшоўпрынесціахвяру Госпаду»

3ІпаклічЯсэянаахвяру,іЯпакажутабе,штотабе трэбарабіць;ітыпамажМнетаго,кагоЯскажутабе

4ІзрабіўСамуілтак,яксказаўямуГасподзь,і прыйшоўуВіфлеемІстарэйшыныгорадазадрыжалі адягопрыходуісказалі:цізмірамтвойпрыход?

5Ісказаўён:«Спакойна!Япрыйшоўпрынесціахвяру Госпаду;асвятліцесяіпрыйдзіцесамнойдаахвяры»І асвяціўёнЕсэяісыноўягоныхіпаклікаўіхдаахвяры 6Ікаліяныпрыйшлі,ёнубачыўЭліяваісказаў: сапраўды,памазаннікГоспадаперадІм 7АлеГасподзьсказаўСамуілу:неглядзінатварягоны інавышынюростуягонага,боЯадкінуўяго,бо Гасподзьглядзіцьнетак,якбачыцьчалавек;бо чалавекглядзіцьнааблічча,аГасподзьглядзіцьна сэрца.

8ТадыЕсэйпаклікаўАмінадаваіпрывёўягода СамуілаТойсказаў:ігэтаганевыбраўГасподзь

9ТадыЕсэйправёўмімаШамуісказаў:ігэтагане выбраўГасподзь

10ІзноўЕсэйпрывёўсемярыхсваіхсыноўперад Самуілам.ІсказаўСамуілЕсэю:Гасподзьневыбраў гэтых

11ІсказаўСамуілЕсэю:«Цітутусетваедзеці?»Той адказаў:«Застаўсяяшчэмалодшы,івось,ёнпасвіць авечак»ІсказаўСамуілЕсэю:«Пашлііпаклічяго,бо мынесядзем,пакульённепрыйдзесюды»

12ІпаслаўЁніпрывёўяго.Ёнбыўрумяны,прыгожы твараміпрыгожызвыглядуІсказаўГасподзь:устань, памажяго,богэтаён

13ТадыСамуілузяўрогзалееміпамазаўягосярод братоўягоныхІДухГасподнісышоўнаДавідазтаго дняідалейІўстаўСамуіліпайшоўуРаму

14АлеДухГасподніадышоўадСаўла,ізлыдухад Госпадапачаўтрывожыцьяго

15ІсказаліслугіСаўлаяму:«Глядзі,злыдухадБога турбуецябе».

16Няхайзагадаегаспадарнашслугамтваім,якіяперад табою,знайсцічалавека,якіўмееіграцьнагусляхКалі нацябенападзезлыдухадБога,ёнбудзеіграцьрукой сваёй,ітабебудзедобра

17ІсказаўСаўлсваімслугам:«Знайдзіцемнечалавека, якіўмеедобраіграць,іпрывядзіцеягодамяне»

18Тадыадзінсаслугаўадказаўісказаў:«Вось,я бачыўсынаЕсэяВіфлеемскага,якіўмееграць,і адважнагамужа,івоіна,іразумнагаўсправах,і прыгожагазвыгляду,іГасподзьзім»

19ТадыСаўлпаслаўпасланцоўдаЯсэяісказаў: «ПашлімнетвайгосынаДавіда,якіпасвіўсяз авечкамі»

20ІўзяўЕсэйасла,наўючанагахлебамімехвінаі казьляня,іпаслаўіхпразсынасвайгоДавідадаСаўла 21ІпрыйшоўДавіддаСаўлаістаўперадім;ітой вельміпалюбіўяго;ітойстаўягонымзбраяносцам. 22ІпаслаўСаўлдаЯсэясказаць:няхайДавідстане

23ІкалізлыдухадБоганапаўнаСаўла,Давідузяў

1Філістымлянесабралісваевойскінабітвуісабраліся ўСохаце,штоналежыцьЮдэі,іразмясцілісятабарам паміжСохатаміАзэкайуЭфес-Даміме

2ІсабралісяСаўлілюдзіІзраільскія,іразмясціліся табарамкалядаліныЭла,іпадрыхтавалісядабітвы супрацьФілістымлян

3Філістымлянестаялінагарызаднагобоку,а Ізраільцянестаялінагарыздругогабоку,апаміжімі быладаліна

4ІвыйшаўзлагераФілістымлянвоін,якогазвалі ГаліяфзГата,ростамшэсцьлокцяўіпядзь

5Нагалавеўягобыўмеднышлем,іёнбыўузброены кольчугай;авагакольчугібылапяцьтысячсікляў медзі

6Нанагахуягобылімедныяпанцыры,апаміж плячымамеднышчыт.

7Адзяржакдзідыягонайбыўякнавойуткача,асам

іперадімішоўшчытаносец.

8ІёнстаўізакрычаўвойскуІзраільскаму,ісказаўім: «Чамувывыйшлівыстраіццадабітвы?Хібаяне Філістымлянін,авыслугіСаўла?Выберыцесабе чалавека,іняхайёнпрыйдзедамяне»

9Каліёнзможазмагаццасамноюізабіцьмяне,дык мыбудземвашымірабамі;акаліяадолеюягоізаб'ю яго,дыквыбудзеценашымірабаміібудзецеслужыць нам

10Ісказаўфілістымлянін:«Ясённякідаювыклік войскуІзраіля;дайцемнечалавека,кабмыбіліся разам»

11КаліСаўліўвесьІзраільпачулігэтыясловы філістымляніна,янывельміспалохалісяінапалохалі сябе

12ДавідбыўсынамЭфрацяніназВіфлеемаЮдэйскага, якогазваліЕсэй;іўягобыловосемсыноўІгэты чалавекхадзіўсяродлюдзейякстарыўдніСаўла

13ІпайшлітрыстарэйшыясыныЕсэяіпайшліза Саўламнабітву;іімёнытрохсыноўягоных,якія пайшлінабітву:першынецЭліяў,другіпасляяго Амінадаў,атрэціШама.

14Давідбыўмалодшы,атроестарэйшыхпайшліза Саўлам.

15АДавідпайшоўівярнуўсяадСаўла,кабпасьвіць авечакбацькісвайгоўВіфлееме

16ІФілістымлянінпадыходзіўраніцайіўвечарыі стаяўсоракдзён.

17ІсказаўЕсэйДавіду,сынусвайму:вазьмідля братоўсваіхэфусушанагазерняідзесяцьгэтыххлябоў інясіўтабардабратоўсваіх; 18Агэтыядзесяцьсыроўаднясітысячнікуідаведайся,

19Саўлжа,яныіўсеІзраільцянебыліўдалінеЭлаі

20ІўстаўДавідранараніцай,пакінуўавечак

прыйшоўдарова,калівойскавыйшланабітвуі паднялокрыкдабітвы.

21БоІзраільіФілістымляневыстраілісяўбой,войска супрацьвойска.

22ІДавідпакінуўкаляскуўрукахвартаўніка калясніцы,пабегувойскаі,прыйшоўшы,прывітаў сваіхбратоў

23Ікаліёнгаварыўзімі,вось,выйшаўзфілістымскіх войскаўвоін,філістымлянінзГета,якогазваліГаліяф, іказаўтыяжсловы;іДавідпачуўіх

24ІўсеІзраільцяне,убачыўшыгэтагачалавека,пабеглі адягоівельміспалохаліся

25ІсказаліІзраільцяне:цібачылівыгэтагачалавека, яківыйшаў?ёнвыйшаў,кабганіцьІзраіля;іхтозаб'е яго,тагоцарузбагаціцьвялікімбагаццеміаддасцьяму сваюдачку,ідомбацькіягонагазробіцьсвабодныму Ізраілі

26ІсказаўДавідлюдзям,якіястаялікаляяго,кажучы: штозробяцьтаму,хтозаб'егэтагаФілістымлянінаі здымеганьбузІзраіля?Бохтогэтынеабрэзаны Філістымлянін,кабёнганіўвойскіБогажывога?

27Іадказаўямународтакімісловамі,кажучы:«Вось штозробяцьзчалавекам,якізаб'еяго»

28ІпачуўЭліяў,старэйшыбратягоны,штоёнгаварыў злюдзьмігэтымі;іразгневаўсяЭліяўнаДавіда,і сказаўён:«Чамутыпрыйшоўсюды?інакаготы пакінуўтыянекалькіавечакупустыні?Яведаютваю пыхуіразбэшчанасцьтвайгосэрца;ботыпрыйшоў, кабпаглядзецьнабітву»

29ІсказаўДавід:штожязрабіў?хібанямапрычыны?

30Іёнадвярнуўсяадягодаіншагаіказаўтоежсамае; іадказаўямународпа-ранейшаму

31Каліпачулісловы,якіяказаўДавід,яныпераказалі іхСаўлу,іёнпаклікаўяго.

32ІсказаўДавідСаўлу:Няхайніхтонепадаедухамззаяго;твойрабпойдзеібудзезмагаццазгэтым Філістымлянінам.

33ІсказаўСаўлДавіду:«Тынеможашісцісупроць гэтагаФілістымляніна,кабзмагаццазім,ботыяшчэ малады,аёнваярзмаладосцісваёй».

34ІсказаўДавідСаўлу:«Слугатвойпасьвіўавечак бацькісвайго;іпрыходзіўлеўімядзведзьізабіраў ягнясастатку».

35Іявыйшаўзаім,ібіўяго,івырваўгэтазягопашчы; ікаліёнпаўстаўнамяне,ясхапіўягозабараду,біўяго ізабіўяго.

36Ільва,імядзведзязабіўрабтвой;ігэтынеабрэзаны філістымлянінбудзеякадзінзіх,боёнганіўвойскі жывогаБога

37ІсказаўДавід:Гасподзь,Яківыратаваўмянезлапы льваізлапымядзведзя,Ёнвыратуемянеізрукігэтага філістымляніна.ІсказаўСаўлДавіду:Ідзі,іГасподзь будзезтабою

38ІўзброіўСаўлДавідасваімідаспехамі,інадзеўна галавуямумеднышлем,іапрануўягоўлаты

39ІДавідпадперазаўсямечамдадаспехаўсваіхі паспрабаваўісці,боневыпрабаваўсябе.ІсказаўДавід Саўлу:«Янемагуісціўгэтым,бояневыпрабаваў»І Давідзняўгэтазсябе

40Іўзяўёнкійсвойурукусваю,івыбраўсабепяць

торбу,якаябылаўяго,уторбе;іпрашчабылаўруцэў яго;іпайшоўёндаФілістымляніна.

41ІпайшоўФілістымлянінінаблізіўсядаДавіда,а чалавек,якінасіўшчыт,ішоўперадім.

42ІкаліФілістымляніназірнуўсяіўбачыўДавіда,ён пагардзіўім,ботойбыўяшчэмалады,румяныі прыгожызтвару

43ІсказаўфілістымлянінДавіду:«Хібаясабака,што тыідзешнамянезпалкамі?»Іпракляўфілістымлянін Давідасваімібагамі

44ІсказаўфілістымлянінДавіду:«Хадзідамяне,ія аддамцелатваёптушкамнябеснымізвярампалявым» 45ТадыДавідсказаўфілістымляніну:«Тыідзешна мянезмячомідзідайішчытом,аяідунацябеўімя ГоспадаСаваофа,БогавойскаІзраілевага,Якогаты пагардзіў».

46СённяаддасцьцябеГасподзьурукімае,іяпаб'ю цябеіадсякузцябегалавутваю,іаддамтрупывойска Філістымскагасённяптушкамнябеснымізвярам зямным,кабусязямлядаведалася,штоёсцьБогу Ізраілі

47Іўвесьгэтысходдаведаецца,штоГасподзьратуене мячомідзідай,богэтабітваГасподняя,іЁнаддасць васурукінашыя

48ІкаліФілістымлянінустаўіпайшоўбліжэй,каб сустрэцьДавіда,Давідпаспяшаўсяіпабегдавойска, кабсустрэцьФілістымляніна

49ІДавідзасунуўрукуўторбусваю,дастаўадтуль камень,кінуўягозпрашчыіўдарыўФілістымлянінаў лоб,такштокаменьупіўсяямуўлоб,іёнупаўтварам назямлю.

50ІДавідадолеўФілістымлянінапрашчайікаменем,і пабіўФілістымлянінаізабіўяго;алеўруцэДавідане быломеча.

51ТадыДавідпабегінаступіўнаФілістымляніна,і схапіўягомеч,івыцягнуўягозпохваў,ізабіўяго,і адсекямуімгалаву.ІкаліФілістымлянеўбачылі,што іхнівоінмёртвы,яныўцяклі

52ІўсталілюдзіІзраільскіяіЮдэйскія,ізкрыкам пачаліпераследвацьФілістымляндасамайдаліныіда брамаўАкронаІпараненыяФілістымлянепадаліпа дарозедаШаараіма,даГатаідаАкрона

53ІвярнулісясыныІзраілевыязпагоніза Філістымлянамііразрабавалііхніянамёты

54ІўзяўДавідгалавуФілістымлянінаіпрынёсяеў Ерусалім,азброюягопаклаўусваімнамёце.

55ІкаліСаўлубачыўДавіда,яківыходзіўсупроць Філістымляніна,ёнсказаўАвэніру,правадырувойска: «Авэнір,чыйсынгэтыюнак?»Авэнірсказаў:«Жыве душатвая,цару,яневедаю»

56Ісказаўцар:«Спытайся,чыйсынгэтыюнак?»

57ІкаліДавідвярнуўсяпасляпаразынад Філістымлянінам,АвэнірузяўягоіпрывёўдаСаўла, трымаючыўруцэгалавуФілістымляніна

58ІсказаўямуСаўл:«Чыйтысын,юнак?»Іадказаў Давід:«ЯсынрабатвайгоЯсэяВіфлеемляніна»

1КаліёнскончыўгаварыцьзСаўлам,душаЁнатана прывязаласядадушыДавіда,іЁнатанпалюбіўяго,як сваюдушу

2ІўзяўягоСаўлтагождняінеадпусціўягобольшу домбацькіягонага.

3ТадыЁнатаніДавідзаключылізапавет,боДавід любіўяго,яксваюўласнуюдушу.

4ІзняўЁнатанзсябеверхнюювопратку,якаябылана ім,іаддаўяеДавіду,івопраткусваю,імечсвой,ілук свой,іпояссвой

5ІДавідхадзіўтуды,кудыпасылаўягоСаўл,і паводзіўсяберазумнаІпаставіўягоСаўлнадваярамі, іёнбыўпрынятыўвачахусягонародаіўвачахслуг Саўлавых

6Істалася,каліянывярталіся,каліДавідвярнуўся пасляпаразынадФілістымлянінам,штожанчыныз усіхгарадоўІзраілявыйшлінасустрачцаруСаўлу, спяваючыітанцуючы,зтымпанамі,зрадасцюіз музычныміінструментамі.

7Іжанчыны,іграючы,адказваліаднааднойіказалі: «Саўлзабіўсваетысячы,аДавідсваедзясяткі тысяч».

8ІСаўлвельміразгневаўся,ігэтаесловане спадабаласяяму,іёнсказаў:Давідудалідзясяткітысяч, амнетолькітысячы;штояшчэямутрэба,акрамя царства?

9ІзтагодняідалейСаўлпазіраўнаДавіда

10НадругідзеньнапаўнаСаўлазлыдухадБога,іён прарочыўсяроддома,аДавідіграўрукойсваёй,які раней,аўруцэўСаўлабыладзіда

11ІкінуўСаўлдзіду,босказаўсабе:«Япрыб'юёю Давідадасцяны»ІДавіддвойчыўхіляўсяадяго

12ІСаўлбаяўсяДавіда,боГасподзьбыўзім,аад Саўлаадступіў.

13ІСаўладхіліўягоадсябеіпаставіўягонадтысячай; іёнвыходзіўіўваходзіўпераднародам

14ІДавідпаводзіўсябемудраваўсіхсваіхшляхах,і Гасподзьбыўзім

15ІкаліСаўлубачыў,штоёнпаводзіцьсябевельмі разумна,ёнпабаяўсяяго.

16АлеўвесьІзраільіЮдалюбіліДавіда,боён выходзіўіўваходзіўперадімі

17ІсказаўСаўлДавіду:восьмаястарэйшаядачка Мэрава;ядамяетабезажонку;толькібудзьадважны дзелямянеіваюйвойныГасподніяБоСаўлсказаў: хайнебудзенаімрукамая,ахайбудзенаімрука Філістымлян

18ІсказаўДавідСаўлу:хтоя,іштотакоемаёжыццёі родмайгобацькіўІзраілі,кабябыўзяцемцара?

19Алесталася,каліМераву,дачкуСаўла,трэбабыло аддацьзаДавіда,штоянабылааддадзеназажонку АдрыілузМехолы

20ІМіхала,дачкаСаула,пакахалаДавіда;ірасказалі прагэтаСаулу,ігэтаямуспадабалася

21ІсказаўСаўл:«Яаддамяеяму,кабянабылаяму пасткай,ікабрукаФілістымлянбыласупрацьяго» ТамуСаўлсказаўДавіду:«Тыбудзешсённямаім зяцемуаднымздвух»

22ІзагадаўСаўлслугамсваім,кажучы:пагаварыцез Давідамтаемнаіскажыце:вось,цармаедацябе дабрыню,іўсеслугіягоныялюбяцьцябе;дыквось, станьзяцемцара

23ІслугіСаўлапераказалігэтыясловыўвушыДавіду. ІсказаўДавід:хібалёгкатабебыцьзяцемцарскім,боя чалавекбедныінязначны?

24ІпаведаміліямуслугіСаўла,кажучы:восьшто казаўДавід.

25ІсказаўСаўл:«ВосьштоскажыцеДавіду:царне хочапасагу,атолькістокрайніхплоцяўфілістымлян, кабадпомсціцьзаворагаўцара».АлеСаўлхацеў зрабіцьтак,кабДавідзагінуўадрукфілістымлян

26ІкаліслугіягоныяпераказаліДавідугэтыясловы, Давідуспадабаласястацьзяцемцара;ідніяшчэне мінулі

27ІўстаўДавід,іпайшоўсамілюдзіягоныя,ізабіў Філістымляндзвесцечалавек;іпрынёсДавідкрайнія плоцііхнія,іяныаддалііхцаруўпоўнымліку,кабён стаўзяцемцара.ІдаўямуСаўлзажонкудачкусваю Міхал

28ІўбачыўСаўлізразумеў,штоГасподзьзДавідам,і штоМіхала,дачкаСаўла,кахаеяго.

29ІСаўляшчэбольшбаяўсяДавіда,іСаўлзрабіўся ворагамДавіданазаўсёды

30ІвыйшлікнязіФілістымскія;іпаслятаго,якяны выйшлі,ДавідпаводзіўсябемудрэйзаўсіхслугСаўла, іімяягонаебыловельміпраслаўлена

РАЗДЗЕЛ19

1ІсказаўСаўлсынусваймуЁнатануіўсімслугам сваім,кабзабіліДавіда

2АлеЁнатан,сынСаўлаў,вельмілюбіўДавідаІ ЁнатанпаведаміўДавіду,кажучы:«МойбацькаСаўл спрабуезабіцьцябе;дыквось,сцеражысядараніцыі заставайсяўпатаемныммесцыісхавайся»

3Аявыйдуістанукалябацькімайгоўполі,дзеты будзеш,іпагаварузбацькаммаімпрацябе,ішто ўбачу,тоетабескажу

4ІЁнатандобрагаварыўпраДавідасваймубацьку Саўлуісказаўяму:«Няхайцарнеграшыцьсупроць рабасвайгоДавіда,боённеграшыўсупроцьцябе,і справыягоныявельмідобрыядляцябе».

5Боёнрызыкаваўжыццёмсваімізабіў Філістымляніна,іГасподзьучыніўвялікаевыратаванне ўсямуІзраілю.Тыбачыўгэтаіўзрадаваўся:чамужты хочашзграшыцьсупрацьнявіннайкрыві,забіваючы Давідабязпрычыны?

6ІпаслухаўсяСаўлголасуЁнатанаіпакляўсяСаўл: жывыГасподзь,ённебудзезабіты

7ІпаклікаўЁнатанДавіда,іЁнатанрасказаўямуўсё гэта.ІЁнатанпрывёўДавідадаСаўла,ітойбыўпрыім, якіўчораіўчора

8Ізноўпачаласявайна;івыйшаўДавідіваяваўз Філістымлянамі,ізабіўіхвялікайпаразай;іяныўцяклі адяго

9ІзлыдухадГоспаданапаўнаСаўла,каліёнсядзеўу

13ІўзялаМіхалідалаіпаклалаягоўложак,іпаклала ямупадушкузказінайпоўсцізаместгалавы,інакрыла яетканінай

14ІкаліСаўлпаслаўпасланцоўузяцьДавіда,яна сказала:ёнхворы.

15ІзноўпаслаўСаўлпасланцоўагледзецьДавіда, кажучы:«Прынясіцеягодамянеўложку,кабязабіў яго».

16Ікаліўвайшліпасланцы,вось,наложкуляжаўідал, анаімпадушказказінайпоўсці

17ІсказаўСаўлМіхалле:«Навоштатытакпадманула мянеіадпусціламайговорага,іёнуцёк?»Іадказала СаўлуМіхалла:«Ёнсказаўмне:адпусцімяне;навошта мнезабівацьцябе?»

18ІўцёкДавід,івыратаваўся,іпрыйшоўдаСамуілаў Раму,ірасказаўямуўсё,штозрабіўямуСаўл.І пайшоўёніСамуіліпасялілісяўНайоце

19ІпаведаміліСаўлу,кажучы:вось,ДавідуНаёцеў Раме.

20ІпаслаўСаўлпасланцоўузяцьДавідаІкаліяны ўбачылізборпрарокаў,якіяпрарочылі,іСамуіла,які стаяўнадімі,тадыДухБожыбыўнапасланцах Саўлавых,іянытаксамапрарочылі

21КаліпрагэтапаведаміліСаўлу,ёнпаслаўіншых пасланцоў,іянытаксамапрарочылі.ІзноўпаслаўСаўл пасланцоўтрэціраз,іянытаксамапрарочылі 22ТадыёнпайшоўуРамуіпрыйшоўдавялікай крыніцы,штоўСеху,іспытаў:ДзеСамуіліДавід?І адзінсказаў:Вось,яныўНаёцеўРаме

23ІпайшоўёнтудыўНайотуРаме;інаімбыўДух Божы,іёнішоўдалейіпрарочыў,пакульнепрыйшоў уНайотуРаме

24Іёнтаксамазняўзсябевопраткуіпрарочыўперад Самуілам,іляжаўголыўвесьтойдзеньіўсюноч.Таму ікажуць:хібаіСаўлсяродпрарокаў?

РАЗДЗЕЛ20

1ІўцёкДавідзНаётаўРаме,іпрыйшоўісказаў Ёнатану:штоязрабіў?учыммаявінаватаіякімой грэхперадбацькамтваім,штоёншукаемаёйдушы?

2Ісказаўяму:«НедайБог!тынепамрэшВось, бацькамойнезробіцьнічога,нівялікага,німалога,не адкрыўшымне;дыкчамужбацькамойпавіненхаваць гэтаадмяне?Гэтанетак»

3ІДавідпакляўсяяшчэісказаў:бацькатвойдобра ведае,штоязнайшоўласкуўвачахтваіх,ісказаў:хай неведаепрагэтаЁнатан,кабённезасмуціўся;але,як жывеГасподзьіякжыведушатвая,адзінкрокпаміж мнойісмерцю

4ІсказаўЁнатанДавіду:«Чагопажадаедушатвая,я зраблюдляцябе».

5ІсказаўДавідЁнатану:«Вось,заўтрамаладымесяц,і яабавязковасядузцаромзасталом;алеадпусцімяне,і ясхаваюсяўполідавечаратрэцягадня»

6Калітвойбацькабудзесумавацьпамне,дыкскажы: «Давідвельміпрасіўумянедазволупаехацьусвой горадВіфлеем,ботамштогадоваеахвярапрынашэнне дляўсёйсям'і»

7Каліёнскажа:«Добра»,дыкмірбудзерабутвайму. Акаліёнвельміразгневаецца,дыкведай,штоён надумаўліха

8Дыквось,абыходзьсязрабомтваімміласэрна,боТы ўвёўрабатвайгоўзапаветГасподнізтабою.Алекалі ёсцьнамневіна,дыкзабімянесам,бонавоштатабе весцімянедабацькітвайго?

9ІсказаўЁнатан:«Няхайгэтанебудзедляцябе;бо калібядакладнаведаў,штобацькамойнадумаўна цябенапаткацьбяду,дыкхібанесказаўбытабе?»

10ТадыДавідсказаўЁнатану:«Хтомнепаведаміць,ці што,калібацькатвойадкажатабесурова?»

11ІсказаўЁнатанДавіду:«Хадзі,пойдземуполе»І выйшліяныабодваўполе

12ІсказаўЁнатанДавіду:ГоспадзеБожаІзраілеў!Калі язаўтрацінатрэцідзеньвыпытаюўбацькімайго,і калібудзенештадобраедляДавіда,тоянепашлюда цябеінеабвясчутабе, 13НяхайГасподзьзробіцьтоеітое,іяшчэбольш зробіцьЁнатану!Каліжбацькамойбудзезаўгодна зрабіцьтабезло,дыкяпакажутабеіадпушчуцябе,і тыпойдзешзмірам,іхайбудзеГасподзьзтабою,як Ёнбыўзбацькаммаім

14Ітынетолькі,пакульяжыву,акажашмне міласэрнасцьГоспада,кабянепамёр,

15Алетынеадкінешміласэрнасцітваёйаддомумайго назаўсёды,наваттады,каліГасподзьзнішчыцьусіх ворагаўДавідазабліччазямлі.

16ІзаключыўЁнатанзапаветздомамДавіда,кажучы: «НяхайГасподзьспагоніцьгэтазрукворагаўДавіда» 17ІзноўЁнатанпрымусіўДавідапаклясціся,болюбіў яго,болюбіўяго,яклюбіўсваюўласнуюдушу

18ІсказаўЁнатанДавіду:«Заўтрамаладымесяц,і будуцьсумавацьпатабе,ботваёмесцабудзепустое».

19Акалітыпрабудзештрыдні,тадыхутчэйсыдзіі прыйдзінатоемесца,дзетыхаваўся,калісправабыла зроблена,ізастаньсякалякаменяЭзель.

20Іяпушчутрыстрэлыўбокяго,быццамстраляюў цэль

21Івось,япашлюхлопчыкасказаць:«Ідзі,знайдзі стрэлы»Каліяскажухлопчыку:«Восьстрэлыпагэты бокадцябе,вазьмііх»,тадыпрыйдзі,боміртабе,і нямашкоды,жывыГасподзь.

22Акаліяскажуюнаку:«Вось,стрэлыперадтабою», дыкідзісваёйдарогай,боГасподзьадпускаецябе 23Аштодасправы,праякуюмыказалі,дыквось, Гасподзьпаміжмноюітабоюнавекі

24ІсхаваўсяДавідуполі,акалінастаўмаладымесяц, царсеўесцімяса.

25Ісеўцарнасваіммесцы,якіўіншыячасы,на месцыкалясцяны.ІўстаўЁнатан,іАвэнірсеўпобачз Саўлам,амесцаДавідавазасталосяпустое

26АднакСаўлнічоганесказаўутойдзень,бопадумаў: «Зімнештаздарылася,ённячысты,сапраўдыён

27НадругідзеньмесяцамесцаДавідавазасталося

30ТадыразгневаўсяСаўлнаЁнатанаісказаўяму: «Сынераспусніцыібунтаркі!Ціжяневедаю,штоты выбраўсынаЕсэянасорамсабеінасорамгалізнымаці тваёй?»

31БопакульсынЕсэяжывеназямлі,неўтрымаешся ніты,ніцарстватваёДыквось,пашлііпрывядзіяго дамяне,боёнабавязковапамрэ

32ІадказаўЁнатанСаўлу,бацькусвайму,ісказаўяму: заштоягозабіваюць?штоёнзрабіў?

33ІкінуўСаўлуягодзіду,кабзабіцьягоІЁнатан зразумеў,штобацькаягонывырашыўзабіцьДавіда

34ІўстаўЁнатанз-засталаўлютымгневеінееўмяса надругідзеньмесяца,босмуткаваўпаДавіду,бо бацькаягонызняславіўяго

35РаніцайЁнатанвыйшаўуполеўпрызначанычасз Давідам,ізіммалыхлопчык.

36Ісказаўёнхлопчыкусвайму:«Бяжы,знайдзістрэлы, якіяяпускаю»Іпабегхлопчык,іпусціўёнстрэлу далейяго.

37Ікаліхлопецпадышоўдамесца,дзебыластрала, якуюпусціўЁнатан,Ёнатанзакрычаўхлопцуісказаў: ціжстраланеперадтабой?

38ІкрыкнуўЁнатануследхлопчыку:«Спяшайся, хутчэй,неспыняйся»ІхлопчыкЁнатанасабраў стрэлыіпайшоўдагаспадарасвайго.

39Алехлопецнічоганеведаў;толькіЁнатаніДавід ведаліпрагэта

40ІаддаўЁнатансваюгарматухлопчыкуісказаўяму: «Ідзі,занясіяеўгорад»

41Яктолькіхлопецпайшоў,Давідустаўзпаўднёвага месца,упаўтварамназямлюітройчыпакланіўся;іяны цалаваліадзінаднаго,іплакаліадзінзадным,пакуль Давіднезаплакаў

42ІсказаўЁнатанДавіду:«Ідзізмірам,бомыабодва клялісяімемГоспада,кажучы:«Гасподзьхайбудзе паміжмноюітабою,іпаміжмаімнашчадкамітваім нашчадкамнавекі».Іўстаўёніпайшоў,аЁнатан пайшоўугорад

РАЗДЗЕЛ21

1ІпрыйшоўДавідуНомвудасвятараАхімелеха,і спалохаўсяАхімелехсустрэчызДавідамісказаўяму: чамутыадзін,інікоганямазтабою?

2ІсказаўДавідсвятаруАхімэлэху:цардаручыўмне аднусправуісказаўмне:хайніхтонічоганеведаепра справу,паякойяпасылаюцябеіштоязагадаўтабе;ія паставіўсваіхслугнатакоеітакоемесца.

3Дыкштожуцябепадрукой?Даймнепяцьхлябоў, альбоштоёсцьумяне

4ІадказаўсвятарДавідуісказаў:«Нямаўмянепад рукойзвычайнагахлеба,аёсцьхлебсвяты,калітолькі юнакіўстрымалісяаджанчын»

5ІадказаўДавідсвятаруісказаўяму:сапраўды, жанчынынедапускаліданасужотрыдні,зтагочасу, якявыйшаў,іпосудмаладыхлюдзейсвяты,іхлеб звычайны,хоцьсённяёніасвячоныўпосудзе. 6Ідаўямусвятарасвячоныхлеб,ботамнебылохлеба, акрамяхлябоўпаклання,якіябыліўзятыадаблічча Гасподняга,кабпакласціцёплыхлебудзень,каліяго будуцьзабіраць

7УтойдзеньтамбыўадзінчалавексаслугСаўлавых, якістаяўперадГоспадам;ягоімябылоДоік,Ідумеянін, галоўнызпастухоўСаўлавых 8ІсказаўДавідАхімэлэху:«Ціняматутпадрукой тваёйдзідыцімеча?Янеўзяўзсабойнімеча,нізброі, боцарскаясправапатрабаваласпешкі» 9Ісказаўсвятар:«МечГаліяфаФілістымляніна,якога тызабіўудалінеЭла,вось,ёнтут,загорнутыўтканіну, заефодам;каліхочашягоўзяць,вазьмі,ботутняма іншага,акрамяяго»ІсказаўДавід:«Нямападобнага даяго;дайягомне»

10ІўстаўДавідіўцёктагодня,баючысяСаўла,і пайшоўдаАнхуса,цараГэцкага.

11ІсказаліямуслугіАнхуса:ціжнеДавідцар гэтайзямлі?ціжнеспяваліяныпраягоўтанцах, кажучы:«Саўлзабіўтысячысвае,аДавіддзясяткі тысяч»?

12ІпаклаўДавідгэтыясловыўсваёсэрцаівельмі баяўсяАнхуса,цараГэцкага.

13Іёнзмяніўсваепаводзіныперадімі,іпрыкінуўся вар'ятамуіхніхруках,ішкрэбаўпадзвярахбрамы,і слінаягонаясцякалаямунабараду.

14ТадыАнхуссказаўсваімслугам:«Восьбачыце, гэтычалавеквар'ят;навоштавыпрывяліягодамяне?»

15Ціпатрэбныямневар'яты,штовыпрывялігэтага чалавека,кабёнпрыкідваўсявар'ятамперадамной? Няўжогэтычалавекувойдзеўмойдом?

РАЗДЗЕЛ22

1ІвыйшаўДавідадтульіўцёкупячоруАдалам.І пачуліпрагэтабратыягоныяіўвесьдомбацькі ягонагаісышлітудыдаяго

2Ісабралісядаягоўсе,хтобыўубядзе,іўсе,хтобыў удаўгах,іўсе,хтобыўнезадаволены;іёнстаўнадімі правадыром;ібылозімкалячатырохсотчалавек

3ІпайшоўДавідадтульуМасіфуМаавіцкуюісказаў царуМаавіцкаму:«Няхайбацькамойімацімая выйдуцьібудуцьзвамі,пакульянедаведаюся,што зробіцьсамноюБог».

4ІёнпрывёўіхдацараМаавіцкага,іяныжыліўяго ўвесьчас,пакульДавідбыўукрэпасці

5ІсказаўпрарокГадДавіду:«Незаставайсяўгэтым умацаваныммесцы;ідзііідзіўзямлюЮдэйскую» ТадыДавідпайшоўіпрыйшоўулесХарэт 6КаліпачуўСаўл,штознайшліДавідаілюдзей,якія былізім,аСаўлсядзеўуГівепаддрэвамуРаме, трымаючыдзідуўруцэ,іўсеслугіягоныястаялівакол яго,

7ТадыСаўлсказаўсваімслугам,якіястаяліваколяго: «Паслухайце,сыныВеньяміна!ЦідасцьвамсынЕсэя кожнамупаліівінаграднікііпаставіцьвасусіх

8штовыўсезмовілісясупрацьмяне,ініхтонеадкрыў

10ІспытаўёнпраягоўГоспада,ідаўямуежу,ідаў ямумечГаліяфаФілістымляніна.

11ТадыцарпаслаўпаклікацьсвятараАхімелеха,сына Ахітува,іўвесьдомягобацькі,святароў,якіябыліў Номве;іўсеяныпрыйшлідацара.

12ІсказаўСаўл:«Слухай,сынеАхітува»Ітойадказаў: «Восья,гаспадарумой»

13ІсказаўямуСаўл:навоштавызмовілісясупраць мяне,тыісынЕсэя,штотыдаўямухлебімечіспытаў праягоўБога,кабёнпаўстаўсупрацьмянеічыніў засаду,якгэтабачусёння?

14ІадказаўАхімелехцаруісказаў:хтотаківерныз усіхтваіхслуг,якДавід,якіз'яўляеццацарскімзяцем, ходзіцьпатваімзагадзеішанаваныўтваімдоме?

15ЦіжяпачаўпытаццапраягоўБога?Няхайгэтане будзеадмяне;хайцарнезалічваенічогасваймурабуі ўсямудомубацькімайго,борабтвойнічоганеведаў праўсёгэта,німалое,нівялікае

16Ісказаўцар:«Тымусішпамрыць,Ахімелех,тыі ўвесьдомбацькітвайго»

17Ісказаўцарпехацінцам,якіястаяліваколяго: «ПавярніцесяізабівайцесвятароўГасподніх,боііх руказДавідам,ібояныведалі,каліёнуцёк,іне паведамілімне»Алеслугіцаранехацеліпадняцьрукі сваёй,кабнапасцінасвятароўГасподніх.

18ІсказаўцарДоігу:«Павярнісятыізабісвятароў»І павярнуўсяДоікІдумеянін,ізабіўсвятароў,ізабіўу тойдзеньвосемдзесятпяцьчалавек,якіянасілільняны ефод

19ІНом,горадсвятароў,пабіўёнвастрыёммяча, мужчыніжанчын,дзяцейінемаўлят,івалоў,іаслоў,і авечаквастрыёммяча

20ІадзінзсыноўАхімелеха,сынаАхітува,якогазвалі Авіятар,уцёкіпабегзаДавідам.

21ІАвіятарпаведаміўДавіду,штоСаўлзабіўсвятароў Гасподніх

22ІсказаўДавідАвіятару:«Яведаўутойдзень,калі тамбыўДоікІдумеянін,штоёнабавязковапаведаміць Саўлу:явінаватыўсмерціўсіхдушдомабацькі твайго».

23Заставайсясамной,небойся,бохтошукаемаёй душы,шукаеітваёй;алесамнойтыбудзешубяспецы РАЗДЗЕЛ23

1ТадыяныпаведаміліДавіду,кажучы:«Вось, ФілістымляневаююцьсупрацьКеілыірабуюць гумны».

2ІспытаўДавідуГоспада,кажучы:ціісцімнеіці пабіцьгэтыхФілістымлян?ІсказаўГасподзьДавіду: ідзііпабіФілістымлянівыратуйКеілу

3ІсказаліДавідулюдзіягоныя:«Вось,мыбаімсятут, уЮдэі,дыкштож,каліпойдземуКеільсупроць войскаўФілістымлян?»

4ІзноўДавідспытаўуГоспадаІадказаўямуГасподзь ісказаў:устань,ідзіўКеіль,боЯаддамФілістымляну рукітвае.

5ІпайшоўДавіділюдзіягоныяўКеілу,іваяваўз Філістымлянамі,ізагнаўіхстатак,іпабіўіхвялікай паразай.ТакДавідвыратаваўжыхароўКеілы. 6Істалася,каліАвіятар,сынАхімелеха,уцёкдаДавіда ўКеілу,штоёнпрыйшоўзэфодамуруцэсваёй

7ІпаведаміліСаўлу,штоДавідпрыйшоўуКэілуІ сказаўСаўл:Богаддаўягоўмаерукі,боёнзамкнёны, увайшоўшыўгорадзбрамаміізасаўкамі 8ІсклікаўСаўлувесьнароднавайну,кабісціўКеільі аблажыцьДавідаілюдзейягоных.

9ІДавідведаў,штоСаўлтаемнахаваўсупрацьяго ліха,ісказаўсвятаруАвіятару:«Прынясісюдыефод» 10ТадыДавідсказаў:«ГоспадзеБожаІзраілеў!раб Твойпачуў,штоСаўлхочапрыйсціўКеіль,каб знішчыцьгораддзелямяне»

11ЦіаддадуцьмянежыхарыКейлыўягорукі?Ці сыдзеСаўл,якчуўрабТвой?ГоспадзеБожаІзраілеў! абвясцірабуТвайму.ІсказаўГасподзь:«Ёнсыдзе». 12ІсказаўДавід:«ЦіаддадуцьжыхарыКейлымянеі маіхлюдзейурукіСаўла?»ІсказаўГасподзь:«Яны выдадуцьцябе».

13ТадыДавіділюдзіягоныя,якіхбылокаляшасцісот, усталіівыйшлізКеілы,іпайшлі,кудымагліІ паведаміліСаўлу,штоДавідуцёкзКеілы,іённехацеў ісці

14АДавідзаставаўсяўпустыніўўмацаваных мясцінахінагарыўпустыніЗіф.ІСаўлшукаўяго кожныдзень,алеБогнеаддаваўягоўрукіягоныя

15ІўбачыўДавід,штоСаўлвыйшаўшукацьягодушы; аДавідбыўупустыніЗіфулесе.

16ІўстаўЁнатан,сынСаўлаў,іпайшоўдаДавідаўлес, іўмацаваўягонадзеяйнаБога

17Ісказаўяму:«Небойся,борукабацькімайгоСаўла цябенезнойдзе;тыбудзешцаромнадІзраілем,ая будудругімпасляцябе;ібацькамойСаўлведаепра гэта».

18ІяныабодвазаключылізапаветперадГоспадам;і Давідзастаўсяўлесе,аЁнатанпайшоўусвойдом 19ТадыЗіфеіпрыйшлідаСаўлаўГівуісказалі:«Ціж нехаваеццаДавідунасваўмацаваныхмясцінахулесе, напагоркуГахіла,штонапоўдзеньадЕсімона?»

20Дыквось,цару,паўсімжаданнідушытваёйсыдзі,а нашасправааддацьягоўрукіцара

21ІсказаўСаўл:дабраславёныявыўГоспадазатое, штовышкадуецемяне.

22Ідзіце,прашувас,падрыхтуйцесяяшчэі даведайцесяіпаглядзіцемесцаяго,дзеягонаемесца пражывання,іхтобачыўяготам;бомнеказалі,штоён дзейнічаевельміхітра

23Дыквось,глядзіцеідаведайцесяпраўсесхованкі, дзеёнхаваецца,івярніцесядамянезпэўнайпэўнасцю, іяпайдузвамі;ікаліёнбудзеўзямлі,язнайдуягова ўсіхтысячахЮдэі.

24ІяныўсталііпайшліўЗіфранейзаСаўла;аДавіді людзіягоныябыліўпустыніМаон,нараўніне,на поўдзеньадЕсімона

25Саўлтаксамаілюдзіягоныяпайшлішукацьягоі расказаліДавіду,іёнспусціўсяўскалуізастаўсяў пустыніМаонПачуўшыгэта,Саўлпагнаўсяза

28ІвярнуўсяСаўладпагонізаДавідаміпайшоў супроцьфілістымлян;тамуіназвалітоемесцаСелаГама-Лекот

29ІпайшоўДавідадтульіпасяліўсяўўмацаваных мясцінахЭнгеды.

РАЗДЗЕЛ24

1КаліСаўлвярнуўсязпагонізаФілістымлянамі,яму паведамілі,кажучы:«Вось,ДавідупустыніЭнгеды»

2ТадыСаўлузяўтрытысячывыбраныхмужчынз усягоІзраіляіпайшоўшукацьДавідаілюдзейягоных наскалах,дзедзікіякозы.

3Іпрыйшоўёндаавечыхкашалёўпадарозе,дзебыла пячора;іўвайшоўтудыСаўл,кабнакрыцьногісвае;а Давіділюдзіягоныязаставалісяўбакахпячоры.

4ІсказалілюдзіДавідаяму:«Восьтойдзень,праякі сказаўтабеГасподзь:«Вось,Яаддамворагатвайгоў рукітвае,ітызробішзім,штотабезаўгодна».Тады ДавідустаўіцішкомадрэзаўкрайвопраткіСаўла 5ПаслягэтагасэрцаДавідазашкадавала,боёнадрэзаў крайвопраткіСаўла.

6Ісказаўёнсваімлюдзям:хайнедасцьмнеГасподзь зрабіцьгэтагаспадарумайму,памазанцуГасподняму, кабпадняцьнаягорукумаю,боёнпамазаннік Гасподні

7ІгэтымісловаміДавідспыніўсваіхслугінедапусціў імпаўстацьсупрацьСаўла.АлеСаўлустаўзпячоры іпайшоўсваёйдарогай

8ПаслягэтагаўстаўіДавід,івыйшаўзпячоры,і закрычаўуследСаўлу,кажучы:«Госпадармой,цар!»І каліСаўлазірнуўся,Давідсхіліўсятварамдазямліі пакланіўся

9ІсказаўДавідСаўлу:«Навоштатычуешсловы людзей,якіякажуць:«Вось,Давідшукаетабеліха»?

10Вось,сённявочытваебачылі,штоГасподзьаддаў цябесённяўрукімаеўпячоры;іказалімнезабіцьцябе, алевокамаёпашкадавалацябе,іясказаў:непадыму рукімаёйнагаспадарамайго,боёнпамазаннік Гасподні.

11Ах,бацькамой,глядзі,глядзінакрайадзеннятваёга ўруцэмаёй;бояадрэзаўкрайадзеннятваёга,ацябене забіў.Ведайізірні,штонямаўруцэмаёйні злачынства,нізлачынства,іянезграшыўперадтабою; алетыспрабуешзабрацьдушумаю 12НяхайГасподзьрассудзіцьмянеіцябе,іхай Гасподзьадпомсціцьзамянезацябе;алерукамаяне будзенатабе.

13Яккажапрыказкастаражытных:адбязбожніка паходзіцьбязбожнасць,алерукаМаянебудзенатабе 14ЗакімвыйшаўцарІзраільскі?Закімтыгонішся?За мёртвымсабакам,заблохай.

15ХайжаГасподзьбудзесудзьдзёйіразьбярэпаміж мноюітабою,іхайразгледзіцьсправумаю,іхай выратуемянеадрукітваёй

16КаліДавідскончыўгаварыцьгэтыясловыдаСаўла, Саўлсказаў:«Цігэтатвойголас,сынемойДавіде?»І Саўлузняўголассвойізаплакаў 17ІсказаўёнДавіду:«Тысправядлівейшызамяне,бо тыадплаціўмнедабром,аятабеадплаціўзлом».

18Ітыпаказаўсёння,штодобраабыходзішсясамною, бокаліГасподзьаддаўмянеўрукітвае,тынезабіў мяне

19.Боціадпусціцьчалавекворагасвайго,каліёняго сустрэне?НяхайжаГасподзьдабраславіцьцябезатое дабро,якоетызрабіўмнесёння

20Іцяперядобраведаю,штотыбудзешцаром,і царстваІзраілеваебудзеўмацаванаўтваёйруцэ.

21Дыквось,прысягнімнеГоспадам,штотыне знішчышнашчадкаўмаіхпаслямянеінезнішчышімя майгоўдомебацькімайго

22ІДавідпрысягнуўСаўлуІпайшоўСаўлдадому,а Давіділюдзіягоныяпайшліўкрэпасць.

РАЗДЗЕЛ25

1ІпамёрСамуіл;ісабралісяўсеІзраільцяне,і аплакваліяго,іпахаваліягоўдомеягонымуРамеА ДавідустаўіпайшоўупустынюПаран.

2ІбыўуМаонечалавек,маёмасцьякогабылаў Карміле;ічалавекгэтыбыўвельмівялікі,іўягобыло трытысячыавечакітысячакоз;іёнстрыгавечаксваіх уКарміле

3ІмятагочалавекабылоНавал,аімяжонкіягонай Абігея.Янабылажанчынаразумнаяіпрыгожаятварам. Алечалавектойбыўжорсткііліхіўсваіхучынках,іён паходзіўздомуХалева

4ІпачуўДавідупустыні,штоНавалстрыжэсваіх авечак

5ІпаслаўДавіддзесяцьюнакоў,ісказаўДавідюнакам: «ІдзіценаКармэльіідзіцедаНавала,іпавітайцеягоад майгоімя»

6Івосьштоскажацетаму,хтожывеўдабрабыце:мір табе,імірдомутвайму,імірусяму,штомаешты.

7Івось,ячуў,штоўцябеёсцьстрыгаліавечакМыне пакрыўдзілітваіхпастухоў,якіябылізнамі,інічогаў іхнепрапалазаўвесьчас,пакульяныбыліўКарміле. 8Спытайутваіхюнакоў,іяныскажуцьтабеДык няхайжазнойдуцьгэтыяюнакіласкуўвачахтваіх,бо мыпрыйшліўдобрыдзень.Дай,прашуцябе,усё,што дастанеццатабе,тваімюнакамісынутваймуДавіду 9ІпрыйшліДавідавыяюнакі,ісказаліНавалуўсетыя словыадімяДавіда,іперасталі.

10ІадказаўНавалслугамДавідавымісказаў:хтотакі ДавідіхтосынЕсэя?Цяпершматслуг,якія адрываюццаадгаспадарасвайго.

11Ціжвазьмуяхлебсвой,івадусваю,імясасваё, якоеязарэзаўдлястрыгалёўмаіх,іаддамлюдзям,пра якіхяневедаю,адкульяны?

12ІвярнулісяюнакіДавідаіпайшлізноў,і, прыйшоўшы,пераказаліямуўсегэтыясловы 13ІсказаўДавідлюдзямсваім:падперажыцесякожны сваіммечамІяныпадперажалісякожнысваіммечам,і ДавідтаксамападперажаўсясваіммечамІпайшліза

15Алелюдзігэтыябылівельмідобрыяданас,імыне пацярпелі,інічоганезгубілі,пакульмымелізносіныз імі,калібыліўполі

16Яныбылідлянассцянойіўначы,іўдзеньувесьчас, пакульмыбылізімі,пасвіўшыавечак.

17Дыквось,ведайіразваж,штотызробіш,боліха вызначанасупрацьгаспадаранашагаісупрацьусяго домаягонага,боёнтакінягоднысын,штонельгазім гаварыць

18ТадыАбігеяпаспяшаласяіўзяладзвесцехлябоў, двамехівіна,пяцьпрыгатаваныхавечак,пяцьмер сушанагазерня,стовязанакразынакідзвесцеаладак інжыру,іпаклалагэтанааслоў.

19Ісказалаянасваімслугам:«Ідзіцеперадамной,ая пайдузавамі»АленесказалаНавалу,мужусвайму 20Істалася,каліянаехаланаасьлеіспускаласяпа схілепагорка,штобылопобачзёйВось,насустрачёй сышоўДавіділюдзіягоныя,іянасустрэлаіх 21ІсказаўДавід:«Дармаяахоўваўусё,штоўгэтага чалавека,упустыні,інічоганепрапалазтаго,што належалаяму;іёнадплаціўмнезломзадабро»

22НяхайтоеіяшчэбольшзробіцьБогзворагамі Давіда,каліядасвітанняпакінузусяго,штоналежыць яму,хацябаднаго,хтомачыццадасцяны

23ІкаліАбігеяўбачылаДавіда,янапаспяшаласязасла, упалаперадДавідамтварамніцмаіпакланіласяда зямлі,

24Іўпаладаногягоныхісказала:«Намне,гаспадару мой,намнехайбудзегэтаявіна;ідазвольслужанцы тваёйгаварыцьувушытваеіпаслухайслоўслужанкі тваёй».

25Няхайгаспадармойнезважаенагэтагаліхадзея Навала,боякоеягоімя,такііён;Навалімяягонае,і глупстваўім;алея,служанкатвая,небачыласлуг гаспадарамайго,якіхтыпаслаў

26Дыквось,гаспадарумой,жывеГасподзьіжыве душатвая!КаліГасподзьутрымаўцябеадпралівання крывііадпомстытваёйуласнайрукой,дыкняхай будуць,якНавал,ворагітваеітыя,хтошукаеліха гаспадарумайму.

27Іцяпергэтаедабраславеньне,якоепрынеслатвая служанкагаспадарумайму,няхайбудзедадзена маладымлюдзям,якіяслужацьгаспадарумайму.

28Прабачвінуслужанкітваёй,боГасподзьзробіць гаспадарумаймутрывалыдом,бовойныГасподнія вядзегаспадармой,інязнойдзенаўтабезлаваўседні твае

29Алепаўстанечалавек,кабпераследвацьцябеі шукацьдушытваёй;аледушагаспадарамайгобудзе звязанаўвузлежыццязГоспадам,Богамтваім,адушы ворагаўтваіхЁнвыкінезпрашчы,якзпрашчы 30Істанецца,каліГасподзьзробіцьзгаспадароммаім усёдабро,якоеказаўпрацябе,іпаставіцьцябе кіраўнікомнадІзраілем,

31тадыгэтанебудзетабесмуткамінебудзекрыўдай длягаспадарамайго,калітыпралілакроўдарэмна, альбогаспадармойадпомсціўзасябе;алекалі Гасподзьзробіцьдаброгаспадарумайму,тадыўспомні служанкутваю

32ІсказаўДавідАбігеі:дабраславёныГасподзьБог Ізраілеў,Якіпаслаўцябесённянасустрачмне!

33Ідабраславёнаятваяпарада,ідабраславёнаяты, штоўтрымаламянесёньняадпраліцьцякрывііад помстызасябеўласнайрукой

34Босапраўды,якжывыГасподзьБогІзраілеў,Які стрымаўмянеадтаго,кабязрабіўтабеліха,калібты непаспяшаласяіневыйшланасустрачмне,дыкда світаннянезасталосябуНаваланіводнага,хто мачыццанасцяну.

35ІпрыняўДавідзяерукітое,штоянапрынеслаяму, ісказаўёй:ідзізмірамудомсвой;вось,япаслухаўся голасутвайгоіпрыняўабліччатваё

36ІпрыйшлаАбігейлдаНавала,івось,уягоўдоме свята,быццамсвятаўцара;ісэрцаНаваларазвесяліўся, боёнбыўвельміп'яны;тамуянанічогаямунесказала, німалага,нібольшага,дасвітання

37Алераніцай,каліНавалвыпіўвіна,іжонкаягоная расказалаямупрагэта,сэрцаягонаезамерлаўім,іён зрабіўсяяккамень

38Істалася,штопраздзесяцьдзёнГасподзьпаразіў Навала,ітойпамёр

39ІпачуўДавід,штоНавалпамёр,ісказаў: «ДабраславёныГасподзь,Якізаступіўсязамаюганьбу адНавалаіахоўваўрабасвайгоадліха,боГасподзь абярнуўвінуНаваланаягожгалаву»ІпаслаўДавіді сказаўАбігейлі,кабянаўзяцьяесабезажонку.

40ІпрыйшліслугіДавідавыядаАвігеіўКармэльі сказаліёй:«Давідпаслаўнасдацябе,кабузяцьцябе сабезажонку».

41Іўсталаяна,іпакланіласятварамдазямлі,ісказала: «Вось,няхайслужанкатваябудзеслужанкай,каб абмывацьногіслуггаспадарамайго».

42Абігеяпаспяшалася,усталаіселанаасла,азаёй паехаліпяцьслужанак;іпайшлаяназапасламі Давідавыміісталаягожонкай.

43ДавідтаксамаўзяўсабеАхінаамузІзрэеля;іяны абедзвесталіягожонкамі

44АСаўладдаўсваюдачкуМіхал,жонкуДавіда, Фалтыю,сынуЛаіша,зГаліма

РАЗДЗЕЛ26

1ІпрыйшліЗіфеідаСаўлаўГівуісказалі:ціжне хаваеццаДавіднапагоркуГахіла,штоперадЕсімонам? 2ТадыСаўлустаўіпайшоўупустынюЗіф,маючыз сабойтрытысячыадборныхмужчынІзраіля,каб шукацьДавідаўпустыніЗіф.

3ІразмясціўсяСаўлтабарамнаўзгоркуГахіла,што перадЕсімонам,падарозе.АДавідзаставаўсяў пустынііўбачыў,штоСаўлідзезаімупустыню

4ДыкДавідпаслаўшпіёнаўідаведаўся,штосапраўды прыйшоўСаўл

5ІўстаўДавідіпайшоўнамесца,дзеразмясціўтабар СаўлІўбачыўДавідмесца,дзеляжаўСаўліАвэнір, сынНіраў,начальніквойскаягонагаАСаўлляжаўу

зямлюкаляўзвышшаягонага;аАвэнірілюдзіляжаць ваколяго.

8ІсказаўАвэсаДавіду:«СённяБогаддаўворага твайгоўрукітвае;дыквось,дазвольмнепрыбіцьяго дзідайдазямліаднымударамінеўдаруягодругім разам»

9ІсказаўДавідАвэсу:незабівайяго,бохтоможа падняцьрукунапамазанцаГасподнягаізастацца невінаватым?

10ІсказаўДавід:«ЖывеГасподзь!Гасподзьпаб'еяго, альбопрыйдзедзеньягоныіёнпамрэ,альбоёнпойдзе набітвуізагіне»

11ХайнедапусціцьмянеГасподзь,кабяпадняўруку напамазанцаГасподняга;вазьміждзіду,якаяля галавыягонай,ізбанзвадою,іпойдзем 12ІўзяўДавіддзідуізбанзвадоюзгалавыСаўла;і яныпайшлі,ініхтонебачыў,іневедаў,інепрачнуўся, боўсеспалі,бомоцнысонадГоспаданапаўнаіх 13ТадыДавідперайшоўнадругібокістаўнавяршыні пагоркаўдалечыні,такштопаміжімібылавялікая прастора

14ІДавідзаклікаўнародіАўнэра,сынаНіравага, кажучы:«Цінеадказваеш,Аўнэр?»ІадказваўАўнэрі сказаў:«Хтоты,штоклічашдацара?»

15ІсказаўДавідАвэніру:«Хібатынемужадважны? ХтопадобныдацябеўІзраілі?Чамужтынеахоўваеш гаспадаратвайго,цара?Боадзінзнародапрыйшоў,каб загубіцьцара,гаспадаратвайго.

16НядобратызрабіўгэтаЖывеГасподзь!тыварты смерці,бонеахоўваўгаспадаратвайго,памазанца Гасподняга.Ацяперпаглядзіце,дзедзідацараізбанз вадою,якібыўкаляягонайгалавы

17ІпазнаўСаўлголасДавідаісказаў:«Цігэтатвой голас,сынемойДавіде?»ІсказаўДавід:«Гэтамой голас,гаспадарумой,цару»

18Ісказаўён:«Чамугаспадармойпераследуераба свайго?Боштоязрабіў,іякоезлоўруцэмаёй?»

19Дыквось,няхайпачуегаспадармой,цар,словы рабасвайго:каліГасподзьузбудзіўцябесупрацьмяне, няхайпрымеахвяру;акаліянысынычалавечыя,дык праклятыяяныперадГоспадам,боянывыгналімяне сёньня,кабянезаставаўсяўспадчынеГасподняй, кажучы:«Ідзі,служыіншымбагам».

20Дыквось,няхайнепральеццакроўмаяназямлю перадабліччамГоспада,боцарІзраілеўвыйшаў шукацьблоху,якбыпалююцьнакурапаткуўгарах.

21ТадысказаўСаўл:«Язграшыў;вярніся,сынемой Давіде,боябольшнебудурабіцьтабезла,бодуша маябыладарагаяўвачахтваіхсённяВось,язрабіў неразумнаівельміпамыліўся»

22ІадказаўДавідісказаў:«Восьдзідацарская;няхай адзінзмаладыхлюдзейпрыйдзеівозьмеяе».

23НяхайГасподзьаддасцькожнамупаводлеягонай праўдыіпаводлеягонайвернасці,боГасподзьаддаў цябесённяўрукімае,алеянезахацеўпадняцьрукі маёйнапамазанцаГасподняга

24Івось,яктваёжыццёбылосённявысокаўвачах маіх,такхайбудзевысокаімаёжыццёўвачахГоспада, іхайЁнвыратуемянеадусялякайбяды

25ТадыСаўлсказаўДавіду:«Дабраславёныты,сыне мойДавіде!тызробішвялікіясправыіўсёроўна

пераадолееш»ІпайшоўДавідсваёйдарогай,аСаўл

РАЗДЗЕЛ27

1ІсказаўДавідусэрцысваім:«Калі-небудзьязагіну адрукіСаўла;нямамненічогалепшага,якхутчэй уцячыўзямлюФілістымлян;іСаўладчайнапаверыць мнеінебудзебольшшукацьмянеўякой-небудзь краінеІзраіля,іявыратуюсяадрукіягонай» 2ІўстаўДавід,іпайшоўёнзшасцюстамічалавек,якія былізім,даАнхуса,сынаМаоха,цараГэцкага

3ІжыўДавідзАнхісамуГэце,ёнілюдзіягоныя, кожнысасваёйсям’ёй,Давідздзвюмажонкамісваімі: АхінаамІзрэельцянкайіАвігеяйКармэліцянкай, жонкайНавала.

4ІпаведаміліСаўлу,штоДавідуцёкуГэт,іёнбольш нешукаўяго

5ІсказаўДавідАнхісу:каліязнайшоўласкуўвачах тваіх,няхайдадуцьмнемесцаўякім-небудзьгорадзеў краіне,кабямогжыцьтам;бонавоштарабутвайму жыцьзтабоюўцарскімгорадзе?

6ІўтойдзеньАнхусдаўямуЦыклаг;тамуЦыклаг належыцьцарамЮдэйскімідагэтуль

7Ачас,якіДавідпражыўукраінеФілістымлян,быў поўныгодічатырымесяцы

8ІпайшоўДавіділюдзіягоныяінапалінаГесурцаў,і Гезрэяў,іАмалікіцянаў,богэтыянародыспрадвеку жыліўзямлідаШураідазямліЕгіпецкай

9ІДавідспусташаўзямлю,непакідаючыўжывыхні мужчыны,ніжанчыны,ізабіраўавечаківалоў,іаслоў, івярблюдаў,івопратку,івяртаўсяіпрыходзіўда Анхуса

10ІсказаўАнхус:«Кудывысённяпраклалідарогу?»І сказаўДавід:«НапоўдзеньЮдэі,інапоўдзень Ерахмеіліцян,інапоўдзеньКенейцаў»

11ІДавіднепакідаўжывымінімужчыну,ніжанчыну, кабабвясціцьуГэт,кажучы:кабянынеданеслінанас, кажучы:«такзрабіўДавід,ітакібудзеягонылад жыццяпразувесьчас,пакульёнжывеўкраіне Філістымлян»

12ІпаверыўАнхусДавіду,кажучы:Ёнзрабіўтак,што народСвойІзраільзусімзбрыдзіўсяім;тамуёнбудзе маімрабомнавекі РАЗДЗЕЛ28

1УтыядніФілістымлянесабралісваевойскінавайну, кабзмагаццазІзраілемІсказаўАнхусДавіду:ведай, штотыпойдзешсамноюнавайну,тыітваелюдзі 2ІсказаўДавідАхісу:«Тыжведаеш,штоможа зрабіцьрабтвой».ІсказаўАхусДавіду:«Тамуя зраблюцябевартаўнікомгалавымаёйназаўсёды» 3Самуілпамёр,іўсеІзраільцянеаплакваліягоі

5ІкаліСаўлубачыўтабарФілістымлян,ёнспалохаўся, ісэрцаягонаевельмізадрыжала

6ІспытаўСаўлуГоспада,алеГасподзьнеадказаўяму ніўснах,ніпразурым,ніпразпрарокаў.

7ТадысказаўСаўлсваімслугам:«Знайдзіцемне жанчыну-варажбітку,кабяпайшоўдаяеіспытаўуяе». Ісказаліямуслугіягоныя:«Вось,уАэндореёсць жанчына-варажбітка»

8ІпераапрануўсяСаўл,апрануўіншуювопраткуі пайшоўсам,ідвоелюдзейзім,іпрыйшліяныда жанчыныўначыІсказаўён:«Паваражымнепраз чараўнікаівыведзімнетаго,кагоятабеназаву»

9Іжанчынасказалаяму:«Вось,тыведаеш,штозрабіў Саўл,якёнвыгнаўззямліваражбітоўічарадзеяў; навоштажтыставішпасткунамаёжыццё,кабзабіць мяне?»

10ІпрысягнуўёйСаўлГоспадам,кажучы:жывы Гасподзь!загэтацябенепакараюць.

11Ісказалажанчына:«Кагомнепрывесцідацябе?»І ёнсказаў:«ПрывядзімнеСамуіла»

12ІкаліжанчынаўбачылаСамуіла,яназакрычала гучнымголасам,ісказалажанчынаСаўлу:«Навошта тыпадмануўмяне?ботыСаўл»

13Ісказаўёйцар:«Небойся,боштотыбачыла?»І жанчынасказалаСаўлу:«Ябачылабагоў,якія выходзяцьззямлі»

14Іёнспытаўяе:якіёнвыгляд?Янаадказала: выходзіцьстары,ахінутыплашчомІпазнаўСаўл,што гэтаСамуіл,іўпаўтварамдазямлі,іпакланіўся 15ІсказаўСамуілСаўлу:«Чамутымянетрывожыш, выклікаючымяне?»ІадказаўСаўл:«Явельміўбядзе, боФілістымляневаююцьсупрацьмяне,іБогадступіў адмянеібольшнеадказваемненіпразпрарокаў,ніў снах;тамуяпаклікаўцябе,кабтыадкрыўмне,штомне рабіць»

16ІсказаўСамуіл:«Навоштатыпытаешсяўмяне?

Гасподзьадступіўадцябеізрабіўсятваімворагам»

17ІГасподзьзрабіўяму,якказаўпразмяне:бо Гасподзьвырваўцарствазруктваіхіаддаўяго бліжнямутваймуДавіду

18Затое,штотынепаслухаўсяголасуГоспадаіне ўчыніўлютагагневуЯгонаганадАмалікітам,Гасподзь зрабіўгэтазтабоюсёньня

19ІаддасцьГасподзьІзраілязтабоюўрукі Філістымлян;ізаўтратыісынытваебудзецесамною; іаддасцьГасподзьвойскаІзраільскаеўрукі Філістымлян

20ІСаўладразуўпаўусімцеламназямлюівельмі спалохаўсяслоўСамуіла,інезасталосяўімсілы,боён нееўхлебацэлыдзеньіўсюноч.

21ІпрыйшлажанчынадаСаўла,іўбачыла,штоён вельмізасмучаны,ісказалаяму:«Вось,служанкатвая паслухаласяголасутвайго,іярызыкавалажыццём сваіміпаслухаласяслоўтваіх,якіятысказаўмне».

22Дыквось,паслухайітыголасуслужанкітваёй:я дамтабекавалакхлеба,паясі,кабтымеласілу,калі пойдзешударогу

23Алеёнадмовіўсяісказаў:«Небудуесці»Алеслугі ягоныяіжанчынапрымусіліяго,іёнпаслухаўсяіх голасуІўстаўззямліісеўналожак

24Аўжанчыныбылодомаадкормленаецяля;іяна паспяшаласязакалоцьяго,узяламукі,замясілацестаі спеклазягопрэсныхлеб

25ІянапрынеслагэтаперадСаўламіперадягонымі слугамі,іяныелі,іўсталі,іпайшліўтуюноч.

1ФілістымлянесабраліўсесваевойскіўАфек,а Ізраільцянеразбілітабаркалякрыніцы,штоўІзрэелі 2ІваладарыФілістымлянішлісотняміітысячамі,а ДавіділюдзіягоныяішліззадузАнхісам

3ТадысказалікнязіФілістымскія:«Шторобяцьтут гэтыяГабрэі?»ІсказаўАнхускнязямФілістымскім: «ЦіжгэтанеДавід,слугаСаўла,цараІзраілевага,які быўсамнойужонекалькідзёнціўжонекалькігадоў,і янезнайшоўуімніякайвінызтагочасу,якён перайшоўдамяне,ідагэтагадня?»

4ІразгневалісянаягокнязіФілістымскія,ісказаліяму князіФілістымскія:вярнігэтагачалавека,кабён вярнуўсяўсваёмесца,якоетыямупрызначыў,іняхай ённеідзезнамінабітву,кабубітвеённестаўнам праціўнікам;бочымжаёнпрымірыўсябсасваім гаспадаром?Хібанегаловамігэтыхлюдзей?

5ЦіжнегэтаДавід,праякогаспяваліўтанцах, кажучы:«Саўлзабіўтысячысваіх,аДавіддзясяткі тысячсваіх»?

6ТадыАнхуспаклікаўДавідаісказаўяму:«Жыве Гасподзь!тыбыўправедны,ітвойвыхадіўваходтвой самнойувойскудобрыяўвачахмаіх;боянезнайшоў утабенічогаблагогазтагодня,яктыпрыйшоўда мяне,ідагэтагадня;аднакжаўладарынеўпадабалі цябе»

7Дыквось,вярнісяіідзізмірам,кабнепакрыўдзіць уладароўФілістымлян

8ІсказаўДавідАнхісу:штожязрабіў?іштоты знайшоўуслузетваімзтагочасу,якязтабою,іда гэтагадня,штоянемагуісціваявацьзворагамі гаспадарамайгоцара?

9ІадказаўАнхусісказаўДавіду:«Яведаю,штоты добрыўвачахмаіх,яканёлБожы;алекнязі Філістымлянсказалі:«Ённяхайнепойдзезнаміна бітву».

10Дыквось,устаньранараніцайзслугамігаспадара твайго,якіяпрыйшлізтабою,іяктольківыўстанеце ранараніцайіразвіднее,ідзіце.

11ІўстаўДавіділюдзіягоныяранараніцай,кабісці раніцайівярнуццаўзямлюФілістымлянА ФілістымлянепайшліўІзрэель.

1Істалася,каліДавідіяголюдзіпрыйшліўЦыклагна трэцідзень,штоАмалікіцяненапалінапоўдзеньіна Цыклаг,іўзяліЦыклаг,іспаліліягоагнём; 2іжанчын,якіябыліўім,узяліўпалон;незабілі нікога,нівялікага,німалога,азабралііхіпайшлі сваёйдарогай

3ІпрыйшоўДавіділюдзіягоныяўгорад,івось,ён спаленыагнём,ажонкііхнія,ісыныіхнія,ідочкііхнія

6ІДавідвельмізасмуціўся,болюдзіказаліпабіцьяго камянямі,бодушаўсягонародабылазасмучаная, кожнызасваіхсыноўізасваіхдачокАлеДавід падбадзёрыўсяўГоспадзеБогусваім.

7ІсказаўДавідсвятаруАвіятару,сынуАхімэлэхаваму: «Прынясімнесюдыефод»ІпрынёсАвіятарефод Давіду

8ІспытаўсяДавідуГоспада,кажучы:ціпераследваць мнегэтаевойска?цідагнацьіх?ІЁнадказаўяму: пераследуй,ботыабавязковадагонішіхіабавязкова вернешусіх

9ІпайшоўДавідсамішэсцьсотчалавек,якіябылізім, ідайшлідапатокаБесор,дзеспынілісятыя,што засталіся

10АлеДавідпагнаўсясамічатырыстачалавек,бо дзвесцезасталісяззаду,бояныбылітакстомленыя, штонемагліперайсціпатокВасор

11Ізнайшліяныўполіегіпцяніна,іпрывяліягода Давіда,ідаліямухлеба,іёнеў;інапаіліяговадой; 12Ідаліямукавалакфігавагажэлеідзвегронкі разынакІкаліёнпаеў,вярнуўсядаягодух,боённееў хлебаінепіўвадытрыдніітрыночы.

13ІсказаўямуДавід:«Чыйтыіадкульты?»Іён сказаў:«Ямаладыегіпцянін,рабуАмалікіцяніна;і гаспадармойпакінуўмяне,боязахварэўтрыднітаму».

14МынапалінапоўдзеньадХерэтэйцаўіна ўзбярэжжа,якоеналежыцьЮдэі,інапоўдзеньад Халева,іспаліліЦыклагагнём.

15ІсказаўямуДавід:«Цітыможашпрывесцімянеда гэтагашыхта?»Ісказаўён:«ПрысягнімнеБогам,што тынезаб'ешмянеінеаддасімянеўрукігаспадара майго,іяпрывядуцябедагэтагашыхта»

16Ікаліёнпрывёўяго,вось,яныраскідалісяпаўсёй зямлі,ядуць,п'юцьіскакаюцьз-заўсёйвялікай здабычы,якуюяныўзяліззямліФілістымляніззямлі Юдэйскай

17ІбіўіхДавідадзмярканнядавечаранаступнагадня, ініхтозіхнеўцёк,акрамячатырохсотмаладыхлюдзей, якіяселінавярблюдаўіўцяклі

18ІДавідвярнуўусё,штозабраліАмалікіцяне,іДавід выратаваўсваіхдзвюхжонак

19Інічогаўіхнепрапала,німалога,нівялікага,ні сыноў,нідочак,ніздабычы,ніўсяго,штоянызабралі ўіх:Давідвярнуўусё

20ІўзяўДавідусеавечкіібуйныястаткі,іпагналііх перадтымііншымістаткамі,ісказалі:гэтаДавідава здабыча

21ІпадышоўДавіддатыхдвухсотчалавек,якіябылі такстомленыя,штонемагліісцізаДавідам,якіхяны пакінулікаляпатокаВасорІвыйшліянынасустрач Давідуінасустрачлюдзям,якіябылізімІкаліДавід падышоўдалюдзей,ёнпрывітаўіх.

22Тадыўсебязбожнікіінягоднікізтых,штохадзіліз Давідам,адказалі:«Затое,штоянынепайшлізнамі, мынедамоімнічогазздабычы,якуюмыадабралі, акрамятаго,кабкожнамудацьсваюжонкуідзяцей, кабяныўзялііхіпайшлі».

23АлеДавідсказаў:«Нерабіцетак,братымае,зтым, штодаўнамГасподзь,Якізахаваўнасіаддаўурукі нашыяполчышча,якоепрыйшлосупрацьнас».

24Бохтопаслухаевасугэтайсправе?Якаядолятаго, хтоідзеўбітву,такаяждоляітаго,хтозастаеццакаля рэчаў:яныбудуцьаднолькавападзелены

25Ітакбылозтагодняідалей,штоёнзрабіўгэта пастановайізаконамдляІзраіляаждагэтагадня. 26ІкаліДавідпрыйшоўуЦыклаг,ёнпаслаўчастку здабычыстарэйшынамЮдэі,сваімсябрам,кажучы: «ВосьвамдарунаксаздабычыворагаўГоспада; 27Тым,хтобыўуБэтылі,ітым,хтобыўупаўднёвым Рамоце,ітым,хтобыўуЯтыры,

28Ітым,хтобыўуАраэры,ітым,хтобыўуСіфмоце,і тым,хтобыўуЭштэмоа, 29Ітым,хтобыўуРахале,ітым,хтобыўугарадах Ерахмеіліцян,ітым,хтобыўугарадахКенейцаў,

30Ітым,хтобыўуХорме,ітым,хтобыўуХорашане, ітым,хтобыўуАтаху, 31ітым,хтобыўуХэўроне,іўсіммясцінам,дзе звычайнахадзіўсамДавідіягоныялюдзі РАЗДЗЕЛ31

1ФілістымляневаявалізІзраілем,іІзраільцянеўцяклі адФілістымляніпадаліпабітыянагарыГільбоа 2ІпагналісяФілістымлянезаСаўламізасынамі ягонымі;ізабіліФілістымлянеЁнатана,Амінадаваі Малхісуя,сыноўСаўлавых

3ІбітвасупрацьСаўлаўзмацнілася,ілучнікіпабіліяго, іёнбыўцяжкапараненылучнікамі.

4ТадысказаўСаўлзбраяносцусвайму:«Выхапісвой мечіпракалоўмянеім,кабгэтыянеабрэзаныяне прыйшліінепракалоўмянеінездзекавалісязмяне». Алезбраяносецнехацеў,бовельмібаяўсяТадыСаўл узяўмечіўпаўнаяго

5Ікалізбраяносецягоныўбачыў,штоСаўлпамёр,дык ісамупаўнамечсвойіпамёрразамзім

6ІпамёрСаўл,ітрысыныягоныя,ізбраяносецягоны, іўселюдзіягоныяразамутойсамыдзень.

7ІкаліІзраільцяне,якіябыліпатойбокдаліныіпа тойбокЯрдана,убачылі,штоІзраільцянеўцяклі,ішто Саўлісыныягоныязагінулі,дыкпакінулігарадыі ўцяклі;аФілістымлянепрыйшлііпасялілісяўіх 8Надругідзеньфілістымлянепрыйшліабдзіраць забітыхізнайшліСаўлаітрохсыноўягоных,якія загінулінагарыГільбоа

9Іадсекліямугалаву,знялізягозброюіпаслаліў навакольнуюзямлюФілістымлян,кабабвясціцьпра гэтаўкапішчахіхніхідалаўісяроднарода

10ІпаклалізброюягонуюўдомеАштароты,ацела ягонаепрымацавалідасцяныБэт-Шана

11КаліжыхарыЯвісаГалаадскагапачуліпратое,што зрабіліфілістымлянезСаўлам, 12Усеадважныялюдзіўсталііішліўсюноч,іўзялі целаСаўлаіцелысыноўягоныхсасцяныБэт-Шана,і прыйшліўЯвіс,іспалілііхтам

13Іўзялііхніякосці,іпахавалііхпаддрэвамуЯвешы, іпасцілісясемдзён